장음표시 사용
111쪽
digitum dissedere,neconfundam omnia. t eri enim O salsi non mon cognitio, sitam natura radetur, si nihil erit quod intersit. ' ut etiam illud absurdum sit, quod interdum Hletis dicere,cum vis in animos imprimantur, non vos id dicere,inter ipsis impressiones nihilinter se, seu inter I citio quas formas eorum. Quasi ira non Ilecte vi a iudicentur, quodem nullam habebunt kblata vera fasinota ' Illud vero per absurdum quod dicitis,probabilia νοsse qui si re nulla impediamini. Primum qu potestis non impediri, cum a ver ase non distent deinde quo iudicium
est veri cum sit commune se '' ex hu ista necessa o nata est εα tra Iect,assensionu retentio in qua melius sibi consitit Oercesilaι,si ver ῆnt quae de sarneade nonnulli ex Ilimant. Si enimpercipi nihilpoteu, quod viris visum est:
tollendus asse inest. Quid enim est tam furit quam quisquam approbare non cognitum' Carneadem autem e
tiam heri audiebamus 'litum esse delabi interdum, ut ἀ-ceret opinaturum,idess,peccaturum esse apientem. '' Mihi porro non tam certum est esse aliquiss quo comprehendi possit, de quo iam etiam nimium di tutor quam sapientem nihil vitiari, id est,nunquam asentiri rei vel se, et imcognitae. Restat illud, quod icῶt ' veri inueniendi causse contra omuia dici oportere, pro omnibus olo igitur
videre qui inuenerant. Nonsolemus inquit ostendere. Quae sent tan lem ista ' ' mysteria aut cur celatis quasiturpe aliquid sententiam vestram tat qui audient, inquit, no potius quam authoritate ducantur. Qui se virumUnum eius est ' Ῥnum tame illud non celant, nihil se quod percipi fossit. in eo authoritas nihil obesi' mihi quidem videturve lurimum. Quis enim ista tam aperte per
112쪽
LIBER I L inr*im peruersa fal secutus e fit,nisi tanta in Gem
cesila, multo etiam maior in comea e copia rerum, dicedi vis fuisset' '' Haec LAntiochus fere Alexandriae tum, est multis annis foss, multo etiam asseuerantius in Sym,cum esset mecum,paulo ante quam esset mortuus.
I Concedit postremum argumentum Academicum, subiicitque alias qua tuor caussas, quibus etiam sapiens assensionem cohibet, ne quid audeat arsirin re. 2 Idem argumentum ultimum Lucullus in Academicos regerit, quale perpugnax est,cum nocet aduersariis L quibus profertur. 3 Quare nihil erat necesse dicer apientem interdum sustinere assensum,& specialem aliquam notare circunstantiam suspendendi iudicii Prosopopoeia estocia micorum leuitatem dc repugnanciam quandam in oratione&das duratione sua constituenti uin, quae dicendi figura multo gratior & valentior, quam si res ipsa sub persona Luculli diceretur. s Postremum argumentum aduersus conclusionem eius dein Soritae iuniatur ab his rebus, quae Academicorum thesi repu- nant. 6 Illustratio argumenti ab exemplo, de syllogismus connexu. secumus. 7 Consulario Soritae,&singulis eius partibus . Lucullus deinceps occupat quaedam exempla similitudini ab Academicis usurpata, ad illustrandas parte, propositae argumentationis, d Praecipue compi cxioneia n. nam clim magna sit multis in rebus similitudo, Academici hinc effici inlunt, ut eaedem sint,atque nihil inter eas intersit. η Argumetum similitudinis reprehenditur tanquam salia sum,quia ex eo conclusio non efficiatur: si enim propossitio syllogismi addatur, alsa erit: omnia similia sunt eadem. 9 Alia probatio Academicorum ad confirmandam complexionem sui Soritae ducitur a maiore ad nuntis. syllogismus con
Si inter mundos innumerabiles nihil intersit,& inter multas res,quq sunt in nostro mundo nihil intererit: Sed inter mundos nihil interest, et ait Democritus: Ergo inter multas res huius mundi nihil interest. Assumptio praecedit approbata res linicinio Democriti, qui censuit mundos esse innumerabiles,& nulla re inter se disserentes: contra quem disputat Aristotelescat'. 8.llib. I. de c. alo. io Assumptio syllogismi 'ia Propositio sylloetis ima maiore ad minus. 32 Ratio propositionis a primis rerum caussis secundum pinionem Democriti ,&ab exemplo speciali per comparationem maiorum d claratur. 13 Hoc ex inplum citatur propter Catulum, qui huic disputationi intererat. 1 Refellit auiimptionem syllogismi,de Democriti testimonium Glio physicorum te strinonio, qui ui singulis rebus aliquid proprium esse centent, quo ab aliis disserant, redistinguantur. Nam singularum rerum propriae lumdam sunt Arm V, quas cum ignoramus, X multis communibus accidentibus sic
unam quamque rem desinimus,ut proprium tandem aliquid ei sciatur. is Respondet ad exemplum de geminorum similitudine, S duas caussas adsere, quibus res similes internoscantur, consuetudinem Scartem. 16 Confirmat vim consuetudinis ad res distinguendas duplici similitudine exemplorum. Prima esta matre geminos internoscente. II Secunda simila ludo ab exemplo ouorum, de quibus prouerbium cst, Nihil tam simile ouo quam ouum,cum de rebus m xime similibus loquimur. id Delos, insula una est Cycladu elarissima, dicta a ιδειλοω, id est, ostendo, quia cimi meria esset, subi id apparuit. 19 Accommodat exemplum de ovis, ad id de quo agitur. Argumentum est a caussa distinctionis, i n a
113쪽
quae est proprietas aliqua in singulis rebus. io Eludit puerilem distincti diem de vissis quasi imagines S species rerum confuse sint non autem impressi qes di imaginationes: quod Lucullus refellit ab efficientibus caustis: visa quatia
nt,persuas species iudicantur: species igitur rerum confusae esse non possunt. xi Aliud caput refutationis a repugnantibus. adi Consectarium est in quo definitur ἐποκη Academicorum, id est, assensonis retentio, a verbo επερο, inhibeo iureo,retineo,de qua Arcesilam probat magis consentanea locutum, quam ipsum Carneadem. 13 Declarat inconflantiam in oratione Carneadis, que est in his ducibus repugnantibus: nulli rei assentiri,& aliquid opinari. Quod postremum idem fere est quod alicui rei assentiri. 24 Quia opimo est imbecilla ascsensio, cui Stoici omnes vitiolas perturbationes subiiciunt. Σs Postremum caput refutationis est de more disputandi in contrarias partes,ubi Lucullus refellithnem propter quem haec consuetudo indum sit ab Academicis. is Vt Cicero secit in libro de Finibus,de Diu ination de Natiira deorsi. α Dialogi sinus in veteris Academici cum novo, quo eliciuntur causiae contrariae disputatiotrix, ιι refelluntur. 28 Musteria iunt arcana. quae oli in non nis occulta ratione s orum perficiebantur, ut sacra Cereris & Pro opinae, quae in vulgus esserre nefas erat. 29 Resutatio postremi argumenti de author te, constat exemplis duorum Academicorum, qui maetis authoritate sua, quatia ulla ratione Academiram disciplinam persuaserunt. 3o Lucullus concludit defensionem partium Antiochianarum, ut initio, sic tandem ostendi a quo hanc totam disputati vena alsiimpserit.
' Sed iam etiam confirmata causa, te hominem amicismum me autem appessabat γ aliquot annis minorem natu, uo dubitabo mouere, Tune cum tantis lauibusphilose
phiam extuleris, Hortensium , nostrum dissentientem commouerit,eam philosephia equere, quae cosiundat vera cumfulsis , foliat ncs iussicis ,priuat Vprobatione, omnibus ombat se bim' 'Et commeri' quidem, quibus sectum Solis siue Iem aliquis lae natura ademerat lae eius loci que incolebant situs,enes tamen aderam, quorum illis uti lumine licebat. si autem, quos tu frobas, tantis ossi tenebris, nescintillam quidem ultim nobis aI siciendum relique. runt. ' Quoi quamur is vincul umus africti, ut nos
commouere nequeamus Ablata enim assensione omnem Gmotum animorum, actionem rerum si ulerunt. quo lnon modo reta eri, sed omnis eri non potest. Τ Frovide etiam, uni tibi istam sintentiam minime liceat Jefende
re. tu, cum res occultissimas aperueris, in lucem pro e tuleris,
114쪽
tuleris,laratus , dixeris ea ' te comperisse quo imibi auos
licebat,qui ex te illa , cognoueram) negabis esse rem ullam, quae cuns comprehendi percipipossit' taliae quaest etiamata etiam, ne illarum quo 1, rerum pulcherrimarum at ii o minuatur authoritas. ' Quae cum dixisset ille, inem fecit. Hortensius autem vehementer admirans, quoa quidem perpetuo Lucullo loqueresecerat,*t etiam manus saepe tolleret nec mirum nam nunquam arbitror contra Acade
tiens, no enim satis intestigebam carpit hortari,ut ementia desisterem. Tum mihi catulus, bite, inquit, Luculli ora
tio lexit,quae in habita memoriter,accurate,copiose, taceo nes te,1 o minus,si tibi ita videatur ententiam mures,d terrendum puto. Illud vero no censuerim, ut eius authoritate moueare.' tautum enim te no mouit,injuit arrisseus,Vrcaueresne quis improbus Trabilib. quoru vides quanta copia simperfutura H arriperet te, in contione quaereret, quι tibi constares,cὼ idem negares quicqua certiposse reZeriri, idem te comperisse dixisses. Hoc quaest ne te terreato de
caussa ause ipsa matim quidem te ab hoc dissentire sin cesse
ris,no magnopere mirabonmemini enim ntiochu Esum,
cum annos multos talia sensiste simul ac x 2m sit,sintelia destitisse. Haec cum dixisset Catulus,me omnes intueri.
x Peroratio est Luculli, in qua Ciceronem dehortatur ab Academ ita phid sophia: primum ari u mentum exsactis Ciceronis, quae spectem habent repugnant, . x Amplificatio proximi arpumenti, a comparatione minorum. 3 Cina merii, sunt populi in Ital a ad Balanum & Auemuin sinum, qui inc lunt convallem inpenti iugo circumlatam, quae neq; matutino, neq; vespertino Sole contegitur. Sunt etiam Cimmerii in Asia ad Bosphoruin Cimmerium qui . Uronem in sunt tot nimbas & tenebris cucunsusam, ut luce Soli, intueri non possint: inde prouerbisi extitit, C immeritas tenebras funderet id est, valde obscurare. Secundum argumentu ab adiunctis incommodis Academicu disciplinae,quae tollit omnes motu, ammorsus ed Academici respondent, nise lao esse cellationem mentia di animi,sed mazna actione sapientis ictu pondera dit se
115쪽
ter examinati in quibus cum aliqv d probabile inuenerit, id ipsum sequatur, &ramen assensionem cohibeat,id eu,non profiteatur se aliquid scite. s Tertium a factis Ciceronis, qui coniurationem Callinae a se patefactam &comprehelam esse iurauit. Pridie enim Calendas Ianuarii, eum a Mctello Tribuno plebis potestate habendae concionis prohiberetur,magna voce iurauit verissimum, pulcne rimumque iusiurandum,quod populus magna voce eum vere iurat se iurauit.Lege lib. .Epistol. 6 ανακολουθον est pronominis demonstrativi, quod ab antecedente dissentit in genere. Hic Hortensius fingtur admiratu, ad augendam laudem superioris disputationi quia Hortensius Antiochianas partes tuebatur.3 Catulus multat Ciceronem ad dicendum, & iocando respondet ad postr mum argumentum Luculli, quod nulla inconitantia sit, Academicum pnitos phum dicere nil poste percipi,&magistratum in Rexub.perentem iurare aliquid a se deprehensum elle. Academicorum enim thesis tantum pertinet ad eas res, quae in philosiophia tractantur, quav dicebant inione duntaxat hominum contineri,noi 'lsa certa&constanti scientia, ut anteas aepe diximus. 9 Catulus relinquit Ciceroni liberum arbitrium, & contrariam Partem, quam non probat, exemplo Antiochi disputat,qui ab Academia noua ad veterem deiecit.
Tum ego non minus commotus, quam Ioleo in caussis maioribus, huius A quadam orationesum exorsus ' me Catule oratio Luculti Peg a re ita mouit,utilocti hominis,m copiosi, G parati, O nihil praetereuntis eorum, quaepro
ida caussa diripossent . non tamen a tei res onderepose dif
fiderem. authoritasautem tanta plane me mouebat, nisitu
opposuisses non minorem tuam.b' iasgrediar igitur,ssipauca ante quasi de fama mea dixero. Ego enimsi aut ostentatione ab va a ductus, aut ludio certandi ad ban o Lmum philoseph:am mei applicaui, non mogo fluuitiam
meam sed etiam mores naturam condemnan iam futo.' 'Nam si minimu in rebus fertinacia repreheditur, calumnia etiam coercetur ego Ae omni tu consilios totius vitae aut certare cum at spugnaciter, aut rusrari cum alios,
tum etiam meipsum velim 3 stas nί i neptum putarem, in tali dis utatione iss facerem. Quod cum de I epub statur rei interdum silet: iurarem per Iouem, de si h
nates,me ardere fuso τeri reperimat, ea 'tire,quae ilicerem. u; enim possem non cupere verum InuenIre,
cum gaudeamsi simile veri qui inuenerim' Sed xl hocpul
116쪽
cherrimum esse iudicem vera videre sic ,pro veris probare sal ,turpissimum est ' Nec tamen ego issum, qui nihil unquam salsi approbenc,qui nunquam a fientiar, qui nihil opi
ner sed quammus desapiente i. Ego Wro se magnu quidemsum opinator non enimium sapiens meas cogitationes se dirigo,non ad Ham paruulam C nosuram, Qua fidum duce nocturna Phoenices in alto. t ait ratus, eos directiusgubernant, quod eam tenent,
Quae cursum teriorebreui conumitur orbe.
Ita ad Helicem Aaris mos Septentriones, Ges, rationes has,latiores ecie, non ad tenue elimatas. Eo st, ut errem, O vager latius. Sianon de me,ut dixi,sedilesagiente qu. eritur. Visa enim ista cum acriter mentemsensumveZeput runt, accipio, his , interdum assentior, nec percipio tamen.
nihil enim arbitrorpes vrecipi. nonsum sapiens: itas visis
γάρ, nes possum resistere. '' Sapientis autem hanc censet rcesilas τim esse maximam, noni assentiem,caueret ne capiatur, ne statur ridere. '' Nihil est enim ab ea cogitatione , quam habemus degrauitate sapientis, errore , t uitate, temeritate Afiiunctius. '' Quid igitur loquar de
'mitatesipientis ' quem quidem nihil opinari tu quoque
i Exordii decorum notatur, quod in Cicerone naturali sui ut in caussis vere eund uxordiretur, ut ipse testis est in Diuinatione: Ita mihi deos velim propia ros,otc inae illius temporis mihi venit in mentem,quo die citato reo mihi dice uni sit, non solam commoveor animo, sed etiari r toto corpore perhorresco. 1 Oratio Ciceronis pro noua Academia tres in partes diuiditur, exordium, resutationem eorum quae dicta sitnt a Lucullo contra nouos Academicos, Scons ationem thes, Academice, iubd nihil possit percipi: quae per omnes phil sophiae partes d:latabitur.Exordium autem ducitur a laude Luculli,cuius tamen authoritati opponitur par authoritas Catuli i quo Academia noua superiore dialogo diligenter Saccurate defens fuerat. 3 Prolepsis est ad purpandam fruspicionem ambitionis aut pertinaciae, quae duo vitia a philosophis esse debent alienassima: admonet ig.tur se non contradicendi aut disturati landi, sed cognosce di studio ad tuendam Academiam nouam accedere. Syllogis haus est conninuste j in Ξ,&propositio connexa Pr.ino loco Ponitur. 4 Ratio propositio s
117쪽
a ininori ad maius. s Asia mptio in sua remouetur antecedens: sed non facio studio contradicendi aut dissimulandi. quod iurisiurandi authoritate quadam confirmatur. 6 Ratio a Iumptionis a minori ad maius. 7 Detorquet alis disiputationis inuidiam : Ego, inquit, non de me,st de sapiente disputo: adni netque de genere disputationis smilitudine Septentrionis minoris S maioris, idque vere admodum . non enim est ad veritatem limata Ciceronis oratio, quae pro Academia noua suscipitur Ad specie quada s.luin probabili quemadmoduinobis momenta singulorum argumentorum considerantibus perspicuum esse poterit. 8 Duae sunt in coeloursae ad Sepictrionem,ut ait Aratus, a dicta nos a parua quidem S obscura sed nautis aptior ad dirigendos nauium cursus. Altera maior dicta Helice, clara & splendida, & a prima noctes ens. Versus rati sunt: at γε Hἐν Οἄθες Εἰμ αλώ τἈψυρον- ινα χρὴ νῆας ἀγνύμ:
Helice quidem viri schiui In mur guunt, quὸ oporteat naues dirigere . . altera veri Numices si pesultant mare 'at Helice quidem clara ea, crobservatus irata,' Multa iaceus prima' a nocte. altera ver. Obscrura quiri na, sed nautisaptior,
Minori enim tota circunuersatur orbe,
Huc quos Sidonis rectisti me nauigant.' Iterat declinationem inuidiae, probatque se non esse sapientem a repugnantibus.Syllopismus simplex secundi generis: Sapiens caue ne decipiatur: Cauere ego nonrosum,ne decipiar: Non sum igitursapiens. Assumptio praecedit, declarata obiectis desectis Ciceronis, io Proposito syllogismi confirmatur testimonio Arcesilae & Zenonis. H Altera ratio ni opositio- vis, ab his out repugilat personae sapientis, bi sapiens Stoice consueratur pe
sectus &absilutus, qui rem omnium caussas accurate tenear, qualis apud Ethniacos nenio lint, nec esse potuit, praesertiiri in tanta rerum & diuinarum &hum Parum ignoratione. II Tertia ratio ab authoritateLuculli.
' Quod queniam a te probatur 't praepostere tecum MPm iam enIm mox referam me ador in haec primum
conclusio quam habeat Pim,considerata ' o ιν ire piens
asentietur unqua: aliquando etiam opinabitur. nunquam. autem opinabitur nulli igitur rei assentietur. Hanc concluta
118쪽
sonem rcesilas probat: confirmat enim primum ' cundum, Carneades nonnunquam secundum illud dabat, assentiri aliquando. ita sequebatur etiam opinari quod tu non Ἐμ , oe re se, ut miti a ideris. ' Sed illud primum, s- sientemsiassensurus esset,etiam opinaturum fui mese Stoici dicunt, meorum a Viputator Antiochus posse
enim eum falsa a veris, quae no possintpercipi, ab ,s quae posmi, di inguere. ' Nobis autem primum, etiam si quid percipipsit, tamen ipsa consuetudo assentienssi periculo μesse videtur, γ lubrica. ' Quamobrem cum tam , ii ume se conset,assentiri quicquam au apum,aut incognitum flustinenda est potius omnis assensio, ne praecipit et itemere processierit. Ita enim'itimasunt fulsa τeris, eas quae percipi pq Vnt ssimoso e unt quaedam: iam enim 'videbimus)τt tamen in pracipitem locum no debeat sis iens commiserere autem, omnino nihil esse quodpercipipsit,a me sum re, Gr,quod tu mihi das,acceperosapientem nihil opinari 7 es sectum illud erat sepientem assensus omnes cohibi rurum. ut tibi vigendum sit, idne masis an aliquid opinaturum esse pietem. Neutrum inquies,issorum. Nitamur igitur, nihilpo epercipi etenim ae eo omnis est controuerissia. ' Se prius pauca cum Antiocho qui haec ipsa qua a
me defenduntur, didicit apud Philonem tam Au, t consaret diutius didicisse neminem, sir sit de his rebus acu
risi me,s, idem haec no acrius accusauit in ectute, quam antea defensitauerat. Quamuis igitur fuerit acutus, rfuit, tamen inconstantia leuatur authorata . Quis, inquam, enim iste δει illuxerit, quaero, qui illi Venderat eam, quam multos annos esse ne rauisse veri fusinotam. Excogitauit aliquiae eadem dicit quae Stoici. poenituit eum illa seno a
119쪽
A '. cur nonse , transtulit ad alios maxime M. Suicos' eorum enim eratpropria ista dissensis. quid eum nes ehipaenitent,quia tardani, qui erant thenis tum priucipes Stoicorum' ' Nunquam a Philone discessis, nisiρο- Ieaquam ipse carpi quise audirent habere . de autem
subito vetus cademia reuocata en' nominis dignitatem
idem ma re ipsa desistere retinere Oluisse,quod erant, qui istum gloriae cos facerenserare etiamfure, ut j qui
equerentur, nilochaeivocarentur. mihi autem magis videturnon potuisse sustinere concursum omniumphilosophorum. Etenim de caeteris siunt inter illos nonnulla communia: haec cademicorum est v siententia, quam resi quorum philosophorum nemo probat: '' itaque cestrat Gnim j qui sub Sole nubem non ferunt: item ille cum aestua ret,veterum,ut δε arma rumsic cademicorumbram secutus est '' qeos solebat uti argumento tum, cium ei placebat nibi osepercipi, cum quaereret Dionysiius ille Inera cleotes, utrum compreben det certa illa nota,qua assentiri aetatis oportere, 'O Egute quod hos annos tenui peti ta
nonis magistro credidissit, bovesium quo Iesset, u bonum flum esse' an, qu se lea Iesensitauisset, honesinane no
men esse oluptatem Ufesummum bonum qui ex illius commutatasentem docere vellet nihil it gnari in animis no
stris a verat se, quod non eossim modo post Uas: is curauit quod argumentum ex Monysio i sumsisset, ex a
a H vetranstio indicatdigressionem quandam fieri, cuius caput crisapientem nulli rei assentui. Argumentum ab adiunctis: syllogi sinus connexus tecundi modi plenus & integer. a. Propositio connexa nititur author tate Academicorum, qui existimanti )ientem solaopinione ducidion vlla scientia. 3 Stoici nefant propositionem syllog smi,&inconsequer tem probant a factis sapientiis, qui nihil opinetur,sed in omnibus rebus certam scientiam sequaturalistenso igitiis Stoicorum ab Academicis in desin tiones Pientis posita est, de qua inter eos in nullo
120쪽
modo eonuenit. Cicero defendit contra Stoicos constanti meonne propositionis,si septem assentiet u etiam opinabitur. Ratio est a minori maius. Syllogismus connexus territ modi:
Si quid miser percipi, tamen assensus esset periculosus: Sed nihil potest percipi: Quanto igitur periculosior est assensus
Propositio prima est. s Ratio propositionis ab adiunctis renim, salso cini: Cnito:&allegoria ab aurigis equo letinentib.in loco decliui&precipiti. 6 Assumptio ex remodione antecedentis. Conclusio syllogiunt. 8 Haee summa thesis est totius Academicae contentionis, quod omnium rerum,quae in phialosophia tractantur, c -Midia sit,id est,inscentia. 9 Alterad: pressio est in Antiochum hostem nouae Academiae,cuius authoritas eleuatur, quod inconstas in philosophia fuerit. Argumentum inconstantiae ducitura dissimilibus factis Antiochi,quae sunt Academia noua diti laudasse, &postea vituperasse. io Dialogismus inducitur ad exprimendam leuiratem Antioch qui nulla iusta&h nna caussa defecit ab Academia noua : sed captus amore laudis &gloriae. Hic igitur caussae Antiochiae desectionis vituperantur. ii Declarat turpem & i honestuin finem defectionis,affecit atronein vanae florixanser tque collationem similium: uti quemadmodum quidam philosephia uis oraeceptori biis nomen habuerunt: ut Socrati a Socrate,Epicurei ab Epicuro: sic ab Antiocho Antiochaei disciPuli nominarentur. ii Confirmat emectum propositi finis i dissimiliabus. 13 Conclusio desectionis illustrata a similibus, ubi locus est,&allusio ad
veterem Platonis Academiam in suburbano.& ,mbroso nemore sitam,ut ait Suidas. 1 Postreinum argumetum contra Antochum est a partibus. Antiochus ex inconstantia Dionysj, qui ex Stoico factus erat Epicureus,olim disputabat,nihil poste percipi: eadem i itur ratio & conclusio valeat contra Antiochum, qui commutata sententia ex Academ eo nouo repente factus est vetus. Is Donysus Heracleotes cum a Zenone sortis esse didicisset. ἱ dolore deductus est: nam edin ex renibus laboraret,iple in eiulatu clamitabat talia esse illa que antea de dolore selisissὸν cumque Ieantes condiscipulus eius rogaret, quaenam ratio euinde sim en ta dedi in uter respondit: Quia cum tantum operie philosophi. x dedicsem, dolorem tamen serre non possciri, satis esset argumenti malum esse dolorem: plur mos autem annos in philosi,phia consumpsi, nec ferre pol summi alum igitur dolor. QTuscul. 2.
' SH cum hoc alio si plura nuncAd ea quae a te Luculle dicta sunt. Elprimum quo initio dixiss,videamus qualest militer a nobis de antiquis philosophis commemor ri, atqueseditis terent claros viros , tamen populares
aliquos, nominare. Illi ci mres non bonas tractent, miles bonorum viderivolunt: nos autem ea ilicimus nobis vigeri,1Vae vosmetipsi nobilissimis thilosephis placui se conceditis.
naxagoras niuem nigria dixit esse. ferres me,si ego irim Acerem' tu ne si dubitarem quidem. ' se quis est hic '