장음표시 사용
191쪽
nam autem medium 3 Prosecto illud, quod bule consequendo sint apprime responderet. Erso optimum medium 8 optimum quidem, si quoad finem respiciatur; quia hoc Dei postulabat sapientia fg. 657. . Ast non entitate sua optimum; quia optimum hoc sensu esse nequibat. cum nulla esse possit creatura
persectissima; et quia tota medii persectio non ex persectione finis, sed ex aptitudine, quam ad finis consequutionem habet, desumenda esti Deinde nouue suam gloriam Deus patefecit,
et paleiacit gradibus si uitis, qui sibi libuerint 3 Igitur et meis
dium finitum, et mundu in non optimum eligere debui L De nium ideae Dei Vtimae mundias respondet; sed idea Dei Potest considerari in se, nempe comParate ad Dei intelle-elum, tu quo inest; et hoc in sensu Persectissima est, quia a Deo intelligente revera non dissert; alque comara teri mundum repraesentatum, seu obiectioe, uti dicunt, et hoc in sensu tanta est, quantus mulidus in persectione, quia est mundi ipsius cognitio et notio, quae mundum Persecte repraeseutat.
Igitur huie ideae Dei mundus respondet, qui proinde haud optimus dicendus est. 660. Ad 2. intimi electio est magis congrua dioino intellecitii; imo congruissima; sed optimum, cum de electione loquamur, illud est, quod apprime sint agentis respondet. Deus mundum elegit, ut suam patefaceret gloriam in illo gradu, qui sibi libuit. Hanc gloriam mundus pate saeit. Mundi igitur electio, est optimi elec/io. Voluntati Dei magis adridet UtimumZ Coueedimus; sed omnes possibiles mundi nil boni habebant, cum forent simplices non repugnantiae. Quod iam igitur optimum Dei voluntati adridet' Quod nempe eoa-gruit fini ab ipso praestituto, Mundus hic fini Dei respondet. Ergo Optimum elegit. Res ondet vfimum medium maiori possibili gloriae manifestationi 7 Sed quisnam Leibnitianos docuit, Deum voluisse, aut debuisse majorem possibilem suae gloriae manifestationem vello 3 Nonne ad hunc finem libere sedeterminavitZ Nonne ii here gradum gloriae manifestandae elegit 3 Poteratne Deus omnes suas pandere persectiones3 Major, minorve numerus habetne finem 3 Quare optimus mundus ille dicendus, qui Dei fini respondet. non qui gloriam gradibus infinite possibilibus manifestat. Igitur Deus elegit, voluit, crea vit mundum, qui ejus sapientissimo si ui consequendo aptus
667. Ad 3. En aebilleum Lethniiii argumentuml Sed in
primis mediorum bonitas, et perseetio, non in mediis ipsis est spectanda, sed in ordine ad sinem. Ad finem vero saepe Disiligod by Goc le
192쪽
oplius est, quod minus entilate bonum . quam quod est majus. Nonne persectius dicis horologium ligneum, quod tempus
exacte metitur, Prae horologio aureo , quod erronee lompus mensurat 3 Deus itaque potuit eligere inter possibiles mundum minus en litate bonum , quin ratio sufficiens defuisse cur hunc aliis praetulerit. Verum estne. quaeso, haec aptitudo ad finem eonsequendum ratio movens Deum ad hune mundum condendum 3 IIaudquaquam: sed ad summum conditio, sine qua hunc mundum non elegisset. Quid enim sunt omnia eo
sibilia, nisi purum nihil Θ Et nihil potest Deum potentissimum, et sapientissimum movere3 Si parum videmus, Lethnitius, ut defenderet contra Baylium Dei persectionem, Dei persectionem destruere eonatus est, honam causam malo Prodens patrocinio. Neque quid melius dicunt adversarii, cum minus honum ciam dioinae gloriae manifestatione haud congruere et amant; nam, si Dei gloria manifestanda in gradu itis nilo esse nequivit, neque medium ovi ivium entitate esse debebat ;alias medium fuisset sine perseelius. Ceterum et hic repetimus, medii persectionem ab aptitudine ad finem esse definienis dam; sinis vero Dei finitus esse debebat, quia finito modo ejus gloria manifestari pol est. 668. Non moramur eos, qui dicunt Deum impotentem suisse, si nequiverit mundum optimum condere: aut in seium, si nesciverit optimum creare; aut invidum, si noluerit. Nam dicimus, Deum non potuisse hunc mundum optimum conde-xe, Si optimum intelligatur, quod Dei gloriam instillo modo manifestet, aut ius nita poliatur perseelione; quia Dei gloria
infinita numquam exhauritur, et numquam creatura ius nile
persecta esse pol est. Sed voti inde Deus impolens; Deus enim nequit, quae repugnant, essicere, quia haec existe ullae sunt incapacia s9. 28 l. . Sed etiamsi concedatur, Deum Polui SSe, non lamen sequitur debuisse; nam lihere naritidum elegit, libere et creavit. Neque invidus hac fuisset de causa, cum nil invidere inundo possibili potuisset, qui sibi sufficientissimus Semper est, quique omnium honorum est origo, sinusque iu- deficiens.
DE EFFECTIBΠs, QUI IN MUNDO RESPICIUNTUR 669. Natura, a nascor ducens originem, si vocis elymouTespicias, est na tollas. Saepe tamen apud latiuos usurpata Dissiliros by Gorale
193쪽
est pro essentia uti eam adhibuit Hor ilius bat. 8. l. 2. G. 390.); aut etiam pro ten eramento, et indole, uti ea usus est idem Poeta l. 2. mist. l. o. 165. . Penes philosophos autem natura
est id omne, per quod oli quod ens agit, vel patitur aliquid;
sic dicimus ustionem es e ignis naturam. Quare naturam defiuiunt princiPium actionum, et Passionum. Ceterum, Cum
Deus passionibus non subjiciatur; ideo natiara divina est tantum Principium actionis dioinae non seiunctum ab interiori Φsa actione, uti notat uastrosi ui Iet. Subl. l. l. c. i. 's. S. M ll. 3. Quoniam vero in quovis creato exile potentiam
aliquid agendi, patiendive cognoscunt philosophi; ideo natu
ram re iam, seu na Iuram uni ersam, vel raetturam sine ad
dito appellarunt collectionem omnium virium cujuscumqueeniis creati. Quare natura generatim accepta est Princi Pium, seu vis mundo insita, per quam explicari queunt singulatim tum acii oues, tu in passiones tu hac eveuientes rerum
universitate; quod principium haud est discretum a mundo ipso, uti nota, ii et V olfius ol. 6. 303 j. IIoc sensu accepta nat rara ab essenIta distinguitur, cum ista eniis possi-hilitate absolvatui; illa vero exprimat vim tuliae re utem enti existenti. Interim facile intelligitur, Deu in dici auctorem naturae, quatenus, quidquid realitatis omnia creata entia
habeant, ipsis Deus sit largitus S. 301. in nota.).670. Naturam uuiversam veluti idolum Dei administrum, a Deo disti uetam substantiam, ac per lotum disrusam orbem aliqui commenti sunt, ac Principii hilarchici, archaei mundi, enthelechiae nomine donarunti Hanc admisit i lato, qui mundum ingens aui mal putavit; hane probarunt Democritici, qui suas atomos bruta quadam natura administrari finxerunt; hane coluerunt Stoici, qui vim quamdam genitricem , quam saepe cum Deo consuderunt, in mundo crediderunt; bauc est consessus Strato Lampsacenus, qui omnia a natura essecla docuit; hanc magno studio fovit, ac tuitus est Cud Northus, qui naturam instrumentum Deo subjectum, ac ipsius Dei ministrum renunciavit; lianc et ipsi ardebant Ileuricus Morus, et Joannes Clericus, quem Bartius impugnavit. Non hic immoramur in hisce resulandis ineptiis, et quia omnia, quae hujustiaturae viribus tribuuntur, potest Deus et sicere, quin ei molestiam creent; et quia de hac re aliquid alias diximus S. 5 lsi.).67l. Quoniam leges naturae physicae ad entium vires regendas latae sunt g. b9I.ὶ; ideo non male naturam Focamussrstema legum a Deo ad mundi conservationem Statutarum. Illuc dicimus, naturae ordinem esse modum, quem ita suis
194쪽
explodendis vilibus iuxta hujusmodi leges omnia mundi euti
Cou Stariter servant; cursum vero naturae seriem pliaeuo me norun , quae in iuundo constanter secundum ipsas leges fiunt.
Quare secundum naturae ordinem et cursum sit, quidquid, servato eodem ordine, et cursu, seri potest; contra naturae ordinem et cursum fit, quidquid, illaeso ipso ordine, et cursu, nequit fieri. Corpus sibi relictum, si terram petat, agit secundiam natiarae ordinem; si xero tu aei e Pendulum remaneat, contra nat tirae Ordinem opeia luci Sol oritur, et occidit se in Ciaridiam natiarae ciarsum; si ortus non caderet, foret contra
672. Ex liis facile intelligimus, esse elum naturalem dici pliae nomenon, quod a viribus subflauliae crealae secundum ordinem et cursum naturae agentis provenit; effectum verosveruaturalem phaenomenon , quod aut a viribus creatae substantiae non venit, aut a viribus causae Creatae non secun dum Ordinem et cursum naturae agentis. Lapsus lapidis sibi. Telicti est naturalis effectus; suscitatio mortui, aut subi laneanio ibi depulsio est essectus supernaturalis. Effectus supernaturalis potest dici praeter et contra naturam, prout nulla est ratio in universa natura, ut eveniat; aut ratio est, ut noue veniat. Praeter naturam dicitur ollus Plautae sine semiue; contra naturam corporis humani incorruptio in igne.
673. Hi ne intelligitur, 1. essectum naturalem, quicumque sit, sieri a causis creatis iuxta leges naturae agentibus ;ideoque fieri, hisco legibus servatis; 2. essectum svernaturialem rationem sufficientem nou habere in natura, quia sit Praeter aut contra leges naturae, ideoque seri, non servatis legibus ciaturae. 67ά. Effectus supernaturales tamen non eodem modo sunt. Nam aliqui fiunt constanti modo, positis aliquibus adluuctis; alii xero eveniunt insolito tempore, et modo, nulaque ex naturue legibus servata. Sic posito foetus corpusculo satis tu utero materno evoluto, Deus coustanter animaui creati ast suscitatio Laetari saeta fuit tempore, et modo in is Solito, ac contra naturae legem, quae exigit, ut quatridua- Iauim cadaver non vivat. Primum illum esse tum vocamus dumtaxat siverna tiaralem; secundum vero mi actiliam. 675. Miraetilum itaque die inius effectum supernaturalem et sensibilem ob suam raritalem, et insolentiam Spectatoris admirationem excitantem. Quare Omne miraculum est Esseclus supernaturalis; ast non quivis esseclus supernatu Talis est miraculum; quia ad hoc, ut miraculum dicatur ali- Dissilirco by Cooste
195쪽
quod phaenomenon, requiritur, ut sit praeter aut contra naturae leges S. 672.), atque insolito modo et tempore eveniat S. 67ά.ὶ; quorum primum tantum essectui supernatu sali competit. Miractium aut nulli mode in naturae viribus Continetur, quia lias omnes superat, et dicitur miraculum quoad substantiam; aut vires quidem na luxa is non superat, sed, habita ratione circumstantiarum, in quibus fit, et modi, quo esse itur, in illis viribus contineri nequit; et miraculum quoad modum compellatur. Suscitatio mortui est miraculumqtio ad substantiam; caecitatis depulsio ad loquentis praeceptum est miraculum quoad modum. 677. Hine l. miractatum a mirabili esseelu in eo diseriminatur, quod hic naturalis, illud supernaturalis effectus sit, licet utrumque admirationem excitet; a. miraculum quoque foret ille supernaturalis essectus, qui quotidie contingeret, dummodo positis datis circumstantiis, praevidere nou pos
677. Ex data miraculi definitione si . 675.ὶ, et ex iis,
quae hucusque diximus, eruitur, salsam esse miraculi definitionem traditam 1. a Spinoxa, qui illud vocavit OPus naturae, cratus causam naturalem exe lo alterius rei solitae ex licare non possumus; quia miraeulum foret essectus Daluralis insolitus, et mirabilis; 2. ab Hobbesio, qui mira eulum desinivit immedia am Dei astionem, cWras causam cO rehendere non Possumus: quia inter essectus naturales, et mirabius recenseretur miraculum; ά. a Gre vio, qui miraeulum dixit vias natiarati insolitum, atque a Deo ad certum sinem direetum; quia nil supernatiirale soret in miraeulo, imo se audi daret locum , cum improbus quisque sua mirabili actione snem Dei talentem comminisci posset; ά. a Loelxio, qui ait, miraculum esse operationem sensibilem, qtiae a vectatore habetur Pro dioina, quia suum svexat culum, cur Suique naturae contrariam Rutat; quia totam miraculi notionem desinit ex spectatoris captu; 5. a Bonneto, qui dicit, miraeiatam esse e etiam causarum seriei a Deo ab initio constitutae, et dioexsae a serie causarum, quae communes pro diaetin ι e scitis; quia adhuc essectus naturalis foret miraculum; s. ab IIulleuillio, qui miraculum vocavit emec iam a Deo praestitiam in legibus naturae certo te ore epentiarum; quia non habetur miraculi notio; . a Clarii io, qui miraculum appellavit e etiam consueto tiarae ordini contrarium a natiara qMaream intelligente, quae Mirsius hominem superat, extra ordinem Prodiactum; Disitiam by Cooste
196쪽
quia spiritibus ereatis homine nobilioribus patrandi mira cula potestatem Deit. Belinquo hie Cleri eum, Haet. dum, Stillingsseelum, qui hae in re etiam pecearunt; omitto Ueε-
scheider, Salva lor, omnesque de istas, ac superbos rationali stas, qui usque adeo desipuerunt, ut miraculorum possibilitatem pessumdarent. Vide Andreae Spagni S. I. praeclarissimum opus de miraculis . 678. Miracula stine Mossibilia. Siquidem miraculum est essectus, qui ρraeter, aut contra naturae leges contingit, et proinde etiam eontra ordinem et cursum Daturae. Igitur miraculum coulingit, non servatis naturae legibus, ordine , eursu. Quapropter possibilia sunt miracula, si naturae leges mutari, turbari, interrumpi, suspendi possint. Hac en in in livpothesi esseelus haberi possent, qui non a ualura et viribus entium ereatorum derivarentur, sed ab alia causa, quae nuturae leges mutaret, ordinem turbat et, cursum interrum peret. Verum leges naturae contingentes sunt, ideoque mu tabiles, uti vidimus g. 596. . Neque ea usa hujus legum mutationis deest; Deus enim, qui hujusmodi leges naturae physicae est largitus, potest ipsas, quae mutabiles sunt, quando sibi libuerit, mutare. Miracula itaque sunt possibilia. 679 Contra statutam veritatem haee opposuerunt veteres, haec et recentes increduli opponunt. 1. Quae si uiant ex Ierum essent iis, sunt immutabilia, uti ipsae essentiae; sed te ges naturae suunt ex rerum essentiis. 2. Leges naturae sunt decreta Dei, quae sunt ipsa Dei potentia, et essentia; sed Dei potentia, et essentia sunt immulabiles. 3. Leges natura omorales sunt profecto immutabiles; ergo et leges naturaeph Isi eae. 4. Si miracula forent possibilia, Deus, qui in tem
pore novum extraordinarium decerneret effectum, esset mutabilis; quod repugnat. 5. Deus in se ius suisset, si miracula forent possibilia, quia ab initio non praevidisset, quae saetenda erant in datis eircumstantiis. 6. Ad statuendam miraculorum possibilitatem, omnes naturae vires forent cognoscendae, ut, quid hae possint, quid τε non possint, deduce retur; quod a nobis fieri nequit. 7. Multae fraudes, posita miraculorum possibilitate, patrantur; aequius igitur est illa in
e medio prorsus auferre. 680. Ad 1. Quisnam a eaelo descendens edocuit de istas, leges naturae physicas esse a rerum essent iis 3 Physici demonStrarunt quidem, nullam esse rationem eur Eujusmodi leges aliter sint ac sunt; sed numquam, has necassariaS esse,
OPPOstiumque repugnare, ostendere potueruub Vide Sciua Di lirco by Corale
197쪽
Elem. di Fis. gen. ool. 2. cv. 2.). Nonne possibile est mundi s1stema aliud ab illo a Coperti leo, Galilaeo, NeWtono statu lum3 An absurdum a priori demonstrari potest Ptolemaei,
ne Τyconis systema' Nonne possent polius corpora caelestia ab oriente ad occasum translationis, et rotationis motus per-scere, quam ab occasu ad ortum, uti modo perficiuntZ Igitur leges naturae sunt ita; sed, ita esse de here, non videtur. Deinde . si uulla est pugna, ut vires rerum creatarum remissius, aut intensius agant; si salva rerum essentia, vires hujusmodi
augeri, minui, impediri possunt, uti et nos Saepe eas augemus, minuimus, impedimus; si leges naturae hujusmodi viribus accomodatae sunt, quatenus ipsis non repugnant S. 59 s. ;nou videmus, quomodo a rerum essent iis naturae legex emanent. Demum Dolamus, Deum non regere genera et vectes,
quae ideae abstractae sunt, sed individua, quae sunt realia; neque Deus individua regit legibus tinioersalibus, quae iumente nostra oriuntur ex eo. quod conspiciamus, Deum modo iani rini datae classis individua regere; sed regit individua singularia voluntate Peculiari. Ex quo fit, ut, cum Deus aliquod patrare vult miraculum, haud legi universali a se
statutae deroget; sed tantum saeiat, ut certum naturae individuum in datis adjunetis hae potius, aut alia ratione se habeat, cetera vero ejusdem classis individua legem generalem sequantur. Recte proinde eo ueludit doctissimus Ioannes Per-roue a Societate Iesu Praeleci. Theol. ool. 5. g. 122.)- salso fulciri supposito, atque Deum ex propria imbecillitate di- metiri , qui miraculorum pos ibilitatem impugnant ex eo ,
quod Deus naturae legibus derogaret. 68 l. Ad 2. leges naturae, quibus reguntur entia materialia hujus mundi, possunt considerari, uti sunt, in voluntate Dei, et quatenus finitis entibus creatis sunt impositae. Acceptae illae leges in primo sensu, sunt certe decreta Dei necessaria, quia in uno continentur decreto de iaciendo, vel non faciendo, de mutando, vel non mutando hunc, ali um xe Ordinem , uti videbimus in Theologia Naturali. Acce-plae vero illae leges in secundo sensu, su ut ipsae vires ac livae finitis causis liberrimo a Deo secundum aeterna decreta tribulae. Si haec distinxisset Spinora, non deduxisset mi
raculorum impossibilitatem; quia vires creaturarum Deus Profecto mutare potest, quin decreta sua mutentur, eum et mutationes , et exceptiones, et abrogationes in divinis aeternis deerelis fuerint; Deus enim sic rebus certam ordinem
indidit , tia tamen sibi reserearet, q&Od isese aliquando Disitired by Corale
198쪽
aliter ex causa erret facturus, ut monet Angelicus m. l:
682. Ad 3. Di par hie e t ratio. Nam loges morales sunt, et de boni esse immutabitos. Sunt quidem , quia ex ipsa humana natura arri 'Himus. expressimus, hausimus, ac nobiscum nascuntur; et quia, natura ipsa dueente, homines eas cognoscunt , qui veluti ab ipsis voce praeceptiva iubentur: aequi estote; nolite maliam patrare: damnum illatiam resicite. A. Dei voluntate, posito hoe homine, hujusmodi leges non dependent, ideoque sunt immutabiles. Imo debent esse immutabiles hae morales leges, quia eas abrogando, aut iis derogando, Deus non amplius hol niues ad finem duceret, ad quem eos creavit; non amplius enim homines ad ea tenerentur, quae ad finem illum eonsequendum sunt necessaria, imo ad ea CO gere Diur , quae homines ab hoc sine avertunt. Adde, quod Deus, si huiusmodi posset abrogare leges, posset simul contra suam sanctitatem, justitiam, sapientiam agere , quia leges morales hoc unum praecipiunt, quod Dei altributis laudatis eongruit. Verum haec omnia de naturae legibus physicis haud dici possunt; quia, quaecumque mutatio in ipsis supponatur, nec homines a fine suo averterentur; nec Dei attributa quiddam detrimenti paterentur; noe entia ipsa aliquid mutationis in essent iis reciperent; nec eadem a fine a Deo ab aeterno Praestituto amoverentur ; imo Dei gloria magis magisque
683. Ad g. Et hie adxorsarii salso nituntur supposito, quasi nempe Deus, cum aliquod patrat miraculum, novo decreto patret, et non politis decreto illo, quo leges tu Iit, et simul exceptiones statuit, quas ipse erat iacturus. Cum Deus e. g. decreverit, ut homines mortui non resurgerent ad vitam temporalem, decrevit , simul LaEarum fore resurrecturum. Quare mutatio non in Deo, sed in suis operibus contingit; Deus vera mutat , consilia non miatat , ait Augustinus
Cong. l. i. c. 4.). imo optime animadvertit Gioberti Inlrod. alia stud. della Filos. t. 2. c. 6. p. 323. ), miraeulum legibus naturae oppositum esse universi legi conforme, quae requirit, ut materia spiritui, alque ordines sensitiites ordinibus mundi moralibus subjiciantur. Si miracula ideo rejicienda forent, quia experientiae adversantur, rejiciendae pariter forent plu-τes phJsicae leges , ut pote quae aliis legibus opponuntur , uti e. g. operationes vitales, quae simplieibus virtutibus cliJmicis adversantur
199쪽
Ad 5 Deus statuit leges generales: vi lit eas re tuis Tas mundum modo, quo sibi placuit; extraordinaria nonnulla
facta sibi reservavit, ut homines supremum ejus dominium in res Omnes evidentius agnoscerent, ac celtiores serent de aliqua veritale aut virtute. Praeclare hic ait Augustinus
se sta alia, quae Dideri ocialis possit, et miracula Vtis, 'Mi- ,, bus totum nauudum regis, MnDersamque naturam admi- , nistrat. assi Date Miluerunt, ita ut Pene nemo dignetur ,, Niten Here Vel a Dei mira , et stupenda in quolibet se- ., minis grano ῆ se Ciandum sciam misericordium seroa ole,, sibi quaedam , quue in rceret Portuno ten ore Praeter
, usitat iam cursum, ordinemque naturae, tit nora majOVa,
,, sed insolita Midendo stuperent . qtiibus qtio Iidiana νμ,, lia erant. risitis enim miractiliam est gubernatio totius D mrandi , quam saturatio q&inyiae millium hominum de ,. yuinque panibus: et tamen haec nemo miratur; illud mi-M rant ut homines, non quia majus , sed Fuia rarum est ,,. Igitur nulla ignorantia tu Deo , qui ab aeterno rexeroaoitrihi quaedam, quae iaceret OR Ortu UO temPore. 685. Ad 6. Ut haec Bousseau, Boulanger, Freret obje-etio exsuffletur , notamus nos liand insciati, a nobis ignoravi omnes entium vires. Sed eOrollatium eorum non recte ex hac nostra descendit ignorantia. An magiae tem negant , quia nesciunt, quomodo serrum attrahat , atque vires , quas
impendit Z Nam tanta non est ignorantia, inquit Clericu ς,
pro sanis hominibus non suspectus auctor Pneum. ser. 3.c. 3. n. 6.), ut nunt quam, quidquam Praeter naturae ordinem esse . a mirmare possimus. Multa gentium, et saectilorum Omnium emerientia constat, qualia sunt, quae modo diximias.Proprietas es 'ia idem omnes humanae naturae, et stib- stantia, quibus homo constat, non satis esse notas passim
Ostendimus; nec eo secius ab homine decem millia pondus 80ulari, et ignis Oehementiam sine detrimento ferri non Posse notiam est. Si quis tantum Pondus merat, aue illaesus in mediis lynthias diti maneat. id Praeter Natiarae esse Ordinem omnibus liquet. Si diceretur cometa ad solis nostri
serticem amulsus praeter naturae ordinem esse , AOsset hoc in dia hium reoo cari r suis satis ΠOhis non est not&s cometariam morus, ut quia sit P Gefer ordinem , quo m&νentur, cereo definire queamus. Sed ubi de rehus sermo est quas Omnes homines se er eodem modo se hahere ementi sunt, quid sit praeter naturae orae em, montinctare cer-
200쪽
tO Porsumus, et ex allatis exem lis int Alyrere est. Idem sere dieeudum est de illis, qui phvsiene, et chymicae pro
gressum extollent μ', mulla mirabilia viribus naturae patrari
autumant. Si qui dein quae fiunt legibus mechanie is , lueis actione, aut vi fluidi magnetici, calorici, aliorumque similium substantiarum viribus, facile a miraculis secernuntur; in illis enim obsereritas, et lumen arte factum vafre copulata, machinarum dispositio, quaedam distantia inter adstantes, et operantes requiruntur, quae omnia es Delum hominis industria conseculum Ostendunt. Nil vero eorum in miraculo est, si vero mi iaculi nomine donari debet. Uno verbo, cumen Isae necessariae viribus suis agunt, constanter in iisdem adjunctis agunt, ac legus notas sequi uiui . Si vero pha nomenon in naturae viribus rationem habero nequeat, uullo que modo praevideri posset, miraculum dicas oportet.
586. Ad 7. ΙIoc argumentum. ait Sl Orehen au, est huic simillimum: plurimae olim sabulae des diis spargebantur: magis igitur consultum est existentiam Dei insciari; o praeclaram , dignamque philosopho argumentationem Cosmol.
Sec t. 3.c. 2. sch. n. 5. 3l Quis nescii, homines impios sanetissimis quibusque rebus frequenter abuti 3 An propterea illas rejiciendae sunt 3 Id solum inde sequitur, ut in serendo dorebus mirabilibus iudieio cautissimi simus , ne uti miracula habeamus , quae mira patrant callidi, aut iniqui, impii que homines, uti paulo ante adnotavimus S. 685. 3. Vide ad
rem Frayssinous, qui multa cautione incedendum esse docet, ne fraudibus salsi tau maturgi illuderemur s Conferi fur. ias miracl: en generaI:)687. Tria interim ex hucusque dietis eruenda sunt, sique prae oculis semper habenda l. Miraculorum causa efficiens nequit esse nisi solus Deus; nam miracula ab illo solo possunt patrari , qui leges naturae abrogare , aut ipsis derogare valet , aut saltem aliquem casum ab ipsis excipere. Sed solus Deus haec efficere potest, utpote qui solus leges naturae creatae dedit. legumque proinde ipsarum auetor, et dominus est, ac toti, uti sibi libet, dominatur naturae.
Igitur solus est causa efficiens miraculorum. 2. Deus vero
miraeula non patrat, nisi ad veritatis, virtutis τε confirmalionem; non enim in operationibus ad extra alium si hi Deus snem praesti luere potuit, qui demum ad suam gloriam non reseratur ; qui quid vero a veritate, et virtute alienum est, in Dei gloriam profecto non tendit. Et haec est ratio , cur
aliqui tu miraculi definitione addant: Meritali, OeI virtuti