장음표시 사용
501쪽
quis omittit alia opera supererogationis X conleptu, tunc Hrortaliter peccabit: quia contencias consilia diuina , ipsum Deum contemnit Isueruenit autem liniusmodi obtemptus, ut docet Caietanus ut supra,quando homo refugit subi ci consilijs diuinis, ut consiliis desprosectui charitatis , ut Profectui ctiaritatis: ut perfectiori viae. Si quis autem spiritualem prosectum,& diuina consita reueretur,sed,quia noobligatur ad illa δε non sunt necessaria ad salutem , non vult illa amplecti, nihil curat de illis, quantum ad suum
prosectum: talis vere non contemnit: Esic non peccat mor
taliter, ted tantii in venialiter, quia o inittit ut diximus in tentionem,&e Xequutionem sui profectus.
EX his infero,quod opera iupererogationis licet absolute nullo modo sint sub praecepto:tamen contemptus eo rides sub praecepto.Deinde non habere contrariam intentio nem ad illa ,el sub praecepto:licet tantum obliget ad venia te. Quare Regula nostra merito ad opera supererogationis nos inducit,cum ait quis autemsupererogauerit c. Secundo in sero, esse maxime laudabile, alia opera vli ii quod precipiturAonari adimplere. Nam, cum omnes Religiosone utur ad petrfectionem tendere, laudabile est, non solum media sibi ad huncrinem determinata, sed etiaalia plura exequi ut facilius finem consequantur. Neque haec singularitas vitium reputari debet quia tunc aliquis singiuaritati vitio notaretur, cu media necessaria, inuae Iub precepto sunt omitterα; Sc alia supererogationis exeq; re tuta vel cum usta propter vanam gloriam, ut ipsum si nou iariter sanctum ali iudicent,iaceret Maxime vero laudabitanus te est ut admonet Cassianus lib. vitilino omni studio quidquid in conuersatione fratrum minime communis sua recepit,vi pote quod inani ubiiciturgio ne, declina- re;&.ea, tuae nos possiunt inter alteros notabiles reddere, suibus o Bobis,quasi solis ea facientibus, laus apud homines sit coni paranda summo pete, stare .Quod in exteriori disciplina est intelligendum; quam
502쪽
Ghoc, quod Regula monet desupererogationis operibus, intelligi debeat etiam sine Superioris licentiat
Ro affirmatiua parte huius dubitationis inprimis urget Regulae textus expressus, qui
nos ad haec eκ citat opera: nec requirit Superiorum interuentum, ac facultatem. Igi
tur, illis prorsus nescientibus ignorantibus, haec laudabiliter ffieri possunt. Secundo, quia Deus nos hortatur ad bene operandum , secunduillud Ecclelia. o. inio dcuqe potest manus tua, instate ope Ecclesi rare: ted ubi adest cissiliu Dei,frustra hominu eκpectatur beneplacitu. Ergo non est necesse,voluntate Praesatorii precedere ad lauiusmodi opera. Et colirmatur e X authoritatibus Iugusti. D. Augustini, de D. Bernardi praecedenti dubio allatis ubi Serisartati docet,semper proficiendu S supererogand si ci nulla mentione faciut de licetia Pra lati. Et similiter videtur pugnare pro hac sentetia illud Pauli, Nolite iritum Dei extinguere πc. Tertio. inita Sanctoru vita nobis imitanda est multos vero Sanctos in spiritualibus profecit Ie nouimus,& multa bona opera patrasse sine Praelatorum consili, ut constat de multis fremitis, qui solitariam vita degentes, Praelatos minime consulere potuerunt. Ultimo, quia id, uod est occasio alicuius vanae glorie, oportet, nos sedulo fugere: led adire frequenter Praelatum pro consilio vel licentia ad agendii aliquid supererogationas, occasio est inanis gloriar iro Priar aestimationis, nam inimicus facile suggerit complacentiam de ioc, quod Praelatur nos aestimet viros persectos, de maioris profectus studiosos i ergolicite hoc tape absque Praelatorum interuentu sit.
Si Prima propositio . Si Praelatus praeciperet absolute, ut nullus aliquod supererogationis opus taceret ei non
503쪽
esset obedien dum .Hoc e Meo constat, quia illicitum praeci. pit, nam praecipit contra ectasiritu Dei. contra spirituale profectu, ab quod ita a. nis subditor uin obice spiritui san- toponit:&ice in Hiani Sellet in hac re parendum . Vetuest tamen, quod ii Praelatus in aliquo particulari casu , de ob aliquam rationabilem causam, praeciperet, nequis ultra id quod in communi sit, aliud supererogaret tunc subditus obedire teneretur, quia licite praecipit, dic inobedientiae
culpam incurreret,qui contrarium ageret.
D: co Secudo, si Praelatus praeciperet, ut nihil eκtraordinarie ieret sine eius licentiaci tunc subditi tenentur obedire. Ratio est, quia Praelatus, cum it Do ininus nostrarum actionum e X ter lorum, potest licite prohibere, ne quid fiat sine eius examines quia ple vult scire, in quibus, vel qualiter
subditi exerceantur, quibus laboribus de poenitentiis onerentur, ne forte errent,vel indiscrete succumbant, velimpotentes fiant ad alia onera communitatis, quae eX praecepto tenentur adimplere. Et sic, cum in his iuste praecipiat, et obedientia debetur: praecipue cum in hoc ipse non intendat spirituale prosectum impedire,sed tantu lubditis prouidere desco sulere, ut pro viribus onus suscipiat,vel ne ea ag grediantur,quae potius eoru spiritui noXia, quam utilia esse possunt: quod facile subditi, si proprio iudicio regantur, preuidere non possunt. H qc conclusio magis e sequenti
Sed dices .Prelatus tantum est superior Religiosorum in his, quae ad Regulam concernut: sed hoc est supra Regula:
ergo in his no valet sese intromittere. Fespondeo, quod hee etiam ad regulam suo modo perimet. na Regula monet, ut sani hcc opera: ει ideo Praelatus ea potest 'derari, examinare ut Superior. Secundo, Eclaec est ratio praecipua): quia inia, quae ad Regi admipletione reducuntur, potet Praelatus istite iubere: praetere. Omnia tinpedimenta remouere. Quare haec o Pera, te quibus loquiritur, possiunt
reduci ad Regulae obseruantia, in quantum potest quis per haec eXteriora opera incapa fieri, vel minus habilis ad ea, quem Regula in ad ut ur exequeda. Et sic Pre latus, Mest illii ab his retrahere. Ob hac enim ratione potet omisia subdito
504쪽
ditorii vota irritares annullare:&precipue ea, quae de bono non praecepto neq; in lege Dei neque in Regula fiunt Quibus politis, solum est difficultas m eo catu, nempe, quando Praelatus non prohibuit absolute huiusmodi opera fieri, nec praecipit, ut non fiant sed mere negative sella. bet. An tunc libet una sit optimum, ea opera line Praelati licentia facere: vel saltem aeque bonum ac si cum licentia ferent: vel denique non malum Dico Tettio, in hoc casu non esse peccatum, neq; inobedientiam, inconsulto Superiore similia opera facere Pater. Nam hoc opus ex suo obiecto est bonum , nec ulla circun- stantia vitiatum , quia sit aliqua vitiari posset, ma&ime inobedientia essed supponimus, nullum esse Praelati mandatum: ergo hoc opus bonum,& meritotum erat. Imo, etiam si contrarium praelatus praeciperet; hi eligionibus, ubi Praelatorum mandata non obligant ad culpam, nullitiri esset peccatuin . ut alibi in tractatu de voto obedientia docuimus,quamuis magna esset imperfectio,&non modi umerrandi periculum. Dico Quarto, Periculosum va' de est,& non ita meritorium,ista opera sacere sime Prelati obedientia. Hoc dictum,
in quo est tota huius difficultatis vis, fuse probandum est. Et primo id expresse docet Diuus Benedicti, in sua Re Senedictus. gula .c. 49 ubi agens de Quadragesina ae tempore, sic ait.
Eu his diebus augeamus nobis at qaid ad solitu pensum serui.
tui lansraeis rationes peculiares, ciboru, potus abstinentia:
qui isura menseram sibi adi tam aliquid propria
voluntate cumgaudio Sanctispiritus serat Deo: subtrahat eorpori suo de cibo, de potu, de somno de loquacitate. c. Hoc ipsum tamen ait quod'tiusqiiisq; DO Vfert, Ab
quod siue permissione Patris θititualissit, praesumptioni deputabitur, , auae Horiae non mercedi. Erro cum voluntateias batis omnia agenda sunt. Haec D. Benedictus ibi nihil sine voluntate Aobatis, eius oratione siue perna Hione, quae hie pro X presta voluntate uinitur, Ut eX praecedenti bus4 subsequentibus coni as,faciendum esse decernit.
505쪽
D. Basilius sermone. I exercitatio Vera aute Iait pras cta obedientia subditorum erga PraefecZum in hoc declaratur, t non solum ab absurdis ex consensu Praefecti abstineat sed neq; ea, quae laudabilia sunt, citra illius consensium faciant.
Et huius reddit rationem serm. 2.eκercitationis, his Verbis.
Si itaque repereris pergratiam Dei bonorum operi Doctodierserua apud te ipsum, ut nilal praeter sen rentiam ipsius facias. Quidquid enim extra ipsumsit, furtum V m Iacrilegium,
ad mortem ducens, eis non ad viilitatem etiamsi tibi bonum esse videatur. Si enim bonum es, cuius gratia occultὸ non in propatulo sit 'Isterroga cogitationcm tuam, per dexteram depraedari te voleηrem kper bonas nimirum di seciplinas, sinistras tibi actiones subornantem. Ne elis aggredi incantationem serpentis, cum inexpertus sis artis incantandiraeforte attractis serpentibus, ab ipsis impliceris. Dein
de, Impotens ad resistendum ipsis existens sne misericordia ab ipsis cοκfumaris. Haec ut supra Basilius. Et idem in Resu.
lis breuioribus interrogatione. II aliam rationem huius conclusionis arseri,dum inquit. Si vero quis se amphori onere, quam commuη , opus habereputat, siue in ieiunio sue
vigilist, siue in quacunque alia re revelet hanc rem his , quibus communis cura commissa es ob quam videlicet causam puta ,se ampliori onere indigere: quod ab ipsis v. prebatum fuerit , observet sepe enim alio portia, modo id, quods pciem est necessitati, feri ορportebit. Vbi Magnus
Basilius etiam maiori onere , ac districtiori vita indigenistibus non permittit, pro suo arbitrio suis humeris maiora, quam communia, onera imponere. quia ut ipse ait forte alia via huic necessitati occurrendum erit, quae sufficiens sit: quod Praelati iudicio pensandum est.
t. di 2 Diuus Ioannes Clim acus gradu. a I. Qui ductore ea sim cur r, etiam si sapiens sit, sepe tamen errat in ta Sie quisuam voluntatem ae iudicium in hac viaspirituali sequi decernit,
506쪽
licet omnem omnium sapientiam solus obtineret felle tamevin exilium ammae ruet. Opta me quoque Diuus Bernardus Servardus Irarum eruieritissimus Magister , sermone. r. in catica,
uuam muti inquit ex hoc arrepto tramite ericulosissime aberrasse compertisunt; vimirum ignorates astutias Sathanae, cogitationes ipsitus,saritum est, ut qui spiritu caeperant, came consummarentur, abducti turpiter apsi damnabilite, . Seductori dat manum, qui dare dissimulat praeceptori . Haec
Cassianus collatione. se. i. Ipse Sathanas transsi,urae c. maese m Ggelum lucis, Pt obscuram ac tetram calDinem senia suumpro veritumi escientisfraudulenter effundat. Qui nisi humilio mansueto corde suscepti, mansuetissimi fratris velprobatiIsimisenioris reseruentur examini, orum iudicio dilDenter excusii, aut abjciantur aut recipiantur a nobis sine dubio enerantes incogitationibus nostrispro omlo lucis Angelum tenebrarum strauissimοferiemur interitu. uuamperniciem impossibile esteuadere quenquam suo iudi-.ei confidentem Moc ipsiam, quod Cassianus, omnes etiam
disciplinae spiritualis authores uno ore tradiderunt. Diuus Gregorius hanc etiam veritate confirma id senim B. G or.
inh Regu c. a.Meliores inquit Dbedientiaricia Pictima, ascultare magis quam serre arietu adipem quia lonstealtioris est meriti, propriam oluntatem alienae semper volvaturi summis rere, qMm ma 'ms ieiunij corpus atterere, aut per compunctionem δε iu secretiori acrisicio ma flare. Quides adeps frietum,nisi pinouiso interna deuotio' melio estamen obedientia. Et, ut telin nomj Patrum finem imponam accedat ultim idem Gregorius, qui luculenter ad iacm. modum hanc conclusionem corroborat. Is enim Iibria
moralium.c. 1 .Illum ait Sine dubio Iublimioris discipularus ordinem prehendere qui, relictis m. iustis quae exic
507쪽
p efectionis eum alvi et iri bonis ῬοtIs sibimet renuntIet, cundia quae astenda sunt,ex alieno arbitrio obstruet. Hunc ho)tis callidus tantὁ mollius alloquitur quant ὀ ab excellentiorideycere ardentius coηatur:moxque ira lenta suggestione bladiens, dicit. Ο qua ita per temetipsum miranda vere poteris, si nequaquam te iudicio alterius subdis cur projectum tuum sub iudi meliorationis imminuis' me blatens insinuat seorsum Ῥero in Poluntatibus eius propriss , exercendae superbia
causas parat .Hactenus Gregorius. E cuius, aliorum Patrum testimonio c5stat, quanto melius, quanto persectius, quanto securius sit , omnem suum arbitrium relinquere, quam id retinere, etiam bene utendo:& quam periculosum
e contrario sit,proprio uti iudici, regimine, sine Prae-Positorum duclud consilio, opera etiam bona aggredi. Sed restat,ut id etiam rationibus ostendamus. Et prima, sit. Nam qui sine sui Rectoris siue Praelati consilio aliquid aggrediuntur,saepe in ipsis bonis operibus, quae agunt, in oratione, in ieiuniis visi iijs ad minus polliint aliquid propriae voluntatis,imodi multum immiscere. Quantum autem de propria voluntate inserituri; tantum de bonitate operis minuitur. Ergo multo melius erit, si haec e obedientia fiant. Dices,te habere pro duce,Dei voluntatem,illiq; velle per similia opera placere. Sed huic obiectioni maxime aduersatur, quia voluntas Dei saepe obscura est incerta, frequenter in ea percipienda Plures errores, variae perpleXitates oriri solent. Deinde, quod etiam argumenti magnu est,)quod in ea conij cienda interpretanda proprium sensum adhibes, ac proinde etiam aliquid tu iud iiij. Melius autem est,ita vitam instituere, ut nihil penitus de tuo immis ceas.Na haec est vera abnegatio, quam Dominus praecipit, ut nosmetipsos ita deseramus , ut nihil nostrum retineamus. Nec paruum superbiae sgnu est, velle te ipsum in dignoscenda Dei voluntate regere. Nam it recte ait Diuus clinimus Ioannes Climacus, gradu se. Humilis semper abominatur voluntatem suam, velut seducaricem errantem.
508쪽
Et quamuis omnes eius cogitationes facta Diuinae Regulae congruetia finiradhuc latue noresequitur voluntatem suam, nec credit sensu suo. Na ut recte Diuus Augustinus a stiuuni . de Ciuit arte. c. lv bi dixisti,Meussensus sus icit ibi ibi defetisti,ὶ bi tu consili placuisi. Et confirmatur quia hunc esse Dei morem certo nobis constat,ut cum ipse per se vel per Angelos illuminare omnes posset, malit tame, homines ab hominibus doceri: quod&propter mutuam charitate aliquando fit aliquando tarnen in saepius, ut dum alter alteri subiicitur, humilitatem exerceat. Hoc Cassianus collatione. a.c. 24. Samuelis exem Cassianus. plo demonstrat, quem Dominus suamet Doctrina erudire noluit, sed semel Sciter u sene Heli voluit adire:& quem ad suum vocabat obseciuili, eius tamen , qui veluti ei superior erat, licet sanctitate inferior, uastitutione informari voluit. Actorum quoque o. Cornelium ab Angelo alloquente, Ior. o. ad Petrum pro Doctrinae institutione remissum fuit se legimus. Et quod magis est ipsum Apostoli Paulum, que Dominus tanti fecit,ut ipse no per Angelos sed se ipso eum vocaret act. quem uno verbo instruere poterat, ad Ananiam mittit:Surge inquiens. Et ingredere ciuitatem, ubi Lee- 'tartιbi quid te oporteat Glere. uem locum Diuus Bernardus servardus.
in sermone de conuersione Beati Pauli apte Religioni applicat, quam Religiosi ingrediuntur, ut edocti per hominem, discant quae sit voluntas Dei. Omnibus igitur ta per scistis, quam imperfectis, tam doctis , quam indόctis diuina prouidentiam edij alijs hominibus lumen impertiri solet. Secundo eadem veritas efficaciter comprobatur: quia qui Praelati obedientiam ad imilia opera prae requirit, si licentiam obtineat, iam exercet aestum obedientiar,4 abnegationis propriiiudici & voluntatis in hac re, insuper praestat opus a se concupitum, illius meritum consequitur: si vero a Praelato licentiam non obtinet, praedicta omnia etiam consequutus es L Nam in primis propriam voluntatem chiudicium in hac re depressit ac abnegauit, praeterea operis, quod nitebatur facere, merito in mime frustra turicum voluntas apud Deum pro faeto reputetur. Ille vero,qui non accertito Praelato, absque eius licentia opus
509쪽
quantumuis bonum praestat,tantum facit illum actum, qui in ipso bono opere exercetur,mercedem tamen obedienti ei non consequitur, imo se exercens in propita voluntate iudicio, in ipso opere multum de merit amittat, forte, imo certius propriae quς sitioni in tedit.Quare ille loe mercedis ac retributionis, iudicium, poena subibit. I te igitur Bernar Sermone. c. in Cant. tractas illa verba Isai. S. Quare ieiunavimus&no aspexisti humiliavimus animas nostras Sc nescijstis Ecce in die ieiuni vestri inuenitur votu. tas vestra&e. Standis inquit)ieiun mei inuenitur Oluntas
mea, non tale ieiunium elegit possus, nee sapit illi ieiunium meum, quod non lilium obedientiae ed propriae voluntatis , t iam sapit. Ego autem non possum de ieiunio sed desilinii , de vi ilijs, de oratione, de lectione, de Ope e manu u,po trem de
O OObedientia Magistri sui id ipsium sensio, mimme prorsius obseruantias illas P si bonas in se, rame in te filia d est, latre Mirtutes deputa das. Grade malu propria voluntas qua sit,ut bona tua tibi bona non sint: quia ibi omniny, quod propria inquinarum si voluntate gustabitis, qui pascitur inter lilia.
Nec timendum est, quod Praelati nostrum desiderium de profectum impediant.Nam si hoc ad gloriam Dei te dit,o
ipsi Deo gratum existit, Deus Praelati cor facile inclinabit, ut facultatem ad tale desiderium exequendii tribuat, fanctis in hac re intentionibus subditor urn faueat, ut e Sani ta scriptura fecisse accepimus,cum Sactus Daniel simul casocijs suis abstinentiam seruare voluit: quia cum rogasset tunc Principem Eunuchorum,ut sibi ad hoc facultatem tribueret . ait sacer textus , Drdit aute Deus Danieli gratiam
ct misericordiam in conspectu Principis Eunuchorum.
Tertia ratis, Quia qui proprio nititur iudicio, sim Superioris facultate opus quantumuis bonum aggrediens, m a Nimis te periculis exponit. Na, ut Benedictus ait ut supra, vanae gloriae ei deputabitur non mercedi & Basilius sacrilegium reputat.Quae occasionaliter sunt intelligenda oc quasi inatiatiue:nempe, quod his operibus absque obedieti peractis,
510쪽
ractis, mitiu vanae gloriae 4nfidelitatis claea Praelatum sumitur. Exponit seir terea varijs erroribus. Na,ut ijde Bassi Iius, Bernardus,&Gregorius relati docet, hoc serpens anti in 'uequus illicdit,ut per bona opera seducat subditos,ut seipso, 'regere Velint, sic eos a Precta totu ductu, ex prouidentia se 'g'
paratos facile seducat,& in varios trahat errores. Vnde D. Dorotheus Doctrina. c. orianes viroru spiritualium lapsus
interitus ad proprium iudiciu, quo seipsos diseernere, 'U' ' 'luerunt,tanqua ad primariam radicem reducit. Et denique Cassianus collatione. a. c. r i. Nullo nam, ait tuitio tam prae .cipite Diabolus Monachum pertrabit, de perdacit ad mortem, ii ..cq μ' in
tibineglectis coasiliu seniorum,insu sibi dici persuaserit,ac di D
Dico Quinto In nostra Regula nemini datur facultas supereroga di absq; Prestati consili, obedietia. Hoc dictu in Primi patet quia nostra Regula intellige da est secundu sanustentum,cc magis accomodatu ad spirituale profecisi: hic enim est finis Regulae. Neq; quisquam sanae mentis credere aut suspicari poteriti Regula diuino spiritu dictante factam
nobis indicare, aut praecipere viam , non quae ad salute, sed quae ad interitu ducat. Eiusmodi vero esset haec, si unicuiq; , inconsulto superiore, liceret maiora onera vel alia a Regula sibi imponere. Consti enim ex dietis, quantum sit hoc detrimentum .Quare, qua do Regula monet, numquemq; in
melius proficere oe maiora his superaddere, intellige da est cum Superioris licentia. Quod mihi eκ eo probatur, qu ὀ dcu haec sit comunis Sanctoru Patrum sententia; non est credendum, ab ea Regulam nostram voluisse discedere. Secudo probatur. quia Regula in hac parte non praecipit, sed potius inuitat, monet ad supererogandu: haec aute admonitio siue consiliu non excludit obedientia, aut Praelato xu discretione. Nauimiliter omnes sancti, quotquot in Ecclesia suerunti, suadent hanc supererogationem spiritu Iem profecptum, ut e praecedenti dubio latius conflat At, stante hoc Samstorum consilio, sancti viri semper docuerunt,adhuc requiri Praelatorum obedientia i , ut praedicta
supererogatio recte 'debite fiat. Ergo nihil obstat Regulae coiilitam, qui in his operibus debeamus semper