장음표시 사용
71쪽
de sequitur porro, quae de rerum omnium emanatione e Deo, de men fis ad Deum ae eesse, viribusque divinis ex hoe fonte hauriendis, aut recuperandis, deinde docuerunt . Eelecit ei et Pythagorei minores, ante Plotinum jam innotuisse, hausta tum ex Platone tum ex orientis ae Aegypti ad enthusiasmum propensione insita. Ceterum subtilitatis plurimum ei aceessit Eelecticorum seriorum studiis, ut patebit infra. Fuit autem dubio
proeul hoo quoque inter ea, quae Ammonius Saccas εν απορρητοις docebat. Ex Lueano, qui vixit sub Nerone, discimus, magiam vulgarem ad nova, magisque M.f.. horrenda prolapsam esse scelera; certe leguntur apud eum, quae scriptores priores non vulg/ris tradiderunt. In saeris magieis si a magiea vertigine torta, adhiberi sylita seribit, id quod apud Theoeritum supra etiam vidimus; iii Numentum tamen aeeurate ibidem non invenimus deseriptum, quin verba scholiastae subinnuunt singulare quid laut mirandum in eo non fuisse. Cum autem praeter Chaldaicam, Aegyptiaca etiam hae tempestate jam im notuisset magia, idque instrumentum ad rationes altrologieas, et superuitiones peregrinas sit compositum; ad hane aetatem commodissitne videtur referri. Hi namque homines operandum esse ei rea Hecaticum strophalum, praecipiebant, ut eui insit magna vis magiea. Ibi Psellus, Hecaticus, inquit, strophalus est sphaera aurea, quae in eludis sapphiruin, loro bobulo agitata, reserta characteribus. Harie circumrotantes in voe bant Deos aut Daemonas. Atque ejusmodi sunt, quae Jyngas vocare solent, seu sphaeri eam habeant, seu triangularem, seu quamvis aliam figuram. Talia autem moventes,
sonos ineonditos vel belluinos edunt, ridentes et aerem verberantes. Vocatur autem stroisphalus ille Heeaticus, quia Hecatae dicatus est. Hecate autem Dea est apud Chaldaeos , ad dextram habens virtutum fontem. t Recte in indice octavo notat Clerieus, Hee ten non esse originis Chaldaicae, sed a Graecis Chaldaeorum aliquod numen hoc vocabulo insigniri. Magam porro Thessalam, narrat Lueanus, vivos desidere homines, a rogis rapere sagam
eorpora nondum per sta, e sepulchris eruere humata, ut oculos iis eruat, ungues prae .seeet; a crucibus eam radere eruorem, clavos, quibus crucierant affixi, extrahere, quos-eunque possit, jugulare, et sanguinem calidum excipere, ex uteris vi extrahere foetum, in ut omnibus his ad sacra magica utatur. Credebat quippe vecors superstitio, magnam vim inesse membris humanis, rebusque e sepulchris aut patibulis petitis, admovendos insta orum Deos, qui vehementer his delectentur, et per co3nationem. alliciantur. Ipsa rei vanitas fingere haec portenta, et excogitare hujusmodi stetera eoegit si perstitiosos. Temporibus priseis sanguine hostiarum praecipue nigrarum, adhibitis etiam herbis esseaeibus elici manes, homines credebant, quibus cum parum inesse virium experie tia delitiae eos docuisset; nee dimoveri tamen sese ab ineepto, aut persuaderi sibi totius n gotii vanitatem, paterentur: ad alia eaque essicaesora sibi putarunt recurrendum; ut ades ipse magicorum rituum progressus, totam artem satis superque redarguat. Novo etiam ne omantiae genere utitur maga ThesEla; antiqui umbras diu desem iactorum posse eliei sbi persua labant, hoe Titessala omnium pronuntiat dissicillimum, fa-
72쪽
essius longe, s corpus modo exanimatum earminibus vlae leuatur. latur eadaveri re
eenti ineantationibus animam restituit, reisonsum ab eo latura. Ita existiinabant se te, quod animae modo defunctoruin non1um deseendissent ad inferos, Aetliusque popsent in corpora reduci, unde apparet, superstiscnem in eliei rudia diu iam desunn
vum animis salit sese intelligentem, aggressuri fac ioca in que meliorem sperasse sue
Novum denique et hoe videtur, quod maga, non obedientibus statim manibus, mimnis ae vi agit; Paretis inquit, an ille compella adus erit, quo nunquam terra Vocato, non
concussa tremit, qui Gorgona cemit apertam. Verberibus suis trepidam eastigat Hynnim Indespem tenet vobis, qui la artara 3
Hune, cujus nomen non adjieitur, quique summum in inferos putabaturhabere imperium, maxime apud magos haberi areanum, est probabile; interpretes tamen Demogorgonem eum vocant, vocabulo serios invecto et e Gnostieorum ae Platonicorum postmodum Demiurgo, Per corruptionem vocis, orto. f) Etsi itaque quale numen intellexerit Lura canus, non constat; novum tamen id et nuper ortum facile perii ieitur,l apud antiquiores enim nihil Heeate est in sacris magieis potentius. Eadem se E haud ita multo post eanit Statius, praeter unum Lueano additum, quod eonsiderari attentius postulat. Minatur nempe et ibi Tiresias, ni mox appareant umbrae vocatae, sese patefi cturum
Triplicii mundi silmmum, quem seire nefastum est. in γMundos Plato nisi duos non novit; post Platonem mundorum numerus, Alexandrino. rum abstractionibus, et aliorum somniis, crevit, ut tres, immo quatuor esse mundi a se invicem pendentes putarentur. Ternarium post Plotinum demum a Proclo ita philosoplatam esse invectum constat; haeretici tamen e religione Cliristianorum numeri hujus venerationem keum asserentes eum ad mundos videntur transtulit se maturius, id quod de Gnosticorum similiis mox dabimus probatum. Sed mirum, numerum hunc adeo ma ture ad gentilium pervenisse notitiam. Qirae omnia si probabilitate non dellitui vide' buntur lectori, oecultum hunc adeoque tremendum magorum Deum, alium esse ab Demiurgo, ut hoc etiam loeo opinantur interpretes, Demogorgonem iterum in ejussiabstituentes locum, saeile largietur. Is nempe Deus nullus est alius, quam primum iblud principium, unde cuncta manarunt, omnium rerum auctor et conditor,id eli lux infinita et immensa, omnia pervadens, sustentans, in se continens, formans et alens; a Demiurgo res jam emanatas in ordinem redigente et in mundorum disponente ordinem longe diversum. Traiano rem Romanam regente, a Basilide et Carpoerate, monstra opinionum sunt exelusa, eaque ab sectatoribus, Basilidianis et Carpocratianis. aut nomine universos comet plectente, Gnosticos sese vocantibus, late disseininata. Favebant et hi omnium ierume Deo emanationi, idque eo intelligitur saeilius, quod Basilides Alexandria erat oriundus,
73쪽
adeoque a teneris ungu culis hule, seu philosophiae, seu theologiae innutrἰtus. Iidem
matteas etiam superstitiones emanativae philosophiae adhaerentes, Aegyptiis autem sere insitas, in tutelam receperunt. Α primo rerum omnium principio, quod nomine e reat, cujusque nomen pronuntiare nefas sit, manasse logon, inde phronesin, hine sapientialia ae vim, hine vir utes principes et angelos, ab iis primum coelum esse factum, ab horum progenie secundum manane coelum, usque ad numerum 36 . Utuntur et imaginibus, incantationibus et invocationibus. Nomina quoque quaedam assingentes quasi angelorum, enuntiant, hos quidem esse in primo coelo, sos vero in secundo, et deinceps nituntur 36s ementitorum coelorum et nomina et principia et angelos et virtutes
exponere. Quemadmodum et mundo nomen esse, in quo dieunt deseendisse et ascendisse salvatorem, Caulaueau. Igitur qui haec didicerit et angelos omnes cognoverit, invi- sibilem et ineomprehensibilem eum potestatibus universis fieri, quemadmodum et Cau Iaueau sitisse. Ter centum autem sexaginta quinque coelorum locales positiones distribu- 'unt similiter ut mathematici, illorum enim ti remata accipiunt. Est autem princeps eorum et propter hoe 36s numerum habet in se. Eadem narrat etiam Theodoretus, nisi quod nomen servatoris proprium et oecultum dieit suille Chaldaicum, et aeonis, mundis omnibus praesecti, Abraxas. Augustinus addit, carmina amatoria studiose a Basilidianis disci, et e Graecorum numerorum indole compertum, ut appareat
nominis litteras esseere 365. t
Ab his non disserunt Carpoeratiani nisi in minoris momenti rebus, quoad summam Carpo. disciplinae optime cum iis consentientes. Addit tamen quaedam Irenaeus, in Basilidia. iris obiter tantum tacta, ut adeo Carpocratiani superstitione illos videantur superasse. Ar-ιii. res magi eas operantur et ipsi, inquit, et incantationes, philtra quoque et charitesia et pa- redros, Oniropoynpos, et reliquas malignationes, dicentes se potestatem habere jam d
minandi principibus et fibricatoribus hujus mundi. Non solum autem his, sed omnibus etiam quae in iis sint facta. it Theodoretus accuratius haec enarrans, hoc loeo non est praetereundus: Dominum Iesum, inquit Carpocrates, virtute suis te in em, ut
qui puram habebat animam, et memorem suae eum ingenito consuetudinis. Dieit autem
etiam eos, qui illi similes fuerint, contemptis mundi effectoribus angelis, potestatem ae-eipere ad facienda similia. Quodsi etiam puriorem suis habuerit animam, superabit, iris quit, vel filii dignitatem. In tantam arrogantiae in laniam impegerunt hi homines, praestigiis utentes et daemonas invocantes. tri In plures Gnostici, temporum progressu, similias aut sellas sunt divisi, ut euique Gnostse ingenii erat aut audaciae satis ad augendam novis ςpinionum monstris magorum discipli. nam. De his, ne saepius sit, legentium taedio, ad eadem redeundum somnia, quo magis uno posita loeo lucem sibi Mundant, brevius differam. Fuit in iis Marcus quidam arti magicae deditus, et eum praestigiis et incantationibus quaedam mirabilia faceret , multos simplices decepit. Admiseent ejus sectatores) etiam nomina Hebraica, te rentes eos, qui initiantur. Ex his plurimae pullularunt haereses, eorum quoque partem D Irenaeus adv. haeres I. p. 6. Ibid. p. g. Theodor. haeret. s. b. I, sedi. de Basilide. D Avaris . de haeres. n. IV. in Irenaeus II, e. as. 1
74쪽
tem esse ὀi Ie eos, qtit a nonnullis Asto drytae, ab alIquΕns antem Aseo grupitae meas. tur. D Hi di eunt Sabaoth in septimo coelo tyrannidem exercere. Nomina aeonum seu geniorum aut Deorum mundis praeseclorum alia segetetit Irenaeus, ut Ialdaboth, Eloqei, Adonei, oret, Astaphei, de quorum rebus gestis sese Gilostiei disserebant. inter Gnosticorum familias numeratur denique ophitarum seu ophtinorum sella, ab Euphrate quodam eondita. 49 Haee vocabulis Hebrateis e sacri, etiam lirieris petitis, naturas illas potentes insigniebat, mundi partibus praesectas, et e summo Deo per emanationem tradatim prosectas; haee magi eis superstitionibus vehementer late addicta, precumque
et invocationum sermulas magno numero exesigitavita operae est pluribus ae his disse- ventem audire Origenem, ut lem: Christianorum superstitiones magis appareant, et artis N agicae progressus, veraeque se ae luce aliqua persundantur. Ophiani ut emanatio- Num serie iri magis illultrarent, oculisque ipsis praeberent eonspiciendam, in tabula rem omnem delinearunt, quam Origenes vocat in quo erant circuli decem locis sejuncti, uni tamen cireulo maximo inclusi, isque amsiens, anima universi, dic .hatur Leviathan. Sub cireulo infimo inveni Beemon positum di Inveni in hoe dia xrammate circulum maiorem et minorem, in quorum diametro erat scriptum pater et Diius, inter maiorem autem, eui minor erat inelusius, alios cireulos duos, exteriorem flavum, interiorem caeruleum, septo, securis specie, inter se copulatos. His circulis adscripta erant, Riteri vocabulum dilectionis, alteri vitae, alteri providentiae, alteri sapientiae, et sie porro. D obscuriuscule haee traduntur ah Origene, ita quidem, ut in rcgee vix videatur textus. Quoeunque autem ordine hi eireuli fuerint dispositi; 'id saltem apparet, este eos Cabbalisticis Judaeorum cireulis sui illiinos, rerumque omnium e Deo emanationi declarandae destinatos. Ne tamen in animum aliqvix indueat, a Cabbalistis se
re prosectam hane delineationem; verba Celsi, quibus id videtur negari, apponam. QuanqMm, inquit, multos peragravi locos, quaesitis ubique, qui scire se aliquid profiterentur, non inveni tamen, qui huie diseiplinae faveret Atqui Cabbatillae in P Iaestina aut Alexandria inventu non erant di messes, adeoque non sine probabilitatis specie eoncludi hine potest, Cabbatiliteam plutosophiam, quatenus cireulis eiusmodi at lue figuris utitur, tum temporis nondum exstitisse, immo lianc ejus partem e Clari sitianorum de- Iiramentis originem traxisse. Ceterum lieet e Christianorum numero exclusos vehemen- ter cupiat Ophia nos origenes; ') a Theodoreto tamen f) aliisque inter Christianos eoLV 3Iocantur, praeterea ex eorum opinionibus conitat, inulta cos hausis se e sacris litteris, qui bus aliena tamen haud pauciora admis terunt. - -
Formulas pretiam, quibus utebantur Oph Iani in elieiendis coelorum et astrorum praesectis, has recenset Origenes; superato vitiorum septo, ubi penetratum fuerit per portas principum aeoni adistri clarum, pronuntiari haec jubent: regem unius moris, vim culum caecitatis, oblivionem omni circumspectione carentem saluto, primam potestatem
75쪽
et patris, Gratia sit mecum et pater sit mecum. Hine dicunt potestates ogdoadis pendere. Dei neeps. praetergresso, quem v anx Ialdabaoth, dicere jubentur: tu eonfidenter prime et septime ad imperandum Ialdabaoth, qui esPrinceps verbum mentis sincerae. opus persectum filio et patri, charactere typi vitae qui adsera symbolum, quam aeoni tuo elausisti portam, aperi mundo, transeo tuam portam, liber rursus potestatem. Gratia sit meeum, pater sit mecum. Principi leonis formam gerenti consensum esse dieunt eum stella Saturni. Reliquas preera, ut quae sensum aut nullum aut arcanum habent, selena praetereo, nomina modo potestatum reliquarum adjiciens: inter quas sunt Sabaoth, Asu-phaeus, Aeloaeus et Horaeus, quibus enarratis Origenes subjungit: horum auctores nee in rebus magicis satis suerunt versati, nee litterarum sacrarum satis gnari, omnia enim miscuerunt. E magia Ialdabaoth, Astaphaeum et Horaeum e liueris Hebrateis Iaoia Uellovam sorio Sabaoth, Adonaeum et Eoaeum petierunt. Deinceps alias Celsus fabulas exponit; principes ae potestates, alios leonum, alios taurorum, alios draconum aut aquilariam, ursorum aut canum gerere figuram. Colligentibus haee omnia in summain, Ophianorum superstitiones magicas, ex Ae- Fons M. gyptiorum et Chaldaeorum astrologia et m agorum de daemonum figuris, insomniis est ecopses Aelle intelligitur; quibus inter se glutine emanationis copulatis, novum et po tefitollim emersit superstitionum eorpus. Subit haee eontemplanti admiratio animum,
quam. solera fuerit: ae inde uiri ingenium humanum in excogitandis, quibus se ipsum falleret et in errorum irremeabiles praeeipitaret labyrinthos bae ingenii vis si eo suis.
set versa, unde sporari exitus si ustus poterat, et hauriri vera et accurata notitia, diei. vix potest, quantopere litterae ae disciplinae severiores fuissent auctae. Sed opinionum limmanarum contemplanti. vieissitudines et progressus, fatale generi humano apparet elle,
ut omnes ante peragres errorum et somniorum vanitates, quam solidam attingat verit tem, id inde reportaturum tamen emolumenti, ut firmius deinde et constantius repertae
adhaereat veritati. Multa hodieque Gnosticorum superstitionis exstant monumenta. rura voeata, animalium verborumque monstra gemmis insculpta, de quibus pin Maearii et Cbi siletii eruditas de iis differiationes eommemorare plura supersedeo. IHorum , eoremque similium opera est effectum, ut magicae superstitiones magis Int.ritia magisque gliscerent, siquidem deditus iis vehementer erat Hadrianus. Artem mea 'εgia in dieam ingenti conatu invaserunt magi hae tempestate. Pamphilus quidam de herbis seri- oti M. bens ad fabulas versus est aniles, si1nulque praestigias Aegyptias, junctis incantationibus, quas, cum herba colligunt, ad murmurant, exponens etiam, si qua ex homine serebatur transformatiq, tum ineantationes et libationes atque thymiamata, quae in eoiligendis iis
adhibebant, nee non et alias hujusmodi praestigiaturas leas. t vixit is Galeni aetate. sub Hadriano sorte. ttin tandem audaciae progressi sunt homines superstitiosi, ut adipe
philin. in Hadriano p. 24 . Lutet. Iss . t Galen. de simpl. medie. saeuit. H. p ooemisit Hule, et qui ejus stiniles evstiterunt, vellementissime reluctarer Calenus, risui et mniaultui eos tibioque Poneus, eorumque Gedulitatem, mentiendi audaciam et ignorantiam ob sini, Maena. apo ipso
76쪽
adspergerent vi is trinxime a magia alienis ejus artis infamiam. M. Antoninum philo . . Ilium non dubitat Dio Cassius aeeusare, pluviam Amtipitis cujusdam magi Aegyptii arti us impetrasse, eam nempe, quam Christiani in suas pertrahentes paries, legionis subminatricis precibus narrant partam. in Alii Mareum iactis carminibus et conseeratione , id seribunt egisse per Chaldaeos et magos, ut Marcomanni populo Romano semper devoti essent atque amici. Quorum quidem alterum resutat X psillimis, Mareum magorume insuetudine et praestigiis delectatum nuspiam legi, narrans ' ; alterum philosophus ipse, . a Diogneto se didieisse assirmans, fidem non habere iis, quae de praestigiatoribus, incam lationibus, daemonibus averruncandis, aliisque hujusmodi serebantur. in Libri mi. Eodem imperante Marco edictum provinciale in lueem est editum, quo libri quidam, isse. .. improbatae lectionis appellant Iurisconsulti, jubebantur, si eui lis ereditate obtigi Lb.n vj. ' sent, protinus corrumpi. Hos libros magicos et his suisse similes, autumant. Quam late serpserit magica superstitio, facile hine apparet, quantusque librorum num rus ab hominum ei deditorum genere jam fuerit conscrip u . . i uti,fitia Inter magicorum librorum auctores eminet hae tempestate Iulianus eognomine rLR . Theurgus, inagnum inter magos nomen nactust et in praecipuis seinper ab iis, qu magos enumerant, .commemoratus. ' Hune narrat Atrastasius pestilentia in Romae Maxi-
eis artibus sanasse. Suidas et alii pluviam, quam alii Arnuptii tribuunt auctori, effe-eisse eum seribit. Habebat is, auctore eodem Suida, patrem Iulianum Chaldaeum, qui dedaemonibus seripserat et κυφι id est phylacterio, quo a singulis corporis partibus artere morbos magicis cerimoniis queamus. Iulianus filius scripsit theurgica, τελες ικα, aliaque ad diseiplinam hane areanam spectantia. Illud interpretatur Fabrielus esse idem, quod supra narravimus e Plutarcho Aegyptios e si speciebus eomposuis: se: additque Julianum filium non esse auctorem oraculorum Zoroastris, sed commentatorem potius, eum illa sint Iuliano antiquiora. D Hine ita nite apparet theurgiam esse Porphyrio antiquiorem, cumque Zoroastris oracula, quae exuant hodie, e philosophii Platoniea dubio procul trahant originem ; ante Plotinum Eclecticos jam theurgiam exeri. euisse; Porphyrius tamen et maxime lamblichus a multias eam superstitionibus erasiis
philosophia subtiliore indignis purgarunt. Intelli
imisti in artem medicam magiae obieem posuisse per aliquod temporis spatium, optimeque de genera hutnano meritus, jure existimatur. 'γ Alligatorum quidem vim non omnino negat, at incantationes et vocis barbaras quicquam posse. persuaderi sibi non patitur. Galen. de simpl. medici saeuiti vi prooem. M alibi pamin. Ibid. X, cap. II. ' .
77쪽
.LI Intelli uir etiam e pluribus Meiani lotis, quantum Graecἰ magis tribuerint pere- Mixo. grinis. Solent quippe homines peregrina et peret 'inos magis mirari, majoraque ab iis Pyre quam a popular bus exspectare, omne enim peregrinum habet aliquid obseuri, in quo ad lubitum et exanimi sententia fingendo exsultat phantasia. Prineipio Babylonii seu Chaldaei .
ob artes magicas, magnopere excellebant, hi sanare morbos incantationibus et amuletis vid, ' 'bantur. Babylonius, inquit Lueianus, aegrum sanitati restituit, incaritatione venenum .
ejiciendo, et appenso pedi ejus lapide a sepulchro virginis sumto. Idem in agro, reeitatis e libro vetusto septem nominibus, purgatoqui sulphure et face loco, ter circumeundo eum, reptilia omnia e latibulis elicuit, ut omnia serpentum genera convenirent, uno tantum dracone sene relicto. Quibus consperes, non adsunt omnes, inquit magus, ablegavitque serpentem natu minimum, qui eum areesseret. Congregatis omnibus, Babylonius asilavit eos, quo incensi deflagrarunt omnes. Eadem iama de Hyperboreis. etiam Vigebat, qui per aerem volare, per aquam ambulare et pedetentim vadere per flumina credebantur. tidem amore instillabant, daemonas evocabant, mortuos quin et Heraten ipsem. ciebant. . Amabat quippe Glaucias Chrysidem, cujus ut amorem sibi conciliaret, adiit Hyperboreum. Is expectato donee luna eresceret tum enim temporis
saera haee solent faeero sero in effodit sub dio, sub mediam noctem patrem Glauciae
ante septem menses vita sanctum evoravit, post Heeaten comitante Cerbero, denique Iunam detraxit, initio seminae, dein vaccae formosissimae, tandem eatulae se a appurentem. Quibus factis e luto Cupidinis imaguneulum finxit, eamque Chrysidem jussit a cessere, haee adluit brevi, amplexaque Glauciam prae amore vehementissimo, brevi, . audito galli cantu, luna ae Hecate unde venerant redeuntibus, est diinissa. Inter alia, quae his ii sunt nova et ante a scriptoribus non tradita, mirum est, quod de gallicantu, spectra haec sugante, eommemoratur. Est id superstitioni inter nostram vigenti plebem simillimum, qua lucis ortum et galli cantum post mediam noctem pellere spectra autumant. In ea a viOtur esse, quod galli orto diluculo canunt, lueemque serre spectra non putantur posse; luce enim certa terrores nocturni pelluntur, et licentia fingem di et semetipsum sallendi, animo ei reum tibitur. Arabes praeterea magiae habebantur peritissmi, vi euios annulos laetebant e elavi. In ἱἰιbus eruetum, et formulas ineantationum multis nominibus reserias docebant, quibus daemonum et spectrorum metus demeretur. D Pythagorei quoque adlaibitis libris qua .kM. Aegyptiis daemonas abigebant e domibus ab iis intestatis t); summi namque in hae iς, arte habebantur Aegyptii, ut seras omnes domarent earmine, quin famulos etiam e pessulis facerent, ut multa suavitate fingit Lueianus. t f In sanandis pedum doloribus superstitiosi jubebant, mustelae dentem in leonis pelle alligare, quod pedibus optimis ut, tur leo; alii cervae malebant pellem, quod velox esset id animal, pedibusque valeret optime. in) Intelligitur hine, in amuletis ejusmodi secutos esse homines sin ilitudinem auteontrarietatem aliquam, animaliaque pedum pernicitate at robore pollentia pedum me.
deri infirmitati, suumque robur aegris instillare pedibus, eredidisse. Quod quam sit stoli-Κ a dum,
78쪽
dum, a vera ratione remotum et barbariet primae, similituὀines η nodi eaptanti, imges naturae ae ratiocinioriani ignoranti, aeeo notitum, facile apparet.
Apinius Post Lueianum de magia mulin in litteras sunt relata ab Apulejo, philosimho Plato. in quibus tamen equidem nihil repeo, quod novam artis historiae inunderet tu.
m. Id modo lassiciat monuisse, Apuleium, magiae accusatum, egregie causam egisse ' Fuie autem ab ea superstitione, ut Platonieus, haud alienus, licet magiam vulgarem risui in Asino aureo exponati Idine factum, ut aetas posterior inter magos eum reserre non dubitaret, quin miracula etiam nonnulla, prioribus ignorata, assingere ei audereti Dommentum ejus rei afferam ex Anatasio, idque A eam praeterea causam, ut intelligatur, quanta fuerit hominum ejus aevi criaulita quanta insuper rerum gestarum ignorantia, quantaque inde mentiendi audacia. Narrat ' Anastasius, Apollonium et Apulsum, qui eodem tamen tempore non vixerunti sub D mitiano divertas esseeisse visiones. Cum morbo pestilentiali laboraret Roma, hos magos . adhortatus est imperator Domitianus, ut pereunti civitati. opem ferrent. Dicit autem
Apuleius, ego pestilentialem perniciem, quae in tota parte civitatis est pervagata, intrars dies sanabo. Deinde Apollonius, ego quoque, quae in alia parie eivitatis est grassata, intra x o dies sanabo. Miracula tribui homini, quem auctores coaevi ea edidiste, prorissus ignorant, hine patesiit, adeoque exemplo luculento constat, credulitatem augere post obitum res gestas, maxime si id opinionibus praeconceptis inservit, modo .exigua astit probabilitatis speetes. Hine de Apollonii, Pythagorae aliorumque seruntur m
inculis, quid sit judicandum in promptu est. Solebane Aegyptii etiam9xemere illud ne- vomantiae genus, quod supra in Lucano vidimus, eramquς- omnem magiam et superstitionein Hadriani jam tempestate samosissimi, laudem a principio sere gentis semper sibi vindiearunt. Magiam porro ad eruendos etiam thesauros diu de tan immo quod maris serie mirum, ut haeredes scriberentia in testanaentis divitum, solabant
Didius Iulianus, nullius sere pal homo magi eis artibus suit deditissimus, eaque
amentia, ut per magos pleraque sueret, quibus putaret vel odium populi deliniri vel miliatum arma compesci. Nam quasdam non eonvenientes Romanis sacris hostias immolaverunt. Qualia Ianthaee saera, in obscuro relinquit Spartianus, explicat tamen Dio Cassius, pueros eum' haud paucos interfecisse' ob artes magi eas, ira ut, si sorte, qnod futurum erat, ante coenovisset, id pom avertere. ln Carmina profana incantaverunt, pergit Spartianus id est ineantationes magicas, explieante Casaubono, a Romano Deos colendi, ritu alienas et ea quae ad speeuluin dieunt fieri, in quo pueri praeligatis oculis ineantato vertice respicere incuntur, Iulianus I feeiti et in Genus hoc esse κατaπἶρομαντει- sive εσσπJρομαροεας recte Casa ubonus assirmat; ceterum rationem rei gestae obscuram a Spartiano relictam, non satis explieat etiam ipse. Confirmat autem exemplo Iulianus,
quod usu saepe solet in vita hominum venire, qui imbecillitatem suam scatit maxime, ad: ' auxilia
in Dio Cassius LXXIV, p. '. mphil. in Dinaa in Isiano p. ssa. Lutet. 3stri 'tin spartim. in Did. d. n. s. 7. Didius
79쪽
1 ala dirim et si terstitiosi, n eius quae in potestate hominum sunt 'maxime eon.
segeres Medieos etiam invasit magis vanitas magica, Serenus namque Sammonicus, sumis s. fismae apud. Soermn imperatorem auctontatis, amuletis et verb;s haud exiguam inesse utin Sammonimi persuadet, . quamquam non sine indignatione haec videtur ridere, adeo parum sibi splerumque homines solent constaret Febrem quotidianam putat sanari, ossa in septis do mosum inmenta fi evila suspendantur. D His adjicit, febrem depelli eam ine posse, va- na 'eredit superssitio, et matrum imb illitas; quae eum dixisset, quasi plane eorum obli m,. ad sebrem hemitriineam depellendam commendat ec are illud Abraeadabra eliariae in.seribendum ita. ut ultima semper littera detracta in sermam triangularem desinat tota vox, idque jubet collo alligare. . . . Haud minor fuit in Antonino Caraesto eredulitaria vis, siquidem anxius de exitu vi. An ..tae eonquirere undique magos optimos jussit Matemimum, uti praeterea ne omantia. ut, quem sibi sata destinassent vitae exitum, rescisceret. Animas patris et Commodi multorum inliiperi aliorum, evocavit, ut a patris et st/tri , o diis eum pei sequentibu, π*ectet, liberaretur. 0 Apollonium praeterea D nςum m opere dicitur veneratus. ut saeellum etiam ei tamquam heroi exstruereti it Nihil. t pn seeius idem damni. ωt omnes, qui remedia quartanis tertianisque muM ann gςsumnt, quasi ab ciri, si
superstitione maxime esset animus liberatus. εDe Antonino Heliogabalo Lampridius narrat, humanas eum hostiis immolasse lactis uiuad hoe pueris nobilibus et decoris per omnem Italiam. Omne denique magorum tenua aderat ei, operabaturque quotidie, hortante illo et Diis gratias agente, i quod amiωkeo E rum invenisset, quia inspiceret exta puerilia, et excuteret hinias ad ritum gentilem suum. - Ualerianum doctor quidam et princeps m g rum Aegypti impulit, ue impuras eaerimonias obiret, proAnas exerceret pracstio 3, exsecranda mysteria essequere me, mactaret pueros misellos, prolem infelicium parentum e sacrificaret, tenes, ἰncta
sanctitatem vitae, qui hae tempestate oriram dabant magiae philosophieae, asse- pvi
stabant majorem, praeeunte inprimis Apollonio Tyaneo, quem deinde gregatim eeteri rentum' sunt seeuti; magi, inquit Clemens Alexandrinus, qui angelos colunt ae daemonas avia ' ' no, animalibus et venere abstinent. Praeter admirationem vulgi hae ratione' quae sitam, subest alia etiam eaque oecultior huius rei eapsa, quam, ubi de Platonieis junioisibus mox dicemus, pluribus attingemus. Magia autem vulgaris adeo jam desierat esse Oeeulta, ut praesertim, quae pertinent ad evocandos manes, et necra num Tertuti
80쪽
i vispoiatiram volet litteraturam εἰ Publiea jam, in is, litteratura est, quae anima etiam juita aetate sopitas, etiam proba morte disjuntias, etiam prompta humatione di
IlIsee obviam ire . Christiani seriptores omni virium eoa, non negando . esse artem magieam, sed vehementer ideoniaetiae in- improbando et damnando, quod impia sit tota, .utpote dae num malorum tam h his, di boli zallaetis et fraudibus, quibus alli re . ad se et perdere studeat hinasse eam mines iniseros, iubnixam to am. Origenes in eadem ea sententia quam L 2'. pstriti s gratuita non esse Deo, inquit, . qui aselicto ejus leui u da. Mani. manaS sequitur; ne satis quidem con tare, a daemonibus sanari morbos; esse daemosas ,
. hosce pauem fidos, saepeque maioribus ab alio donis pellectos nocere eultori primo. Multa igitur daemonas poste haud insteiatur, immo aperte alibi haud exiguam iis vim reb. buit, multaque vocabulorum eviopum op: mira putat essici, ut adeo errent, qui incanitationibus et verbis magicis ortinem denegant emeaeiam. Si, inquit, valuero demonstra re nomina eiuraeia, quibus utuntur Aeg Itiόrum sapientes, larum magi, Indorum Brachmanes, Samanaei, aliaeque praeterea gentes, quam habeant ruram; mariam
non esse rem absurdam, sed Iundamensis idoneis, cognitis tamen oppido paucis, ut placetiis, qui artis sint periti, essetam. Voees enim Sabaoth, Adonat, aliaque ab Hebraeae in magna veneratione habita nomina, non easu . sed propter theologiam aliquam armnam, verum conditori sunt imposita, eamque ob eausam ordi quodam pronuntiata, magnam vim sunt sortita. . Alia quoq se Aegyptiorum dingua prolata daemonum nomina suam habent potestatem, alia in lingua Persarum, et se porro. Ut terrestres daemones suam singuli habent provinciam et loea, quibus praefieiuntur, ita nomina sunt iis in sing Iis linguis imposita, quibus natura eorum et munera significantur. o Qui potueritpe spicere, quae de nominibus tradunt ir areana, multa etiam de angelorum inveniet vocabulis, quorum alius Michael, alius Gabriel, ut cujusque seri munus, Vocatur. Dicunt denique incantationum periti, eandem formulam lingua sua pronuntiatam esse essicaeem, in alium translatam sermonem, nihil posse. Π In eadem sententia est etiam Augustinus. ito Quam intelligat Tertullianus publieam necyomantiae litteraturam, Origenes explicat pluribus: multa se edere mira posse praestigiatores, quique ab Aegyptiis sunt, docti, profitentur. Hi in mediis soris paucorum obolorum pretio daemonas ex hominia
bus ejiciunt, morbos amando fa nant, animas heroum evocant, eoenas sumptuosas, memsis, edulia delieata, aliaque, qaae nulla sunt, orandunt, animalia insuper sese move tia, quae revera non sunt animalia. te tristἰε. Superssitionibustentiona nitebantLP.