장음표시 사용
231쪽
idololatriam in mundum invexit, ereditur Cham, unus ex Noe liberis; ac primus idoli auctor Belus videtur, qui cito sibi ruti silii fecit imaginem ... , tum quam Deiam colet coepit, et constitiait inter seroos suos sacra, Et sacrificia si tamen de Belo haec dicantur in libro Sapientiae c. o. o. l6.).
DE DUORUM PRINCIPIORUM SISTEMATRI 25. Sententia aliquorum fuit, duos existere summos
deos, summa numina, summa principia, bonum ex Se unum, bonorumque causam; alterum malum, malorumque auctorem. Haec sunt illa duo numina, quae Mithra inferiora erant, Arimanius et Oroma a ius inter Persas a Zoroastro invecti
S. 10.ὶ; haec Osiris ei Typho oro subjecti, quos Deos co-isbant Aegyptii S. 12.): haec duo principia. quae summa,
Suprema, increata numina, ut bonorum, malorumque Originem explicaret, commentus est Manes Persa; haec sunt illa duo absurda , quae styli amoenitale in sui dictionarii variis locis propugnavit omnium sere errorum defensor Bartius.
726. Praeter princ*ium summe honum, non existit Princ*ium summe maliam. Si quidem i. plures dii repugnant S. 722. ); ergo repugnant Quo manicha μorum principia, quae forent duo dii. 2. Principium malum est ne undi'ue, ausub aliquo respectu malum Z Primum dici nequit, alioquineareret existetitia, vila, potentia, ae operatione, quae certe bona Suni; secundum repugnat, quia illa quaecumque malesicientia. qua laedaretur, foret imperfectio; ideoque illud principium imperisclum sesset, ac proinde non Deus. 3. lia mundo in hac hypothesi, nρc mala, quae impediret aut arceret bonum I rincipium: nec bona, quae compesceret aut repelleret ma-um Princirium, forent. Quare hypothesis rem non attingit. 6. In mundo sunt hona et mala; nonne impotens foret deus malus, qui bona noti prohiberet 8 Nonne impotens deus bonus, qui malis non ob i leiel 3 igitur uterque impotens foret, neu terque proinde Deus. 5. Mala aul sunt nihil , aut aliquid; si nihil ab illis neque bonum. neque malum principium in se re licet; si aliquid, nonne impotens foret Deus bonus, qui ea efficere nequiret 3 Foedusne amicum inierunt illa summa numina 3 Hoc asseruit Bavlius; sed natura boni, et mali principii hoc serre non potuisset; neque bonum potuisset Disiti eo by Cooste
232쪽
mala, nee malum hona permittere. 6. Malum est privatio boni, boni majoris privatio est maius malum; igitur summum malum est privatio omnis honi, ideoque omnis realitatis, ac proinde principium summe malum est ni hi l. 7. Viribusne aequalibus. an inaequalibus donantur illa summa numina' Si aequalibus, hona a malo, mala a bono destruuntur; ideoque nec bona, nec mala forent, quod experientiae repugnat. Si inaequalibus; unum alteri praevalet, ideoque aut solum bonum, aut solum malum foret, quod denuo ex Perientiae contradieit. 8. A quonam principio creata sunt planetae, mineralia, vegetabilia, animalia' Non a malo principio, quia multa bona ex illis quotidio capimus; non a bono, quia et sol urit, et planetae saepe tristitiam nobis pariunt, et multa noxia inter mineralia . vegetabilia, animalia reperimus. 9. Datis imo hisce duobus prinoi piis, neque Deus, neque mundus existeret, ait Maret Teo l. ter. 15.). Non Deus. quia nullus ex illis diis esset infinitus; cum uni deesset, quidquid realitatis esset in altero; non mundus , quia causae relativae sive entia si nila, et imperfecta n sequeunt intelligi sine causa absoluta infinita, persentissima. Igitur concludendum est, Omnia a Deo bono derivari, quia aliquid detrimenti eius natura patiatur.
727. Ex data demonstratione pserspἰ euissime eruitur,
Deum unum esse, eumque honum, licet mala innumera inmundo videantur. Neque ignorantia rationis, cur haec Deus Permittat, ad statuendum principium summe malum, cujus existentia omnimode repugnas, sufficit; sed tantum nostrae mentis imbee illitatem demonstra L IIoc certe .sufficeret contra Bartium, qui docet, Manichaeorum livpothesim a Priori
demonstrari non posse, sed a Portoriori, malis nempe, quae in mundo existunt, vehementer sule iri. Interea tamen audienda sunt, quae ipse ad hanc, absurdam sententiam roborandam impudenter collegit. Mala multa sunt, ait ipse. quae minime convenire cum Dei bonitate possunt. Quomodo enim honus Deus permitteret dolores, aegritudines, tristitiamque3 Quomodo serre posset tot scelera, quae homines quotidie patrant 7 Donassetne bonus Deus hominibus libertatem. qua tanta crimina ipsi eommittunt 3 Nonne ipse praevidit, hominem libertate esse
abusurum Z Nonne malus est medicus, qui venenum aegroto daret; pater, qui filio ira percito gladium praeberet7 mater, quaestiam a domo eorruptionis non revocaret; magister, qui legendos discipulis libros pessimos tribueret 8 Hoc tamen Deus ho-
233쪽
nus saceret, qui homini libertatem tribuit, et a peccato non revocat, neque illum in vincibiliter cohibet. Igilui principium malum, ex quo haec mala Proveniunt, majori jure proban
728. Ut directe huie respondeamus querimoniae, tripli eis generis mala distinguenda sunt, metvissica, quae sunt desectus rerum hujus mundi a naturae infinitate ἔ Physica ,
quae sunt dolores et aegrit iudines; moralia, quae Surit pee-Cala, et errores. Haec vero triplicis generis mala cum Deo bono stare possunt, quin principium summe noliam Statuere necesse sit. Et re quidem vera mala metu sica Deus bonus auferre nou potest, nec debet, quin infinita redderetentia creata. IIoc vero Deus nequit esseere, tum quia infinitum est etiam immulabile, aeternum , necessarium , Perse
et issimum θ. 3l3. n. 5. et 11.), quae creaturis, quae contin gentia sunt, convenire nequeunt; tum quia plura infinita so-rent, quod aeque repugnat tibid. n. 12.); lum quia Deus suam exhauriret infinitatem, imo se ipsum negare deberet , quod
utrumque esse nequit. Nequct ex eo, quod non omnia entia
aequalibus sint praedita persectionibus, neque ejusdem elas sis entia iisdem persectionum gradibus, aliquid pro principio summe malo inferre liceti Quandoquidem neque pulchrior, neque persectior foret mundus, si ejusdem magnitudinis et soliditatis essent corpora; neque ordinatior societas, si omnes hominum animae forent aequales, ac paribus virtutibus praeditae. Imo magna confusio ubique foret, a nullus ordo. Quodvis ens honum est. et persectum in suo
genere S. 297.ὶ; et sicut gradibus persectionum quaevis entium classis ab alia distinguitur; ita et inter se distinguuntur mineralia, vegetabilia, animalia. Ex hoc porro ordo enascitur S. 698.). Igitur mala metu brica stare possunt, quia
dei mali existentia statuatur.
729. Idem dieatur de madis pissicis, uti sunt dolores,
tristitiae, morbi, aerumnae, quae sus Deo bono possunt locum habere. Nam l. majora sunt hona phrsica, quam mala, cum unusquisque, licet malis ametatur, exire a vita haud opteti 2. Haec mala partim ab libertatis ab usu, partim a finitate hominis, partim ab ejus physica derivantur constitutione, quae Deus aut non debet. aut non potest auferre, statuto jam ereationis sne. 3. Multa bona ex malis physicis oriuntur, humilitas, patientia, caritas, rerum creaturarum contemptus, misericordia ergo miseros, quae Deus deberet
auferre illa mala auferendo. 4. Haec mala praecipue ad im-Disi zod by Cooste
234쪽
mortalitatem eoneu piscendam homines impellunt, a peccatorum maculis abstergunt, a cupiditatibus cohibent, alliciunt ad accedendum ad Deum. 5. Multa ex trisce malis Deus bona trabit, justitiam, sapientiam, mansuetudinem. misericordiam suam manifestans. 6. Quid vero dicerpi Baylius, si haec mala noxa originali. explicaremus3 Certe conlinua homo frueretur immortalitate, ac gratia immortalis etiam foret in eorpore, nisi sua fuisset libertate abusus. Sed boe in Theologia
730. Domum neque mala moralia quidquam obsunt hono Deo. Certe Deus, hisce etiam positis malis, bonus esse potest, quia peccatis non maculatur, neque ea praecipit, imo prohibet, et odit; iustus esse potest, quia bonos ipse secit homines, nec eos ultra culpam plectit: sviens esse potest , quia libellas, ex cujus abusu homo peccat, bona est, ac meriti causa, atque homini eam largitus est, ut meritum , ideoque aeterna consequeretur praemia; pro idus esse potest, quia hominem ad bealitatem creavit, mediaque ad hanc adipiscendam etiam largitur. Igitur mala moralia possunt ex lare, quin ad principium suin me malum recurratur. 73l. Neque ex permissione peceati pio sententia Manetis aliquid eruitur; nam Deus permittit peccatum . quia hominem huue voluit; quia liuie bomini dedit libertatem; quia voluit honorari ab hoc homine: quia hominem destruere non tenetur; quia potest velle hominem ob aequissimam sibi notam rationem; quia bona multa cuin peccato auferret;
quia melius iudieavit ex malis bona fauere, quam nulla mala Permittere. Neque plus proficit, qui diceret, Deum praevi disse hominum peccata, ideoque voluisse; nam Dei praevisio in libertatis abusum minime inquit, uti alias monstravimus 522. in . Sed regeres. Deum eerto scivisse, hominem
ex liberialis abusu poenam fore consecuturum aeternam. Scivit equidem hoc Deus; sed sua scientia hominem non im Lulit; scivit, sed simul cognovit, hominem posse sua li-ertate non abuti; scivit, sed homini libertatem dedit, ut aeternam consequeretur beatitudinem; scivii, sed omnia adhibuit media. et in dies adhibet, ne homo periret; scivit,
sed una intellexit, multos esse consecuturos felicitalem aeternam. Ast nonne malus medicus, Pater, mater, magister,
qui aegrotum. filios, discipulos a pernicie non revocarent, imo non cohiberent, imo non impedirent 7 Malus, inquam, eorum quisque; sed non malus Deus, qui homines a peccando nou refraeuati Quomodo homilies retineret Deus ZDisiti ou by C,
235쪽
Certe maiora dona pejoribus largiendo, nempe praemium nequioribus praebendo. Quaenam vero foret haee justitia 3 Deinde nullum bonum largiri tenetur Deus, tenentur illi;
multa bona potest Deus ex pecca inrum Permissione retrahere, non possunt illi; aequissimam rationem habet Deus Peccata permittendi, non habent illi; Deus creationis finem sapientissimum semper consequitur, non consequuntur illi; Deus libertatem homini auferre, hominemque proinde destruere deberet, omnia peccata impediendo, non sie illi. Igitur murmurare de Deo, quod humanae me ciet facultatem peccata Patrandi non i ediat, est murmurare. qtiod ἁ-lam nastira praestanti condiderit; quod eius actionibus moralitatem, quae homiuem Nobilitat, afflixerit. quo cieilii jus ad Oirtutem sit lanxitus, ait Rousseau s ile ι ά.).
Viae Genuensem Elem. Mel. t. 5. disser. ά. de origine malarum , qui hanc rem acute, et erudite tractat.
DR DEI ATTRIBUTIA 732. In Deo nil esse potest, quod non sit aliqua perseelio. Quare attrihiata Dei sunt omnes persectiones, quae de Deo praedicantur, eique conveniunt. Sed quaenam est Dei essentia metvhrsica S. 28ά. , quam operose inquirunt
Theologi 3 Deus ineffabilis est et facilius dicimus, quid Deus non sit, quam quid siti Idcirco de Dei essentia quaerentes,
dum laxat de ordine inquirimus, quo mens humana Dei concipit attribula, ac de prima illa persectione, quae ceterarum in Deo sit veluti sons et origo, ac basis et mndamentum. Hoc primum, quod in Deo concipitur, osse existentiam a se, quam scholastici aseitatem voearunt, multi docuerunt, rati, banc esse sontem, ex quo omnes profluunt Dei por&etiones. Quaestio etiam in scholis movetur, quaenam nempe distinetio inter Dei attributa, et essentiam, atque inter se mutuo altributa intercedat. Nos ipsam praeter millimus, leuentos pro certo, hanc distinctionem realem non esse. alias Dous multiplex daretur; neque omnino nominalem, quia aliqua certe adesse debet distinctio. Formalem scolisticam
nostra defendit se bola, quam alibi definivimus i. 2 5.). De singulis itaque attribulis circa quae magis erratum est im- Dissili do by Cooste
236쪽
p sibile enim est infinitum Dei perseelionum pelagus scrutari ), examen instituimus. 733. Aitributa Dei non eodem modo dividunt philosophi. Nos ea in negati a , et positioa dispescimus. Negativa
die imus ea attributa, quae a Deo aliquam removent impersectionem, uti immutabilitas Positi a vero, quae perse ctiones exprimunt, uli Omni otentia. Haec divisio lamen non ex natura Dei, sed a mentis nostrae finitate eruitur; in Deo enim omnia sunt positiva et persectionem includunt.
Belinquimus alias divisiones, quae legi possunt apud Del Giudiee Theo I. Nai, S. 1ά2. ), et Storchenaum Theol. Vat.
5. 21. sch. 2.3.73L De negatiois Dei attributis in primis sermonem instituentes, animadvertimus, alia ex ipsis esse negatioa vi nominis, quia vocabulis negativis exprimuntur; alia veroe se negatioa vi significationis, quatenus ea concipimus per aliquam alicujus imperfectionis negationem. Negativa primi generis sunt independentia, i assibilitas, anfinitas, immutabilitas, immensitas; negativa alterius generis sunt si liacitas, aeternitas, unitas, de qua tamen satis loquuti sumus SS. 722. 736. -ὶ Totam proinde sectionem in tria dispescimus capita, in quorum primo de divinis altributis ti no . minis negat Dis, in secundo de divinis altributis vi signi-fieationis negatiois, in tertio de divinis altributis positivis
DR DIVINIS WrRIBUTIS NEGATIVIs VOCABULIS CONCEPTIS 35. In tres articulos haec omnia Dei attributa dividimus, ut Omnis auferatur confusio. Quare sit
DE DEI I DEPENDENTIA, IMPAssIBILITATE, ET II FINITATE
236. Tria haee Dei attributa simul copulamus, quia maxima assinitate nectuntur, et unum alterum supponit. Ut re-ete de hujusmodi Dol attributis loquamur, praemittimus, Persectiones alias esse si lices, mixtas alias. Persectiones Diqii iam by Gooste
237쪽
simplices eas dicimus, quae nullam in suo eonceptu involvunt imperfectionem, et cum aequalibus possunt consistere, uti est sapientia, honitas; mixtas vero eas vocamus , quae aliquam tu suo conceptu important imperfectionem , seu quae sunt realitates eum aliquo desectu , uti est ratiocinatio. Porro persectiones omnes inesse in aliquo possunt subjecto formaliter , aut Oirtualiter , aut eminenter S. 352. n.3.), neque alius fingi potest modus. 737. Deus Daqtie est inde endens. Siquidem inde pendens dicitur aliquod ens. quod ab alio non dependet, neque ut existeret, neque ut existeret hoc vel illo modo. Sed Deus ab alto non dependet. ut existeret, ' tum quia est ensnecessarium, et a se S. 637. 722. ); tum quia ipse omnibus, quae creata sunt, existentia in donavit S. 6l7 ὶ , tum quia ante ipsum nullum aliud fingi potest. Neque ab alio dependet, ut hoc potius. quam alio modo existeret. Nam, cum Deus ex se existat, aliquo determinato modo ex Istat necessct est, et hic determinatus existendi modus ab iissa ex is leniatiae necessitate oritur, quia existens necessario debet necessario illo modo existere, quo necessario existit. Quomodo
igitur in existendi modo ab alio penderet, si existendi modum ab ipsa existentiae nee essitate habet 8 Deus igitur est
738. Deus est ἰ arsibilis. Impassibile die imus ens, quod nulla actione alterius entis affici possit , ideoque neque delerius, neque melius fieri. Sed Deus neque deterior fieri potest, neque melior. quia est independens s. 737. ). Igitur Deus egi impassibilis. Quando itaque amore, gaudio
an ei dicitur Deus, de quadam externa relatione, quae nul lam in ipso passionem supponit, intelligendum est; aut de actione in Deo immanente, qua e. g. amat, quidquid bonum est, et quae ab extrinseco non proficiscitur, neque Passionem in ipso arguit. 739. Deus est in sinitus. Nam . nisi foret infinitus, I rosecto a seipso, aut ab alio limitaretur. Sed ab alio nequit
imitari, quia independens est, et impassibilis θ. 737. 738 );
neque a Seipso , quia non est causa sui, neque poterat se limitare, antequam existeret, eum semper extiterit, et non existeris agere nequivisset. 2. Ens necessarium certe nequitesse aliter ae est g. 307. ); sed ens, quod est finitum, aliter
esse potest ac est S. 313. n. s.; Igitur ens necessarium nequit esse finitum 3 Deus autem est ens necessarium. Igitur est infinitus. 3. Ens necessarium aut Omnes, aut uul-
238쪽
lam realitatem habet; nulla enim est ratio non habendi omnes, si aliqua donetur realitate, quia omnia in Deo ex ex is lentiae necessit ale derivantur. Verum dici nequit, Deum nulla realilale poliri, quia saltem existit ex se, et quidem independens. Ergo omnes habet realitates , ideoque est infi
7ί0. Ad reeiam de Dei infinitate ideam efformandam haec prae oculis habenda sunt. s. Cave, ne credas, infinitas Dei persectiones ex aggregato finitarum Persectionum oriri, uti pessime aestim a Vit auctor litterarum Persicarum , quia hujusmodi pei sectiones persaepe oppositae sunt, et quia sinitum sutio additum sinitum semper reddit. 2. Deus forma- Iiter eontinet persectiones simplices s*. 736. , quia nullam ipsae involvunt imperfectionem ; mixtas vero Persectiones continet eminenter, aut saltem ι iri ualiter, aut nempe ab cunni imperfectione desaec alas, aut in sua omnipotentia, qua illas creaturis largitur. Quod itaque in homine ratiost inium est, in Deo est intuitus, et scientia in homine est omniscientia in Deo. 3. In Deo infinitae l) sunt persectiones, et quaevis ex ipsis est in sinita; et quia nulla est ratio, cur una persectio sit infinita in Deo, ultera non sit; et quia nihil est, quod coarctare valeat aliquam Dei persectionem ; et quia monstriam foret Deus, si infinitis, finitisque persectionibus gauderet; et quia Deus dependens foret ab illo, a quo inquavis sua limitaretur persectione. s. Deus hoc infinitatis attributo non ens universale, uti Pantile istae opinantur, non collectio rerum est; sed hoc praecise ens suis infinitis attribulis ornatum, et hoc eus determinalum, ens per excellentiam , ac entis pleni ludo et totum esse. 5. Quare Deus non est infinitus ex aggregato et additione aliorum entium, quasi omnia formaliter in se conlineat; sed infinitus juxta suae persectissimae naturae exigentiam. 6. Quapropter infinitum hoc, quod nullam in rebus e realis similitudinem reperit, adeo Deo uni convenit, ut nullo modo entibus creatis possit convenire.
ti Verum monet anetor fragmentorum Cosmologine te. s. S. 6. divina attributa. 1eu persectiones non posse dici munero inlinila, tum quia numerus infinitus absolute repugnati SS 283. prop. o. 5i I. n. r. 58a. ὶς ium quia quae dam attribula Dei eerte tone ipimus. sed nescimus, utrum alia sint, et quaeinnam sint; tum quia quaedam attribula Deus nequit habere , uti eo Ositio. Ceterum infinitatem numera in Deo negamus, non insiuitatem cujusque Pe Detionis, quae certe infinita esse debet, eum infinitum sit, quidquid in Deo
239쪽
7ί l. Deus est immutabilis. Nam s. Deus est ens necessarium absolutum: sed necessarium hujusmodi est immutabile 308. 6. ). 2. Mul alioue ens aut acquirit , aut amittit, aut aliam pro alia accipit persectionem; Deus vero nequit persectionem acquirere, quia est persectissimus si. 739. u. 3.); neque Potest amittere Persectionem , quia est independens S. 737.ὶ, et omnia in Deo ex suae existentiae nec 'ssitate, quae immutabilis est, derivantur; neque aliam pro alia accipere potest, et quia Deus omnes habet persectiones sq. 740. n. 3. , et quia nulla foret hujus substitutionis ratio. 3. Mutatio in Deo respiceret aut existentiam, aut persectiones, aut operationes; sed Deus in hisce omnibus est immutabilis. In existentia quidem, quia a nullo depondet , et existit a se, neque oliquid est, quod ejus valeat existentiam destruere: in persectionibus vero; non enim in pejorem statum transire Potest, quia est independens et impassibilis; non in meliorem, quia est perseelissimus; non in aequalem, quia omnes persectiones hahel: in ore rationibus tandem , quia illae ad
intra sequuntur ejus naturae necessitatem; illae ad extra sunt semper ex sapientissima ratione, ideoque nulla est contraria mutandi eas ratio.
7ά2. Contra Dei immutabili talom militant Stoici, si fides sit adhibenda Origeni l. 3. coni. Celsiamin. et Sociniani, qui tamen Deum immutabilem saltem tu decretis dixere. Upponunt itaque, a juntque Deum esse mulat, dein s. quia ex non operante sacitis est operans in mundi creatione ; 2. quia Dens eumdem hominem modo odit iniquum , modo justum amat ; 3 quia Deus liber est; liher
autem non foret , si sua uou valeret mutate decreta , et operationes.
7ά3. Ad i. quaevis operatio Dei ad extra potest considerari aut veluti in Deo ipso immanens, aut extra i Iisum transiens. Plior illa semper in Deo suit, est, Et erit, quia
Deus cuneta, quae vult, ab aeterno voluit; et cuncta mulatilia in omniti tabili Ooliantate disponit , uti aetate monet Λugustiuus. Haec itaque Opei alio tu Deo Dullam arguit mutationem , uti nullam in me ponis mutationem , si hodie I eapolim petam, qua ui heri Peliturum statui. Λllera vero Dihili do by Gorale
240쪽
dieit relationem ad res, qua ereantur , et conservantur; quaeque proinde tantum mutantur, quia habent postea aliquid , quod prius non habebanti necte proinde ait doctissimu Antonius Genuensis Theol. Vat. c. 2. Pro . 3.s h. ): Neque enim quidquam Oetat eadem aeterna ratione, et Moluntate , et rerum Oelle Origia es, et Oelle series et successiones ... Ouum Deus sit in se Perfectissimus .... nulla reaturae necessitate externar res ouit: id autem nihil Oetat, quin oelia immutabiliter ...... Quoniam Oolendi eadem aeterna ratio se er est, sicut eadem si se erooluntas.
Ad 2. mo omnia nuda et aperta sunt, et Deus ab aeternon mat, quidquid bonum est, et odio habet, quod hono adve Satur; amor enim unius est odium alterius , quod illi opponitur. Homo vero uno tempore objectum bonum est, altero tempore objectum est malum; ideoque modo amoris, modo odii Dei objectum. Quare mulatio est in homine, atque inextrinseca relatione actuum divinorum , non vero in ipsis aetibus divinis. Sol octilos puros, sanos, Megetos, for tes habenti tranquillus πρaret; in oculos autem liρ- pos quasi tela aspera jaculatur , ut exemplo utar Augustini. Ad 3. Plurimorum philosophorum, et Theologorum ingenium haec torsit objectio; atque mysterium esse, et Sacrum aeuigma, modum, quo Dei immutabilitas cum ejus libertate conuectitur, ingenue fassi sunt illi doctissimi viri. Sed veluti certam celtitudine metaphysica posuerunt Dei immutabilitatem, et libertatem, quia utraque perseetio est, ac proin de neutra est neganda enti persectissimo. optime certe hanc quaestionem diluerunt sapientissimi illi praeceptores; non enim ignorantia modi, quo duo copulantur, ad haec, quae certa sunt, neganda recte ducit. Alia si quidem est objectici
insolubilis, et alia quaestio insolubilis ; illa innuit, terminos propositionis in controversiam vocatae non sibi cohaerere et Laec vero oritur ex ignorantia modi, quo duae veritates copulari, simulque stare possinti Quomodo in Deo uniantur immutabilitas, et libertas' Est quaestio, quae juxta dicta posset insolubilis vocari. Celerum evanescit objectio, si consideretur operatio Dei modo immanens, modo tran Fiens. Deus operatione immunente, quae est entitas sibi intrinseca, ab aeterno voluit, quae vult; facit vero in tempore Miloue transeunte, quae voluit ab aeterno, et in tempore
Pouit. Libere voluit, quia voluit; voluit tu tempore , qudo Diuili do by Cooste