장음표시 사용
141쪽
tia A C A D. Q V. AESTsera,ecquae poterit in agnoscendo esse distinctio ' an tibi erit
quaerendus annularius aliquis,qsoniam gallinarium inusnili Deliacum illum, qui oua cunseret Sed adhibes
artem aduocatam etiam sensibus.pictor , Iet quae nos nouxidemus simul inflauit tibicen,aperito carmen agnosciatur. Quid hoc ' nonne υidetur contra te valere, si ne magnis artificjs,ad 1 pauci accedunt,nostri quidem renerisa Ogum nec τι re, nec audirepossemus' '' Iami praeclara, quanto artificio essesnses nostros, mentems tam constructionem hominis fabricata natura. cur non e
timesiam opinandi temeritatem' etiamne hoc Hismarepares, Luculle, esse aliquam vim, cum prudentiam consilia filicet,quo erit, 'e vi tuo γerbo utar, quae bricata sit
hominem qualis istafabrica est'νLanibita' quan cur 'quomoris Tractantur ista ingenisse, L iurantur Griam eleganter. denis a ideantur sancine affirmetur modo.
Sed δερι sicis mox, quidem ob eam causam, ne tu, qui
idem me facturum paulo ante gixeris ideare mentitus.
' i Repetit quatuor hypotheses Academicorum S Lucullo prius commemor os, quibus effici volunt,nihil post epercipi: quarum ti es veluti per se iam illustres, & ab omnibus concestae sum tur: quarta, quae in quaestionem venito Cicerone confirmatur. x Vtitur exemplis Seruiliorum geminorum, qui inter se valde similes erant, ut vix internosci possunt, sed iis exemplis ni inouam eniciet, nihil poste percipi. nam, ut ante docuit I ucullus, hibita consuetudineseminos sicile distingues. nec vero sequitur, et si in quibusdam visis disserentia non appareat, in millis , i sis appareat. φ C.Aurelius Cotta, & P.Seruilius Genauius primi mi Consules fuerunt anno Vrbis condide sol. rurlus autem anno urbis son Concedit defensionem Luculli de singulis S propriis rerum notis,quibus res internosciantur,& tame nihilominus contendit visa confusi esse.Syllogismus est connexus Primi modi,cuius propositi est sallax: Si ,ma sini uitudo sesellerit, dubia omnia reddiderit: possunt enim resti militudine inter se coniungi, & multis dissimilibus distingui ac separari. s Refellit dogma Stoicum de singulis rerum proprietatibus, quibus inter se disteran Argumentum ab exemplis specialibus: pilus a pilo non i ternoscitur, neque gramum 1 grano: non sunt igitur in singulis rebus propriae quaedam notae. Sic persaeus cum Aristone Stoico dogmati assentiente disseruit, protulitq; veminos fratres inter se litigantes,quorum alter illi depositum daret, adtra deinde reciperet,atque ita haeregiem in gemmis,& ambigentem n esset, coarguit. Lege Laertium ib. 7. 6 Transit ab exemplis gentinorum ad mem-
142쪽
plum signorum similium. Lysippus Sicyonius nobilis sculptor fuit, a quo tantum Alexander se fingi passii x est. Is sexcenta decem opera secisse dicitur tam excellentia, ut arti claritatem possent dare vel singula. Plin. p. aib.ῖ . 8 Aliud e emplum de signis similibus in cera imprestis, & iocus in Deliacum gallinarium a Lucullo citatum,cuius videtur meminisse Plinius his verbis: Traditur quaedain ars pallinarii cuiusdam dicentis, quod ovum ex quaque esset. 9 R perit in Lucullum exempla de pictoi e &t.bicine,cuius argumentum a maiori ad minus,licet verum si,nihil tamen eis cit. io Eleuat communem locum de diuina& excellenti fabrica sensus Scantini,quam ethnice & impie contemnit m gis,quam refellit ex leuissimis adiunctis.' Sed xt ad ea quae clariora sunt openiam, res iam uni ersu profundam de quibus volumina impletasunt,non a no-
sri solum ed etiam a Chrysippo de quo queri flent Stoici,
Amstudiose omnia conquisierit contra sensius S pelicui
talem, contra sy omnem consuetudinem, contras rationem,
ipsum sibi rejondentem inferior fuisse: itaque ab eo mmatum esse. Carneadem. Sasiunt eiusmodi, quae a te dili
gentissime tactata siunt Dormientium vinolentorum
furis rura xis imbecilliora esse dicebas, quam vigilantium siccorum, sanorum: ' quomodo ' quia cum experre ctus esset Fnnius,non dicere γUsse Homerumsted si um p Alcmeo autem, Sed mihi neutiquam cor consentit. Similia , eνinolentis. quasi qui quam neget, qVi e perrectiusit eum somniare cuius ' furor considerit, putare non fuisse ea vera, quae essent sibi τis in furore sed non id agitur tum, quum videantur: quo modo vissentur, id quaerituri nisi vero Ennium non tamus ita totum
O pietas animi. Si modo id nidui visi vigilans audirete experrectus nimpotuit ilia vise putare, ut erant, oesmnia. Armienti*ero aeque ac νigilanti probantur. Quid Iliona mno illo, Mater te appello.
143쪽
ACA D. Q V A s T. 2 L1me illa credit filium locutum, M vere experrecta etiam crederet' unde enim illa,
Age adsta: mane: audi: itera dum eadem Scista mihi Num Udetur minorem habere. visis, quam vigilantes fiadem' ' Quia loquar de insanis ' qualis tandem uis affinis tuus,catule, Tuditanus es qui quam sensi mustam certis putat,quae videt, quam is putabat, quae xidebantur' Quid ille, qμι Video,video te vivum Vly sses, dum licet.
Nonne etiam bis exclamauit se videre, quum omnino non
Iren' ' Quid quil Euripidem Hercules, quum γt Eu-υ hei glosset uos con flebat sagittis quum xorem interi
meba quum conabatur etiamfatrem, non perinde move
batur falsis , ut Ῥeris moueretur quid ipse limeo tuus, qui negat cor sibi cum oculis consentire nonne ibidem imcitato furore, Unde haec flamma oriture Et issa deinceps,
Incede, incede: adsunt,adsunt: me, mecue
uia,quum virginis Mem implorat'
Fer mi auxilium : pestem abige ame: Flammiseram hanc Uina,quae me excruciat. Cerulea incinctae igni incedunt: Circunstant cum ardentibus tedis. Num dubitas qui ibi haec νidereTideatur items caetera Intendit crinitus Apollo Arcum auratum Luna innixus. Diana facem etacit i larua.
144쪽
bantur: apparet enim iam cor cum oculta constentire. 7 Omnia autem haeci fertitur, τt illud esciatur quo certim
nihil oten esse θ inter visa vera fulse ad animi assensum
nihil interese. Os autem nihil agitis, cis ala ilia velf mstrum, vel omniantium, recor latione ipsorum resistitis. non enim i lauaritur, qualis retariati eri oleat eorum, qui experrecti sunt, aut eorum qui Iurere destiterunt sed qualu*isio fuerit aut furentium, aut fomnetantium tum,
I Hactenus ea collecta sunt, quae ab Academicis philosophis c Stra sensus di petari solen dehinc transtus fit ad exempla somniantium,ebriorum desuriosi rum , adhibita quadam praelatione in Grysippum Stoicum , qui in refellendis Academicis eorum caullam infirmare magis,quiuia confirmare videtur. Is qui que libros scripsit ad Methrodorum aduersus consuetudinem,& septeni pro co suetudine ad Gorgippidem, ut ait Laertius. 1 Eleuat exempla de dormient bus & vinolentis,magis ut seruiat suae causae, quini vi constanter & philosophice respondeat. Quaerimus, inquit, quomodo res appareant somniantibus & ebrio-ss,verae, inquam, quae tamen sunt salsae. quid tum p an inde concludere potes, Si nulla st insomniis&ebrietate perceptio,i id ab homine Polle Peuc: pn aut ursa quae vera sunt, a salsis non differre Hoc argumentum Ciceronis in syllogismo cispone cum proposita quaestione ioc modo: Si quae dormientibus S ebriis vera videntur, non differunt a falsis, inter visi vera & salsa nihil intererit: Sed primum verum: verum igitur&postremum. .
Videsne quae plaga sititi propositione syllogismi, quae salsa & inconsequens est
non enim sequitur, si consui a sunt visa dormientium & ebriosorum,ut etiam reliquorum hominum visa confusa sint. 3 l uror consedisse dicitur qui suos motus N impetus remist, ctimis quisuriosus erat, nihil fere a sano distare videtur. Citantur hi verius a Cic.Tuscul.I.
Mater te appello, tu quae curam somno siudense leuas, Neque te mei miseret, urge s sepeli natum.
Exempla tria proseruntur de furiosis, Tuditano, Hercule, & Alcmeone, qui vera esse credebant,quae insuror animo,&cogitatione versaret: de quibus idem indicare debemus, quod de somniantibus deusnolantis. 6 Hercules apud Euripidem tres liberos necat, existinians esse liberosEurysthei regis Thebarum, αMeetaram coniugem sua si iam reontis: postremo cum sagit in pararet ad cae- dein Anaphitrionis patris,a Pallade prohibitus est. 7 Concludit contra Lucullum somniantes, ebrios,& insanos essendiri visis, eaque vera credere, quae tamen salsa sunt,3c eleuat solutionem Luculli a dissimilibus: quod genus argumenti t tum contra Ciceronem esse docuimus.
' Siaabeo asensibus. QuiIs quod ratione percipissoti
145쪽
Dialecticam inuentam esse dicitu veri S usi quasi lisi
ptatricem oetu icem. cuius veri oessi in qua res in Ceometriane qui t verum vel falsem, Halecticus iudica-Dit 'an in literv an in musicis et ea non nouit. tiphilo
phia igitur Sol quantus sit, quid id illum Quo muboni , quid habet xl queat iudicare' Quia igitur iudicabit8 quae coniunctio, quae disiunctis vera sit ' quid ambigue Actum sit quidsequatur quam1, rem,quid repugnetes Si haec, O horum similia iudicat est ipsa iudicat.plus autem pollicebatur. Na haec quidem iudicare, ad caeterin res,quaesunt in philosophia multae, aliue , magnae , non est satu. ' Sed
quoniam in ea atrie tantum ponitu , videte ne contra , vos
rota natasit, quae primo progres estiue tradit elementa loquendi , oe ambiguorum intefgentiam, concludendi rationem, tum paucis additu emi adseritas, lubricumsane periculosum locum: quia tu modo ilicebas esse viti uminterrogandi genus. Quid ergo ' istas vitr num nostra cul-Ia , est' rerum natura nudam nobis Lais cognitisne-nium,ut vila in restatuere possimus quatenis. nec hoc in a- remo tritici situm, unge nomen est,st vita omnino in re , minutatim interroganti: atues,fauperi clarus,ob russit multa,pauca magna,Zama: longa,breuiar lata angusta quanto aut addito aut dempto certum restondeamus, nouhabemus. Τ . t vitiosi untsiritae. Erangite igitur eos, δο- restis, ne molessent: erunt enim,nisi caueatu. Cautum est,
inquit placet enim 6hrysippo,c 'umgradatim interrogetur, verbi caussa triapaucasint, anne mira aliquantoprias, quam ad multaperueniat, quisere, id est,quod ab irs dicitur, ησυχάζειν. Perme τὰ ertas licet, inquit Larneades,
146쪽
LIBERII. rassemno excitet, Gr eodem modo interroget. quod in numero conticuli: Fasseum numerum unum Alligero, muliane tirunt trogrediere rursu, quoad videbitur. Quid plura hoc enim sateris, o neque ultimum tepaucorum,neque promum multorum resenderepose. 6M- generis error ita mana ut non videam quo nonposit accelere. Nihil me laedit,inquit. Us enim vi agitator callidus,prius quam ad nem veniam, equos inebo, eos magis locut ii, quos rentur equi,praeceps erit. Sic me, inquit,ante Astinebo,nec tutius captiose interroganti reston bo. y S habes quo lia
queat, neque re*ondes, super . si non habes,ne tu quidem perstilis. Via obscura, conceri: negas te usque adob raprogressi. ilia ribus igitur rebus ius usi id tantummodo,
ut taceas: nihilassequeris. Puenim adissum qui te capi
re vult,virum tacentem irretiat te an loquetem sin autem
sis ad nouem,uerbigratia,sine dubitatione re*ongestauca esst, in decimo in is. ' etiam a certis illustrioribis eo si des assensem hoc idem me in Ob risfacere non sinis' NYhil igitur te contrassi itas ars ista adiuuat, quae nec augent,nec minuendi quid auiprimum sit,autri remu, δε- cet. '' Quid quod eadem ista ars,quasi Penelope telam rete
xens,tollit agextremum superiora' utrum ea velo,an no
Iba culpa est Nemefundametum dialecticae est,quicquid enunti tur sidautem appellatur ιιθωμα,quod es quasi fitum aut veru esst,authalsum. uidigitur haec vervia alsifiunt si te mentiri dicuasi verum dici, metiri verum ilicis. I ccstilicet inexplicabilia esse dicitis, οἱ est odis-- , quam illa quae nos incomprehensi m non percepta. Eicimus. Se haec omitto. Ita quaero,si ista explicari non
possent,nec eorum νllum iudicium inuenitur,ut restondere
147쪽
postis, verantia a Unc ubi essida Afuitio satum esse H quos aut x erum, aut falsumsit' Rebussumptis ad iungam,ex hisquentas esse alias, alias improbando,quae
non sint in genere contrario. Quomogo igitur hoc conclusem esse iudicas, Si ilicis nunc lucere, verum Lias: lucet: ι icis autem lucere, verum lcis lucet igitur Probatis certegenus, m rectissime conclusium Acitis: itaque in Lundo eum primum concludendi modum traditis. Aut quicquid igitur eodem modo cancluditu probabitis aut ars ita nulla est. Misergo, hanc conclusionemprobaturuseesis: Sidicis
te mentiri, ,emma δcis: mentiris. dicis autem te mentiri
verum dicis: mentiris igitur. Vu potes hanc nonproba re,cumprobaueris eius generassuperiores Haec Ch1
An sunt , ne ab 'si quidem Hlpluta. quid enim faceret
huic conclusionisii lucet, lucet: lucet autem lucet igitur rederet stilicet, Ipsa enim ratis connexi, cum concesseris syporius,cogit inferius concedere. Quid ergo haec ab illa concluissime dissens Si mentiris,mentiru mentiris autem, menti ris igitur. Hoc te negas pose, nec approbare,nec improbare.
Quἱ igitur magis illud' Sars,si ratis via ,si vis denique
conclusionis vadet: eadem est in utroque. '' Sed hoc extra mum eorum est,possulant ut excipiantur haec inexpiaabialia. Tribunum aliquem censio adeant a me istam exceptio nem nunquam impetrabunt. 'Τ Etenim cum ab Epicuro, qui totam Italecticam oe contemnit m irridet, non impotrent,ut verum esse concedat, quod ita essabimur: γLuet cras Hermachus, aut non vivet cum dialectici sic sta tua t,omne quod itacia disiunctumsit,quasi, aut etiam,aut
non, nomon verum esseIetiam necessarium vide quam fit cautus is, quem isti tardum putant. ' ' Si enim, inquit,
148쪽
alteraetrum concessero: necessarium esse necesse erit, cras
Hermachum aut Ῥivere,aut non vivere nulti autem in iu
natura rerum talis necessitas. '' Lum hoc igitur dialectici pugnent, id est, Antiochus, oe Stoici: totam enim euertit Halecticam. namsie contrariys dis iunctios contraria autem
ea dico, cum alterum ait, alterum negat italis disiunctio falsepotest esse, nulla vera H. ecum vero quidhabent lia
iu modi inciderat,sic ludere Carneades solebat Si recte conclusi teneo sin vitiose,minam Trogenes retant. ab eo enim Stoico dialecticam didicerat: haec autem merces erat Latocticorum. Sequar igitur eas vias, quas didici ab Antiocho
nec reperio quomodo iudicem,si lucet, lucet, verum esse, ob eam causiam, quod ita silici, omne quod ipsum e e connexum yt, 'ρerum esse: non iudicem di mentiris, mentiris, eodem mori esse conexum. '' . ut igitur hoc, oe illussi aut
nisi hocne istud quidem iudicabo.
Transita sensibuς ad resutationem artium, quae animo videntur percipi: ae primum refellit definitionem dialecticie enumeratione rerum subiectarum, sed captiosa Si sellaei: non enim dialectica dicitur iudex esse veri & falsi,quia dialecticus Omnes artes nouerit, in quibus verum a salso possit discernere: sed quia haee ars sit repula de omnibus rebus iudieandi, sicut Grammatica de omnibus rebus pure loquendi .Itaque quemadmodum fi Geometra,Arithmeticus,Muscus pure loquuntur,id Grammaticae virtute sacrunt, non sua: ita cum per syllogismum recte iudicant de rebus sibi subie tis, dialectu . arte & potestate faciunt,non sua: quia sola dialectica docet leges de omnibus iudicandi:nec magis consequenS est, Dialectica est regula iudicandi de omnibus,ergo dialecticus nouit omnia:quam si dixeris, Grammatica est regula de omnibus pure loquendi ,erro frammaticus nouit omnia. 1 Secundum arsumetum contra dialecticam Stoicorum ducitur a subiecta ei disciplinae materix: id est, praeceptis dialecticis, in quibus Stoici non Ibi dira grammaticam artem confundebant, cum praeciperent de Orthographia,etynaologia,syntaxi,ut ex Diogene Laertio constat: sed haerebant in suis si ritis, quae gradationes minutis interroUtiunculis sunt, habentque lubricum Sc Periculosum genus argumerationis,quod in hac gradationis continuatione non satis cohaerentia interdum copulantur, sed cognita & adhibita luce syllogismi, sacile hic sophisticus & captiosus error fortarum cognoscitur. hrysippus autem Stoicus ignoratione dialectici sxllogismi ad dissoluendas captiones staritarum confinxerat modum quendam stationis, ultra quem progredi non liceret: qui prose id recte & merito irridetur & exagitatur a Cicerone: hoc enun commentum contrasbritas nihil vale sed conitar i& certa, & perpetua regula syllogis i
149쪽
vitium 8 fraudem detegit. 3 Dialosi sinus Stoici cuiusdam philosophi, cum
Academico nou ubi Stoicus contendit esse aliquem modum gradationis in s rite: Academicus vero disputat, interrosationes in infinitum progredi pose: sed exemplum quod hic citatur, non modo nullius conclusionis sormam veram h bet, sed lanam &ridiculam subtilitarenti Permissio est & inctis in Chrysippum ex metaphorica nouitate verbi quiete corporis ad cessattionem
quandam in respondendo. Qnia numerus potest in infinitum augeri. 6 Uerba stini Chrysippi, ct allegoricas militudo ab aurigis, qui quemadmodum equos suos cohibent in lubrico Sc praecipiti loco,ne temere ruant: sic in s rite philosophus siste ne ui sallacem conclusionem tanquam in praecipitem seratur. 7 Dilemma est Ciceronis contra Chrysippum inepte praecipientem, quemadmodum captiosis gradationibus occurrendum sit. 8 Argum eritum a minori ad maius. 9 Concluso contra Chresippum haerentem in soritis: nee tamen ista culpa dialecticae est, scuti Cicero obiicit, sed Chrysippi dialecticam ignorantis . ars enim dialectica docet totum hoc sophismatis genus sine iudicio&syllogismo esse quod in nullam constantis syllogismi formam reduci possit.
io I tridet alteram inscitiam Clirysippi,dialectico principio repugnati Omne enuntiatum verum esse aut talium : Chrysippus enim postul. it exceptionem in enuntiatis, Quae vocat inexplicabilia quae neque vera, neque salsia dici posse putat: in quo valde labitur. Porro dialectica Penelopae coniugi Viyssis comparatur, qudd viliaee ad sallendos procos telam interdiu contextam noctu retexebat: sic
Chrysippea dialectica syllogismi contextu dis luit, ut propositione prima in ex
plicabilem tollat.metuebat enim c hrysippus, ne si hac propositione concederet. Si mentiri te dicis,verumque didis, menti me, verum dicis: Addita at Iumptione, Sed mentiri te dicis, verunt te dicit: Ex antecedentibus veris absurda conciusio efficeretur, Ergo mentari te,verum dicis. Quasi vero mentiri & verum dicere,de eadem re assii mentur, & non de diuerstimentiri enim resertur ad aliquam rem salsi, enuntiatam,& verum dicere, ad astirmationem salsae enuntiationis.Itaque hoc Chrysippeum enuntiatum uadissolubile nota est. etI Vrset Chri sippum ἱ definitione pronuntiati logici: syllogi Lmas est connexus pruni moci uius assiimptio precedit illustrata i maiori ad iiiiuus. ix Al: ud argumentum a paribus iamptum ex natura syllogismi, cuius forma constans & perpetua est,nce ullo exemplo potest fallere. Itaque si in aliquo enere conclusionis probatur exemplum, reliqua quae sint eius lem seueris &ispositionis, probentur necesse est. is Irridet Chrysippum in superiore connexo haesitantem, eumque rursus, remit exemplo a Ioribus. 14 locus est in Chrysippum excipientem hoc connexum indili lubide,& ά definitione enunti ti,S a regula syllogismi connexi, quasi dialectica haec praecepta Seneralia nolint,& exceptionem aliquam patiantur. Iocus autem sum tur a similitudine Tribu-vorum plebis, qui generalibus legibus,ta praeceptis interdum ad ungi exceptiones volebant. is Approbatici proximi loci idissimilibus: non impetrabunt a me exceptionem , sicutab Epicuro impetrant, ignaro dialeec. eae artis, qui maxime Γenerali & uniuerso praecepto dat exceptionem, ne atq; enuntiatum disiunctuar ex contradicentibus verum esse: quod perinde est, ac si neget contradidi: nis partem alteram veram esse, alteram falsam : in quo reuoluitur ad veterem &dam tam sentcntiam Protagora Sc Anaxagorae res omnes coniundenti uua,&coimadictionem de medio tollentium, contra quos pugnat Aristotcles libro . Metaphys. is Epicuri ratio de disiunctione interponitur, qu e sallax est: non enim si alterum de duobus verum est, necesse est alterutrum cile verum . haecς-nim necessita ex conditione conrunctae contradictionis pendet, non ex disiunctarum natura Paritum. 17 Explico locum dictimidi uin: Impetrent ab Epicuro:
150쪽
euro, me non impetrabunt, qua sequor dialecticam dis replinam, quae nullam ad miti t exceptionem in enuntiatis se syllogismis. is Cones it constantiam dialectici disiunctioiuilioritate Diogenis Stolei, & ad Chrysippeum enuntiarum rediens, disputat a paribus ierum illud esse. I9 Concluso argumenti a paribus
' Siaxi omnes istos' aculeos, O tot m tortuosium geum Astutandi relinquamus ostendamus ue qui simus iam emplicata tot ista Carneadis sententia, Antiochi ista corruent*niuersa. Nec vero quicquam ita dicam, ut quisequam id
fulsu 'icetur. a Clitomacho sumam, qui usque ad senectu
tem cum Carneade fuit, homo γ acutus, ut Faenus, va
desudiosius ac aeligens. quatuor eius libri sunt de sustinendis asensionibus. haec autem quae iam dicam, Funsumpta de primo. ' Duo placet spe farneadi *i orum genera: in uno hanc diuisionem, alia γ esse quae percipit mi, alia quae non pos tr in altero autem, ab a vis esse probabilia,alia non probabilia: iras quae contra senses, contraqVepersticuitatem ilicantur, pertinere a siveriorem diu sonem: contra posteriorem nihil dici oportere. quare itaplacertitate visium nullum esse,ut perceptio cosequeretur: ut autem probatio,multa. ' Etenim contra natura esset,si probabole nihil esset. Sequitur omnis vita ea,qua tu Luculle commemorabas, euerso.' stas e sensibusproba ta multasunt. Teneatur mago illa non inesse in his quicquam tale, quale
non etiamfusum nihil ab eo Asseres e seposit. Sic quicquid acciderit Jecleprobabiles nihil se speret uia se probabi
litati isti contrarium, Ἐtetur eo sapies, ac si 1mnis ratio Ἐitae gubernabitur.' Etenim is quos quia γο is piens inducitur, multastquitur probabilia no comprehen is, nes, fere pia, nes assenses similia veri: quae uisbrobet, Omnu vitae tollatur. Qui enim 'consimilens naue apiens num comprehenseum animo habet, atqueperceptum,' ex 'ten-