장음표시 사용
291쪽
antiquis Monachis fuerit iniuncta, varijs in locis explieat Cassianus,praecipue tame libQ. . dc Ο.institution uin, 3 sis mustia ubi hanc Ottendit: quia Spiritus accidis maximesolet Monachosissesare, dii paulatim protrasti e cella, actussua professi nis incipiaut obliuisci, qui non es aliud, quὰm intuitus cἄxemplari diuinaepuritaris:qua non alibi pores, nisi insilentio,
iusti cesta perseuerantis,ac meditatione coquiri. Quo quid aptius nostro proposito dici posset tu , ut cellae utilitas appareat: tu, Vt costet, rioltrum institutu, is professione ab antuluis illis AEgypti, Palaestina monachis deducta fuisse. Praeterea idem Cassianus,collatione. et .ca . . late docet, ad interiorem hominis puritate peruigilem cellae solitudinem maxime conducere. Nam aria ae estus cogitationes
. emine prorsus,quamuisselicito ac vigilaxti e caueripote runt, et Videri, nisi qui corpus atque animuiugiter intrapa rietum septa concluserit: t ita quis elut Ucater egregius victi; sibi poseolica arte prospiciens iraquillis cordis sui profundo agmina cogitation una tantia intentus, atque immobilis caperet ex tanqua prominentiscvul curiose profa da prospeetans, quas ad se hamo trahere debearsalutari, quas Pero tanquam alos ac noxios pisces negligat,ac refutet,saga ci discretione dijudicet. El. c. I. ProsequHur In hae ergo nusquinque custoria perseueras V icacite illud implebit,quod per Habacuc Prophetam satis euidente exprimitur. Super cu nodia mea stabo ascenda superpetram, Ipeculabcr, 'rvidea, quid loquatur in me, quid respondea ad arguere me.
Huculque Cassianus. D. Bernardus hanc cellae commoditatem ad cordis puri 498ardas talem orationem, late prosequitur, ut iup. Celia inquit,
coeli habitati cognatae sunt quia sicut coetu, cella ad Dulce videntur aliqua habere cognationem nominis, si copietatis. Naa celand c γ cella nomen habere identur, quod celatur in coelis, hoc in cellis quod geritu in caelis hoc in cellis. Quid naesho GVacare Deo jrui Deo. cella erimi
292쪽
in evi saepe a ceditur: πi aut e liqua a cella in infernu lesceditur,nipisicut dixit Psalmista, De1cedant in infernu iudies:
idelicet,ne descendat morientes. Mories auterii aut nuθva
aliquis a cella in infernu descedit:quia ix Tnquantisi coelo praede linatus in ea sque ad morte perfilsit. Et in is a. CHL, terra sancta est locus sanctus in qua Duse seruus eiis sis colloquuntur sicut tradamicu seu in qua crebro fidelis axima γerbo Dei coniungiturbosa θο o sociatur, terrenis alsia, humana diuinis,niuntur. Siquide sicur templi μη si es Dei, sic cella est servi Dei: in teplo. in cella diuina tractatur sed crebrius in cella. Et aliquibus interpositis addit. otiosum non es vacare Deo minegotiu negotiori hoc es quod quicuque in cella noui fideliter feruenter ii Odcuque agit quod
propter hoc. no agit,scilicet, Pt Deo seruiatur, in eo quod agit Otiatur. Haec itura alia ibide,ut optime solet, tractat Bers,silii nardus. Ac donique Basilius .c. 7. suaru constitutionum, cellae quietem, ac diuturnam cohabitationem ad mentis puritatem obtinendam obtinenda ordinata, testatur. Neque hanc solam in cella talitate Patres adinveneriit, sed itures alias: eam tamen inter omnes commemorabsemus, quod in ea a multis periculis liberamur. Nait Basil. dicto serm. et ait, Eoressus es e cella tua:reliquiysicorinentia, oculos tromisis iii mir lv. finia re admonet sui surr retulimus ut exeat quis, quando necesse fuerit, de cella Dei timore armatus, ad ea quacitissime redeat. Vnde Si renus Abbas S, reis. AEb apud Cas ianu colit. 6.ca iri hoc ipsum monet. Iuli cera comoratio retinedit t. Loties enim etia reuersus auis flut nouus in eas incipies habitator titubabit,at tarbabitur qhoties ab eiae Gerit tia'. it'Illa nasiqua tu cella res Aac his erat inlisione animis Gerit relaxata ecuperare rursus nous ne labore potcrit, ac duore. Et per
hoc resstictus Leti . non de amisso cogi abit sirofectu quern superaddicere Fotuit,si cella non fuisset excussui sied audebit potius si illissato,deqst recidi furet sumsiensierit recepis e. Quod ipsa experietiaco pertum ςst. hoc ipsum scilicet quodSyrenus docet. varias
enim perturbatione S, cdten illi nes, indicia, in umerasq; alia s
labendi occasiones cellei inclusione vitamus. π
293쪽
Ex his iam patet proposita dubitationis resolutio, qua re scilicet in nostra regula in ellula, nocte dieque, perii te
remonea inur. Nam cs nostrae Regulae peculiatis fiuis, assi. dua sit diuinae legis nocte dieque meditatior nullum aliud medium enicacius, ex ad huius finis consequutionem conuenientius, ac proximius excogitari potuit, quam diuturna, stabilis cellae commoratio ut ita, intrantes cubiculum nostrum. ut Dominus docuit Matth. 6.c.clauso ostio, ad ce: Mib. c. clestem Patrem orationes fundamus. Ibi enim, cuni omnium cogitation uni siue solicitudinum strepitu cor nostrum careat, pure dc familiariter Deo colloquimur. Unde non incomo de cella, tomus orationis daci potestitum, quia iuge oradi studium exigit: tum etiam , quia commoditatem tribuit id optime eXequendi. cum curas omnes tam internas, qua externas remoueat .Quae cum ita sint ine dubio cellae habitatio ad continuam meditationem maκime confert.
Hac vero cellae inde satigabilem custodiam ut rectius seruaremus, nostra Regula potissim uiri medium ad inuenit laborem manuum , qui ad hoc propositum ma Xime coducit ut late Cassianus libr. o. uastitui per totum, ac varijs alijs in locis de quo nos quoque insea latis, i me die niui. νυμ tog te ac nocte in lege Donihi meditantes,o tu rationibus, Lutri. Haec est huius cap. secunda pars an qua continua divinae legis ira editatio nobis imponatur. Hic est potissimus nostre Regula scopus, ut supra latuis sumus prosequuti quem nostrae militiae tela veluti scopum respiciunt. Quaeritamen hic potest , quare nostra Religio inter alias, hune finem in ulla alia Regula intentum ita arcte profiteaturn espondetur,eam potissimum fuisse causam, quia cum in nostra Regula vita eremitica,ac suo modo solitaria instituatur,& hec respiciat veluti sinem, Dei dc coelestium rerum contempla . sion 'te Cassiano patet collation ii, id quae est de fine si m* vlta fremiticae)sit,ut austeraec solitariae vitae, quae in Regula de eerni tu i ullus alius finis congruentior esse possit. Quare ad hunc sinent; ut supra dicebamus, noster principalia debet tendere conatus: S quidquid ab hoc diuersum
est,quamuis alias magnu ii , im Portunum tamen aut certe
noNium iudicandum est. Omissis igitur alijs, quae de hoc fi a Ler
294쪽
n nempe de oratione, ac meditationes, ac de eius utilitate di fluctibus , a Patri sin aliis aliιs authoribus scrinia sunt, suam haec Soli milia, qua directe ad noltra Regclae expositione tu non condu Nerint, Praetermittenda dccreui. mus: tria in hoc capite erunt an uestiganda Primuin , quid in Alligaturio uine orationis. meditationis Secundum, an sit sotruini possibile, die ac nocte in lege Domini meditari, orationi assidua vacare. Tertium, ciuae sint, quae facere quis tenetur, ut liuic nostro luti, icopo latisfaciat: tanforte quis ob aliquam iustam caulatu ab eius adimpletione
mini meditantes,& in orationibus vigilantes.
Vis duo in nostra Regula dilli octe praeeipiantur . ni editari cilicet in lege Domini, in oratio iubus vigilare:oportet primo lo, co, quid oratio S quid meditat lo sit, eXPliis cate: et sic Regulae mens clarius ab omnibus paeocipiatiar. Et, ut ab oratione incipia. licet oratio mustas habeat acceptinnes, proprie 't.ineo dc in rigure accipitur pro deprecatione siue petitione . Quam aseas τὸ timiφς Π ente Damasceni eam desinit. S.Tho. a. a. q. 8 3, 2s arti c. h. dicens, Oratio est petitio dccentiam 4 Deo. Cui conso Boisil dili Uu , Uinione in Iulitam. Oratιώ inquit est ni itin q)his, 'Rim uitisi, quia pus ad Deum estu niurar Greeolaus Nisse, et
295쪽
De expositione tex. Reguἱ c. s. a 9
Vnde oratio in hac acceptione surpata pertinet, ad intellectum practicum,estque illius actus operatio quod di tellatur idem S. Tho m. vi sup . Nam orare nihil aliud est, quam eXPrimere mentem nostram,illamque Decila: cerea si TVρm. non isellare, ta ab eo aliquid petere sue postulare. Petitio autem,cum sit intimatio ac loquutio, ad orationem necessario pertinet. Nam cum intelletius Se voluntas adorandum simul concurranti. voluntas concurrit desiderando id bonuquo caret, intellectus vero illud desiderauni e X plicando, Pro Ponendo,et utque adimpleticinem postulando:&in hoc coli itit formaliter oratio, quemadmodum in rebus corpo ratibus,cum re aliqua indigemus, per appetitum prius rem illam desideramus,per linguam vero, quae est appetitus interpres neccssitatear altera aperimus, ct rem illam ab eo ef-Πagitamus: in hoc secundo conlistit petitioia r. iPraeterea oratio, quantum ad praesens attinet, alia est metalis tantum . quae mente tantum concipitur: alia vero vocalis, quae ultra lianc mentis conceptionem,uocem addit. Metalla utilis, mi aesti prae ipue cum qui priuatit orat: quia tunc feruentior solet esse, quam lito corporalis addatur, ut Concilium prouinciale Mediolatiente parte. 3 cap. de di Covc. cd. uinis officijs docuit ubi sic scripsit stula mortis oratio tanta praestantiu et ea quae solam re exprimitur quanto animxs est excellentior corpore .pijs incredibile flamis ofert, fuctanae. Huius autem excellentve supra vocalem ea eli ratio: quia per mentalem nos saepe toto cordis ictu Dei aures melius attingimus, cum ab Onam strepitu corporali vacamus, qua in si voce si mul de corde orare velim . Quamuis interdurn vocalis etiam utilis stina sit, idque pluribus de causis, quas adducit S. Tho. visaP. ar in De oratione igitur tammerrtali,quam vocali, Regula aericipienda et t. cum vn merriliter loquatur: ita,ut huic praecepito fiat satis iue uoca Iiter liue urent alueriretur. Et haec de
iῖO. arti c. 3. Procesius uuet dueursus intellactus, in veritatis
296쪽
2, ebs,l DCundum Aristotelem omnis actus intellectit'. considera tio dicitur. Et in hoc seni loquimur etiamtinos de me data
ticua prout comsu ehendit': erucunque detum intellectus speculiatiui circa inquisicionem Ocindagationem verita. Quo supposto, meditatio dissert ab oratione: primo, quia meditatio est alicuius veritatis consideratioto ratio vis r et petitio a Deo 'praeterea meditat ita cit actus intellea clus speculatim. oratio vero est actus intellectus practici Meditatio est duplex Alia est generalis, quae est circa quamlibet veritatem consideratio: oc sic Philosoplia naturatis meditari dicuntur:& omnis,qui aliquam verri aetem pτα, Ptio labore cupit adipisci,circa illam meditari dicit iu'. Alia est specialis. quae tantum est circa diuinam legem , secunduillud Psal. i. semi vir qui tu lege Domini medititiar: desillud: Iuliiectatam ditabitur dirae nolle. Niv αlip . I. QQuibus Praenotatis,primo constituendum et , Regullam
nostram illis verbis,die ac nocte in lire DomΠu meditantes, Prae cipere ac , ita tuentem noliram debere esse occupatanis resemper in diuina leons consideratione Per turnam au-I. O.. tem legem duo intellis post uni Primuin, quaecumque οὐ Deum diuina benencia pertinent, ut sunt bonitas, charitas,misericordia caeteraque Dei attributa, S praeterea eius erga homines beneficia,ut sunt creationis, Redemptionas, Fidei, inspirationitin, vocationum Perse vel per alios, expe-ictationis ad pomitentiam praeseruationis a tot periculis in inlae ct corporis: denique plura alia unicui lii ei a Pris maxima beneficia Secundum desectuum, culpae: Propriae consideratio ad quod etiam pertinet labilitas ad peccanduin, dissipatio proprie subitantiae, nuduas a vultu tili , I ulnera ignorantiae,malitiae infir naitatis. eoncupis- D' centiar, alia, quae exacte licet breuiter Proiequitur Cain,
tanus, a. a. quaestione S a. articulo. 2., Qua Uninia consi deis
raras, ideo dicitur in lege Dei meditari, quia ista per legem
diuinam ct sacras scripturas nobi ς innotelaunt, che Nearum meditatione, veluti e X in trini eca causa, in nobili nitur vera deuotio,quae reddit promptam voluntatem ad dium i&TI m. obiequium, ut docet S.Tho.dicto art. a. O dcl
297쪽
Praeterea . 'mech ationem diuina legis reduci potest quodcumque Theologiae Scripturae sacrae stud. um .imo Logicae ac Plutosophiae , si eo fine talibus scientiis vacemus, ut melius diuin is scripturas clegem es cogimsta. Secundo eκntimo, quod nomine orationis in regula posito intelligantur postiis itiones uiue tibi et rati es, aut gratiarum actiones, he enim sinit partes orationis, vi collat e MApostolo.l. adTimoth. a. ubi quatuor constituit quasi spe . . - .cies liue partes orationis,cum . m. byecro igitur pramum omma feri οἱ ecrationes,onistinis i titioncigratiari in oves ot ci, homini fieri obsecrationi es/nitii theodora trico mentanis huius loci,ad Augustinus Epist. I P. ad P. ulinum' ues tione. . intelligi dicunt deprecationem malorum , nempe, remissionis peceatorum: Per orationeti ver Oeta Polluntle titiones bonoruui vis rati apis Ic gloriae at per postulatio
ne, teste Augustinui vim lax c -- fg .im
catur:& deliique pergratia rima ac sone ,id cruod sonat ita
yi sentus Diui Pauli sit, orandum e Deum pio hi alli Cuei tendis bilis Men piendines quiderii vita mite bestiurari
Tertio certum existimo ex vi Regula omnes noctenerino solum adinem tantiu exictiam ad orandum die ac noete
ege Domimaue Exte rinia strationιbtravigiiantes, Non erga unum aut ad tertinii sufficite, sed utrumque ad perse iam adimpletioneu requiritur:PUecipue cum ex dictio scin lik stet, allii elie me clitari an se i Domitis, nisi di qu Di aliud vero in oratione persist credi ili mitia
298쪽
mi die ac nocte in te e Domini medite-
Ro parte negativa huius dubi in primis
apparet , de hac frequenti ac iugi oratione minime posse ferri praeceptu. Primo , quia hoc est impossibile. Nam ut Cassianus o quitur collatione .capit. 3.Dhaerere quide
Deo iustiter, 'ontemplationi eius inseparabiIte copuiari imposibile ut homini Ila carnisfragilitate circundato. Nam quis Ῥnquam ut eiusdem Casii an collatione a 3.ca P S. Verbis utar quamuis praecipuus omnium ius Orsiatque sanctorum auius corporis Ninculis colligatus summum hoe bonnum ita posider potuisse credendus eji, Ni nunquam a diuiua contemplatione discede uti nec paruo quidem tempore ab eo,qui solus bolisses terrenisi sationibus puteis νηbstra Eluιλ Et infra. Ipsum illum 6 lolum Paulum, qui omnium sanctorum laborem, passionum umerositate tr. scenderat, nequaquam hoc isnplere potuisse eo identer adybuimus. Haec
Cassianus. QIaergoratione credi potest, Regulam nos ad hanc plusquam humanam contemplationem voluisse liga iare Pratcipue cum hoc lanctissimis viris fuerit inobser u abi te,&impossibile. .ri, aist i a Secundo, quia Regula non potest ferre praeceptum de re pure interiori, cum neque ecclesia, secundum receptam omnium sententiam, id possit. Sed orati, meditatio de quibus hic loquimur,actiones sunt immanentes, Sc opera tiones animae omnino interiores,ergo hoc non est Regulae preceptu: sed potius putadu est cosiliu , siue directio queda. Tertio
299쪽
De expositione tex. ReguI c. s. Is
Tertio imo: qui a m nulla Rel .gionis Regula simile praeceptum inuenies. Quare signum est, rem adeo necessaria a Patrabas praeter mussam adeo fuisse quia de ea in suis Regulis praecepta edere non poterant. In hac disruultate, quae circa diuturnitatem orationis potissimum versatur,m primis e iure diuino tanquam certum supponimus nobis non esse aliquod determinatur: tu S.INOm. pus ad orandum. Ita docet S. Tho m. in . . diit. 4. quaestion. .ar i quaest ius cula. 3.d communiter alij. Quanuis autem nullus certoin praefixo tempore teneatur orare, omnes ta men, quando ad usum rationis peruenerint,praecepto natural id diuino oblio antur, aliquo tempore orare. Ita sentire videtur S.Tho vi supra: quia oratio inedium quoddam est praecipuum ad obtinendam spiritualem salutem , quam i nentur omnes procurare: quamuis difficile sit, ut e Paludano docuit Nauatrus cap. 3. de oratione Nu. λ. determinare, uarr.
quando quis peccet mortaliter non Orando, sistendo solui ni praedicto iure naturali,& diuino. 'O Secundo suppono, nos per Spiritum Sanctum saepe ad iugem,& continuam orationem vocari quod Do ininus verbis Spa abolis saepe persuadere studuit.Nam Luc. iparabolam narra litus,qui ob importunitatem assidue petendi, impetrauit quod voluit. J Luc. I. expressis verbis is
ait, Oliortet semper orare Criuuluam desicere. Et continu&a die. cito arabolam vidia δε quae lola precum perseuerantia. a iudice fere inexorabili sententiam, iudiciumque extorsit. Et Lue. dicitii a te utique omni tempore orantes. Quam doctrinam Luc. I. aptis Eccletiast. legimus canit. R. V impediaris orare semper: Sc Eccles8. apud Apostolu primae ad Thessalonicen. vltimo. Sine inter x. ad Ἐbeis missione orate. 'li: oli it sal,lt.
His praemissis huius dubitationis nodus in eo consiliit, quid velit scriptura mundo nos semper vel sane intermissione excitat ad Gradu ex lituus manu solutione iacile erit perspicere,qind etiam nostra regula allis verbis sigi, ficet,lDi aeno ite in lege Domini meditante, se in rationibu evigilantes. Prima est aliquorum sententia, qui sentiunt eos semper Iol a. orare. mi seis' bene operantur ex vivunt & videtur est Caietau
300쪽
numero. . At quamuis aliqua ratione, opera bona genus moddam oratiani dici possintdiis enim a Deo saepe mite ricordiam imperiamus tamen si proprie oc in rigore t quae mur,hic sensus longessistat a vero Si litterat sensu illorurn Christivetborum,sportet1es ex his mi parabolis de vidua, S de iudice euidenter colintigitur,ibi seruionem sta de oration prout petiti quae
ira Alii vero e ponunt,ut semper orare nihil aliud sit; qua me iridem cum Deo per amorem, ues dei uni assi ibn Langere. Huius sententiae in primis est Diuus Augustinus si epitata. tui .ad Probam capit. 9.Sin Psal. mulaver Domine ante te amne desiderisi meum ubi sic ait. Ipsum delia de iam tuum oratio tua est. t obtinuum desiderium'e
sione Orantes. Nunquid sine intermi ione genuseritimus, aut manus leuamusZOrare hoc paelo sine intermissione ηοηpU-musfacere Est alia interior oratio sine intermissione oratio, quae es deside fisin . Si non is intermittere orare,noli inter . mittere desiderare'. continuum desiderium tuum, continua vox. I. Tac bis si amare desistas. Iastrantia charitatis,clamo cordis est isemper mane charitas emper clamcs ssemper clamas,semper desideras. Haec Augulimus. In quem lo-Vbald us cum noster ad densis, te sacramentalibus titulo 3,ca P. 2.., intelligit perho esiderium continuum, orationem n fitalem, S continutina affectum placendi Deo. Aquibus nec τ α si dissentire videtur magnus Palilius in oratione ad Iulliam, quo loco probat,non elle impossibile praeceptum, semperorandi quia non utim quit impossibile,rem vehementer dialectam semper desiderare. Nam amatores huius saeculi siue medaret me bibane, rem amaram eum desideri cogitanti etiam late dormiendum curi ea somniando versantur. Et in
Sed certe, quamuis haec utilis congruast expositio, adhuc tamen non vi tur Proprie sensuua litteralem epc-plicare