장음표시 사용
171쪽
6 2. Ad tertiam eonvellendam hypothesim S. 599. ) de
Immocriticis atomis, quam et recentes increduli promovent, hic arti eulus dirigitur. Itaque nullo modo fieri poliati, ut at O mi mundum efformarent. Nain s. omnia argumenta, Supe rius allata 608. ) eontra materiae aeternitatem, demonstrant quoque, atomos improductas et aeternas, uti supponitur iri hac nypothesi, num 'uam extitisse. 2. Ruit haec opinio Eliam ex iis, quibus ostendimus S. 610.3, motum non esse male Iiae, aut materiae particulis esse ut talem, contra ae in hac supponitur Epicurea seni eutia. 3. Falsum patet hoc Systema etia in e Teo, quod plures existant in mundo substantiae cogitantes, et cogitatio atomis convenire non posset, uti alias docuimus , ii. 130.3. 6. Insuper atomi illae suerunt ne numero finitae, an infinitaeZ Non certe finitae, quia quaelibet ex litisses suae naturae neeessitate, et nulla est ratio, cur haec aliquibus, et non infinitis tribuatur. Sed neque infinitae, tum quia numerus ius nitus repugnat f. 313. n. 7.ὶ; tum quia spatium replevi Eseut, et motum destruissent, numquamque Proinde corpora et mundum es ormassent. 5. Sed existebantne illae atomi in ali quo loeo, an in nullo' Non hoc postremum, quia nihil suis
sent. Si vero alterum; cum necessitate suae naturae extitissent,
fuissent in illo quaeque loco determinatae. Ast in hae hypothesi numquam locum suum quaelibet reliquisset atomus ,
ideoque nulla earum mota suisset, et proinde numquam mundum essent molitae. 6. Ast illae alomi motum habuerunt in eadam directione, eademque velocitate. an diversa Z Non eadem; quia numquam agere, numquam incurrere in se in xi-cem potuissent, ideoque nec secum S iari, nec corpora compingere, sed semper inter se distantiam servassent. Non di- Mersa', quia nulla est ratio admittendi hanc directionis et velocitatis diversi talem in entibus aeque ne essariis. aeque aeter nis, aeque in motum natura sua percitis. 7. Verum quomodo eorpora his es ormata atomis harmoniam et ordinem. quem in mundo suspicimus, statuerunt 3 Quisnam Primitus impulsum illis est largitus corporibus, ut solem, et iuuam, aliasque Planetas componerent hae leg . ut ceteri circa Solem morerent ui 3
172쪽
leges grapitatis, sed regialarium Orbium risum primitus acquirere per leges hasce minime ρotuerunt, uti docet Neu nus Princ. math. phil. nat. l. 2. sch. gen.). 8. Et unde nam est, ut tot saeculorum fluxu Ordo Praesens imperturbatus, accoustans continuo persista ly Ouod si mundum eoicere Potest
concursus atomorum, cur Porticum, cur domum, cur urbem
Nora Potest, quae sunt minus Merosa, et multo quidem saeuiores: Ait Tullius De nat. deor. l. 2. c. 37. ).6l3. Sed dicunt hujus systematis fautores, quorum Pa trocinium, inter recentes suscepit Didero ius Penstes philo-sορ hiques. N. 2 l. . Praesens rerum conformatio inter infinitas possibiles consorinationes possibilis erat; praesertim si atomis improductis aliquod a recta linea tribuatur clinamen. Ergo sorsan est. Verum l. impossibilis est haec consorin alio ob aer ualem directionem et velocitatem, quam ipsae atomi habere ebuissent. 2. Absurda prorsus videtur haec consormatio ex fortuito atomorum concursu, quia legibus omnia sunt constri ineta generalibus, et quia quodvis ad singularem finem, omnia hujugmodi entia ad finem generalem diriguntur, quem eas usressti re nequivit. 3. Clinamen illud systema destruit, quia directio in lineam reclam aut essentialis est aut non: si essentialis, elinamen illud est impossibile, si non essentialis, quaenam causa est clina minis3 Eecur per lineam rectam, uti Epicurei admittunt, atomi curruntZ Nonne et inamine rudem mo
6 Il. Tripli ei in sensu accipi potest mundus, aut mundi materia a Dei substantia emanata. Nam aut mundus est ipsa Dei substantia; aut est quiddain a Deo diversum, sed ab ejus substantia, uti tela ab aranea, evoluta s); aut mundus est velutilat Emanatistae, qui eum Spinoxa Deum eum mundo confundunt, do Cent, mundum eMoliarum a Deo per aetionem immanentem: qui vero dicunt. mundum a Deo. uti telam ab aranea, eoolutum, docent, eoolutum per actionem transeuntem. Huc referri potest habbalistarum error, dicentium. mundum a Deo emanari per divinae substantiae radiationes ij. 45ti . In quocumque tame u e 3u verus habetur panthei,mira, ait Calluppi contra Fiideri,
173쪽
quoddam magnum animal, cuius anima sit Deus , quem Stoi- ei, uti cecinit Virgilius Georg. l. 1. o. 222 ), dixere . . . De
Per omnes Termaeque, tractusque maris, caelumque Profundum ueriinc Aecudes, armenta. Oiros. genus Omne ferarum, Quemque sibi tenues, nascentem arcessere Mitas.
Verum videbimus in sequenti hujus nostrae philosophiae pa te de prima inquisitione. Quaerimus lieic proinde duo, utrum mundus a Deo emanatus sit, et utrum mundus habeat suam
615. Mundus non est ortus per emanationem a Dei substantia. Nam si a mi substantia mundi s emanasset, foret aut ipsa Dei substantia diffusa. et, ut ita dicam, dilatata; aut Dei substantiae quaedam portio; aut quocumque modo Perdecisionem divinae substantiae productus. Primum repugnst, quia Deus simplex est; quod vero est simplex, in substantia idem semper est natura sua. Secundum esse non potest, et quia Dei simplieitatem auferret, et quia tot Dii forent, quot sunt substantiae, aut particulae materiae mundi. Tertium Pu gnat cum iis, quae diximus S. 355. 5.ὶ de productione substantiae ab alia, nam nullum ens ab alio produei potest a nihilo per sui decisionem. Sed haee in Theologia Naturali longius evolventur S. 714. , ubi Pantheismus convelletur. 6l6. Anima mundi nou extat. Nam haec anima mundi est aut Deus et simplex, aut Deus et materialis, aut aliud ens spirituale, aut aliud ens materiale. Si Detis era et simplex, anima non est; quia Deus neque rebus, uti anima in corpore humana, sedet; neque a rebus ullo modo movetur, uti, cum de Dei immensitate et ejus indμ pendentia, et impassibilitate, insequenti parta docebimus. Si Deus et materialis est, tune anima non est; quia foret ipsa materia improducta, et aeterna iam jam resutata sS. 608.). Si aliud ens virituale a Deo distinctum dicitur, neque anima est; quia nulla sulcitur ratione, cum nulla utilitas, nullum commodum. nulla recessitas istud ens spiritualo admittendi noscatur. Et, ubique esse, num quam prosietur. Si aliud est ens a Deo distinctum materiale, anima non est; quia perperam anima diceretur, et adhuc pro-
manationis Deus asseritur Omnia absolute ante mundum i poat mundum vero Deus sese e liciat, et moloit Per emanationes, et a laxiones a summis ad ima, quibus constituuntur dioersae rerum creatarum formae, et Om
dines, ut ait Bumelus lurcheol. Phil . l. a. c. 7
174쪽
handum foret, esse ubique. Igitur anima mundi non extat. Vi de Genuensem Elem. mei. Par. l. ρ P. 160. 3Ch.).6l7. Ex lineusque dictis in hoc capite patet, mundum, euius jam statuimus existentiam S. 573. , neque quoad dispositionem, et ordinem sS. 602.ὶ; neque quoad materiam, ex qua
constatur, esse aeternum S. 608.ὶ; neque a concursu atomorum sortuito potuisse oriri S. 6l2.); neque a Dei emanare substantia s*. 6l5. . igitur ortus qer creatiouem dicendus est, quia alia fieri nequit hypothesis. Sed melius constabit ex se queati articulo.
DE MUNDI 'CAEATIONE IN TEMPORE, ET DE PossIBILITATE EIUS CREATIO AIs AB AETERNO
6l8. Iam vidimus alibi S. 356.), creationem esse acti nem, qua ad existentiam educitur aliquid, quod prius existentiam tion habebat. Quaeritur itaque, utrum mundus creatus sita tota aeternitale, aut saltem a tota aeterni late ereari potuerit. Cum de creatione facta inquirimus, factum ipsum expendendum, ac examinandum est; cum de possibilitate creationis quaerimus, rationes asserendae potius sunt cribrandae. Insuper, cum de creationis possibilitate quaerimus, copulative sumimus haec duo, utrum Deus ab aeterno creare potuerit, et utrum mundus ab aeterno potuerit existentiam recipere. Nam plures sunt, qui notant, Deum, quia ab aeterno omnipotentia donatus est, ab aeterno quoque potuisse mundo existentiam largiri, atque mundum, licet ens a se non existens, Potuisse, i spectum quoad suam intrinsecam possibilitatem, existentiam ab aeterno recipere, Quare nos quaerimuS, utrum Deus ab aeterno creare potuerit mundum, et utrum mundus capax fuerit creationis ab aeterno. 6l9. Mundus non fuit creatus ah aeterno. Nam s totum hominum genus quociamque patet tellus, Omnique tem Pore Metusta, nec uviam interrupta traditione homines, algiae nunc nostrum globum, aliquando cavisse docuit ἔait Cl. Antonius Genuensis Discin. mei. t. 5. dissere. 2. . Dis sident siquidem gentes, serius au citius incaeperit; sed in eo sunt constantes, mundum hunc originem non pluribus retro
saeculis habuisse. Id vetustissimi praecipiebant populi Aegyptii, Phaenices, Iudaei, Persae, Chaldaei, Aethiopes, Scythae, Thraces, Graeci veteres, Etrusci; id Iudi, Siamenses, Sineu-
175쪽
ses, Peruant, Mexicani. . . . Nonne in tam coneordem sententiam vetustissima, et non interrupta illi venere traditione 7 2. Eius rei argumenta, ait ibidem Genuensis satis ampla sunt in rebus humanis, in artibus, in religiosis evilibus, linguis, gentium originibus. Aries enim a Pilaenicia, et Aegypto sunt
oriundae; cultus ubique erga aliquod supremum numen obtinet. sed preces, et fruges primum illi sacrificabant; mox etiam pecora, dein solis cultus ubique; linguae unam, communem que matrem praeseserunt; coloniae, et populorum Origines primae ex oliente exiere, uti vetera docent documenta. Omnia Ostendunt, mundum heri, aut nudius tertius initium habuisse. r. Nulla est historia, nullum monumentum, nulla inscriptio, nullum numisma, quod infinita mundo concedat saecula. Eccur hoc, nisi quia haec saecula non praee ssor in ty K. Geologi ipsi, uti inter ceteros Cl. Cuvie rus licet iste creationem hominis ab illa aliarum rerum distinguens, totam creationem septem veluti revolutionibus annorum factam esse, non sine ausu statueri l), modo mira consensione docent, monumenta, quae in ima terra inveniuntur, mineralium, vegetabilium, animalium, satis sit perqu8 monstrare, mundiam ah hine septuaginta saeculis, aut circiter incaepisse. 5. Si terra haec. quam incolimus. ab aeterno creata suisset superficiem sere ubique planam haberet, ait Pluche; nam torrentes, pluviae, ventorum que agitationes, montes deprimunt, plevant valles. Ast ii Oeroboratur etiam sequenti demonstratione. lin. 620. Sed neque ab aeterno a Deo Potuit creari mun dias. Siquidem s. ereatione aliquid suae existentiae initium sumit; quod vero aeternum est, nullum habet initium. Pugnat
vero aliquid habero, et non habere initium; et quod pugnat, a
Deo fieri nequit. 2. In mundo dantur prosecto entia successiva S. 588. , quae infinita numero esse possent, si mundus ab aeterno potuisset creari. Ast numerus infinitus repugnat, uti saepius diximus. 3. idem die de animabus, quae simul la nee, quia numquam deficiunt, existunt, quaeque numero in- sinitae esse possent, si possibilis foret mundi ah aeterno ereatio. 5. Sed in hae hypothesi quinam fuisset primus, nox, an dies 3 Simul esse non potuissent, quia successiva sunt;
sit Sed euriosua quinam postulabiti esseeitne Deus aliquid ante hune
mundum t Poterat esseere, sed uirum essererit, ratio omnino silet. Fide tamen scimu , in princiρω creasse Deum caelum, et terram, et omnia, quae in eis sunt: imo firmiter credimus cum PP. Cone. Lat. Iv., quod Deus simul ab initio temporis utramque condidit naturam viritualem, et corporalem, et humanam inter utramque mediam.
176쪽
nullus vero primus, alioquin temporis initium statuersitur. Igitur aut initium fuit, aut nulla creatio. Vide Dinowski α-
62l. Sed inulta opponunt contra dicta S. 6l9. et 620.ὶ,
qui Aristotelis, Procli, Averrois ineptias rΘcoquere nituntur. Dicunt itaque, l. creatio est impossibilis; ergo mundus tuitium non babuit. 2. A nihilo nihil sit; ergo mundus semper extitit: 3. Deus ah ael serno est holius, et sui dissus ivus; ergo
ab aeterno inundo est largitus existentiam. E. Deus ab aeterno voluit creare mundum; ergo ab aeterno ereavit. 5. Causa e sciens existit cum suo effectu; ergo mundus est aeternus, uti ipse Deus est.
622. Ad l. Modum, quo creatio sit, ignoramus, eius su tem possibilitatem luculeutissime probamus ex rei creandae possibilitate, et ex Dei omnipotentia in sinita, quae omnia pot
est, dummodo non sint impossibilia S. 28i.ὶ. Deinde, cum
omnia mundi entia sint contingentia ; cumque mundus , uti
Probatum est, nequeat esse aeternus; certe si exist.it, per creationem existentiam de huit recipere. Igitur ematio est possibilis. Vide Genuensem ει ι n. Phil. Par. s. Prop. 63. scis . . si 623. Ad 2. Ex nihilo, tamquam subjecto, aut materia, aut causa efficiente, certe nihil sit. Ex nihilo nil potest sibilii Neque dieas, e re alionem ex nihilo tantum ineludere, quod materia non sit praeexistens, non autem quod habeat initium. Nam hoc ipso, quod muteria non piaeextiterit, reete insertur. quod initium habuerit.
lal Pulal auctor Fragmentorum Cosmologiae lDissent. r. n. II. αdai. ciam nota mi ante emersionem exlantium entium hujus mundi e nihilo sup-Ponendum esse statum antecedentem, intermedium inter aeternum ordinem possibilium, et istorum existentiam. Siquidem possibilia gaudent aeterno, necessarioque ordine, qui ex eorum fluit natura, et a quo non fluit neeessario ipsorum possibilium existentia: alioquin necessaria, et aeterna sore t ipis e rum existentia, modusque existendi, contra ac seri contingentium natura. IN Jo . . Deva aulem creare volens haec possibilia, super ipsa effectrieem suam aeti
nem exercuit, ut rationem essecius habuisset id, quod in ipsis produxit, ordianiando nempe, et Priamarando possibilia ad proxime extanduin. E. g. A. moveat B; ut motus B. existeret, deberet A. uti anteriore impulsione . quae foret prae aratio proximi molus B. Haec autem praeparatio. et ordinatio Dei possihilium ad exta lenilum non est existentiae communieatio, alioquin po sibilia existerent praeparata, et ordinata ante praeparationem. Quare concipiendus est primus ordo ad extandum remotus, secundus Proximus, tertius ipsa emersio e nihilo. Posito se eundo, evanescit primus, uti evaneseit secundus, posito tertio. Haec doctrina videtur non improbanda, quum quae is tausa reapse praeparet, et disponat ens, super quod auam vim exerit. Sie Seribere valens, calamum primo, hinc calamum in manu, dein manum super chartam aptare, ordinare, praeparare mihi opus est; post haec demum habetur seriptio.
177쪽
donare existentiam. Ex nihilo, licet centies per seipsum duetum, nil profecto sequitur. Nihil est sine causa es siciente; et nihili nullae sunt proprietates reales. Hi sunt sensus nihilii S. 277. . Ast si sumamus ut hil pro aliquo ente possibili, quo in Sensu revera accipimus; certe, ex nil illo potest fieri aliquid, nempe quod est possibile, potest fieri existens, si Deus, qui omnia possibilia polentia sua complectitur, voluerit. Vide Cl. Galluppi Lea. di g. e Mel. Let. l 22.). Neque desunt exempla, quae aliquo modo creationis possis ilitatem illustrant, uti
sunt cogitationis efformatio, et successio in mente nostra, nec nou motus, 'uem anima corpori imprimit Hac de re legatur,
si licet, Baylius Dict. art. Ο id. Rem. 5. . 62L Ad 3. Deus ab aeterno honus est, sed quid inde
Est honus et ideo pronus ad res creandas; sed liberrimus est, ideoque quando vult, creationem peragit. Homo ipse aliqua bonitate honus est; attamen haud semper est sui dii sus ivus. Si
Deus necessario ageret, certe ab aeterno ad extra egisset. Deinde non ideo praecipue mundus ab aeterno non est creatus,
quia Deus noluit seipsum diffundere, sed quia res possibilis
incapax est existentiae aeternae.
625. Ad 1 Deus quidem ab aeterno voluit mundum, quia quidquid in Deo est, ab aeterno est, neque ulla est ratio, cur prius non voluerit, quod postea vult. Adde, quod Deus mutatus esset, si noluisset ab aeterno, quod voluit in tempore. Sed mundum voluit ab aeterno creandum in tempore, quia nequivit ab aeterno creare, nam creatio et aeternitas secum inis vicem pugnant, et Deus nequit impossibilia efficere. 626. Ad 5. Falsum omnino est, causam eodem tempore exitiere debere, quo effectus existi l . Nam duplici in sensu eausa accipienda est; aut quatenus est illud eus, quod postea agit, et causa dicitur; aut quatenus reapse agit. Iu Primo Se Su. causa existit tempore aute essectum, uti existit pater ante filium humanum, et artifex ante horologium ab ipso efformatum, In secundo sensu causa, uti causa illius effectus est. eum esseetu existit S. 152. L . Deus ab aeterno existit; sed ereator mundi seu causa mundi est in tempore, quia ab aeterno repugnat mundi existentia, habentis per creationem initium. 627. Sed urgent adversarii 1. Deus semper sacit melius; sed melius est, mundum existere ab aeterno, quam in tempore; 2. Deus est hia mulabilis; ergo non potuit creare in tempore, quod non creavit ab aeterno; 3. ratio creaudi mundum in Deo est aeterna: ergo et mu udus aeternus; 6. Deus abaeteluci coguOvit mundum, ergo et ab aeterno voluit; 5. qua Duiligod by Gorale
178쪽
re ab aeterno Deus mundum non condidit 3 invidus suisset, si noluit; impotens, si nequivit; inscius, si nescivit. 628. Ad l. Deus seni per meliora, imo optima operatur; ast quae sunt optima Z Prosecto quae fini praestituto magis respondent S. 298.). Verum scisne tu, magis Dei fini mundum aeternum, quam mundum in tempore Creatum resPondere 3 Adde, quod numquam melius sit, quod est impossibi-Io; impossit,ilis vero est mundus ab aeterno eres lux 629. Ad 2. Deus opera mutat, .consilia non mutat; quia ab aeterno seni Per voluit, quae in tempore facit. Mutaturne
qui hodie decernit, eras iturum Neapolim, et cras rea Pse Neapolim petit 3 A tota a plernitate Deus statuit mundum in
tempore creare; creavit reapse. In quo est Deus mutatus ZSed prius non erat creans Z Concedimus non suisse creantem prius, quam mundum erearet, quatenus mundus non existebat, antequam existeret; sed creans erat Deus quia decreverat creare; ast decrevit, et voluit creare in tempore. Creavit reapse, tu undusque ex non existente factus est existens, atque ita terminus mutatus est, n9n Dei voluntas, quae denominatur creans ob relationem externam ad terminum, et non quoad se, quia in se semper creaus est. Neque
dicas, a Polentia transiue in actum, quia semper in ac lusuit Dei voluntas respectu sui. Sed quaeso, mutaturne Deus, cum ea et modo creat, quae prius non erant, quaeque ipse ab aeterno statuit in tempore ereanda 3630. Ad 3. Batio quidem creandi mundum est aeterna in Deo; ast simul eum ratione creandi in tempore. Batio itaque suit in Deo, eaque sapientissima, sed liaec ipsa ratio requirit, ut mundus in tempore existentiam reciperet. 63l. Ad 1. Deus quid sena ab aeterno cognovit mundum inter possibiles, et possibilem cognovit. Verum omnia, quae cognovit Deus, secit Z Si hoe verum foret, omnia possibilia creasset, ac omnino exhausta foret ejus omni polentia. Sed quisnam essuli et demens, Deum omnia condidisse possibilia Nonne possibiles sunt alii, et alii mundi huic nostro similes3 Et tu saeisne omnia, quae cognoscis3 Deus liber est ita
operibus ad extra. Igitur facit, quae suo sapientissimo eo uis gruunt fini. I eus nil commodi a rebus creatis mendicare potest, quia ipse sibi sufficientissi inus est, ae beatissimus. Eetur itaque debebat create, quae nolebat3632. Ad 5. Quars ab aeterno Deus mundum non CondiditZ Quia nequivit; nam res, quae creatur, nequit non habere initium; initium iero nou habuisset hiundus, si ah ae-Disitigoo by Corale
179쪽
lerno suis et creatris. Quao vero impossibilia sunt, Deus nequit efficere, Don desectu suae omnipotentiae , sed desectu rei, quae nequit in dupli ei contradictorio flatu esse. Deinde, noluit Deus ab aeterno mundum creare, quia poterat nolle; nam liber est, et quae vult, sucit. Impotens vero Deus, qui omnia potest Z Invidus Deus, qui nullo indiget 7 Credat de Maillet, nos non credimus. Decrevit Deus libere, creavit mundum in tempore, et libere creavit; potuit velle in hoc p tuit in altero tempore si tamen tempus aute mundum daretur a voluit, creavit. Tu quis es, o Epicure, qui contumeliose postulas: ciar tanto te oro fericlitio sit Deus3633. Contra alleiam propositionem S. 620. 3 sic insurgunt, qui inundo ab aeterno creationis possibilitatem tri-huunt. i. Mundi possibilitas est aeterna; ergo possibilis ejusereatio ab aeterno. 2. Deus ab aeterno potuit creare munis dum. 3. Creatura potest Semper durare; ergo potuit ab ae
63ί. Ad l. Possibilitas reponitur in altributorum convenientia. Porro mundus, uti nunc est, non repugnabat. Ex quo unum sequitur, Deum potuisse mundum ereare. Verum ad hoc, ut ninudus crearetur ab aeterno, requiritur praeterea, ut nulla sit pugna creationem inter, et aeternitatem. Cum porro baec pugna nequeat auferri, impossibilis est creatio ab aeterno. 635. Ad 2. Deus potuit e reare mundum, nempe Poluit mundo, qui possibilis erat, dare existentiam, vi cujus munis diis initium habere potuit. Verum, quod initium habet, ab aeterno esse nequit. Ergo ab aeterno Deus mundum crearo sine initio et eum initio nequivii. 636. Ad 3. Creatura potest semper durare, uti in existentia perseverabunt omnes creati spiritus; nulla enim es eo ut radictio, ut creatura semper vivat. Verum, inter creatio nem et aeternitatem magna pugna est; ideoque nequit, quoadurare semper potest, ab aetervo creari.
DE TEMPORE, QUO CREATUS EST MUNDUS.
637. Duo hie inquirenda forent, modus nem Pe, quo Deus mundum in ordine redegerit; et leo us, quo mundum cieaverit. Haec sunt duo facta, quae potius ex historia colli- Dissiliam by CO le
180쪽
gere deberemus, quam ope ratiocinii. Verum euinam adhaerebimus monumento , quam nam sequemur clitonologiam ZNullum apud gentes in dubium extat monumentum, quod aliqua praesulgeat antiquitate; nulla invenitur historia, quae deformibus Don scaleat tabellis; nulla superest curo nologia, quae alteri non contradica h. Beliciis veteribus circa creationis moduin opinamentis, quae ferct Omnia pro materiae aeternitate pugnabaut, multae exortae sunt recentex hypothe-Ses, quae Plus, minusve a Sacra recesserunt historia, aut illi omnino adhaeserunti Non hic sententias recensemus Cartesii,
Burneti, Wisthoni , Wood inardi, Buisoni, Walterii, De La
Metrie, Pini, Boggae, de Luc; quorum alter unam, alter alteram viam inivit. Neque hic commemorare opu& est systema aliquorum, qui mundi creationem ab hominis creatione distinguentes, sex periodos, aut epochas excogitaverunt, in quibus Deus mundum creavit, uti prae ceteris hisce lem
Poribus Cuvier, et Bosel ly, aliique geologi, qui dies Mosaicos Pro temporibus sunt interpretati. Qui δ de veteribus circa mundi aetatem dicimus3 Sinae 60000. annos ; Chal
daicae observationes 472000, Aegyptii 36525, lndi 100000,
mitudo ad se libere videntur, nisi unum , et alterum Zerum forsan delendum sit. Quare sive ratiouem, sive monumenta hac in re consulamus, ubique in eo ut radictionem lucidimus. 638. Unus liber extat, unum monumentum, una hi Storia, quae vetustate, simplicitate, ac veritate communi omnium recentium consensione celera praestat, Moysis Pentale uelius.
De Mose revera, ejusque librorum doctrina loquuti sunt Manetho, Cheremon, Lysimaeus, Trogus Pompejus, Ellenicus, Pli1lochorus, Castor, Alexander Pol istores, Ρtolomaeus Αl Iandrinus, quos et ipse recei et losephus. Vide Natalem Alex. ά. aet. mundi c. 6. i, et Du-Clot Bibb. Vend. inem. Prelim. J. A Mose plura excerpserunt veteres poetae, Philosophi, et oratores, pluraque foedarunt; nam Ilevam tu Pan dora, Noacti uni in Saturno, et Baccho , lurrem habeticam in opere gigantum , uxorem Lollii in Niobe, aliaque in alias iras tulere sabellis. Fide Natalem Alex. 2. aetat. v. c. 2. . Moysis pentateuchus, uti docent Clemens Alex , Eusebius, Augustinus, Huetius, Natalis Alexander, Graveson, Deli Aquila, aliique eruditi, in graecum ante Alexandrum M. versus est, ideoque etiam ante versionem LXx interpretum n ius. Ex ipso proinde, etiamsi velut divinum opus non aecipiatur, veritatem requirere oportet, ne abripiamur omni euto doctrinae, atque ita iustandos prolabamur errores. Moy