장음표시 사용
151쪽
Istis autem neminem defungi, nisi qui in locum meliosem sit translatus: in quo solida omnibus parata est libertas Ad quam magnae animae festinant quibus nihil atque est curae, qUam ut tota mente uti possint. Cui rei am si aperiori libro praeparati fuerant.
Ante omnia adversus mortis terrorem, animum virtute muniendum esse. In primis
fortitudine, constantia. Quas suppeditare partim antiquorum scripta, partim maximorum hominum exempla tam qui nostra quam qui patrum memoria vixerunt. Inertes vero atque imbelles, qui ad ipsam mortis mentionem, horrent, aut immodico creptos lugent, tanquam pestem aut contagionem publicam, vitandos esse.
quibus Schytas quosdam quam lon
gissime ac Thracas abesse qui nascentes lugent uti fama fert, ac plangunt morientes autem laeto prosequuntur omine, ac felices
Videndum quoque, ut Poetarum scripta
152쪽
cum judicio legantur: In primi , quae de
inferis ab ijs commemorantur. Quibus ab stinere erit melius. Siquidem ingenitam omnibus mortis formidinem, falsis opinionibus stabiliunt animos horrore vano im plent laruas, terrorem pueriliter In sim uant. Quod Homeri praecipue exemplo confimmatur. Qui Achilli, indignos tanto heroe gemitus ac lamentationes, apud inferos tribuit. Eos quoque, quam diu hoc agitur, ut an mus attollere se discat, supraque omnem mortis metum assurgat, melius non tangi, qui amores suos celebrarunt. Quod virtu tem animi, neruos viriles, quibus cura mortis infringitur, emolliant. Longe melius Socraticos sermones, quouis melle dulciores,& suauissimas Platonis disputationes, legi,
Longe melius excelsis mastulisque Stoicorum placitis incumbi qui nihil turpe, ni hi metuendum esse docent, quam quod a
153쪽
virtute Elienum est . In te liquis sequenda naturam esse : non aliter quam sic lae, quaecunque in hoc magno mundi heatro,
si ne metu aut terrore feruntur quo iubentura natura nc secus tortem esse excipieri
dam, quam defectum Lunae, aut Solis, aut telluris motum, Se similia quae invitis quoque nobis fient, si timeantur: si non ti-mentur, tranquillis iecuris. Ab his esse magniam illud monitum, quod maxima cum cura animo u infigendum, Metum mortis a natura non este, sed ab opinione. Quia, quicquid a naturacsi , eo de in . modo in omnibus de semper, se habct Sicut ignis urit semper, &Omne S. Mortem Vero, non ab omnibus timeri non enim aeque a sapiente de stolido non a Socrate, Nuouis e plebe. Quare a natura non esse. Ideo
Neque sine fructu virum sapientem, magna ac robus a Stoicorum intueri exempla, Catonis puta haliorum quatenus nimirum, vitam magno animo contempsit, libertatem P Ttulit
154쪽
etraetulit seruitio dolorem denique animo subjecit. Nam inae mentem sim dubio ab omni ignauia abducunt. Nisi quod exemplum non es absolutum atquc idcirco non imitandum. Quatenus nimirum idem est qui mortem pertulit constanter, qui
eam sibi intulit. Quod nec Christi domini philosophia, neque ipse Socrates admisit.
Qui tameth Ouis, in Phaedone, ut indignam sapiente prorsus damnat Vetatque, non tu bente summo vitae duce atque autore, hac
priscripta statione quenquam egredi. Qtiemadmodum, illi magis sapere videntur, qui affectus suos rationis imperio subjiciunt, quam qui eos penitus cum Stoicis, delendos esse putant cum victoria quae ducitur ab illis, solida sit viti sapientis gloria ubi autem nemo subjugatur, ibi ne victoriasiit
quidem, Praestare idcirco, ex historijs tam Graecis, quam Romanis, maximorum hominum exempla peti, qui inuicto atque immoto animo, patriae ac libertatis causa ceciderunt-
155쪽
Tales apud Graecos Othryaden, ac Thebanum Epaminondam fuisse quorum alter, cum caesis Argivorum trecentis ac Spartanis totidem, solus superstes, diu graui vulnere saucius inter cadauera latuisset,landem hoste spoliato suo sibi sanguine inscripsit, s vI- CissE: atq; ita expirauit Alter victoriam jam consecutus, postquam salvum esse intellexit clypeum, magno ac lubenti expirauit animo Romanorum autem prope infinita esse exempla quicum hoste nunquam propatria videntur dimicasse, quin trophaeum phriter de illo ac de morte erigerent. Quia hanc cum illo contemnendo superarent. Nihil vero aeque conferre, quam si saepe
numero in anteacta tempora convertatur
animus,ac diligenter secum quisque cogitet, qui quantique viri partim olim, partim nostra tempestate extiterint, quibus omnibus, eadem necessitas nobiscum fuit subeunda.Siues militari gloria ac robore, siue cruditione ac sapientia, excelluere. Quales quidam recensentur, quos tum prisca, tum haec
156쪽
DE CONTEMPTU MORTIS.I3s nostra tempora, dederunt. Quod quidem minus esse mirum, cum tot potentissimae Respubliciae, tot urbes atque regna, Inprimi Grurbs aeterna Roma illa vetus, illa potens, illa nobilis, hoc tempore in ruinis suis, instar maximi cadaueris quaeratur, nec inueniatur tamen .
In primis vero prae caeteris, non parum in hanc rem fore, si quis saepe ac diligenter secum cogitet, quot. quales olim vel habuerit amicos vel extulerit quoties alicuius causa luxerit quot amicis sensim sit orbatus. Tum si singulorum virtutes saepe percurrat consuetudinem eorum, mores, gestus, saepe sibi ponat ante oculos, quasi repetat. Ea enim ratione fore, ut ab omnibus desertum se intelligat, tandemque, quod tam multis euenisse videt, siab aliquando euenire optet. Quem locum, mentione amicorum aliquot quos potissimum dilexit autor hic illustrat. Eodem modo, de fratribus, sororibus, assinibus parentibus, ac similibus, cogitandum
157쪽
is DR CONTEMPT MORTIS.dum. Non ut inani eos luctu pro se quamur e sed quia sic futurum, sine dubio, ut cogitemus, alibi jam eos esse, ubi esse, nobis ex pediat. v c ne diutius eorum lugeamus hic absentiam, vel ut iterum jungamur illis. Non enim es e dubitandum, quin sint alibi nisi si quis pariter cum corpore, X-stingui quoque animam existimet duodabsurdum ac perniciosum generi humano dogma Epicuro relinquendum. Qua occasione, argumentis aliquot animae proba-
Quorum primum est, Si mortalis sit anima, totam virtutis rationem eiusque studium, evita tolli. Quod argumentum, valde a Platonicis ac Pythagoricis vrgetur. Negant enim,
posse feri, si post mortem nihil jam su
persit, quod cognitione veritatis ac virtuto exornari possit, ut quis merito, ex luce honesta sunt ac sola expetenda, ut portet, expetat si quidem vel sola interitus illius partis ad quam illa spectant suspicio, totum illud studium, quod rebus impenditur honestis , tollit,
158쪽
: tollit, atque inutile esse ostendit. Quis autem aiunt, tam cst fatuus futurus, ut non planeobsequatur corpori, modo propter illud conseruetur animus si praesertim per se non existat, sed certa eius conformationi accedat mementem quoque fore, qui virtutis causa corpori renunciet, si cum corpore ipsa amittenda sit anima. Adeo, ut extincto corpore, nusquam sit futura virtus , cuius studio ac desiderio mortem subimus. Ideo
que recte concludunt, et ei S ν άν ι οι - , αAe scus , hoc est, eos qui mortalem esse aut mam existinant, clo de mirtute eumque studio loquuntur, aut ari potius, quam merum dicere,
aut ex animo loqui. Addit Plato, Si mortalis sit anima, frustra dari operam virtuti, quae aut praemium expectat in hac vita, aut in alia, ut idem quoque docet. In hac autem, improbos, ut plurimum, felices, probo contra, miseros ac infelices esse. Ergo, alibi hoc expectandum esse. Post hanc Vitam, nempe. II. argumentum est, Si anima mortalis
159쪽
sit, nihil ad nos cultum Dei heligione net
pertinere, citius curam feris quoque ac Darbaris, natura commendatana videmus quani uniuersus genti una consensus esse necessariam euincit. Eam enim non ad corpus sed ad animum spectare. Hoc enim agere, Vecum Deo cum vniat, autori suo aliquando reddat. Quod hic fieri non posse, quamdiu nempe cum impuritate huius corporis hic hamur. Ergo alibi futurum. II. Quemadmodum honorem, ita im-nmortalitatem petere omnes, de praecipue.
qui reliquis plus sapiunt. Qui cum maxime intelligant quid petant, nam ab in te lectu esse hoc votum sieri non posse, ut, quod recte ait Thomas, russtra sit hoc desiderium. Ideoque aliquando potituros eo esse. Sed non hic Ergo alibi Post hanc vi,
V. Nihil esse anima velocius. Adeo, v unico momento, formas omnes sabeat dolo cos. Quae a stiones eius, cum diuersa sinta corpore de procis ahenae, planum esse
160쪽
soris casta uenire, nec a corpore esse ideoque de extincto eo, post fieri; ut recte Aphro diseus colligit ex consequenti, immortalem esse. Accedere huc, quod omnia quae opiti magis expedite agit ac celeriter, quo ma-
se a corpore ejungit. Eo enim puramna a eis esse ac simplicem. Quare fieri non poste quin ab eo plane separata, magis pura sit futura ac simplex Sicut ideo non potest soliti, quia simplex est. Nam V. Anima implex est de nullas habet partes ergo neque diuidi ter consequens, solui non pote LVI. Animam solam, Deum contemplari: solam in his terris proxime ad cognitionem eius accedere. Ergo, nihil illi cum corporelio commune esse. Ideoque nec cum ejus interitu. Nihil enim longius distare quam naturam corporis. Dei facultates animae