장음표시 사용
351쪽
dumentum: Sc quod sane mirabilius est, unus etiam ideque animus est. Horum patru sentetia manifesto testimonio coprobati r. Ni iic in Ecclesii a primitiua ifidelit, omnib' erat
cor unum Manima una, qua do omnia bona illis erat comunia:cessante vero hac comunitate cx distributione bonorii, ortae sunt in fidelibus lites cotentiones multae. Ex quo colligitur hanc vita comune multorii bonoru esse parente. Praeterea haec bonorii distributio in monalteriis a Religionu institutoribus introducta est, tum, ut monachis nulla detur proprietatis occasio, vi supra e Concilio Mediolanensi adducebamus,)quia curia se communibus Monasteri auxilijs destitutos conspiciunt, proprium victum lupellectilem, vestitum ac alia quaerere compelluntur, ob quam causam Concilia diraecipue Tridentinum. ReligionuPatres tanto studio ac diligentia vitam communem in suis monasteriis obseruari voluerunt fere impossibile arbitratites, sine hac vitae ratione, paupertatis votum diu posse consiliere: tum etiam,vt a Religiosiis omnibus omnis solicitudo ac rerum teporalium cura penitus resecaretur. Nam in hac
.. Uρυμ eaelesti Religionis Philosophia externae terrenaeque cuPationes maNime impediunt,ita,ut recte a Gregorio illud dictum sit et, morat. c. 24. Cura multiplex terrenarum rerum quia occupar, excaecat. Nam ut 'terrena omnia sunt corporea
crassa sic animus in bis tradii adis occupatus,si craIsiorco cretior . Ex quo illud prouenis necesse e)ὶ π ea curari; mole impeditus, ad caelestia contemplanda nequaquam possit σμtemsere. De quo bene idem Gregorius v. ni oral c. 8. Ne naqua is, mens ad superna attollitur Icurarum tumultibus continue occupetur. Vbertus autem, quantum liae solicit udines rerum teporalium prosectu nostrum impediant .disserit D. Tho a. a. q. 86.ar. 6. Ne igitur his solicitudinibus mens impediretur, in procura dis libi necessarijs occupata,fuit in Religionibus haec vitae comunis Philosophia introducta. Eκ qua ma-s D. gna Delicitas acquies Religionis statui accrescit, ut testis est venerabilis Beda inli. retrac .super act. Apost in illa verba,
Erant illis omnia communia. Communia inci itIidem friuod Graecὸ caesi, a quo nomine consat perfecto Dei famulos ea
352쪽
De expositione tex. Regutc. I. II
ηοbIta Graece, communiter viventes Lime dici. Qui ergo ita iuuut ijsi ut eis omnia communia in Domino,recte, compisto ex duobus uno nomine Ocantur canobirae: quae quidem vita tanto terreni saeculi huius eonuersationibus faelicior est, quanto magisstatum futurisaeculi etiam in praesenti imitatur: ubisunt communia omnia omnibus beatis, cernentibus ei ι seloriam a quo sunt omnia bonaMaec Beda. Quare hanc conuersationein plane coelestem, nihiloque Angelii deteriorem b ,sili. appellat Chrysostomus in apologia, ut supra. msicut angeli inquit omnespariter in audio quiete, summaque itinia calutigloria exulta-e:ita feri quoque per picias in morasser s. Loquiturque ibi Chrysbstomus de vita communi Religiosorum in propter hanc ,eos cum angelis comparandos censet. Et ut plura uno verbo concludamus illud praetereudum non erat, ipsos adhuc Philosophos ethnicos,cum Rempublicam ingenio suo ita perfectamin absolutam fingere vellent, ut a mino magis optata,qu.Un re ipsa perfici poliet.
nullam aliam formam commodiorem, S praestantiorem reperire potuerunt, quam illam, in qua haec vitae communis regula seruaretur. Sic enixi Plato dial. . de Republica suam illam Rempublicam ita instituit, ut priscum illud prouerbium , Amisorum omnia communia qualia maΝime vigeret. In eoque,e Villimauit, tam virtutis quam faelicitatis summam in ciuitate ellia collocandam, ut quicquid proprium dicitur omni studio ab ea remoueatur: neque solum agri, aut pecuniae, aut domus cum omnibus communi centur, sed illa etiaomnia,quae ita propria sunt, Vt cum alijs communicari noposse videantur. Hanc eν os ait Plato)Ciuitatemfue Di alicubi , siue Deorum filii a plures incitant, ceνte beatos nunique gaudi cumulatcs fore. Haec Plato. Quanta igitur comunis vitae Delicitas est ac praestantia , ut non solum Chi i liani caelestem illam, verum Ethnici reputauerintl
353쪽
Et distribuatur unicuique per manum Prioris den, perfa-1νem ab eodem ad ide si ieium deputarum prout cuique pus fueνit,ii pectis staribus O necessitatibus singi lorum. HVς usque in hoc cap. de proprietate abdicanda, ita,
ut comunia sint omnia monaster ij bona, Regula decreuerat. Nunc vltra progrediens statuit, quibus, a quo, 3 qualiter sit irare distributio facienda Primum hora illis verbis,distribuatur iuuique, scilicet Religiosorum secunduin ibi, per mauum prioris, Hlperfratrem ab eodem ad idem munus designatum.Tertium vero, quod ad modum speetat, illis clauditur verbis, sectis aetatibus, necessitatibussingulorum. Quae omnia ut supra adducebamus, ex actibus Apostol. desumpta videntur. Haec igitur tria a nobis in praesenti amplius declaranda confirmanda sunt.
Q ibus, s a quo bonorum communiumdictributiosa cienda it.
RIma frontedubitare posset quis hac ratione.Si bonaMonasteri communia sunt,liberum unicuique erit,deeis sibi necessaria propria auctoritate prouidere,id enim ad ratio e P nem communis boni spectare videtur,ut de eo libere unusquisqueven dicet,saltem quod sibi necessarium est. Ergo non est expectanda Praelati meque alterius distributio. Pro huius dubi resolutione sit prima propositio.In ReIlgione nullus potest auctoritate propria aliquid excommunibus Monasterii bonis sibi in proprietatem, vel usum applicare. Haec conclusio ita est certa,ut a nullo unquam fuerit dubitata.Et primo patet. Quia omnes fere Religionum institu
354쪽
De expositione tex. Regutc. I. s
institutores horum bonorum dispensationem sue distributione ad Praelatos pertinere,decernut. Ergo absque eoru auctoritate non potest subditus quicqua sibi aPPropriare Augustisas. Aug. inpeg. c. . ait Sistribuatur unicuique a Praeposito vestro ubi omnes expositores doceri illa verba, a praepost vestro,esse apposita, ne quispia falso sibi persuadeataicere sibi propria auctoritate res comunes accipere,vel in alios dispesare Cosonat Aug.Bene.α33. ubi de paupertate traftas docet, Mona enedictus cliu nihil habere posse,sed omnia necessaria a Patre Monaster ij iperare debere. Nec quicquam addit,liceat habere, quod abbas non dederit at permiserit cutscriptum es Ditiidebatti sugulis plout cuis opus e rat. D. Basl. id e docet serm. . exercitatio solius nis, in reg. breuior.interrog.87. adhuc clarius interro. i ubi inquirit:Sistater nudus petat ab alio, sem quid bicscere
debeat. Et soluit dicenssice nu/uoue prauus, Sive ex necessitate siue ex avaritia petatsemel dictam es,quod dare aut accipere non
cuiusui es,sed eius, cui cum rubatione tulis dioensati commissa est. Et n. sin in simili proposito adducit illud act. Apost Distri ciis . nubuebatur,nicuique. COIirmat praedicta omnia optime Trid. sesac. c. I. post Tii.Coc. Medi .d Camara. quae omnia con C is cilia, nulli Religiosoru licitu esse aliquid ne cocessione 'Praelati possidere, decernu Nec velim hic multu immoraticu alibi de hoc saepius me tractatur u promiserint. Quare una ves altera ratione hac conclusione breuiter cosirmabo Prima est. inita si licitu esset unicuique, de bonis couentus sibi necessaria dispela retinax imu in comodii, ineuitabilis ruina in Religione sequeretur. Primo,quia duinusquisque sva auctoritate quippia praesumit accipere, Sc omnes proni
sunt ut inelioribus rebus, inde rixa dc contentiones maximae oriretur: ob quas vitandas, bonorum communitas introducta fuit, ut dubio praecedenti dictu est. Secudo quia cum homines, supposita naturae corruptione,Plures necessitates singant plura etiam , quam necessaria sibi essent ex bonis communitatis vendicarent:&sic vel facile Religionis bona perirent, vel omnes superflua possiderent a c proinde tam votum paupertatis, quam temporalia Mon alter ij
Secundad principalis ratio .Quia Praelatus, ut ex dictis
355쪽
constat, maxime e Concilio Tridentino secet s.cap. a. ere officio hane distribuendi facultatem habet , ct nullus eli, qui unquam subdito eam concesserat, neque ad proprios usus, sed potius omnes illi eam expresse denegant,vi e Patribus allatis, praecipue eκTridentino supra constat ergo illicite subditus iacit, cum hac abutitur potestate. Ex quibus primo licet colligere maXime ad votum Pau-Pertatis spectare, non solum utrinis proprium non habeat, ver una etiam ut ne spontaneant sibi ciuidem de bonis couetus dispensationem faciat. Omnia enim tam Conciliorum quam Patrum testimonia, hic S alibi relata, eum cotra paupertatem delinquereduculenter docent. Secundo infertur, quod neque ea, quae ciuis proprio sui deputata habet,valet alteri donare veli dierre,etia ad usum Quod ex diuo Basilio supra interr. asi .eui deter ostratur. Tum etiam, quia haec bona, quae quis habet aditum riunt mg. o. se etiam communitatis, ac proinde non poterit ea dispentare.
xed. 923U. ςxtio, quia nostra Regula, Regula etia D. Aug. Bene. Tri ηρ. Basil. aperte docet, hac administratione vel fieri debere a Praelato, vel a fratre ab eo de ad de munus assignato. Quod expressis verbis docuit Trid. ubi supra:ergo qui no est designatus a Praelato,ea no potest exercere,& sic recipies ab eo illa in rem, non esset tutus in conscientia. Quia subditus omnia, quae ad victum testitu pertinent, debet a suo Praelatoeκpectare, ut Patet e dictis,&ὰκ hoc c. Regulae,di tribuatur,victii Jermansi prioris' et permire cre Unde nullius rei licit' invitiqua Prelat 'vel'κ pressevel tacite alicui no coce serit. Secunda coclusio. Praelati tenentur de bonis monasterii subditis necessaria,ta quae adiicitum, qua que vellitum attinet, pro techaeritatiueq; distribuere. Dehoc plura in tractatu de paupertate diκimus:ibi enim egimus de cura, qua circa subditorum ministerium Praelati adhibere tencntur. Tertia Coi, histo. Haec administratio non solui a potest
fieri a Praelato,sed etiam a quociiq; alio ad id munus designato Plac cocl. constate Regulis Basilij, Bened ni Aug. ut supra, ,κno 'ra Rerii l. ibi, Aperjristi Fiberii ad id V- fciis dei titato in Et est comunia Religionii Prax,, ut Dra latus non omnia per seipsum immecia te disponat, sed permiti nistros
356쪽
nistros ad suum nutum ain biles ut Trident. d. c. a. statuit ridentia. Hic aute dispentor, qui fratribus necessaria distrabuit, apud varias Religiones arris etia nominibus gaudet. Apud D. Bened .vtὰκ eius Regula costat c. 3 i. α apud Aug.cri 6 cellarius nucupaturi apud Bassii interr. 49. dispentator diciturr qua uis saepe etia cellarius noni metur apud antiquos A gyri monachos arconomus appellabatur, ut videre eli apud Cassianum lib. .institution .c., o apud nos vero a o solute Cassianus frater in regula nuncupatur. Quae autem sit huius dispensatoris siue aeconomi facultas,rion et Yfacile id ita comuni discernercicu mensura da sit eκ varijs Religionu conluetudinibus. Et potissim v, cu eiussa ultas a Praestati volutate dependeat,dice da erit maior vel minora ecundu quod Praelatus maiore, vel minor e potestate,ac iurisdictione concesserit. Quod aut omnino a Proato Pendere debeat,praecipit Benedictus in sua Regul ubi de senedictu
cellario loquens ait,Curam gerat de omnibus, oesine iussione bis
bati nihil faciat. Et in . Omnia mensurate faciat secundum iussiο-xem Abb.itis. Et iterum. qtiibus enim probibuerit, non praesumat.
Haec Benedictus. Basilius de cellario loquens interrogatio saliliut, i 8. talem potestatem eum habere sentit, quale ei dederit, qui tale ei cura commisit, nepe, Praefectius. Et ratione ipsa monstratur .Quia si Praelatus administratione dubernatione habet Monaster ij, cx subditus solum e commissione ex delegatione,fit, quod ad plura se extendere non polsit, quam ei lit permissum,c subde legatum. Circa hanc conclutione duo oportet adnotare Alterum quid debeat Praelatus in eligedis ni ministris obseruare Alterum. quid ipsi, ut iniuncto sibi muneri satisficiat, teneatur praestare De primo eκtat celebre Innoc. III. Responsum in c.cu ad monasteri u dellat. Monach. Tales autem ait ad agen cap. enm adda Osticia Monasteri liciales deputentur, qui fidelessint discreti monas desta
Quibus verbis, in dispensatore duo praecipue desideram, a tu monacb. tetur fidelitatem, nepe,c prudentia. Narii fideli sit: altem Iudae similis factus,substantia Monasterii depraedabitur, vel alijs destruet viis. Si vero imprudens trianime dana x et comoda Mon alter ij opportuno tepore cos derabit, ut illa vitare, haec vero cosequi monasteri u possit .Quare Baslius solius.
357쪽
interro. io . magna vult haberi ratione in administra tollis bus M alterii eligendis, ita, ut, clit Praefecti id cu eo silio φη δες - iacere aut e Belle. eo sideras d. c. ni. ni ulta ad cellariu statuet duprae recluirit. Ait enim. Celtirιas Monasteri eligatur de gregatiove, Ules,matur moribus sobrias,no multu edax,uo elatus,no turbaletus, no iniuriosius,no tarduρμέο prodigasse times Desi,qui omni cἄgregatiari sitsicut Pater aura erat de omnibus. Haec Bene.Quei obsecro plurali deligendum Abbatem posset postulare. Circa secundum, nempe, quale conomi siue dispensatoris ol ficium debeat e Tri attente audiendus eli Diuus Ba Faslius, filius in regul fustius disputatis interrogatione 3 . prι-mum inquit oportet conomos Monasteri eos esse, qui illos possin ram rari de quibus in act. cap. s. legimus solitos eos Iusti su ulis distribuere prout nicuique opus erat, ita, it multam ιIericordiaeis o Mummitatis erga omnes prouidentiamfaciant ut neque suspisionem praebeant alicui asse eLiο-nis, fauoris, aut inuitarionis neque e contrario elationis , ob
ημα , . quibus iniensiores sunt , necessarias res subtrahantra ut bis, erga quos assecti sunt, amplius quam pus sit areian Pr. Est autem illudfraterni odi i hoc Ῥer fauoris siue moris maxime ituperati. Itaque fauoris assectu, itemque comentionis, ad summam puros esse necesse est eo , - δε
rernitatis res ad usum necessarius di tribuunt. Et idem Balilius in Regul. Breuior .interrogatione 3 9 inquirit quaesti γ n. dispensatoris, si quid amore vel odio fecerit ex ait V ιο d talis alienus ab Eeclesia Dei decernatur, doneccorrectus
fuerit. Et infra interrogatione I to. requarit, A vero negligens,
non delfratri neces aria, Respondet, Hoc iudiciis mavi e Ilum est ex verbis Domini, qui dixit, ianite a me os male di 'unem aeternum esurivi enim, Ἀο dedistis mihi
re .c. Praedicta Balidius Aa denique listae uictus, postquam cellari pallaesita mature depinxit in eodem cap. qualiter suun munus sine offensione exercerevaleat, sin iliter doteu dictu, cet. ra baquis geratis emibus ne suatis insione nihilsciat . Quae labatans stodiat rati ei astrillet. Siquis aut is ter ab eo uel sortimationabilite risuis nosteriae a cicat sic crrationa
358쪽
xliter irrimiItate mali petet deneget. Memorsit illius Ostoli pratipti, quia qui bene ministraueritiaradasan sibi acquirit. In irmονκ nfantiu ,ba pila auperus cir omni solicitudine cura gerat, ciens sue dubio quod pro bis Omnibus in die iudici, rationFredditiaras te. Et iii Da, Nec auaritiae studeat, ne, prodigussit,aut extirpator substati Manasterii: bumilit.ite ante Omnia habeat,ω uisci satia Deli, suae tribuatur,sermo resposionis porrigatur bonus. Quia scripti est: sirem bonus super datu optimu. Et infra.Fratribus costituta annona ne ali a υρο vel mora serat,ut noscadatiχFtar memor diuini et suis,quid mereatur quisadalirauerit,nside pusillis. mris copetetibus detur,quae data sunt,si petatur,quae peleda sunt ut nemo perturbetur, nes Otristetur in domo Dei.His sacer Bene.satis apte prudelis ac charitatis Regulas,quas debeat seruare ellarius,preponit. Discat ergo Monasteri, dispensatores, horu Patrum Doctrina sectari,&ea veluti speculum ante oculos ponant
Qualiter vero ab eis substatia Mon alter ij, cuius cura sibicomissa est, tractari debeat,in cractat, de paupertate docuim Ad ratione in contrarium adductam rei pondetur, aduertendo, bona communia esse in duplici diffferentia. Quaeda, quae ita sunt alicui uniuersitati communia, ut cuique liceat emeis accipere pro suo libito: qua ratione licitum est incolis alicuius oppidi, excommuni sylva ligna caedere. Quae dam vero ita sunt communia,ut totum a toto Possideatur, nihil partis a parte qua ratione Religiosis omnia communia dicuntur, nulli enim singulari licet aliqui de eis accipere veli assidere, nisi iuκta eges a Religione traditas , ut
recte Nauarrus in non dicatis num 4 .docet.
Ulta hic memoria digna otia rebant se eκ minada circa modu, quo debeat Praelatus retu sus in subditos dispesare, nisi de hoc Noam 4. p. tractationis nostrae de paupertatis voto dictuin esset, ubi disseruimus de caulis.
359쪽
quae interuenire debent,ut Praelatus subditis aliqua distris buat, inquos , tu nioiialterii bona sint dii tribuenda: dclimiliter, quando Praelatus peccet, vel superflua concedendo vel nec ellaria denegando.Qualiter etiam ab conomo siue cellario bonorum adnaim stratio gere dilit, disti cultate praecedenti breuiter attigimus. Sed quom praedictis locis narcgeneraliter dicta sunt,oportebit, hic aliqua specialiter circa illa verba an spectis aetatibus, Y necesitatibus, adnotare, quae ad moduni siue iocinam ita dilitabutione a Praelato, siue dispensatore seruandam,di Nimus pertinere.Primo igitur his verbis Regula distributionem non praecipit aequaliter mathematice steri: quia non aequaliter indiget omnes, ut recte D. V 'μ August. in sua Reg. e. 3,ait,linistribuata xuicuique a praeposito ve
tervalitu uesbeootius unisui .esicut ci suae Regia .in hoc proposito ait e Sicut scriptu es,Diuidebatursingulisprout cuiq; opus erat. Vbi ηο dicimus t personaru quod absit accepti sit, sed iusirmitatum consideratio: bi qui mi- .nus indiget, stat Deogratias, S non contricteturequi, plus indiget humilietur pro tu irmitate cum non extolla promisericordia. Et ita omnia membra erunt inpaee. Hactenus Benedictus. Hoc igitur est,quod hic nostra Regula fatuit, ut in distributione bonoru, ratio habeatur uniuscuiu Pque aetatis: necessitatis,4 cui plus indiget plus detur, Secul minus etiam minus coferatur. Q ue distributio licet nasi sit ad aequalitate mathematicam est tamen secundum histitiam distributivam rin qua attenditur aequalitas proportio
Praeterea merito in hoc Regulis articulo de singulorum aetatibus mentio fit. Nam qua uis sorte necessitatis nomine hic infantium vel seniorum aetas comprehenderetur: adhuc tamen id expresse cauetur ut maiori cura aetatibus his, maXime vero senso consectis necessaria prouiderentur. Quis Ηνpocrates autem vere dicatur sene X, non est facile discernere Hippo Serv. ut crates enim senem appellat a quadragesimo octauo suae Varro aetatis anno usque ad. y6. sic servius Tullius illos sendi no-GAenus minat,qui ad annum 6 .accesserunt, Varro vexo qs Gale
360쪽
De expositione tex. Regul. c. S. I s
ntistit s. de tuenda sanitate, aetatem senis tripartito diuidit in quo modo non moror. na iure Canonico probabilis sententia est,senem dici, qui annum Io. attigerit pro qua sententia multos refert author es peritissim Menoch tu, de u isse bitrari j iudicum quaestionibus,to L. casu O. Ipse tamen, relicta hac sentetia, cum communi sentit, senectutem arbitrio
iudicis 2 vel prudentum iudicandam ellia. Quae sententia maxime mihi placet,cum in hoc ulla certa regula aut dissilitio at signarii possit. Praelatus ergo illum arbitrabitur senem quem tam antiorum numerus, Perpessi in Religione labores chassiduae corporis afflictiones ineptum ad ordinis rigore reddiderunt. Iis ergo districtioris vita indulirentia cum discretione tamen)permittenda et . Quod merito magnus ille Seuedictis monachorum Pater Benedictus in sua regula c. 37 praecepit Agens enim ibi tam de senum , quam infantium aditati. bus, ait: Licet ipsa natura humana trahatu admisericordiam his aetatibus, senum,idelicet, infantium tamen. Regula aut horitas eisprospiciat. Consideretur semper in eis imbecillitas, nullatenus eis disrictio Retula teneatur in alimentis,sed sit in eis pia, Uideratio. praeueniant horas canonicasQuod autem Benedictus ita senibus praecipue prouideat,
non mirum est,cum Senectus quaedam orbi species esse e Comitu,
hibeatur. Sic Comicus senectutem, ait, per se ipsam morbum, tiliti naturale in esse. Unde M. Tullius in oratione de Q. Mutio loquens, Di te senectutis mortast inquit Dan equidem incideus ester transiem. Oportet tamen, Praelatos ci potissimum in ordine non ro)m hac re maX inicii cautione Procedere, ita ut non nisi prae ita imo diligenti Ori examine diar aliquali. indulgetia cocedatur Ne professio nostra, auar in asperitate larctitudine vita tota versatur, his indit' entis ac remis ionibus facile tepescat,aut relaXetur. Cum pueris vero, si qui Religione aliquando admittantur, non nuno Praelat: iiiii 'diseretio requiritur an illis enim oportet, ut attente coside re vires,complexionem, alia: secundu ea iudicet,quid magis ordini expediatmel eligionis progressu eis ires desiciant, Sinhabiles ad communitatis labores omnino reddantur il uilas