장음표시 사용
151쪽
gat pullos suos sub alas suas, & noluisti animae quoque se uent corpora sua, ut comaptiuum hoc induat incorruptionem, de alarum leuitate uispensum in aerem ficilius subleus tur. Foueamus igitur & uiri uxores nostras, & animae nostrae corpora: ut & uxores in uiros,& corpora redigantur in animas, & nequaquam sit sexuum ulla diuersitas: sed, quo modo apud angelos non est uir & mulier, ita & nos, qui similes angelis futuri sumus, iam nunc incipiamus esse, quod nobis in caelestibus repromissum est. Supra simplicem expositionem , quae nobis in testimonio isto esse uidebatur, expressimus,dicentes: Quantum ad simplicem intelligentiam pertinet, sancta inter uirum & uxorem caritate praecepta, nunc iubemur, ut nutriamus & foueamus coniuges; ut scilicet eis uictum, & uestitum, & ca, quae sunt necessaria, praebeamus. Haec nostra sententia est. Igitur omne, 'uod sequitur deinceps, opponi nobis potest rostendimus non ex nostra sed ex contradicentium intelligi debere peiumna. Quaecum sit breuis&absoluta responsio, de iuxta id, quod supra diximus, etiam alle goriae umbris, de eo, quod est, ad id, quod non erat, deprauata ; ramen accedam propiub& sei scitabor, quid tibi in hac disputatione displiceat; nempe, quia dixerim, animas ut uiuros seuere quasi uxores corpora sua, ut comaptiuum hoc induat incorruptionem, do es tum leuitate suspensum in aerem facilius subleuetur. Quando dico, Corruptiuum hoc induat incorruptionem; non muto naturam corporum, sed augeo gloriam. Necnon, quod sequitur, Alarum leuitate suspensum in aerem facilius subleuetur : qui alas assumit, idest immortalitatem , ut leuius ad caelum uolet, non perdit esse quod fit erat. Sed dicesi mouent me, quae sequuntur: Foueamus igitur & uiri uxores,& animae nostrae corpora; ut& uxores in uiros, & corpora redigantur in animas; & nequaquam sit sexuum ulla diuersitas; sed, quo modo apud angelos non est uir, neque mulier, ita & nos, qui similes angelis suturi sumus, iam nunc incipiamus esse in terris, quod nobis in caelestibus repromissum est. Recte mouerent, nisi post priora dixissem, Iam nunc incipiamus esse, quod nobis in caelestibus repromissum est. Quando dico, hic esse incipiamus in terris, naturam non tollo sexuum , sed libidinem & coitum uiri & uxoris aufero, dicente Apostolo i Tempus breue est, reliqua est, ut & qui habent uxores sic sint, quasi non habeant. Et Dominus interrogatus in euangelio , cuius de septem iratribus in resurrectione esse deberet uxor, ait: Erratis, nescientes
scripturas, neque uirtutem Dei: in resurrectione enim neque nubent, neque nubentur, sederunt sicut angeli Dei in caelo. Et revera, ubi inter uirum & mulierem castitas est; nec uit incipit esse, nec semina ; sed, adhuc in corpore positi, mutantur in angelos: in quibus non est uir, neque mulier. Quod &in alio loco ab eodem Apostolo dicitur: Quicumque in Christo baptizati estis, Giristum induistis: non est Iudaeus, neque Graecus ; non est seruus,
neque liber; non est masculus, neque semina. omnes enim unum uos estis in Christo IND. Sed, q uoniam de coniiugosis & asperis locis enauigauit oratio, & haereseos crimen impactum tota frontis libertate repulimus; ad alias eius accusationis partes, quibus nos mo dere nititur, transeamus. E quibus prima est, me hominem maledicum, omnium detractorem, in praecetares meos genuinum semper instingere. Det unum, cuius in opusculis meis nomen taxauerim, uel quem, iuxta artem illius, figurata laude perstrinxerim. sin autem
contra invidos loquor; & L. Lauinium, uel Asinium Pollionem, de genere Corneliorum, styli mei mucro conuulnerat si si histricosae & liuidae mentis hominem a me submoueo, & ad unum stipitem cuncta iacula dirigo i quid uulnera sua partitur in multos quid ex impatientia respondendi, ostendit se esse , qui petituri' obiicit mihi mixtum periurium sacrilegio, quod in libro, quo ad instituendam Christi uirginem loquor, ante tribunal iudicis
dormiens pollicitus sim, numquam me litteris saecularibus daturum operam, & nihilominus damnatae eruditionis interdum meminerim. Nimirum iste est Sallustianus Calpurnius qui nobis per magnum oratorem n5 magnam mouerat quaestionem: cui libello breui sati recimus. nunc, quod instat, pro sacrilegio atque periurio somnii respondendum est. Dixi, me iaculares litteras deinceps non lecturum: de suturo sponsio est, non praeteritae memoriae abolitio. Et quo modo, inquies, tenes, quod tanto tempore non relegis Rursum, si aliquid de ueteribus libris respondero, & dixero: Adeo in teneris consuescere multum est: durenuo, crimen incurro; &, pro me testimonium proferens, hoc ipso arguor, quo defendor. Scilicet nunc longo sermone texendum est, quia probant conscientiae singulorum. Quis nostrum non meminit infantiae suae ξ Ego certe, ut tibi homini seuerissimo risum moueam ;& imiteris aliquado Crassum ; quem semel in uita dicit risisse Lucilius ι memini me puerum cursitasse per cellulas seruulorum, diem seriatum duxisse lusibus, & ad Orbilium sentientem de auiae linu tractum esse captiuum. Et, quo magis stupeas, nunc, cano & recaluo capite,
152쪽
, uideor in somnis comatulus ; de, sumpta toga, ante rhetorem controuersiolam fuero, gratulor me dicendi periculo liberatum. Crede mi- , , ad purum recordatur infantia. Si litteras didicisses ; oleret testa ingenioli tui, - suisset imbuta. Lanarum conchylia nullae aquae diluunt. Etiam asini & bruta ani- , Ruamuis in longo itinere, nouerunt secundo diuerticula. Miraris, s ego litteras Lariori sum oblitus, eum tu Graecas sine magistro didiceris Septem modos conclusi dialectica me elem et a docuerunt quid significet αξ is , quod nos pronunciatum pos dicere; quomodo absque uerbo& nomine nulla sententia fit isoritarum gradus, yseudomeni argutias, sephismatum staudes. iurare possum, me, postquam egressus de schola sum. haec numquam omnino truisse. Bibendum igitur mihi erat de Lethaeo gurgite, iuxta fabulas poetarum i ne arguar scire, quod didici. En tu, qui in me paruam crimin ris scientiam, S uideris tibi litteratulus, atque Rabbi: responde, cur scribere aliqua ausussa,&uirum disertissimum Gregorium pari eloquii splendore transferre. unde tibi tanta uerborum copia, sententiarum lumen, translationum uarietas, homini, qui oratoriam artem uix primis labris in adoletantia degustasti Aut ego filior, aut tu Ciceronem occulte lectitas. et ideo tam disertus es, mihi q. lectionis eius crimen intendis, ut solus inter ecclesiasticos tractatores eloquentiae flumine glorieris . licet magis philosophos sequi uidearis, spinas Cleantis, & contorta Chrysippi non ex arte, quam nescis, sed de ingenii magnitudine. Et quoniam Stoici logicam sibi uindicant; &tu huius scientiae deliramenta contemnis r in hae parte Epicureus es : nec quaeris, quo modo, sed quid loquaris. Quid enim ad te pertinet, si alius non intelligat, quid uelis dicere; quia non ad omnes, sed ad tuos loqueris ξ Denique dc ego, scripta tua relegens, quamquam interdum non intellisam quid loquaris, & Heraclitum me legere putem; tamen non doleo, nec me pamitet tarditatis i id enim in legendo patior, quod tu pateris in scribendo. Haec dicerem, si quippiam uigilans
promisissem: nunc autem, nouum ini pudentiae genus, obiicit mihi somnium meum. Vtinam celebritas loci, & sanctorum de toto orbe conuentus, sineret me diuinas scripturas legere. in tantum spatium non habeo externa meditandi. Sed tamen , qni somnium eriminatur, audiat prophetarum uoces, somniis non esse credendum: quia nec adulterium somnii ducit me ad tartarum; nec corona martyrij in canum leuat. Quoties uidi me esse mortuum, di insepulcro postum quoties uolaresuper terras, di montes ac maria natatu aeris transfretare Cogat ergo me non uiuere, ues pennas habere per latera ; quia uagis imaginibus mens sepe delusia est. Quanti in somnis diuites, apertis oculis repente mendici sunt e sitientes flumina bibunt: & experrecti, siccis faucibus aestuant. Tu a me somnii exigis sponsione rego te uerius strictiusq. conuenia. Fecisti omnia, quae in baptismate promisisti Quidquid monachi uocabulum flagitat, nostrum uterque c6pleuit Cauequano,ne per trabem tuam, Lucio sestucam meam uideas. Inuitus loquor, & retrectantem linguam dolor in uerba compellit. Non tibi sufficiunt, quae deuigilante confingis; nisi de somnia crimineris. Tantam habes euriositatem meorum actuum, ut, quid dormiens fecerim, dixerim ue, discutias. Praetem mitto, quae eontra me loquens, propositum tuu deturpasti ; quae in deponi pationem omnium Christianorum & uerbis, & opere fixeris. Hoc unum denuncio, & repetens iterum iterumq. monebo. cornutam bestiam petis :&nisi cauerem illud Apostoli: Maledici regnum Dei non possidebunt: & Mordentes inuicem, consumpti estis ab inuicem: iam nunc senti. res, de paruula subdolaq. concordia magnam tibi in mundo ortam esse discordiam. Quid tibi prodest, apud notos pariter&ignotos in nos maledicta congerere Θ an , quia Origenistae non sumus, & in caelo nos peccasse nescimus, in terris arguim ur peccatores et ideo in concordiam redivimus, ut mihi loqui contra haereticos non liceret, ne si illos descripsero, tu te appetitum putes Quamdiu non renuebam laudationem tuam; sequebaris ut magistrum, fratrem de collegam uocabas, de catholicum in omnibus fitebaris: postquam non agnoui laudes tuas, de me indignum tanti uiri praeconio iudicaui; illico uertis stylum, de omnia laudata prius uituperas, de eodem ore &dulce proferens &amarum. Sentisne, Iae. quid taceam quod aestuanti pectori uerbansi commodem de cum psalmista loquari Pone Domine custodiam ori meo, de ostium circumstantiae labiis meis Non declines cor meum in uerba malitiae. Et alibi: Cum cons steret aduersum me peccator, obmutui, de humilia- Pal. 32tus sum, de stes a bonis. Et rursus: Factus sum quasi homo non audiens, nec habens in ore Pal. 3 suo redargutiones. Sed pro me ultor tibi Dominus respondebit; qui dicit per prophetam tMihi uindicta, de ego retribuam, dieit Dominus. Et in alio loco: Sedens aduersus statrem Deut. 3Ituum loquebaia , de aduersus filium matris tuae ponebas stan um. Haec fecisti. dc tacuit Ps 49 existimasti
153쪽
Gistimasti inique, quod ero tui similis: arguam te, & statuam contra seriem tuam: ut in te uideas condemnata, quae sella in aliis criminaris. Audio praeterea obiici mihi a Chrysogo no, sectatore eius, cur in baptismate dixerim, uniuersa peccata dimitti, &, mortuo bimari to , nouum uir uin in Christo resurgere, atque istiusmodi sacerdotes in ecclesis esse nonnullos. Cui breui sermone respondebo: habent libellum, quem in crimen uocant: ille respondeat hunc sua disputatione subuerint,& scripta scriptis arguat. Quid austeritate frontis& contractis rugatis q. naribus concaua uerba trutinatur, & sanctitatem apud ii ulgus igno bile simulato rigore mentitur Audiat nos iterum proclamantes: ueterem Adam in laus
ero totum mori , & nouum cum Christo in baptismate suscitari: perire Choicum, & nasci supercaelestem. Haec dicimus, non quod ipsi propitio Christo hac quaestione teneamur, sed interrogati a fratribus, quid nobis uideretur, respondimus; nulli praeiudicantes sequi,
quod uelit . nec alterius deci et uin nostra sententia subuertentes. neque enim ambimus si cerdotium, qui latemus in cellulis: nec, humilitate damnata, episcopatum auro redimere festinamus: nec electum Pontificem a Deo, rebelli cupimus mente iugularer nec fauEdo haei alm s reticis, haereticos nos docemus: pecunias nec habemus, nec habere uolumus. habente,
psu. , a. i. uictum,&uestitum, his contenti sumus: illud de ascensore montis Domini ei iugiter de
eantantes mi pecuniam suam non dedit ad usuram, et munera super innocentem nona
cepit: Qui iacit haec, nsi mouebitur in aeternum. ergo qui non secit, iam corruit in aeterna.
VCVS QVE de criminibus, immo pro eriminibus meis, quae in me quondam subdolus laudator ingessit ,& discipuli eius constantius arguunt, non ut debui, sed ut potui, moderato dolore respondi. propositum quippe mihi est , nsitam alios accusare, quam me defendere. Veniam ad apologiam eius, qua sineto Anastalio, Romanae urbis episcopo, satisfacere nititur; & indefensionem sui mihi rursum calumniam struit; tantum q. me diligit, ut raptus turbine, &in profunda demersus, meum potissimum inuadat pedem; ut mecum aut liberetur, aut pereat. Dicit se primum respondere rumoribus, quibus illius Romae carpatur fides, hominis probatissimi tam in fide , quam in caritate Dei; et, nisi, post triginta annos parentibus redditus, nollet eos deserere, quos tam tarde uiderat, ne inhumanus putaretur, aut durus ,&, tam longi itineris
labore fiagilior, ad iterandos labores esset infirmus, ipsum uenire uoluisse: quod quia non fecerit, contra latratores suos misisse baculum litterarum, quem ille teneret in dextera, &saeuientes contra se abigeret canes. Si probatus est cunetis, & maxime ipsi, cui scribit, episcopo in fide & caritate Dei: quo modo Romae mordetur, & carpitur, & appetitae aestim tionis eius fama crebrescit Deinde cuius est humilitatis, probatum se dicere in fide & carita Lue. 7 te Dei, cum apostoli petant: Domine adauge nobis fidem r& audiant: Si habueritis fide, Matth. 34 ut granum sinapis: et ad ipsum dicatur Petrum: Modicae fidei, quare dubitasti Quid lo- , C r. 3 quar de caritate, quae & fide,&spe maior est, & quam Paulus optat potius, quam praesumit: sine qua & martyrio sanguis effusus, corpusq. flammis traditum, coronam non habet praemiorum ξ Harum utramque iste sic sibi uindicat, ut tamen contra se habeat latratores: qui nisi inuicti Pontificis baculo repellantur, latrare non cessant. Illud uero ridiculum, quod post triginta annos ad parentes se reuersum esse iactat, homo qui nec patrem habet, - nec matrem t&, quos uiuentes iuuenis dereliquit, mortuos senex desiderat. nisi sorte parentes , militari uulgari q. sermone, cognatos di affines nominat i quos quia non uult deserere, ne inhumanus putetur, aut durus, iccirco, patria derelicta, Aquileiae habitat. Periclitatur Romae illa probatissima fides eius: & hie supinus & lassulus post triginta annos per mollissimum Flaminiae iter essedo uenire non potest: si . praetendit longi itineris lassitudinem, quasi triginta annis semper cucurrerit; aut, biennio Aquileiae sedens, praeteriti itineris labore confectus sit. Carpamus reliqua, ct ipsa epistolae eius uerba ponamus. Quamuis igitur fides nostra, persecutionis haereticorum tempore, cum in sancta Alexandrina ecclesia degeremus in carceribus, di exiliis, quae pro fide inisebantur, probata sit. Miror, quod non adiecerit,
154쪽
S,Curium consummaui: fidem seruauit superest mihi corona iustitia . Quae, ma- I.Cor. I DC arum se dicat exilia sustinuisse. et utique habet copiam de multis carceribus & in M'κui in unum aliquod nominandi. prodat nobis conressionis suae aeta, quae hucusqueri u mus: ut inter alios Alexadriae martyres huius quoque gesta recitemus,&c5tra latratorcs suos possit dicere: De cetero nemo mihi molestus sit: ego enim stigmata domini nostri Gai Iesa Christi in corpore meo porto. Tamen & siquis nunc est, qui uel tentare fidem nostram cupit, uel audire, uel discere; sciat, quod de trinitate ita credimus: & reliqua. Supra, contra canes tuos baculum episcopo porrigis; quo pro te munitus incedat: nunc quasi ambiges dicis: Si quis est, qui tentare fidem nostram cupit: denuo dubitas, cum multorum latratus ad te utque peruenerint. Non discutio parumper elocutiones tuas, quas & tu colemnis,& despicis: tantum sensibus respondebo. Aliud a te quaeritur, & pro alio satisfacis. Contra Arii dogmata iam Alexandriae in carceribus & exiliis dimicaueras, non uoce, sed sanguiner nunc super Origenis haeres tibi calumnia commouetur. Nolo cures, quae sana sunt, uulnera medicare. Trinitatem dicis unius esse deitatis. Hoc toto credente iam mudo, puto quod&daemones confiteantur filium Dei natum de Maria uirgine,& carnem naturae humanae atque animam suscepisse. Si arctius quid roPuero, contentiosum uocabis. Si dicis, filium Dei humanae naturae carnem atque anima suscepisse: oro te, ut absque stomacho respodeas ranima ista, quam suscepit Iesus, erat ne antequa nasceretur ex Maria An in origine uirginali, quae de Spiritu sancto nascebatur, cum corpore simul creata est, uel iam in utero corpore figurato, statim a& missa est de caelo E tribus unum quid sentias, scire des dero. Si
sui tantequam nasceretur ex Mariar necdum ergo erat anima Iesu, & agebat aliquid ; ac propter merita uirtutum postea facta est anima eius. Siccepit ex traduce: humanarum igitur animarum, quas aeternas fatemur, & brutorum animantium, quae cum corpore dissoluuntur, una condicio est. Sin autem, figurato corpore, statim creatur, & mittitur: latere simpliciter,& nos scrupulo libera. Nihil horum loqueris ; sed occupatus in aliis, simplicitate nostra abuteris, &praestigiis pompaq. uerborum haerere nos non sinis quaestioni. Quid, inquies, nonne quaestio erat de resurrectione carnis & poenis diaboli Fateor. Ergo breuiter pureq. responde. Non quaero quod scribis eandem carnem resurgere, in qua uiuimus, nullo membro amputato, nec aliqua parte corporis desecta: haec enim tua uerba sunt: sed quaero, quod Origenes negat, utrum in eodem sexu, quo mortua sunt, corpora suscitentur;& Maria Maria, Ioannes resurgat Ioannes; an, commixto sexu, atque turbato, nec uir, nee semina sit, sed utrumque, uel neutrum: et an ipsa corpora incorrupta &immortalia r&, ut argute praemones, iuxta Apostolum, spiritualia permaneant in aeternum:& 1 Gor. is non Elum corpora, sed raro, & sanguis infusus uenis&ossibus irrigatus, quae Thomas Ioan. xo tetigit: an certe paulatim resoluantur in nihilum, & ad quattuor, unde compacta sunt, elementa retrahantur λ Haec aut dicere debueras, aut negare, & non ea loqui, quae subdole Origenes fatetur, ut quali fatuis & pueris illudens, nullo membro amputato, nec aliqua corporis parte desecta. Scilicet hoc timuimus, ne sine naso & auribus surgeremus ,&, amput iis sectisq. genitalibus, eunuchorum in caelesti Hierusalem ciuitas conderetur. Porro de diabolo sic sententiam temperat. Dicimus quoque & iudicium futurum, in quo iudicio unusquisque recipiet propria corporis, prout gessit, siue bona, sue mala. q uod si homines recepturi sunt pro operibus suis; quanto magis & diabolus, qui omnibus extitit causa peccati De quo illud sentimus, quod scriptum est in euangelio: quia & ipse diabolus, & omnes an Matth. 3geli eius, cum iis, qui opera eius laciunt, id est, qui criminantur fratres, cum ipso pariter aeterni ignis hereditate potientur. Si quis ergo negat diabolum aeternis ignibus mancipari: partem cum ipso aeterni ignis accipiat ; ut sentiat quod negauit. Repetamus singula. Dicimus, inquit, futurum iudicium t in quo iudicio, dicetera. Super uerborum uitiis tacere decreueram: sia, quia discipuli eius mirantur eloquentiam praeceptoris, pauca perstringa. Dixerat iudicium futurum: sed homo cautus timuit solum dicere, in quo, & posuit, in quo iudicior ne, si n6 secundo repetisset iudicium, nos, obliti superiorum, pro iudicio asinum putaremus. Illud quoque, quod postea infert ; hi criminantur fiatres, cum ipso pariter aeterni ignis hereditate potientur ι eiusdem est uenullatis. quis enim umquam audiuit, potiri ignibus , de filii suppliciis sed homo Graecus uidetur mihi se ipsum interpretari uolui se, & pro eo, quod apud eos dicitur κλησο --n , & apud nos uno uerbo dici potest hereditabu ut,
155쪽
litabunt, compositius &omatius dixisse, Hereditate potientur. Istiusmodi nugis .cta Drologiis omnis eius scatet oratio. Sed reuertamur ad sensum. Grandi diabolus lancea per cutitur , qui omnibus extitit causa peccati, si pro operibus suis, quasi homo, redditurus est rationem, & cum angelis suis aeterni igi' hereditate potietur. hoc enim deerat, ut, honumnibus tormento subestis, ille potiretur isnibus aeternis, quos tanto tempore desiderauerat. Et videris mihi calumniam in hoc loco facere diabolo, & criminatorem om nium falsis cruminibus accusare. Dicis enim , Qui omnibus extitit causa peccatii &dum in illum rescis Matth. Is erimina , homines culpa liberas, tollisq. arbitrii libertatem, saluatore dicente , quod decorde nostro exeunt cogitationes malae, homicidia, ad ultreia, fornicationes, furta, falsa testi- Ioan .r 3 monia, blasphemiae. Et rursum de Iuda in Evangelio legimus: Post buccellam intrauit in eum satanas: quia ante buccellam sponte peccauerat;&riec humilitate nec clementia saluat Iim i toris flexus est ad mitentiam. Vnde Apostolus, Quos tradidi, inquit, satanae, ut discanti. Cor. 3 non blasphemare. Et in alio loco: Tradidi huiusmodi satanae in interitum carnis, ut linritus Lluus fiat. Tradidit eos satanae, quas tortori ad puniendum: qui antequam traderentiar, psal. is uolunote propria blasphemaverant. Et David. Ab occultis, inquit, meis Oinda me D minet &ab alienis parce seruo tuo: breuiter di sitae uoluntatis errorem, S uitiorum ince Eecis .io tilia significans. in Ecclesiaste quoque Issimus: Si spiritus potestatem habentis ascenderit se per cor tuum. locum tuum ne dimiseris. Ex quo liquido apparet, si dederimus ascendenti locum, nos peccasse, qui dederimus, ct asce entem muros hostem non praecipitem deturbauerimus . Quod autem imprecaris fratribus, hoc est, criminatoribus tuis, aeternos ignes cum diabolo: non tam flai tres niihi uideris premere,quam diabolum subleuare; cum iisdem, quibus homines Christiani, ignibus puniendus sit. Ignes autem aeternos, quos intelligere solet Origenes, puto quod te non fugiat, conscientiam uidelicet peccatorum,&ELa. paenitudinem interna cordis urentem . de qua &Esaias loquitur a Vermis eorum non morte Esa. tur, & ignis eorum no extinguetur. Et ad Babylonem scriptum esti Habes carbones ignis, Pses .ii 9 sedebis super eos: hi erunt tibi in adiutorio. Et in psalmo paenitens auditi Quid detur ubi, aut quid apponatur tibi ad linguam dolosam Sagittae potentis acutae cum carbonibus desolatoriis: ut linguam dolosam lagittae praeceptorum Dei, de quibus in alio loco prophe-Psal. 3 i ta dicit; Versatus sum in miseria, dum configitur mihi spina ; uulnerent, atque confodiant, di peccatorum in ea solitudinem faciant. Illud quoque testimonium, in quo Dominus t Luc. I quitur: Ignem ueni mittere super terram, & quam uolo ut ardeat sic interpretatur: Omnes cupio agere paenitentiam, & cxcoquere Spiritu sancto uiua, atque peccata. Ipse enim sum,
Dςvx ' de quo scribitur: Deus ignis consumens est. Non ergo grande est, hoc de diabolo dicere, quod de hominibus praeparatum est. Magis debueras, ut suspicionem salutis diabolicae d Hieri, ν clinares, dicere, perditio iactus es, & non eris in aeternum: & ex persona Domini loquen-I o tis ad Iob de diabolo: Ecce spes eius frustrabitur eum, & uidentibus cunctis praecipitabitur. Non quasi crudelis suscitabo eum. quis enim resistere potest uultui meo λ is ante dedit mihi ut reddam ei Omnia, quae sub caelo sunt, mea sunt. Non parcam ei, di uerbis pot&tibus, & ad deprecandum compositis. Verum haec possunt quas simplicis hominis excus,ri, & , cum eruditos non subterfugiant, apud indoctos praeserre innocentias militudinem. Quod sequitur de animarum statu, excusari omnino non potest. dicit enim i Audio & de anima quaestiones esse commotas: de que re utrum recipi debeat querimonia, an abiici, uos probate. Si autem di de me, quid sentiam, quaeritur: fateor me de hac quaestione apud quam plurimos tractatorum diuola legisse. L si quosdam dicentes, quod pariter cum compore per humani corporis traducem etiam animae diffundantur :& haec quibus poterant assertionibus confirmabant: quod puto inter Latinos Tertullianum sensisse, uel Lactantium, sertassis & nonnullos alios. Alii asserunt, quod, formatis in utero corporibus, Deus quotidie faciat animas ,& infundat. Alii factas iam olim , id est, tunc cum omnia creauit Deus ex nihilo nunc eas iudicio suo nasci dispenset in corpore. Hoc sentit&Οrigenes, ct nonnulli alii Graecorum. Ego uero cum haec singula legerim, Deo tesse dico) quia usque ad prae .s certi & definiti aliquid de hae quaestione non teneo, sed Deo relinquo scire quid stan uero,'s cui ipse reuelare dignabitur . ego tamen haec singula & legisse me non nego, &adhue ignorare eonfiteor, praeter hoc, quod manifeste tradit Ecclesia, Deum esse &anim rum & corporum conditorem. Antequam de sensibus disputem, Theoprasti uerba mir bor. Audio, inquit, de anima quaestiones commotas esse: de qua re utrum recipi debeat querimonia, aut abiici, uos probate. Si quaestiones de animae statu in urbe commotae sunt: quae est ista querimonia, uel querela; quae utrum rςcipi debeat, episcoporum iudicio derelinquitur
156쪽
v riter cum corpore perhum ni seministrii ducem etiam animae diffundantur:&haee
nisi sorte quaestionem,& querimoniam id ipsum siMificare putat: quia in
c trientariis huiuscemodi figuram reperit. Deinde poniti Legi quosdam dicet Poterant assertionibus confirmabant. Rogo, quae est ista licentia figurarum ξ quae G Drum & temporum perturbatio Z Legi dicentesi quibus poterant assertionibus confir- t. Et in consequentibus: Alii asserunt, quod, formatis in utero corporibus, Deus Q oxidie laciat nouas animas, & infundat. Alii, ta tis iam olim, idest, tunc, cum omnia creauit ex nihilo, nunc eas iudicio suo nasci dispenset in corpore. Et hic ordo pulcherrimus . Alii, inquit, asserunt hoc uel illud: alii Aetas iam olim, idest, tunc, cum omnia Deus creauit ex nihilo, nunc eas iudicio suo nasci dispenset in corpore. Tam putide & consula loquitur, ut plus ego in reprehendendo laborem, qua ille in scribendo. Ad extremum posuit: Ego uero cum haec singula legerim: &, adhuc pendente sententia, quasi nouum aliquid protulisset, adiecit: Ego tamen haec singula de legisse me non nego, & adhue ignorare
confiteor. O in selices animas, quae tantis uitiorum lanceis uulnerantur . non eas puto, iuxta Origenis errorem, tantum ladorasse, cum de caelo in terras ruerent, & crassis corporibus uestirentur, ut nunc uerbis & sententiis hinc inde collisast ut praetermittam a sutia παπι, quo
de humani seminis traduce diffundi animae dicuntur. Scio, inter Christianos uerborum uitia non solere reprehendi: sed ex paucis ostendere uolui, cuius temeritatis sit docere quod nescias, scribere quod ignores; ut similem prudentiam di in sensibus requiramus. Mittit epistolam, id est, robustissimum baculum, quo Romanae urbis armetur episcopus: & in ipsa quaestione, pro qua canes latrant, dicit se nescire quod quaeritur. Si ignorat, pro quo sibi calumnia commouetur: quid necesse est apologiam mittere, quae non habet defensionem sui, sed ignorantiae confessionem Hoc est suspiciones hominum non sopire, sed si rere. Tres super animarum statu ponit sententias ;& in fine concludens, Singula, inquit, me logisse non nego, de adhuc ignorare c6fiteor. Arcesilaum, aut Carneadem putes, qui omnia incerta pronuncianti licet & illos superet cautione . illi enim , omnium philosophorum inuidiam non serentes, quod uitam e uita tollerent, uerisimilia repererunt, ut ignorantiam rerum probabili assertione temperarenti iste se dicit incertum, dce tribus omnino nescire quid uerum sit. Si hoc erat responsurus; quae eum ratio impulit, ut tantum pontificem inscitiae suae testem faceret Nimirum haec illa est lassitudo, quod, triginta annorum itinere confectus, Romam uenire non potuit. Quanta dc alia nescimus, de tamen imperitiae nostrae testes non quaerimus De Patre, Filio, de Spiritu sancto, de natiuitate Domini saluatoris, super qua Esaias clamitat: Generationem eius quis enarrabit audacter loquitur, it mysterium, omnibus retro saeculis ignoratum, scientiae suae uindicat: de hoc solum ignorat, quod ignoratum cunctis scandalum facit. Scit, quo modo Deum uirgo generarit 1, 6c nescit, quomodo ipse sinatus. Animarum de corporum conditorem fatetur Dominum, sue animae ante corpora suerint, siue cum corporum nascantur exordiis, siue iam formatis in utero figuratisq. corporibus immittantur. In omnibus nouimus auctorem Dominum. Nec de hoc nunc quaestio est, utrum Deus, an alius eas secerit: sed e tribus, quas posuit, quae sit ill rum sententia uera, nescire se dicit. Vide, ne statim tibi obiiciatur, iccirco te trium ignorantiam confiteri, ne unum damnare cogaris ; de Tertulliano, de Lactantio ideo parcere, ne Origenem cum illis iugules. Quantum memoria suggerit, nisi tamen filior, nescio me loesse, Lactantium re τε es iam animam dicere . ceterum, qui legisse te scribis, dic in quo liro legeris ; ne ut me dormientem, sic illum mortuum calumniatus esse uidearis. Sed de in hoc cunctabundus incedis, de cautus: dicis enim: Puto inter Latinos Tertullianum sensisse, uel Lactantium, sertassis de alios nonnullos. Non solum de animarum statu dubitas, sed de auctorum sententiis putas, do tamen aliquid interest. De animabus autem aperte nescis, de inscitiam confiteris: de auctoribus sic nosse te dicis, ut putes potius, quam prasimas. In solo Origene non ambigis: dicis quippe, Hoc sentit Origenes. Interrogabo te, bene sentit, an male Nescio, inquis. Quid me igitur, missis tabellariis , te creberrimis nunciis, d cere conaris, ut sciam quod nescias Et ne forte non credam imperitiae tuae, de arbitrer te callide reticere quod nosti: iuras Deo teste, quod usque ad praesens certi de definiti aliquid de hac quaestione non teneas; de Deo relinquas scire quid sit in uero, de si cui ipse reuelare dignabitur. Per tanta saecula tibi nullus uidetur dignus filisse, cui de hac quaestione Dominus
reuelarit non patriarcha, non propheta, non apostolus, non martyr ne tibi quide, quando in carceribus de exiliis morabaris, huiuscemodi sacramenta patuerunt Dominus in euangelio, Pater, inquit, reuelaui nomen tuum hominibus. Qui patrem reuelauit, de ani-
157쪽
marum statu tacuit. Et miraris, si contra te fiatrum scandala concitentur, cum ita nescire te iures , quod Christi Ecclesiae se nosse fateantur Exposita fide sua, immo inscitiae confessi ne transit ad aliud;&excusare se nititur, cur libros in Lartinum uerterit; et hoscribit ad uerbum . Sane quia audio etiam inde esse disputatum, quod quaedam Origenis rogatus a fiatribus de Graeco in Latinum transtuli ; puto quod omnes intelligant, haec pro sM, liuore culpari. si enim aliquid est, quod displiceat in auctore ι quare id ad interpretem de torquetur sicut in Graecis habetur, rogatus sum ut Latinis ostendeter Graecis sensibus uer ba dedi Latina tantummodo. siue ergo in illissensibus laus inest aliqua, non est mea i siue culpa, similiter non est mea . Audio, inquit, etiam inde esse disputatum. Quam prudenter accusationem suam, disputationem uocat. od quaedam Origenis rogatus a fiatribus de Graeco in latinum transtuli. Quae sunt illa quaedam nomen non habent taces Mibelli accusatorum loquuntur. Puto, ait, quod omnes intelligant haec pro loliuore eulpari. rho quo liuore num inuident eloquentiae tuae aut secisti, quod nullus hominum umquam Birucere potuit Ecce de ego Origenis multa transtuli: &, praeter te, nemo nec inuidet, nec calumniatur. Si enim, inquit, aliquid est, quod displiceat in auctore ; quare id ad interpressidetorquetur sicut in Graecis habetur, rogatus sum ut Latinis ostenderem i Graecis sensibit, uerba dedi Latina tantummodo. siue ergo in illis sensibus laus inest aliqua, n6 est mea siue culpa, similiter non est mea. Et miraris, s de te homines male sentiant, cum de apertis blasphemiis dicas, Si est aliquid, quod displiceat in auctore. omnibus, quae in illis libris dicta sunt, displicenti & tu solus dubitas; de quereris, cur ad interpretem detorqueatur, quod in
translationis tuae praetitione laudasti. Rogatus eras, ut, quo modo habebatur in Graeco, in Latinum uerteres. utinam fecisses, quod rogatum te esse simulast nulli nunc inuidiae subi ceres. si tu translationis seruasses fidem; mihi necessitas non suisset interpretationem salsam uera interpretatione subuertere. Nouit conscientia tua, quae addideris , quae subtraxeris,
quae in utramque partem, ut tibi uisum fuerit, immutaris: δe post haec audes dicere, quod de bona de mala non tibi, sed auctori debeant imputari. Et oppressus inuidia adhuc uerba moderaris, te quas super aristas pendenti incedens gradu loqueris r Sive in illis sensibus laus est, siue culpa . Defendere non audes , de tamen damnare non uis. Elige e duobus, quod uisi optio tibi datur. si bona est interpretatio tua, laudar si mala, condemna. --rum excusat se, de subnectit aliam stropham: dicit enim: Quinimmo etiam aliud adieci, sicut in praesitiuncula mea designaui ; ut, inquantum possem, aliquanta deciderem, illa tamen, quae mihi ad suspicionem ueniebant, quod non ab ipso Origene ita dicta, sed ab aliis uiderentur esse inserta , propter hoc quod de eisdem rebus in aliis auctoris eiusdem locis catholice dictum legeram. Mira eloquentia , de Attico flore uariata , Quinimmo etiam, de , Quae mihi ad suspicionem ueniebant. Ausum illum esse haec Romam uerborum portenta transmittere λ compeditam putes linguam eius, de inextricabilibus nodis ligatam, uix in humanum sonum erumpere. Sed ad causam redeam. Quis tibi dedit hanc licentiam , ut multa de interpretatione decideres Rogatus eras, ut Graeca in Latinum ueri res , non ut emendares ; ut alterius dicta prost res , non ut tua conderes . non secisse te quod rogatus es, recidendo plurima confiteris . atque utinam praecidisses mala, di non, in assertionem malorum, tua multa posuisses. e quibus unum proferam, ut ex hoc cognoscantur de cetera. In primo libro , ubi Origenes lingua sacrilega blasphemavit, quod Filius Patrem non uideat, tu etiam causas reddis, quasi ex persona eius, qui scripsis:&Didymi interpretaris in quo ille casso labore conatur alienum errorem defendere, quod Origenes quidem bene dixerit i sed nos, simplices homines, dc cicures Ennia ni, nec illius sapientiam, nec tuam,qui interpretatus es, intelligere possumus. Praefatio tua, quam nominas, de in qua me miris ornas laudibus, te reum pessimae translationis secit. di. cis enim quod de Graeco multa decideris ι licet taceas, quod addideris. Quae decidisti mala
erant,an bona utique mala. quae reseruasti, bona an mala ξ utique bona. neque enim mala transferre poteras. ergo mala amputasti, & reliquisti bona nulli dubium in. probantur autem, quae translata sunt, pene omnia mala . quidquid igitur in translatione monstrauem,
tibi imputabitur, qui illud pro bono transtulisti. Aliud est, si iniquus censet, eiusdem cri.
minis reus, alios de senatu pellis, alios in curia retines. Sta dicis: omnia mutate non potateram, sed ea tantu, quae addita ab haereticis arbitrabar, mihi amputanda credidi. Pulchre. Si amputasti, quae addita ab haereticis existimabas: ergo, quae reliquisli,eius sunt, quem in terpretabaris. si eius sunt , quem interpretatus est responde , utrum bona, an mala sint mala transferre non poteras. semes enim, quae ab haereticis addita laetam, amputasti. nisi sorte
158쪽
-g Qxicorum mala amputare debueris , dc genis errores in Latinum iotegros umerM, quare Origenis mala in Latinum uerteris: ut auctorem mali proderes, an
initati , ' i i/-t si , haereticus approbatis. Restat,
ona protuleris. Si haec omnia probantur mala: igitur unius & auctor, & interpresis, , di implebitur illa sententia i Videbas flarem, & currebas cum eo & eum tuam ponebas. Non est necesse rem planam argumentatione dubiam
, c Q. Quo sequitur, respondeat, unde illi sit orta suspicio, haec ab haereticis addita.
ia , inquit, de eisdem rebus in aliis locis eiusdem aucioris catholice dictum legeram. V. deamus, quod primum est, ut ordine uenerit ad secund irmo Probo ego inter multa origo. nis mala, haec maxime haeretica: I ei filium creaturam bpuitum sanctum ministrum,dos innumerabiles, aeternis sibi saeculis saccedentes; angelos ueribs in animas hominum sanimam siluatoris filisse antequam nasceretur ex Maria ;& hancesse, quaecum in se a Dei esset, non est rapinam arbitrata aequalem se esse Deo ; sed se exinanivit, Armam serui accipiens: resurrectionem nostrorum corporum sic futuram, ut eadem membra non habeant eqvia, cessantibus membrorum officiis, superfluo membra reddantiar: ipsa'. corpora tenuia dispiritalia paulatim evanescere, di in auram tenuem atque in nihilum dissiparit in restit cone omnium, quando indulgentia principalis uenerit, cherubim , di seraphim, thronos, principatus, dominationes, uirtutes, potestates , archangelos, angelos , diabolum,dmmones, animas omnium hominum, tam Christianorum, quam Iudaeorum ,&gentilium, unius condicionis de mensurae rer cumq. ad Armam Ze horam aequitatis peruenerint, &tatimabiles creaturas, omni corporum fece deposta, nouus de mundi exilio populi reuertentis monstrauerit exercitus; tunc rursus ex alio principio fieri mundum alium, di alia corpora, quibus labentes de caelo animae uestiantur: ut uerensium nobis sit, ne, qui nunc ui Asumus , restea nascamur in seminas , quae hodie uirgo, tunc prostibulum sit. Haec in Originis libris ego fretica doctem: tu ostende, in quo eius opere his contraria legeris. Nolo dicas, quae de eisdem rebus in aliis locis eiusdem auctoris catholice dicta legeram; ne me miras ad lo millia librorum eius, quos legisse beatum papam Epiplonium criminaris:
Ipsadora nomina nec hoc mihi suffciet , nisi eadem dicta ad uerbum protuleris . Non est satum Origenes,&Vonouir contraria sibi loqui non potest. Igitur ex hac supputati ne illa summa nascitur, non haereticorum esse, quae amputasti, sed Origenis: cuius ideo mala interpretatus es, quia putasti bonar de tibi tam bona , quam mala illius imputanda: in prologo comprobasti. Sequitur in eadem Apologia i Origenis ego neque desensor sum , necauertor, nec primus interpres . alii ante me hoc idem opus seserunt, rixi dc ego postremus, rogatus a fratribus. Si iubetur, ne fiat: iusso obseruati selet in po-Herum . si culpantur, qui ante iussionem secerunt: culpa a primis incipiat. Tandem eum mest, quod uolebat, & omnis animi tumor in nostra accusationis erupit inuidiam. Vbi interpretatur libros Ma , me sequi se dicit: ubi accusatur cur hoc seserit, meum ponit exemplum :&securus, Spericlitans, sine me uiuere non potest. Audiat igitur, quod ne re se simulat. Nemo tibi obiicit, quare Origenem interpretatus es t alioqui Hilarius& Ambrosius hoc crimine tenebuntur: sed quia interpretatus haeretica , praeiationis tuae laude nrmasti. Egoipse, quem in crimen uocas, sic septuaSinta milias eius transtuli, on- nulla de tomis ; ut de mala in bonorum interpretatione subtraherem;&ape in libris ad coarguendam translationem tuam, quid lector uitaret, ostenderem. Vis Urig nemin Latinum uertere habes multas homilias eius, de tomos, in quibus moralis tracti tur locus, de scripturarum panduntur obscura . haec interpretare, haec rogantibus tribue. quid primus labor tuus incipit ab infamia cur translaturus haeretica, in desinsionem eorum praemittis quasi martyris librum; dc id Romanis auribus ingeris, quoq translatum t tus orbis expauit aut certe, si ideo interpretaris, ut eum haereticum arguas; nihil de Graeco mutes; de hoc ipsium pra Atione testare, quod prudentissime papa Anastasius in epistola, quam contra te scribit ad epismum Ioannem, uio sermone complexus est, me liverans, qui id seci, de te arguens , qui sicere noluisti. Ac ne sessitan hoc quoque neges , subieci exemplum eius ι ut, si non uis audire fratrem monentem, audias episcopum condemnantem. Dicis te non esse defensorem, neque assertorem Origenist iam nunc tibi proferam librum tuum, de quo in famosa illa pratistiuncula praeclari operis tui his uerbis loqueris. cmi diuersitatis causam plenius tibi in apologetico, quem Pamphilus in libris suis scripsit, edidimus, breuissimo libello superaddito: in quo euidentibus, ut arbitror, probamentis deprauatos esse in quamplurimis ab haereticis de malevolis libros eius ostendimus, de prae- . Oo a cipue
159쪽
cipue istos, quos nunc exigis ut interi reter, idest eges a . Non tibi suffecerat Eustati, uescene, ut tu uis, Pamphili pro Origene defensio, nisi, quod ab illis minus dictum pumbas, tu quasi sapientior, & doctior adderes Longum est, si uelim totum librum tuum huic operi inserere, &, propositis capitulis , ad singula respondere, quid in his uitiorum sermo
habeat, quid mendaciorum assertio, quid inconsequens textus ipse uerborum. unde laciniola visputationis Midia fugiens, ct in arctum uerba compingens, tantum uessibus respondebo . Statim de portu egrediens , nauem impegit. referens enim de apologia Pamphili martyris, quam nos Eusebii, Arianorum principis , probauimus; de qua dixe rat , prout potuimus, uel res poposcit, Latino sermone digessimus t intulit: Illud est, quod desideriorum uir Macari te admonitum uolo, ut scias nanc quidem fidei regulam, quam de libris eius supra exposuimus , esse talem, quae & amplectenda, & tenenda sit. In omnibus enim his catholicum inesse sensum, euidenter probatur. Quamuis de Eus bii libro multa subtraxerit, & in bonam partem de Filio & Spiritu sancto nisus sit commutare: tamen multa in illo scandala reperiuntur, & apertissimae blasphemiae, quae iste sua negare non poterit, catholica esse pronuncians. Dicit Eusebius, immo, ut tu uis, Pamphilus, in isto uolumine; Filii & Patris ministrum Spiritum sanctum, non de eadem Patris Filii substantia i animas hominum lapsas esse de caelo;&in hoc, quod sumus, de angelis commutati, in restitutione omnium aquales & angelos, & daemones, & homines fore ; & multa alia tam impia, & nefaria , quae etiam replicare sit Giminis. Quid fici et assertor Origenis, & interpres Pamphili s in iis, quae emendauit, tanta blasphemia est i in illis , quae ab haereticis falsata ςonfingit, quanta sacrilegia continentur e Cuius opinionis causam hanc suspicatur, quod uir neque stultus, neque insanus dicere sibi repugnantia non potuerit. Et, ne Hrsitan putaremus diuersis eum uaria scripsisse temporibus, & pro aet tibus edidisse contraria , addidit: Quid facimus, quod interdum in eisdem locis, atque, ut ita dixerim , in consequenti pene capite sententia contrarii sensus inuenitur inserta ξNumquid in eodem opere eiusdem libri, &interdum , ut diximus, statim in consequenti capitulo oblitus sui esse potuit uerbi gratia: ut, qui superius dixerat, nusquam inueniri in omni scriptura , ubi Spiritus sanctus Actus 'el creatus csse diceretur , continuo subiiceret, inter ceteras creaturas fictum esse Spiritum sanctum aut iterum , qui Patrem & Flium unius substantiae , quod Graece dicitur , designauit, in cons quentibus statim capitulis alietius este substantiae,& crearum poterat dicere eum, quem paulo ante de ipsa natura Dei Patris pronunciauerat natu me Haec ipsus uerba sunt, negare non potest. Nolo dicas , uerbi causa, ut qui superius dixerat: sed ipsum librum nomina, ubi prius bene dixerit, di postea male ; ubi Spiritum sanctum & Filium de Dei Patris scribens esse substantia , statim in consequentibus asseruerit creaturas. Nescis ne me Origenis habere omnia ξ legisse quam plurima λ Ad populum phaleras, ego te intus& in cute noui. Vir doctissimus Eusebius doctissim um dixi, non catholicum; ne more s lito mihi & in hoc calumniam struas per sex uolumina nihil aliud agit, nisi ut Origenem suae ostendat fidei, idest, Arianae perfidiaei et multa ponit exempla, & hoc constanter probat. Tibi ergo in quo somnio Alexandrini carceris reuelatum est, ut, quae ille uera profitetur, filiari confingas Sed forsitan hic, ut Arianus, ab ha reticis addita, in occasionem sui tr aut erroris ι nedolus male sensisse contra Ecclesiam putaretur. Quid respondc bis pro Didymo, qui certe in trinitate catholicus est cuius etiam nos de Spiritu sancto librum in Latina linguam uertimus . certe hic in iis, quae ab haereticis in Origenis operibus addita sunt, consentire non potuit ; & in ipsis αρόν, quos tu interpretatus es, libris breues dictauit commentariolos, quibus n5 negaret ab Urigene scripta, quae scripta sunt : sed nos, simplices lim mines, no posse intelligere quae dicuntur; &, quo sensu in bonam parte accipi debeant persuadere conatur. Hoc dii taxat de Filio ct Spiritu sancto. Ceterum in aliis dogmatibus & Eusebius & Didymus apertissime in Ori senis scita concedunt , quod omnes ecclesiae reprobant, eat holice&pie dictum esse defendunt. Videamus tamen, quibus argumentis probare nitatur, Origenis ab haereticis scripta uitiata. Clemens, inquit, apostolorum discipulus,
qui Romanae ecclesiae post apostolos episcopus, & martyr fuit, libros edidit, qui appellatur idest, recognitio: in quibus cum ex persona Petri apostoli do rana, quasi uere apostolica, in quam plurimis ex natur; in aliquibus ita Eunomii dogma inseritur, ut nihil aliud quam ipse Eunomius disputare credatur, situm Dei creatum de nullis extantibus asseverans. Et post alia, quae prolix um est scribere, Quid qualis, ait, de iis sentiendum est, quod apostolicus uir haeretica scripserit Z an id potius credendum , quod perueis homi-
160쪽
Heri a xionem dogmatum suoruin sub utrorum sanctorum nomine, tamquam facilius, rite eruerint ea, quae illi nec sensisse, nec scripsisse credendi sitiit Clementem -- exandrinae ecclesiae presbyterum, uirum catholicum, scribit in libris suis inter.
H uni dicere creaturam; de Dionysium,Alexandrinae urbis episcopum, uirum erae contra Sabellium quattuor uoluminibus disi tam , in Arianum dogma de his exemplis illud agit, ut non ecclesiasticos & eatholicos uiros male sensisse, rQtieis eorum scripta corrupta esse testetur; & concludat ad extremum, dicensi
ile temporibus, dirarcium in eisdem L. .
uti sinisus in muri iximus , statimin π crius directat,
in URr equoque, in quo similitet, ut in his, quos supra diximus, quaedam diuersias ., sentire, quod de praeiudicatis iam catholicis sentitur uel intes iris, ne similis causae similis susciat excusatio . Si conceditur, ut, quidquid in li- ritum reperitur , ab aliis corruptum sit: nihil eorum erit, quorum fertur nominibus ix deputabitur, a quibus dicitur ede uitiatum . quamquam & illorum non erit, quorum nomina: atque ita fiet, ut, dum omnium omnia sunt, nihil alicuius sit. Hae deis sionis perturbatione nee Marcion, nec Maniciatus, nec Arius, nec Eunomius accu-sMi PQterunt: quia, quidquid nos ab his impie dictum obiecerimus, discipuli responde--tit, non a magistris suis ita editum, sed ab inimicis esse uiolatum. Hoc genere & iste ipse tuus liber tuus non erit, sed rsitan meus: et meus liber, quo tibi accusatus respondeo ,si in illo aliquid reprehenderis, non erit meus, sed tuus, a quo reprehenditur. Et dum omnia ad haereticos re , quid ecclesiasticis tribues, quibus proprium nihil relinquis Et quo minio, inquies, in libris eorum inuosa nonnulla sunt Si me causas uitiorum nescire respondero, non statim illos haereticos iudicabo. fieri enim potest, ut ues simpliciter errauerint, ues alio sensu scripserint, uel a librariis imperitis eorum paulatim scripta corrupta sint. eme, antequam in Alexandria quasi daemonium meridianum Arius nasceretur, in- psu.so nocenter quadam & minus caute locuti sunt,&quae non possint peruersorum hominum calumniam declinare. Obiiciuntur Origeni crimina: & tu non illum defendis, sed alios aecusast nec crimen renuis, sed criminosorum turbam requiris. Si tibi diceretur, quos habet Origenes inhaeres socios; recte ista proferres: nunc a te quaritur, haec, quae in Origenis libris sat pia reperiunnir, bona sint, an mala. Taces, te pro his alia loquerisi Clemens hoc ait: Dionysius in isto errore depresenditur: Anastasius episcopus sic Dionysii de diterrorem rapostolorum scripta similiter deprauata sunt. quo modo & nune ab aliis tibi haereseos crimen impingitur,&tupro te taces, de pro me confiteris . Ego neminem accuso, pro me tantum respondisse contentus. Non sum, quod arguis: si tu es, quod accusaris . ipse uideris . nec absolutio mea me, nec reatus te aut innocentem, aut obnoxium crimini probabunt. Praemissa falsatione ab haereticis apostolorum, de utriusque Clementis, atque Dionysi, uenit ad Origenem,&his uerbis loquitur: ipsius hoc conquerentis de deplorantis scriptis ac uocibus probauimus. quid enim ipse cum adhuc in carne uiuens, sentiens uidensq. perpessus sit de librorum suorum ues sermonum corruptionibus, ues adulterinis editionibus, ex ipsus epistola, quam scribit ad quosdam caros suos Alexandriam, euidenter docetur. statimq. exemplum subiungit epistolae . et qui sit statem scriptorum origenis haereticis imputat, ipse incipit a filii tate, non ita interpretans, ut habetur in Graeco a nec id Latinis insinuans, quod iple in suis litteris profitetur. Cum q. illa epistola tota Demetrium, Alexandrinae urbis pontificem, laceret, & in totius orbis episcopos & clericos inuehatur; distustra ab ecclesis excommunicatum esse se dicat, nec uelle in maledictis riseire uicem, ne scilicet maledicus uideatur esse homo, qui intantum cautus sit ad maledicendum, ut ne diabolo quidem audeat maledicere; unde& Candido, Valentiniani dogmatis sectatori, calumniandi se occasionem dederit, quod diabolum saluandae dixerit esse naturae: hie, dissimulato argumento epistolae fingit pro Origene, quod ille non losuitur. unde epistolae ipsius partem paululum ex superioribus transtuli ; ct iis iunxi, quae ab ipso commatice dot seq. translata sunt: ut, quo consilio superiora tacuerit, lector agnoscat. Contra sacerdotes ergo ecclesiae generaliter disputans, a quibus indignus communione eius fuerat iudicatus, haec intulit: c id necesse est de prophetarum sermonibus dicere, quibus saepissime pastoribus, & maioribus natu, & sacerdotibus, ac principibus populi comminantur, de arguunt eos ξ Qiis absque nobis de sanetis scripturis elicere potestis, & liquido pervidere quod se sitan hoc tempus sit, de quo dicitur: Nolite credere amicis, nec speretis in principibus. Et nunc impleatur uaticinium: Duces populi mei me nescierunt: filii stulti sunt,& non sunt Hiero sapientes. Sapientes sunt, ut faciant mala, bene autem ficere nesciunt: quorum magis miscieri, quam eos odisse debemus, de orare pro illis, quam eis malediccie . ad benedicem