장음표시 사용
31쪽
Barptolemaei et Sozomeni codd. exemplaria nomnulla transscriPta sunt, quod tamen vix factum puto, Poggii, hominis coluberrimi et inventoris, auctoritate caeteris ossiciente. De codico Sancti Galli nemo amplius cogitasse videtur, factumque est in hoc cod. , quod in aliis antiquissimis, et ex
quibus novae scriptorum Veterum partes erutae essent, ut in cod. Livii Bambergensi, ut prorsus negligeretur, neque a quoquam commemoraretur; neque quid eo factum sit, nunc constat. Neque id mirum est; nondum enim in Helvetia et Germania harum literarum studia renata orant; postea Tes lain in oblivionem abierat, versabanturque in hominum manibus apographa Poggiana, quae quam 94. ipse globulio, qui spal. VIII lii. aerat; hoc
ciunt. Postremo eadem Pag. Juturua esset sPat.
XIII lit. a summia viris dieiti estimo spat. III Iit. et id quod: hic quoque apud Manutium scri
Pium reperio non interrupta V AOrum serie: hii rus esset. A Aummis Diria diei testimonium. et id &c. Nullo maior esset codd. discrepantia, Proserrenturque
diversae eorum lectiones, si qui, non dico ex alio quam ex Sangallensi, sed si ex hoc ipso, non ex P ggianis schodis, derivati essent. Nunc divorsan lectionis in Asconianis nihil est, nisi leviasimae scribarum recentissimorum aberrationes et editorum coniecturae.
32쪽
Tecentia essent, vix suspicabantur, Neque obscurasit Ias Seti Galli latebras iterum porScrutandas putabant. Longe enim post homines eruditi in codicibus aestimandis sevori esse cocpcrunt ). Itaquoad eandem apographorum Poggianorum familiam pertinere arbitror codd. duos Ρarisinos, Vindobo nensem Gothanumque a Savignio commemoratos μ). Quum igitur in Asconianis omnia referantur ad au-Ctoritatem codicis Sangallensis, et, ut nunc quidem res est, apographi Poggiani, dolendum est de neutro codico satis dilucide tradi P .c. Poggium quidem omnia ea, quae nunc Pro Asconianis eduntur, descripta ex Volvetia adtulisse, uno in. loco reperta , contra quam suspicatus crat Niobulix, , intelligitur quum ex codico cius Florentiae scrvato, et ex ceterorum codd. ct odit. Priniae subscriptionibus, tum ex ipsius verbis Qualis autem L
Norunt erudiis, quam diu in multis Ciceronis operἱhus criticos luserit sallax reeptilirim codd. Italicorum auctoritas, quum in arietilis Germaniae Galliaeve vel ipsius
Italiae ut Vatieantis Philippicarum pauci sed integri
in commentat. do iure ItalIeo siti scriptis Acad. Ber 1in. a. 1844-1816.ὶ p. 44. Nimis dubitanter de haere, sed tamen vere scripsit I. C. Orellius, vir clavissimus, in Ialinii Ann. Philol. hi Paedag. IlI, 4. p. 86., i, quum omnes I. aeretii codd. Ex uno diaetos dixisset, adiecit : VAus ei nor alnilicheri Spurhin icti riteksichil Icti dos Asconi iis Podiarius. Neo se dierat hoc, Certo de codd. Italicis, Lagomnisinium ccis. I lanii. I.
β in epist. ad Guar. Veronens. p. 261. ea Pnaitiones tan-
33쪽
P cod. Sangallensis, non indicat. Mutilum fuisse adparet; in ipso tamen commentariorum contextu folia, nisi uno loco, ut mox dicam, abfuisse non videntur. Lacunae in Poggii apo- grapho multae fuerunt; in codico ipso non tam Vacua spatia fuisso puto, quam partim fo- iorum oras aut avulsas aut a tineis bIattisque Paeno comesas fuisse q), partim in codice antiquoquam thema quoddam au per oeso Ciceronis orat niue O. Aaeonia Pediani, de quibua ipse meminit Ouintilianus. Duas Cornelianas connexus Pro una Posuit, fragmentum commentarii in libr. II. Act. II. In Verri
ζ Hoc ex eo coniicio, quod aliquot Ioeis plures Iaeunaehrevissimis intervallis et sere aequalibus disiunctae r Periuntur 3 ut nota ad Milon. e. 33 p. 157 et 158. In edit. prima haec est: - in privato eodem hoe aliquia Signi eat id tempus, quo P. Clodium ' adfluo queator designatus esset est cum intraεset eo ubi gaer incιum pro p. r. febat. quod factum notatum erat 'S. C. decrerumque ex ordinem csic iudicium feret. Obliterata sunt Iacunae Vestigia apud Manutium, qui nillil adnotat; in Aldina 1522. Vetus est lectio. Videtur in vetustissimo codice versuum sinis detruncat hoc sere modo r- in priuato eodem hoc aliquid Profecerat.J Signi ut id rem; us, quo P. Clodius, sotimi
febat. quod factum notatum erat Draui ZJ S. C. decretumque futJ extra ordinem de ea reliudicium feret.
34쪽
ot situ corrupto scripturam aliquot Iocis e nuisse , ut a Poggio legi non potuerit. Ipse enim scribit codd. Sangallenses fuisse in telerrimo quodam Et obscuro carcere, fundo scilicet unius turris, quoris capitalis quidem rei damnati detruderentur τ). Dissicilis est autem huius rei explicatio, quod ex sola editions prima de lacunis eodicis iudicare pos- Fumus, in quibus tamen exprimendis faciles errari Potuit, et erratum est, ut adnotatio ad orat. in Pis.
C. 2. p. 122 in odit prima sic legitur: Ego in
C. Rabirio perduellio ' xxxx annia anis me cos. intem ita ' senatus ausoritatem austinui conrea 'inMiesiam atqtio defendi. Possie Gliquis credera
Ciceronem quidem dicat &c. vacuis spatiis, ubi
De supplementIs me nihil adsi mare, vix dIcl opus est. Huic loco videtur in ali ra solii Pagina respondisse is, qui pag. 158 lasma est apud Rot. ad cap. 35. sic in editione 1. scriptus: sed misenia quoqua
, notam audaciam uersar a p. utile uigum Gl aeiret ne u uiam Potuit u Iram sententiam ' damnarum autem
opera maxima Appii Claudii ' pronuntiatum est. Quin
que sunt utroque loco vacua spatia. Hic igituae capIia versuum Purisse suspicor. hoc autem Ioco remota Corruptelae signa sunt, lectione interpolata. post Hot. Inter
rimani lacunam prioris loci et primam aIterius interiecti sunt in edit. prima 24 versus; tolIdem sunt inter lacu-Nam primam loci in argumento Cornelianae p. 93 et Primam aIterius loci pag. 94; totidem inter primam Ia- Cunam adnotationis ad Pison. P. 121. sp. 591 Gradu, Hic eum dee. et primam adnotationis ad Pis. 2. P.
122. insto in C. Rabirio &c. 7 ad Guar. Veron. p. 261 Fabr.
35쪽
asteriscos posui.) Primo et quarto loco lacuna Osuin secundo et tertio nihil deesse praetor literam mex Ciceronis codicibus Scimus; coiitra in argumento orationis pro Scauro P. 132. sq. p. 1004. Gr. in edit. prima nullum est lacuum εignum, quum tamen apertum sit, excidisse aliquid, ut recto postea ab editoribus locus notatus sit, quem miror Πcinri-ehium, V. Cl. , ita inturpolasse, ut verba quidem coluereant, narratio nota cohaereat. Nam quo spectent illa du Fausto et quam habuerint cum Scauri causa coniunctionum et ubi questus Faustus sit, ct quid sibi velint abrupta 1lla et ambulare cum Irecensis armatis, frustra glicoros. Equidem multa hic desiderari arbitror. Sed alia oritur quaestioox ordine Commentariorum; nam in oditionibus ante Aldum omnibus et in codd. ut in Florentinis et Ambrosianis) primus cst in orationem Pisoniatiam ; sequitur ad Scaurianam, tuin ad Milonianam, Comaelianas, Orat. in toga candida; ultimo loco sunt commentarii ad Verrinas. Quo factum sit, ut tam prae simus ordo sit, eo-gitanti duplox coniectura oritur, ut aut eum, qui eo diccan scripsit, non ex uno codico, sed ex plu-Tibus, prout in manus VCHisSerat, commentarios expressisse credam λ quod si est, perfacile alieni aliquid cum Asconianis conlutigi potuit;ὶ aut codicem diseerptum fuisse et aut Poggium aut anto euin alium divulsas Partes hoc modo coniunxisse; et potuit in hac ratione id om accidere, quod iuauperiori, ut cuin Asconiano codico con pingeretur aliud similis argumenti Iragmentum. Non Pias
36쪽
sum autom coniecturam meam promore, Iulius modi aliquo casu intercidisso solia quaedam in commentario ad Cornelianas; nam et nimis abruptum est initium commentarii in secundam orationem, Praescriptis tantum verbis Pno ConNaLro, et nimis exiguus ipse commentarius, paulo plus quam unam Hotomani paginam implens, quum ad Priorem orationem praeter argumentum commvno 12 paginae sint; nequo sano ipsa oratio brevis fuisse Videtur, quum in duas quattuor dierum actioncm contra Acrit, neque rebus, de quibus adnotandum esset, caruisse, ut in qua Cicero contra Catulum, Hor-tcnsium , Metellum Pium contenderit R). Sed iam nimis diu hariolor do forma illius eodicis. Vero autem Lagomarsiui uin iudicasse arbitror, nonnulla a Poggio ipso non recto descripta esse' , isso se, quae invenisset, Melociter transscripsisso
testatur ). Ex codicis Poggiani apographo Asconii commentarii primum typis descripti sunt. Venutiis a. 14TT. eum Georgii Trapezuntii libro de artifi-
37쪽
cio Ciceronianae orationis pro Ligario et Antonii Luschi, Vicentini, oratoris clarissimi, inquisitio nosuper XI orationes Cicoronis , atque Niconis Po- lentoni argvinentis super aliquot orationibus et invectivis Ciceronis. Extrema est Epistola Hiero Dymi Squargasici Alexandrini ad Antonium Serachum, archiepiscopum Corinthiensem et patriarchae vicarium data Venetiis 4. Nonas Iunias 147T, in qua suo consilio hanc editionem institutam dicit. Nihil aliud in hae editione notum esS , quam
ut codicis Doggiani quasi imago ropraesuntaretur, ostendunt vacua spatia Tolicta totaquo forma, qua descripti sunt commontarii; qno nutem succcssu iii hac re elaboratum sit, dissicile est iudicare, ct quid partitri in apographo consciendo, ex quo exPTESSacditio est, Peccatum Sit, partim a typothetis erratiam, dis orncTo ; ac tamen haec editio nunc quidem unus cst verae lectionis in Asconianis investigandae solas, Ad quam proxime accedunt altim qlNDdam . quae eius εcripturam fere repotiorunt; quo si quis longius progrodi voluerit, set debet id vello, qui post
haec Asconium editurus est) is, si omnis spes docod. Sangallcnsi ropcrihndo praecisa eat, ad ipsius Poggii codicem confugiet; si ne eo quidem uti
potucrit, tum demum alia apographa inter se con- sancti galli prope constantiam XX millibua paxxuum b
38쪽
tendet, ut ex horum aut omnium aut plurium Onsensu, rationibus subductis, quid in Poggiano sit, intelligat. Nam nunc quidem, nescio quo fato, accidit, ut Asconiana ita corrupta et interpolata circumserantur, ut nihil foeditas viderim. De quaro dicam tantum, quantum Tes nostra Postulat quantumque Per subsidia, quae ad manum Sunt, Iicet, caetera editoribus Asconii relinquens. In
Proximis igitur post primam editionibus stractavi autem ipso Iuniin. 1519. 8. cam, quae Prodiit Paris. ap. Petri Vidoam 1520. sol. ), Aldin. 1522.8.ὶ eius editionis textus ita repotitus est, ut Iovia quaedam emendandi tentamina serent in errorihus apertissimis tollendis, quod ut in multis recto saetum est, ita multi non minus aserti errores Telicti sunt; quardam non recte mutata, quum Ddit. I. lectio aut verior esset, aut ad VETitatem Pro Pius accederet; in his omnibus quid codicibus debeatur nam alia quaedam apographa ad manum editoribus esse potuisse, non nego,) quid Cotilaeturae, non constat; etsi plura sine dubio o coniectura ducta, sunt. In locis gravius corauptis aut mancis
cura N. Ileroaldi Institutam, tradit Eberi n. 1273.' Multo igitur integriores sunt hae ditiones recentiori bus, idque recte nuper in P. Vidoae editione inteI-
Iecium est; eadem tamen est eius ratio, qNam Caeterarum
esse dixi. quod conserendo intellexi; id adnotavi, ne quoniam etiam Eheri ad ed. 1477. expressam essis tradit, nihil omnino ab edItione prima disserre creta tur. Unum reperio in antiquis his editionibus ineptis'
39쪽
quato linc sit, appareat, ex Aldina editione, quae
et harum postrema est, et in qua ipso 'Franciscus Asulantis in Praefat. se collatis exemplaribus Ascor, tum multo eo, qui circumsurretnr, melioremesi ocisso prosticitar, subiiciam exempli Ioco, quicquid in arguinctito Corneliarim aliter quam ira Dd. I. constitutum eat. P. 9 i. sq. LIOt. 9 n. Grtov.ὶ Initio igitur ed. 1. C. Pisone, Ald. male L. Pisone, ex eo quod ita paulo post in ed. J. legitur; deindo in Verbis iustior pertinacior asturiscus additus; paulo post Od. I. ne quiuis, Ald. nequis nisi ps paulo rectius osset ne quo; tum cd. I. in omnibus S. C. quibus ali em, Ald. maloi quibus cum aliquem; paulo post ed. I. Cornui, Ald. Cornelii; deinduod. I. ilia Copa. qui, Ald. ille Coa. qui, male utrumque; slegondum est cum ilia eos, quos tum ed. I.
intentiebant manus, Ald. intentabant m. , Dustra; potius notandum. hoc in Ie icis ox huius aetatis scriptoribus; nam Tacitus quoque manus alicui intendere
dixit Ann. IV, 3; paulo post ed. I. cum Cornelius, Ald.
Tum Cornelitis: deinde ed. I. ciam. SOAlti' Ald. cum Sestitus esset; tum ed. Ι. et Sine more Pugnare,i Ald. erat nemo repugnaros dendo ed. I. cum aut gra-simum additamonium. sed a ceteris. do quihus nune loquor, interpolationibus diversissimum, id, quod p. 105. p. 968. Grastv. p. 202 Sch. sustulit, Manulio iiiiii Suadente, uotoan. . Suum cod. Secutus ; neque in Grastvi- uno erat; verum ne in edit. l. quidem, ne quis hic Pulotillos codd. proprii Loni aliquid hahere. Ouis adiecerit, nescio; est in edit. Juntina, in ed. Vidodo non est.
40쪽
fiam, Ald. cum gratiam; paulo post ed. I. cum plures, Ald. DO Iures; mox ca I. cos. , Ald. COSS. s tum ed. I. scripsit C. et P. , Ald. subscripsit C. et cum P. deinde pag. 93) ed. I. GLugierunt, Profugierunt, cON., Ald. eyugerunt, profugerunt, COSS.; eadona pag. od I. sua cribunis Permitteretur, Ald. si id ι. P. Paulo Post Od. I. Non uideo quo lectus, Ald. longius a vera Icctione: non uideo quo Ei lectus; statim Od. I. in tribuni
fendisse, caetcra ut in Od. I. Ex his intelligi Puto, qualo sit Imitationum genus. A lacunis manum abstinuorunt, non solum iis, quae nunc adparunt, sed aliis postea occultatis; nam P. 92. vocum Iollique ea re in editionibus antiquis nullum vostigium,nco in ed. Prima spatium vacuum est '); Matintius tolli aut imminui decsso notavit, HOt. tacito
id quod nunc legitur, edidit; pag. autum 93. ubi
nuNC cst: elenim prOPE &c., in odit. Prima et proximis Iucc sunt: et cum prope sol ebatur intorcessio sua vel si MI tribunis permitteretur: non poterat negare ita factum esse. Is eo Confugit S c.,
quae manca csse uomo non Scutit, neque tumeta ructo β γ ΠuIus genoris Incunae nitIlIs spoliis Indicatae sIne dithio in cod. Sangallens; suorunt, scrIPlura non Ilintile; Cm- era' quo modo ortui sint, dixi ante; de liis igitur inulto minus sciri potest, si tot fere vocum SIaii.