Io. Nic. Madvigii, ... De Q. Asconii Pediani et aliorum veterum interpretum in Ciceronis Orationes commentariis disputatio critica

51쪽

nutii Delus nihil aliud signiscet, quam votorcm Io-ctionem a Manutio emendatam; idemno in Budaeo et Danesio fecerit, nescio δ). Deinde ipso IIotomanus multa mutavit; quod, ubi in notis lectorem admonuit, non reprchenderem, nisi ut nimis audacter et nimis Iovi ter in emendando et lacunis explendis versatus csset, cuius rei exempla iam in iis, quae stipra aliquot locis posui, sunt et addi permulta possunt, ut statim P. T ad Div. 4 quum in ed. prima esset quod siculi qui antea ' publice testimonium Uixerant, ΙIotom. cdidit: quoil Siculi, qui ante togati publice, testimonium Uixerant, quum aPer tum sit, commentatorem licio fero dixisse, quod Sicuti, qui antea in neminem publice festimonium dixerant, Sce. CD. Cic. iii Vorr. II, 3, 8. Sed pro omnibus exemplis esso possunt bellae illae coloniae Italicae, quas in Verum Asconii comment. ad Pis. p. 121 p. 59t G v. intrusit, nullor demum a Saviguio ex

Orbo Romano sublatae. Et ut supra in alio loco Vidimus, uon accurato veterem lectionem iudicavit; neque enim tros tantum Voces addidit, sed plura mutaVit, quum in codd. et ed. I. sit Juerunt itaque alico latinorum essent δ). Sod errorcs non acerbe inscctor; illud cxcusari nullo modo potest, quod qui illa prosossus esset, Asconii verba Parno in-n merabilibus locis tacite mutavit et interpolavit, semct In scholio ad p. 84. Mamilius cod; oeni Iaud

52쪽

ita ut omnos dociperentur. Non utar levibus Exemplis ; graves corruptolas ex veris Asconii commentariis ponam. Ad Cornel. I. p. 96. sp . . 95T. Grobv.ὶ edidit eaqtie paclio ab ti rogias iuramento inmata est; vocabuli infimae aetatis iuramento nullum est in superioribus edd. vcstigium. Ad orat.

quod, cum Rini commenturii Ciceronis Suarum eciam fensionum, commentinium lamen huius defensionis aut principium nullum inGeniam. Itaque

puto non defendisse, sed tantum de defendendo cogitasse e quoil per haro ipsa negari Non PO est. Noo autem iudicio absoliatus est Catilina, in α-mia itiinctim. Ut et Cloilius infamis fueris, quippe qui proeMaricatus est. In nota autem quasi gloriabundus, VNo csset, 'inquit,' Obscurum, quid hoc loco velit Asconius, qui Iors solus in aliis Lbrιs desiderabaetir, adscribani Fabri Quintiliani locum. V Scilicet ed. 1. ita habet: quod cum Aini commentaria Ciceronis earum etiam defensionum, commendarium aut

principium ita qui indicio absoliatus est catilinam Gossitis infamis fuerit proeMaricatus CSael, et Ita caetcrae, nisi quod pro qui est quod, Pro esSel autem est et asteriscus additus; IIotomanus ex ep. ad Att. 1, 2. supplevit ' . Ad eand. Orat. p.

D Lepidus est Roboriellus, qui hune Ioeum Inlegismesse putat Adnoti. II, 4. p. 67, nisi quod acribit quod primari vitia est. In his extremis regendum rinfamis fuerit proeυarieattia esse, de qua constructione

infra dicam. a

53쪽

diximus, Catilinam, cum de propincia Africa .

cederet, Petiliarus consulatum, et legati Afri questice eo in senatu Dissent, gra 'es mutias sententias de eo dictas esse. Itaque quum professus crinita esset &c. in quibus ne constructio quidem verborum constat; sunt enim ab Hotoniano iuepto sup

in edit. Prima essct . questi de eo in senatu graDirer per enissent et Pro esεαε deinde est &c.; in quihus aperta est lacuna non Paucorum Verborum,

nullo quidem Vacuo spatio notata. P. 143. argum. Mil. p. 776. Gr.) apud IIotomanuin haec leguntur:

concionem enim ei posι aliquot dies dedit M. Glitis Tribunus pl. et Manilius Canianus eius coue-ga' ipsiusque causam etiam ad POFulum proba- fana. Dicebant turique Miloni a Clodio sciolas esse insidias. Nihil ineptius duorum tribunovum Commemoratione, quasi unus Concionem daao non Potuerit; sed hoc quoque apud Hotomanum natum est ; nam ed. 1 et caeteras: COmionem : et posι ali- quoe dies Eedia M. Celitia. sti. Plesia reces. ipsa etiam causam etiam Pulum dicebant. uterqua

exstat Manilius Canianua eius cousa, id quoquo Hotomani est, quum in ed. 1 et superioribus esset:

' Locus sic restituendus esse videtur: Concionem etιam Post aliquot dies dedit M. Caelius tri plebis atque Osee iam ea iam egit ad Populum. Dicebat uterque Sc.

54쪽

M. Clodii quoquo familiam et comitum eius Poriu-MDia. eodem tempore Cecilitis jamitiam Nisaei 9 Q. Pon ei postula iι Fuerunt Sc., ut, quod-liam nomen eXciderit, plano inccxtum sit. P.

tOm. ost: euntibus ad Iabellam feren m pos ero die

iudicibus, cui serr. typ. pro qui) fuit iudicii pri

mus ad IIT. I s vr., miro prosecto ; nam quintus et extremus Ilio fuit iudicii dies, ut satis apparet ox ordine iudicii ab ipso Asconio descripto p. 148 p. 780 Gr.); verum no hoc quidem Vetus est mendum; ed. 1 et omnes anto IIotom. qui Die aested. est a. d. LIL Id. Apr. corrupta, ut vidu-tur, numeri nota. Sed satis Plato expositum csse, quae fuerit IIotomatu in Asconii commentariis edon dia ratio. Ac lanion luec editio cam consecuta est AEuctoritatem, ut omnes cam Prob Tent et Soquerun- Iur ; quemadmodum autum fioquii Firit, non possumptauius ostendore, quam fit haec omnia, quae perversissimo ab Hotomano interpolata esse docui, quOxum multa alia similia sunt, in omnibus, quor secuta, auxit, editionibuβ ita lini dixero, ni od uultum Jaorum locoxum quidquam Minotatum Ait ). De

55쪽

castoris aritom, quae in Asconianis tentata sunt, brcvius dicam. Quae circa idem tempus, quo IIoto nanus Asconium edidit, a Fr. Robortello in Adnotation uni libris, et a C. Sigonio in Emendationum de locis Asconianis exposita stirit, non magni fiunt momenti; miror in mori nullam eorum ab oditoribus Asconii habitam esse rationem. Alia nec omnino negligenda attulit Sigonius ad commentarios Asconii orationum deperditarum emendandos in Ciceronis fragmontis edendis. Patricius tantum fragmenta ipsa attigit. Qui autem Omnes Asconii commentarios post Hotomanum odiderunt, ii omnes eius textum repetiverunt. hic illic mutatam, raro in melius; ex quibus primus est T. Popina

Frisius Colon. 1578. 12). Is in loco argum. Cornel. p. 93 Uot. edidit quod ex S. C. spro deinda

quod ex S. C.) et reum decreDisset pro recrea isset , quibus mutationibus quid se consecutum putarit, Noscio ; paulo autem Post: Res acta est magna exspectatione. ErgoCorneliusperterritusManilii existi paucos ante milites in indicium adhibuit, tiι ne clamor quidem Sc., quo nihil magis ridiculum esse potest. In editione commentariorum Variorum Co

loniae Agrippinae 1621 apud Hierat emissa Asco-

centioribus vid. Garat: ad argum. Divin. p. 83. IIa m. Habuit tamen Hotonianus eodicstiti, sed quae ex eo adsert non multa, ita cum lectionibus edit. primae con- ,entiunt, aut ita leviter ab iis discrepant, ut apertum sit, esse ex eo genere, de quo supra dixi, BPogra-pliorum Pontanorum.

56쪽

Dii eommcntarii ad IIotomani editionem expressi essu vidcntur; in praefat. Idierati nomino scripta Mamilius, IIotoninnus, POpnia do Asconio Pra Caetoris bono mcriti iudicantur); sunt tamcnqilaedam mutata, ut in exircina not. ad Milon. sp. 158 H. ad c. 35 Gr.) hic primum reperio scriptum: Sed Milonis quoque notam au faciam Mindicare P. R. utile MiSum est &c., quum in superioribus Editionibus laeunt vel ictae sint, quae sunt in edit 1 q). Secutae sunt oditioncs apud IIaach, Lugd. Bat. 1644 et 1675. 12, tu quibus commentariis subiectae auut

notae variorum, sino ullo deIectu aut certo consi- Iio corrasa, ). Iu ipsis commentariis negligenter admodum doscriptis nihil est novi Praetor tum ra-xias in tua polationcs Iocoauin nonnullorum, ut in commenlario Corvolitanae locus mancus Ct corruptus

do tribunatu Manilii '), ω. M II. p. 958 Gr. ita

Iogitur: quoes summam re . Imaiι, tu ab ipso

6 vide supra p. 31. not. BIponlini V lleii PatercuII editores ad II, 48. log udum putant avertere peruιile. In Iiteria

57쪽

ιribuno abiet tiam est, bonum cititem in gramma rρρ manet, Teliquis omissis. In codem com mcntatio

locum do moro comitiorum p. 101 H. p. 962 Ur. primum in his edd. ita interpolatum reporto, ut mino inter fragmenta Ciceronis editur Seb. XVLII. p. 22. - . Harum mutationum quis Sit auctor, nescio, nisi quod in coniecturam incertam me induxerant Verba qii dam Iac. Gronovit, ut Parno Suspicer a. IO. Fr. Gronovio eas prosectas esse j, et cum editi prioris Uaackianar curatora communicatas. Editio, quae Tli. Urcuit nomon P iuxt Lugd. Bat. 1698) , est ipsa stitera UaackIana, Cui bibliopola novum titulum et praefat. Manutii Pra

PD uit, Thomaeque Cronii notas, ad Asconium Cm Undandum Prorsus inutiles et in robus notis ot bu nihil pertinentibus verbosas, post indicum adiuuat GraeVius donique, nisi quod codicis sui luctiones li1Q' Est alia hoc Ioco mutatio facta, ut puto, u. P. Ma nutio, vix probamla. Nam in edit. I. Ila scriptum

est: et ei qua sunt huius generia alia poPulus confvou ut semρα alia: ita b in contione id Peractis eum id stolum austereat Sc. Hinc aliqua ille In sinem Uno talionis reiecit, addito enim. At vix Moonius a. ex his hia yinaetis adnotationem oratis est. Iac. Gxon. Praes, ad Cic. fol. 5. verso: V Conio qrii dem quas emendationes satis probabiles Passim admixtas et interpositas videbis, ex chirographo Pntris excerpsi , cuius illae omnes sunt.'' In Gronovinna edit. utriusquου loci eadem est lectio , atque in editt. Ilaa-ehlauis. Non potui a me impetrare, ut in Grono vicinaedit. diligentius conserenda temPris Perdurem. .

58쪽

illic adnotavit, nullius sere, ut ex supra dictis in- tolligitur, usus, nillil ad Asconium curae eontulit, do interpolationibus superiorum no semel. quidem monuit ; expreMit nutem commentarios non ex ipsa IIotomaui oditione, sed ex collectione aliqua commentariorum variorum, non illa, quam commDmOxavi a. 1621, sed alia ex ea nonnullis mutatis ducta. Nam quum in edit. a. 1621 nota ad Lib. 1. Act. IL in Uerae. c. 4. p. 49. Hot.) hoc modo mutilata Esset: nam Marcellus donaDie, viam Mictis Metilia ademerant Poeni exciderunt post Mictis verba SFra usis avortare iure belia potuerat; Africanus Micta Carthagine reFortaDie, qui Di sis , eodem modo in edit. GTiuviana scripta est; ad cuiadem

libxum c. 19 p. 60 H. in ed. 1621. Iugitur ex

Topetitus est. Sed ad orat. in Pison. init. p. 121 H. p. 591. Gαὶ in adnotatione illa Nic quoque dicit &c. in ed. 1621 rutinetur corrupta Dd. l. Iuctio; in Graeviana receptae sunt coniecturae Ma-Dutii . De Sebulaiana Asconii editiones nihil dicerem,

NISI Eam nunc in plurimorum manibus esse scirem; dico igitur, cam ex sola Graeviana ita esse descri Ptam, ut ni biI negligentius esse Possit, cuius rui idem mihi apud Oeellium I gisso , Graevium vario

rrim commentarios ad orationes exscribendos curaSse nil editionem Colon. Agripp. 1i 5. Ea ogo uti non PDi ti' sed lam E. ex hac seitati, Asconiηtia descripta

59쪽

umam satis crit doctamcntiam domonstrasse . quod in commentario ad orationem Pro Milone ad c. 14 adnotationem, quae in Griuvii odit. viginti quinque

versuum est, pertinentum ad Verba: LNec istam piam, monumentum nominis sui, nullo relicto vestigio omisit. Universo autem admoncndi sunt,

qui liis oditionibus, in quibus Ciceronis vorbis

Asconii commontarii subiecti sunt, utuntur, in commentariis ita discerpendis Neccssario multa, quio aleorum formam externam portincrcui, Obliterata osse, de qua re dicam paulo post. Adparet, opinor, quanta suerit hominum in Asconianis fragmentis tractandis partim nogligontia, Parti in audacia et tenacritas, qui interdum plano obliti esse videntur, so in Veture scriPto Vorsari. Ideo autem tam multa do hac re dixi, Primum ut intelligatur, quum ipsi commentarii tam foedati ac corrupti circumserantua , non CSSe VerOSimilo, quemquam ex iis, qui Asconiana attigerutat, de corum genere ac ratione diligoratius cogitasse ; deinde nomitii in rotiqua disputatione interpolatariam editi O- Dum auctoritas obiiciatur; postremo ut, si quis post haec studium ad hos commoutarios edendos contulerit, is, spreta recentiorum Iuvitate, sirmiora

editionis suae fundamenta iaciat; idquo Orcilium, V. Cl., spero facturum, qui in Cic. op. Vol. 1 pio L. P. XV. εο Aaconii commentarios ad librorum si dein oditurum promisit; non quo conieciti Tam DXCJusam velim, quam ipse iam stupo in his fragmentis tentavi, sed ut ca ad codicis uilici vestigia dirigatur. Dissiligod by Cooste

60쪽

III.

Sed quoniam de iis, quae ad Asconii commentarios pertinent, diximus, de ipsis commentariis deinceps

dicendum exit. In quo ante omnia constituendum erit, quales in Ciceronis orationes commentarios scribi potuisso Claudii nut Neronis tempore ratio Persuadeat. Nam in quinti decimi seculi et sexti decimi hominibus non admodum mirandum est, Si, quum Donati aliorumque commentarios non ita multum suorum dissimiles Viderent, neglecto temporum discrimine idem commentandi genus sua opinione ad prunum Post Christum Natum seculuin et Claudii aetatis grammaticos traustulerunt, putariint quo tum in Ciceronis scriptis verba verbor uvaqtio constructioncs ritus institutaque Perpetua enarrations eguisse; in recentioribus hominibus esset id profecto mirandum, si quem praeter Maium sciremus ad hoc ipsum animum intendisse. Atque fuisso eo tempore commentarios grammaticorum in Veteres scriptores Latinos, novimus; qui primum ad poetas. fore pertinebant; snam EOTum tantum enarrationum Grammaticia propositam fuisse, scimus ' ;deinde multo magis in argumento rebusque, mythis, historiis explicandis ot in iudicio de virtutibus poematum interponendo versabantur, quam in oraticino et ritibus. Ex his enim nihil obscurum esse poterat praeter antiquissimi ut remotissimi temporis instituta, quae erudito luctori non satis erat, quemad-λ Quintil. 1, 4. 2.