장음표시 사용
551쪽
IN III DE ORAT. 47stum: sidu in Oratore, exile , inusitatum, abhorrens ab
di, quo uti advulgus nullo modo possis. . si enim γ bo- mala kidentur Stoicis, m caeteris cimbus, vel potius gentibus: alia vis honoris, ignominiae,praem,supplicidi v re ansecus, nihil ad hoc tempus: sedea si sequamur , nutilam unquam rem diceri expedireposmus. Reliquiseunt Feripatetici cademicis quanquam . AcademIcorum nomen est unum oententiae duae. nam Speusippus Platonisse, oris dius,cν Xenocrates qui Platonem aussierat, qui Xenocratem Polemo γ 6rantor, nihilab . cristotele, qui na audierat Matonem, magnopere dissensit: copia βrt se O varietate dicendi pares non fuerunt. Gercesilas priamum , qui Polemonem aussierat, ex vari s Flatonis libris, sermonibu i Socraticu hoc maxime arripui nihil est certi quod aut ensibus, aut animo percipipsit. Quem ferunt
eximio quodam Uum lepore dicendi, sternatum esst omne
animi sensu ιι iudicium, primumque instisui ei qua quam id fuit Socraticum maxime) non quid i e sentiret
olendere ,st contra id quod qui quest sentire dixisset, dise
putare. Hinc haec recentior Academia emanavit,in qua extitit diuina quadam celeritate ingenis, dicentque copia Carnea es: cuius ego etsi multos auditores cognoui Athe nis, tamen authores certissimos laudare possum, σμ- cerum meum Scaevolam, qui eum Romae audiuit adolesces,
O si Metellum L. Ffamiliarem meum, clarissimum PLrum,qui illum asta obsiente Athenis iam assectumstene ctute multos dies auditum esse dicebat. 'ε Haec autem Hexsenni fluminum sic ex communi sapientium iugo sunt doctrinam acta diuortia, Thil sen tanquam in Oo a
552쪽
4γs AVD. TAL EXPLIC. superum mare . Anium defuerent cyraecum quiddam. Iortuosum oratores autem in inferum hoc Tuscum barbarum,scopulsum ais, infelum laberetur,in ' quo etiam ipsi talysses erra sit. '' Quare ῖhac eloquentia, ais hoc oratorecontenti pumusquisiciat aut negare oportere quo arguare, aut, ῖidnon popis tum ostendere quod isfecerit, qui
insimuletur,aut recte ictum,aut alterius culpa, aut iniis ria,aut ex lege, aut non contra legem,aut i rudenti aut necessario, aut non eo nomine usurpantam, quo arguatur,
aut non ita agi ut debuerit, ac licuerit oesi satis e seputa- ω,ea quae si scri ores artis docent, disicere, quae multo ta meno manus quam ab illis dicuntur,m uberius explicauit tonius se si his contenti em,al, i s etiam quae dici vo lusu a me, '' ex inreti quodam oratorem,immensoicam to in exiguum sane gyrum compellitis. Sin veterem illum ' Periclem, aut hunc etiam qui familiarior nobis propter friptorum multitudinem est, V Demosthenem sequιxutitis: si istam praeclaram oe eximia eciem oratori per feriti, pulchritudinem adama aut vobis haec ' Camne Aa,aut illa O ristotelia vis comprehetaedas. '' Namque s xl ante dixi veteres illi ussa Socratem, omnem omnium rerum quae ad mores hominum, quae ad itam,quae a virtutem,quae a Rempublertinebant, cognitionem
fientiam cum dicendi ratione iungebant: poneadi se clati sui exposui a doc te,diserti a Lms,m deinceps 'a Socraticis item Omnibuσphilosephi,eloquentiam Hstexerunt, oratores sepientiam: nes quicquam ex alterius parte tetigerunt,nisi quod illi ab hu, aut ab illo hi mutuaretur, ex quo promiscue haurirent,si manere inpristina communione volui sint. 'Τ Sed ut Antisces veteres trFur sacrificiorum
553쪽
IN II I. DE ORA J . 477 multitudinem tres , ras Elulones esse voluerunt, quum esse ut ipsia Numa, ut etiam illud ludorum Epulare faciam ciumfacerent,instituti sic Socraticia si caussarum actores, a communi philosephiae nomine arauerunt, cum veteres
dicendi eis intelligendi mirifica ocietatem ess voluissent. uae cum ita sint,paululum equidem de me deprecabor, fetam a vobMut ea quae δcam non de memet ipseM de oratore cere putetis. Ego enimμm is, qui quumμmmo sudio patris in pueritiata rictin 1 , ω in forum ingeni tantum quantum jontio non tantum quantum ipse forsitan τοbu videar, delubssem, noposita dicere me hac qua nunc complectoriperinde νt dicam dissenta es, didicissesquipe qui omnium maturrime ad publicas caussas accesram,annosi natus unum m viginti, nobilissmu hominemo eloquenti mum in iudicium vocarim, cui insessina fuerisorum, magier us, m leges minstitutapopuli δε- mant,mosi maiorum: Faulum sitiens farum artium, de quibus loquor,gustaui Quaestor in pia, cum essem aequa
lem fere meum ex cademia rhetorum nactim errori-rum illum, L cuius memoria commemorauit Antonius
O inde decedens, thenis: ubi ego iliutius esem moratur, nisi Atheniensibus,' ' quod masteria non restri et, ad quabiguoserius veneramsuccensuissem. Quare hoc, quod complector tantam silentiam , ims doctrinae, non modo non pro mesed cotra me e si potius. Non enim quid ego sed qua
oratorpossit,d utor ' vis hos omnes qui artes rhetoricas exponunt,perridiculos. Scribunt enim de litium genere,c deprincipjs,σῶ narrationibus: illa vis autem eloquentiae tanta ea,vt omnium rerum, virtutum,ositiorum, omni snatura, qua mores hominum, quae animos, quae vitam con
554쪽
UT AFD. TAU EXPLICtinet, striginem, im,mutationes , teneat eadem mores, te tes,iura describat, Rempub regat,omnia quae adquamcunque rem pertineant,omate copioses dicat. '' In quo genere nos quilem versamur tantum, quantumpossumse,quantum ingenio,quantum mediocri doctrina,quantum Uu va
lemus. nes tamen ista qui in una philosophia quasi tabe
naculum vitaesuae collocarunt,multu ane in distulatione
concessimus. Quid enim meu sfamiliaris taedetis asperrepetest, quamobrem νοίupta sit summum bonum, quod ego non capi iasposita vel tutari si velim, vel refel re ex itilis locis, quos exposuit Antonius, hac dicenae exercitatιο- ne, in qua Gelleiur en russu, unu Iut ue nostrum Nest te,' Quia est quod aut Sext Pompeius, aut duo Balbet,aut neus amicus, qui cum Panaetio vixit, M. Vigellius de vi tute, homines Stoicipo Tnt dicere, qua in in tutatione ego his Lbeam, aut *Hirum qui quam concedere ' Non esten philosephiasimilis artium reliquarum: nam quid si ciet in geometria qui non dissiceris' quiae in musicu ut taceat oportebit, aut notam quidem iudicetur: Daec vero quaesiint in philosophiae, ingeni s eruuntur ad id quod in
quoque verisimile est,elicisndum acutis atque acribus: Mi exercitata oratione poliuntur. ' Isc,hic noler vulgari, Orator si minus erit Actus, attamen in Icendo exercitatu
hac ipsa exercitation communi istos quidem nostros verberabit, neque ab ,s contemni ac defluci sinet. Sin aliquis extiterit aliquando qui ristotelio more de omnibus re bus in utramque'tentiam posse dicere, O in omni causis uas contrarias orationespraeceptis illius cognitu explicare , aut hoc carcesilae modo γ Carneadis contra omne ,
qu hrystum sit, distrat, quis adeam rationem adiun
555쪽
dicendi: is sit a reus, is persectus, istus orator. Nam neque Hesrensibus neruissetu vehemens grauis,nec sine varietate doctrinae satis politus Osapiens esse , orator potest. δ' Quare , Γ racem sum vestrum patiamur nos quidem pullos seos excludere in nido, qui evolent clamatores odio aside molesti: -- Fumpholumque nescio quem sinamus ini fulta tantam rem, tams pueriles delicias aliquas deping re nosque ipsi hac tam exigua AIlutatione P hesterni
hodierni diei totum oratoru munus explicemus, gummodo istata, res tantasit, τt Omn:bus philosiphorum libris, quos nemo oratorum florum Vnquam attigit, comprehensa esse
1 Crassus hacten ux docuit eloquentlam philosophiae coniungendam esse: sequitur ut v dcamus, quandoquidem variae sunt lectu philosophorum, quam potissimii in orator seu ui debeat ad exercitationem serensis depopularis eloquentiae: qua de caussa describitur progenies Socraticorum philoi phorum, S in vortas quasi familias di s inruitur Peripateti corum, Academ: corum, Cynicorum,
sue Stoicorum, Cyrenaicorum siue Epicureorum, Eretricorum, Hemiliorum, Meilaricorum, Pyrrhoneorum: & caeteris ab oratoria exercitatione reiectis, tan
dem concluditur Academicorum & Per pateticorum philosophiam oratori ad usum forensem maximἡ consent neam e seruod eram in Oratore perfecto, in Bruto,&passim in philosoph. cis libris M.Tullius affirmauit. 1 Aristoteles Stagirites,Nicomachi filius, Platonis discipulus docuit in Lycio, ubi usq; ad unctim D U. nem ., m id est deambulans cum su s discipulis philosophabatur, unde Peripateticus dictus est,& exinde sectatores eiusPeripatetici: Xenocrates Calche- domus, Aristote ita condiscupulus, Speusippo Platonis nepoti successit in Academia anno secudo olympiados centesima decimawamq; viginti annis rex:t,a quo loco Academici dicti sunt. 3 Antisthenes Athenienss commorans in Pseraeeo, quotidie quadraginta stadiis dimensis audiebat Socratem, a quo tolera tiam didicit: Cynicam sectam Primus instituitit: laborem esse in honis ponendum persitast Herculis & Cyri exemplo, illud a Graecis, hoc a barbaris mutua tus. Docebat autem in Gymnasio quod appellatur κ σποῦ si non longe a portis urbis, unde Cynicam sectam dictam ese ex ictimant: ab hoc fluxerunt Cynicis, Mnesicritus, Crate, Thebanus, Metrocles: & exinde Stoici, ut Zeno,Cleanthes, Chusippus,qui a Cynicis non re& disciplina, sed tantu nominibus differebant. Aristippus Cyrenaicus summury bonum potuit in voluptate corporis, quam tamen siententiam falso detorsit ex disputationibus Socratis. Nam quum Socrates in Goreia, Philebo, Phaedro, Prota ora, Symposo ioluptatem laudat, puram talionei am animi voluptatem laudat, non foedam Sobscoenam , quae at Co v, ata. nct. Epicurei indentur voluptatem animi defendere, sed dubiota inconstanter, quia etiam voluetatem corpora, interdum tuentur, dc ad bc
556쪽
tam vitam pertinere arbitrantur. s Menedemus natus est Eretrix quod est Euboeae oppidum & ex milite philolophus factus, ad Platonem se contulit, Er tricorumque philolsephorum se tam indi tuit, qui omnem disciplinam liber tem aspernabatui, ut Dialecticam Physcam, Mathemancam, Musicam. 6 Herillus Carthaginensis interdum summum bonum scientia inclitur, ne in vita Scmoribus istiGrantia non praecipitet, interdum nullum hominis finem esse dicit, sed res ipsas secundum varios calus immutari: quemadmodum, si idem in & lexandri statua fiat,& Socratis: liinc Herillii philosophi nomen habent. 7 E elides Megar.eu Socratis discipulus,id sita im bonum esse dicebat,quod esset num &simile,&idem Memper,idque alias prudentiam, alias deum, alias mentem nominabat: quod erat bonis contrarium, sustulit, id ne esse quidem ex isti mans: a quo Megarici philosophi nuncupati sunt,ut Eubulides,Alexius, Euphantus .Lege Diogenem Laertium. 8 Pyrrho Eleus primum pictor, deinde philosophus, αδαφοειαν induxit, id eston differentiam rerum omnium: negabat nam quid qua suapte natura esse turpe aut honestum, iustum aut mi ustum, hoc potitis quam illud, sed ita hominibus rideri. Iraoue quasi nihil sciri aut decerni posse in quaerendo semper considerandoq; versabatur: huius aemuli Pyrrhonii dicti sunt, Eurylochus, Hecataeus, Timon, Phliasus, Nausiphanes,qui a genere philosophandi με friκοὶ, ἐφεκπυι, sadeo κοὶ, 1πποὶ etiam nominati sunt. s Crinus remouet oratorem ab Epicureorum philosophia. Argumentum a repugnantibus pressus ita concluditur: Orator vertatur in soro di negotiis publicis: Sapiens Epicureus non vertatur in foro & negotii spublicis,sed in otio& hortulis: Sapiens igitur Epicureus non potest esse is orator,quem quaerimus.
propositio prima est,assumptio incipit non enim repelletur Conclusio quia re istos M. Io Alterum argumentum est ab Epicuri decreto,quod habet vim rei Linonii: Epicurus negat sipientis esse versari in Repub. Non igitur orator, si Epicureus philosophus esse volet, ad Rempubliacam accedet.
ii Locus est a simili, Vt sacerdotes Cereris mysteri se Epicurei decreta sua cultant. II Crassus Stoicorum plutosophiam non omnino improbat, sed norat utilem esse oratori ad usum forensem, quia de sententiis, & genere dicendi discrepat ab eloquentia forensi ec populari. Prior ratio de Stoicorum decretis ira
Nemo debet ad populum dicere, qui omnes auditores seruos & laus nes & insanos esse putat: Stoicus sapiens omnes auditorea seruos & latrones, & insanos esse putate
Stoicus igitur sapiens non est idoneus,qui ad populum dicat: Zeno Stoicus solum sapientem dignum esse censebat, qui dominus, qui re qui
ciuis, qui sanus diceretur: eos vero qui insipientes essent inuales sunt omnes , ut ipse aio seruos, latrones, peregrinos, insanos appellabar, quo in genere locuti nis vocabula quae propria essent in bonis & malis sortunae vel corporis, trans s rebat ad virtutes Sc vitia animorum : cuiusmodi metaphoris etiam Chrisiani libri reserti sunt. 13 Altera ratio de stylo S genere dicendi illustratur a disrumilibus: Stoici utuntur oratione ieiunali exili: Oratores graui 3 copiosa. Id Stoicis accidit ut ait Cicero quod in dialecticis omnis eorum cura consumitur, vagum illud orationis &susirin,ic multiplea senus non adhibetur: populus
557쪽
autem,ad cuius nitium sese sngit orator,non tantum doceri vult, sed etiam verborum copia & voluptate delectari. i Relactis reliquis philosophorum s
Ois,duae relinquuntur Oratori,una Arad 'm corum, altera Peripateticorum. Ac
demicorum ali veteres,alii noui dicti sun .Veteres,quasi posset aliquid sciri,ce tam formam de descriptione disciplinae initituerunt, Ethicam, Physcam Dialectican 'ebmuhpus. cenocrates,Pol mo Crates, Crantor: Nou quasi nihil omni ino sciri S comprehedi poliet, nullam arte doctrinae proposueriit, sed Socraticam consumidinem dubitandi,& nihil alsrmandi deque omnibus rebus in utramque partem disputandineuocarunt, quorum princeps Archesilas extitit, Rhune postea secuti Lacydes, Euande Esesinu Carneades, Clitomachus. Lege libros Academicos Ciceronis. is Similitudo rectisti me & aptasime adii betur ad
declarandum distinctas prosessiones philolbphae & eloquentiae ciuilis, ubi phil dophi compalantur fluuiis in Adriaticum mare labentibus quietum N pacatum, propterea quod vitam otiosam & quietam degunt, oratores fluuiis in mare Tyrrhenum decurient bus, tempestuosum S procellosum, quia assidue versiniatur in mediis fluctibus,&tempe latibiis Reipubl. I 6 Apenninus mons It Iam mediam seca velut spina tergum hominis,ex cuius altissimis iugis alii su- uti labuntur in Ionium mare sit iterum id est versus Septentrionem,ut Rubicon, Truent uti Macrinusinternus, Sarii sariternus, Aufidus. Alii in Tyrrhenum mare inferum, id est, versus Meridiem, ut Macra, Arnus, Hosis, Tiberis, Liris, Sa nus, Silarus,Laus. Lege Plinium Sc Ptolem eum. II Wylles apud Homerum Lib. s. o, narrat Alcinoo regi quemadmodum nauigasset ad Cyclopes, temque quemad- io. modum venisset in Aeol am,cui abeunti Aeolus rex utrem ventas plenum dedera sed inter nauigandum , tre soluto venti multo vehementius, quam antea φlyssem iactarunt in Tyrrheno mari, in quo hae duae insulae iacent. Is Crassus concludit oratori necessarram ei se philos phiam non quamlibet, sed Aristot . Iim aut Carneade ami& conclusionem ex d: is milibus illustrat, i Oratori vulgari fortasse satis erit nosse vulgatam artem rhetorum:
At excellenti quales fuit Pericles εἰ Demostheneo tenenda est philo
sophia Peripateticorum, aut Academicorum.
30 Allegoria est a campis, qualem saepe Cicero usurpat, cum de materia oratoris loquitur, ut lib. i. de Oratore,In hoc quidem certe prope idem,nullis ut termi nis citcumscribat aut desiniat ius suum, sub minus ei liceat eadem illa lacultateti copia vagari,qua velit. Et lib. 2.dene dicere non habet definitam regionem, cuius termin:s septa teneatur. Et l. b.7.Una est enim quod & ego hesterno die di xi, & aliquot locis antemeridiano sermone significauit Antonius) eloquentia, quascunque in oras disputationis regionesve aetata est. 2o Pericles, Xantippistius rhetoricam didicit ab Aspasia muliere ut ait Plato in Menexeno & ph: l sophiam ab Anaxagora, ut idem in Phaedro testis est, que ob id iudicat omnium oratorum fuisse facile principem. ii Demosthenes non solum Is eum mei rem audiuit , sed etiam Platonem philosophum, a quo & doctior S eloquentior factus est Cicero : lectitasse ait Platonem studiose, audiisse etiam Demonii nes dicitur,idque apparet ex genere & granditate verborum: dicit etiam in qua dam epistola hoc de sese. 11 Subtilitas in disputando & prudentia oratori necessaria est, qualis in Carneade fuisse dicitur, qui nullam inquam rem defendit, quam non probarit: nullam oppugnauit, qua in non euerterit: & in Aristotele qui de rebus propositis in utramque partem disserebat, dc quicquid dici posset, eruebar. I3 Arpumetum de veteri artium coniunctione,&postea iacta disiunctione repetitur, i comparato est a dissimili: Olim idem homines erant eloquentiae&sapientiae studiosi: Postea al.i philosophi otii oratores extiterunt. 24 Socrates ut ante diximus non videtur primus disertos a doctis dissociacst. Nam ante Socratem factum erat illud art. um diuortium ab antiquis philoia
558쪽
sophis, thasor.LDemocrito, Anaxagora,qui a Republica penitus remoti, in s lo sarientiae studio conquieuerunt: nec vero ipse diuortium illud unquam pro hau t,it ex libris Platon: s constat. 1s Apodosis disti mil. tud mis declaratur s- militudine lacrificiorum Romanorum. Vt Romani Pontificcs pat tem sui muneris a se ad Epulones amandarunt: it a Philo bphi actionem ciuilium caussarum adec. se remouerunt. De antiqua authorit: te Pontificis Liuius, Pontificem Mi N ma Martium Marci filum ex patribus legit, eique omnia exsolyta assignataque attribuit, qu bus hostiis, quibus diebus, ad quae templa sacra fierent, atque xnde in eos sumptus pecunia crogaretur: Cetera quoque publica omnia priuatae, te sacra Pontificis scitis subiecit, tesset quo consilitum plebs venire ne quid diuini iuris negligendo patrios ritu , pcregrinosque alcilcendo turbaretur. haee Liuius. Postea Epulones propter sacroruni multitudinem a sicerdotibus asciti sunt,&primum quidem tres, qui Lacris epulis praeesent: deinde ad recti quatuor alii: Epulones intur epulas Iovi, caeterisque diis instituendi potestatem habebant. 26 Cratius posita in i matrone excellentis oratoris dat aliquam significarionem suae modestiae, S seipsum cxtenuat, priino dialogo, Memento menbn de mea, sed de oratoris facultate dixisse, Argumentum extenuationis est a repugnantibus: Adolescentulus in sorum veni, S pollea vix artes Graecorum rustare potui. Non igitur ea didici, quae ria summo oratore desidero. Idem primo dialoto de se loquitur: Quid enim nos aut didicimus, aut lcire potuimus, qui ante ad agendum, quam ad coῖnoscendum venimus 3 quos in foro, quos in ambitione, quos in Republica, quos in amicorum negoti s res ipsa ante confecit, quam pol emus aliquid de rebus tantis suspicari. 17 Mysteria fiebant Athe nis, magna quidem in honorem Cereris, parua autem in honorem Proserpinae, quorum spectandorum cum Crassus rediens ex Asia valde cupidus elle non potuit tamen ab Atheniensibus impetrare,ut quae biduo ante facta essen et erre tur, id est, repeterentur, &rurius fierent. 28 Crassus relabitur ad principium
digrestionis contra rhetoras,utiturque comparatione na: norum:
Rhetores tantum praecipi unt de statibus S partibus orationii: Meloquentiae stinania vis etiam totam philosophiam requirit. Saepe autem ad monui mus, nec doctrinam illam de statibus & partibus orati nis vere & proprie rhetoricam esse, quia non docet ornatum orationum ecphilosophiam subiectam esse eloquentiae, non magis qu2m eloquentiam Philos phiae. est Sententia Crassi est, quδd orator vea mediocris adhibita forensi exercitatione melius do ornatius de virtute re vitio damputabit, tu. phlossophus indisertus. Qui locus amplificatur inductione& collatione exemplorum. Melius Grator de voluptate, qu.im C. Velleius Epicureus dicet: itemque melius de virtute. quam Sextus Pompeius Stoicus, aut duo Balbi, aut M.Visellius. 3o Hredissimilitudo se intelligenda est: relique etines, ut Mathematicae, sine studio &disciplina & sine praeceptoribus non percipiuntur. Phlosophia vero morali, per se sere nota est, qu a nobis insitae sunt&ingeneratae notiones de bonis iebus&malis. at Conclusio est inductionis. Ergo vel mediocris orator melius dicet, quam philosophus indiseitus:& reditus ad persectum oratorem, cui tribuitur onsolam exercitatio rensis, sed etiam elegantia politioris do trinae, eaque sententia tandem concluditur a repugnantibus, Eloquentia sne varietate artium nulla esti Non igitur sola Coracis aut Pamphili rhetorica secit oratorem pcrs ctum&absolutum. 31 Crassus iocatur in Coracem in ambiguitate nominis: κ ενξ enim I at in heoruus est,&suit vir quoque Siculus eius dein nominis, qui rhetoricam sorensem primus inueni ut ait Cicero in Bruto. hoc igitur allegoria significat, ut quisbiam rhetoricam a Corace inuentam didicerint, sint velut corvi clamos, id es f.
559쪽
inepti rabulae. non oratores. Pamphilus rhetor pes tabulas quasdam rhetoricasn tradidit, quas Craisus per iocinia vocat insulas, a similitudine insulara. qu bus licerciotes ituntur, quia tales oblongae essent.
' Tum Catulus, Dam uaquam hercle, inquit, bras,
mirandum est se in te tantam Acendi vel vini,vel suauitatem,*elccpiam: quem quidem antea natura rebar ita dicere, τt mihi non solum orator summus etiam sepientis Lmus homo viderere nunc intelligo i a testemper etiam potiora duxisse, quae ad apientiam 'ectaret, arsex his hanc dicendi copiam xlse stil tamen cum omnes gradus aetatu recordor tuae, cumque etiam , tam uotadia considero: neque quo tempore ista Hiceris,uideo nec magnopere te sustuses, hominibu3, libris inultio, editum nes tamen possum statue virum magis mirer, te illa quae mihipem seuades maxima se adiumentara ,potuistin tuis tantu oc
cupationibus perdiscere: an, si non potueris ,sse isto modo dicere.' Hic asscis, Hoc tibi, inquit, satule,primum pera
suadeas velim, me non multo sicusfacere, cum de oratore
dijutem, ac facerem siesset mihi de histrione , dicendum. Negare enim se cumsatisfacere ingestu, nisi palaestram, nisi saltare didicissi neque ea cum dicerem, me esse histrionem necesse esset,siIfortasse non stultum alieni artifiν exi
imatorem. Similiter nunc de oratore, vestro impulseu loquor, Fummo scilicet. Semper enim quacunque de arte aut
facultate quaeritur, de absiluta oe perfecta quaeri silet. Quare sitam me vultis esse oratorem, si etiamsat bonum,si bonum denique, non repugnabo. qui enim nun m ine plus' ita me existimariscio. quodsi ita est,summus tamen certe no m. Nes enim apud homines res est xlla discistis neq e maiorines quae plura . a lumenta doctrinae δε sideret. Attamen quoniam de Oratore nobis distulandum
560쪽
8 ΑVD. TAL EXPLIC. est esumma oratore dicam necesse est: Vis num m natura rei perfecta ante oculosponitur,aualis oe quanta sit, in telligi nonpotest. ' autem catule fateor nea hodie in isti libris, cum istis hominibus viseres nec vero, id quos tu recte commeministi, ullum unquam habuissestpositum tempus assiliscendum: ac tantum tribuisse doctrinae temporis,quantum mihi puerilis aetas, forense eriae concesserint.
. cisi quaeris Catuli de doctrina ista quid ego 'tiam: non tantum ingeniosi hominiin ei qui forum, qui curiam, qui
caussis, qui Rempub 'ectet, opus esse , arbitror temporis, quantumst Dum erunt,quos discentes vita , defecit. Omnes enim artes aliter ab tys tractantur, qui eo ad usum transferunt, aliter ab ,s qui ipsarum artium tractatu dei Hati, nihil in vita sunt alia facturi. In agister hic Samniatium siumma ia nectute est, oe quotidie commentatur nihil enim curat alia atque velocius puer addidicerat stuquod erat aptus ad ilia totum stagnorat, fuit, ut est quae Lucilium, -Quamuis bonus ipse Samnis in ludo, ac rudibus caussis satis asperi. Sed plus operae foro tribuebat, amicis, rei fa milia λ lerius quotidie cantabat: erat enim simicus. qui ace
retallud' at Numerius Aurius nossertam: aris,quum eucommodum, cantat. esi enim paterfamilias, en eques δε- manus puer didicit quod distendum fuit..' Eadem ratio in harum artium maximarum : Tια noctes virum summa virtute oe prudentia viaebamus phi pho quum operam daret, si Inberonem at ei in auunculum vix D tel- heres id agere, cum ageret tamen coicanum. Τ δ' ἀ-