Historia ecclesiastica variis colloquiis digesta, ubi pro theologiae candidatis res praecipuae non solum ad historiam sed etiam ad dogmata, criticam, chronologiam & Ecclesiae disciplinam pertinentes ... perstringuntur ... Auctore fr. Ignatio Hiacynth

251쪽

librum gravissimis resperserunt erroribus , & primo in eo docent , Christum Dominum , quando solvit tributum Caesari, id ex necessitate , non exar itrio vel ex pietate fecissὸ ς ex quo inserunt b na temporalia Ecclesiae ita Imperatoris dominio subjecta esse, ut velut sua pro nutu & libito repetere illa possit. II. Afferunt, Christum in Coelos

ascendentem nullum in Ecclesia visibile caput constituisse, nullum vicarium reliquisse; nec S. Petrum plus auctoritatis quam Apostolos reliquos accepisse. IIL Pertendunt , ad Imperatorem spectare Pontifices instituere, deturbare ac puniri ἔde capacitate promovendorum ad Sacros ordines audicare , Ecclesiarum, sacrorumque Ministrorum numerum decernere, Beneficia Ecclesiastica co

ferre , Religiosos ordines approbare , Concilia congregare , jejunia , & feriationem a mechanicis

operibus indicere &c. I V. Negant , totam Ecclesiam simul junctam posse ullum hominem puniti

ne coactiva coercere , & Episcopum, aut Sacerdotem excommunicationis vel Interdicti in quemquam serre posse sententiam absque authoritat imperatoris . V. Sacerdotes omnes sive Pontifices,

ave simplices Presbyteros , ex institutione Christi

esse aequalis auctoritatis ac iurisdictionis assirmant, re non minus Episcopos communiter aut divisim excommunicare posse Romanum Pontificem,quam illos Pontifex Ecclesiastica communione privari possit. VI. Statuunt, Ecclesiam bona temporalia possidere haud posse. VII. Ajunt,Imperatorem succedere Romano Pontifici, & Ecclesiam, Sede vacante , regere posse . VIII. Imperatori adjudicant

violestatem dispensandi in contrahendis matrimodi

252쪽

niis, quae humana, non divina lege prohibita

sunt, & auctoritatem filios non ex legitimo thoro procreatos declarandi, ac faciendi legitimos, non solum quantum ad civiles effectus,sed etiam quai tum ad Ossicia de Beneficia Ecclesiastica. Hos p silentes errores, quibus potestas Ecclesiastica ab imis fundamentis convellitur, erudite consutavit ac damnavit Ioannes XXIL in ea, quam adversus Marsilium, &Iandunum, eorumque libros tulit sententia, quae legitur apud Odoricum Asnaldum

ad annum MCCCxxvII. Num. 27. Scripserunt esiam adversus eosdem errores varus Pelagius Epist

pus Silvensis, Alexander de S. Elpidis , qui ex Pri re Generali Augustinianorum factus est Archiepiscopus Ravennas, in libro De juri di ne Imperii Oectoritate Summi Pontificis, & Petrus de Palude Ordinis Praedicatorum insignis Theologus, in libro De causa immediata Ecclesiastica potestatis. His duo-hus pestilentissimis Scriptoribus Marsilis, & Iandu-no in Ioannem XXIL debacchantibus,adjunxerunt se quoque Michael Casenas, Guillelmus Ohamus,stB nagratia Minoritae , quos famam calumniis proscindere, eumque haereseos insimulare - non puduit, asterentes, Summum illum Pontificem. aperte docuisie, praedicasse ac propugnasse, Sanctorum Animas, quibus nihil luendum superest statim atque corporibus solutae sunt, Deum non . videre , nec eo frui , sed earum Beatitudinem pro Crastinari usque ad supremum Generalis Iudicii 'ciem . Mod putidum commentum refellemus in Colloquio sexto, ubi agendo de Doctrina, quae Saeculis XIII. & XIV. in Ecclesia obtinuit, osten- Minus , Joannem XXm ejusmodi errorem nun-

α quam

253쪽

quam ex animo propugnasse, nec illum ex Cathedra , ut aiunt, desiniiste, quidquid contra obstrepant haeretici nostri temporis,quamvis negari 'haud possit Joannem XXII. tanquam privatum Doctorem, vehementer propendisse in sententiam quorumdam veterum Patrum, circa dilationem Visionis Dei, quae sententia tum temporis necdum eliquata erat,& decretorio Ecclesiae iudicio proscripta, licet quodam modo contraria videatur Fidei Formulae , quam clemens In & Joannes XXI. Graecis ad Ecclesiae Latinae communionem redeuntibus praescripserant, in qua disertis verbis asserebatur , Λuimas , quae fuerunt purgatae , mox in coelum recipi, ut videre est apud Odoricum Mynaldum ad anuum McCLxvII. Porro nullam fidem merentur Michael Caesenas MD- mus , Bonagratia , & alii fautores, Bavari Schismatici Imperatoris , apud quem sese receperant, ut liberius adversus Ioannem XXII. cujμs acerrimi insectatores fuerunt , scriberent, eique haereseos notam impudentius inurere postent. Ferenda etiam non est horrenda calumnia, qua Ioanni XXV. importare ausus est Calvinus , p cacissimus post homines natos Haeresiarcha , qui libro iv. Iustit. Cap. 7. Sect. 28. perfricta fronte asserit, hunc Summum Pontificem docuisse , Animas este mortales , easque una cum 'corporibus usque ad Resurrecti nem interire, & Cardinalium neminem tantae insaniae se opposuisse. Sic enim strabit et . Expungant ἐnumero Pontificum oportet Joannem XXH. qui palam asseruit, animas esse mortales, unaque cum corporibus interire usque ad diem murrectioηis . . uque.ut videas totam Sedem eum pracipuis suis fulturis tunc prorsus concidisse , nemo Cardinalium huic se tanta M'saniae

254쪽

Iania opposuit. Sed Schola Parisiensis vgem Galliae impulit , ut ad palinodiam hominem cogeret. Rex ejus communionem suis interdixit, nisi mox resipisceret; idque de more publicavit per Praeconem. Hae necessitate adactus ille , errorem abjuraUit. Hactenus , effetons ille Haeresiarcha , qui, ut optime observat Bellarminus libro quarto de umano Pontifice capite decimo quarto, tam horrendum mendacium excogitavit, quia sententiam de dilatione beatitudinis usque ad extremum iudicii diem, in quam nondum ab Ecclesia proscriptam propendebat Ioannes vigesimus secundus , ut Doctor particularis , tanquam verissimam propugnavit Calvinus, etsi probe sciret, eam ceti haereticam post Ioannis XXIL tempora in Concilio Florentino fuisse confixam . Sic enim mentem suam Calvinus lib. 3. Institis cap. 23. diserte aperit his verbis: Valdὰ se torquent multi dia sputando , quem locum occupent , Oata Caelesti gloria jam fruantur Sancti nee ne i Atqui stultum O rem rarium est de rebus incognitis altius inquirere, quam Deus nobis scire permittat . . Quod sinus Abrahae dicitur beata Sanctorum Spiritum collectio , nobis abunde est ex hac peregrinatione exeipi d communi fidelium Patre, ut nobiscum fidei suae fructum communiiscet . Interea: eum Scriptura ubique jubeat pendere ab expectatione adventus Chrissi , O gloriae coronam eis usque disserat, eontenti simus his finibus divinitus nobis praescriptis , animas piorum militiae labore perfunctas in beatam quietem concedere , ubi cum laetitia, fruitionem promissae gloria expectant, atque ita omnia teneri suspensa, donee Christus appareat sedemptor. Potuitne, amabo, Calvinus hanc sententiam, de procrastinatione beatitudinis usque ad extre

a mula

255쪽

mum judicii diem , quam tamen certissime norat

fuisse tanquam haereticam ab universali Ecclesia damnatam, clarioribus verbis adstruere t .moniam igitur videbat Calvinus , verba sunt Bellarmini loco mox a me laudato , id, quod alii 'reprehendebant in Ioanne Papa, non posse 2 se reprehendi, O tamen nolebat ullam occasionem Pontificis aecusandi prae termittere, confugit ad Magistrum suum Patrem mendaciorum ab eo insignem illam calumniam mutuatus est , ut infamaret boannem XXII. Pontificem M ximum . Sed ad consutandam atrocem illam ca- Iumniam plura addere opus non est, cum certum

sit apud omnes, qui recte sentiunt, quatuor last tutionum libros, quos Calvinus edidit, nihil aliud este a capite ad calcem, quam totius impietatis quasi Encyclopediam,& Satyram calumniarum , conviciorum & mendaciorum contra Ecclesiam Romanam, ejusque Pontifices, feracissimam. D. Agnosco callidam audaciam istius Sycophantae, qui in proserendis mendaciis, & assingendis calumniis callum obduxit, sibique omnem Om nino fidem abrogavit. Eo itaque in malam pestem, malumque cruciatum abire jusso , alios , si placet,

Percurramus errores , quos Saeculo XIV. Novato res disseminare tentarunt. M. Nonnulli extiterunt Saeculo decimo quarto Novatores , qui erroneas propositiones venti lantes a Sacra Facultate Parisiensi fuerunt damnati . Primus inter illos Novatores a Sacra Facultat Parisiensi damnatos sui inoannes de Mercuria Ci- sterciensis Ordinis Professor , qui anno MCccxLVII. Parisiis multos erroneos proposuit articulos, quo

in praecipuos hic subjicere non pigebit. In primmis

256쪽

stili asserebat, pol iis esse P Christum mi tate

mana aliquid voluisse nunquam eventurum , oe fieri itidem potuisse, ut Christus diceret falsum. Secundo, docebat, Deum e*cacitὸν velle quidquid vult . Ter tio , blasphemabat , facere Deum quod aliquis peccet, velle voluntate beneplaciti ut ille sit peccator. Quarto, pertendebat, quod aliquis babens usum si heri arbitrii. tam gravi tentatione extimuletur , usilli resistere haud possit, edi moveatur ad illecebram

cum aliena uxore, adulterium non committit rem ha

hendo cum illa, idemque de aliis peceatis ferendum esse judicium effutiebat . Quinto , dictitabat , non esse pejorem in genere moris illum, qui vittiose habitu cumactu foedatus est , aliaro homine , qui consimili babitu vitioso sine actu est inquinatus . Sexto, existimabar, probabile esse, si una ratis, seclusa fide , eonfutatur , nulla esse accidentia , sed res omnes extantes esse sub- Rantias. Ab hoc errore in Joanne de Mercuria damnato, quo pacto recentiores Philosophi , qui vulgo Cartesiani audiunt , doctrinam suam vindicara Possint, judicent viri eruditi . Hos , & alios hujus modi errores vel inepte, vel impiὸ , vel perridi

cute a sede prolatos tacitus mecum

ipse dum cogito, indigneriae,an rideam, an utrumque ' si quaeris , vix satis scio . Hoc unum certissime scio , nonnullos ex his de Mercuria er-TOres renovatos non ita pridem fuisse ab haereticis adietistis , Discipulis Michaelis de Molinos , qui sceditates & abominationes suas Deo non modo per mittenti, sed volenti tribuere non Verebantur, at que veterum Gnosticorum & Beguardorum spurcissi- , ara dogmata secuti,non solum obscaenas carnis illecebras libidinum monstra negabant esse peccain 3 ta,

257쪽

rebant . Alterum Novatorem , seu Nicolaum vitricuria,sacra facultas Parisiensis an. MCCCxLVIIi. compulit ad publicam articulorum plurimorum

de rebus Philosophicis & Theologicis a se prop.

sitorum revocationem; qui quidem a Sede Αρο- solica primum damnati fuerant omnes ut falsi , plerique ut haeretici. Horumce articulorum diai

Magist ri Nicolai de vitricuria, qui in Bibliothecis

Patrum referuntur , aliquos tantum hic iudicabψ , quorum duo maximam cum moderna Cartesiano- . rum Philosophia assinitatem habere videntur . Primus articulus hic estr in rebus naturalibus 1 uisus est motus localis congregationis, σ disgregationis , ita ut clim tali motu colliguntur atomi, O natura unius sudi positi sortiuntur, sit eorruptio, cilm vero atomorum

accesso ad motum suppositi vel ad nasumalem ipsius

operationem nihil confert ό alteratio est . --Αrtim

Culus his verbis conceptus est: Lumen nihil aliud est quam corpuscula quadam, quae nata sunt sequo motu Δρlis vel alterius corporis luminosi, sitque hujusmodi corpusculorum ad corporis luminosi praesentiam constu xu . Et si obiictatur , motu locali non feri , cism momento fiat illuminatior Respondeturseri in tempore , sicut sonum , etsi non percipiamus . Inter alios arti- culos Magistri Nicolai de vitricuria , qui ad Theologiam spectantes, tanquam haeretici proscripti iam, hi tres praecipui recensentur . Primus hic est: Si adolescens ingenuus aliquem inveniat, qui brevirdocere ipsum vialeat mentiam omnem , qua de rebui creatis haberi potest, centum librarum pretio consti tu-tρ ι quas adolefieni Iurto dumtaxat comparare potes ,

258쪽

eo easu furtum licitum est. Secundus Articulus P De .us rationali creatura praeeipere potest , ut ipsum odio babeat, cui mandato obediens, mereretur magis, quam

si ipsum ex praecepto diligeret; quoniam id faceret majori conatu σ contra propriam propensionem. Tertius Articulus: Si quis voluntatem suam divinae conforma re voluerit, alterutrum necesse est, vel quod Deus omnia necessaria ad salutem ipsum edoeeat, ita ut errare , non possit; vel si errare ipsum permittat Pitio non ver-itatur error , immo actus consequens magis vel aque mmeritorius. Tertius Novator, quem anno MCCCLI. cons

dit , & ad palinodiam adegit Sacra Parisiensis Fa cultas, fuit Magister Simon, qui septem illas propugnaverat erroneas & haereticas propositiones . Dixerat primo, Nomen Issus de Deo dicitur accidenta .rio . Secundo, Jesus potest esse, σ non esse Deus . Tertio, nulla res est , aut esse potest , quae modo no sit Deus ,-aliquando possit eth Deus . Quarto, De us potest aliqualiter se habere , qualiter se non habet .er aliqualis etiam esse, qualis non es . Lbinto, quam mis Iesur fuerit ab a terno Pori coaequalis , tame aliquando fuit Deus , quandὸ non fuit Iesus . Sexto , Filius Dei incoepit esse. Septimo , Nunquam hic bο-mo , qui Chrsus est, factus est riuus . Has erroneas propositiones a se in Adtu, ut vocant, Vesperiarum, propugnatos, jubente Facultate Parisiensi, revocavit Magister Simon , cujus retractationis In, strumentum editum est in Bibliotheca Patrum Eamdem sortem anno MCCCLIII. nactus est Frater

Guido, Ordinis Eremitarum Sancti Augustini , 8e sacrae Facultatis Parisiensis Baccalaureus Theologus , qui nonnullos errorςε, in quos impegerat, ex in ' ejά-

259쪽

ejusdem Facultatis Decreto palam revocare com pulsus est. Hi sunt praecipui errores, in quos lapsus est iste Guido. Primo , afferebat, quod Chariatas , quae semel amittitur , nunquὰm fuit vera Char

tas. Secundo, qu)d Prascitus, existens in charitate, actum vita aternae meritorium elicere non p.test. Tertio, quod homo vitam aeternam ita de condigno mere

tur , ut bane ipsi Deus absque injuria negare non possit. Quarto, quod si nullum esset liberum arbitrium, adhue esset peccatum. Rinto, quod bonum meritum ita est d Deo, ut nihilsit d voluntate, in quod Deus homini viatori necessitatem quandoque imponit praeveniendo voluntatem ad bonum actum , ita ut potestas ad oppositum non remaneat . Hos , & alios id genus errores, quos postea Wiclessus, Lucterus.& Calvianus recoxerunt, cum propugnasset Frater Guido , illos mandato Sacrae Facultatis Parisiensis coactus est esurare ac retractare,cujus retractationis Instrumentum extat in Bibliotheca Patrum. Non multo Post, seu anno MCCCLxii. Magister quidam vicus, Iussu Sacrae Facultatis , aliquot propositio num, quas docuerat vel propugnaverat, publicam

edidit retractationem. Erat ille Magister argutias Dialecticae apprime edoctus, & ita pastus chymaeris, ut Deum ad libidinem minutim discerperet , incisim distraheret,particulatim clivideret,este reale Dei distingueret ab esie λrmali,& attributa Dei ab ejus essentia nescio quibus praestigiis secerneret. Hinc dicebat primo, quod licὸt perfectae voluntatis, seu divinae essentia quodlibet intrinsecum sit absolute necessarium feeundum saeum esse reale , tamen est aliquid intrinsecus contingens , est' non est necessariumssecundum suum esse formati . Secundo , assere bat ,

260쪽

quod aliquid est Deus secundism suuω esse reale, quod tamen non es Deus secundum suum esse formale. ni

propositionem damnavit Sacra Facultas Pariliensis tanquam fidei dissonam. Tertio, docebat, volitionem, qua Deus vult A. esse , non minus distingui dvolitione qua vult B. esse, quam Deus distinguitur dmateria prima realiter. Quarto, assirmabat, imo Deo esse contradictoria , quae immensὸ formalitὸr repugnant . Praeter illos errores , quos ὀ Dialectices faece in Theologiam invexerat subtilisille Parisiensis doctor, alios proposuerat, quorum dum absurdissimos hic proseram. Primus est : quod divina voluntas non potest immediate nolle peccatum esse peccatum non est immediatὰ odibile a perfecta, seu divina, voluntate. Alter error est, quod divina voluntas non diligit intentiiss praedestinatum, qu4m prascitum, nee plus Deus diligit se ipsum, quam Diabolum secundum naturam. Hos, & similes errores M gister Ludovicus revocare iussus est a Sacra Facultate Parisiensi, ejusque Instrumentum retractationis insertum est in Bibliotheca Patrum . Missas facio quasdam propositiones male sonantes, quas Magister Ioannes de Calore in actu vesperiarun

anno MCCCLxxxIII. propugnaverat,quasque ex Decreto Facultatis Parisiensis ejuravit ac revocavit solemni retractatione, quae edita est in Bibliotheca Patrum . Λt hic praetermittere haud postum damnationis sententiam, quam Facultas Parisiensis tulit in Fratrem Dion iam Soulecbat, ordinis Min rum , in Sacra Facultate Parisiensi Baccalaureum Theologum, qui damnatos a Ioanae XXH. Ponti-Ce Maximo errores de paupertate Evangelica apud suos docere ausus fuerat. Hunc temerarium Pon'