장음표시 사용
131쪽
I3α DE INTERDICTO Ubi nimirum studium,uirtus,libertati amor, Galloruq; fides multo quam ullo alio in facinore clarius eXtitit &eminuit: quod sit posteris squi a majorum virtute degenerare minime omnium volunt) exemplo,ut idem quoq; in C dem caussa pari animo& fide suscipiat, caveantq; furiosorum istorum bullas ita reformident,ut ab ea,quam suis regibus,sibi ipsis, patriaeque debent,side& ossicio vel minimum avocetur. Religionis nomen & praeteXtuS ut nunc, sic & olim Papis no deerat. Principum nostrorum accusationis caput hoc erat& sundamentum, quod illi essent haeretici,schismatici,atin Eccles 1 hostes,
Id nominatim ab historicis comemoratur: Nec illi alio stilo aliaq, scribe
di forma,atq; ca,quam nunc videmus, utebantur. At patres nostri non ita ru- deS erant, rerumq; imperiti, ut levissimaqu*q; de caussa se ad defectionem& perfidiam induci pateretur. Ad hareadversus omnes Paparu accusationes provocatio ad concilium praesto erat, usitatum ac potentissimum ad eorum
132쪽
REGNI FRANC IA. Insurores, dum cocilium haberetur, coercendos remedium. Et haec quidem de excommunicationibus. Quod autem ad istas Interdictiones attinet , de iis nihilo certe magis laborabant.Paparum adversus Ecclesias &Imperia,interdictiones eo spectant, ut templorum fores occludantur,ideoq; nulli Christianorum conventuS agantur, nullae sacrae cociones, nullae etiam preces publice habeantur,nulla sacramenta administretur, ac ne Baptismus quidem infantibus. Quid plurat ut ne . mortui in eoemeteriis sepeliantur. En praeclarae illae interdictiones, quae patrum nostrorum temporibus indicebantur,ut a nescio quo Martino V, Julio 11 & aliis ejusdem notae pontificibus. Atq; haud satis scio,an hoc unqua plane creditura fuisset posteritas, nisi nosterhicPapa,ingenii,cosuetudinisq;& instituti aliorum successor, ide prorsus nobis minitaretur. Patres Vero ΠΟ-stri, qua etant prudentia, animiq; majgnitudine, illa omnia pro nihilo habuerunt, no quod pietate religioneq;.
133쪽
i34 DE INTERDICTO deficerentur: sed illud probe tene
bant, totam Paparum simul &inferorum omnium potestate non posse sibi vero harum rerum omnium usu interdicere. hae siquidem interdictiones omnes, excom Unicationum ab illis lataru,quae divino & humano iure nullet Crant,natura εἴ vim sequebantur; idq;totu unico summae ubiq, terraru in rebus divinis & humanis potestatis nomine , quasi fundamento nitebatur,
quod patres nostri plane falsum esse
sciebat:ac proinde,quicquid inde Co- sequeretur & exaedificaretur, falsum quoque & irritu credebant.Iidem p tres illud quoquntelligebat, quicquid sit in Ecclesia,ex uno Deo, qui id prae scripsit,non aute ex ullius mortalis hominis,qui pro animi libidine dispesaro omnia vellci, auctoritate pendere. Illud quido constat,siquis excomunicatus fuerit, illu ad sacramelorum Communione admittendum non esse. Verum hoc plane costare debet, an ejuGmodi excomunicatio legitime adhibita fuerit,necne. Deinde pastoru est,
134쪽
REc NI FRANCIAE. 731 qui ei muneri obeundo praesunt, id agere. Interim illa sacramentoru interdictio, illis quoq; sacram concionum, quae in teptis celebrari debet, auditione no interdicit. Na contra, ut iis tape&studiose intersint, omni ratione curandu est, ut divini verbi virtute moti resipiscant.Quin D.Paulus hoc nomi- a Thes natim prςcipit,no esse eos pro inimicis habendos&durius tractandos,sed tan- qua fratres admonedos, ad officium lenitate S humanitate adducendos. Praeterea sicui rebus sacris & pioru hominu coetu ob aliquod a se admissum scelus interdictum sit,rationi profecto juriq; consentaneu est, ut in eo plecta- tur: sed rationi & aequitati repugnat,illius uxore & liberos, nisi in edide culpa fuerint,in cadeexcomunicationis poe- 'na esse. Immanior quide certe haec esset crudelitas, & in liberos pcipue, qui in Ecclesia geniti & nati suisset. At tota
ςivitate, universum etiam Imperi u ea-
de poena cu sceleris auctore piniste implicari , im manitas,psecto & barbaries atrocissima fuerit, & cujus exemplum
135쪽
nusquam, nisi Romae,extare puto.FinMgamus enim animo & cogitatione to tum Ecclesiaru corpus peccasse , De uinq; offendissic: quid tunc faciendia Intercludendus ne omnibus ad templa aditus esset Immo vero aperienda tunc maxime forent, cogendus'; etiaad sacras cociones frequentandas populus, ut Dei verbo audito, officii sui
admoneretur,&vitam ante actam mCliori vivendi ratione commutaretricul-xuiq; divino & precibus studiosius qua
antea interesset,ut irae Dei occurrere-xur. NempeJoel&alii Prophetae, quupopulus Deu offenderat, ita se omnino gerebant, praecipientes ut tubae altius canerent, ad populum in templa convocandum. Templorum autem
aditus Christianis nunquam, nisi a Tyrannis & acerrimis Ecclesiae hostibus, prohibitus fuit. Imperatores Romani Pagani, exempli caussa, id postremis Ecclesiae porsequutionibus fecerunt,ox quo primum Christiani publica loca habere coeperant, cocionis haben-d e ergo. Julianus Apostata idem p .
136쪽
REGNI FRANCIAE. Inrstea fecit, & ab eo, Arriani Imperatores aliquot. Sed hic infidelium furor
erat. Christiani vero nihilo minus co- suetos coetus celebrabant,Deo preces pu blice fundebat,sacramentoria communioni intererant idq; in ipsis etiam
sylvis & speluncis, si alibi non liceret)sine ullo minarum, quae a furio sis illis
jactabantur, metu. Postea vero Theodosius & pii alii Imperatores Ethnicorum templa claudi quidem jusserunt, sed ob idola quae in iis erant, & quia quicquid illic gerebatur, impietatis &superstitionis plenum csset.Nulla poLsunt alia templorum clausorum eXempla proferri. Quare, quu Papa imperabit, ut aedes sacrae in hoc regno claudantur , aut eodem furore, quo primi illi Tyranni Ecclesiae hostes, corripi tur, aut certe impietatis idololatriae, quae illic aguntur, damnet necesse est. Patres nostri ca omnia considerabant,& Christianorum priscoru more istas omnes Interdictiones ridebant. Hoc vero illorum animos justa indignatione vehementer exulcerabat Id quod
137쪽
138 DE INTERDICTO etiam piorum virorum poctore acri ri vulnere transfodiet quod Papae pio populi affectu & religione sceleratciabuterentur, ut eum ad flagitia contadentius suscipienda impellerent. Videbant, quam cara Gallico populo es sunt Religio, templorum ingressus, sacrarum rerum usus : Itaque sancti illi viri comminationes suas illi intentabant. ea ipsi erepturum se minabantur, ut facilius ad principibus suis renuntiandum. ab iis doliciendum inducerent. Hi profecto abusus sunt, &profanationes plane intolerabiles. Siquis vim in aliquem adhibet, & gladio districto jugulum illius petit, capitis periculum minitans, ut flagitii alicujus aut admittendi assensionem &societatem, aut jam admissi dissimulationem silentiumque extorqueat rid sexcentis tormentis crucibus dignu iudicabitur. Aiph isti totius scilicet Ecclesiae praesecti & moderatores, ut sacru & devotum Deo populu contra Rege suum arment,atq; ex illius a
mniis manibus iustissimam publici
138쪽
RE NI FRANCIAE. 13' status defensionem eripiant,duos illos
fulgentes gladios, quibus se instructos
dictit,illius capiti inferunt: α nisi impia coj uratione ac perfidia tum regem suu regno spoliaverint,tum seipsos externoru servituti dediderint, tunc vita se illi adempturos interminantur. At quam tande vitam Non corporis quide,sed animoru vitam, spirituale pabu- tu,salutem aeterna, dum& Christianis cocionibus,&publicis precib &sacramentoru usu nefarie iis impieq; inte dicunt. Id vero praecipue pravas Paparii mentes manifestius aperiebat, patrumque nostrorum animis & paeneo
culis ipsis subjiciebat, quonam genio afflati, quo etia ingenio praediti essenti
ut ea re perspecta& plane comperta, patres citra ulla dubitatione & religione , conscientiaeve & dignitatis suae labem , ad tollenda eorum decreta conspirarent: facileque judicabant quod olim a Christo scribis & Phariseis ut probrum objectabatur, id ipsum meritissimb & convenientissime Papis nostris exprobrari posse, eos sciliςςt
139쪽
i o D E IN TE KDICTO putare se regni coeloru claves, omnem carum pro animi arbitrio diseensandarum potestatem adeptos esse, cum interim non solum nullam eo ingredi-
cndi voluntatem haberent, sed etiam illius ingressu populum excluderent. O detestabilem impietatem l O facinus exsecrandum i Populum, templorum in quibus Dei praecepta discat, aditu prohiberi, nisi prius Papae, a qua
ad defectionem sollicitatur, mandatis pareat rPopulum n5 decere Deo supplicare,numenq; illius &fidem implorare, nisi prius gratiam a Papa ineat, iutiq; patriae suae libertatem perfide vendati Populum sacramentorum usu privari, nisi prius Hispaniae insignia &a ma sumat: Populum no posse amplius Deum colere,nisi prius Papam, ipsius que bullas colati Quantum autem ad
mortuorum sepulturam attinet, tam immanis est ejus rei atrocitas, ut de ea
plurib' agere nihil sit opus. Nostri igitur piiq; illi patres, non sine acerbissimo animi sensu & dolore haec secum reputabant. Ecclesiae doctores,&ejus saeculi
140쪽
REGNI FRANCIAE. I tticuli Jurisconsulti suis scriptis lacrymas & suspiria in posteros derivabant, ut hodie apparet. omnisq; Gallica Ecclesia hoc certosibi pollicebatur,regni& libertatem & dignitatem, simulque rerum omnium sanctarum quς quide omnia ripae indignissime distrahere conabantut) usum bona side a se retineri. Atq; adversus Paparum excomunieationes &Interdictiones tam praeclarum & constans majorum nostrorupropositum fuit, ut Papae aliquado cedere coacti sint, promiserintq; se non
amplius nec contra regem, nec contra
regnum iis usuros. Ea de re Martini s& 4: tum Gregorii 8,9,IO,II & aliorum quamplurimoru conscriptae Bullat in Tabulario regio adhuc extant.Id quo que jus ad Franciae patricios,atq; adeo ad minimos usq; regis ministros pertinuit, cujusdam capitularis, ut vocatur, a Carolo magno, ejusq; filio sinciti vi&virtute, cujus hoc est initium, Siquos culpatorum, sec. Quod si Papae severitatem censoriam in nobilem quendam virum, aut Galliae civitatem adhibus