장음표시 사용
221쪽
7s L Iam Oero Deus, et mundias non sunt una, eademque numero suistantia. Nam l. Dei existentiam probavimus
S. 697. 698.ὶ ex entibus contingenii hus, et ordine, quem in ipsis suspicimus. Igitur Deus est quid aliud ab ipsis rebus. 2.
Si Deus et mundus forent una substantia, Deus constaret ex iis, quae se mutuo destruunt; esset enim ens ex se existens, neeessarium, infinitum. immutabile, aeternum, uti est, neque
negat Spinora; et si inul ens contingens, finitum, mutabile, creatum, uti est mundus totus S. 6l7. J. Deus imo in hae
absurda hypothesi esset caedens et caesus, vulnerans et Vulneratus, Corrumpens et corruptus, omniaque in se colligeret, quae in omnibus entibus trium naturae regnorum reperiuntur; quod certe esset absurdum monstrum. Quare foret languens, dolens, tristans, aegrotans; se negaret in Atheis, seolasphemaret in incredulis. se derideret in impiis, se deturparet in idolatris; quod dicere est horrendum 2. Insuper
Deus justitiam adprobaret et aversaretur, cullum religiosum praeciperet et aspernaretur, amaret et puniret caedes, adulteria, suria, culumnias, ac quaeve atrocissima, et notandissima scelera: quod maxima et insanda eontradictio est. 3. Et proinde nullum vilium esset, et nulla virtus, bonum nullum ac malum, nullum praemium et poena, nullae leges, nullae preces, nullum ossicium, nullum jus, quod non ratione, sed quo 'ciamque ametitu quo ad agendiam deIerminaltim desiniri deberet, uti ipse docet Spinora Tract. Theol. POI. c. 2. . 4. Nulla quoque in substantia divina esset libertas ut alias vidimus S. 598.), quia omnia in eoitabili necessitate eae Dei Natura sequerentur sep. 23. ad Oldenbus. η, aut saltem una remaneret libertas a coalione, quia juxta Spinoaam def. 7.)
ea res libera dicitur, quae ex sola suae naturae necessitatE existit, et a se sola ad agendum determinatur. 5. Eadem xi hoe pri ne ipium sit spiritus, materialistieum, si sit materia, dualisticum.
si iluo probentur principia, spiritus et materia; ratione Productionis mundi, et illum appellat emanatioum, si mundus Raseratur a Deo emanatus, es m discatiMum. si una probetur substantia infinitis modi si rationibus obnoxia. Demum pantheismum idealisticum dividit in monoPantheismum, si probentur tantum spiritus humani existentes veluti modi infiniti spiritus; in ρolmam theismum, si hi spiritus humani probentur ex se ab aeterno existentes; et in egoisticiam. si unum tantum Ego admittatur eum Ficliteo; et pariter Pantheismum materialistictim secernit in monvantheismum, si admittatur una substantia aeterna materialis, omniumque rerum principium, uti e . g. aer ex schola Ionica i S. sol. et Polmantheismum, si duo materialia principia, unum alterum movens, statuatitur, uti iguis, et materia, quorum ille istam movet ex seholae aloicae doctrina.
222쪽
suhstantia exiensione, et cogitatione ornaretur; ideoque materia cogitaret, contra ac supra S. 530.ὶ demonstravimus. 6. Si Deus, et mundus una forent substantia, mundus foret infinitus; sed mundus infinitus dici nequit, quia constat partibus, quae possunt augeri, et minui, neque numero infinitae esse queunt B. 283. 582. . 7. Si Deus esset omnia, esset enscoul radictorium, ideoque non posset ad milli; proindeque in scepticismum laberemur. 8. Si Deus esset omnia , omniaque
Deus, non esset laborandum ad novas perseetiones, novaque bona aequirenda; ideoque nullus humanitalis relinqueretur progressui locus. 9. Si Deus esset omnia, non semper extitisset, aut paullatim extilisset, quia coepisset existere, aut sal tem evolvi ratione directa evolutionis rerum. 10. Si Deus esset omnia, suisset, esset, et suturus esset semper, actu, necessario o innia; ideoque lota rerum complexio semper Deus necessario fuisset; proindeque nihil sequi posset, aut potuisset ab isto Deo, cum Deus esset, quidquid ab ipso sequeretur. Sed in paullie isti eo systemate res omnes emanant a Deo. li. Si una est substantia, habet ne, quaeso, Deus Suam infinitatem Z Si habet; ergo mundus non existit, quia quidquid realitatis est, in Deo in sinito est. Si autem non habet, Deus non existit; quia tunc Deus esset vis quaedam in determinata, et caeca, quae diffunditur in spatium, et evolvitur in mundum ;
non est eadem ac idea multiplicitatis; ergo neque idem sunt objecta istarum idearum; sed nos habemus utramque ideam ;ergo et unitatis objectum est in natura distinctum ab obieelo
multiplicitatis, ideoque non una est substantia. 13. Quod producit ab eo, quod producitur, distinguitur; sed in rerum natura habetur; quod producit, et quod producitur; ergo non
una est substantia. lj. Quisque intimo experitur sensu, se
finitum esse; ideoque quisque est aliud ab infinito; ergo una
lautum substantia repugnat. '7l5. Sed tolum Spinoxae systema uni ea substantiae definitione superstruitur. Nani ait ipse def. 3 ὶ: Per substantiam intelligo id, qtiod in se est. et Per se conciPitur, hoc est, Di, cujus concePlus non indiget conceWtu alterius rei, a quo formari debeat. Quare Spinoeta ab idea, quam sibi essor mavit de stibstantia, ad ejus realitatem, ac existentiae necessitatem transivit. Neque lioe ipse insciatur: nam Ethiacae Par. 2. ProP. 7) ait: ordo, et connexio idearum idem est, ac Connexio rerum. Si ipse ex abruplo substantiae es-Disiti eo by Cooste
223쪽
sentiam ponit iii eo quod in se est et per se conciPisiar: ponit eerte ex conceptu suae mentis. Sed mentis conreptus rem ponit uii eo ei pitur, an uti est Z Nonne potius eo nee plus ex rebus efformatur3 dum quam quod ideati tantum est, reale est extra mentem, sed est tantum quid in mente s l). Vidε Cl. Sal valorem Mane in S 806. . Spino Ea probare, non asserere de-hebat, ad nariaram stiis an Me ρρr inere existere. vel ejus naturam inoolsere necessario existentiam, uti ait pro p. 7.) Demum, quid. amabo illa substantiae desinitione probare Spinora eupiebat 3 Iempe Deum, et mundum esse utiam substantiam. Quomodo xero hoc probat 3 Spinoeta lilem una substantiae dos uitione dirimit Iam asserens, substantiam esse id, quod in se est; id, qtiod in se conciWDur: id, quod non inriget concepiti atieritis rei; id. qtiod ah alio non formari debeat; nonne simul asserit, solum Deum esse substantiam 3 Allamen hoe est disputationis eaput. 2)lii Beapse spinora stibstantiam dixit constitutam ex extensione a hisia raele sumpta. xieque infnito tribula, et efflatione, etiam abstracte aenepla, aicque praedicata de Minnilo. Ex hae autem duplici rabstrae a ideri eouversa a inente sua in realitatam eonfeeit Deum pantheis latuin. Vide Gal-
sal Sed Spinoxam aliis argumentis ex spinora desumptis consulare praeis ala . Siquidem i. Ex p. i. pro p. 8 spinori e Ethicaa snilum ab infinito oriri non potest, quia ab infinito potest tantum in statium pioduei: ergo aut sinita non existunt, aut omnia sunt insinita; quorum ultumque euicumque resistit experientiae. a. Ex coroll. prop. vi. omnes res si uitae runt Dei mois disicaliones: sed ex pro p. a 8. omnes res sinitae ea istunt absque ins nitui ergo modi seaiiones existunt absque substantia; quod contraditori principio alatu as, ZO5. not. 5 . Ex priap. 16. et i η Deus determinat, quae existunt, quaeque proinde a sub,tantia inlinita producuntur; sed ex prop. ai. et diu. quae deierminantur, et produeuntur a substantia inlinit a. uni es ipsa infinita, ergo quaevis res existens est infinita; quod sensui interno, et communi repugnat. 4. Quae oriuntur a sinitis, sInita esse debent ex pro p. 28; ei in sinit a. quae oriuntur ab ins nilo ex prop. ai. au.; ergo debent existere finitae, ins nilaeque res: quod destruit utiliatem substantiae. 5. In idea snili non continetur eaeislentia, neque in idea insiniti eontinetur existentis sin li: ergo linita nota existunt; quod ducit ad nihilismum 6 Aiiribusum est id, quod per ae concmi debet ex prop. Io sed substantia est etiam id, quod Per se concipitur ex SpinoEa; ergo, si plurira sunt altribula, plurae sunt substantiae. I. Deus ex dei'. 6. est substran iri, quae in ilia altri fra in sa inerudi , quorum untimquodque exprimuessenliam aeternam, et in iliam; si d attribulum ex pr. io. est idem eum substantia: erao in sinitae sunt substantiae; quod iugulat spitiolam. 8 In ep. 4o. m. Posthum. asser l, ens ne eessarium esse aeternum, simplex, indiviai bile: aed quod est simplex, et indivisi hile, nequii esse extensums ergo subia tantia Spinorae, quae extensa est, non est ens necessarium g quυd ipse non probat. 9. Asserit quoque inter ius nitas maleriae paties esse modialem distiniactionemi quia illae paries sunt modi subsiduliae iustitiae; ergo substantia in
224쪽
7 16 Sed quid dieemus de Ficliteo, Seli et lingio, Hegelo,
aliisque sectatoribus philosophiae absoluti3 Obiter notamus, huic recenti pantheismo occasionem dedisse 1 antium, qui ab animae activi late subjectiva universi, ipsius animae, et Dei
existentiam deducere credidit S. 67. ). Ex hoe saei lis suit in
pantheismum descensus. Revera Fichleus reddidit ego subjectum creans omnem realitatem, atque pantheismum indi-oi ale statuit. Postea Sehel lingius ipsius subjecti existentiam, quam illusoriam dixit, negavit, atque ex subjecto, et objecto existentiam absolutam, aeternam, immutabilem, unam , nempe Det in . eilarinavit, eamque in plurali latet ma
theismum persciens, tintiatem statuit in substantia, quae manifestatur sub omnibus formis, et continet extensionem, eteogitationem s*69.). Ubique Pantheis lae praedicant unitatem, quam nova semper induunt veste, substantiae identilatem , unam suhstantiam. Hanc Spinora infinitam dixit, hanc Fichteus ego absolutiam vocavit, hanc identitatem tinioersalem appellavit Schellinsius , hanc ideam aut esse IIegelus nuncupavi L Omnes verbis, non re disserunt. Quare iisdem recens pantheismus premitur difficultatibus, quibus vetus jam resulatus. Duo demonstrare deberent pantheis lae, nullam nempe dari realitatem in entibus finitis, atque uuam tantum existere realitatem, nempe infinitam. Hoc vero numquam ipsos
posse conficere , satis patet ex dictis S. 71ά ). Vide Maret Sanio sui Panteirmo c. 4.). Sed hic ad ea , quae diximus SS. 496. 7lK. 7l5. ), quaeque directe, vel in directe Philosophiam absoluti convellunt, alia praestat adjungere, praesertim quia hac tempestate hic error omnes seientias pervadere . in Germania videtur , ut in Gallia. Itaque haec Philosophias latuit, esse ex Primere cognoScere, alque cognoscere res Significare essentias rerum possidere; nos possidere omnium rerum essentias, ut polequi cognoscimus nosmetipsos; un mproindeque esse rerum omnium stibstantiam , idest absolutum, quod necessario, in sui loque modo evolvitur in naturam, humauumque spiritum, in cujus intelligentia absolutum sui cognitionem, vitamque intelligentem, et liberam nanciscitur Hoc absolutum autem est aut ego purum Ficlitet, aut ego et
sinita exsurgit ex modorum complexu; ideoque est simul rotunda, et quadrata, ignis, et aqua. pulchra, et saeda; ne inpe nihil. to. Si mundus est Dei modististatio, est tene Deus, qui evolvitur a Deo, ergo est Deus ea usa et Deus mundusὼ quod Spinora non admittit. Vide Galluppi Ibilosof della Ulon. Mol. 3. e. S.
225쪽
mundus, seu identitas aἷsoluta Seliel lingit, aut idea tinia persalis Hegeli. Sed falsum esse totum hoc absoluti ustema, patet 1. ex
eo, quod Deum subjietat legi progressus, et perlectibilitatis;
2. ex eo, quod auserat a Deo personali lalem divinam, eum inhoe systemale Deus nunt quam sui cognitionem persectam , suamque PerlΘctam libertatem perlingat, uti et notat Maret Teoa. Iez. t 9.); 3. ex eo, quod nulla Dilatur ratione gratuitum principium, quod Dempe cognoscere nosmetiysos sit idem ac omnium rerum essentias ρossidere 6. ex eo, quod nihil existat praeter nihil, si absolutiam semper Progrediatur, quin uuiquam pei secte existat, semperque evolvatur in naturam , et spiritum, quin umqua ui perveniat ad sinem; 5. ex eo, quod tu hoc systemate nulla remaneat libellas, nulla immoris
tulitas, nulla lex moralis, nulla felicitas, utilla vita, imo nulla existentia. Pulehre proinde ait Maret eod. ter. 18.) in Templi Absoluti fronte esse illud Dantis scribendum:
Lasciate Ogni Merarida, MOi chen rate. Sed contra Fictileum sic etiam arguimus. i. Si ego in non ego limitem habet, alque ab abiecto coarctatur subjectum; quomodo ego erit ahsolutum omni livitens, ut ipse docet Z 2. Si non ego ab ego, et ego ah non ego recipit existentiam, nou ego erit absoltis iam aeque ac GO; ideoque uou eo , et ego, Seu mundus exterior, vi tui elli genita, erunt duae rus reales; cum tamen uni a Fichteo tribuatur realitas. 3. Si ego esta clivi las ius nita. quomodo , quaeso, constringi poteSt a nonem, vel uli a vinculi sy ά. Si ego ideo existit , quia opponitur
ad non e , sicque non ogo est tantum apua enita, Procul
dubio ipsum ego erit a patentia: ideoque nihil. 5. Si Deus ex Ficuleo est ordo quidam moralis, vel actualis allectio veri, puleliri, et honi, quam activitas nostri ego ad actum ducit ;certe non existit Deus perso ualis, mundique creator.
uae experientiae adversatur, ualuiam Sse Veliali spoulati eam,
et absolutam aetivitatem: in mullis enim circumstantiis passivitatem experimur. 2. Quomodo ex insulto statium oriatur, supPOuit, nou demonstrat Scitellingius. 3. Si ante mundum nulla est intelligi titia, nullum consilium , nullaque idea adactum perducia: unde tanta partium liai monia, et ordOZ LQuoniam vitae evolutio Decessitatis legoni in hoc sequitur systemate, polrpus profecto habebit liber lalpin, uti homo. 5. Si ens utium, ubsolutum, univei sale, immutabile revelatur, aut manifestatur in particulares vitas, et substantias; ipsum
226쪽
certo di. Iditur in plures existentias, et unitas producit pluralitatem. 6. Sed euinam, sodes. manifesta lury quare manifestatur, et revelatur' quomodo valet se induere formis particularium existentia ruin, easque simul, et apparentiam produeere eo momento. quo individua destruuntur3 Contra II egelum vero sic argumentamur. 3. Unde ori tur motus logicus Ideae, et unde vim accipiat se evolvendi,
asserit, non Probat. 2. Quare, postulo, germen Ideae non remanet in sua inertia. et lorpore3 Silet. 3. Illud En nihil est aut infinitum, aut absolute nihil; si primum; ergo datur causa omnium rerum, a quibus illud Ens- nihil distinguitur, et ruit systema; si alterum, quomodo ex nihilo absoluto aliquid oriri potest absque causa efficiente 3 4. Falsum est, nos nou posse infinitum conet pere sine finito, quo indigeat, ut vitam suam vivat, uti asserit, non probat Heg tu 5. Fal-2um quoque est suum assertum, ideam infiniti ab idea finiti, et idea in finiti ab idea infiniti, ut ipse asserit, quin demonstret, destruis nos enim ideo concipimus possibile finitum, quia existit reale , et vivens infinitum. Omillimus, philos Plios absoluti adhibere terminos obseurissim , arbitrarios,
durissimos, qui AEdypo interprete aliquando indigent. Vide de his Maret Teod. ter. 1 7. et 38.ὶ et Tennem ann Manuale
Fil deli assoluto).7l7. Audiamus lamen scrupulos Pantii istarum. Dierant ipsi: l. Una substantia nequit produci ab alia, quia ni, commune inter se habent ; igitur una debet esse substantia. 2.
Omnia, quae procedunt ah ente necessario, necessaria fiunt, ideoque sunt Deus. 3. Deus est instillus; ergo omnia in se continere debet. L Deus et corpora, ot mentes compenetrat; ergo omnia sunt unus Deus. Papel quam bene, argumenta
tur Pantlieistae t7l8. Ad 1. de qua pro ctione loquitur Spinora , cum
negat, unam substantiam ab alia posse ρ duect. Si de productione proprie dioia , quae praeexistentem supponit materiam, sallitur, quia artifex statuaru producit; si vero de creatione, a vero quoque distat, quia creatio supponit rem producendam possibilem, et potentiam creandi in causa pr dueen te 6. 623.). Porro substantia accepta pro eo, quod non indiget alterius rei subjecto, cui inhaereat 3l0. , per erea tionem potest produci, supposita eausa, quae vi polleat eam e nihilo educendi, uti nos supponimus. Αst nil commune
inter se habent substantiae, quarum una aliam Produce
227쪽
effectus et causa ea indem numero realitatem habere debeni3 Fallitur; quia nulla realitas in effectu est, antequam existat, et causa ante effectum existere potest. et debet S. 352. n. L). Ad hoe, ut una substantia alterius sit causa , non aliud requiritur, nisi quaedam relatio, quae supponat in causa PO-tentiam, in essectu possibilitatem, quaeque haud ideam substantiae destruit S. 30 l. in . Τola a 'qui vocatio est in arbitraria substantiae definitione, quum Ρx suo scrinio emisit Spinoeta S. 7l5. in Sed presse urgemus Spinoram. Existunt ne e Ontingentia' Multa sunt. quae .non repugna ut non PTIStere: neque enim non existeritia Spinoaae, qui non amplius existit. repugnat. Igitur et ens necessarium, quod ipsis existentiam largitus est, debet existere; ideoque una potest aliam producero substantiam. Insuper plures certe existunt substantiae sq. 306 ). Ergo salsa tota Spinoetae hypothesis. Asi non possunt dari duae, aut Plures substantiae eius iam naturae, seu attributi , inquit Spinoga. Quare 3 Quia possent
distingui ex dioersitate attributorum, aut ex dioersitate aufectionum. Optime; sed enumeratio imperfecta est, quia possent distingui separata existentia, seu numero, uti diximus
de indiseernibilibus sq. 32 l. . Et quomodo, amabo, distinguerentur duo illa maεna attribula, exlensio et cogi latio, quae in sua Posuit substantia ille recutitus Iudaeus S. 7l 3.)'Au 2. Omnia, quae procedutit ab enle necessario. sunt immanentia, aut transeuntia, nempe ad intra, aut ad extra,
uti loquuntur scholastici. In illis producendis necessario agit, quia sunt ipse Deus; in istis producendis, quia causa est, quae a nulla alia impelli potest, libere agit. Igitur Deus es se nequeunt, quae a Deo ad extra libere producuntur. Verum posita etiam absurda h3pothesi , quod in istis producendis necessario agat Deus; non ideo tamen haec sunt D cessaria; non repugnaret enim in ipsis non exi, tentia, uti non repugnat in lapide non casus, quamvis lapis necessario cadat.
Ad 3. Deus infinitus quidem est, ideoque insultas eontinere debet persectiones , quarum unaquaeque infinita sit. Persectiones vero, quae in creaturis insunt, Deo quoque inhaerent, sed omnibus desaecalae imperfectionibus, ac modo emi non tiori S. 352. u. 3). Homo e. g. est sciens; quantis vero desectibus non coaretatur hominis scientiat Deus omnia scit. Fonne foret Deus imperfectus, si cum Spinoga ereaturarum Persectiones innumeris permixtas imperseetionibus in Deo statuerem Z Nonne imo sciret monstrum, horrendum, ingens
228쪽
,s. 7lά. 715.) 3 Deestne Deo aliqua persectio, quia quaedam
istius participalio in creaturis, quibus ille eam largitus est, reperitur 3 Hoc modo neque Spinoeta scire posset, quae ego scio, quia haec scientia, quae est in me, e St mea, non ejus persectio. Demum nonne Deus erat in sinitus antequam crearet, quae creavit ZAd K. Deus ingreditur, pervadit, Penetrat, compen irat animas, corpora, ac Omnia entia; quia ubique est, neque Deus torei, nisi ubique foret. Est autem et simplicis simus , ideoque neque tangitur, neque tangit, sed omnia servat, movet, regit, ac Su Premo dominio Omnia gubernat Penelial, quin circumscribatur, quin foedetur, quiu imperfectus evadat. Penetrat, et ubique Deus est. Vide dei Giudi-ee Theol. Fat. c. 2.).219. Deus itaque existit, Deus mundus non est. Atheos proinde, atque Panthe istas, qui Alliei in directi sunt, consulavimus. Verum Deus unus est, an plures Z Haec quaestio in duobus resolvetur seque utibus capitibus. Sic tota d Dei existe ulla erit res absoluta.
DE UNITATE DEI 20. Fuisse et adhuc esse in orbe terrarum AOlytheos , qui nempe plures existere Deos sibi persuadent. nemo ibit inficias. Fuerunt quoque aliqui haeretici inter Christianos, Trit eis ae dicti, qui tres in Deo personas tres deos existi via bati L Demum extitere Dualistae, qui duos probavere Deos,houum unum, alterum malum. Generi ce hic loquemur dounitate Dei; nam in sequenti capite do deorum dualismo sermonem habebimus 72 l. Cum quaerimus, utrum Deus unus sit, simul quae rimus, utrum Sit adeo unus, ut consortium excludat cujus cumque en iis, quod sit illi utcumque aequale , nempe de unitate quaerimus, quae sit ianicitas S. 293.).722. Detis itaque ianicus est. Et 1. Non sunt multiplicanda entia sine necessitate; nulla vero est ratio plures deos admittondi. Nonne unus Deus sufficit ad creanda, quae VO luerit, et conservanda, quae ereaverit, si vere Deus sit 3 2. Aut plures dii sunt possibiles, aut non. Si hoc alterum, con clamata est Polythei starum sententia. Si primum, possibiles
pariter forent infiniti Dii, imo existeretit, quia quisque s
229쪽
ret per elissimus. ae proinde etiam Oxistentia donaretur. Quisnam vero infinitos Deos probabit 3 3. Deo certe nil melius esse potest, atque Summus undequaquo est. Parem igitur habere nequit: non enim summus est, cui aliquis aequatur. ά. Ipse divositionis ordo, omniumque Partitam concors con- viratio, non multos, sed uetum mundi deum et moderato rem Verbum esse manimeste ostendit. Nam si plures in mundo Praeessent, ordo ille seroari non Rosset, sed omnia confusione selena essent, dum unusquisque omnia ad suum
arbitrium traheret, et adoersus alium Rugnaret , inquit Athanasius contra gentiles. 5. Si plures dii existerent, adeo existerent, ut repugnaret eorum non existentia, quia entia necessaria forent j. 307.). Delude, cum ens necessarium sibi ad existendum sufficiat, atque sit independes 3 308. a. 5.et 6.), certe Hon repugnat aliorum non existentia Ergo plurium deorum pugnaret, et non pugnaret existentia. Hoc ah
surdum est. 6. A Polytheis postulo; disserunt ne illi plures
dii, an non3 si non differant ullo modo, omnes unus deus sunt ; si vero disserant, in quonam disserunt Z Certe aut in attributo aliquo, aut tu omnibus, aut sallem separata existentia. Non primum; quia quivis Deus, ut Deus sit, Dei omnia attributa habere debet, et quidem in gradu infinito. Non alterum ob eamdem rationem, et majori iure. Non tertium; quia tunc nullus seret ubique, et unusquisque limitaretur ab alterius existentia, ideoque nullus Deus, P. Demum polytheismus ad pantheismum reducitur, quia polythei Divinitatem in plura fragmenta dividentes, creaturas creatorem faciunt. Igitur Deus, si non unus est, non est, uti acuto contra Marcionem st. l. c. 2.) ait Tertulli avus. 723. Quae opponunt, haec sere sun L s. si plures dii possibiles sint, certe existunt; 2. plura entia infinite perfecta sunt uno meliora; ergo plures dii existunt; 3. ires in Deo sunt PerSonae; ergo saltem tres dii existunt; ά. Oracula deos plures manifeste probant, quia illa sutura praecinebant; 5. communis opinio plures deos habuit, et cousensio omnium gentium lex naturae putanda est; 6. prima bominum religio fuit polrtheismus; ergo ab ipsa divinitato
725. Ad 3. Si plures dii impossibiles sint, eerte non existuut; atqui sunt impossibiles s9. 722. . Ergo plures dii non existunt. Quid reponent pol1tbei 3 Hinc polythei sinus in Deo facit, quod producit a narchia in societate, quam Profecto destruit. 15 Disiligoo by Cooste
230쪽
Ad 2. Plura entia infinite perseela sunt impossibilia S. 72l.). Quae vero impossibilia sunt, sunt nillil sq. 278. ; nihili vero nullae sunt proprietates S. 277.). Ergo dicendation sunt meliora plura, quae insinite persecta sunt, quia repugnaui. Unus Deus vero omnia complectitur; ideoque ipse melior est quocumque otio, quod supponi posset. Ad 3. Malam causam malo patro iuio defendunt polytii θ i. Tres esse in Deo perso uas revelatio docet, quae simultu tribus perso uis unam naturam ponit, unamque divinitalom Deinde eadem revelatio et amat cum Apostolo l. Grinth. c. 8. O. 1.j: ntillus est Deus, nisi unus. Ad ί. Oracula. quae asseruntur ad deorum turbam Pr haud am, fuerunt aut face idolum impos lura, aut respousa dubia, aut a daemonibus effundebantur. Die idem de prodigiis, quae essectus naturales esse solebant, aut ludificationes, aut praestigia daemonum, qui, eum nocere desinunt,
sanare Midentiar, ut tu quit Tertulli auus V. Iraelium δε-
Ium conseia su probare student, tum quia hujusmodi cou sensum, ut ipse putat, nullo monumento sule ire possunt; tum quia quodammodo ad ers aulur scripturae, quae ubique gentilium salsos deos reprehendit. Ceterum, si plebeculam fortasse excipiamus, alii quique agnoscebant Patrem dioiamque, hominumqtie dominatorem rerum. et omnia nutu regentem, et Prae erilem, PraePotentemque Deiam, Utimum
maximum, uti ait Tullius l. 2. de nat: deor. c. 2- eι 25. . Quare ρνα lares dii multi, naturalis iantis cognoscitur ab Aui his lene apud Tullium thid. I. l. c. 23.). Deinde sorte ne duo quidem inveniuntur populi, qui eosdem deos, eumdemque deorum numerum agnoverunt. Sed quidquid sit; certum Probatumque est, plures neque existere, neque Posse existere Deos λ neque lex naturae putandus est Consei SuSPlurium circa eumdem errorem, cui in casibus inopinatis polylliei opponebantur, eum non Iovem . sed Deum simpli
citer invocarent. Vide, si , lubet, Del Giudice Teol. nat. S. 97.), et Siorchenaum Teol nat. S. 30. sch. . Ad 6. Mentiuntur Mirabeaus, et IIumius, dum polytheismum primam hominum religionem asserere non Ferentur. Undenam enim ipsi hoe probant 7 Certe historia mosaica, quae etiam sua vetustate Omues historias praestat, in
ii Ullieismum pro pii maei a religione demonstrat, Primus, qui Diqilia oo by Corale