장음표시 사용
71쪽
Ptum, sed eam intuetur, et percipit, et percipere nequiret, si extensa et ipsa foret S. 130, ά ά7. opponunt s. Si substantia in nobis cogitans haud
laret materialis, facultatum evolutio, et operationum perse-Ctio non sequerentur temperaturae, et climatis naturam, uti continuo viciemus; neque ingenii acumen ex vultus et cerebri magnitudine cognosceretur, uti docet Gall.ί68. Sed hic gratuite haec assumunt spiritualitatis an iis mae hostes. Quandoquidem quidnam sit temperatura, Seu temperatio non res clara est. Sed quidquid sit, aut est mate-xiale, et per ipsum cogitationes explicari nequeunt; aut sim- Plex , et erit quod quaerimus. Deinde saepe uni temperaturae tribuimus, quae alteri conveniunt, et saepe etiam eadem ingenii vivacitas in diversis temperationibus inventa est. Dein mum illi ipsi, qui temperaturae influxum promovent, dicunt, educatione posse illam temperari, seu emolliri, aut agrestem et seram reudi. Scimus Bodinum, Montesquieu, Caban istum, ac Stasit virtutes, scientias, imo ipsam religionem elimatibus aptasse S. 385ὶ. Sed experientia docet, scientias tolurn peram bulasse orbem, quamlibet gentem sua habuisse genia sublimia, unumquemque populum modo imbellem, modo audacem fuisse, Christi Beligionem mari 1 res ex qualibet habuisse regione, apud omnes nationes quaedam fuisse, et esse principia communia. Ιεilur non ex elimatis influxu substantia cogitans dependet, uti monstravit etiam Filangieri Sele a delia legist. t. i. pag. 225 ), imo ipse incredulus Volney smmve en
Siria ch. 16). Et notandum est cum Salvatore Manciuo Elem. di estos. S. 337.ὶ, hominem posse novum sere creare elima, nam, ut ait Tullius De nat. deor. l. 2. c. 60), nos ea is,
Nos montibus j riaimur, nostri sunt amnes, nostri Iacus, nos 'ves serimus . nos arbores, nos aquarum inductionibus terris Decianditatem damus. nos flumina arcemus, dirigimus, aνertimus; nostris mansitis in rerum natura, quasi alteram naturam espicere conamur. Experientiae opponi,
quod de ingenii acuminis magnitudine dicunt eum Gali adversarii, jam demonstrarunt prae ceteris Magendie, et Degmou-l iris, et nos supra etiam notavimus S. 386). Vide auctorem della Moria critica delle vinioni silloso si h e Togni secolo in torno ali anima t. l. c. 2 , et Anti-Lucr: l. 5.). Neque dicas, Gali detexisse, cerebrum esse organum, in quo sedes discretas habent intimus sensus. sensibilitas, at lentio, instinctus, desiderium, 'oluntas; alque cerebri proluberantias esse facultates; lino ex hisce prolubera ut iis eognovisse hominum ingenia, Duiligod by Gorale
72쪽
vitia, virtutes. Nam l. tunc lot forent principia cogitantia, quot nervi, quotque sunt in cerebro protuberantiae; quod eu-jusque experientiae adversatur. 2. Cerebrum hominis clementis organa diversa non habet, ae illud viri sapientis, cum tamen opposita sapiant. 3. Huiusmodi protuberantiae, et extuberationes ad triginta tres reduxit Gall, alii vero post Sporethei mad centum extendunt, quod probat, phrenologos neque inter
se convenire. 4. Factis non semper respondent orsana, seu sa- cultates huiusmodi, eum e. g. organum lite ophiae in capite Brietis, organum vero stupiditatis in calvaria doctissimi La- place inventum sit. 5. Multa organa statuenda serent fine d stiluta, cuin ea chraniologi singulis sere actionibus, objectisque assignent. 6. Haec organa supponunt, materiae cogitationem competere, quia et organa finguntur ipsorum objectorum
rationalium ; quod absurdum postea exsufflabimus S. 652. . 7. In hac bypothesi, cum quodvis organum, ut eo te materiale,
sensim commutetur; certe deberet ipsum principium cogitans in fine vitae omnino commutari; quod internae, externaeque experientiae uon respondet. Ceterum, si haec organa veluti animae instrumenta statuantur; procul dii bio nihil absurdi conlinent; sed eorum situs, distinctio. numerusque experientia magis firmanda forent. Vide Giota IdeoI. t. s. p. ί.). et Adolphum s Garnier μγeheI et Phrenet. comarees. Paris 1830. ά49. Die uni R Materialistae: Bruta sunt pura aulomata, et cogitant: quidni et homines ά50. Verum salso supponunt hic adversarii, bruta animam non habere. Siquidem actiones brutorum saltem sensationes innuunt. sensaliones vero substantiae simplici inhaerere debent. Vide de hoc DmousLi Psych. S. 6. Inst. 2ὶ.ί5l. Sed ultimo opponunt I oeli ius, Vollairius, aliique,
nos latere rerum essentias, et ideo nescire, utrum materiae cogitatio possit competere, Et nonne Deus materiae cogita
tionem posset largiri 3452. Huic argumento, quod plurimi faciunt materialistae,
respondebis, nos quidem nescire realem essentiam rerum, edad hoc, ut sciamus materiae non posse cogitationem conve ni re, minime necessum esse, materiae essentiam intern Scere. Suffieit enim tantum se ire, cogitationem haud convenire eum extensione, divisibilitate, impenetrabili tale, inerti', quae Sunt proprietates materiae. Quaecuinque autem sunt no bis aliae imperviae proprietates, cum istis minime pugnare Possunt. Ergo semper verum erit, cogitationem repugnare Disiligod by oste
73쪽
materiae. Sed quod repugnat, Deus nulli mode potest esseere S, 28 l); ergo neque Deus materiae cogitationem largiri potest. An Deus potest efficere, ut simplex , quod cogitatio p. stulat, sit simul multiplex. quod proprium est materiaeZ Nonne simplicis proprie tales destruerent proprietates compositi Z Loclitum praeeipue impugnavit hac in re Cardinalis Gerdilin opere immaterialite vi Pame), et Galluppi Lea. di Gg. e Met. Vc I. 3. lea. 63).653. Quare l. insulse prorsus Rantius scritica della ra-ςion pura t. s. Pag. 252 in dicit, se prorsus ignorare, utrumi Semel existere Possit, ut ens cogitans. Ignorantia ipsius tamen non m Hlat rerum naturam. 2. uale Storchen au Psrch. lά9. et seqq.) asseruit incertissimum esse, utrum Deus Creare valeat substantiam, quae simul vi cogitandi, et inertia instructa sit; cum haec substantia, quaecumque sit, esse ne queat: rogil alio enim activitatem; inertia vero incapacitatem mutandi flatum, aut vim conservandi statum aequisitum, quae
eorum somnia see uti tres in homine reposuerunt animas, Meotati iam , quae corporis augmento adesset, sensitiam, quae sensationes susciperet, et rationalem, quae intelligentiae humanae operationes complecteretur. Ast 'erperam. Ram
unum est principium, quod in homine eogitat, ideoque una anima. Vegetatio vero ad entia composita refertur, eum animas implex sit. Sensationes autem per impressiones in organa sensoria hahet eadem anima. quae et intelligit et ratiocinatur S. 365. 3. Hinc patet, neque illud oehictiliam esse probandum, quod veteres quidam admiserunt, nempe quoddam corpuseu lum, quo anima induta corpus informat, et regit: nam nec experientia constat, neque necessarium videtur. Vide de his
DE ANIMARUM ORTUΓ55. Statuta animae simplici late, et spiritualitate, facilius ejuq originem possumus perscrutari. IIucusque duo constant, animam nempe esse sufflantiam cogitantem, atque donari spiritualitate. Non amplius itaque nobis lis est cum ma Disitiam by GOoste
74쪽
terialistis; nam de animae origine disserentes, animam SUPPO-nimus, et quidem vel uli substantiam a corpore distinctam , alque intelle elu et ratione Ornalam. 'ά56. De origine animae veteribus temporibus etiam qua
situm est; sed philosophia sibi uni relicta, opinari potuit,
Scire autem non potuit. Luce Evangelii assulgente, praesertim Patrum opera, tandem circa animae ortum, quaestio enucleata est, licet ad veritatem pedetentim , et veluti per gradus per ventum sit. Vide uastros ni Uanima ec. S. 18άὶ. Sex praecipue opiniones hac de re hucusque fuero. Prima illorum est, qui animam veluti deam aestimantes, ea in dixere Deum, aut saltem partem, aut attributum, aut modum Dei. Dei substantiam eam censuerunt Manichaei, aliqui Marcionitae et Priscillianistae. nemon Arabes. Partem Dei putarunt Pythagoras, teste I ullio De nat. deor. I. s. e. st . , Euripides, Egyptii, Chaldaei, Graeci plures, praesertim Stoici. quorum Opi uionem expressit Virgilius sI. 4. Georg. o. 222.), nee non plures Samienses, Sinensos, Indi. Hunc errorem prosequuti sunt Spinoeta. Tolandus, Russael erus, Poire ius, Pantheistae dicti. uuc etiam refertur opinio manetlinarum, qui dixerunt, animas esse manationes, vel radiationes substantiae divinae, et quibus adha0sit Sa int- Marti u S. 65. . Vide Tahleau naturet de e Ramores, sui existent entre Diau, PhOmme, et Puni ers si p. n. 6. . Altera opinio est illorum, qui animam
Sunt professi mundanam, nempe quamdam substantis m, Permeantem omnes hujus mundi partes, eisque impertientem vitam, motum, evergiam, quique hujus animae universalis totidem partes humanas putaverunt. Hunc errorem Platoni non recte ab aliquibus tri hialum propugnarunt Fugi binus, Pansa, MornaΤ, Harisoelier. Tertia sententia est illorum, qui putarunt, animas a D o in rerum primordiis suisse creatas, ex o natas omni scientiarum genere, atque in astris collocatas, ex quibus depulsae fuerant, quia arbitrio abusae in auctorem suum pessime Peccarunt, atque in haec terrena corpora, Pro qualitate scelerum, detrusast. Haec sententia, quae explieare hujus vitae miserias, non supposita revelatione, vellet, tribuitur Platoni. Pythagorae, Origent. Quarta sententia est illorum, qui mete D chosim, seu animarum transmigrGID-nem de uno in alterum corpus, et etiam helluarum, si patrata scelera majorem mererentur poenam, defenderunt. Ipsa tribuitur Pythagorae ae probata fuit ab Empedoete, Timaeo Locro, a pluribus Graecis, Egyptiis, Persis, indis, alque modo a populis orientalibus sere omnibus etiam defenditur. Disitiam by Cooste
75쪽
Otiinta est opinio illorum, qui crediderunt, omnes antina creatas simul fuisse in organicis quibusdam involutas' corpuisse ut is loca iis in lumbis Adae, et ovariis Hevae. Baue opinionem involutorum propugnarunt Leibnitius, Bonnelus, Da xlesius, Mejerus, Bolientius, Uincklerus. Baumeislerus, Volsius. Sexta opinio est Traducianorum, qui putarunt, sic animas siliorum ex animabus parentum procreari, uti caro ex carne procreatur. Sic senserunt Tertullianus, Apollinaris, Luciferiani, et pars orientalium maxima, ea ratione sussulti,
uod inde felicius peccati originalis in Adae Posteros trans-usio possit explicari. Ceteri omnes vero aestimant, animas a Deo creari, cum corpora ad functiones peragendas vitales apta sunt in materno utero. Vide de his nostrum dei Giudiee
ί57. Hane sententiam et nos ample et imur; sed ut eam validioribus constabiliamus momentis, opus est, ut alitis inprimis resulemus. tuque iatia est Prima vinio, quae animam Deum, aut Dei partem asserebat. Nam l. Deus constaret iis, quae simul destruuntur, quia esset necessarius, infinitus, aeternus, im mutabilis, omni scius, uti reapse est; et simul contingens,
finitus, initium habens, mutabilis, nescius, quia bis politur
altributis anima humana; quod certe repugnat. 2. Deus esset errans, peecans, decipiens, aliosque desectus haberet, quia animae ab illo hos recepissent deiectus. 3. Deus neque esset simplicissimum eas, si partes ipsius forent animae. Utrum. que hoc posterius complexus est Tullius De nat. deor. l. s.c. 12. , qui hunc errorem et Pythagorae tribuens, ait, Pylii agoram non vidisse distractione humanorum animorum disce mi et Iacerari Deum; et cum miseri animi essent squod Plerisque contingere), tum Dei Partem esse miseram: quod feri non eo est. Sed e converso, si anima Deus, vel Dei pars soret, s. ipsa deberet sua vi sentiendi, quae infinita sorset, omnes pervadere universi partes, minimeque Proinde coarctari inter paucos materiae alomos; 2. non deseret pendere ab sui corporis organis, neque corporis mulationibus, legibusque mechani eis subjici, neque ab alio enle quomodocumque pendere; quia ens in sinitum est sibi sussicientissimum; 3. deberet
omne verum eOgDOseeIe, omneque amplecti honum. Haec
omnia aulem experientiae cujusque adversantur l .
li Iline patet, animam humanam non esse subjectum αἷsolutum, uti docuerunt Sehellingius, Hegelus, Cousinus, Fichteus, aliique abaotulistae, ani
76쪽
Falsa est secunda sententia de animabus excerptis ab anima mundana; i. quia fietitia est haec munda ua anima; 2. quia animae humanae sunt spirituales; ideoque Partes esse
neque uni alterius animae, quaecumque ea Sil. Falsa est terata sententia, quae tenet, animas erealas insideribus omnes suisse. Iam l. nemo co nitionum habitarum in illo statu recordatur, Meque in illo suisse reminiscitur: non commemini, anteqtiam sum natus, me miserum, ait Cicero
sqq. I sc. t. s. c. 6.); tu si meliori mem&ria es, Melim scire, eequid de te recordare' 2. Nulla est adversariorum ratio illum prae-xistentiae statum adstruendi. 3. Poena luenda foret ab animabus. et uon a corporibus, si illae tantum peccaverint. L Poenam nullam comminatus Deus suit, uti eius exquirebat justitia, ut illae animae iuste in eorpora post patrata peccata detruderentur. 5. Adami anima creata fuit, formato ejus eorpore, uti patet Gen. c. 2. M. 7. Falsa est quarta sententia de mete D chosi. s. quia gratuita assertio est; 2. quia antecedenti commentitia opinione sulcitur; 3. quia nemo huiusce transmigrationis recordatur; 4. quia nulla poena minitata est, uti aequum erat, uti animae Propter peccata transmigrarent de nobilioribus ad viliora corpora; 5. quia animae hominum in hae hypothesi in belluarum corpora etiam transmigrarent, et ideo nullum discrimen esset inter hominum et belluarum animas. neque so-ret homo substantiale compositum; 5. quia dogmati eat holico
de poenarum, prae intorumque aeterni late adversatur.
Falsa est quinta sententia s. quia nequit intelligi, quomodo tot innumera corpuscula, quot extiterunt, vel ex lituri sunt homines, in lumbis Adae, et in ovariis nevae potuerint contineri; 2. quia corpuscula illa adhuc apta non erant adm enim, uti quisque in limo experitur sensu, assiduo motui in xuis saeuitalibus subiicitur, mulationi in suis actibus, impotentiae in suis viribus. sal laetae in auia appetitionibus, imbeeillilati in suis volitionibus. ignorantiae iis suis ideis. inguis eoguilionibus erreri; quae omnia enii absoluto, quod omnibus realitatibus da nari debet, repugnant. Sed nequct emanatae a Dei substantia dici ρ Sunt animae. Nam ipsae ante emanationem suerunt in Deo veluti substantiae, aut non: si primum, animae extitissent a seipsth in dependenter a Deo, fuissentque proinde et dii, quod destruit hypothesim emanationis; si alterum, illae fuissent aut entia, aut modi; si entia, redit prima hypothesis. quia extili
sent, et quidem a Deo independentes; si modi, tune animae ante emanatio nem fuissent modi, post emanationem vero substantiae; quod et repugnat. Nam modi a substantia separari nequeunt, absque substantia non valent ex tale te, multoque minus fieri possunt substantiae ex sola separatione a substantia. Hoc
argumentum est Gallnppi l Filos. della Mol. c. a. s. ti J.
77쪽
vitales stinctiones peragendas, quod est rie necessarium erat, ut animae fuissent in statu confusarum perceptionum, uti putat
Mollius; 3. quia nullus inveniri potest sini statuendi animas in illis corpusculis; s. quia neseitur, quid in illis corpusculis tanto tempore agerent illae taei turnae animae et cur non properarent ad finem a Deo praestitutum obtinendum; 5. quia neque certum, neque probabile est illa corpuscula
existere; 6. quia polygamia lieita foret, virginitas damnanda,
et omites foeminae parere cogerentur.
Falsa demum est sexta opinio de tradiacianismo. s. quia in hac opinione anima materialis supponitur, cum anima ab anima traduci nequeat, nisi partium decisione, et separationeῆ2. quia nescitur libere ne, an necessario illae animae tradu eantur, et in utroque casu absurdum reperitur: si enim libere tradueerentur, certe omnes conjuges haberent filios, quos cupiunt, non haberent vero, qui illicitis congressibus dant operam; si necessario, certe nullae forent mulieres steriles, frustraneique congressus; 3. quia si traducianismus admittatur, ut peccati originalis transfusio explicetur, consequens foret, omnia vitia et virtutes parentum traduci ; quod experientiae contradicit. ί58. Animae itaque sin Iae a Deo creantur, Gique corPOribias coPulantur, cum haec salis elaborata sunt ad obeundas iunctiones Oitales. Nam l. certum est antinas erea ri, quia Deus, aut Dei partes non sunt S. 557ὶ. et quia Deus, uti videbimus, omnium est creator: sed non creatae sunt in astris in sensu platonico. neque in cornu seritis organicis, neque traducuntur a parentibus in filios S. Aid). Ergo creantur, cum corpora apta sunt ad obeundas functiones vitales. 2. Anima certe a corpore recedit, cum corpus adeo fractum est, ut actiones vitales nequeat amplius perstere, quia deest instrumentum, quo uti possit ad objecta externa percipienda. Ergoa pari tunc ad corpus arcedit, cum has perficere corpus valet functiones. 3. Animas Deus profecto ad corpus informandum ereavit, et creat, ut ita haberWntur homines; sed Deus nil frustra molitur. Ergo tunc Deus eas ereat, eum corpora adeo evoluta sunt, ut lanctiones vitales peragerent. Neque dicas, Deo indiguum esse cuilibet generationi interesse; nam nulla cura est Deo, qui nullo labore omnia conservat, quique nullo
etiam labore procreasset in hypothesi illorum, qui animas
78쪽
159 Sed quonam gestationis tempore Deus animas ereat 3Πoe neque metaphysici, neque physici, neque Theologi audent definire. Hinc enatae sunt opiniones multiplices, qua
rum una tenet, corpusculum in utero malerno animam reci
pere, eum illud ab eo utero egreditur; allera docet, animam in corpusculo creari quadragesimo die post foecundationem; haec in trigesimo, illa in vigesimo quinto; alia in vigssimo, aut in decimo, in sexto, in tertio die conceptionis; et alia in sexta hora vel tertia , aut in ipsa hora conreptionis. Vide de his Fortunatum a Brixia. Metvh. par. 2. Dei Giudice. ει ch. c. 4. qq. 5. 6. P. 8. 9. Store liena u HXch. secl. 2. e. 5. Mastrosiui. Uanima, e suυi stati L l. e. 2. art. l. 2.9 ὶ
DE ANIMAE SEDE K60. Anima itaque, quae spiritualis est, creation oritur, atque a Deo in corpusculum foeti in utero matris efformalum in unditur. Verum antina in quanam humani eorporis parte exigi ii 3 Est in loco circumscri tioe ens, quod loeum sua replet substantia. et repellit allerum ens aeque impenetrabile. ne in eodem sistat loco. Est vero definitioe in loeo ens. quod non impedit, quominus alterum ens, licet impenetrabile, in loco sistat, in quo ipsum est. Circumscrptioe existit in loeo corpus, spiritus vero definitioe. In quonam itaque corporis loco anima definitioe exi si ii 316 l. Tolam in toto eo ore, et totam in singulis eiusdem partibus animam residere, docuit Aristoteles, quem tonsequuti sunt scholastici veteres, haneque o nionem recentissime videtur amplecti etiam Dinoushi s Hreh. S. Γά. ); alii
modo in hac, modo in illa corporis parte eam statuunt. Nam se Plato, Democritus in toto capite ; Strato in superciliorum ,, interstitio; Eristratus circa membranam cerebri, quam Epiri eran idem vocant, quasi dicas procalvium; IIerophilus in se ventriculo cerebri, qui idem basis eius est; Parmenides, se Epicurus in toto pectore; Stoici ad unum . loto in corde , , , vel in cordis obversante spiritu; Diogenes in arteria eo cor- ,, dis ventriculo, qui animalis, id est, spirabilis est; Empe-h docles in sanguinis concretione; non desunt qui in involu- ,, cro cordis; nonnulli in praecordiis. Berentiorum quidam is pervadere a capite ad praecordia. Pythagoras vivificam vim Diuitiam by Corale
79쪽
is cir cor. rationativam autem, et intellectivam circa eapnt ,, esse,, ait Plutarchus sneplacit. philos. I. c. 8.ὶ. Dei tuleeam in meningibus colloeavit Bosetius; in septo iacido Digbaeus; in glandula pineati Cartes ius; Laneis ius, Storchenau, aliique in corpore calloso; Mancino in medulla obtangata; Mastrosint in puncto unionis hemisphaeriorum cerebri: Bonisnetus in quadam organica machinula intra corpus callosum sita; IIemnontius ad mlorum stomachi. Ecquis tantam valet eo inponere litem 3 Ecquis selet, in quonam landem loeo sis latanima, quae tauquam illustris captiva caelum, terramque percurrit, semperque in se manet, mavetque in loco, in quo Deus illam locamit Τί62. Sed anima non est in toto corpore. Si quidem, . anima ibi sedit. ubi sentit; quia in illo loco rector est, a quo regiminis influxus ducit initium. Sed anima non sentit in toto corpore; nam secto, aut sortiter ligato nervo, nullus sensus habetur in parte, quae infra ligaturam remanet
S. 37ά. n. a. ). 2. Nequit intelligi quomodo ens Simplex,
ideoque omni extensione destitutum, et finitum possit substantia sua esse praesens omnibus eorporis partibus. 3. Anima pol est sentire in se, et extra se. quin in toto corpore, atque In singulis corporis partibus multiplicetur, vel diffundatur i. 369.). Quare non immerito notat Cl. Mastro sint L lambraee. S. 350.3, hanc sententiam satyram potius suisse, quae nimias animae Curas erga corpus suum carpebat . cum ipsa potius in Se conversa, alque erga nobilissimum sibi praestitutum sinem esse deberet.
ί63. Sed nonne anima agit in toto corpore 3 Agit quidem; sed uti rex agit in toto regno , licet sit in aliqua regni parte; uti ego alloquens alium , in alium ago, quin sim tu
loco, ubi ille est. Anima itaque sua actione, non vero Sua substantia est in toto corpore. Neque ex eo, quod anima Sentiat in manu, in pede, in scapula, inferre licet , esse in toto corpore, eum hoc ex ipsius animae vi dependeat S. 369 in. Adde , quod sensum laudamentalem merito aliqui ponant S. 365. nota), quodque proinde anima in uno residens loco seu lire in aliis eorporis partibus valeat S. 368. nota ).165. Anima est in cerebro , sed non in toto cerebro Esse in cerebro palei; l. quia ibi sentit haec abscondita regina, uti quisque sibi testis est; 2. quia in capite sunt oculi,
nares, aures, at organum gustus; necnon ipse laetus, nem de
viae illae, illaque instrumenta, quibus anima sentit; 3. qui ad cerebrum diriguntur omnes vervi, qui per corpus P ten Disitired by Gorale
80쪽
duntur, uti anatomistae et physiologi docent S. 36ο ὶ; s. quia
homines ad captie dirigunt manus, ut indicent actum intelligentiae; cutit scalpunt, si memoria deficiant; dicunt honum cuiat habere, qui magna intelligentia fruitur, et sabula fingit, ex Iovis cerebro ortum liasuisse Minervam. Quare non probamus illorum opinionem, qui in corde animam ponunt, tum quia in corde nullus sere nervus est, tum quia cordispulsationem continuo sentire deberemus, quod certe non st. Neque te moveat, quod sine cerebro, imo sine capite vivant aliqua animalia, uti testudines; nam pol est sanguis, ac hunaorum circulatio in ipsis perdurare, uti in homine , qui e. gmanum perdidit. Et quisnam scit, si cerebrum locum mutaverit 7 Et quonam tempore sine cerebro caput est inventum , nisi post mortem animalis, quando nempe non amplius tem pus erat de sensationibus dijudieandi 3 Et quisnam vidit, si vice cerebri aliud organum tangeretur 3 Non esse vero in toto cerebro constat ex eo, quod neque necesse sit, ut anima per totum diffundatur cerebrum, ut sentiat; neque intelligi possit, quomodo substantia simplex sua substantia adsit in lo
ά65. Sed in quanam eerebri parte anima sedet' Probabi- Iitis residet in illa cerebri parte, in qua duo hemisPhaeriatiniuntur. Nam s. duo oculi, duae aures, duae nares, duo supercilia, duae genae in capite sunt, duoque hemisphaeria in ipso cerebro. Ergo probabilius est anilua in loco, in quo I aec duo conjunguntur, alioquin non videtur ratio hujusmodi duorum. 2. Dextrum latus cum sinistro adeo res Poudet, ut, laeso dextro hemisphaerio , in sinistro paralysis Sequatur, quod innuit nervos iu puneto unionis illorum laterum eo n- necti. Sed anima ibi sedit, ubi ministros et satellites suos, nempe nervos, habet. Igitur in illo puncto anima sedet. 3. Oeuli, qui in medio capitis existunt, sunt praecipue signa intellige ullae, et hanc per oculos sere omnes ostendutit. Igitur iumedio capitis, nempe in hemisphaeriorum eerebri medio, substantia intelligens sedet. 566. Quare rejicimus sententiam illorum, s. qui in cor-POre calloso animam reponunt, quia experientia constat animmam non a millere sensationes, compresso vel viliato illo corpore, quia multi nervi sensationibus inservientes a medulla obtangata, et vinali proficiscuntur, non autem a formν
calloso; 2. qui eam ponunt in glandula pineali, et quia docli an atomi ei in quarto, vel in quinto mense gestalionis eam in embrioue invenerunt, et quia calculi in ea reperii sunt,