Danielis Heinsii de contemptu mortis libri IV Ad nobilissimum amplissimumque virum Ianvm Rvtgersivm

181쪽

16, DE CONTEMPTU MORTIs Qua occasione, de Achillis institutionc inseritur, , ἐκ as tum suprema, qua ad Troiam abeuntem Chiron prosecutus est,

oratio. In qua, cum ad virtutem laenis renue gerendam eum adhortatur, tum de animorum immortalitate, de caeterarum rerum instabilitate , prudentissime cum monet. Exemplo Hesiodi qui es a x re disicaec, siue,

Admonitiones Chironis, scripsit. Exemplo ergo eius, attingendam quidem esse sapientiam; adeoque quaedem scire mirum

litem debere, caetera autem, manu incoperientia, discenda esse. Et inprimis, tolerantiam ac patientiam quae inter caetera esliciunt in milite, quod sapientia in alijs ut, in mentis nempe potestatem perducantur

sensu S. Inter caeter militaria exercitia, commendandam militi praecipue venationem ritu eleuiorem .in qua nihil praeter laborem spectatur, quae insidiatur lepori aut damis: siue grauiorem, quae leonem, ursum, aprum, o id genus feras, vi,& cum periculo nonnunquam vitae ac discrimine, invadit.

182쪽

Ea quippe antiqtios heroas esse usos, quales qui Xenophonte alijs commemoran itur inter quos, Centauri, Castor, Pollux, alij que eius generis qui venando de praedando, priusquam ad legitima venirent ar

ma, metum mortis ac terrorem, animo subjecerant.

Quemadmodum in Africa totas esse gentes constat, quae assidue cum feris, irae cipue leonibus, virtutis causa bellum gerant. Ibi enim multos simul agminatim, modis varijs leonem adoriri Maxime autem usitatum esse, ut tecti clypeis, aut botiis in uobit tergore speluncam cingant, flagello saepius in aere excusso, senum edant, donec leo animosus atque irarum plenus, prodit. Quem virtute multa domant, atque infestis iccibus configunt. Nihil autem magis ad contemptum morti S, quam crebra proelia,conferre. In quibus cuminor multos tollat, Scin te oculos perpetuo

versetur, tot aliorum vulnera, tot funera conspiciantur, quot propemodum tela emit- tuntur,

183쪽

que ordine facere, qui tyronem, si non in bc os in velitationibus, de bellorum quasi imagine quadam, sit lue Xercent. Paulatim quippe addiscendum esse id quod semel et tentia dum t nimirum

mortem contemnamus. Quod longe pluris esse, quam a vertice ad talos armatum

csse longeque plus aduersus hos: cm tales posse. Animum quippe esse qui pugnat, anim una qui vincit, animum, qui saepe paucis comitatus, aut solus, totas acies vel sistat, vel in fugam agat quanquam de armatas, hel O-1um omni genere instructas.

Ideo non referre, unde quis sit oriundus, aut ubi natus quo item sit de quanto cor pore. Dummodo, inuicto, insuperabilis: animo. Qui sepe exiguo in corpore, qualem fuisse Tydea commemorat Homerus, in istar fulminis cuiusdam ac typhonis, obuia

184쪽

obuia quaeque, vide contemptu mortis, prO- sternit. Eoque rursus repetitur, omnia superare mortis contemptum inuictum animum. qu , quoui tempore paratus cst , nonino locum alijs , sed cum ipsa morte congredi. quan uis subito 3 praeter expectationem suos inenda sit. Quibus duobus de audendo, quicquid hostis possidet, terram quoque illius acrem,&aquam, in potestatem nostram transferri.

His praesii dijs, Macedones, his Romanos, orbem sibi, naturam subjecisse. Neque nostro tempore virtutem deesse aut animos, neque naturam alios nunc homines quam illo tempore in lucem dare. Sed experientiam, usum esse adhibendum saepe excursiones faciendum saepe bello praeludendum: pe aliquid aduersus hostem ante tempus belli tentandum. Vt in ipso animus, suus

himmotus, maneat.

185쪽

i6 CONTEM 'TU MORTIS,

Audaces autem semper minimum, plurimum periclitari eos, qui in fuga fiduciam habent, neque animum, est tergum liosti objiciunt Vnum ergo cogitandum ab aetate prima, unum meditandum Semel nempe moriendum, semel tributum suum ac vectigal natura persoluendum Nascenti hoc incumbere, ut moriatur nullani esse viam quavis mortem euadat Ana excrpta, quae ad immortalitatem ducit. Eam auten ducere per hostem medium. Hac enim, opprobrium, hinfamiam, S ipsam mortene uadi quia haec via sola es heroica qua o

mnes magnae anima coelim taceternitaten petunt.

Id docere usum Eum enim qui nihil metuit, simul ac virtutem toto animo conccpit,. laorrenda specie, totus ardens, tot Uflagrans, totus impos sui in hostem fertu timorem quidem circumferre, atque ali ini cere, ipsum autem nihil timere. Neque in ipso proelio, ubi cum hoste conssi itur vllum cum timore mortis certame

186쪽

esse. Id quippe rem ipsim docere. Simul

enim atque tuba insonuit, ita concitari animum&abripi, ut occupare membra videatur singula, de cum quodam quasi impetu in hostem pariter Sc mortem feratur. Ne re- serre quidem Quam fm multi cum quibus sit congrediendum, de quibus singuli tantur armis Concitatum enim ruere ac ferri. Nec respicere, aut tormenta bellica, quae horrendo motu terram quatiunt, aut cada- Uera, quae circumcirca volvuntur. Adeo non

esse secum ubi semel coepit incalescere, hinagmine versui. Cujus tantam esse vim , ut illius qui sic cadit, etiam absente anima, corpus quod est reliquum post mortem, sit terribile, de conii spe si suo metum hosti iniiciat. Nec referre sane, utrum insepultus mancat, dum ad- uers iaceat vian iere. Quo nihil gratius is suae est ueri sol m. Ab his principiis Spartanos ad existima

tionem tantam, tantum ita nomen pertie-

nisse. Qui non in armis, imo nec in m CZ-X. nibus,

187쪽

is DC CONTEMPT MORTIS.nibus, sed in solo animo, omne praesidium

habuerint. Adeo ut ncc moenibus nec mu ris opus sibi esse exist imarent de quemadmodum mortem nec timerent, ita neque mortuos lugerent ac ne matres quidem filios. Quae cadauera scuto imposita, laudibus ad coelum ferebant, aut cruorem mortuorum manu abluebant. Concluditur postremo hiberia, tu sies. In qua, praeter Otum pro pace atque incolumitate patriae, de calamitatibus bellorum ciui lium , fortuna sua, patria, institutis, foederatis Batauorum gentibus, ac praesertim serenissimo Gustatio ii Suecorum, Gotorum, Vandalorum, c. Rege, de incomparabili virtute ejus agit autor. In quo omine augu

sto liber desinit. Lir

188쪽

DE CONTEMPTU MORTIS.

I V. Raeci ptrum adiuersitas horrorem mortis Cinris iani hominis remedium esse, si dem quae Dei filium amplectitur, et haeret,

in eumn luctus.

Hac sos esse antiquos patres, qui a lapsu primi hominis aduentum fili Dei sperare, de

in eum oculos fidei conuertere coeperunt. Quibus futurum tempus an ita am prae

sens fuit. Qui , quasi jam praesentia vi

debant quae futura erant. Hinc tot illustria de eo vaticinia, tot prae claras in veteri foede re, de aeterno eius regno prophetias hinc quaecunque de terra promissionis, siue Cariaan, dicuntur, tot luculentae atque amoena illius descriptiones quae Omnia eandem vitam quae futura est adumbrabant, sicut eadem fides eundem seruatorem intuebat Ur. Cuius nomen, sicut recte Augustinus, ex dotempore ad saeuaudum humanum gem valet, ex quo in Adam vitiatum es. Item, Eadem fides

189쪽

is D E MONTEMPTU R TI S. mediatores quo nos si at, tuos iussio sciebaί antiquos, pus S cum magno quias cui credimis Christum in carne veni se ita id venturum: sicut nos mortuum, ita id moriturum edi sicut nos res urrexisse, ita id resurrestarum es nos es illi ad iudicium vivorum es mortuorum venturum. Vnico hoc solatio magnas illas atque heroicas mentes, non labores tantum vitae omne aut pcricula, cum quibus saepe sum luctati, sed Lipsum mortis metum diluisse. Hac anchora fundatam Noachi arcam fuisse; cum ex genere humano praetcreum, paucissimos quos secum habebat, nemo superesset,& in terra nihil praeter quam intueretura terra simul, humano generi supersteS. Neque dubitandum quin ex eo auxerit immensa illa Abraham fides, quem progere nitorem Chrisbus habuit cum haeredem suum, promissionis de faecunditate gentis suae fulcrum unicum atque obsidem , Isaa- cum jam tene , extra omnem generandi

spem

190쪽

'em positus , immolare Deo imperanti,

promptus ac paratus esset. Ex eo enim tantas illi vires credendi fuisse, qui humana re. spectu naturae, ex illius lumbis proditurus erat, fiduciam credendi jam tum ais dabat. Eundem vidisse : Isaacum, cum jam nihil videret corcus quippe senex Vidisse Iacobum de cum eo luctatum esse. Hunc enim illum Angelum fuisse, de quo agitur Gen. P. qui eodem capite Deus quoque dicitur. Eundem hunc ipsum Iacobum vidis.se, de quasi ante oculos spectasse, cum jam esset moriturus, de ingenti ore regni eius magnitudinem ex stirpe sua orituram praedixisse. Eundem saepe a Mose conspectum. Adeo,

ut nonnunquam, tanquam dux, in hostem duceret exercitum, neque abiret, antequam,

victoriam ab hoste consecutus esset. Sicut Exodi i . Vbi rursus Dei Angelus vocatur. Cum illo etiam locutum esse in publicatione legis quemadmodum, quae de Deo dicun-