장음표시 사용
171쪽
Ezechibas magister indocte Eos ne qui non peccauerant an me, ad quem non scripseras rumtos putas esse lectores, & omnes non intelligere prudentiam tuam: immo malitiam, qua &Gen. 3 se *ens prudentior fuit cunctis bestiis in paradiso i ut a me secretam admonitionem fiagi tes , quem publica accusatione persequeris: & non te pudet accusationem tuam Apologiam uocare Quereris'. cur opponam clypeum pugioni tuoi di tibi quasi religiosulus & sanctulus personam humilitatis imponis, & dicis: Si erraueram, quare scribis aliis, & non meipsum redarguis λ Hoc ipsum in te retorquebo . Quidquid enim me non fecisse causaris,qirare non ipse secisti Velut si quis pugnis aliquem calcibusq. collidens, fi resistere volu Mattius rit, dicat et i Nonne tibi praeceptum est et qui te percusserit in maxillam , praebe illi & alte ram ξ Quid enim, bone vir, tibi praeceptum est ut me uerberes oculum mihi effodias, & si paululum me commouem, euangelii mihi praecepta cantabis Z Vis scire totas argutiarum tuarum strophas, & uulpecularum insidias, quae habitant in parietini si de quibus Ezechi- .i 3 et loquitur: Qu asi uulpes in deserto prophetae tui Israel Θ Ausculta quid feceris. Ita me in tua
praefatione laudasti, ut obiicerentur mihi laudes tuae r&nisi me alienum a tanto laudatore dies issem, haereticus iudicarer . Postquam repuli crimina, idest, laudes tuasi de absque inuidia tui nominis, respondi criminibus non criminatori: atque ut me catholicum a te insi matus probarem, inuectus sum in haereticos : irasceris, furis , & luculentissimos libros con tra me cudis: quos cum legendos& cantandos omnibus tradidisses: certatim ad me de Ita Ita& urbe Roma atque Dalmatia sat pia uenerunt, quibus me laudator pristinus ornasses praeconiis. Fateor illico ad obiecta respondi: & me non esse harreticum totis uiribus prob re conatus sum. Misiq. hos ipsos Apologiae meae libros ad eos, quos tu uulnmueras r ut uenena tua, nostra sequeretur antidotus. Ob hanc culpam mittis mihi di priores libros, &recentem epistolam, plenam iniuriarum & criminum, Quid me uis facere bone amice ὸ Taceam Videbor crimen agnoscere. Loquarὸ Terres me gladiis tuis: &accusationem non
iam ecclesiasticam, sed tribunalium comminatis. Quid seci id commerui In quo te laesi Quia me negaui haereticum quia me tuis laudaus duxi i ignum quia haereticorum staudulentias & periuria aperto sermone descripsi Quid ad te: qui ct catholicum & ueracem te esse iactas i qui libentius me accusas, quam in defendis Num mea defensio, accusatio tua est Aut aliter orthodoxus esse non poteris, nisi me haereticum comprobauetis Quid tibi prodest societas mea aut quae est ista prudentia ξ Accusatus ab aliis accuses alium. Ab alio appeteris: & illi tergum obvertens, quiescentem contra te prouocas. T stor mediatorem Iesum, inuitum me & repugnantem ad haec uerba descendere i & nisi tu prouocares , semper taciturum fuisse. Denique noli accusare , de ego cessabo desim dore. Quae enim est audientium aedificatio, duos senes inter se propter haereticos digladiarii
praesertim cum ambo catholicos se uideri uelint Omittamus haereticorum patrocinium: di nulla erit inter nos contentio. Eodem feruore quo Origenem ante laudauimus , nunc damnatum toto orbe, damnemus. Iungamus dextras, animos copulemusr &duos orie tis atque occidentis τυπ- μα , alacri sequamur incessu. Errauimus iuuenes, emen- lemur senes. Si frater es ; me gaude correctum, si amicus sum ; de conuersione tuad Leo gratulari . Quamdiu inter nos iurgium fuerit ; uidebimur rectam fidem necessitate ducere non uoluntate. Inimicitiae nostrae inuicem nobis tollunt testimonium uerae paenitentiae. Si unum credimus, si idem &uolumus& nolumus ; ex quo firmas nasci amicitias, etiam Catilina tellatur ; si haereticos pariter odimus, ct ueterem aeque damnamus errorem t quid contra nos tendimus, cum eadem oppugnemus, eadem defendamus Ignosce mihi, quod Origenis cruditionem & studium scripturarum , antequam eius haeresim plenius nossem, in iuuenili aetate laudauit & ego tibi dabo ueniam , quod Apologiam si brorum eius cano scripseris capite. Ante biduum quam ad nos epistolam scriberes, libellos meos in manus tuas uenisse testaris,&iccirco non habuisse spatium ex otio respondendii alioqui si meditatus in nos paratum. dixisses, stamina iacere, non aimina uid retis. Et quis tibi credet, homini ueracissimo, ut negotiator orientalium mercium, qui& hinc deportata uendere necesse habebat, & ibi emere, quae huc rursus adueheret, biduum tantum Aquileiae fuerit, ut raptim & ex tempore contra nos dictare epistolam coger ris ξ Libri enim tui, quos limasti per triennium, disertiores sunt. Nisi sorte no fuit impraesentiarum qui tuas emendaret naenias i et iccirco omne iter dictionis tuae, absque Palladis arae , salebris cu uoraginibus uitiorum inciditur . Tam apertum temporis mendacium est, ut non dicam respondere, sed legere biduo mea scripta non potueris. Ex 'uo apparet, te illam epistolam aut pluribus diebus scripsisse, ut styli ipsius elegantia probat; aut,
172쪽
s tii multuaria dictio est, nimium te esse negligentem, qui, cum extemporalis talis sis, meditatus deterior fueris . Illud autem. quod tergiversaris; & dicis te ea manstulisse de Graeco , quae ego prius Latino sermone transtulerim ; non satis intelligo quid uelis diceret nisi forte adhuc commentarios ad Ephesios criminaris; &, quasi nihil tibi super hoc responsumsit,
obduras frontis impudentiam ; nec auribus obturatis uoces recipis incantantis. Nos in com Psal .s mentariis&illis,&aliis& nostram& aliorum sententiam explicauimus, aperte confitentes quae sunt haeretica, quae catholica. hic est enim commentariorum mos , & explananuum regula, ut opiniones in expositione uarias persequantur, &, quid uel sibi uel alii sui. deatur, edisserant. et hoc non solum sanctarum interpretes scripturarum, sed saecularium quoque litterarum explanatores faciunt, tam Latinae linguae quam Graecae . Tu in Iibris ipsum obtendere non potes. arguet enim te praelatiuncula tua: in qua pollice ris, detruncatis malis, di quae ab haereticis addita suerant, optima remansisset ut, quid.
quid ibi uel bonum uel malum dixeris, iam non ei imputetur , quem transfers, sed tibi, qui interpretatus es. nisi tarte haereticorum errores emendare debueras ,& Origenis mala proferre in medium. sed de hoc , quia nos remittis ad codicem , ante tibi respondimus, quam tua scripta legeremus. De Pamphili libro, non ridiculosa, ut tu scribis, sed ridicula mihi forte res accidit, ut, postquam Eusebii asseruerim illum esse, non Pamphili, ad extremum dixerim, etiam me annos plurimos hoc putasse, quod Pamphili fuerit, diate exemplar huius uoluminis mutuatum. Vide quantum timeam cachinnos tuos, ut etiam nunc e dem ingeram. De tuo codice quasi Pamphili exemplar accepimus. Credidi Christiano. credidi monacho: non putaui tantum sceleris a te posse confingi. postea uero per interpretationem tuam, quaestione contra Origenem toto orbe commota, in quaerendis exemplaribus diligentior fui : & in Caesariensi bibliotheca Eusebii sex uolumina reperi ἀ--αιωρο- e. quae cum legissem, primum eum librum deprehendi, quem tu solus sub nomine martyris edidisti, de Filio & Spiritu sancto, in bonam partem plerisque blasphemiis commutatis: et hoc uel Didymum, uel te, uel alium fecisse nescio quem, quod tu apertiis inein libris secisse conuinceris : maxime cum idem Eusebius, ut iam duobus libris docui , scribat, Pamphilum nihil proprii operis edidisse. Dic ergo & tu, a quo exemplar acceperis: nec mihi ad subterfiagiendum crimen mortuos aliquos nomines; ut, cum auctorem ostendere non potueris, illum proferas, qui non possit respondere. Sin autem rivulus ille in tuis scriniis fontem habet: quid sequatur, etiam me tacente non dubitas. Verum ficabalio quolibet amatore Origenis libri huius titulum , dc auctoris uocabulum commutatum t cur hoc in Latinam linguam uertis uidelicet ut testimonio martyris omnes Origonis scriptis crederent, praemissa munitione tanti auctoris,&testis. Nec tibi sufficit doctis
smi uiri Apologia, nis scribas de proprium uolumen pro defensione eius: quibus per multos disseminatis, tuto iam libros uertis e G co: & hos ipsos praelatione commendas, dicens, nonnulla in his ab haereticis deprauata, quae tu de illorum librorum Origenis lectione correxeris. Me quoque laudas: ne tibi amicorum meorum quispiam contradiis cat , Origenis si praedicas: eloquentiam meam sers in caelum: ut fidem in caenum de primas, mitrem & collegam uocas,& imitatorem te mei operis confiteris. Cum q. a me
translatas Origenis septuaginta Homilias, & nonnullos tomos in apostolum iactes ; in q uibus se cuncta imauerim, ut nihil in illis, quod a fide catholica discrepet, Latinus lector inueniat: nunc eosdem libros haereticos criminaris; &, uerso stylo, quem praedicaueras, quia consortem putabas, accusas; quoniam perfidiae tuae cernis inimicum. Oui se duobus calumniator est martyris esto, qui illum dico haereticum non fuisse , nec scripsisse librum, qui ab omnibus reprehenmtur zan tu, qui uolumen hominis Ariani, titulo commutato sub nomine martyris edidisti Non tibi susticit scandalum Graeciae, nisi illud & Latinorum auribus ingeras, & inclytum martyrem, tua, quantum in te est, translatione deformes. Tu quidem alia mente fecisti, non ut martyrem argueres, non ut me accusares, sed ut Origenis per nos scripta defenderes. attamen scito, Romanam fidem, apostolica uoce laudatam, Rom. iistiusmodi praestigias non recipere, etiam si angelus aliter annunci et, quam semes praedic G si itum est. Pauli auctoritate munitam non posse mutari. Ergo frater, siue a te falsatus est liber, ut multi putant, siue ab altero, ut sessitan tu persuadere conaberis, & temere credidisti, haeretici hominis em--γ- , esse martyris: muta titulum, &Romanam simplicitatem tanto periculo libera. non tibi expedit, ut per te clarissimus martyr haereticus iudicetur; ut, qui infidit pro Christo stinguinem , contrarius fidei Christi approbetur. Die potius: inveni librum , putaui illum martyris: ne timeas paenitentiam. Iam te non urgebo, non quaeram a
173쪽
quo acceperist uel mortuorum aliquem nominator uel in platea ab ignoto homine te emi se dicito. non enim damnationem tuam quaerimus, sed conuersionem. Melius est, ut tu erraueris, quam ut martyr haereticus fuerit. Interim de praesenti compede utcumque erue pedem. In naturo iudicio tu uideris, quid ad martyris contra te reipondeas querimonias.
Proponis etiam tibi, quod nemo obiicit: & diluis, quod nullus accusat. Ais enim, quod in meis litteris legeris i Dic quis tibi permisit, ut interpretans quaedam auferres, quaedam mutares, quaedam adderes Z Statim q. tibi ipsi respondes, ct contra me loqueris: En tibi dico : Qilaeso quis permiserit, ut in commentariis tuis quaedam de Origene , quaedam de Apollinario, quaedam ex te ipso scriberes, & non de Origene totum aut ex te, aut ex alio λInterim in te dum aliud agis, crimen sortissimum prodidisti': & oblitus es ueteris proue bii, mendaces memores esse debere. Dicis enim me in commentariis meis quaedam de
Origene, quaedam de Apollinario, quaedam ex me ipso posuisse. Si ergo Apollinarii sunt, di Origenis , quae sub aliorum nomine posui : quomodo in libris tuis mihi crimen impingi si quod, quando scribo; alius hoc dicit; quidam sic suspicatur ; alius, ille ,& qui dam , ego sim . Inter Apollinarium, & Didymum explanationis, styli, & dogmatum magna diuersitas est. Cum in uno capitulo diuersas pono sententias, num contrarios sensus sequi credendus sum Sed luec alias. Nunc quaero a te; quis tibi obiecerit, quare de Origmne uel abstuleris quaedam, uel addideris, uel mutaueris; &te quasi in eculeo appensum interrogauerit, bona sunt, an mala, quae transtulisti Frustra simulas innocentiam; ut in te rogatione stulta ueram percunctationem extenues . Ego non accusaui , quare origeri pro uoluntate transtuletis: hoc enim de ipse feci, di ante me Victorinus, Hilarius, A mbrosia usq. fecerunt : sed quare translationem haereticam praefationis tuae testimonio roborasti Cogis me eadem rursus iterare, & per meas lineas incedere. dicis enim in eodem prologo, te ea, quae ab haereticis addita fuerant, amputasse, & pro his reposuisse bona. Si haeretico rum mala abstulisti; ergo, quae dimisisti, uel addidisti, aut Origenis crunt, aut tua, quae utique quas bona posuisti. Sed multa in his mala negare non poteris. Quid, inquies, ad me Origeni imputa. Ego enim ea tantum,quae ab haereticis addita fuerant, comm utaui. Expone causas, quare haereticorum mala tuleris, & Origenis integra dereliqueris Nonne perspicuum est, quod mala Origenis ex parte sub haereticorum nuncupatione damnaueris, Zeex parte susceperis; quia non mala , sed bona, &tuae esse fidei iudicabas Haec sunt, de quibus quaesiui, utrum bona essent, an mala, quae in praefatione laudasti; quae, amputatis pessimis, quasi optima remansisse consessus es: & te in uerae argumentationis appendieculeo i ut, h bona dixeris, haereticus comproberis; si mala, statim audias i cur ergo, quae mala sunt, in piaesitione laudasti Et non illud adiunxi, quod tu callide s mulast cur, quae mala erant, ad Latinorum notitiam transtulisti Mala enim ostendere , interdum non
docentis est, sed uetantisi ut caueat lector, non ut sequatur errores ; ut nota contemnat,
quae nonnumquam ignota miraculo sunt. Et audes post haec dicere, quod ego aucior talium scriptorum sin; tu autem ut interpres, in quibus emendare aliquid potueris, plus egeris quam interpres; in quibus non potueris, solum interpres fueris. Recte ista diceres, s libri tui Mi , praesitiunculam non haberent. quod & Hilarius in transferendis eius homiliis secit, ut de bona & mala non interpreti, Sed suo imputarentur auctori. Si non dixisses , amputasse te pessima & optima reliquisse; utcuque de luto euaderes. hoc est, quod destruit strophas ingenioli tui, & te hinc inde constrictum euadere non sinit . nec in tantum abutare simplicitate lectoris, & sic omnes, qui tuam scripturam lectrii sunt, brutos putes,
ut, cum uulnera putrescere sinas, sano corpori te imponere emplastra non rideant. De carianis resurrectione quid sentias, iam in Apologia tua didicimus, nullo mebro amputato, nec aliqua parte corporis desecta. Haec est enim tuae smplicitatis pura & aperta confesso, quam ab omnibus Italiae episcopis asseris esse susceptam. Crederem dicenti, nisi, me dubitare de te, iste liber non Pamphili ficeret. Et tamen miror, quo modo probauerit Italia, quod Roma contempsiti episcopi susceperint, quod Sedes apostolica condemnauit. Scribis quoque me litteris indicasse, quod papa Theophilus expositionem fidei nuper ediderit, quae ad uos necdu peruenit . & polliceris, quod, quidquid ille scripserit, tu sequaris. Ego me hoc scripsisse non noui nec istiusmodi umquam litteras direxisse. sed tu iccirco ad incerta consentis& his, quae qualia futura sint nescis; ut certa declines, & ad eorum non tenearis assensum. Duas, synodicam, & paschalem, eius epistolas contra origenem, illiusq. discipulos, de alias aduersum Apollinarium , & eundem Origenem, per hoc ferme biennium interpretatus sum in aedificationem Ecclesiae, legendas nostrae linguae hominibus dedi. aliud
174쪽
operum eius nescio me transtulisse. Et tamen tu, qui papae Theophili dicis te in omnibus D sententiam sequi, caue ne hoc magistri & condiscipuli tui audiant, de offendas quam plurimos ; qui me latronem, te martyrem uocant: ne irascatur is tibi, qui, contra papam Epiphanium ad te epistolas dirigens, hortabatur ut permaneres in fidei ueritate, & no mutares ullo terrore sententiam. q uae epistola holographa tenetur ab iis, ad quos perlata est. Et post haec more tuo loqueris, ut de quo supra dixeras: Ego tibi etiam furenti satisfaciami nunc dicis, Quid tibi uidetur habes ne ultra aliquid, quo neruos tuae loquacitatis i me das Et indignaris , si putide te loqui argua, cum comoediarum turpitudines &scortorum amatorum q. ludicra ecclesiasticus scriptor assumas. Porro, quod interrogas, quando papae Theophili sentetiam sequi coeperim, et q. fidei communione sociatus si in; A: ipse tibi respondes; tunc credo , quando Paulum, quem ille damnauerat, summo nisu & omnibus studiis defendebas ;quando eum per imperiale scriptum recipere sacerdoti um,quod episcopali iudicio amiserat, instigabas. Non prius pro me respondebo, quam de aliorum iniuriis loquar. Cuius est limamnitatis, cuiusue clementiae, insultare aliorum miseriis,& uulnera cunctis aliena monstrare siccine te docuit ille Samarites, seminecem ad stabulum reportare oleum plagis infiinia L. Ist. sdere mercedem stabulario polliceri sc revectam ovem, repertam drachmam, prodigum
filium legis esse suseeptum Esto , ego te laeseram, & quibusdam, ut dicis, stimulis ad maledictorum inseniam prouocaram: quid meruit homo latens, ut nudares cicatricem eius, &obductim cutem insperato dolore rescinderes Θ nonne, etiam si ille dignus esse contumeliis, tu iacere non deberes Aut ego filior, aut illud est uerum, quod plurimi iactitant, te Origenistarum hostes in illo persequi,&sub occasione unius in utrumque istare. Si Papae Theophili sententiis delectatis, de nefas putas pontificum decreta conuelli: quid de ceteris dicis, quos ipse damnauit quid de Papa Anastasio, de quo nulli, ut ais, uerum uidetur, ut tantae urbis sacerdos uel innocenti tibi iniuria iacere potuerit, uel absenti Nec hoc dico, quod de epita, porum sententiis iudice, aut eorum cupiam statuta rescindi; sed quod unuLquisque suo periculo faciat, quod sibi uidetur; & ipse nouerit, quo modo de suo iudicio iuci candum sit. Nobis in monasterio hospitalitas cordi est ; omnesq. ad nos uenientes laeta humanitatis fronte suscipimus. ueremur enim, ne Maria cum Ioseph locum non inueniat in ἰdiuersorio, ne nobis Iesus dicat exclusus i Hospes eram, &mon suscepistis me. Solos haer ticos non recipimus, quos uos solos recipitis. Propositum quippe nobis est pedes lauare u nientium , non merita discutere. Recordare frater consessionis eius, ct pectoris, quod flagella secuerunt: memento carceris, tenebrarum, exilii, metallorum: & non indignaberis hospitio transeuntem esse susceptum. An ideo tibi rebelles videmur, quia calicem aquae Mar.sfiigidae in nomine Christi stientibus porrigimus Vis scire, unde illum & nos plus amare, di tu odisse plus debeas ξ Haereticorum factio, nuper sugata de Aegypto, di Alexandria, se
Hierosolymam contulit;& huic uoluit copulari, ut, quorum unus esset dolor, una fieret de accusatio. quos ille repulit, spreuit, abiecit, dicens se non esse inimicum fidei, nec contra Ecclesiam bella suscipere: quod prius tentauit, doloris suisse, non perfidiaei nec alterius appetisse innocentiam , sed suam probare uoluisse. Impium putas, post sententias sacerdotum, imperiale rescriptum : quod quale sit, nouerit ille, qui meruit. Quid tibi uidetur de iis, qui damnati, palatia obsident ficto cuneo, fidem Christi in uno homine persequuntur ξMeae autem communionis, &Papae Theophili, nullum alium testem uocabo, nisi i sum, quem a me laesum simulas: cuius epistolas ad me semper datas, etiam eo tempore non ignoras, quo mihi eas reddi prohibebas: &, quotidie missis tabellariis, inimicum eius amicum nostrum & semiliarissimum iactitabas: & ea, quae nunc impudenter scribis, menti baris: ut illius contra nos odia concitares; de iniuriae dolor fidei fieret oppressio. Sed uir prudens ,&apostolicae sapientiae tempore rebus probauit& nostrum in se animum, &uestras contra nos insidias. Si discipuli mei, ut scribis, tibi Romae insidias concitarunt, di inemendatas schedulas, te dormiente, furati sunt: quis Papam Theophilum aduersus perduelles in Aegypto suscitauit quis regum scita quis orbis in hac parte consensum Et gloriaris te ab adolescentia Theophili fuisse auditorem, & discipulum: cum & ille, antequam episcopus fieret, pro humilitate sibi insita numquam docuerit; & tu, postquam hic episco pus iactus est, Alexandriae non fueris. Et audes dicere in sug illationem mei, Magistros
meos nec accuso, nec muto . d si uerum est, suspectam mihi facis conuersationem tua. nec enim damno, ut criminaris, institutores meos, sed metuo illud Esaiae: Vae qui dicunt smalum bonum ,& bonum malum; qui ponunt teniuras lucem, & lucem tenebras; qui dicunt amarum dulce, & dulce amarum. Tu autem, dum inter mulsum magistronam & ue
175쪽
Gal. 1 nena pariter bibis, a magistro Apostolo recessisti ; qui docet, etiam angelum, B: se, si in
fide errauerint, non sequendos. In Vigilantii nomine quid somnies, nescio. Vbi enim eum scripsi haeretica apud Alexandriam communione maculatum Da librum, profer epustolam: nusquam omnino reperies:& eadem licentia, immo impudentia mentiendi, qua putas omnes tui sermonibus credituros, addis i Quando testimonium de scripturis in eum tam iniuriose posuisti, ut ego id repetere meo ore non audeam. Non audes repetere, qui tacendo amplius criminaris Et quia non habes quod obiicias, simulas uerecundiam: ut lector te putet mihi parcere,qui mentiens nec tuae animae pepercisti. Quod est illud testimoniuum descripturis, quod de tuo illo pudentissimo ore non exeat aut quid in sanctis libris p test turpe memorari Si erubescis loqui, scribe saltem; ut nos procacitatis proprius sermo conuincat. Vt cetera sileam, ex hoc uno capitulo comprobabo, ferream te fiontem possidere fallaciae . Vide, quantum timeam criminationem tuam . Si protuleris , quod minaris; mea erunt uniuersa, quae tua sunt. Ego in Vigilantio tibi respondi. Eadem enim accus bat, quae tu postea & amicus laudas, & inimicus accusas. Scio, a quo illius mira me rabies concitata sit: noui cuniculos tuos. Simplicitatem, qua omnes praedicant, non ignoro . Perillius stultitiam tua in me malitia debacchata est: quam ego si epitata mea repuli, ne solus habere uidearis baculum litterarum ; non debes turpitudinem simulare uerborum, quam nusquam omnino legisti; sed intelligere,& confiteri, per illius uecordiam tuis ealumniis suisse responsum. In epistola sancti Papae Anastasi lubricus extitisti,& turbatus: in quo fi pas gradum, non reperis. Modo enim dicis a me esse compositam; nunc abeo ad te debuisse transmitti, cui inissa est. Rursum iniustitiam scribentis arguis: etiam si scripta fit ab illo, sue non scripta , ad te nihil pertinere testaris a qui praecessoris eius habeas testimonium, derogantem Romam, ut eam illustrares praesentia tua, Opiduli tui amore contempseris. Si a me fictam epistolam suspicaris, cur eam in Romanae ecclesiae chartario non requiris ut, cudeprehenderis ab episcopo non datam,manifestissime criminis reum teneas: & nequaquam aranearum mihi opponas cassiculos, sed sertissimo me & solidissimo constringas reti. Si autem Romani episcopi est; stulte facis ab eo exemplar epistolae petere, cui missa non est &non ab illo, qui miserit; de oriente expectare testimonium, cuius auctorem&testem ha-- beas in uicino. Vade potius Romam, di praesens apud eum expostula, cur tibi di absenti, ct innocenti secerit contumeliam: primum, ut non reciperet expositionem fidei tuae, quam omnis, ut seribis, Italia comprobatiit;& baculo tuarum uti noluerit litterarum.contra canes tuos: deinde, ut epistolas contra te ad orientem mitteret, & cauterium tibi haereseos,
dum nescis, inureret: diceretq. libros Origenis viis a te esse translatos: & simplici Romanae Ecclesiae plebi traditos, ut fidei ueritatem, quam ab Apostolo didicerant, per te perderent ;&, quo tibi maiorem faccret inuidiam ausus sit criminari hos ipsos, praesitionis tuae testimonio roboratos. Non est leue, quod tibi impingit tantae urbis Pontifex, uel ab alio obiectum temere suscepit. Vociserare,& clamita per compita, per plateas, non est, non est meus liber; &, si meus est, schedulas incinendatas Eusebius surto abstulit . aliter ego edidi, immo nec edidi in ulli eas dedi, aut certe paucis; & tam sceleratus inimicus, tam negligentes amici suerunt, ut omnium codices ab eo pariter falsarentur. Haec, stater carissime, facere debueras, & non, illi tergum obvertens, in me transmarinas maledictorum tuorum sagittas dirigere. Quid enim uulneribus tuis prodest, si fuero uulneratus an solatium percussi est, amicum secum uidere morientem Syritii, iam in Domino dormientis, profers epistolam, di uiuentis Anastasii dicta contemnis . quid enim tibi, ut ais, officere potest, quod, te ignorante, aut scripsit, aut forte non scripsit et, si scripsi, suscit tibi
totius orbis testimonium: quod nulli uerum uidetur, ut tantae urbis sacerdos uel innocenti iniuriam iacere potuerit, uel absenti. Innocentem te uocas, ad cuius interpretationem Roma contremuit; absentem, qui accusatus respondere non audes. et tantum Romanae urbis iudicium fugis, ut magis obsidionem barbaricam, quam pacatae urbis uelis sententiam sustinere. Esto, praeteriti anni cgo epistolam finxerimi recentia ad orientem scripta quis mist In quibus Papa Anastasius tantis te ornat floribus, ut, cum ea legeris, magis te uelle defendere incipias, quam nos accusare. Simulq. considera illam inimitabilen prudentiam tuam, di sales Atticos, ct sancti eloquii uenustatem. Ab aliis appeteris, aliorum criminatione confoderis: & coua me furibundus iactaris, & loqueris: Numquid & ego non post lium enarrare, tu quo modo de urbe discesseris ξ quid de te in praesenti iudicatum sit quid postea scriptum quid iuraueris ubi nauimeonscenderis ξ quam sancte periurium uitau ris Poteram pandere; sed plura seruare statui, quam reserre. Haec sunt tuoru ornamenta
176쪽
uerborum. Et post ista si quid in te asperumlixero, statim mihi proscriptionem&gladios
comminaris . Et interim homo eloquentissimus arte ludis rethorica, & simulas te praeterire quae dicis; ut, qui obiecta probare non poteras, quasi praetermisis facias criminosa. Haec est tota tua simplicitas: sic amico parcis, de reseruas te ad tribunalia iudicum ; ut aceruum cri- riminum mihi, dum parcis, obieceris. Vis nosse prosectionis meae de urbe ordinem λ narrabo breuiter. Mense Augusto, flantibus etesiis, cum sancto Vincentio presbytero, & adolescente fratre,&aliis monachis, qui nunc Hierosolymae commorantur, nauim in Romano portu securus ascendi, maxima me sanctorum frequentia prosequente. ueni Rhegium: in
Scyllam littore paululum steti: ubi ueteres didici fabulas, de praecipitem filiacis Vlbis cursum, & Sirenarum cantica, & insatiabilem charybdis voraginem. cum'. mihi accolae illius loci multa narrarent, darentq. consilium, ut non ad Protei columnas, sed ad Ionae portum nauigarem; illum enim fugientium & turbatorum, hunc securi hominis esse cursum: malui per Malaeas, de Cycladas Cyprum peruere. ubi susceptus a uenerabili episcopo Epiph nio, cuius tu testimonio gloriaris, ueni Antiochiam, ubi fruitus sum communione pontificis confessori M. Paulini: & deductus ab eo media hieme, & frigore grauissimo, intraui Hieroselymam. Vidi multa miracula', quae prius ad me fama pertulerat, oculorum iudicio comprobaui. Inde contendi Aegyptum, lustraui monasteria Ni πω, & inter sanctorum choros alpides latere perspexi. Protinus concito gradu Bethlehem meam reuersus sum, ubi adoraui praesepe di incunabula saluatoris. Vidi quoque famosissimum lacumr nec me inerti tradidi otio, sed multa didici, quae ante nesciebam . Quid autem de me Romae iudicatumst, de quid postea scriptum, nolo taceas, praesertim cum habeas testimonia scripturarum;& ego non uerbis tuis, quae simulare potes,& impunito iactare mendacio, sed scriptis ecclesiasticis arguendus sim. Vide quantum te timeam. si uel parua schedulam contra me Romani episcopi, aut alterius ecclesiae protuleris, omnia, quae in te scripta sunt, mea crimina c5fitebor. Numquid &ego non possem prosectionem tuam discutere cuius aetatis fueris unde, quo tempore nauigaris λ ubi uixeris quibus interfueris Sed absit, ut, quod in te reprehendo, iaciam; & in ecclesiastica disputatione, anilium iurgiorum deliramenta compingam . Hoc solum prudentiae tuae dixiste suiliciat, ut caueas in alterum dicere, q uidquid in te statim retorqueri potest. In sancti Epiphanii nomine mira tua tergiversatio: ut, post
osculum, post orationem, neges eum contra te potuisse scribere: quo modo si contendas non potuisse eum mori, qui paulo ante uixerat; aut certior sit tui reprehensio, quam post pacem excommunicatio. Ex nobis, inquit, exierunt, sed non fuerunt ex nobis. si enim l .Ioan.1 fuissent ex nobis, masissent utique nobiscum. Haereticum, post unam & alteram commoni Tit. tionem, uitandum Apostolus praecipit: qui utique, antequam uitetur atque damnetur, e
clesiastici gregis portio suit. Simul q. risum tenere non possum, quod, a quodam prude te commonitus, in laudes Epiphanii pertonas: Hic est ille delirus senex: hic est anthrop morphites: hie qui sex millia Origenis libros te praesente cantauit; qui omniu gentium linguis praedicationem sta contra Origenem iniunctam putat; qui ideo eum legi prohibet. ne alii eius furta cognoscant. Lege scripta tua,& epistolam eius, immo epistolas re quibus
unum proferam tuae fidei testimonium, ut non immerito nunc a te laudatus esse uideatur.
Te autem, fiater, liberet Deus, & sanctum populu Christi, qui tibi creditus est, & omnestatres, qui tecum sunt, & maxime Ruis num presbyterum ab haeres Origenis, & aliis haeresbus, de perditione earum. Si enim propter unum uerbum, aut duo, quae contraria fidei sunt, multae haereses abiectae sunt ab Ecclesia: quanto magis hic inter haereticos habebitur, qui tantas peruerstates, de tam mala dogmata contra fidem adinvenit, Dei Ecclesiae hostis extitit ξHxe est uiri sanis de te testificatio: sic ab eo ornatus, sic laudatus incedis . Ista est epistola, quam de cubiculo fratris Eusebii nummis aureis produxisti; ut calumnieris interpretem , et me apotissimi teneres criminis reum, quare pro honorabili carissimum transtulissem. Sed quid ad te, qui prudenti consilio cuncta moderaris; de sic medius incedis, lit, si inueneris qui tibi credant, nec Anastasus contra te, nec Epiphanius scripserint; nisi ipsae epistolae reclamauerint, de fregerint tuae frontis audaciam; statim iudicium utriusque contemnas ; de non ad te pertineat,sues ripserint, siue non scripserint; quia de innocente de a iste scribere non potuerunt. Nec in sanctu uirum haec mala conserenda sunt; ut ostendatur ore quidem de osculo pacem dedisse, mala autem de dolum in suo corde seruasse. Sic enim argumentaris, de haec sunt uerba defensionis tuae. Ipsius esse aduersum te epistolam, de orbis agnoscit, de authenticam in manus tuas uenisse conuincimus: dc miror, quo pudore,
immo qua impudelia neges, quod uersi esse non ambigis. Ergo pollutus erit Epiphos
177쪽
qui tibi paeem dedit, & in suo corde dolum seruauit. Cur non illud uerius sit, quod te primum monuerit quia uoluerit emendare,&ad rectum iter reducere, ut Iudaeosculum non restitaret, ut proditorem frangeret patientia ; &, postquam se intellexit cata sudare labore, 33 nec pardum mutare uarietates, nec Aethiopem pellem suam, quod mente conceperat, liωteris indicasse ὸ Tale quid & contra Papam Anastasium disputas ; ut, quia Sititii episcopi habes epistolam, iste contra te scribere non potuerit. Vereor, ne tibi iactam iniuriam suspiceris. Nescio, quo modo homo acutus & prudens ad has ineptias deuoluaris; ut, dum stuutos lectores putas, te stultum esse demonstre,. Post egregiam argumentationem ponis in clausula: Absit hoc a uiris sanetis. de uestra schola solent ista procedere. uos nobis pacem proficiscentibus dedistis, & a tergo iacula uenenis armata iecistis: I in hac eadem prudenatia, immo declamatione disertus esse uoluisti. Pacem dedimus, non haeresim suscepimus. iunximus dexteras: abeuntes prosecuti sumus, ut uos essetis catholici, non ut nos essemus haeretici. Volo tamen scire, quae sunt ista iacula uenenata, quae post tergum uestrum nos i cisse conquereris. Vincentius, Paulinianus, Eusebius, Rufinus presbyteri ; quorum Vir centius multo tempore ante uos Romam uenit; Paulinianus & Eusebius post annum usstrae nauigationis profecti sunt; Rufiinus in causa Claudii post biennium missus; omnes uel pro re familiari, uel pro periculo capitis alieni. Numquid nosse potuimus, quod,ingrediente te Romam, uir nobilis somniaret navim plenam mercium inflatis intrare uelisὸ quod omnes aduersum fatuum quaestiones non silua solueret interpretatio λ quod librum Eusebii pro Pamphili uerteres. quod tuum quasi operculum uenenatae patellae imponeres quod famosissimum opus eloquii tui maiestate transferres Nouum calumniae genus: ante accusatores misimus, quam tu accusanda committeres. Non filii, non fuit, inquam, nostri consilii, sed Dei prouidentiae; ut missi ad aliud, contra nascentem haeresim dimicarent, .la in morem Ioseph famem futuram fidei ardore subleuarent. Quo non erumpat s mel effrenata audacia λ Alienum crimen sibi obiecit, ut nos finxisse uideamur. Quod ab . que nomine dictum est, in se dictum refert: & purgans externa peccata, tantum de suas curus est innocentia. iurat enim se epistolam non scripsisse ad Astos sub nomine meo, in qua confitear inductum mea Iudaeis mendacia transtulisse: & mittit libros eadem omnia coimentes, quae nescisse se iurat. Et miror, quo modo prudentia eius cum alterius nequitia conuenerit; ut, quod alius in Africa mentitus est, hic concorditer uerum diceret ι Gliq.cius elegantiam nescio quis imperitus potat imitari. Tibi soli licet haereticorum uenena' transferre, & de calice Babylonis cunctis gentibus propinare. Tu Latinas scripturas de Graeco emendabis, & aliud ecclesiis trades legendum, quam quod semel ab apostolis susceperunti mihi non licebit, post Septuaginta editionem, quam diligentissime emendatam ante annos plurimos meae linguae hominibus dedi, ad confutandos Iudaeos etiam ipsa exemplaria uertere, quae ipsi uerissima confitentur; ut, si quando aduersum eos Christianis disputatio est, non habeant subterfiigiendi diuerticula, sed suomet potissimum mucione feriantur
Plenius supet hoc & in multis aliis locis, & in fine secundi libri, ubi accusationi tuae respondi, scripsisse me memini t& popularitatem tuam, qua mihi inuidiam apud simplices & imperitos niteris concitare, perspicua ratione compescui, illum. lectorem transmittendum puto. Hoc intactum praeteriri non patiar; ne doleas Elatorem schedularum tuarum confessoris apud me gloriam possidere; cum tu, eiusdem criminis reus, post Alexandrinum exilium & tenebrosas carceres a cunctis Origenis sectitoribus martyr& apostolus nomine ris . Super excusatione imperitiae tuae, iam tibi respondi. sed quia eadem repetis, &, quas superioris tuae defensionis oblitus, rursum admones: ut sciamus te, per tringinta annos Graecis uoluminibus deuoratis, Latina nesciret paulisper attende, me non pauca in te uer
ba reprehendere, alioquin omnis tibi scriptura delenda est sed uoluisse ostendere discipulis tuis, quos maono studio nihil scire docuisti, ut intelligerent cuius uerecundiae sit. docere quod nescias scribere quod ignores; & eandem magistri sapientiam etiam in sensibus
quaererent. Quodq. addis, peccata putere, no uerba, mendacium, calumniam, detractio nem, falsum testimonium, & uniuersa conuicia, ct os quod mentitur occidit animam: monesq. ne ille scetor nares meas penetret: crederem dicenti, nisi ficta contraria deprehenderem : quasi si fullo & coriarius moneant pigmentarium, ut, naribus obturatis, tabernas suas praetereat. Faciam ergo, quod praecipis: claudam nares meas; ne ueritatis&benediaetionum tuarum suauissimo ore crucientur. In laude dc detractione mea, quia uarius ex ut isti, miro acumine argumentatus es: sic tibi licere de me &bene& male dicere, quo
mihi licuerit Origenem & Didymum reprehendere, quos ante laudauerim. Audi
178쪽
ergo, uir sapientissime, & Romanae dialecticae caput, non esse uitii hominem unum laudare in aliis , & in aliis accusare, sed eandem rem et probare,&improbare. Ponam exemplum, ut, quod n6 intelligis, prudens mecum lector intelligat. In Tertulliano laudamus ingenium , sed damnamus haeresim . in Origene miramur scientiam scripturarum, & tamen dogmatum non recipimus fessitatem. in Didymo uero & memoriam praedicamus, & super Trinitate fidei puritatem: sed in ceteris, quae Origeni male credidit, nos ab eo retrahimus. mauistrorum enim non uitia imitanda sunt, sed uirtutes. Grammaticum quidam Afrum habuit Romae, uirum eruditissimum :& in eo se aemulum praeceptoris putabat, si stridorem linguae eius, de uitia tantum oris exprimeret. In praefatii incula fratrem me nomianas,& collegam dicis eloquentissimum, fidei meae praedicas ueritatem. his tribus detrahere non poteris ; cetera carpe ut libet; ne uidearis tuo de me testimonio repugnare. Cum fritia& collegam dicis; amicitia tua dignum fateris . cum eloquentem praedicas; imperitiae ultra non arguis. cum catholicum in omnibus profiteris; haereseos non poteris mihi crimen impingere. extra haec tria si quid in me reprehenderis, non tibi uideberis esse contrarius. Ex qua sepputatione illa summa nascitur; & te errare, ea in me reprehendentem, quae prius
laudaueras;& me non esse in uitio, si in eisdem hominibus & laudanda pradicem, & uituperanda reprehendam. Transis ad animarum statum, & prolixius fumos meos increpas ratque, ut tibi liceat ignorare, quod consulto te scire dissimulas; quaeris a me primum deca testibus , quo modo angeli, quo modo archangeli sint; quae eis, iaci qualis habitatio ιquaeue inter ipsos differentia; aut, si nulla omnino, quae solis sit ratio, unde augmenta Iunae, unde desectus, quis uel qualis sit siderum cursus. Miror, quo modo oblitus hs illos uersiculos ponerei Vnde tremor terris, qua ui maria alta tumescant, obicibus ruptis, rumsusq. in se ipsa residant: Desectus solis uarios, luna . labores: Vnde hominum genus, &pecudum i unde imber, & isnes: Arcturum, pluviasq. hyadas, geminos'. triones: Quid tantum oceano properent se tingere soles Hiberni, uel quae tardis mora noctibus obstet. Deinde caelestia destiens, & ad terrena descendens, in minoribus philosopharis. Interrogas enim me: Dic nobis, quae fontium ratio quae uentorum quid grando quid pluuiae ἐquid mare salsum quid flumina dulcia quid nubes, aut imbres, sulgura, aut tonitrua, aut sulmina Vt, postquam me haec nescire respondero, tuto tibi liceat de animabus ignorare; & unius rei scientiam tantarum rerum ignoratione compenses. Tu, qui per singulas paginas sum os meos uentilas, non intelligis uidere nos caligines tuas, & turbines e Nam, ut tibi sciolus esse uidearis, & Fud Calpurnianos discipulos doctrinae gloriam teneas; totam mihi physicam opponis: ut sistra Socrates ad ethicam transiens dixeriti quae supra nos, nihil ad nos. Ergo, nisi tibi rationem reddidero, quare sermica, paruum animal, &punctum, ut ita dicam, corporis, sex pedes habeat; cum elephantus, tanta moles, quattuor pedibus incedat; cur serpentes & colubri uentre labantur, de pectore; cur uermiculus, que uulgus millepedam uocat, tanto pedum agmine scateat; de animarum statu scire non potero ξ Quaeris a me, quid ipse de animabus sentiaui; ut, cum professus fuero, statim in uadraret, si dixero illud ecclesiasticum; Quotidie Deus operatur animas, & in corpora eas mittit nascentium; illico magistri tendiculas proferas: Et ubi est iustitia I ei, ut de adulterio incestuq. nascentibus animas largiatur ergo cooperator est malorum hominum adulteris seminantibus corpora, ipse sebricatur animas Quasi uitium sementis in tritico sit, quod furto dicitur esse sublatum,& non in eo, qui Himenta suratus est; iccircoq. terra non de beat gremio suo semina consevere, quia sator immunda ea proiecerit manu . Hinc est & illa
tua arcana interrogatior quare moriatur infantes; cum propter peccata corpora acceperint.
Extat liber Didymi ad te: quo sciscitanti tibi respondit: non eos multa peccasse , ct ideo cor Porum carceres tantum eis tetigisse sufficere. Magis et meus & tuus eo tempore, quo tu abeo ista siluerebas, tres explanationum in Osee prophetam libros ad me, me rogante, dictauit. ex quo apparet, quid me, quid te docuerit. Urges ut respondeam de natura rerum. Si esset locus; possem tibi uel Lucretii opiniones iuxta Epicurum, uel Aristotelis iuxta P ripateticos , vel Platonis atque Zenonis secundum Academicos & Stoicos dicere t et, ut ad Ecclesam transeam, ubi norma est ueritatis; multa& Genesis, & prophetarum libri, ac Eeclesiastes nobis de huiuscemodi quaestionibus suggerunt. aut, si haec ignoramus, quo modo de animarum statu ; debueras in Apologia tua omnium rerum ignorantiam confiteri, & a calumniatoribus quaerere, cura te unum impudenter expeterent, cum ipsi tanta nescirent O triremem locupletissimam, quae orientalibus & Aegyptiis mercibus, Romanae urbis dit re uenerat Paupertatem. Tu maximus ille es, Vnus qui nobis scribedo restituis rem. Ergo,
179쪽
nisi de oriete uenisses eruditissimus uir ; haereret adhuc inter mathematicos;& homines Christiani, quid contra fatum dissererent, ignorarent. Merito a me quaeris de astrologia, & caeli ac siderum cursu; qui tantarum mercium plenam nauem detulisti. Fateor paupertatem: non sum ita, ut tu, in oriente ditatus. Te multo tempore Pharus docuit, quod Roma nesciuit; instruxit Aegyptus, quod Italia hucusque non habuit. Scribis apud ecclesiasticos tractato res, tres de animabus esse sententias, unam, quam sequitur Origenes; alteram, quam Te tullianus,& Laetantius; licet de Lactantio apertissime mentiaris ; tertia, quam nos, simplices di fit ut homines, qui non intelligimus, quinυ ita sit, iniustus a nobis arguatur Deus. Et post haec iuras te nescire quid sit uerum. Dic, oro te: putas ne extra haec tria esse aliquid, in quo ueritas sit, et in tribus istis mendacium an de tribus unum esse, quod uerum sit Si est aliquid: cur disputantium libertatem angusto fine concludis, &, cum mendacia protuleris , de ueritate taces sin autem e tribus unum uerum est, de reliqua duo fusa sunt: cuis mili ignorantia ignoras salsa cum ueris An iccirco uerum dissimulas, ut tibi tutum sit, cum uolueris, fusa defendere Hi sunt sumi, hae caligines, quibus ex oculis hominum conaris lumen auferre. Aristippus nostri temporis, qui plenam cunctarum mercium nauem Romano inuehis portui, &, sella publice posita, FHermagoram nobis & Gorgiam exhibes Leontinum; dum nauigare festinas, unius quael iunculae mercimonisi in oriente oblitus es. Et iterum clamitas; & Aquileiae, atque Alexandriae te didicisse iactas; quod sit Deus de animarum& corporum creator. De hoc scilicet quaestio uentilatur; utrum Deus, an diabolus animas secerit ; & non utrum animae ante corpora suerint, quod uult Origenes, &egerint aliquid, propter quod sint crassis corporibus adligatae ; an in morem glirium torpentes consopitaeq. dormierint. Haec taces, quae omnes fiat tanti de ad illa respondes, quae nullus inquirit. Fumos quoque meos isquenter irrides, eo quod smulem me scire quod nesciam;& enumeratione doctorum, rude illudam uulgus . Tu uidelicet flameus, imino fulmineus equi in loquendo fulminas, & flammas ore conceptas tenere non potes, atque, ut ille Bamthochabas, auctor seditionis Iudaicae, stipulam in ore succensam anhelitu uentilabat, ut flammas euomere putaretur, ita & tu nobis , alter Salmoneus, omnia , per quae incedis , Psal. io 3 illustras;&nos sumosos arguis, de quibus serte dicatur: Qui tangis montes, & fumigant
Esa. o nec intelligis, quid fumus in propheta si ificet locustarum; & quod pulchritudo ocul rum tuorum, amaritudinem sumi nostri ferre non potest. De crimine autem periurii, quia me remittis ad codicem tuum; & ex magna parte in aliis libris tibi Calpurnioq. respondi ι nunc breuiter dixisse sufficiat, te exigere a dormiente, quod numquam uigilans praestitisti. Magni criminis reus sum, si puellis de uirginibus Christi, dixi, saeculares libros non imendos , & me in somnis commonitum promisisse ne legerem. Tua nauis, Romanae urbi reus latione promita, aliud pollicetur, & aliud esticit. Mathematicorum uenerat soluere qumstiones ,& soluit fidem Christianorum . quae per Ionium, & Aegaeum, Adriaticum, atque
Tyrrhenum mare plenis cucurrerat uelis, in Romano portu naufragium fecit. Nonne te pudet, istiusmodi deliramenta conquirere, & mihi similia obiiciendi imponere necessitatem ΘEsto, alius de te somnium uiderat gloriosum: uerecundiae tuae fuerat, & prudentiae dissimulare, quod audieras,& non, quasi magno testimonio, alterius somnio gloriari. Vide, quid inter tuum&meum intersi somnium. Ego me humiliter reprehensum refero: tui amni crIaudatum te esse congeminas. Nec dicere potest nihil mea refert, quid alius uiderit: cum in luculentissimis libris tuis hac te ad interpretandum dicas natione commotum, ne uir illustris de te somnium perderet. Hic est omnis conatus tuus: si me periurum docueris, tu har reticus non eris. Venio adgrauissimum crimen, in quo, post reconciliatas amicitias, me infidelitatis accusas. Fateor inter cuncta malediri, quae uel oblitis, uel minaris, nihil a me ita repellendum est, quam fraus, dolys, infidelitas. Peccare enim, hominis esti insidias tendere, diaboli. Ergo ideo in Andas immolato agno dexteras iunximus, ut tuas Romae schedulas furaremur 3 ut immissi canes inemendatas chartulas, te dormiente, corro . '' derent Z et hoc credibile est, ante nos accusatores parasse, quam tu crimen admittoes Scilicet noueramus, quid in animo uolueres, quid alius de te somniaturus esset ut impleretur in te Graecum proturbium: Vt ius doceret Mineruam. Si Eusebium ego ad latrandum miseram; quis Aterbii contra te & ceterorum rabiem concitauit nonne ille, qui & me haereticum ex tuis amicitiis iudicabat cuicum satisfecissem, damnatione dogmatum Origenis: tu, clausus domi, numqua cum uidere ausus est ne aut damnares, quod nolebas ; aut, aperte resistens, haereseos inuidiain sustineres. An iccirco testis contra te esse non poterit, quia accusator tui est Antequam sanctus Epiphanius uenisset Hierosolymam; & ore quidem Mosculo
180쪽
oscillo tibi med daret, malaautem & dolos in suo corde seruaret ; antequam nos ei in suggillationem tui epistolas dictaremus, ut haereticum scriberet, quem osculis orthodoxum comprobauit; Aterbius contra te latrabat Hieroselymis;&, nisi cito abisset, sensisset baculum non litterarum, sed dexterae tuae, quo tu canes abigere consueuisti. Cur, inquit, falsatas meas schedulas suscepisti Quare, post interpretationem meam, ausus es in libris is stilum figere aut, si erraueram ut homo,debuisti me priuatis litteris conuenire: & sic mihi blandiri, quo modo&ego tibi nunc inesstolis ineis blandior. Haec tota mea culpa est, quare, subolis laudibus accusatus, purgare me uolui; & hoc sine inuidia nominis tui; ut, quod tu solus accusaueras, ad multos reserrem, non tibi haeresim obiiciens, sed a me repellens . Numqiuid sciui quod irasi ereris, si contra ha reticos scribere Dixeras te de Origenis libris haeretica iustulisse: fautorem te haereti coriam, iam non esse credebam ; & ideo non in te, talin haereticos inuet tus sumi in quo si uehementior sui, ignosce mihi: putaui, quod di tibi placerem. Furio & insdiis ministrorum meorqm dicis schedulas tuas in publicum prolatas fidisse, quae latebant in cubiculo tuo, uel apud eum solum erant, qui rem sibi geri
iniunxerat. Et quo modo sepra confiteris quod aut nullus eas habuerit, aut admodum pauci λ Si in cubiculo tuo latebant; qua ratione apud eum erant, qui sibi rem seri iniunx rat sn autem unus, cui scriptae Derant, occultandas sesceperata ergo non latebant tantum in cubiculo tuo ; nec habuerit oleas pauci, quos habuisse testatus es. Furio lablatas arguis ide rursum emptas grandi pecunia, &infinitis mercibus crinii naris. In una re, de in parua epistola quanta uarietas de ditanantia mentiendi. Tibi licet accusare, mihi defendere non licebit mando criminaris, amicum non cogitas: quando fespondeo, tunc tibi ius amicitiae in mentem uenit. Dic, oro te, celandas schedulas scripseras, an prodendas
si ut celares, cur scripsisti si ut proderes , cur celabas sed in eo reprehendendus sum,
quare accusatores tuos , amicos meos, non coercuerim. Vis tibi proferam litteras eo-
ruin, in quibusme hypocriseos arguunt, quod te sciens haereticum tacuerim Θ quod, dum pacem incautus praebeo, intestina Ecclesiae ita suscepi discipulos uocas, qui metuum condiscipulum suspicantur: et quia parcior fui in refellendis laudibus tuis, putant metuum esse symmysten. Hoc mihi praestitit prologus tuus, ut plus me amicus laederes, quam inimicus. Semel sibi persuaserant , rme, an perperam, ipsi uiderint, te esse haereticum . Si defendere uoluero; hoc solum proficiam, ut me tecum pariter accusent. Denique mihi obiiciunt laudationem tuam; &te non putant insidiose scripssse, sed uere;&, quod tu in me sirin per ante laudabas, uehementer insimulant. Quid me uis facere λ ut discipulos a cusatores pro te habeam; ut ciuit ora in amicum iacula meo suscipiam pectore De libris autem M. ἀρρον, debes mihi de Fratias agere. tu enim, ut dicis, noxia quaeque detruncans, meliora posuisti i ego ita, ut habebantur in Graeco, expressi. ex quo & tua apparet fides, &eius, quem interpretatus es , haeresis. Scribebatur mihi de urbe a uiris in Christo praecipuis: responde criminanti; ne, si tacueris, consensisse uidearis . consona omnes uois p scebant, ut Origenis uersutias proderem, & uenena haereticorum Romanis auribus cauenda monstrirem. quid hoc ad iniuriam tuam pertinet num solus interpretatus es istos libros, ct alios huius operis non habes participes Numquid&t. de Septua*inti inte Frm . tibus es ; ut, post editionem tuam aliis transferre non liceat Ecce de ego multos, ut dicis, libellos de Graeco in Latinum transtulii habes potestatem&tu rursum eos uertendi, ut v lueris: de bona enim & mala suo imputantur auctori. quod de in te fieret, nisi dixisses te amputasse haeretica, di optima transtulisse. hic est enim nodus tuus, qui solui non potest. At, si errasti ut homo ,'riorem damna sententiam. Sed quid ficies de Apologetico tuo, quἡm pro Origenis seripsisti operibus Z quid de uolumine Eusebii: in quo cum multa mutaueris; α, sub nomine mar ris, haeretici hominis scripta transtuleris; tamen plura posuisti, quae
ecclesiasticae fidei non conueniunt. Tu etiam Latinos libros in Graecum uertis, nobis dare nostris externa prohibebis Si in alio opere respondissem, in quo me non laeseras; videri poteram in iniuriam tuam transferre quoduciteris; ut te uel imperitum, uel subdolum d monstrarem i nunc uero, nouum querimoniae genus , doles tibi in eo esse responsum, in quo a te accusatus sum. Dicebatur ad interpretationem tuam Roma subuersa i postulabant omnes a me huius res remedium : non quo ego alicuius momenti essem sed qui petebant, me esse aliquid arbitrabantur. Tu amicus eras , qui illa transtuleras: quidime uis lacere λobedire Deo magis oportet, an hominibus λ Domini custodire substantiam, an furtum celare conserui Aliter te non placabo, nisi&ego tecum accusanda commisero ΘSi nullam fecisses mei nominis mentionε; si me no omasses regiis laudibus; poteram aliquod habere