장음표시 사용
71쪽
linea v. Ceterum notat ad Eusobiuni Strothius θλιβομέναις pro θλιβομένοις perperam exhibemirutari otias- eouani rediris LMit. Habet Georgiu SyMess. συνθλιβομένας pro συν θλιβομένοις Addit Burionus Iu Bodl.
P. 4. l. a. ος πάντας Verterat Christophors. Ne iis in tanta ministrorum multitudi . . . nemo eae tanto essentium numero Dei providen is locupletallo. . . nemo deritque eae
maxima tua si innumeraliti frequentia. Qua in interpretatione istud non placet, quod praetor Graeci textus fidem aio ministros ecclesiae ab egonis distinxit, quasi non illi perinde atquo hi divinae providentis divitiis sustentarentur. Corio Rufinus hunc locum alitor intolloxit, siquidem do presbyteris, diaconis et erisque clericis non secus atque do viduis o indigontibus dicit, Quos omnes Deus alit in celesia sua. Subinde ecclesiarum proventus sic distributi sunt inquatuor partes, ut una pars episcopo, altera clericis ceteris, tertia egenis, quarta fabricis cederet. Verum antea etiamsi par non erat eorum divisio, in alios tamen usus nequaquam
impendebantur. CousTANT. Quod ad vocem χάρις attinet, quae proxime sequitur, imitatus auctor est S. Ρaulum, qui cum alibi tum in priore epistola d Corinthios eam pro beneficontiam cleemosyna dixit.
Ibid. l. 7. ἐνετρε νε Apud Georgium Syncellum legitur
ἐπέσυρον minus recto Code Fuli habet ανέγε νε VAL . Ibid. l. o. τίσιν ἔργοις ἡ τίσι πολιτείαις τεθαρρηκωό Ad locum haec annotavit cl. Heinichen. Πολιτείαι novo prosocto et inaudito sonκ h. l. dictum At. Cum enim opponantur illae πολιτείαι ἔργοις Novatiani, bono vortit 'trothius, Conneriones, qua voce vocabuli vis satis hausta videtur. Minus eno Valesius, quibus operibus, et custu modi come sarione confisus. Non solum Latinius, sed istiam plenius exprimeretur illud cum Cic. do Ostic. l. I 7. consuetudines t familiaritates, multisquo cum multis res' rationesquo mintractoe.' ' se vir doctissimus. amon
libentius verterem, quibus operibus, quibuM administration bus, o saevasis et Eusebius in mat Ecel. viii. 9. διαπρέηνας
η ταις κατὰ τὴν πατρίδα πολιτειαι τε καὶ λειτουργίαις.
Ibid. l. ia. διὰ τὸ ἐξ ἀρχῆς ἐν τῆ ἐκκλησία o. Illud in
72쪽
Metiri porinde est atquo in sociosis ministorio. Nec aliud sonam mihi vidotur ab initio, atque ab inounts aetate si ab infantia. Et ea quidem tum orto obtinebat disciplina, qua ii qui in olorum adsciscendi orant, se, ut loquitur Siri-oius Epist. i. n. 3. Eosissim orere obsequiis ab infantia sua, vel ut idipsum Zosimus Epist. ix. n. 5. enuntiat, ab in ruta eoelesiasticis ministeriis nomen dare, et ita per mos olori gradus episcopatum promereri solebant. Quocirca Cyprianus in epistola sequenti . . etiamsi ornolium sociosiasticis miniatoriis ab initio seu ab insantia nomondodias non aperto dicat hinc tamen eum commendat, quod non ad episcopatum subito pervenit, sed per Omnia sol sisatio osses promotus, i in disinis adminia tionibus Deum promeritus, ad sacerdotii sublime fastigium cunctis religionis gradibus adacEndit. Hic igitur quaeritur, an similibus meritia matus sit ovatianus et facilli demisso demonstratur. CousTANT. Si cothnicia parentibus ortum habusrit Νovalianus, quod quidem ex Cornelii verbis, αφορμητο πιστευσω γέγονεν, magis colligendum idotur, illud ab initio in Molesia versari, do educatione cujusvis a teneria usquo in coisaiae communion interpretari malim. ι,
quanquam contraria quaedam, ut vidΘbis, de voce πισrευσαι
adnotavit Coustantius, jus tamen simplicior utque usitatior sonsua mihi quidsm arridot ut scauxilio dato sibi ab exorcistis occasionsui fidsi amplectandae suinpsisso Novatianus istuntur. P. 24. l. 3. ὐπερ αυτῆς ἀγωνίσασθαι, περ αυπης S. Nomnis. ἡ γων αι S. Bori. Ut Θωνι. αι mendos Synooz qui et paulo anto ἀνεστραψ ῆναι, pro νεστρωφθαι habet, ubi ἀνατετράψγθαι M. Ge τε is Margo m. Paret priorem addit Burionus, qui vocem ιγώνωθαι in codd. Med. M. Furit Floroviinisque invenit, perindo atque in cod. μα--Ηeiniolienus.
Ibid. l. I 5. inomia του πιστευσαι με suscipiendin. Rus Milios fidei, quae suscipientem dein ps sidiae donominet.
Haec autem appellatio, si Ierosolymitanae sociosiae, acrioris paucarum liarum morem excipias, olim solis baptismo
initiatis importiobatur Qui inim antea catechumeni,
73쪽
Meti, ompetente nuncupabantur, tum primum frius, eum tincti fuerant, nuncupari solebant. Hano in concilio Eliu tano eae Lamno in immo et aristiantia, a idolidistinguitur. In eo quippe, ut ex Cren. 45 et 59. uppuret, oum eat humon simul et tincto commvno os Christiani nomen; ad appellatio.missis soli tincto competit Cyrillus voro . . lico hoc Frisia nomen etiam eloctis tribuat,
quia idolios hi jam baptismi sollemniis initiari incipi
hant, illud tamon paritor a catechumeni vocabulo asdulo distinguit Undo Cat h. i. n. 4. uit, antea catechumenus
amas, nunesidiata et Maiare et Catech. v. n. I. Quantam robis
digniti m eoninam Dominus, ab ordino ea tecturnenorum ad ordinem Frisium eo transfero . Quocirca non probatur interpretatio Valesii locum hunc si Latino roddentis eui rasam atque initium erodendi praebvit Satanas, nisi post verbum erodendi subaudiatur, ea fide quae rodentem fid iam donominet. Forsitan onim Novatianus jam tum interent humenos, adeoque non sine credendi initio, constitutus M. Comelius orto orbo του πιστεῖσαι, baptismum intolloxit: od o βααπισθῆναι consulto vitasse videtur, quia Novatianua per περίχυσιν, hoc est per adspersionem
Bou perfusionem, utraquo nim vox Cypriano in Epistola
76 ad Magnum synonyma est,ihoc sacramentum SuscΘPernt. Coua NT. Nicophorus vero verba ita παραφράζει, lib. i. o P. 3. - καὶ τὸ εἰς ριστὸν rumευσαι et δήγασις ὁ Σατανας ὴν ἐνσκην α - . tque oppona videtur haec Aoru et quasi
coacta fidos τιν ἐξ ἀρχη ἐν τη ἐκκλησίc ἀνεστρά νθαι. P. a l. 17. βοηθούμενος inro τῶν ἐπορκιστῶν Ait ouatantius, Christophoreoni interpretatione culpata, quod hae Latino ita reddidi ot, Qui viri Mi Morristarum praesidis, spiritu tuo malo es t liberatus, et post in tam a m --- inridis te Si ovatianus anto hunc morbum a spiritu malo suisset liberatus, nequaquam dioindua oras Satanas si baptismi suscipiendi causam praebui s. ' Ego quoquo magis putarim, nec dissΘntionis Valesio infra, Novatiano morbum cum daemoniacu amaaions simul adsui s. ora divorsum quid significos Rufini quoquo into rotatio. Dum oro Coustantius ex
74쪽
Rufini version hoc confirmaro studet, non defuisse ovati- uno, Prius quam baptismum susciperet, aliquod saltem fidesinitium, Quid nim, interrogat illo, apud exorcistas ageret omni fido ostitutus V ox ortulliano respondor liost, quosdam xtitisse olim εthnicos, qui agnoscerent in se collata esso hujusmodi bonoseia Christianorum. Vid Tortuli. cum alibi, tum libello ad Scapulam cap. 4. Aliter vero dolia re fortam statuobat Ροaraonius, qui haec scribit Annal.
m. ad nn. 25 I. seci. V. um primo philosophus fuerat, is quido Stoicus dein cum inter catechumonos erat, tanquam daemoniacus exorctgatus ost, et non nisi in locis iaptigatus. pag. 29. Supra in lin. 3. εἰσήγοιτήσας extabat in m. MVolo et ad Synciali mam pro νοιτήσας. P. 24. l. 8. μορκιστιών J Forsan quis legendum putot ἐξορκιστῶν, sed ἐπορκιστιον apud Syncellum quoquo ac Nio phorum logitur. STROTH. Etsi revera apud Synoelium, sicut
in obii m. Nomole legitur ἐξορκιστῶν, nihil tamen
propterea mutetur omnium sere codicum scriptura necessctost. Cum alii, tum Auctor Constit apost ἐπορxum i habet in lib. viii cap. 26. praestant nonnulli ἐς ορκιστής. Ceterum hic solboni in prora Synoesi et S. Nomolo. P. 25. l. a. fi οὐ ruteri et Castellani odisia Leoti.
STROTH. Addo m. Norfose et Synceu et sate uno Burtono eodicem Paris priorem et utrumque Florentinum. Ibid. περιχυθεὶς Recte Rufinus perfusum vortit. Nam qui aegri in lecto baptizabantur, cum mergi a sacerdoto non possent, aqua duntaxat persundobantur. Itaque ii jusmodi baptismus parum solemnis ac minua ors tua habebatur, quippe qui non sponte Aod mortis metu susceptus idoretur ab hominibus delirio laborantibus, et nullo amplius sensu praeditis. Accedit quod, cum baptismus proprie mersionem significol ejusmodi perfusio vix
baptismus dici poterat. Quamobrem Clinici sic nimvocabantur qui jusmodi baptismum acceperant ad presbyterii gradum promoveri vetantur Canono a Concilii Neocaesariensis. Hujusmodi baptismum hominis in locio decumbentis et animam agentis, luculonis describit Joannes Chrysostomus in homilia 6o ad Catechumenos tomo ii.
75쪽
Cyprianus tamen in Epistola 76 baptismum hunc plenum
ac legitimum me censet, et Clinicos nihilo inferiores sam ait iis qui sani baptismum in ecclesia susceperunt. VALE-mus. Sic quidem Cyprianus pro verecundia et modestia sun nemini, ut loquitur ipse, prinfulicans. Sed in Romanaaialom occisaia his ovatiani temporibus, clinici ab omni olori gradu prohibiti sunt, ut ex iis constat, quae scribit infra omelius. Atqui diversam, sed veriorem dicero nolim, rationem affert Albaapinaeus, opulsioni clinicorum ab ordinibus acris, quod nimirum ossici sacra imploro si non possent, quos mala valetudo prima fido olomonis non sivisast diacs . Vid. Nota in anon. Neoca s. a. post Obserrationes ejus s et E L Ritibus, P. 372. d. Ηslmatad. Ρ. 25. l. a. ἔλαβεν τὸ βάπτιμ ια ελαβεν Christoph. Corto aut addondum τὸ βά-σμα, ut intelligendum est, quae tamen dura foret ollipsis. Etiam icophorus hanc vocem
δντα το ἐνδωρ α&ῆσαι λαβειν ὁ καὶ ἐν αυτῆ τῆ κλίνη fi εκειτο, περι θὲν δηθεν ἐβάπτιζεν. STROTA. In Graeco nihil ostquod stas vocabulo respondsat. Rus loco Valesius post Christophorsonum supplevit baptismi nomon. Hic potius
subaudisndum videtur supcrius verbum τὸ πιστε ἰσαι COUETANT. on adsentior, ae post verbum Eubaudisndam
hoc loco baptismi gratiam puto, prout Dionysii Nex.
apud Eusebium verba significant, o γαρ αγίου παρ'Ἀυτουτετυχηκεσαν, pia ad Phile Mn. lib. vii Hist. cap. 7. ubi nullo omnino codice praetor edi eum VOX πνευματος post
ἁγίου agnoscitur. Recto ait Coustantius infra scindustria abstinero baptismi vocabulo Comelium, ubicunquo do ritu, quo initiatus Novatianus est, loquatur. endose λεγεν
Ibid. l. 5. κατα τὸν της ἐκκλησίας κανόνα Qui in lecto decumbentes baptismum acceperant, postquam ex morbo convaluissent, episcopum adire necesso habebant, ut ea
quae ipsorum baptismo desuerant suppleret. Vetus auctordo haereticis non rebaptizandis, quem nuper una cum Cypriano edidit io Rigaltius: aut si a mi-r clero per u
76쪽
ω-talem traditum uari baptisma, event- εχ εαemus, utatu suppleatur a noru aut a Domino usuridum reservetur. Novatianus itaque hic arguitur a Cornelio, quod cum digento morbi nocessitato in lecto baptigatus sui et ab exoriolatia qui illum curabant hoc enim indicant verba uaspistolae postea recuperata valetudine non adii si episcopum, ut reliqua baptismi solemnia suppleret, quod oces iustica regula praecipiebat. Certo in Canons 47. Concilii Laodicensis id diserto praecipitur, si in capite tricesimo octavo Concilii Eliboritani V L ius. Do hujusmodi ba tismo dubius postea agnus Cyprianum consuluit, quid sti, tuis videretur, qui in infimitate et languor gratiam Dei consequuntur, an habendi Mnt legitimi Christiani, eo quod aqua salutari non Ati sint, sed perfiat. otat o Cyprianus Epist. 76 ipsi respondens hoc aliud do iisdsm dubitationis
genus, An consecuti sunt quidem gratiam dominicam, sed breviore at minor monaura muriaris divini aes ritus sancti rti habeantur quidem Christiani, non sint tamen Meris moe-qvandi Cyprianus autem ibid. Christianum judicar so scribit vis is fueris in Mes iaci sis jura fini disinam
grauiam come tus, ne ambigendum esse quin legitimum sit baptisma per adsporsionem seu infusionem susceptum, ac demum in num muttilari a d intari mos disinaram stria. Sed nequo Cornelius nunc an baptismalem gratiam consecutus Me Novatianus, ideo dubitat, quia illo nonis , sed perfusetis essBt, hoc est quia baptismum per adspersionem, non per immersionem suscepisset; sed eam ob causam, ob quam Neocaesariens concilium an I a.
hujusmodi hominem presbyterii honoro indignum judicat: quia idoliost hujus fias non est eae libera oluntate, sed sae
semita , ου ἐκ προαιρέσεως γαρ η πιστις inos, ἀλλ' ἐξ ἀναγκῆς. Ubi et in transcursu obsorvare licet vocem πωτις pro baptismi vocabulo Eurpari. Eo autem sequior suit Comolli dubitatio, quod Novatianus a morbo conValescens quae sibi deerant supplere neglexit. GUMANT. P. 25. l. 5. του τε σφραγισθῆναι et αὐτου ἐπισκωοH Rufinus haec verba de signaculo chrismatis interpretatus est. Ego
impositionom manuum intelligo, qua opiscopi Spiritum
77쪽
aanetum baptisatis e serebant; quod amitentia manis to Maeant. Subdit nim Corneliua τουτου δὲ μη -- πῶς υ του ἁγίου πνευμος ἔτυχε Quamquam in manuscriptis eodiei aiax Mod et Fuk logitur τουτων διὰ in νυχιών. Into rotationem n tram confirmat Cyprianua ad Jubaianum his orbis. Quod num quoque apud nos geri ur, inqui in sociaria bapti Mur, Winpositis celem Oserantur, ει
per nostram orationem σι manus impositio in Spiritum an tu ton quantur, ει signaculo Dominico consummσntur. σήγρανίζειν proprio est consignare. Consignaro autem Θ manum
imponere idem est, ut docet Epistola Innocontii ad Do mitum Ap. 3. ει 6. Idem confirmat arcus in vita omphyrii Gaas is episcopi, cujus locum inserius adducemus. Ambroalua, neu quia aliua auctor est eorum librorum, in
eaput iv. pistolae auli ad Ephesios. Deniquo apud
En tum pres ire o signavi, si promens non fuerit episo pus ridem habet auctor Quaestionum veteris si novi Testamonti inter Augustini opora editus, Quaestion Io I. Nam ἐκ aisaeandria a per totam iam tum, si desit episcopuε, eo oreas presbyter Sorib consigna presbyter, ut in supraestato Ambrosii loco. Vetus inscriptio quam refert Baro
baptigatorum consignatio, interdum fiebat cum chrismato: quoties scilicst aliquis urgento morbi necessitate bapti tuastiora a minoribus clericis, nec chrismatus. unc enim spiscopus qui baptismi solemnia postiliodum supplebat, ehrismaro simul et manua imponeres necesse habebat. Qui vero e octum baptismum acooperant, ita manus tantum imponobatur ab episcopo in chrismations, ut docet canon Ara ioanus. Quo portino ustus Epigramma apud Gruterum p. II 77 de Maron. Tuquo sacerdotes docuisti tarismate sancto Tangere bis nullum judios mas Deo. Porro ut ad Novatiani baptismum redoamus, hinc manasse mihi vi tur mos Novatianorum, qui in baptismo aurum
siriam non adhibebant toato hoodorito in lib. iii Haeret.
78쪽
Fab eo quod scilicet auctor ipsorum Novatianus baptismum sine chrismatione accHpisset VAL Rufinus imo ita Latino xpressit Nec reliqua in eo, quae baptismum subsequi solent, sollemniter adimplesta sunt, nec signam chrismatis consummaru est. Quae Rufini verba Valesiua annotationibus in hunc locum de signaculo chrismatis, quod in baptismo consertur, interpretatus, ipse Cornelium de signaculo, quod confirmationis sacramento percipimus, loqui nonJ censet. Sod quid votat, quominus etiam Rufini verba do hoc sodem sacramento interpretemur, eaque de signaculo illo dicta intelligamus, de quo Cyprianus Epist. 73 ad Jubaianum scribit: Quod nunc quoque apud Maseritur, ut qui in ecclesia
baptizantur, pror positis eccle3io inerantur, et per nostram orationem ac manus impositionem Spiritum sanctum conam
quantur, et signaculo dominio co-ummantur amo illo signaculum ibi praedicat, cujus proprium si consummare suscipientem Vitio quis verterit, quod Rufinus chrismatis vocem, quae Graeco in textu non nuntiatur, addidorit
Sod additamonium illius contra temporis hujus Eum nihil poccat, immo illum apte explicat Ut enim Cyprianus
Epist. o. cum tot Asricano concilio docet, vi quoquo nec se est eum qui baptizatu sit, ut accepto chrismau, id est unctione, esse unctus Dei ει habere in s gra iam Christi possis Ibi nim unctionem a baptismi sacramonio distinctam praedicari, et quae proximo antecedunt, et particula quoque, et verba qui baptizatus sit, non qui baptizatur aut gui baptizandua est, evincunt Porro ex eo, quod Novatianus baptismum sine thrismatione iccepisset, Valesius manuas putat morem do quo heodoretus lib. iii Haeret. Fab. cap. 5. ita loquitur, Nomtiani successores iis, quos baptizant, sanctissimum chrisma non proe ni Quaproptoreos, qui eae hac Mereri corpori ecclesim conjunguntur, laudatissimi patres inungi praeceperunt. Sed Nicaeni patres Can. 8. tantum praecipiunt, ut ovatiani per manus impositionem suscipiantur His concinentes Siricius Epist. v. c. . et Innocentius piat. i. cap. 8. constituunt, ut venientes Nisatianis τε Montensibus per manus addit Innocontius tantum impositionem suseipiantur, nulla inunctionis acta
79쪽
montions. Ibi autom Theodorotu stat dis ovatiano nonnulla tradit ad accuratam rerum fidem non satis exacta, ad Canonoma concilii P. I haud dubie respicit. Couis Net. Haec illo, do Viassii interpretatione verborum o nolit orians, nisi illud non delos Bens ait oismannus inmat Ecel. N. est. Nunquam credam Cornelium, cui objiciunt, quod nsgaverit accepisse ovalianum Spiritum in baptismo suo Sanctum, quia obsignatio sive confirmatio' episcopi si non mori simul collata majorem confirm tioni piscopali virtutem tribuisse, quam ipsi baptismo. Ipsum ovatiani baptismum nauseavit, quapropter, cum eundem recitaret, addidit, Si tamen hunc tuum accepta dicandum est nauseavit quoquo et malae absque dubio' origini adscripsit, quod ovatianus confvotum in ecclesia' obsignationis ritum neglexerit atque contemserit. In
hoc impotu animi verba illa, hyperbolica utique effudit,
is quibus formalem sententiam et haeresin exculpero licst minimo. o. iii 3. 6. q. p. 25 . piscopum benedictions sua perficere a diacono tantum baptigatos, jubet canon liboritanus 77. Dum vero Q alia re conir Versa, utrum consignatio seu confirmatio in ritibus
baptismi tanquam pars ejus olim habita sit, disputabant duo viri primarii, Hammondus, in libro Dolon matio
matum negantis partes sustinens, et Dallaeusis Cultib Latinorum, qui istud ammavorat Hammondus, quia Christophorsorii Lectu habent oυν του πέφραγισθηναι pro του τε σφραγισθῆναι, istud ουδὲ vo ουrε, firmari vult cum ex verborum constructione, tum ex Nicephorianis istis, ὁ γε
οὐδὲ τῶν λοιπῶν τῆς ἐκκλησίας συμβόλων τὶξιωτο, ων χρεων του τοιουτους μεταλαμιβάνειν κατα τὸν ' ς εκκλησίας θεσμιδν,
ἀλλ' υδὲ σὰ ἐπισκόπων sic την νόσον διαφυγὼν ἐσήγραγ σθη ἐς στερον Vid. Hammond. De οὐ M. cap. v. seci. I. Sed, pace tanti viri dixerim, nihil necesso osso mihi vidotur, ut in toxtu recepto quid moveas; propter illa
enim ἄν χρὴ μεταλαμβάνειν κατα τον τῆς ἐκκλησίας κανόνα,
sequitur istud, es τε ci ραγισθῆναι. I tu tuo extat lectio in odition principo, seu Stvhaniana, aliter atque putabat ipso allaeus, qui de lectione gens tanquam a Valosio primum invecta ipsam comprobat una vero incortioris
80쪽
originis sunt ploraequo lectionum Christophoraoni vocatae, quam ut absquo aliorum codicum testimonio magni pendantur. Quod autem ad scripturam, τουτέων λ ιη' Avim του- του δὲ α . a Valesio momoratam attinet, eandem praestat
m. Savit. su Bori cui nunc addit Burionus utrumque rem --, atquo invoni fortasse Nicephoma, qui habet,
τούτων δὲ τῶν μυστικῶν - τυχὼν, πως avino.
Ρ. 25. l. a. βοηθήση τοις δελφοις Post has voces in codicibus nostris M. Μod Fuli et Saviliano, et apud Synosllum haec adduntur omiserat a omnia praeter illa
ἐπικουρίας δεομένοις d. R. Steph. quomodo desunt in eo . Romo si ParisiniI: σα θοώς, καὶ ὁσα δυνατον πρεσβυτέρου κινδυνευουσιν ἀδελ-ις καὶ ἐπικουρίας δεοριε,οις βοηθειν Quae Rufinus logisso videtur in suo odios, vertit Onim Scribitaliam de ipso, quod preMouetionis tempore, cum in cessula quadam lateret, et a diaconis, ut moria est, subvenire in eritueatechumenis rogaretur, o Paulo anto ubi legsbatur ἐξελ- θων του οἴκου restituimus ο&ίσκου, auctoribus iisdem odicibus et Goorgio Syncello. Rufinus sutilam vertit. VALE-sius. In Mo Rufini interpretatione, cum subvenire in aritu uehumenis rogaretur, e Guia in qua latebat timens proeε--rs, Wωbyterum s eos de gavit, nimia sprehenditur
into rotis licentia cum orbis ornoli do omnibus auxilio prosisteri indigontibus dicta Minos catechumenos, quibus ot diaconi subvenire poterant, reserat. Quocirca nequΘplaco quod Theodorotus lib. iii Haeret. Fab. amdem narrations ita Oxponit: Qui re remedium lapsus)adipisci postulMant, arguebant et-, quod som rosatu ut ad ipso properaret, si verbis coninimam qui tyranni in hinia putiabantur, esul an a ipse et latere stud-s preobmerum aliam Missas derivarit. Ex hoc autem loco liquot, quam morito superius a Cometio postulatum sit, an ovatianus in mustia magnisque periculis religionis causa fuerit ' CousTANT. ro verbis, σα θέμις τ λ. quibus orationem
auxit Viassiua, tostea addondi sunt HS. omnes adhuc collati praetor iam ot Parinnos, perindo ac Syncellus Νicephorusque, et Scaliger, qui ad oram aut Oxompli haec verba attulit. Extat olao pro lasexo in dit. Stem codicib-que R io ac Parisinis Paulo supra idem odex perinde