장음표시 사용
41쪽
sentis identitate eum praeterita iudicat, uti optime notat post Ste .art Phia: de resprie hum: t. 2. ch. 6. seel. 2. . et Salvatorem Mane ino Elem. di Filos. o. s. c. 3. n. l . , ei. Nastros ni S. 863. ad 866. . Imo reminiscentia rati inium ineludit,
cum tenemus, memoria aliquando aliquam habuisse ideam, quae tamen e memoria modo lapsa est; uti si sciam, me legisse Virgilii eelogas. attamen eas relegens ideam invenio, quae nova mi hi videtur. Hoe in sensu memoria potest definiri saeuitas com parandi statum Praesentem animae cum statu praeterito, ae Tecognoscendi, illum in isto complecti; seu facultas, qua anima eonsiderat se in stalibus successivis, ae invenit posteriores in antecedentibus eontineri, vel non. Memoria optima proinde illa est, qua anima status sui suecessivos iam cognitos sibi potest revocare, et cognoscere. Ast non inde inseres,
memoriam cum conscientia confundiέ nam haec statum animae Praesentem comparatum cum praeteritis, et statum prae- fientem Eum praeteritis non comparatum ineludit; memoria vero tantum primum modum considerandi conseientiam n
cessario complectitur l . Memoria proinde ad intellectum, ad quem iudicium pertinet, reducitur. έ03. Putat Malebranchius, et post ipsum Bonnelus, B in eius, Bartet v, Primite', aliique, esse in cerebro qua
dam fibras ordine suecessivo positas, qualum una quacum que de causa pulsa, omnes aliae agitantur. Irae modo idearum
illi exponunt reproduetionem. Verum oepido saliuntur, nam . impossibile est tot in rerebro inveniri fibrillas, quot ideas quisque babet, praesertim si loquamur de memoria Themist elis, et aliorum sq. έ0 . . 2. Boe in systemate nequiret conprehendi, quomodo anima vim habeat ideas saepe sibi reproducendi ordine inverso, quo aequisivi L 3. Neque hae hyp thesi explicari potest quomodo motus communicetur de una in aliam cerebri fibram. Quare salsa quoque est sententia illo-
viae esse neeessario praeteritum, uti est necessario yraesens obieetum seu-llationis, et conscientiae; sed erravit cum asseruit, nos rerum praeterilarum co
gnitionem habere memoria immediata; atquidem requiritur etiam medium sta tus praesentis animae. Ex quo patet etiam, obieetum memoriae non exse pure id ais, quia aliquo modo est aliquid praeteritum; nee pure reale, quia in do non est praesena. Et hinc palet neee sitas dolendae memoriae . quae n atrum ego repraesentat veluti percipiens denuo obieetum, quod tamen abest.
Quoniam enim in iudieio duae ideae, in in ioeinio tres requiruntur ἔ ideo , ut iudi mus, atque ratiocinemur , oportet has ideas praesentes haberet alioquin ad summum haberetur pereeplio, vel attentio, neque ideae pereeptae uobi. prodessanti
42쪽
rum , qui putant motiones ab organis sensoriis ad cerebrum usque delatas in eerebro ipso relinquere quaedam vestigia, aut signa, aut notas, aut characteres, aut cellulas. Siquidem l . anima ideas praeteritas si hi procreando haud e erebro indiget, aut illis vestigiis, quia non cerebrum excutit, sed suam activitatem excitat, eum ideas revocare cupit. 2. Antequam illa excitentiar signa, estne saeuitas in anima ideas revocandi 8 Si
adest, ad quid it Ia signa' Si non adest, ideae et signa forentidem, quod intelligi nequit, dato magno idearum numero. 3.
Excitatae ideae motibus illarum fibrarum responderent. Sed quomodo per successivos motus explicari possunt ideae innumerae, quarum illico anima recordatur3 Quomodo illae ideae, quae inverso ordine, quo aequisitae sunt, in memoriam revo- eantur3 L Nec molus, nee signa supponunt plurimae ideae sensibuq non aequisitae. Ergo saltom ex hae parte illa signa in cerebro non existunt. 5. Signa illa temporis proeessu dei ri deberent. Sed quomodo explicarentur ideae, quae temporis processu saepe vividiores fiunt, uti videre est in scelestis simo quoque, in quo ad seneetutem pervento, muscientiae latratus ortiores redduntur3 6. Nullum in hoe easu diserimen seret
inter sensationes, et ideas ro alas, quia motiones in cerebro pariter supponerentifi0L Quare nee memoriam veluti arcam, seu serἰnium eonsiderabis, quasi in ipsa repo itae, et reconditae forent ideae. Nam re productio id earum est opus activitatis animae, quae abi deis actu si hi praesentibus agere coepit. deinde transit ad status successive praeteritos; veluti qui a geometria solida ad planam saepe redit, cum qua illa connectitur, quamque supponi Lί05. Illud negari nequit, nempe animam semper ab ideis praesentibus incipere, quae proinde, ut in memoriam alias re vocet, Praesentes in ipsa sistere desent. Unde depressis, exincussis, infirmatis, delassatis sensibus, quibus ideae aeto ales haberi possunt, memoria deperditur, quia deest unde ineipiat; instar caeci nati, qui nullam ideam colorum sibi revocare potest. Et haec est ratio s. Cur infirmi, valetudinarii, senes, pueri nullo, aut parvo doneatur memoriae exercitio. 2. Cur m moria bonam sanitatem corporis supponati 3. Cur morbis pressi, uti de Hermogene Grammatico, Marmchio, Vico narratur, liquoribus, somnoque dediti, arietibus agitati vehementioribus, memoriam amittant. L Cur tumoribus, apparitione novi objecti, extemporanea luce, aliqua mutatione In nostro corpore superventa, memoria aut excidam in , aut saltem labemur.
5. Cur sub aere gravi, et humido, memoria debilis et infirma Disitiam by Cooste
43쪽
siti 5. Cur anima soluta a corpore, vi sibi ingenita, possit super se, et vicissitudines, quas cum corpore copulata vidit, vagari, prospicere, spatuari.ί06. Praecipuae causae, quae memoriam augent, Sunt exercitium, profunda meditatio, ordo, indices, signa artifieialia. Quandoquidem exercitium reddit animae aetivitatem expeditiorem, quia reddit familiares ideas, quas assidue versamus; meditatis super aliquam rem , si prolanda et longa sit, rem ipsam veluti in paries decomponit, istarumqtie inter se relationem palesaeit, ideoque vegetiorem reddit idearum notitiam;
Ordo. qui est quiddam, quod voluptatem creat S. 326. n. 6.ὶ,
Persectionemque supponit, reddit conuexos varios successivos status, ideoque animae viam sternit proeedendi faciliorem; indices librorum animae Iaborem minuunt, quod et prae stant signa arti talia. Est itaque memoria dos naturae, sed haee dos potest augeri.ά07. Non omnes ideae eadem saei litate reproducuntur in memoriam. Nam facilitas id earum reditus in animam derivatur ex similitudine cum praesenti animae statu, ex repetitione frequenti earumdem, ex connexione cum nostra utilitate, ex voluptate, quam ex ipsis capimus, ex majori distinetione et elaritale, qua percepimus, ex recentiore idearum aequisitione. Falsum vero est, posse memoriam augeri aliquibus potionibus, vel eon etionibus anacardinis; quae obstaeula in
Corpore removere possunt, corporis vires vivificare, organa sensoria valida reddere, non autem vim animae recognoscendi ideas habitas augere. Imo haee media saepe ad dementiam
ί08. Demum haee nolamus. s. Ideae sunt in anima cuiuscumque hominis numero majores, quam verba, et priusliaee, quam illae evanescunt. 2. Meditatione augetur memoria; sed minuitur imaginatio, quae fraenum excutit, ac veloci ter currit de una in alteram ideam. 3. Qui facile ideas memoria capiunt, facile eas deperdunt, et qui plurimum laborant ad ideas eapiendas, diu retinent; quia isti multum. illi parum gaesentes illas ideas habent. ά. Nos ideis nobiscum, et cum
eo loquimur, verbis vero cum aliis hominibus. 5. Longa meditatione dolore capitis quandoque is ramus, quia anima delassata in sua activitate in corpus agit, cum quo copulatur, eorpusque ipsum, se turbata, turbat.
44쪽
DE SOMNIO, SOMNAMBULISMO, DEMENTIA, ME SMERISMO.
E09. Plura sunt, quae saeuitatum hucusque recensitarum animae humanae usum intercipiunt, quaeque veluti pilantasiae Parius aestimantur monstruosi. Nos autem ad laudatos brevitatis gratia referre statuimus. Somno accedente, quidam so por irrigat oculos, blanda requies sensim artus pervadit, quies leniter cutas solvit, atque pax quaedam, veluti aura tepens Omnia membra invadit, nosque a nobis sere subducit, atque abscondit Si haec requies iam totum permuleeus corpuS, qua is causa, ante tempus abrumpatur. malesani et socordes taedio, tristitia, dolore afficimur; asi, si, nullo turbante, ex se Lur tur, desinatque, nemine expellente, veluti ad vitam enati novam nobis videmur. Hoe in statu quidam plus, minus alii vitam ducunt, et fortassis initia vitae humanae pars non obse vata transit. Corpus labore gravatum, aut morbo assectum, aut quacumque alia causa somno indulgens, obtemperare renuit animae; quae, veluti herus famulum quiescere sinens, ipsius eorporis tunc regimen intermittit, coriore carere videtur, atque sibi dumtaxat praesens in statu suo vivit. Ex quo patet, somniam esse illum vitae animalis statum, in quo anima ob corporis, ejusque organorum lassitudinem, ideoque quiescentia in intra se retrahit suas vires, desinitque in illa agere, uti antea assolebat. Vigilia proinde est flatus, in quo anima advertit ab externis objectis habere ideas, quas si hi ope sensuum es format, atque ratione utitur, aliisque facultatibus, illaeso corpore, ad verum quaerendum, bonumque prosequendum. Somnias aut est Profundias. quando anima ne alterius quidem reii deae conscientiam habet: aut Ieris, qui dicitur somnium, quod est ille flatus inter vigiliam, et somnum profundum, in quo anima aliqua idearum serie detinetur. Somnium vero est simplex, si una est series idearum; com situm, si, una tuler- rupta serie, alia inchoatur: clarum, si ideas in somno habitas aliis reeensere valemus; Obsciariam in casu opposito. g 10. Circa somnum et somnia haec praecipue notanda Sunt. 3. Somnus est naturae animalis necessitas, tum quia reapse omnia animalia, licet non eodem temporis spatio, Gormiunt; tum quia corpus labore fractum quietem natura sua
45쪽
mnum expellamus; lum quia post longam voluntariam vigiliam corpus in profundum somnum dejicitur. 2. Quare insomnia sunt morbus, qui pigiliae malum dicitur, quique defessos, lassatos, ac vigiliae operationibus iueptos reddit eos, qui ipsum
patiuntur. 3. Ad somnum conciliandum quies, deficientia vehementium sensationum, longa duratio levis et blam lae sensationis, uti murmur rivuli, quaedam non nimia eorporis lassitudo, asseeluum sortiorum silentium . . . concurrunt. 1. Cum in somnum declinare cupimus oculos, obiecta, quae attentionem allicere possent, a nobis removemus; eaque nobis apprOPinquamus, cum somnum excutere optamus. Ea de causa non
probamus illorum sententiam, qui somnum ah inopia spiri tuum animalium, qui diurnis laboribus deperduntur, et proinde ab obstruetis ea ni eulis, per quos illi spiritus transibant, repetunt. 5. Magno strepitu, vivida luee, motu in corpus dormientis violenter impresso somnus abrumpitur, quia
tunc anima ad sentiendum, suamque vim exercendam re Ο-eatur. 6. Licet magni rumores hominem insuetum experge faciant, atque leviores sonitus a somno minime exturbare soleant, tamen , qui assuevit ex. gr. prope ossetnam serrariam, placidissime dormit; uti exturbatur somnus propter leviorem sonitum, qui valde dormientis commovet phantasiam. 7. Somnus pueri longior est, quia tenellum eorpus illius lassatur, atque nondum in ejus anima ideae sunt multae, et organaeorporis adhuc mollia existunt. 8. In aetate d erepita longior est Somnus, tum quia organa sensoria a paucis conculiuntur objectorum impressionibus; tum quia totum corpus hae lum, et hebetatum est. 9. Somnus est profundior et lonεior, eum quis audacter naturae necessitati longo tempore restitit, praesertim si curis, et laboribus eorpus sit aliquo modo elisum. 10. In somno primum lanetiones oeulorum, dein illae gustus, et odoratus, postea illae auditus, demum iunctiones tactus eessant, uti consideranti patet: imo lactus passive sum- Plus semper remanet, uti notat Cl. Galluppi Elam. di ritis. c. 8. S 51.). 11. Cum somnus accedit, primum sensationes, dein motus voluntarii silent; imo in somno aliqui fiunt motus, qui voluntarii dicerentur, si fierent in vigilia, uti est verti modo hue, modo illuc, tendere, vel retrahere pedes et manus. 2. In somno proinde homo est veluti insans perseetus in matris utero, in quo veluti dormit inclusus. 13. Cum somnus sit veluti medicamen, quo eorporis vires instauramus, contra seipsos agunt, qui plurimum somno indulgent, quo inertes,
socordes, imbecilles fiunt. 14. Saepe dum somno indulge-Disitired by Go Ie
46쪽
mus, pondus super pectus, ae ventrem experimur. quasi aliquis incubaret super nos, quod phaenomenon inetibus diei lur, atque provenit ex eo, quod anima vellet corpus m vere, sed neseit, et ideo immo hilis existit, sensumque pressionis habet. 15. Somnus haud in cerebri pressione consistit, uti Caidano plaeuit Phaesiol. c. 22. S. 53ὶ; nam in temhrum sanguis emuit in febribus, inque sensationibus magni caloris, et frigoris, quin somnus concilietur. 16. Somnia persaepe a sensatione ineipiunt, et quia series idearum rerum sen ibi- Iium esse solent, et quia ideae somnii sunt ab interna quadam impressione, uti famis et sitis, aut Externa, uti alicujus murmuris, aut levis auras , et quia illae ideae sere semper statui
corporis sani, vel aegroti, vel debilis, vel ieiuni, vel saturi respondent. 17. Hoe tamen non adeo semper verum est, ut quandoque sine Sensatione somnium non incipiat; eum fieri possit, ut una ex serie idearum, quae ultimo in anima suerunt ante somnum, redeat, atque veluti occasio aliarum sociarum reditus sit. l8. Ideae, quas in somno fingit anima, saltem in prinei pio sunt, quae frequentius, clarius , Tecentius in vigilia habitae sunt, quaeque magis indoli, statuique
somniantis fiunt conformes, quia sunt magis e nexae cumaeluali animae statu. 19. In somniis ideae sunt plerumque ideis vigiliae elariores, tum quia obiecta veluti praesentia r spiciuntur; tum quia ab aliis sensationibus anima distraeta non est. 20. In somno possunt esse plura somnia, nam a dignitate regia ad viueula saepe nos ducit phantasia; et ratio est,quia primam seriem nova sensatio interrumpere,et alterius seriei esse initium potest. 2 l. In somno objecta idearum animae Praesentia videntur, et quidem eo in statu, in quo praesentia forent in vigilia, et ratio est, quia anima nequit in illo statu diserimen notare inter ideas productas, et re productas.
Hi ne haud probamus sententiam Q. Galluppi, docentis, oblecta animae somniantis non esse nee Praesentia, nec absentia,
quia, ut ipse ait, idea praesentis refertur, quam anima non habet Elem: di ritis. e. 8. S. 53. ; et ratio est, quia idea praesentis sine idea praeteriti perbelle potest esse in anima; et quia bie non de idea praesentis, sed de rebus animae intuitu inune obnoxiis loquimur. Imo saepe in somnio videmus ideam, Juam animadvertimus alias habuisse, ac modo esse r eordalos. 2. In somniis attentio, reflexio, intellectus, ac ratio saepe concurrunt, tum quia anima, quae in somniis agit, eum sa- cultatibus agit; tum quia in somniis saepe amicos, Propiu- quos , domum nostram , loca, tempora, imo quandoque er
47쪽
rore1 a nobis patratos, imo quandoque iune insomniis versari, distinguimus: quod fieri nequit sine illarum saeui talum usu;
tum quia docent plurimi, aliquos in somniis versalos earmina condidisse, lectiones docuisse, demonstrasse veritates, et nodos quandoque aut nexisse, quos Digilantes soloere nescissent; aut e licasse, quae alucres. et pigilantes i licaoerant, uti de se scribit Genuensis t. par. 3. ProR. 13. edit. 3. Rev.). 23. Bine aliquae volitiones etiam in somniis a voluntate exeruntur, licet indeliberatae, quia voluntas earum eursum tulerrumpere nequiret; atque inefficaces, cum saepe nos videre videamur a ea ne allatraule velle sugere, et tamen non posseὴ Proindeque non omnino passive se liabet anima in
somno, uti docet doelissimus Galluppi Elem. di Filos. e. 8. S. 50) neque tantum volendi sensus, ut ipse putavit sS. 52),
sed etiam ipsum velle indeliberatum in anima remanet. 2ά. Ex quo non ineongrue eruimus, i inputabiles aliquando esse actiones in somno patratas , quia in causa sorsan defecimus , maxime si aetiones illae sunt consuetudinis esseclus. 25. Quisque in somniis frequentius videt, quae objecla sunt suaE
spei, sui timoris, sui desiderii, suaeque indoli, et statui con
Et ostii elapsas quaerit a rus Oseus. 26. Saepe sit, licet raro, ut somnium in una nocte habitum denuo reviviscat in altera nocte, licet primum obliteratum sit; quia sorte anima in altera nocte in aliquam ideam somnii primi incurrit, quae totam somnii seriem denuo animae excitat. 27. Veluti somnia Dies aliquando nos, licet vigiles, sumus, cum nempe de idea in ideam. de cogi latione in eo gila nem excurrimus, quin sciamus, cum veluti nobis redimus, principium, aut vestigia, per quae ad quaedam idearum la-syrinthum pervenimus. 28. Somnium semper solet desinere, aut in vigiliam, aut in somnum profundum, quia aut Sensa tionibus vehementioribus evanescit, et vigilia succedit; aut nullius amplius ideae anima est conscia, et somnus Prosundus somnio finem imponit. 29. Somnia non sunt rerum sutu- Tarum, humanarumque vicissitudinum praesagia, cum nousunt divinitus immissa; et ratio est, quia non sunt nisi ideae alias liabitae, quae eum rebus suturis, praesertim contingentibus, nullam habent connexionem. 30. Saepe anima somnian intis In uno eorporis organo sentit, in altero non sentit, uti qui magnum palatium ingressus vidit in una, non in allera
Palatii parte. 3s. Ex quo demonstratur, cur aliqui dor-
48쪽
mi enim apprime respondeant interrogantibus, et alii, uti in
xnnam huli, sermones cultissimos enuncient, carmina canant,
pingant, seribant, olfaciant, distinguant, legant όH. Sed de somnambulis mo aliquid profusius dicendum est. Somniloqui dicuntur, qui dormientes loquuntur, ac interroganti respondent, et somnambuli, qui dormieules ambulant; isti sere semper somnisequi sunt; sed non omnes somni loqui sunt somnam ii. Somnambuli itaque, duin dormiunt et somniant, liue, illucque ambulant inter tenebras, uti in luce meridiana, elausis palpebris; e lecto proinde surgunt suppellectilem e loco in locum movent, vestimenta se induunt, fores aperiunt, scalas ascendunt, loca vix adeunda vigilantibus pertranseunt; imo legunt, ac errores corrigunt, ut P. Sciavius narrat de somnambulo pharmacista, et P. Pinus de quodam juveue sui ordinis Praed. Isti sopiuntur, si obstaculum ante ipsos Ponatur, quo motus in corpore excitatus imp ditur. ά12. Somnambulorum animabus ita rePraesentantur u Iuli praesentia, libri, flumina, arma, viae, aliaque objecta, rae, si nota inveniantur haee objecta, uti sunt repraesentata, illi eadant, currant, huc, illucque capite percutiant, et saepe magno eorum damno vulnerentur. Quare cavendum est, ne E somno juxta pericula somnambuli excitentur. Sicut musices peritus, quin notas respiciat, dulcem sumphoniam exequitur,aii Zelli Eumeni di Fi s. mel, P. 2. c. s. 3 sicut nauta peritu navem dirigit chartam hydrographicani respiciens, ait Giota I OI. T. 2.p. Ixcv. l. S. 2.); ita somnambuli anima
idetur suas exacte actiones exequi, easque dirigere. Credit Mastrosini L anima e suo i stati I. 3. n. 103I.ὶ somnambu-lismum constituit s. a vivida successiva mΘntali repraesentatione obieetornmr 2. ab non interruptatessicacia agendi cum nervis corporis respondentibus ideis praesentibus; 3, ab luee interna mentis. Putat P. Soavius Pucol, SEM 2. C. 8. ara.9. 3, reflexionem indeliberatam. et passivam sua vi concurrere ad ideas, quae in anima somui loquentium, et somnambularum evolvuntur; sed neseio quaenam sit haec reflexio inde libera
is, nisi lux illa, de qua loquitur Mastros ni. Non immeriis
proinde diei mus, uti supra de somniis monuimus sit stri. 26. , somnambulis aliquando eoram Deo imputabiles esse actiones in illo statu patratas, si nempe vigiles ilius quoque patrare
solebant.1 3. Nune de illa aerumna, quae frequentius quam er ditur, vexare homines videtur, quaeque dememia voeatur, Disiti geo by Corale
49쪽
aliquid enucleare opus est. Dementia est perturbatio laneti
num vitae animalis, omulumque operationum animae, praevalente actione morbosa organorum Super auimae actione. Ipsaeotatis est, vel partialis, prout ex toto, aut ex parte operationum animae usus exturbatur. Delirium est brevis dementia, ipsu influe praecipue patiuntur aegroti. Liacida intem Oatia sunt illa temporis momenta, tu quibus pacatus succedit mentis saeui talum usus. Demens, delirans, somna ulus, somnians in hoe differre tantum videntur, quod ideae in dementis anima, turbatae ut sunt, aut Semper Perdurent, aut,
si aliquod detur luet dum intervallum, denuo redeant; in dolirante id o vim, et vehemeat iam sensationum via aut, El-que magis attentionem trahant, quam istae, donec morbus auferatur; in somnambulo, et in Somniante, ex quo experge- sunt, ideae objectorum, quae in organa sensoria agunt, sint vehementiores quam illae, quas phantasia in somno producit Maoe Psico I. seia 2. c. 8. a. 3. . Delirantes itaque vident obieeta, vident homines, vocem audiunt, olfaciunt, gustant, tangunt, sed diversa ab iis, quae sunt, credunt videre, audire, degustare, ollaeere, tangere. Ita et agunt dementes, qui delirantes liabituales sunt. Quare dementibus pro homine momstrum apparet; cubiculus aula regia videtur; amici et propinqui hostes insensissimi monstrantur; nullus est, qui eis oppositum suadeati ά ά. Sed haec ei rea dementiam habeantur. s. Dementia
conjuncta est cam causis, quibus ideae acquiruntur, reproducuntur, recognossuntur, comparantur; quia turbatae saeultates animae habentur in. demetitia. 2. Status dementiae proinde oriri potest a flatu sensuum externorum, qui turbatus est, aut a causis internis in corpore, quae corpus. i PSum, aut nervos, aut cerebrum Tiolenter excitarunt, turbarunt, laeserunt. 3. In aliquibus status Sensuum ante pubertatem, adeo foede fractus, aut hebetatus, aut stupidus est, ut impressiones nullum , aut tenuem motum communirent; hoc tu. casu nec
ideae, nec iudicia, nec ratiocinia habentur; hebetes et imbecilles sunt, qui tanto malo opprimuntur. ά. In aliis vero hoe infortunium post aptam sensuum , et rationis evolutionem eontingit, et quidem aut ex longa, et pro sucida allentione suis per aliqua idea, aut ex turbatione in humoribus vel cerebro , aut ex morbo in stomacbo, in hepate, in pulmone, in utero, aut ex alia simili causa, quae mentem ea tat, et ita homi uem mentecaptum redditi 5. Dementiae magis divites subit ei untur, quam PauPeres, magis laeminae, quam homines, et sae- Distiirod by Cooste
50쪽
pius illae, quam isti relabuntur. 6. Altera causa dementia aest inopinala rerum nostrarum jactura, proditio non praevisa alicujus amici, nulla erga nos pietas concepta, et sperata, ejectio ab onere vel magno vel opulento, et quivis assectus veha mentissimus, qui non est sortitus suum esseclum; quae omnia animum continuo tenent, montem assidue pervadunt, cor perenniter huc, illucque pellunt, ae nullam relinquunt requiem, praesertim, si nulla assulgeat spes ab illo flatu exeundi. Iosu- per si certitudo adsit mox mox magnam in aerumnam ruendisi sentiatur esseetus dispendii propriae famae absque spe eam instauraudi. Ex quo patet, dementiam non Semper supponere eerebri, aliorumque organorum alterationem; quod eruitve etiam ex eo, quod numquam de me ullum cerebrum sit inventum alteratum, uti post doctissimos anatomicos ipse constetur
Cabanis His snamoris dia Absic., et mor. n. X. i. d.); et ex eo, quod plures dementes tractatu morali sint curati, uti notat Mancino Elem. Ool. 2. S. 63I. 635). 7. Ad dementiam seo-aim disponunt melancholia, aegritudo, solitudo, voluntarius recessus, silentium, domesticorum impatientia, lectio rerum tristium , ipsa consideratio propriae indolis in dementiam
proclivis. 8. Ceterum unusquisque suos Patitur manes, stu tique ρrve Omnes sumus, uti ait Horatius, quia omnes uda liquam ideam praecipue attendunt, eamque animo accipiunt, blandiuntur ei, et ipsam tamquam stellam potarem respiciunt.
άis. Ast magnae dementiae signum est illud quodcumque 1IsleIna, quod me erimus vocatur. Me erismus ab
Antonio Mesmer medico Germano a. 1779. incepit. Mesmersupposuit , in natura existero quoddam animale fluidum imponderabile, quod traii sit de corpore tu corpus, maxime viventium, ac semper inter dantem et recipientem sese librat, mirosque producit essectus, praesertim in foemellis, et insirmis. Uperatio illa, qua hoc fluidum de uno in alium eorum unicatur, dicitur magnelisare, magnetisans,qui operatur, et magnetisaItis, qui recipit illud si uidum. Haee operalio, quas tempore ues mer fiebat magno instrumentorum apparatu, modo in eo reposita est, quod magnetisans fiεat oculos in magnetisandum; tangat ejus digitorum extremitatem; manibus pluries tractet, eontractet, Palpet, excutiat, comprimat, defricet pecius, pedes, totumque ejus cor Pus; erga magnetisandum gestus amoris dirigat; signa confidentiae ei praebeat; allocutiones ad illius animum commovendum adlisibeat. Hoc modo, dicunt, illud si uidum trausit a ni agnetisaulo ad magneti salum. Inter improvidos rudiores buic operationi subde udos Distrigod by Cooste