장음표시 사용
81쪽
., DE INDOLE MAGIAE AD CONSTANTINUM M. VSQUE.
Tertii post Christum natum Iemli initio Plotinus, ingens illud Platonieoriam iunio. nihi
rum eulmen, floruit, cujus et sequacium studio dici vox potest, quantum profecerit alte. FGectio rum illud magiae genus philosophicum. Hi rem a philosophis Alexandriae coeptam, Apolloni. aliorumque, quorum nomina delevit temporis injuria, studiis promotam, in δium p disciplinae tandem formam redegerunt, adjuvantibus ipsis etiam Chriitianis. Adeo hae tempestate exarserant hominum animi in magiae studitum, ut fraudibus fieret etiam locus in suppostiis antiquorum, ignotorum saepe illas, libris conscribendis, quos avide adeo a ripiebant homines, ut eo ipso impostorum vehementer augerent industriam. Id Plato. . nidi etiam ipsi, haud immunes ab eo fraudix genere, queruntur. Fuerunt Plotini aetate, . inquit Porphyrius, Christiani multi, haeretieique ex antiqua prosecti philosophia. Adetiphii, Aquilinique sectatores, qui Alexandri Libyei, Philocomi, Demosticiti et Lydi libros turtinos habebant, quique revelationes Zoroastris, Zostriani, Nicothei, Allogenis, Medi, aliorumque circumferebant, multos, decepi, ipsi, in fraudem inducentes. Hos ag- iressi sunt Plotinus et Amelius. Alii sub idem tempus Salomoni libros magicos aude- Ο ant tribuere, quo in genere exercebant se Iudaei, qui scriptis a Salomone adjurationi- ' bus daemonas solebant adjurare. Iudaeos enim intelligere origenem, apparet vel imde, quod Iudaieum esse dicit, objicere Christo, eum daemonum ope daemonas eiecisse; Accedit, quod inter gentes et Christianos eo nomine Salomon non celebratur. Paueae lusius seeuli reliquiae exstant adhue, Zoroastris v. g. oracula Chaldaica, Salomonis Schense his phoeaseli seu Clavicula. . . M artibus magieis Plotinus adeo non fuit alienus, ut vehementer potius earum plo in peritiam affectaret. Qui vitam ejus seripsit, familiaris idem ae distipulus , Porphyrius nonnulla de eo tradit, vires humanas superantia, cujusmodi est: tanta fuit in cognoscet 'dis hominum moribus selertia, ut quae maxime occultabantur, depreti deret, immo qualis quisque esset suturus, praediceret. Mulieri enim cum monile pretiosum furto es et ablatum, samiliaque omnis in eonspectum Plotini esset adducta, intuitus singulos, hie iest, inquit, sur, idemque mox est consessus. Polemoni qualis esset suturus, diuque non victurum, praedixit. Idem me agitare de morte mihi consciscenda praesagiit, . esseque id consilium mentis parum sanae exprobrans, iter ut susciperem suasit. bod majus est, genium suum norat aecurate, cum eoque versabatur similiariter. Sacerdos quip- eλκyptius cum Romam venisset, velletque Plotino sapientiae suae specimen edere, ut ecum abiret, genium suum visurus, eum rogavit. Falia in Isidis aede invoeatio, hune
enim unum lamin purum sese Romae invenire aiebat sacerdos, et apparuit vocatus, non daemon, sed daemone major. Hine adeo crevere viri spiritus tandem, ut Amelio ad sacra eum invitanti, daemonas ad me, non me oportet accedere ad daemonas, respon
deret. D Unde apparet, imperium aliquod aut auctoritatem sibi tribuisse in daemon sPlotinum, quamquam modeste acinodum adjiciat Porphyrius, ipsos nee intellexisset nee quaerere e inagistro ausos, quid sibi vςllet orationis haec magnificentia. i Daemo.
γ Porphyr. vit. Plotin. e. Id. ap. Fabrie. Bibl. GR. libr. IV, p. II . pari. I. Oriones in Matthaeum trada. XXXV. P. 8 . Porphyr. viti. Pist. s. II. D Ibid. c. Io. .
82쪽
immittit Plotinus. Deum ipsum vidit Plotin 1.
Daemonum aut deorem sorte ipsorum auxilio, morbos etiam immisit Plotimis λου
micis. Inter eum enim et Olmpium orto cextamine de primo inter philosophos loco, Olvmpius artibus eum magicis petiit. At retorsit in eum machinationes Plotinus, Pulisque, impetum liostium sentiens, inquit, . nune Orumpit corpus marsupii instit eoru trahitur: id quod haud sine dolore experius Olympius frequenter, a maleficio destitit, is bustissimam esse Plotini animam sessus, quae eonatus omnes repercuteret in auctorem. Porphyrii in his omnibus modestiam non possum non mirari, adeo parce et invide magΘstri praedicantem miraeula, nee plura aut majora inerentem, cum materiam tamen, unde . Plura fingerentur, haberet paratam. Sed terrebant eum Apollonii, Nwndri, aliorumque exempla, in quibus mentiendi libido et fraudis quaelibet aud di impudentia, adeo modum erant egrestae ut prudentioribus risui essent et eontemptua, a quibus tamen secta. nunc demum in publieum prodiene, cuiquet laeta satis Plotini sima astulgebat spes, sun mo studio erat defendenda. Temporibus seeutis, stabilita iam Alexandrinorum sella. audaeiores etiam hos videbimus sectos.
- Qt M autem caput est, omnique hae eum geniis similiaritate maius, ad summi sus Dei conspectum admissus est Plotinus. Saepe, inquit Porphyrius, ad Deum pri
mum, mente superiorem est evectus, perque omnes a Platone in convivio traditos gradus ascendit, ut appareret illi ; qui nee formam nee ideam habet. Finis enim ei erat bono IIm, propius aecedere ad Deum summum, idque quater est asseeutus. Amplius ςst hoc, quam quod gloriabatur Apollonius, qui ipsius Dei summi gavisus adspectu non legitur. Ae hoe quidem magiae totius ad hune usque diem finis est, et summum, quod promittere aut sperare unquam ars est ausa, rejus gradus, per quos huc tandem per venit, operae est cognoscere accuratius. Prineipio eum plures esse seu deos, seu dammonas sibi persuaderet hominum barbaries, nihil ars magica optavit magis, quam unum aliquem, ad summum plures habere semiliares ae foetos: dein, intelleno deorum ae dammonum ordine, eos maxime nitebatur coaeiliare hominibus, qui plus possent; tandem. ratione, ac philosophia eo usque politis, ut unum esse omnium regem et conditorem e tradubitationόm esset politum, spretis, aut minoris aestimatis, geniis inferioribus, eum hoc inire familiaritatem, eum habere in omnibus adjutorem, exoptavit, e qua id fieret ratione docturam se promisit. Similis itaque ceteris artibus et litteris humanis, per omnia est magia; indeque non potest non ingens oriri dubium, an e sentibus homine praestantioribus, ut serunt artis periti, si hau lia 3 Quae de Plotino narrat Porphyrius, non sunt a mente magistri aliena; is enim ingeniosam novamque, ni salior, tuendi magirarumaritum veritatem, adsere rationem ingenio ejus haud indignam, quamque post eum omnes sunt amplexi, ut unieam ad persuadendum maxime aptam, nee manifestae absurditatis ream. Quaecunque vulgus magorum profitebatur, sicile his armis defendunturi Ae hactenus vulgo magorum accedit Plotinus. Praeter hoe tamen aliud ineuleat subiis mi us magiae genus, vocabulo proprio ab eo non insignitum, eui theosophiae nomen recentino indidere. Ipso namque Deo eoniungi mentes nostras, ejusque sevi contemplastrae doret, idque fieri sensibus, ratiocinio, aliisque mentis actionibus eohibitis, aesopitis, simplici quodam intuitu, mira nos voluptate persendoue. v Novum hoc etiam
83쪽
in philosophia, Gnostis tamen, ni sillor, haud ignorum, et ex Aegypto et oriente profectum, lieet de Gnostieis id verbis disertis nemo tradat. An autem praeter beatitudinem summam, rerum etiam abstrusissimarum cognitionem, et patranat mira, quae humanast superant vires, potestatem, ex familiari hae eum Deo consuetudine reportemus; an in daemonum, angelorum aliorumque spirituum ad mitramur amieitiam, non deficiis tur quidem a Plotino; tacite tamen, me ouidem judice, conceditur. Unde enim Plotianus, incantamentis non utens, ingentem hauserat animi vigorem, aliorum depellendi iu- eantationes 3 unde dignitatem, Due malueris maiestatem, quam daemones ipse rever
bantur 3 unde divinandi, nullis adhibitis vatum reliquorum eaerimoniis, saeuitatem Traditam a Plotino disciplinam summo studio, nee minori ingenii subtilitate perpo- R-lierunt diseipuli, ita ut notiones aeeurate distinctas suis etiam insignirent vocabulis, et Ipar- 'primn passim dossi inae rudimenta, corrasis undique, quae in rem erant, in disciplinae rediterent formam. In omni enim doctrina disse illimum est, eo usas initio notiones aecu. continua.
rate distinctas, voeabulis etiam propriis a se invicem separare, quo semel facto sequuntur cetera, et novae ex elementis antea disjectis surgunt diseiplinae. Quam saepius v avi magiam vulgarem, toto coelo dis erre ab ea, quam genuit Ili ma. Alexandria, professus deinde eit Apollonius Tyaneus, docuit Plotinus, animadvertenx Porphyrius Plotini diseipulus, suum euique imposuit nomen, illam vocando magiam, . o T.
hane theurgiam. Ante Porphyrium certe nemo hujus vocis, quod equidem sciam, meminit. De Porphyrii theurgia haec narrat Augustinus: haee omnia fiebant ad eommemdandum unius veri Dei eultum. Fiebant autem simplici fide atque fiducia pietatis, non incantationibus et earminibus nefariae curiositatis arte compositis, quam vel magiam,
vel detestabiliori nomine goetiam, vel honorabiliori theurgiam vorant, qui quasi conantur ista disternere, et illicitis artibus deditos, alios damnabiles, quos et maleficos vulgus appellat hos enim ad go etiam pertinere dicunt alios autem laudabiles videri volunt, quiquus theurgiam deputant, cum sint utrique ritibus fallacibus daemonum obstricti sub nominibus angel brum. Nam et Porphyrius quandam quasi purgationem animae per theu
giam, cunctanter tamen et pudibunda quodammodo promittit disputatione, reversi nem vero ad Deum hanc artem cuiquam praestare negat. Porro: nescio quomodo, quantum mihi videtur, pro amicis luis theuris erubelcebat Porphyrius. Nam illa uteun-que sapiebat, sed contra Deorum multorum cultum, Deum veruin non libere defendebat. Et
angelos quippe alios dixit esse, qui deorsum descendentes hominibus theurgi eis divina
Praenuntiem, alios autem. qui in terris ea, quae patris sunt, atque altitudinem ejus et profunditatem deelarenti Theurgia Mamque animum purgari ita, ut angelorum im sines vel Deorum videret. --ὶ Lucem haec ex Porphyrio ipso accipiunt majorem. Duo is daemonum ponit genera, bonorum alterum, alterum malorum. Quae enim ania 'mae ex anima univers ita emanarunt, ut magnas universi partes sub Iuna regant, rationeque, spiritui, pro bas .iis substrato, imperitent, boni sunt daemones, omniaque adsilutem nostram, rerumque quibus praesunt, dirigunt; serenitatem coeli, aeris temporiem optimam ei salubritatem esset unt, nosque in addi ieendis artibus et litteris adjuvant. Horum in genere etiam sunt nuntii, illis qui preces nostras et vota Diis, deorum justam monitus nobis, una cum vaticiniis, alierunt. Quaecunque contra animae spitiinini cum
Augustin. de civit. Dei X. Ibid. eap. 26. Ibid. eap. I
84쪽
83 eum iis eo it m non regunt, sed ab eo reguntur, ob iit ipsum si ira et Iubidine lim
jus spiritus incitantur et abripiuntur, daemonesque nrali iure dicunt r. bli cemni et per. 'petuam nullam habent formam, in varias vertuntur figuras ,- calamitatum omnium, Iestilentiae, sterilitatis, . terrae motus sunt auctores; hi bonos saepius se simulant, ut ade eotendos nos pelli uiant; hi pravis nostris cupiditatibus, avaritiae, luxuriae, ambitioni blandiuntur. Boni daemones laedunt neminem, sed urinanentia a malis perieula signi fieant, in somniis, aut in animos illapsu ; mali contra praestigiarum, philtrorum, et
quae sunt alia ejus generis, sunt auctores. i ,
Th.oso. Magiae genera duo facit hoe loeo Porphyrius, quorum alterum bonorum, alterunt isti 'I utitur daemonum auxilio. Post Empedoclem itaque inter philosophos primus ori ιγ. geniorum hoe diserimen adhibet, aut si qui alii adhibuerune, memoriae id non proditum; primus eerte, ni salior, in constituendis magiae generibus duobus, eo utitur, quorum illud vocatur theorgia, geniorum bonorum, hoc γοητα, malorum minitterio et eultui subnixum. Ab his tertium videtur genus distinguere, quod animas hominum ad Deum insum evehit, summoque jungit numini, siquidem theurgiam id praestare, Augu stino teste negat. Posse enim animam uniri Deo, maxime erat Porphyrio persuasum, ut
si semel anno aetatis 68. Dei aspectu sele assi met esse gιvisum, quique in librise abstinentia ab esu animalium, Deo, inquit, similes nos oportet fieri, nullumque aliud
ei saerisseium osserendum praeter mentem puram, ab omni . actu, radio ciui , .cogitati nibus etiam intimis vacantem, si admitti ad eum contemplandum voluerimus pui. ritati eastitatique summae studentes ad Deum accedemus. Ultimum hoc magiae genus , seu potius quam inde reportantus selicitatem, rerumque maximarum. cognitionem, Θεοσοφιαν Porphyrius in omnium, ru fallor, primus appellat. . Unde simul constat, ani .mam Deo unitam, ad Deique admissam contemplationem, veris rerum maximarum imis
pleri notionibus. Sunt ergo Alexandrini, seu talectiei primi theosophiae, tum quoa I rem, tum quoad nomen auctores habendi, donec alia proserantur documenta, quibus. antiquior ei diasiplinae adstruatur origo. . t
Aa Ohi Ae hoe demum est illud, quod Platoni tribuere auctori, qui post Porphyrium ei
diseiplinae iuverunt, maxime Proesus, nituntur. Habetautem sese res ita: insunt animis Oniam. hominum ideae, id est, rerum abistractarum, generum et speeterum notiones, immotae, a Pis ivs eorporis coneretione liberae, generationis let corruptionis expertes, sempitemae adeo aedivinae. Siliat eaedem ideae etiam in De I, ejirsque intellectu, et rerum nctarum, quae sereunt et gignuntur, formae, a Deo ipso materi te impressae, ex ejusque sinu in materiam translatae. In est porro anui te nostrae divinae particula aurae, mens nempe, qua maxime vel unice potiu9 homines fuimus. 'uotiescunque ergo utimur mente pura, Vin contemplandis rerum naturis versamur, divina contemplamur; quotiescunque memtem nostram intuemur, sevocando eam ab sensilius et oliuitassa, Dei partem intuentur. Moe Plato audacius paulo et more suo, poetica utens di inniae, ad Deum vocat adsuenis re, Deum contemplari, negans n is ad Deum ipsum admitti videndum, . eum ideas nos
hausse ex ipso intelligibili inundo, priusquam huic immerseremur corpori, dilectis do.
Porphyri de Abstinent. II, p. a. sqq.
D ibid. de Abstin. II, p. 1 f.
85쪽
erit verbis. AlexanJrini eontra, mutatis nonnihil his, ita subduectant rationes: Deus pervadit animas nostras, ideae e Deo omnes emanant, indeque animis hominum insunduntur, his ergo contemplandis dediti, etsispitis inferioribus eunctis animae semitatibus, Deum ipsum adspieinius, ad Dei evehimur familiaritatem. Quae quanquam miseipio distenta philosophia platonis exiguo tantum intervallo; quanquam doctrina Platonis, si accurate expendatur, durat eodem: in fine tamen longe a se invicem sunt remota, et Plutonem inter et Alexandrinos magnum esse diserimen, non potest negari. Sed de rationibus, quibus nititur theosophica Alexandrinorum diseiplina, infra pluribus agendum. sub haee sere tempora, regnante Antonino philosopho, Ephesiae innotuerunc lit, Line terae, amulmorum instar ab hominibus geri solitae, quarum primus, ni fallor, ex Anaxilla, poeta comico. cuju3 aetas non constat, mentionem saeit Athenaeus. ' Jubebant praeterea magi a daemonibus infestatos, has taeite percensere et nominare '; erantque, ut in univeisim dicamus, incantationes, quibus etiam Croesus secundum aliquos in rogo jam i constitutus vehementer est adjutus. Narrant etiam, eum Olympiae Milesius et Ephesus luctarentur, nequisse Milesium luctari, quod alter talo haberet litteras Ephe-sas alligatas'; 'quibus Unitis et solutis trigesies deinceps eeeidisse Ephesum. In lexicorsetorico Pausanias, esse eas verba, refert, physicum habentia sensum, malis averrunca , di doneum. Idem Clemens etiam Alexandrinus et Hesychius tradunt, quorum
primus ex Androeyfle Pythagoreo haee assert: α ιιον, tenebras, . πα-ον, luce terram, τετρας. annum, solem, αισια veram vocem significans. '
Nonnihil ab hoe diversus est Hestellius, loco osubstituens' quod significet ipse, et αισιον interpretans per verum. Haec vocabula Umbolorum instar esse, Andron des, sancta modo h beri et sacra, eontendit Helyelitus. Intelligitur hinc satis, verum earum sensum, fineinque cui essent destinatae, ignota tum temporis suisse, ut eonjecturis hisee dilueidanda e rent. Antiquitatem earum uno ore omnes satentur. Hesychius, esse perantiquas, sed ab impostoribus deinde auctas; lin Clemens a prima inde Graecorum barbarie Dactylisque Idaeis eas derivat; 'n' modestius paulo Pausanias, ad Croesi aetatem eas ascendere, apud Eustathium refert; fimulque addit, obscure et aenigmatire eas suisse Dianae pedibus, cim gulo, et coronae inlcTiptas. Quod si ita se habet, reliquiae sorte primi Graecorum se monis suere, vocabula enim, modo recte a seriptoribus nant intellecta, et perscripta, gram eae sunt dubio procul originis. Nee abludit a vero, litteris antiquis talia statuae fuisse inscripta: quae ineantationum tamen et amuletorum vim dubio proeul antiquitus non habuerunt, ut quae a seriptoribus antiquioribus plane ignorantur. Temporibus post . Christia in natum, haec demum seperilitio videtur invaluisse, omnia enim templa, adyta, loca celebriora aut antiquitate aut miraculis perreptantibus magis, ut novi quid et miri e quirerent, in has inciderunt voces, quibus esseaciam mirificam tribueri: 'mili dubitvrunt.
86쪽
Imper tor Aure Iiarius eris magi in eontra
Cum a virtute pristina in dies magis deseiscerent Romni, hostibiis obviam ire arti. bus magicis magis magisque coeperunt, et arcere superstitione, quos vincere armis seselosse de erabant. Imperator itaque Aurelianus imparem sese sentiens Marcomannis, li-rorum Sibyllinorum tua su fieri certis Ioeis saerifieia jussit, quae transire barbari non pos sent. Facta denique sunt ea, quae praecepta fuerant in diu 'so caerimoni in genem atque ita harbari restiterunt. Has eaeνimonias adeo fuisse effeaera, seribit deinde Vopiseus, ut nisi divina ope post inspectionem librorum Si ullinorum, sacrificiorumve curas, monstris quibusdam, speciebusque divinis impliciti essent barbari, Romana victo: via non fuisset. Nee mirum, barbari enim a superstitione non lini iunes, ubi magneis sese sacris peti resciverunt, timore animos occupante, monstris, quae nulla eranquitari sese sibi persuaserunt. . H.: AZ tet Maxentius Constantini in imperio aemulus ad magiae delabebatur prae cis, 'quip-ἱe interdum gravidas mulieres dissecuit, nonnunquam tenerorum infantum vi Icera per-τutatus est, aliquando in actavit leones, saepe insandas adjurationes ad daemonas exei tandos, quo illorum subsidio belli impetum abs se averteret, usurpavit. Nam hymni adjumento speravit, se facilu victoria potiturum. Quam sint vana magorum 'pr missa, ex his similibusque exemplis apparet. Si verum esset, quod iactant, fatorum --dinem posse se mutare, tueri prosecto tantum patronum, magicae arti praesidio et o namento laturum, si imperium esset adeptus, ae defindere a constantini impetu non neglexissenti tCAp. XI L .. fu . '
Imperator Constantinuue desertis gentillium superstisenibus, eum a doctoribus Christianis, magiae insensis, exstirpandam eam diditam, limie fini legem promulgavit, qua eorum statuit puniendam seientiam, severisi inis legibus vindicandos, qui magicis a inmartibus, aut contra salutem hominum moliri, aut pudieos animos ad libidinem deflexisse detegantur. Idem nihilominus, animo a suerstitione haud prorsus purgato, ipsis etiam Christianis magiae magnam tribuentibus esseaeiam, non statuit puniendos, qui rem dia adhiberent, ne maturis vindemiis metuerentur imbres, aut ventis grandinisque lapi. datione quaterentur, quibus non jusquam salus aut existimatio laederetur, sed quorum Proficerent actus, ne diarina munera et labores hominum stemerenturi f) Cohibendam
ergo a laedendis tantum hominibus, damnisque insuendis. magiam censuit; si quid ei messet salutare, id relinquendum. Eandem legem, negligi procul dubio priorem animadvertens, repetiit Constans, adjecta capitis poena, si quis contra fecisset, saepiusque deinde inculcavit. lil Eodem quoque imperante Constantio, si quis remedia
quartanae vel dolorix alterius collo gestaret, ut veneςeus, pronuntiatus reus capitis, imteribat. Nee desuere etiam sibi Christiani, qui stabilitis sub Constantino rebus suis, eo liis habitis, religionis etiam auctoritate sulcire imperatorum leges, omni rarium conam studebant. Concilium enim Illiberitanuin communio m vctuir exhibcndam, quina
87쪽
isseἰo alterum interfecisset, eo mod sine idololatria persiet fretus non potuisset. His
tamen omnibus parum est proseMuin; nimis altas superstimo egerat radices, quam ut legibus et auctoritate ecclesiae potuerit exstirpari. Adeo verum est, parum valere lesex et poenas, nisi adhibeantur simul, quae animis et moribus hominum purgandis sunt idonea. Nec minus tamen propterea reges et magistratus satis putant sese fecisse, si jusserint aut in. terdixerint, quasi verbis eorum divina inesset vis , animos hominum etiam inelinandi ad
Juliano gubernaculis rei Romanae admoto, eaput extollere iterum superstitio, in ob- Iulimus scuro liveusque degens, coepit, ipsis praeeunte imperatore, nugis Platonicis et theum zieis, praeitigiis, ae mendaciis capto. Fuit is adeo ad fidem splendidis adhibendam men. daciis pronus, ut templorum perreperet adyta, spectaculoque daemonum aut Deorum evocatorum, non sine magno terrore et horrore interesset. ') Qitae quam sint inania, ipse deinde fuit documento a Persis interemtus, nec eam modo inde reportans utilitatem, ut imminens sibi satum vitaret. Caeso Juliano, fraudulentae praestigiarum machianae manifesto sunt deprehensae., Cum enim per Caras urbem iter saceret, ingressus delubrum, quod apud impios in maxime honore erat, iubet portas, postquam nefanda quaedam mysteria eum sceleris sociis obiisset, non obserari solum, veram etiam obsignari, et milites eas assidue Observare, ne quisquam, donec reverteretur, intraret. At postquam nuntiatum est, eum esse mortuum, quidam in illud delubrum ingredientes, admirabilem hujus imperatoris sortitudinem, sapientiam, addo etiam pietatem, manifesto deprehendunt. Nam vident mulierculam capillo suspensam, manibus extensis, cujus ventee dissecto, sceleratus iste sorsitan ex ejus jecore divinavit, se villoriam a Persis r tortaturaim. Porro Antiochiae dicitur multas capsas in palatio, resertas hominum capiti. us, multosque puteos cadaveribus humanis repletos habuisse. Per id tempus erat vir , quidam nomine Maximus, qui, tametsi philosophum se esse profitebatur, erat tamen re- 'vera magus, futuraque se pulse praedicere jactabat. Fuit autem is Maximus Ephesus, qui theurgime artis cesebritate superavit Eusebium, de quo plura mox dicemus. Monet nos Maximus, ut de talecticorum theurgia, quae in rem sunt, subiungamus, ridibri regressi per haud magnum temporis spatium ad Iamblichum. ΑHante fortuna Eelectieo --.rum diseiplinae, paulatim horum hominum erevit audaeia. De Plotini miraculis modeste admodum et verecunde locuti, indulgere mentiendi libidini, et jactantiae diis ipuli magis
magisque coeperunt, nactos se eernentes aures patulas, et animos ad credenda, quae
audacissime etiam fingerentur, pronos. Accedebat, quod Epicurei, quique praeter eoaalii animum habebant adversus praestigias obfirn atum, minuebantur in ales, quod Aristoteliei etiam in partes pertrahi eaptiosis Platoni eorum argumentis sese erant passi, ut
adeo, exstinctis fere reliquis philosophorum sectis, soli regnarent Eelectici. His sulci
iam sine vereeundia, sibi esse eum geniis ac Diis familiaritatem, imperium in daemonas, mira multa sese edere, coeperunt gloriari. Praeceteris Iamblichus Porprimi dissicipulus inibus hisee inclaruit, qui non contentus, qua florebat na ima sanctitat Luna, qua divinus vocabatur,
88쪽
ut ma ea saera, quaeque alla artis inserviunt exeretrio, ex animἰ homlaum delerenturi Sed nihil plane singulis effectum et unive sis. Longum seret singula enumerare; si quis curiosior paulo fuerit horum, eum ablegamus ad Q Frane. de Caura librum, ubi aceu rate haec inveniet narrata. Corrupta semel per magiam philosophia alias quoque inficit disciplinas, relicto quippe, quo obviam iretur seperititioni, sere nullo. Artem media' eam Galenus defendere ab ingruente stoliditate pro virili studuerat, tantumque effecerat auctoritate, ut qui antea magiam inuiterana in medicinam, aut inferre postea nitebantur. vix audirentur. At hujus etiam medieorum principis auctoritatem vicit tandem ignoran. tia, et credulitas ignorantiae filia, latius in dies grassans. Empirici qui voeantur medici, superarunt tandem eos, qui certas sequebantur in molabis fanandis, e morborum indole et medicamentorum natura haustas regulas; . sicilius enim est praecepta aliquot mandare memoriae, quam rerum abditarum scrutari naturam.
Miseel. Theodosio imperante Marcellus Empirieus pro virili superstitiosam hane artis meditu Ση p ' eae partem juvit; is amuleta, et formulas esseaees ad nauseM usque lectoribus oggeriti,fivitii, unde aliqua excerpam, ne secretam semper ae paucissimis cognitam fuisse hane a mutet 'υςis rem vim, ut solent, gloriemur, sed publice propositam ipsi eogantur siteri. Capitis do- .:-. Marcellus mederi: eum intraveris in urbem, lapillos, qui in via jacebunt, quotc m. volueris, collige, dicens ieeum ipse, ad rapitis dolorem te remedium tollere; ex iis unum c Piti alligato, ceteros post tergum jacta, nee retro respice. Porro flecula, qua insecto. res utuntur, si spondam lecti priorem, qua vir eubat, perunxeris et spondae medio alliga- eris, dolores eapitis remediabis. Terra etiam viva in ovum mane conjecta et sub lectum ad caput collocata, milee prodest. Tandem hirundinum pulli lapillos in ventriculis habere consueverunt, ex quibus qui albi maxime fuerint, si in manu etiam snguli teneantur, aut circa caput lino nectantur, veterrimos et diutinos capitis mulcent dolores, nisi contactu terrae lapillorum potentia minuatur. Multa alia sciens praetereo, apud auctorem insum loeis insta laudatis videnda. I Hebraica quoque in carminibus vocabula interdum adhibet, coreo ut medeamur, earmen jubet in lamella stannea seribi, idque eo,
io suspendi, ante autem cani, eoreu ne megito eantorem utos, utos, utos, praeparabo
tibi vinum lave, libidinem discede unnotitia. In nomine Dei Iacob, in nomine Dei Sabaoth. 4 Ipsum quoque Claristi nomen, mixtis caerimoniis astrologieis et superstiti nibus paganis censet adhibendum, ita sanando isthiade. Collige, inquit, herbam, quae
dicitur Britannice, die Jovir vetere luna, sed hanc herbam ter dum teris et ante. quam colligas, praecantare debes se: terram teneo, herbam lego, in nomine Chr. suprosit id, quod te colligo. li) Tandem characteribus et litteris nullam omnino v cena esseientibus praecepit utendum: ad eo li dolorem scribere debes in Iamina aurea de graphio aureo infra seriptos characteres, luna a r, et laminam ipsam mittere intra tubulum aureum, et desuper operire vel involvere tubulum ipsum pelle caprina, et caprina
corrigia ligare in pede dextro, si dextra pars eorporis colo laborabit, aut in sinistro, si ibi eausa suerit, habere debebit: sed dum quis hoc utitur praeligamine, abstineat a venere,
etra De Cilitibus magicis I, 7. ros. sqq. ' Marcell. Empiric. de mediein. eap. I. column. xs3. inter medie. arti principem post Hippocr. et C
89쪽
et ne mulierem ant praegnantem eontingat, aut sepulerrum Ingredlaturi mn no serva. re debebit; ad ipsum autem coli dolorem penitus evitandum, ut sinistrum pedem sem. per prius ealeeet, observabit. Hi sunt characteres scribendi in aurea lamin L M Θ R I et L M Θ R I et L M Θ R I et Haud longo post Mareellum temporis spatio scripsit Aetius, paretor quidem in em- A. Ita
memorandis remediis mast eis, ab eadem tamen superstitione non plane immunis: si- .
quidem de draconia imagine iaspidi inseulpta eadem quae Marcellus narrat; gem- otii. misque compluribus ingentes existimat, si adfligentur, inesse vires; lupi stereus ulnis aegroti alligatum filo ex ove a lupo discerpta, prodesse eoli doloribus; N ad steriles res
dendas milieres varia esse adhibenda amuleta scribit. li Aetium eraepit Alexander Trallianus, amuletis et ineantationibus magnopere etiam Ure mI. . sivens, quibus ut auctoritatis aliouid addat, Galeni nititur testimonio, e cujus de Homerica tractatione libro haee adducit verba: nonnulli igitur putant incantationes anicula- Traii .. rum fabulis esse persimiles, quemadmodum ego quoque diu existimavi, temporis autem R. yroeesse, ab iis, quae evidenter apparent, persuasus sum, vim in ipsis esse. Nam percussis a scorpio adjumentum expertus sum, nihil autem minus in ossibus etiam gutturi infixis, quae ineantatione statim exspuebantur. , Ac multa praeclara singulae habent inean- sationes, cum institiatum consequuntur. Miratus equidem, qui fiat, ut Galenus, amuletis et incantationibus vehementer adversus, vinei se tanὸem a superstitione si passus, eatalo gum omnium Galeni librorum evolvi apud Fabrietum, e Galeno etiam ipso librorum ejus
titulos asserentem, ibique librum hune Galeni frustra quaesivi ill). Haud itaque mihi videtur dubium, Trallianum, ut causae patrocinaretur, spurium Galeni librum adduxisse. iseu de industria, qui solet esse horum hominum mos, sive in errorem ipse inductus. Nactus propugnatorem Galenum quasi triumphans noster subjicit haee: si igitur divinissἰ-mus Galenus et alii plerique veterum testantur, quid prohibet nos quoque, quae experientia cognovimus, et quae ab amicis sinceris aecepimus, haee vobis eommunicare Multa igitur sunt et alia sin doloribus renum sed nullum ita, ut annulus Cyprio ex aere consectus, habet autem in hune modum: aes Nicanum aut Cyprium, quod igni in totum non admotum fuerit, accipito; quod in ipso metallo aeris invenitur, veluti tesseram sa-
cito, ut in digito appareat, et ubi in ea inseulpseris leonem, et simulacrum, et stellam, hujus circulo nomen bestiae inscribito, et inelusam aureo annulo gestato in minori digito medico juxta minimum. Sanando eomitiali morbo amuleta haud pavea praescribit Trallianus, Osthani ejusque similibus fidem temere habens. Qti in ad annulorumae verborum merorum vim delabitur tandem Galeni cultor fidi nius, quod nisi oeulis
a Marcell. Empirici de medicin. c. 29. AH. tetrabibl. tere. I. se . H, g. Ibid. per torum serinonem. D Ibid. tere. III, serm. I. e. 3I. tD Ibid. teir. IV, serm. IV. cap. 17.
nt Fabrie. bibl. Graec. lib. IV. pars II, rap. 17. Alexand. Trall. de arte medica IX. Ibid. I, e. 13.
90쪽
eernas, eredere nulla ratione possis. Contra eolieam postquam amulctorem assatim sui. sit adhibendum, inter alia hoc etiam affert: annulum femeum accipito, ae circulum ipsius octangulum emeito, atque ita in octangulum inseribito φεσγε, φευγε, ἰουλος εζητει. Subjectim autem figuram in caput annuli scribito Hujus magnam habui
experientiam ac absurdum putavi tantum medicamentum naturale Colicae adversum non obis tradere. Sed admoneo vos, ne quibuslibet ostendatis, virtutis autem studiosis et
qui ejusmodi possiant conservare, eommunieate. Qui d etiam Hippocrates divinissinus eum novisset, praecipit his verbis: res, quae sanctae sunt, saeris hominibus ostendantur,
prosanis autem non fas est. Paretur autem praefiguratus annulus II aut at die limae Hominem profecto in custodiendis areanis religiosiorem equidem videre me non meministqui garrulis aut mulieribus rem aperiunt arcanam, monentes . ne ulli ejus faetant copiam,
hune religione superant modis infinitis. Hi ne simul vanitas hominis, quantum experientiae ejus eirca vim annuli sit tribuendum, intelligitur. Qtianquam pigeat plura ex hoe scriptore adducere, non possum tamen amuletum, quod podagram arcet, ob sonos verborum suavissimos, tacitus praeterire. In laminam auream luna desinente scribito, et nervi, gruis involvito, deinde sitnili ean aliculo ipsam in eludito, gestatoque ad talox: neu treurn Ovphor leux Ia eton, phe lou chri ge te on. Qiuemadmodum sol in hisee nominibus si matur et quotidie renovatur, ita hoc figmentum confirmatur, quemadnisdum prius, jam jam cito cito, ecce enim magnum nomen dico, in quo e quiescentia firmantur,
jaZaZyph, Tyon, threux, baynchoog. Firmatelloe figmentum ut erat primum, iam jam cito cito. Nee pudet eum nominibus etiam Dei Hebraieis uti. sis est: Adonai, Eloi abathimmisto simul peregrino Jaoth, in alio contra podogram Quibus ubi inveneris mixtum Homeri etiam versum, quem laminae aurei his i m, eum luna est in libra. aut, quod tot ge praestat, in leone, pedibus magnu ream at esse saluti; mirari ho minis vecordiam omnia miscentem vix satis potes, cum certi quicquam non sequatur. Homines immolare hae tempestate adeo non ducebatur religioni, tu nihil potius imveniatur seequentius. Imperatorem Valerianum magus Aegyptius impulit, ut mactaret pueros misellos, tenera infantum dissecaret Viscera, ad prosinas exercendas praestigias et e secranda mysteria exsequenda. Pollentinus militum tribunus sub V liente, exsecto vivae mulieris ventre, atque intempestivo partu extracto, infernis maiies excitus de per.
mutatione imperii consulere ausus est. et Ne omantiae duo hucusque vidimus genera, adjungamus mine tertium, cujus a Sitida primum fit mentio; quando ortum sit, ignoratur. Ubi pervenerint in locum, unde elidi manes possint, quos percontari cupiunt, id est, ubi momii sunt aut lepiitti, nec inveniunt sepulcrum, investigant id, arietem nigrum, e cornu aut altero pedum anterim rum prehendentes, circumducunt. Sequitur is sacile, donee perventum fuerit, ubi ille vel illa est sepulta, ibi lese prosternit. Tune remoto ariete et occultato, adhibitis caerimoniis et ineantationibus multis variisque, locum eum circumeunt, audiuntque manes loque