장음표시 사용
101쪽
vim si , in aliis sunt quaedam vora, ossi minus ae curato posita, vulgaria omnia r). In nonnullis ipso Plane incertus est, Iice, quo modo rem complectatur, Toperire Potcst, ut tu auscipio et recipio '). Postremo ut omnia ad Grammatici extremae aetatis formam Persiciendam adsint, ζήτησεις et λυ-σeiς Propon utitur, non sano ex doctrinae exquisitae
6 v. c. dct an madoretere et iaselligere p. 33 ad Act. 1, 9, ubi non recta est Theodori Beam ratio aI, IIotomano et caeteris recepta Tursus Plus erit, quam inteMligere , animadvertere, ordine nimis exquisIlo ς Verum est, quod in superioribus edd. erat: erit intelligere quam animia ertere. Rursus est contra, de Perdere et
7 Exempla eratim rare eo magis supersedeo, quod ex his scholiis excerpta inter scriptores de vocum dis orentiis posuit Dion. Gotho Dediis in Aucit. LIiig. Lat. p. 13621364. ed. Genev. sp. Lema Ire 1585 et 1595. 3 p. 12 ad Div. 8 qui locus ἱn ed. 1. sic conraptus legitur: με Ptam. suscipitur autem recipitur Para. aufe*itur quod hinc pendet auseipitur. solum aliquid Propter εe recipitur. eis. P. 13 et p. 84. ad Lib. II, 1). Suscipitur, quicquid a nobis prosciscitur Et quIcquid nostrae rei est itaque suscipimus etiam aliquid
coacti), recipimus ea, quae, quum Proprie nostra non sint, demandata et tradita suscipimus. Itaque receptorum ratio aliis debetur. Aperta sali, haec sunt
ex Cic. Div. 8, 25. do orat. II, 24. 10 i , quem Io
cum Scheller, apertissimorum soloecismorrim Patrontis, in suspicioncm Vocribat, ut omne liorum Verborum
discrimen tolleret. Adeo illo oderat, quicquid subii Ilus de Proprietate sermonis disputabatur.
102쪽
uccessibus depromptae ' . Ne illud quidem negligendum cst, quod codice Ciceronis corrupto et interpolato usus est, saepcque in criticis dissicultatibusi ueret. Momini, indignari Ciceronem, Iibros Latinos corrupte describi, Martialem idem de suis epigrammatis queri, apud Gellium de varietate scriptur ae disputari; nec ignoro in principio prooemii Liviani emendationem factam Quintiliani tempore δ). ac tamen varias icctiones adnotandi mos nisi iuexquisita aliqua poetae voce et Ox iis in interpre- tando 1Iuctuatio in huiusmodi quidem scriptis multo est recentior; huius autem rei multa vestigia in his scholiis exstant, ut p. 3 ad Div. 1 p. 33;
Act. 1, 9 ; p. 43 Aet. 1, 18; p. 56 Lib. 1, 12;p. 59 Lib. 1, 20; p. 62 Lib. 1, 23; p. 68 Lib. 1, 35; p. 29 Lib. 1, 5T; p. 85 Lib. II, 4. At
que tu nonnullis horum locorum tam aperte salsa est ea lectio, quam in suo codico Toporit, ut et antiquo tempore omnes eam tanquam librarii mundam corrueturi fuissent, et nunc omnos deseruerint; ut
Lib. 1, 20, 52; 1, 5T, 150 Dolebat o II, 4, 11;
unius loci ab eo adnotata scriptura piusmodi ut ex rei ignoratione et interpolatione orta putari debeat, Lib. 1, 23, 60, ubi ex accepti socerunt acceuei, tum ad id accommodaverunt ab eo. In γ p. 30 ad Aet. 1, τι p. 39 ad Aet. 1, 13; p. 43 ad Act. I, 18; p. 79 ad Lib. 1, 56.
103쪽
ipso autem principio Divinationis non dubito, quin
deserenda sit ca lectio, quam in suo codice interpres habuit Iescenderim, praeserendaque ea, quam alios sequi adnotavit, descendere; Scio, acriter PTO altera Pugnare Muretum in Var. Lecit. XVII, 13; et tamen ita Ciceronem scribere non Potuisse, COutendo ; nam neque descenderim tum dicendum erat, Sod necessario Uescenesam, quum in praeteriti ci praesentis temporis consilii diversitate mirandi causa insit; et, si ita Cicero accipi voluisset, ut Muretus accipi iubet, longe aliter sententias ad aequalitatein Consormasset, nunc enim longior et tracta prior illa qui neminem,) et nunc subim scripsisset, ossent enim contraria foι annos et nunc, Et ipso ita scripsit Muretus in exemplis, quae finxit;) postremo non ita tanquam scopus dissolutas posuisset, si quis forte miratur me, si me ad praec dens Verbum, non ad Sequentem sententiam pertineret; sed si quis me forte aut simili ordine. IIaec ad speciem parVa tantum apud me valent, ut, quum alioquin eas codd. lectio nos sero somper Topudiom, qua o grammaticorum emendatione ortae vidcntur, hoc loco, si conicctura est, squod commentator non dicit, sed ita osso crodo; et tu potiori codd. 1amilia alterum osse videtur,) tamen eam Voram eSSO, alterumque propter vicina es enderim et serio ab
antiquissimo librario illatum putem. Sed hoc non tam ad commontatorem pertinci; illud gravius, quod tu eius codicu manifestam interpolationem tenemus in Lib. 1, 22, 60 p. 62ὶ. Frustra cuivi verba cum imperio a e-Disiti eo by Coosl
104쪽
curaus Wieling Leci. iur. 1, 5. et Garatonius tueri studunt; quod ut possint, primum legatis imporium dant, nullo argumento probabili utontcs, neque
enim, qui lictorem habet, continuo etiam eum im-Poxio est,) deindo obliviscuntiar, si id ita esset, non omissurum id Ciceronem fuisso in Lampsacenae illius oppugnationis commemoratiorio; tum Satis ad- Paret, εi haec Cicero posuissut, non additurum fu-iose, quae multo minorem vim haheu;, Sumptu Publico et legationis nomine. Intelligitur, Ciceronem
hic do Iogato, in ira ΙV, 4, 8ὶ do praetore id di-
λiSSo, quod in utrumque conveniret; adnotata illa ab aliquo comparandi causa malo in hunc locum illata PSso. ΝEquo sano improbare possum Ernostii
Suapicionum Lib. 1, 54, 142 do verbis in bonis pr-libus IH Zitaque, etsi hiec in Asconii codico suorunt ' ;quamquam ego non bonis deletidum Puto, Sed, quum Cicuro hic scripsisset vulgari loquendi Tatioue in bonis Pendendis grammaticum aliquem CXiis, quae sequuntur, adnotasse adpellationum in praedibus reipublicae dati, propriam ; bonorum nomen in sormula non suisse, apparet ex eo quod Cicuro,
tibi maximo proprii: dicundum erat, Hon Ponit, Sed bis Prindibus et proediis populo cauciam dicit '). vid. p. 77.
APParet . quam anit ina sit In Ciceronis orationibus iniurPolatio; grammolicam daeo, Ex similium nitriola tiorio et glossis singulorum verborum. Nani illas t rivum sent ultorum ornate cit apte scripturum et cum Caeteris Connexarum interpolationes, quas quidam sibi
105쪽
Πaec autem ita dico, ni satis intolligam, in plu-rthus Iocis codices post hunc commentulorum et Paeeius scholiis interpolatos esse; huiusmodi interpolationem tollendam esse cx Lib. 1, 35, 87. ipso commentarius ostendit; nam quum in eo ita scriptum sit a Dianio ad Sinopem Dianium Niva nim maritima cisitas, Sinope Ponti Θst, ubi rex Mithri tes erat, adparet, in interpretis codico non fuisse, quae a Lambino damnata recte fictilitarePerire videntur, velim, Ipsὶ cogitent, a quibus bomminibus. quo modo, quibus causis illatas Putent. ἔtum quid argumentis ex solo sensu depromptis tribuendum sit, considerent. Verrinarum lib. IV et VnuPer expurgare studui in epist. ad Orellium; in extremo Primo et secundo Verrinarum libro sunt cor-xuPtelae aliquot tam antiquae, ut ad eas sanandas vix nostri 'codd. sussiciunt; vid. I, 50, 130. ubi lacuna est, quum haec sere sententim forma suisset: Qua po-reotate iεle permissa sut viva ει IJ ex C. I annis et ex P. Tadio cognouiatis; verumtamen &c. ; sed plura exciderunt 3 υerumtamen est Post plura interposita in
Ordinem redeuntis 55, 143 ; 5 ,, 147; 57, 150;
ei iur) ; II, 12, 31; II , 13, 34; cdo quo loco dicam alibi . Quod in epistola ad Orel I. p. 8 dixi, Vix
tillum melioris familiae codicem extremum libri primi Partem habere, est ea in Lullemandi cod. a Ilochio et Orellio commemorato ad 1, 54, 142; 1, 57, 150;1, 58, 151; sed ipsi meliores codd. ut ex Lei densis lectionibus Intellexi. bio multo minus integri sunt quam in extremis libris; digni tamen, qui diligentius eκ-
106쪽
deIovit, quom hoc Ioco ab orellio reprehensum non oportubat; recto quetorii Lambinus, cui civi Ilomano illa nomina tum post sammam Sortorianibulli nuper exstinctam, AIithridatico etiamtum flagrante ignota fuerint. Itaque Cicero Lib. V , 5 146 tanquam do notissimo loco scribit: eos Ser orianos milites esso et a Dianio iugere cicebat. IIoc loco additamentum illud miro. Vim orationis
Doctrinam in hoc commentatore non fuisso, intellectum puto ex iis, qliae Paulo ante ONPosita sunt de grammatica eius interprotatione; quanto autum in hac re inserior sit Donato et Scaevio, nuu ia conquiram, ex scriptorrem voturum usu ul'pa-xul ; quod hoc Ioco commDmoro, quoniam in lit-
Simile ex commentario additi metitum stibialum est ex
1, 44, 114. Consi mant Mec id, quod supra dixi,
marginibiis codicis ulicti Ius Ciceroniani adscriptas has aduolationes suisse. Occiali Ior fraus ii scio an lateat Lib. I, 54, 141, ad quein locum in commoriturio p. II. Ita adnotatum est: Ab eo mancipe, quem Ose προευλιetb Iccibonio senicet fabro. y eferatorium acutum. callidum. Mirum, unde Ist suber exortiis sit tam subito; ed. 1. h bet: Ab eo mancipe quem iste ramosuisset hia bonis ε. fabrum acu um callidum. Omii litur De eratoriam: Illitit fabrum nihil ost aliud quain vi rum Propter Germanicum Pronuntiaridi rationem cor Tuptum ; in cod. ΙΙMydmop. do ea ieris enim lucent Pro feeitim est Deriam; Fuit, ni salior, in interpretis codico: nihil ab iato vafrtim, nihil veteraIονι iam ex
107쪽
atoriae institutorumque explicatione auctOTes nunquam Iaudavit; in rebus grammaticis duorum maximo utitur scriptorum auctoritate, eorum, quos Post literarum eversionem solos fere cum Cicerone
et Horatio in manibus hominum relictos et diligenter lectos scimus, Virgilii et Terentii. Hi enim fere tum in scholis regnabant, quod ex omnibus acholiastis Latinis intelligi potest εὶ. Et hos tam saepe citat, ut eum, quicquid haberet doctrinae, non occultasse, appareat ε . Praeter hos bia laudat Sal- Iustium, altero loco historiarum libros nunc depreditos, Plautum ter, Lucilium bis, Narisium semel,
Cuius versum notissimum vix ex ipsius libro sum-Pεit, sed ex superiorum grammaticorum commentariis ; ipsius quoque Ciceronis locos aliquot, nullum ex iis libris, quos inter inferioris aetatis grammati- os rariores 1uisse scimus 7 . Exilia sano haec fiunt veterum literarum vestigia; nihil omnino cxquisite, nihil erudito observatum; no unus quidem
Itaque Marius Victorimis in Ciceronis Topicis explicandis ustis erat exemplis Ciceronis et Catonis, Terentii et Virgilii; vid. Boeth. I xooem. Lib. I. in tae.. TOP.
φὶ Vid. Ind. apud Fabrie. Bibl. Lat. II p. 69 et 70.
Em. , qui non omnino accuratus est.
τὸ Inlee locos Ciceronis ab eo laudatos est pro MarceIIo 4. 12. cnd Div. 6. p 9. Iloc notabile testimonium antiquissimi et doctissimi grammatici titor verbis Mei akii in Praemon. ad illam orat. P. 28. iam vim duam omisit.
108쪽
caeterorum oratorum Iocus cum Ciceronis verbis compositus. Ellendi Protegg. ad Cic. Brut. P. XXIV. ita scribit, quasi Catonis et Gracchi orationum exemplis hunc commentatorem usum deprehenderit; verum id non est ita, Potiusque in hac re clarissimo patet id, quod dixi. Notavit
Symmachus vetorum orato ni morem deos praefandi Iaudato Catonis exemplo η). Servius et in Catonis et in Gracchi orationibus eiusmodi sero initia fuisse, scribit, et hinc petitam irrisionem Caecilii a Cicerono in Divinat. c. 13. Commentarii
scriptor universo Vctores ita solitos dicero notat p. 16. Apparet, omisisse eum scriptorum nomina, quorum libri eius aetate non Iegerentur. Nam et haec otalia habuit ex superiorum commentariis, quibus sousum saepe significat, quum diversas sententias di-Rputationesquo commemoret ' ; ex iisque se sua in rebus paulo dissicilioribus simpliciter transscripsisso paene verbis cousitutur ). Fuerunt autem grammaticorum in Ciceronis scripta Commou-tarii multo sine dubio doctiores et elegantiores, Capri et Vulcatii, et sine dubio aliorum ).8 Symmach. Ep. III, 44. Serv. ad 2EneId. XI, 301 Vid. p. 3 ad Div. I, p. 7 et 8 ad Div. 4, p. 8 ad Div 5, p. 10 ad Div. 7, p. 13 ad Div. 10, p. 17 et 18 ad Div. 15, &c.
109쪽
Atque hactenus do retrus grammaticis diximus, quod genus a vero Asconio alienum est; deinceps Aponcndum Est, quemadmodum in historia et in institutis antiquis exponendis versatus sit. Non Oxiguus est igitur adnotationum numerus ad hi-εtoriam pertinentium; sunt in his nonnulla, quae
apud alios tradita legi, non memini, titi'. 4 ad Div. 1, p. 85 ad Lib. II, 3 do Lepidi accusatori hus, p. 11 ad Div. T. do Terentio Varrone, squae adnotatio ab Notomano corrupta est '), P. 38 ad Act. 1, 13 do Q. Calidio, M. oratoris Patro ex praetura Hispaniensi a Q. Gallio accusato μ), p. 30 ad Act. 1, 8. de comitiis consularibus a. 684. VI Cal. Aug. habitis nam de accusatione coopta Nonis Aug. cx
mentarios commemorat; sod ihi aliud opiis grammai ἱ-
eum intelligi potest ; de Vulcatio vita. Hieronym. v lv. Husin. 1, 4, p. 472.
In ed. I. legitur: legitima Varro e sotriaua frater hiate cenai; aperium cst. non Ciceronis, sed Hortensiἱ propinquum fuisse , quem iudicibus corruptis ali uor tensio per summam infamiam poriculo ereptum Cicero queratur; recte igitur et ad editionis primi vestigia Proxime aecedentes Bohorioilus Lib. II Emondisti. 3, p. 66. et Popitia legunt: TerenIstis Varro consobrintias Ier vor ensit. De Varrone IIortensii si atro eon sobrino) testis et Iam Acron ad Horat. Sat. II, 1 , 49; quamquam apud eum et PorphyrIonem multae in his turbae, ita tamen iit eos do Turio In causa Varronis iudico Noa tensio do Ddstnie , ah vitii I tu Ioribus aecepisse pii iecit; cuius Nomon, ut in uomatii multis codd. , sic' in hoo commentario in Furium corruptum videtur.
110쪽
Ciceronis verbis constat =ὶ, quae nisi ex antiquis et bonis fontibus derivata osso non possunt; huiusmodi sunt Onim res, quas verus A Sconius exactis et aliundo adnotat. Sunt alia non apud solum liuii c. interpretem posita, neque tamen Vulgaria,
ut quae de fama de Ciceronis in Verris cauSa praevaricatione tradit p. 8 ad Div. 5 et p. 43 ad Act. 1, 18 q), quam non inter grammaticos natam eSSE,
F Non inscita est Schuthii observatio Asconium scriber debuisse Cal. Sext. Et Non. Sex . Scilicet ita Verus Asconius scripssiset; vid. Argum. Scaur. p. 131.
Hic Iocus in edit 1. sic legitur: nam quam uia aerie tiurn amiua Aies tantum duli nomine exigi iussus est. ad gratiam ne hortensii an auam an etiam convenientia Ciceronis Parum comperim , quae Hot m. non recte ita supplevit, ut dicatur, quamvis octingenties dupli nomine exactum sit; tamen tantummodo qua
dringenis es repetitum esse; qui potesat Plus ' Dixit
scholiastes mimis exactum esse, qriam duPIum eius, quod in orat Ione repetatur. Nec sane usua fuit exigere ceriam summam. Fuit sere, ut et has quisquilias emendemus: nam quamuis seεtertium lauadringentias reperitum t, icimen ae4tertiumJ septingenties sic enim satio Iegondum est) tantum duli nomine exigi iussus est, sc. Verres. sic enim loquebantur extrema aetate Verres hanc summam exigitur, exigi iuberiar, reducto,
ut in aliis, antiquIssImi temporis loquendi usu , de quo vid. Plaut. Trin. II, 4, 6, Gell. qui Caecit. MetelI. et otiadi Igarioni Iaudat, XV, 14, Non. Μar celli. p. 294. Foedus in his est error a pini Seheli. Lex Ic. p. 3524. Ex receiitio, I aetate πω. Cod. I istin. Lib. II, 3, 18. ne' a Der pro altero exi tuo Casbiod. Varr. XII, 2 p. 388. l