장음표시 사용
81쪽
uo Synossius, πρεσβυτερον ἐαυτὸν lacu vorso tantum ordine verborum Priestat.
qui paullo anto. STROTH Addo M . reliquos omnos. Ibid. l. 8. ἐτέρας γαρ εἶναι νιλοσοψγίας ἐρωπής Ait Cyprianua de eodem, Iactes s licet M philosophiam τε eloquemtiam etiam superbis oribus praedicet. Qui nee fraternam sarisaram nos Metiri ιω- tinuatam tenuit, etiam quod prius fueris amisis. Fiat ad Antonianum p. 73. d. aluZii.
Haec quoquo scribit ricianus in Epistola ad Sympronianum; mriani natolas mihi pla re miraris p Quidni Moeti martyris at eas siet sacerdotii Nonatianum mihi ingeris
Hilosoplium Meculi uias audis o nec satis miror a recuria Dei vivi do M. q. 7. p. 26i tomi vii Bibliothecin rutrum Eandianis . Addo, do sitionis poenam moruisse OV uanum Cano χa quom dicunt Apostolicum, loricum sis
tuenis, εἰ μὲν τὸ δνο- του ριστοὶ νησηται, αποβάλλεσθαι, εἰ δὲ τὸ Oνο- του κληρικου, καθαιρεισθαι. Intere cum quaestione do lapsorum reconciliatione, cui maxime udVera batur Novatianus, crimen quo ille accusatus est negligentiae quodammodo connecti suspicor, Grbia persuasus Theodoreti, quae Coustantius supra adduxit. Ρ. 6. l. a. Καταλιπων κατέλιπε Christoph. Lecti et In-
Ibid. l. 3. πίστευσας κατηξιωθη του πρεσβυτηρίου Hinouppuret, Novatianum prono gradu presbyterum misso ord natum, mi is diaconatus si subdiaconatus ordinibus qui
mos tum sui in ecclesia, ut doco oxomplum Origenis, Paulini Nolani et aliorum. Nota sunt otiam exempla Ambrosii odiolanonsis, si octarii Constantinopolitani, qui ex Neophytis ordinati sunt piscopi. VAL IUs. Oraitan solum derisui emo oportet archidiaconatum, quo Novatianus donatus est diu post mortem jus ab Eulogio praesule Alexandrino, saeculi sexti scriptor apud Photium Cod est oes. 6aa. Illud autom motum Cornelii favori, ut sori Eulogii sabula, Novatianus debuerat. Ceterum, ut iis hoo moneam, recentioris memoriae temporibus, ineunte aeculo docimo soptimo, cum, ut piscopi fierent,
82쪽
vonissent Angliam aliquot o gontia Scoticae ecclesiasticis ministris, Oxompla illa Ambrosii atquo solarii dubium tollobant, utrum isti nondum presbyteri facti ad piso
Porum unor consecrari oborent. Vido Hylini mat. Presbyteriano m lib. i. c. 4. p. 382. Cons. Vero Spotis-woodi mat. EoeL Seotis lib. vii. p. 5i . t hinneri mat. 6 d. Eoia via. ii. o. q. p. 52. Ostea autem, cum reddito ad avita regna Carolo secundo odii ot cum eo pristinum colosis regimon, duo saltem ex ministris Scoticis, qui nondum episcopalem ordinationsm susceperant, diaconis presbyteri prius facti sinceps spiscopi conaeorati su runt. Vido a b Marpit arctiepiscopi S. Andrem Vitam,Rnno 1723. ditam, p. 55 cum Collieri Hist. Eoia MagnovBritanniae via. i. p. 887. collatam, et Burnettitis. θ .em via. i. p. 3I9. edit Oxon. Ceterum ἐπιθέντος -- χεῖρα pro χειρας praestant M. Bori et reflo. Nunc addit liquos praetor eo . Remis Parisienses Venetumque Bu tonus o licem quoquo Dr domen Heinichonus in Su k- monto Notarum in v bium Manum et manus imponem, utrumquo obvium. mox in prora Synos . Ρ. 26. l. 6. υπὸ παντος του κληρου κώ λαῖκων &o. Presbyteri olim ab opiscopo ordinari non potorant in consensu
olori si populi. o do populi quidem suffragio in Moctione prosbyterorum, testantur patro concilii Nicaeni in epistola synodica ad piscopos AEgypti, ubi do loricis qui so a Molotii schismate puros atque integros servaverunt, iis
praecipiunt, εἰ δέ τινά ποτε συμβαίη αναπαυσασθαι, τῶν ἐν π ἐκκλησίρ, τηνικαυτα συναναβαίνειν εἰ την τιμην - τετελευτηκμος -- ἄρτι προσληψγθέντας, μώνον εἰ ἄξιοι φαίνοιντο, καὶ ὁ λαὸς αἱροῖτο συνεπιμήγίοντος αυτοις καὶ ἐπισήγραγίζοντος του τῆς Αλεξανδρείας ἐπι σκόπου. Quae verba Sogomonus doesoriola intollexit, cum tamen do episcopis potius accipiondaeas videantur. Nam cum patres synodi i ense contemplatione pacis statuissent, ut episcopi a Molotio schismatico ordinati in auo gradu romanorent, sin sino ulla unctione episcopalis ossicii nunc praecipiunt, ut si orto catholicua episcopus ab Aloxandrinae urbis spiscopo ordinatus obierit, tummoletianus qui a synodo sub sa condition quam dixi
83쪽
a oeptus eat, in looum mortui succedat, dummodo plebaeum Elmerit, et episeopus Alexandrinus electionem ejus eo mavori Sod si s aliis laeta ejusdem epistoli satiaeolligitur, ne marium sui e populi auffragium in Ordin tion olorisorum Votant enim sadem epistola sanctissimi patres, no episcopia qui Moletio adhaeserant, jus fasque sit proponendi nomina eorum qui ad ecclesiastico ordinesmin promovendi: med olia catholicae ecclesiae episcopia
qui ab omni aehismato integri somper sui ent, illud competere pronuntiant. Pontifices quippe annuntiabant populo nomina eorum qui ordinandi, en presbytori vel diaconi, ut a quia sorio habere quod ordinandis objiceret, illud palam eataretur, sicut legitur in sacramentario Gregorii magni quam in rem singularia est locus B Chrysostomi inmotalia i8 in Epistolam et ad Corinthioa Audi, inquit,
quemadmodum apostolorum tempore, ipsi persaepe eos quibus praeerant, consiliorum auorum socios adhibebant. Νam et cum optem diaconos crearent, ud plebem prius retuleriint: et cum atthiam eligerent, do a re cum omnibus qui inuo adorant tam viris quam mulieribus Ρetrua
agitavit oquo iam οὐ imporium, in iramidentium
fastu et arrogantia, o in subjacontium servili quadam demissione eonsistit, od spiritiuuo est hoc praecipuo exeollona, quod pro vestrae aluti cum plures labores suseipiat, non autem quod plus honoris requirat omnos enim tanquam domum unam ecclosiam habitare. omnos ut unum corpus assisto issam convenit. Denique adeo necessarium sui plobis auMagium in lectione presbyt rorum, ut saepenumero in occlesia plisba tumultuosis vociferationibus presbyterum aliquem fieri postularet et cogeret. Quod quidem Barcinon sibi venisso testatur Paulinus in Epistola sexta ad Sovorum Idom do Piniano Albina filio refert Augustinus in piat. 25. ad Albinam. Iam vero
eleri quoquo consensum ad hoc uisa nocessarium docet vetua auctor Quaestionum e ria o novi ostumonti cap.
loI. ubi acribit presbyterum qui ordinandus est, perducia diacono si flores piscopo: it sub testimonio diaconi
84쪽
paulo post preductimis enim qui ordinandi ni, ut dum Muri sinum sopti sunt, honore digni rideantur. Fateor factisorum Me sis quari incialis. Abia is p enim mittitur ut ob quium proebea ordinando Totum vero hunc ritum optimo dosoriptum habemus in Sucramontario Gregorii magni pag. 36 ad quem locum id quae notavit Hugo
Μsnardus vir doctissimus. VALEsIUS. P. 26. l. 7. τον --λλὶς τον ἐν κλίνη in Steph. STROTH.
Sic, est Burinno, M. BAL Reg. st Parisini, dum
τὸ pro τὸν scribitur in Bod sodom reserent Buriono. Μox ἐπιχυθέντα - Nomolo. Ibid. l. 8. εἰ κληρον τινα γενέσθαί Κλγῆρος ordinem seu gradum significat ministerii ecclosiastici. Ita κλῆρον πρεσβυτερίου paulo ante Comolius dixit, et κλῆρον ἐπιωκοπιjς non semel vocat Eusebius et Irenaeus. Itaquo hoc loco εἰς κλῆρόν τινα, id est in quocumquo clero Epiphanius in
Merosimoistianorum. οἱ δὲ Λ π κληρικων αὐχοντες δια- ψώρου κλήρου, πρεσβυτερίου τε καὶ διακονίας καὶ 4λλων. ertullianus sortem vocat. Si onim in libro do virginibua velandis. Non permitti ur mulieri in ecclesia loqui, sin tim
cera, ne tinguere, ne inerre, nec inius virilis muneris, dum sacerdotalis ostioli sortem sibi ondi re. Si certo loquitur vetus auctor do haereticis non rebaptigandis. Quod cum nullum sano mentis fidelium te re τε maximonialum mnino in quocumqu Hero constitutum, ac multo magis piscoporum audere deceat. Rursus in odo libro. Immo magis hos nomin etiam oneratur, licet fuerit antea
sidelissimus, aut in curo agiquo constitutus. Idem scriptor olorum distinguit in majorem si minorem. Et minorem quidem clorum appellat diaconos o reliquos insertorea ordinos, ut cum dicit pag. 129. Aut si diris hujusmodi hominem salvum non oras lari, o G opi opis salutem adimimus, quos ita perimilis quam ertissimis adstringis, ut hominibus omnibus qui sub cura forum agunt, o hac sique illae dispεrsis regionibus ins antur, per sometipsos subsonire deberent; quia osteri hominos minoris olori iis qui periclitantur, hoc idem proratur non possunt. Et multo clarius M. I 34. Et tam sum sol a nostra in ba imas spiritus, q-
85쪽
amemus sum δἄμ-α aqua m tinctum εα est constituta, si ridam par nos bapti a tradatur, ins reis solemniter ει par omnia quin scripta rim adsignetur, a se in uua inius rei as Matioris tradasur aut si a minor Gro per nocessimum eraduum hera, ventum opsciemus, re ubi vides presby-toriis ab hominibus minoris olori aperto distingui. Ait anim minoris olori hominos ingruento tantum so sitato ptiam Oonsores quod presbyteris nequaquam convonit. VALEmos. Consor verba oriptoria a Coustantio allatisno notast hic proximo aequentis in voces Πουησας γάρ.J
litora Graeca alosius nonnihil recedit in hunc modum: Noe quamquam εχ iis, qui vir visis morbi in Dorulo strindoaeci per usi fuiss-ι, - - - assumi. lus enim illud,
quamquam aeriis, unde ex ptio omnis excluditur, quam particula τον, sonat: sicut significantius aliquid prae so sortis aliqu- elerum quam simplicitor in Drum. Disciplinae hujus afvoritatem aliquanto post Cornelii sevum temporavit Maesariona concilium, hominem in lecto perfusum non ab omni oleri gradu, sed a prosbyterio dumtaxat excludens; immo sum etiam ad hunc gradum provehi permittons ομεν ο πυε -- studium et dem hominumquo rari- istam. Nesonsorat Fabianus, o quivis alius Novatiani ordinator, hujusmodi xceptionem po ecclesiasticam in
gulam permitti. eo temere divinat, qui episcopo huic maxime Novatiani ingonium et loquontiam, quae in illius scriptis ac nominatim in pistola apud Cyprianum 31 ab ipso scripta suspicitur, placuisse conjoctat. Qui autem
Novatiani ordinationi, cum ad presbyterii ordinem proveheretur, interes erunt, occlesiasticas objicientes regulas, quibus quempiam in lecto orsuEum ad ullum cleri gradum assumi prohibobatur simili ratione antea intorcedere do-busrant, si ullua ei gradus collatus suisael. Quocirca pre byterii dignitatem ipsi por saltum insorioribu alii ordinibus praetormissis, collatam osas alosius atque Tillomontius
indo conjiciunt. COUMANT. P. 26. l. 3. Ποιησας γὰρ τας προσήγορα καὶ ἐπιδιλους
muro Proprium erat presbyteri ossicium, euchariatiam otealios fidolibus in manus tradere idquo ἐπιδουνω proprio
86쪽
Id si non vidos qualiter soli incordoti lico callos Dominici sanguinis praeboro. x quo ita argumentatur Chrysostomus. Tu ergo noΘrdos ea, cum panem et calicsm
praebes pauperi. In quibusdam tamen ecclesiis diaconi eucharistiam populo dividobant. Idque innuis videtur auctor quaelionum votoria et novi estamenti ap. IOI hia verbis Maeoni rem ordo est a per a sacerdote, ει sis replebi. toronymus, as quis alius, in libro de septem gradibus ecclosiae: isti in sacerdota eo sororio, ita in ministro εα Memmon si dispensatio. Illo oblata sanctificat, illo sancti asa disponint. Et ante omnes Justinus Martyr in Apologia, cujus locum jam supra citavi. Cedronus ad
annum I 8. Constantis: σκανδαλιρόμενος γαρ εἰς αυτον ἔκειρε πρότερον αὐτον δια Παsλου πατριάρχου διάκονον ις H ριετε-δι, κε του βασιλει τῶν ἀχράντιον μυστηρων ἐν ἁγίου ποτηρ .
Tandem vero postquam diaconi laicis sucharistiam praeborodeatorunt, concessum illis est, ut vinum laicis post communionem praeberent idque colligimus o vita Alouini, do quo vetus scriptor ita tradit Nemo cum post communio meorporis Christi a sanguinis manu propria sis misceret idem Ludovicus, humilitate larissimus proe omnibus, patri sanctos inclinans, ejus osculatus est manum. Et in concilio Aro- latens a. c. 5. cavetur ut diaconus praesente presbytero oorpus Christi fidelibus tradero non praesumat. VALESIUS. Apud Valorium, ob iam facta. Et hic serontea Graecorstinemus oblationibus factis, hoc At, pane et in cons cratis. ovatianum per se, non diaconorum ministerio corpus Christi suis porroxias plane hinc discimus. An vero dissimili ratione Sorvatoris nostri sanguinem iis tradiderit, dubitar licet propior subnoxa verba, Iura mihi per corpua et avrinem Domini nostri. mandum tamen non est, usu tum oceptum sas, ut delea diaconorum ministerio sanguinom vel etiam corpus Christi perciporent. Scribit quippo Justinus Apolog. a. ad Antoninum μα- quam antistes rariarum act-- perfecit, s popuIus omnisam ea tu est, diaconi a pans, vino et aqua o Meraris
87쪽
partem tridunt ιimique proesentium. In Asrica saltomcalicem, quo sanguis Christi continebatur, a diaconia
porrigi consuevisso docet illud Cypriani lib. do Lapsis:
UM ero sollemni adimpletis, calicem diacorius inerram sentibu coepit. Eumdem morom Romae usitatum innuit apud Ambrosium lib. i. Ossio. c. 4 pia expostulatio S. La rentii archidiaconi S. Xystum pontificom sic interpellantia: Cui ommisisti Dominita sanguinis onsecrationem hoc est consecrati sanguinis Domini disponsationem, cui consum----- consortiua sacramesutorum, huic sanguinis tui comsortium negas Ad dom ministerium referri commode potest, quod do diaconia Romanae ecclesiae loquona antiquus auctor Quaest. vet. et nov. Test apud Augustinum Append. tom. iii. o. Io I. generaliter dicit Maeoni ergo ordo est assipere a suos sis, si si dare pubi Verum sacerdotibus id, quod diaconis committore consuevΘrunt, peris Praestam nusquam est prohibitum. . . Immo, si Chrysostomum Homil. 6. in atth audiamus, soli sacerdoti liret ealioem sanguinis dominisi proe N. Sod cum sanctus illo Doctor non addat Fobi ejus sententiam ex verbis Quaest. Θt ac nov. ΤΘstam. proximo allatis Oxplicari nil vetat. Ut verbo dicam, o pus et sanguinem Christi populis tradoro semper acord tibus ex ossicio diaconia autem tamquam sacerdotum ministria ex quodam oncosau, et necessitate postulante, olim licuit, seu ut cum auctor Constit Apost lib. viii. p. 8. loquar, Dis Mus non ossint: obisione vero Mepis solus presbytero facta, dat populo, non tamq--8-
dos soduo quam qui ministrat sacerdotibus. Hinc Carthainnense IV. Concilium can. 37. hoc praemittit monitum; Maeon cita a presbyteri in opiamsi ministrum noverit nodiando oan. 38. istud adjungit, Ut diaconus, promenis pre ινιμο, eucharistiam orporis Curiati populo, si me sit οπας μεαε σπα. orro, ut laudatua scriptor Quaest. Vet. et nov. Tostam loco citato observat, major ordo intras halatis minorem Presbyter enim a diamn agit sirium
88쪽
post τὸ μέρος in m. Nomolo. sod quae sibi volint so
et muria. I. Ordo Verborum κατα του --τos καὶ - αt A. mutatur.
Ρ. 27. l. 4. --J uno locum non intelloxerunt into protea. Nam, cuius quidoni ita vortit E mias homo non dominauit, nisi primum M illi devovis t. Christophori mnus vero quaaimusculi insistona ostigiis vortit hoc modo. Atqus infulae non ant de Marit, quam ita sciuid oriosae. Quasi vox αυτ ρ referretur ad ovatianum. Ego ἐαυτιὴ malim legem cum Georgio Syncollo apud quem totus hic locus ita scribitur. καὶ ὁ ἄθλιος ἄνθρωπος υ πρότερον γευεται, εἰ λη προτερον ἐαυτ καταράσαιτο. Id eat:
Atquo tu mises non Mare sinitur, quam 3ε-ιψω diris de verit. Quippo omno jusjurandum adjunctam tabo imprecationem. Quae licet in hoo sacramento quo Novatianus homines miseros adigebat, diserto expressa non sit, tacite tamen subintolligitur, ut notavi ad Amm. Marcollinum. orro tu quatuor nostris codicibus az. Mod Fuh et Sariliano legitur etiam καταράσαιτο, Perindea apud Synoellum. καταράσεται. d. te . VALESIUS. αυτ Synossi quod probat Valesius, ac profecto nobis magis placst. Nicephorus abo ἐκείνω, ex quo tamen eum legisso aere apparist. STROTH. καταράσαιτο habere Gis utari quoquo Loetu idem notavit Strothius, quibus addasH. Norbis. Interea αυτψ, si verba ita interprotaris, roscribaa. Adstantes altari, non genuflexos, sacrum euotariatiam manibus acceptam revorontor ori solitos sessas admovero in Molosia quoquo occidentali idolos, ostendit ox ortulliani do Oragio clibro cap. 9. Nicolaus Antonollusa S Jacob. Nisaben Sermonem xii. q. 6 p. 347. At vero τω ευλογεῖν non pertinero ad uicos recipientea, sed ad
89쪽
Novatianum consecrantem contra Valesium ostendit adloc vir l. oinichen qui quidem verbum κατεμίσεται Pr καταράσσαντο revocavit. Cum oro omnes usobii codices, haud excepto Regio, aliud suadoro reserat ur- tonus, καταρασσαιτο Videtur retinondum, dum cum Hsini- cheno αυτψ unico verum sas, et ad nihil nisi ad praecedona. Κορ λιον reserendum existimo. Novatianum autem ado-giaeso videtur, ut censet Coustantius, quotidiana suorum desectio, ut jusjurandum hoc exigeret. Quod quidem intersa jusjurandum prosano et exactum et datum, schisma hoc luctuosum perpetuum faciebat. P. 7. l. 4. ἀντὶ του ειπειν-το 'Aμην Hoc est quod paulo anto dixit Cornelius 4rer του ευλογειν Fideles enim cum oucharistiam de manu sacerdotis acciperent, postquam presbyter intor tradendum dixerat corpus δε-ini, respo dors solebant Amen, ut testatur B. Ambrosius in lib. iv. do Sacramentis cap. 5 Ergo non otiose eum accipis, tu dicis
Amen, Iam in spiritu Uteris quod accipias corpus Christi. Diri tibi sacerdos eorpus Christi. Et tu dicis Amom, id
rum Hieronymus ad Ρammachium adversus errores
Joannis Hierosolymitant. Qua conscientia ad eueharistiam Christi ac dam, et respondobo Amen, cum de charitata dubitem porrigenti, Cyrillus Hierosolymitanus in catechesi
ultima. καὶ κοιλάνας την παλάμην δε υ τὸ σῶμια του ριστον, ἐπιλέγων τὸ α ιήν Augustinus in libro xii contra Faustumo Io. Hala mim magnam ocem Christi sanguis in terra, cum o aecepto ab omnibus respondeatur Amen. Saepius autem fideles inis missarum solemnia dicebant Amm. Nam ot cum sacerdos panem et vinum consecraret, respondebant Amen, ut pluribus dicetur infra ad caput . lib. vii. o post lactionem evangsti et prophotarum Amon dicem seque ipsos signare consueverant, testo Augustino in Epistola 66. VAL 1us. Cotorum iis tomporibus moris suisse, ut ad sacram mensam accederent fidolos sucharistiae recipiendae gratia, indicat S. Dionysius infra in PimoLA CANONICA, canone II. Proxime post ἐπα ξω pro νήξω
90쪽
Ibid. ἀντὶ του εἰπεῖν ὁ 'Aμην VSupra acripsit Vulsatus,M mo ost, quod paulo ante dixit Comolius anto του ευλο- ' γειν. ' inimo vero. Nequo enim verba illa praecedentia Καὶ το ευλογειν ad laicos pertinent λαμβάνοντας τολερτον καὶ τὸν Ουον, imo ad Novatianum, qui ρολόγησε, i. e. ut ipso Via ius paulo post dicit ut alii panem et vinum conosor bat respondontibus laicia ad illam cona rations Amen. Noquo satia moto vertit Valeatus suprα και ἐπιεσυς duναγκάζει,
- -m tradu, miseros Aomina benedictionis loco Mars ovis Quasi vom laici Mnedictionem sacerenti ΗκIΝIcHEN. P. 7. l. II. a xia Μω mi ὁ μακάριος Do hoc oso Romanae urbis presbytero Cyprianus in pistolis loquitur Mepius. Hic post pamionem Fabiani Rom. urbis episcopi
Decio a. st Grato fissa anno Christi a5o comprehens ea una cummaximo presbytoro et Nicostrato diacono; et conjectus in carcerem, ibi defunctus eat, cum manat et in Mosm monas xi dies xi ut logitur in votori libro dorintificibus Romanis. Quod confirmat otiam Cyprianua in Epistola is ad Moy m tmaximum presbytoros testoro conse orsa, ubi inter cetera haec dicit. Eam nune magistrariis, ει onautis sis proconstuas, amri ae dignis ia
transgressa M. VAL Ius. In Epistolis i6. et 25 Cypriani ad huno vae et moto conso orsa, necnon in Epistola 26 eorumdem consessorum ad Cyprianum,moysis nomen in apiis Mororum constantor praeponitur. Huno in carosm defunctum alosius existimat, nititurquo his orbia
Buchoriani catalogi in Fabiano Post mortem ejus Fabiani)Momas a Maximus presbyteriis Ni atratu diaconus -- Mensi sunt, at in carcinam missi. Eo ampore vertunis Novatus ae friata, at separari Novarianum ει quosdam Oonfossores, potiquum μνω in arear defunctus ει qui u ibi mons 41 dias I. Sod Malogum illi nocuratum non eas vel hinc probatur, quod ovatiani schisma aio narrat ut Moysi moris posterius, cum o antorius suisse