장음표시 사용
81쪽
NOTAE ΜISCELLA NEAE IN C. III. 95
De Onhelosi Parapli raseos codicibus M scptis et de praecipuis ejusdem editionibus . para graphis suae dissertationis secunda et tertia Win erus diligentissimῆ pertractat. Quod vero spectat ad criticam textus Chaldaici, qualem nunc habemus, consormationem , idem censet, si locum Gen. 49, 18 excipias l), nullam ibi occurrere interpolationem;
lectionis autem in variis codicibus varietates tales esse, ut paucae ipsum orationis sensum asticiant
longδ plurimae versentur in permutatis vel formis grammaticis vel vocabulis sInonymis , aliae tandem sitae sint in omissis additisve vocibus, quibus facith carere potuisset Oratio. Jam quod attinet ad ipsam indolem Onhelosi parapli raseos, laudem boni interpretis eidem tribuit Minerus, cui consentiunt, inter alios, De
lin V. Dissert. loe. laud. Quo vero argumento addueatur, ut Paraphrasin Onhelosianam hoc loco interpola iam fuisse eredat, non dicit Minerus. Bartolocelus Biblioth. Rabbiu. Tom. I, pag. 412 in Onhelosi paraphrasim dolo malo ae da lil opera alieubi fuisse eorruptam prorSus negat; concedit tamen librariorum oseitantia, in eam sphal mala quaedam irrepsisse. Ego vero quidquid sit de interpola-.tionibus, quas quidem in Onhelosi paraphrasi videre sibi videntur, numquam adducar ut credam pro interpolatis habenda
esse ea Onhelosianae Paraphraseos loca, ex quibus sidei Christianae dogmata et mysteria nouparii tu confirmantur. Quis enim sanus eredat scripturas suas eorrumpere 'oluisse Iudaeos, ut
tela in se torquenda darent Chri lianis, suis scilicet adversariis 2) Inlrodurione alia S. Serit- tura pag. 71.
82쪽
cum sidus interpres presso pede sequitur Onhelosus; atque ita quidem, Wineri hoc est de eo judi
cium , ut passim orationem liebraicam illustret, vel quod obsoleta urbium , fluminum , montium Populoruinque nomina per recentiora suoque tempore usitata et Solemnia explicat; vel quod pro verbis translatis et ambiguis adhibet aut propria aut certe magis Perspicua , adeoque quae Sunt obscurius dicta sua reddit interpretatione expeditiora ,
vel denique quod passim adjicit, quae ad perli
ciendam illustrandamque sententiam pertinere viderentur, sive e locis parallelis sive e disciplina Judaeorum. Quod si sermo sit de Chaldaici sermonis , quo Onhelosus usus est, puritate eam talem esse vulgo pronunciant, ut hactenus nori multum distet Onhelosus a Daniele et Ezra. Atque haec de Onheloso ejusque paraphrasi . Cui Onheloso aetate recentior est Ionathan, Uzielis filius, quem auctorem esse Chaldaicae Pa
raphraseos in Prophetas priores et posteriores I
Notum est sacrae Seriplum libros omnes a Iudaeis distingui in tres classes, nempe in zr an Legem, Prophetas et 'amz Magiographa. Prophet autem iterum distinguunt in
riores 'a Irire); porro Prophesas priores vocant libros Iu-dieum , Samuelis et negum ;posteriores vero prophetas duodecim minores et majores tres Isaiam. Ieremiam et Ereehielern, nam Danielis librum inter Magiographa recensent ; quod eur ab ipsis fiat hic nou est disputandi locus. s. Pareau instit. interpret. V. T. l . l. s l. C. IV. Aeke mann introduetio in libros saeros
83쪽
NOTAE NISGELLAI EAE IN C. III.
supra docuimus. Vixit Ionathan ante consectionem
Gemarte Babylonicae, in qua ejus paraphrasis passim citatur. Vixit autem in Palaestina, et, judicibus Pareau aliisque I , veri est simile, eum
Aeculo Secundo aut tertio post C. N. non fuissentiteriorem. Vide sis contra Morinum, qui Exercitat. VllI, c. 2) paraphrasim nostram multis saeculis recentiorem habet, Wolfii Biblioth. Hebr. Τ. 2, pag. II 60, εqq. - Onheloso Chaldaicae orationis puritate cedit Ionathan , idemque non tam presse litteram sequitur, sed ejus interpretandi ratio magis paraphrastica est et liberior maxim δin Prophetis posterioribus; Deo desunt hie illic interjectae fabulae Rabbinicae ; has tamen posterioribus demum temporibus Jonathanis operi in sar
tas fuisse viri docti censent 2). Eidem huic
On vetoso. quem Christi contemporaneum luisse eenset. aut terra non multo tempore post Salvatorem in eoel um sublatum vixisse. de aetate Ionathanis haec geribit: un' uquale e anehe mastyiore
84쪽
Jonathani olim perperam a quibusdam adscripta suit paraphrasis Pentateuchi, quae proinde nunc audit Pseudo-Jonathanis I argum Pentateuchi.
et Nam istius auctoris eam versionem non ESSE
ait Achermann sop. laud. pag. 55 , comprobat non modo lingua, pluribus exoticis dictionibus 1
scatens et stilus deterior, sed etiam plura quae inserta sunt commenta, colloquia atque errores quoque, qui crassam linguae Hebratere ignorantiam aut insignem negligentiam produnt; accedit commemoratio Constantinopolis, Turcarum Gen. 10, 2 et Lombardorum Νum. 24, 24 , quae argumento
sunt opus hoc non ante secultim septimum aut octavum conscriptum suisSe; videtur autem ex antiquioribus interpretationibus collectum eSse.
Targum Pentateucili, quod Ierosohymitanum nominari solet, valde mancum est, idque ita ut non nisi fragmenta quaedam exhibeat, quae Pleraque nihil disserunt a versione Pseudo-Jonatha nis. Pelei mannus 2) defendit largiam Pseudo-JO-nathanis id erit esse cum I argum Hierosolymitano ;
adeoque, quae Zun Zii s s) sententia est, duplex
l) Pula Graecis, Latinis, Perinsitis , quae primui ii collegit et vero etiam explicavit Iulius uen-rieus Determan in sua dissertalione inaugurali de indola para. phraseos Dentateuchi in quor Ionathanis esse dieiιur. Berotini 1829, pag. 6,, sqq. 2ὶ In thesibus subjeetis disseriationi suprὲ laudatae. Si Diegoilrediensllithen Uomιruge der Iom, etc. p. 66-70, ubi in eonfirmationem suae fieri tentiae talia assert argumenta quae videantur rem ronlic re.
85쪽
ejusdem Parapliraseos extiterit recensio, quarum altera , quae Pseudocionathanis dicitur , integra, altera non nisi si agmentario modo ad nos per
Chaldaicarum Paraphrasium utilitatem quintuplicem assignat Lucas Brugensis apud Serarium,
Hebraeum, Latinumque textum, ne, dum ab Graeco dissentire videatur, mendosus existimetur, defendant. Secumlo, quod ad explicandas obscuriores ac rariorcs nonnullas hebraici textus voces valeant Plurimum. Tertio, quod ad obscuriorum in Uebraeo Latinoque textu illustrationem Iocorum egregie adjuvent. Quarto, quod Saepenumero Latinae versioni praecipuo quodam modo Subserviat.
Quinto, denique quod Christianae fidei mysteria , contra ipsos etiam Judaeos saeph ac evidenter ex planet. D Quae tamen omnia praecipue de Onhelosi et Ionathanis paraphrasibus dicta esse lectores mei velim intelligant. Pag. 27, v. 3. Antiquitus nomen Dei tetragrammaton frant exprimi solere per tria Jod cum subjecto Lametet ν = idque ad divitate Trinitatis mrsterium indicandum sactum fuisse, sentire videtur clar. Dracti si).
86쪽
Quidquid sit, hoc certo constat anti Pliorem SInagogam . nam a patrum suorum fide defecit recentior si non prorsus latuisse in Tsterium sanctissimae Trinitatis. Rem testatissimam secit, quem mox nominabamus, vir eruditissimus 2), qui in suae theseos probationem ex antiquorum libris Rabbinorum varia adducit argumenta, inter quae
et illud est quod hausit ex usto sat antiquo libri qui N rn inscribitur, quique Iehudae hakhadosii s sancto ) auctori tribuitur. En verba :
op. laud. pag. 26ὶ, des premicrssieeles du Christianisme analent eu mur la doctrine de la sainte Trinitd Paversion qu'elle inspireaur rabbina de nos joura, iisn auraient pus Meurilli avre tantsempressemenι Ia philosophie de Pluton. qui lui rend desumoignastes si malanis. ω in nota huic loco subjecta idem observat : a Plusleura Peres det Eqlise pensent que Platon apris eonnaissante dela Theologie des Hebreu.r dans son vovasse en Mypte, peu spres la mori nuprophete Ieremie. B 2ὶ ibid. toto capite primo. De eadem quaestione conserantur Raymundi Martini pugiosidei, Part. 2. Dist. l. Cap. 1 et 4, et maxime observationes quas in eum librum seripsit Iosephus de Volsin; porrΛ ΓΠ au N via della sede mosιrata agit ebrei da Giulio Morosint Venetiano, noma 1685, pari. I, p. 2, p. 3227. Sqq.; et Iudaeus Christianirans eirea principia Adei et Ss. Triniιatem, auctore Hermanno Witrio, pag. si, sqq.
87쪽
NOTAE NISCALLANE E IN C. III. 101
procreateur vera is procree, G mems qua duprocree vera se procreatetar. Sans cela, sis semiant separes Γυn δε Paratre, et formem ni deum essen s distinctes, tandis qua la verus D procreateur et D procree et I amour procedant de totis de uae, soni une sevis essen e . Gest Pour cela gus
le craignent. DNon latuit Brachium, virum cruditissimum ,
88쪽
librum inscriptum N In N, i, ex quo locus prae- laudatus desumptus est, a quibusdam haberi pro se tu monachorum quorumdam medii aevi; quod tamen dici posse ipse negat. l) Quamquam testimonio ex N a producto , non indiret vir ei. cui ad thesin suam probandam sexcentu alia , ex scriptis Rabbinorum hausta suppetunt argumenta. Quibus addi possunt loca quaedam Zoharica quae habentur in Cli restomathiae nostrae Vol. I. Pag. 29, v. 13. In Hebraich sonant 1a ath. e. majus ebi peccatum meum quam ut
tu nam Deum Cain alloquitur, illud) remittas , juris Chaldinam Paraphrasin , auferas, tollas, Nebraicum totum. Quamquam du-
Id quidem sit ita sanh: sed quid. si adversarii dicant neophyti
89쪽
riuscula videtur haec interpretatio, cum et rubjectum et praedicatum sint supplenda. Quare Sclia asius monuit, Infinitivos illos activos et re a passius esse exponendos; nam aliundi constare de usu Infinitivi activi pro passivo in idiomate tam Chaldaico quam Hebraico. Exempla laudat sequentia : Raa NpDan, - κ=an, Dan. Cap. VI, v. 24, et Danielem princepit educido lacu fovea); in quo loco habes Npnari Ins-nitivum sphel. Deinde laudat Dan. Cap. VII, v. 19 legitur : NnVI NIL), niax J N; quod
tamen exemplum neutiquam ad rem est, cum non sit Infinitivus, sed status emphaticus vocabuli Porro Exod. Cap. IX, v. 16 32D tit narretur, nomen meum in omni terri, etc. Itaque verba Geneseos Cap. IV, v. 13, reddit illi : majus eaι peccatum quam ut remittatur; Vulgata : major est iniquitas mea quam ut veniam merear. Passive interpretati sunt Infiniti v. activ. NNi aetiam interpretes LXX: Μωζωννὶ αἰτια μου του αξεθηναι με h. e. major causa sculpa mea eat quam ego dimittar. Ibid. v. 15.
fuerit multum disputant interpretes. TotiuS cor-
90쪽
104 noetae MiscvLLANEAE I C. III. /poris tremore cum quadam vultus et mentis consternatione signum illud constitisse, SS. Patrum plerique sentiunt. Et S. Chrysostomus quidem Hom. XIX in Cap. IV Genes. scribit haec : γὰρ
τιμωμαν. h. e. Ecce enim et Signum in te pono, ita ut nullus qui te invenerit ignoret ste esse Cainum, quem Si quis Occidere attentaret, maximarum poenarum reum sere ego praedixi . Nam ista in toto vi.tae tuae decursu nervorum resolutio suturis generationibus utilis erit; et id quod solus D ullo praesente operatus es, hoc discent omnes qui te gemen in et trementem videbunt, et quasi per corporis tremorem clamantem et omnibus dicentem : nullus talia audeat, qualia ego, ut ne in eamdem poenam incidat. o Cujusmodi interpretationi ansam sorse praebuit, judice Calmeto t. h. l. , versio LXX viralis, quae verba Gen. Clip. IV, v. Ire rit In M' Va reddidit : στένων
καὶ Uiμων ἔτη erri gemens et tremens eria super terram. IIben Ezra l) putat Deum miracu-
13 Cf. Comment. eius i. h. l. ubi rejeetis aliorum sententiis