Commentaria in Regulam primitiuam fratrum beatae Mariae Virginis de monte Carmeli, quae in noua Discalceatorum reformatione seruatur. Vbi etiam plures aliorum ordinum Regulae obiter explanantur, potissimum verò Basilij, Augustini, Benedicti & Francis

발행: 1599년

분량: 562페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

281쪽

ct saniorem partem sequi. Imod ea quae ardua maioris pon deris sunt, cum solis lauarijs determinare non potesti

sed conuocare tenetur omnes Patres, vel saniore morte suconuentus consulere, ut ibi demitaecipitur. Quare mas ni ieri villi tria chorum Patres Balilius ac Benedictus in suis monasteriis, Abbatil, us. ut aliorum fratrum requirant consilia, eommendarunt. Basilius enim in breuioribus quaestion. 48. praecipit, ut Abbas seniore latonasteri Dad consilium ac considerat imitem de rebus communibus necessario adhibeat,

persuasus ab Admonitisne eius, qui dixit, Cum consilii, omnia facito. H. rea iratus. Et Benedictus capit Q. su .e Regulae,

Quoties aliqv.t ὸu praecipua ooenda sunt lim uos rist, ou voce Abbas omnem conregationem, is alens coiqilium fratrum, trae te apud se prude uter, qu si lilius iudicausM , faciat. Ideo aut eis omne ad consessum vocari diximus:

pH sepe iuniori Deus reuelat, quod melius es ex infra a

Per minora auenda bune sensorum tantum utatur cιnsilio:sicut cri rumus, um uia fac cum couisi i posti sectum non peruit obsue. Et hoc est quod in horirca Regula bis aut terrei et itur, quod Prior de allens aliorum fratrum aliquae e diat. Nec est cur immoremur in inuest latissis utilitatibuς, 'ue ewinultorum adhibito eonsilio sequuntur. Terti constat, prioris p btestatem , etiam quantum delectiostem aliquorum ci reiciorum monasterij, in nostra Religis ne eme coarctatam ira Prior solus Suppriore S laua rios constituere non potest sed eorum electio vel ad Pro. uincialem simul cum ipso, vel ad Conuentum spectat. Alios

vero Monasterii officiales ad nutum creare, ct amouer potet in hoc enim eius iurisdictio limi iniri non est Perian et

etia ad ipsum vi pote quod ad reginu Couetus spem ordinare ea otiicia deli r nare, quae administrationi, tuani omus. quam ho 6. Ese uiua ita Et quamuis id Suppriori ne Prior multi x grauetur commistum sit proprium tamen munus&naris arcta Prioris est .: De cuius arbitrio in pnsitio e . 'Ri .ad oeptimam Monasterii adrninutotimi in e uus Sciaemia iant in iacta veto nuruuaapbdomadibus uigulis

Rci denuo

282쪽

is Tertia Pars,

Milii religiosis iniunguntur, vel iniuncta con Jrmaturi: χsie quolibet Sabbato Tabula conantunis legitur , qua rim. cuique illius hebdomadae exercendum munus denuciatur. Quae uratori eX parte tanturia per septirnanam in nostra Religione perdurant,ut nemo ab eis excusari ullo modo possit idque valde usitatum luit apud antiquos qnachos. Cissis uui Nam ut author est Cassianus libro. 4 institui.capitulo. p.

dociam, ac totum Orientem simulis hebdomadibus icissim

fatres ad haec, Fciasibi reddenda succedunt, ita, ut, secnn

dum Coenobi multitudinem,minis rorum qu uiae munerus Q in I nt tur. Et Hieronymus in Epistola de custodia virginitatis,de monachis sui temporis loquens, Persiugulas inquit γD. Benedic lubdomadas Ῥicis,im ministrant ad gum me in sua Regula monet: praecipue e. 37. Fratres sibi inuicem serviant: Sc loquitur,ut e sequentibus patet, de obsedulo per septimanam durante Huius ministerij, per senti Dranas vicissim inter Monachos impensi rationem reddits fili s. D. Basilius serm. .ubi postquam docuit, huiusmodi munera obsequia debere ab omnibus per hebdomadarum circuitum eXerceriirationem assignans,inquit , tinti ruditatis merces communis sit. Ἀο liceat alicui, ne tu bono quidem superare congregationem, requie ex aequo omnibus contingat. nam partim def/rigari partimuero quiesce e insensibilem laboremfacit.

Denique attenta nostra Regula, clare etiam colligatur, Prioris potestatem esse restrictam, limitatam, ita ut a. quae grauiora videntur, ex aliorum fratrum consensu disia ponat. Idque eX eo praecipue probatur , quia an duobus antecedentibus capitulis nempe in secundo de receptione locorum,oe in alio de cellis fratrum, Prioris facultas non extenditur sine fratrum assensu, neque ad recipiendas do mos, neque ad cellulas deputandas. Qua ergo ratione credi potest,in hoc cap.ita amplam ei concedi facultatem, ut omnia ipse solus gubernet,solus tractet,aut solus perficiat. Cente limitanda sunt huius cap.verba per ea, quae superius ,

283쪽

De expositione tex. Re utc. X. 6

csta sunt, nempe ut omnia, praecipue si grauia sint, cum fratrum consilio disponat &m a steti regimen Xerceat, ut in noliris constitutionibus decernitur. In qua re etiam si Regula obstaret, susticeret noli rar, aliarum Religionuin contrarium communis, recepta consuetudo,aut horitate Pontificum comprobata. Neque obstat in contrarium adducta. Nam prioris argumenti solutio facilis est, si attendas, tum coni muni consuetudine, tum noliris constitutionibus a Summis Pontisi. cibus confiraritatis, in hac parte regulae derogari: inam ut metuas dicam illam exponi declarari. Ad secundum simili ma est responso iuri communi derogari contraria Religionum consuetudine rationabali de

usu recepta.

Ex pr. edictis autem Regulae verbis. aliud ultimum consectari uin elicitur, quod sine Prioris obedientia,&voluntate, nihil siue magnu in siue paruum in monasterio ageri liceat rid enim clarissime sonant illa verba, Et de arbitri Er dispositione ipsius postmodum,quae ηζendas i, cuncta procedant. Et citia demin monasterio tam in spiritualibus, quam in corporalibus, tam in internis, quam in externis operationibus nihil esse aggrediendum sine praeuia Praelati authoritate ac obedien . Isia, alia, ubique Patres docent. Isidorus enim libro. et de officijs cap. t . Laudans Religiosorum vitam, inter alia sic ait. Masu aliquid ab eis e nutu paternae iurisdictionis assumitur, Diouus Benedictus in Regula cap. 9. Eigo cum volandite/bistis O feneῶς omnia mendasunt cap. 6 . ait Similiter corressioni Regulari μbiaceat , qui aliquid quamuis paruumsine iussione Abbatisfacere

praesumpserit. Plura de hoc, eaque huic proposito aptissima , infra in Epilogo Regulae,dubitatione secunda, a nobis ad inducentur.

284쪽

C. 3p. I. De mansione in cellulis , inde

ius , ac continua oratione.

De masionei cellula a. p. statutorucaribus. c.

iam Reg. Ho

sulit tamen

Aneant singuli in cellulis suis,

vel iuxta eas, die ac nocte in lege Domini meditantes, Min orationibus vigilantes nisi alijs iustis occasionibus occupentur.

HVcusque in nostra Regula tantum vel saltem praecipue actu est de Erem loco,in situ, ac de potestate Praelati,&dispositione monasteris: iam ab hoc. c. subditorum obligationes,&nostrum institutum, siue scopum incipit aperire. In primis igitur hoc capite praecipitur, Wζsin ii die ac nocte in nos is cellulis maneamus, nisi alias ab eis aliqua iusta causa cogamur recedere. Praeterea, quod in eisdem cellulis , die ac nocte, diuine legis meditationi assiduae orationi studeamus. Iuxta haec igitur duo Praecep ta, huius capitis commentaria in duas druidemus partes. In quarum prima de mansione in cella: in secunda de medita. tioned oratione, Deo dante,dicemus: Maneantsinguli in cellulissuis et taxiaeas, die ac nocte. πc. Εκ his primum collige,non utcunque praecipi a Regula in cellis manere,sed iraeterea consultis addi singuli ut denotetur, unumquemque singulariter Iolum in propriae estula habitaturum,ut aptius orationi vacet, iuXta ea,quae superius c. 3. adnotauimu . Secundo collige, praedictis verbis denotari iraecipi, omni tempore in cellula residere: quod signiscant illa verba die de nocte: yidque nisi alijs iustis occupationibus ab eis compella-

285쪽

De expositione tex. Regutc. . a

compellamur e X ire. Ex quo obiter nota, non quamlibet occasionem siue causam sufficere, sed eam tantum , quam tu stam vel obedientia, vel necessitas, aut alia rationabilis causa reddant.

Vbitabit tamen aliquis primo, an illa verba die ac Miri referenda sint ad anteriorem capitis partem,scilicet, ad mansionem j, cellula, an forte ad secundam, hoc est, ad meditationem, orationem assiduam Respondetur, line dubio praedicta verba ad utramque capitis parte uireserta debere: utraque enim aperte copulant, conectunt:&ita ad utramque relata optimum recciunt sensum nempe,Vaneant die ac nosse in cellulis meditantes in lege Domini, ita, ut die ac noste tam ad unum, quam ad aliud reseratur. Et laoc primo constat ex comuni consensi interpretatione Ordinis. Ita enim ab initio ab omnibus receptum est, non solum ad continuam orationem, sed etiam ad perpetuam cellae obseruationem omnes e instituto nostro teneri Printei ea , X plo Regulae conteX tu non obscure decerpitur:

nam his verbis , Maneantsinguli in cellulissuis die ac nocte, quae est prima liuius cap. pars,recte iunguntur, torrespondet sequentia verba, In lege Domini meditantes,cri orationibus', lantes: ita, ut die meditεtur,nsire vero, in qua vigili e praecipue exercetur in orationibus vigilet. Tu etia qui patoribus capitis verbi siquasi ipsa materialis clausura praecipit:polterioribus vero modus, quo in cellis manere 'exerceri debeat, describitur, nepe nudita dorc c. Vnde illa determinatio 1 uevcle,pari sormiter truque respicit, Heterminat. Nam in iure receptum est, quod una determinatio respiciens plura determinabilia, pari tormiter ea debeat determinare. Praeterea tertio, quia quando haec regula mitigata fuit, inter causas mitigationis ea praecipue fuit Eusegio IIII ob oculos posita quod fratres tenebantur ad orationi,&meditationem cc inuam:& insuper ad inclusione cellularii perpetua

286쪽

Irca ista verba, iubet. eas, multo dubitasse vi di, an Religiosus absque superioris permissu& licentia possit extra suam ce thalam , Pro-Pe eam tamen, manere. Cuius dubij negatiuam Partem non parum Vrget mitigationis

Bulla,in qua indulgetur, vi Politi stiratres libere dicite exire ad claustra. Ergo id non erat antea e vi Regulae permissium ic ex consequenti neque hoc tempore, quo nos regulis puritatem, irimitivum rigore in noc

obseruamus.

Secundo pro hac eadem parte iacit: quia cum ollim diuersa esset Monasteriorum dispositio situs, ut constat eX. c. 2. Oc .ita, ut cellulae adinvice distantes, ct separatae essent; oportebat tunc, ut fratres eNtra proprias cellulas per aliquod spacium, parum ab eis distans,possent exire irambulare.Hoc enitia maXime ad orationem contemplationem illos saepe iuuaret. At nunc alia est Monasterii forma, dispositio,cum omnes cellae simul in uno dormitorio iungantur, sic qui antea Eremum , nunc coenobium colant. Quare, cum immutata sit Monaster ij forma, non mirum, imo necem est, ut&ius regula in hoc etiam immutetur . Ita enim superius sumus lailosophati de cellula Prioris. Et confirmatur, quia haec licςntia prope. ςllulas exeundi, modo ,supposita coenobiali disciplina contra regulae intenuonem pugnare videtur,nam certe si unicuique libere licet iuxta cellulam manere facile inutilibus confabulationibus ansa in alijs praebebit sic sinis Regulae aut e X-. tinguetur, aut valde imminuetur,cum ferme impossibile sit in multiloquio orationem conseruari. Consirmatur secundo qui' fere omnes Praelati,praecipue timorati subditos cu extra cellulam agantes conspiciunt, eos increpare solent, ad cellas redire praecipiunt: neque in hoc Praelati animaduertunt, an subditi prope an longe snta cellulis meque unquam subditi ibi neque alibi excusantutaquae a posteriori magna eli coniectura, praedi tam ' Regulae

287쪽

Regula exceptionem me indulgentiam iam internosc.

communi interpretatione cessasse.

Ultim5,si Religio fi possem prope cellulam e Ristere,in

omnibus hoc permissum foret, ita de facto se ret,ut nanes in dorinitorio extra cellulas manerent, aut per alia Donasterij loca deambularent: quid in .Relisione nostra absurdius singi auteκ cogitari posset 'mani sto ergo con .it, dictant limitationem nun sine magna Religionis de stim-tate,&relaxationis periculo, locum liabere non posse. Prc, parte vero astirmativa in primis urgent ipsius Regulae clara Sc indubitabilia verba, a quibus minitiae licet me cedere. Secta: ido, quia etiam aliqira in aetati, virilibe tibi ut es, non multivia in tri cinxistunt scrupulo I i. Tentiae, qui a I. par. constitui .cap. .ita dicitur Vt metitissera et redi his r.r, tuae praecipit,bratres Vtios manere in re talis Pelitiaetu eas j iacis inus, O c. Ergo Capitulum Generale, in quo ea coinstitu tio edita suid, eam Regula limitationen admittat dea: probat. Inli ac dubitatione, quae non parui ponderri vhtur,il ad in primis coiit tu Religiosos non pom abs ille riscessitate ad clarati , pergete , aut per ea deambulares Ita evidenter colligitur e prima ratione pro contratia parte 'adducta alias ehimios Regula in hac parte mitigata a tir uaremus. Nam si ambulare percla ultra relaxatio Regillae

est, notitiis tecta limbis siue elaxat ne licere. Et idem si t-tiendu est de dean; bulationein progressu ad moti sieri jli ortos: id ei ita sine iij H6RYIicentia inii me fieri pote si, inta hoc non est iunciae e tritam, sed longe ab ilia di laede e. Praeterea , quia si nobis licet libete hortos adire, curetia iii non licat ad quaecumque alia Mohasteri loca perpere, dine omnia, apari sui frequente orti magi acritat', qualia alia loca, clistent. nile ad OIndri, quae in t ra sontisterii ambitum continentur, accesi us noli, trillibestiti ', id igitur est quod Regilla precipri an, ite exeatis in stri latea, vicos sine inentia optima certe ei it cestula clausura , fire thaonasterium 'aut Pt rana iotari iis paris in licet discit iri. udre, aut licere iiiiii et piissi rimi teneri ili.

qua strictibri oblx ationi. ad in auendum iisces Erlis , queris

288쪽

a a Tertia Pars:

caeteros Religiosos,aut restringenda est haec facultas a cellula exeundi eo modo quo dixi, nempe, a non liceat claustrali ortos, aut alia Monasterriloca adire, nec per ea sine licentia discurrere. Secundo, mihi valde probabile videtur,polle nos aliqua do iuxta cellulae ianuam e X ire, prope eam manere, dum modo alia incommoda non sequantur, quale erit, si otia nescellulae simul essent in uno dormitorio: nam tunc turpe eis et valde irreligiosum,si omnes vel aliqui iuxta proprias cellulas considerent . Vbi vero praedictum in conue mens cessat,vel aliud simile, scilicet, quando Praelatus ob alias u

stas rationes iuκta cellulas esse prohiberet, possunt licite Religiosi in mediocri distantia extra cellam , vel ad fruendum sole, vel ad commodius studendum, et ob aliam rationabilem causam egredi. Neque contra hanc resolutionem utriusque partis argu menta obstant. Nam ad primum pro parte negativa nos libere fatemur, non esse licitum ambulare per claustra,vel ad alia loca similia exire. Ad secundunt Rei pondetur, cruod etsi mutata sit domorum dispositio, seruara tamen debet Regula in eo, quod commode potest, praecapue quando nullum incommodum sequitur. Ad confirmationem Respondetur, quod in casu, quo Regularis disciplina flenti j custodia perichtetur, tunc iusta est causa,vi Praelatus possit Hebeat huiusmodi egressus impedire. Ad secundam confirmationem respondetur, Praelatos histe praecipere id , quando praedicta experiantur incom-

Ad ultimum iam dictum est , quod licet in dormitorio

considere inconueniens sit tamen quando cellula non est in dormitorio, tunc praedictum in conueniens cessa imo quando dormitorium esset prope aliquod solamum , recte possent eo accedere , si non esset periculum confabulandi, aut alias commiscendi inutiles contentiones. Ad ea vero,quae pro parte affirmativa obij cluntur, Resipondeo ad primum, quod Regula intelligenda est quando nullum sequitur inconuvliens: Uciij Praelati id absque scrupul

289쪽

GDe expositione ex Regui c. s. s

fcrupulo permittunt. Et sciat et ad secundum, tertium, quod constitutio ordinis non est contra nostram sententiam . Nam nos etiam concedimus, eam indulgentiam non esse ablatam, sed potius nunc permanere,ea tamen moderatione, qua supradicto .c.I. S. a. e X plicata est.

Ex his infertur verus intellectus, genuina e Litteratis expositio prioris partis huius capitis Vltra vero pro redi inquirere libet causam, ob quam a Regula tam stricta cellule clausura praecipiatur. Et ideo sit tertium dubium.

2ua sit ratio, cur in nostra Regula ita IrLcte cellati cu Iodia praecipiatur.

hoc dubio praemittenda sunt ea, quae de iugi cellule habitatione Patres docent, ut eκ his clausurae fructus unicuique pateat: simulque antina duertendum, quantum nostra institutio, antiquorum Monachorum seu ut vere loquamur Maiorum nostrorum viuendi ritui similis sit. Deinde in secunda huius dubirpat te rationem causas colligemus, ob quas nobis tantopere cellae culto dia commendetur. Quantu ad primu Aigvpt ijs Monachis quos nos non immerito ut Patres,& maiores colimus ex Cassiano, qui eoru cassianus inibit 'ta expertus, ea optune nouit,conitat, magnam die ac nocte in suis cellulis immobiliter perseuera di fuisse curam. Na, ut hic li. a. ins .c. I. scribit, Nullus audet quide per tota di istacium e cella siua progredi,aut deserere pus in ea solitus exerce. re Nisifori c. .erint ad os in hecelsariscuiuscuque operis euoca

ti.Et lib. . c. r o .docet, eos line licentia minime' cella pro ἀ

gredi audere. Et insuper. I 6. c. eius de lib. sic inquit. Sι situlabrari non reuertebatur quis statim adsuum cellam puniebatur. Pluraulia de hac continua cellae habitatione passim idem tradit Cassianus, praesertim libr. a. 3. .&.lo. Valijs etiam locis in .stacitandis. Haec initur Maiorum nostrorum seruandi cel

290쪽

ab . Tertia Tars,

Iisam cura,ad unguem, ut ab ipsis custodiebatur, a nostra

regula commendatur. - Basilius etiam hanc cellulae mansionem, sermone secun-z I su*Τ heseicitationis talibus verbis commendat. Si itaque costi erit, te iuxta circunsta irium negotiorum aliquam e celia proficisci, armatu pressoreo reDei, inserta in manu charitate Chrisi, deuidii qe per omnem continem iam oluptat incursibus,salim necessitare expleta 36ili, ne immoretis: ἴιὰ elocibus alis rere ad reditum, velut innocens quaeda coluba ad arca,qua re emisit, ran fugiens, sitque persuades tuis ogitatibus cotingere tibi ηο pqJe in ullo otio loco saturare requie. Et in sine ei utilem sermonis, Perseuerat inquit in cella, non dies neq; menses.sed muliorum annoru et, cuirus omnis calestibuσDum celebra in nocte: in die mitas opera cherubim.

Recolendus est idem Basilius in constit. Monali. ca. 7. S . 8. ubi stabilitatem cellae monacho amplectendam,vagationesque sine iusta causa fugiendas praecipit. Mirii etia est, qua frequens sit D. Bernar in hoc proposi trη toab sul edo, lite enim ad fratres de monte Dei nipe ad Carthusieses, siue ut alii volui ad nostri ordniis Daties si tabcs,

sic monet.Propter hoc secunduIorma propositi vestri habitat res in caelis, otiu*i a in cellis, excluso ario bis toto saeculo,totos os inclusidiis cum eo. Et infra. Omnia bonoru, bcina est

cella, Gyabilisperseuerantia in ea . Et paucis interiectis. Restat sanctae obedientiae I eo uti bona ποluntate ilia ero corpus: doceat illudposse confiscretii loco, cella pari, secuque

morari. Impossibile est, homine fideliter figere in no animum suu , quino prius alicui loco perseuerarer Uixerit corpus suu .

Et denique in s. addit. lia cella tua exterior, alia interior:exteriores,dom .in qua anima rua cti corpore tuo trabitat Nnteriores OIcietia tua. qua intrabitare deber omni interioru tuo ruintexto Deus cu spiritu tuo: dilige ero in te, iore ceda tua, dilige exteriore, CD nicuique Iuu impende cultu. Hae Bernardus. Qua vero de causa, cellae comoratio tam arcta Massiciua antiquis

SEARCH

MENU NAVIGATION