장음표시 사용
331쪽
Ex D. AvGUSTINO. August. de gratia , & libero arbitrio cap. 23. ait legis a
Deo scientiam esse fatentur Pel on charitatem ea nodibis ipsis molωnt. God satis indicat Pelagius in caput primum secundae ad Timoth gratias ago Deo quia nos talem in alterutrum docuit ficiem: atque hinc corrumpunt Pelagiani Catholicorum doctrinam asserentium Dei gra- 'tiam , & adiutorium ad singulos actus dari. Cum enim a Patribus Palestinis obiectum esset Pelagio , Coelestium Ccripsisse gratiam Dei, ta Adiutorium AEa singulos amoenon dan; sed in tibero arbitrio esse, vel in lege atque doctrina, ut habet D. Augustinus de gestis Pelagianorum cap. 1 . Pelagius negauit hanc doctrinam suam esse, &ut refert Augustinus de Gratia Christi cap. 2. .ans themati. Mit. 'ur sentit, vel dicit, gratiam ινυμ Chris- venit m mundum peccatores saluare; non solum per singulas, ho-- , aut etiam per singuia momenta , sed etiam per singulas actus nostros, non ese necessera m: ta qu3 --
conrentUr auferre , paenin fortiuntur atern .
Sed hanc geatiam in hoc ponit, ut semper in memoria retinentes dimissa nobis esse pecc ta , non peccemus ulterius, adiut/ non Atiqua submmistratione virtutu , sed viribus propnae voluntatis , quod sibi remisone peccatoνώm prasti. rum fuerit per singulos Actu recordani3: o ut ιn omis
ns conuersatrone nostra rntueamur Dominsca conuersatio o
nis exemplum Hoc idcm cffugium Pelagius apertius explicat eiusdem libri cap. 3I. Sι qua ν cur rixerat ,semper nos. adjuvar; diuino Atix vo' Poter,i re pondere , quiM Eum est sis lete era medstabitur die ae nocte. Hinc patet
Prosunda calliditas Pelagianorum, qui Ecclesiae his en- com iis legis illuserunt, sed periculosius aliud genus ad- , tutorij Dei idem prorsus diuersis verbis i obtrudunt, de quo Paragrapho. sequenti.
Interpretatio adiutorii possibilitatis secundum
i mentem Pelagianorum. SENii M deduximus Pelagianam haeresim per tres priores status, Hellenisini primum, quo nudam naturam
332쪽
praedicat : Semihellanimal seciata duna quod 11atura gratiam extollit. De tertio quem Iudaismuis. Vocauimus multa diximus : plura supernini dicenda, maxime de adiutorio possibilita sis. tum interno, tum externo , quod plenissimum admisisse denaonstrabimus Pelagium & to tam controuersiam cum Catholicis , fuisse reuocatam ad nuxilium voluntatis & operationis, quod pertinacissime negabant contra D. Augiis . necessarium eue ad singulos actus bonos, imo ex octo capitibus illud acerrime imia pugnabant , quae argumenta nodie instaurant Recentio . res, contra gratiam praemouentem, aut essicacem per se, qua asserebant tolli liberum arbitrium, siue adsit hue desit, voluntatem cogi, induci necessitatem , 8c fatum seciuitatem ignauam afferri, laudem praemium, & meritum tolli.
Eadem gratia actionis, & voluntatis , sed distincta a possibilitatis gratia, qualem August. passim propugnabat , alimrod scandalum passi Monachi Adrumetini , non quidem gratiam negabant, sed cum illa stare libertatem tquia cum essent Catholici, quidlibet sibi tolli malebant, quam gratiam Dei. Ex quibus omnibus, statim exactids demonstrandis, meridiana luce clarius patet, inter Pelagianos & D. August. nunquam contentionem suisse de adiutorio possibilitatis, seu interno, seu externo, seu Morali, seu Physico, sicu habituali per gratiam, ad quoscumque habitus studios bs , siue actuali quod semper praesens nutui voluntatis assisteret, vel ab humano penderet arbitrio, & ab illo essicaciam sumeret , siue quod idem est, determinationem expectaret. De tali enim adiutorio, Co Iestius dicit: Propterea ta in mea voluntate es positis , siue rimus fuerim me maei με. Si enim pergraqniam omnia secamus non nos vincimur. Sed Ae gratia, quae voluit nos adiuuare omnimodo , & non potuit.
Neque huiusmodi gratiam suspensiam , α pendentem libero arbirrio inferri posset, cum Coelestio & Hieronymo ad Cthesiphontem libertatem destruere, nec cum Pelagio ex D. August. de gratia Christi cap. 7. Sine voluntate nostia snmtatem perficere , nec cum Monachis Adruntuenti rus de correptione x gratia sic velis, V ve-
rari in nobis incere, ut nos non agamu , nec cum Iu
liano libri primi operis, impersecti, inurtos cogere ad bo.
333쪽
ratem boni necessitato sebuίrtere. Nec ex Augustino lib. 2. ad Bonifactu ira cap. s. 3 . cap. 8. Fato, setali nec late hominem bonos facere. Et Vt ait Iulianus lib. 1. iinperfecti. Sine Gra sandritatis gloriam incere: ut . Contra ipsain cap. 8. ait nihil fludis ab humana volunt te expectare. Ideoque ut ex Pelagianis resert D. August. Epist. Σ. ad Valerianum: Non ut nos qui iaborauimus. sed Deus ipse, mel Dei in nobis coronetur auxitium: usum laudetur, ipsi.m superetur, ipsum culpei r , num
Haec vero omnia importari in auxilium possibilitatis, sit bieetum libero arbitrio. omnem omnino superat fidem:& tamen persti adere volsit Recentiores eo caecitatis detrenisse Pelagianos, ut seipsis ab illis seiungant, qui eodem prorsus sensu induxerunt latim possibilitatis auxilium,& illud auxilij, & voluntatis D. August. omnino aduersantui, ut alterum horum Qmnino dicendum sit, vel Catholicos duce August. pugilasle cum Pelagianis , myre Andabatarum clausis oculis, 'ut neutrum ferirent, aut intelligerent alteros : vel Pelagianos propugnasse gratiam sufficientem , quae huius usium expectaret a voluntate , & August. ea reiecta per se essicacem nomine totius Ecclesiae docuisse. Et cum eb reuocata sit tota Scholae nostrae cum recentioribus controuersia, duplici genere Argumentorum , dc molistrabimus, inter allos pugnatum de gratia per se essicaci, de praedestinante , ad minus quoad bo nos actus, qui ad salutem conserant.
conuincitur inter D. Augustinum cst Pela-. gianos prinatum di gratia ess ei.
PRIMVM Argumentum repeto a distinctione Pelagianorum, triplicis gratiae, qua refert, refellit D. August. de gratia Christi Cap. s. Pin litatem, inquit . vo
patia adiutorium confiteri. Fime in lege , AEtque doctran ,
334쪽
sue ubilibet con tua ,siciamin quid loqu1tur , nec erremus: ab er eum intelligendo quamsentit: scire quippe δε- lemus , quod nec voluntatem nactram, necam nem, ἀωmo credit adiuuars auxilio , Ied solam possώιlitatem motant - - , atqDe 'peris , quam solam in hm tribus , nos . syrmat habere ex Deo, tanquam hoesis infirmum , quod ine Deus posuit in natura , catera meν o duo qua nos, esse motu νδ ι
eius auxilio : re ideo non adiuuet ut velimus , mus; Iediantummodo adiuuet, mimeri, E agere valeamuis . Non sic tamen negabant Deum adiuuare ad Volendum, & ope- . Tandum;quin hoc ultro concederent ratione adiutorii loΩsibilitatis: sicut ex illis refert D. Aligust. de gratia Christi.
Quod paucis perstrinximus primum Argumentiam plu- 'ribus Ioannes a S. Thoma, Alvares , & alij prosequun-' Iur : nobis etiam nonnulla Liat addenda, necessaria futurae disputationi cum Aduersiariis, de mente D. Augustini. Id summe obseruandum est; adiutyrium possibilitatis , pluribus distingui, ab adiutorio voluntatis, eaque discrimina causam eae controuersaruns, Catholicos inter & Pelagian OS. Primum discrimen omnium Ar ab ipsis Verbis r petitum est, adiutorium possibilitatis nos dici adiuuare, Vt Velle, & agere valeamus : quia eo fine adhibetur , ve Oluntas ,& actio consequatur; quamuis reipsa non sit iunctum actioni: quo maxime differt ab auxilio operarionis dato, non solum ad hunc finem, ut consequatur
effectus; sed quia reipsa consequi tur, & hoc satis significat D. August. libro de Gratia Christi. Cap.sideo, inquit,
Pela,ms , adiuuae non ut vatiamus, re agam- - sed ut meae, ta agere valeamus. At contra inquit D. August.
nos adiuuari dicit: Non tantum in eo quod operar pu - , sed in eo etiam quod operamur. Et cap. 47. ad finem libri concludit ρὸμ illud adiutorium 'sam quoque molitio- em, re actionem qώa non sunt in homine, nisi quando uis, o bcne agit dioinitus mi uuari.
335쪽
Hinc nascitur secundum discrimen : quod adiutoriunx Iollibilitatis pertineat ad actum primum , sitque eius lippi emetitum, quo fiat ad agendum habilis aliud vercist adiutorium actus secundi, quem reipsa infert. . Hinc .tertium consequitur discrimen , quo duo sup tiora illustrantur: ut adiutorium possibilitatis sit adiutorium, quod vocat D. August.sbe quo non, fieri absolute potest, aut ita facile actio : quale est alimentum ex D.
August. de correctio. & grat. cap. Ιχ. sine alimentis non posminus vivere,sicut nec sine luce videre: nec tamen cuiri iassuerint alimenta, eis fit ut vivat, qui mori voluerit, aut ut videat praesente luce, qui oculos clauserit. Ergo adiumentum alimentorum, & lucis, est sine quo non fit, non quo fit , Ut vivamus, & videamus. At vero beatitudo , quam non habet homo, cum data. fuerit , continuo fit beatus : adiutorium enim est non ilum sine quo non fit. Verum etiam quo fit propter quod datur. Discrimen ergin utriusque adiutorij,&smilitudo prioris cum alimento.
α luce in hoc est positum , quod adiutorio fine quo non, sicut alimento, & luce, quisque ad libitum utitur & cetasare potest, quantumcunque possibilitas adiuuetur radiaiutorium vero actionis sit illud, quod qui habuerit, continuo velit, & agat.
Hinc existit quarta disserentia, & iisdem exemplis il- 'lustratur, quod adiutorium possibilitatis indisserens sit a
velle, & non velle, & quantumcunque crescat, nunquam exeat ab ordine possibilitatis, eamque trahat ad actum secundum, sicut patet exemplo lucis , & alimenti: neque enim lux corporis , quantumuis cum acie videntis influat ipsam actualem visionem affert, ut D. August. notu flib. 2. de peccatorum meritis cap. s. Etiam in ranu 'μπιπρον se Deus , quod cerre oculis iam cavoru ista nompra r. Quibus verbis manifestὸ confirmi discrimen. hoc nostium inter auxilium possibilitatis & operationis. Id enim praestat teste D. Augustino, quod negat luci, ut scilicet adiunctam habeat operationem , ad quam
Idem discrimen manifestum est exemplo alimenti, quod simile diximus adiutorio possibilitaris , Se sine quo non. In eo autem sita est similitudo, quod sicut, cum quia . 'agit cum adiutorio inne r- non. ut si volens comedat, α
336쪽
vivat, utendo alimentis : non propterea alimetarum deis snit esse adiutorium non, tantum , etsi per illud actu fiat almo : ita etiam adiutorium possibilitatis, vi voluntatis ad agendum applicatum, non propterea exuit naturam adiutorij possibilitatis in naturam adiutorij voluntatis transit: quia non facit ut actu velit, aut agat,
sed nutu & arbitrio voluntatis possibilitas adiuta, ab actu Primo in ac iam r. perducitur, ut patet de scientia, habi-εu, luce, & alimento. Hinc tandem deducitur quintum discrimen, quo Haperiora confirmantur : quod adiutorium possibilitatis sit sibiectum voluntati, & ab illa sui usium repetat: adiutorium vero actionis, dominetur libero arbitrio. Et ideo Pelagiani illud execrantur, neque ullo modo audire pota sunt,& serre aliquod genus adiutorij, quod operetur in nobis actionem,& ex nolentibus volentes faciat : nam ut inquit Iulianus libro r. Op. Imp. solio 38. me stitiarvoluntres seu molitio alternatur , . orginem po 15 Ms in libero accepitarbitrio : Istas vero Uerra ex flentiam,
ases cepit; Et Pelagius : Quoi, inquit, Deus flaria sua aliquid imperauerat; ta non quiόνι im erauit, etiam gratiae sua auxilium subminiaebet ; ut quod peν liserum homines facere iubcntur arbitrium, folim implere p. st per gratiam. Agnoscunt ergo quodcunque genus gratiar, quod maiorem facilitatem , & robur afferat, ut cum pos. sibilitas ipsa scilicet cum voluerimus, quod iubemur facere , simul in actionem , & in voluntatem influendo conis
Hine dicunt Deum& gratiam prouoeare voluntatem, allicere, expectare ut illa cooperetur: eas vero auersanetur voces quibus dicitur Deus praeparare voluntatem, operari, velle& perficere : atque ita corrumpunt illud ad Pnilipp. I. Vobis Gnatumest nonselum ut in eum credatis,M-. vi inquit Pelag. Occasio fidei donata est a Deoi
quia si non venisset ranam , non utiqDe crederemus. Ca rerum adiicit,fidem voluntariam in actibus legimus. Ergo Pelagiani admittunt auxilium possibilitatis, & fine qu. non : quod omnino idem est cum auxilio sufficiente, a vo-Iulitate in actum deducendo : Auxilium Vero quo , siue eLficax , dc dans velle, omnino execrantur, & olio insinua-
337쪽
his Argumentis acerrime impugnant, quod siue adsit, siue desit, sivi praesetitia maxime libertatem tollat, quod
Ex his ergo omnibus, fusius infra sorte prosequeniadis . constat gratiam efficacem, quae det operari, iisdeni Argumentis a Pelagianis,& Recenatioribus impugnari reodem' sensu a Catholicis olim , & a nobis defendi, quod euidentius constabit secundo Argumento, ab adiutoriis quibustumque, possibilitatem roborantibus, quae Pelaagiani admiserunt. PARAO RAPH vs Qv I N T v 1.
Secundum Argumentum ab auxiliis cruinque, qua Pelagiani admiserunt. Nos potest euidentins demonstrati Pelagianos unam
gratiam per se essicacein impugnasse, quam hoc secundo Argumento ; quo praeter illa in probamus nullain reliquarum , quae possibilitatem iuuet, negaste. Multipli cis generis auxilia possibilitatis distinguere possumus iquaedam stant externa, interna alia, di utriusque genetist arta , quae ad quinque potissimum capita reuocabimus , probaturi luculentis pelagianorum testimoniis. iadmissa fuisse ab ipsis, uni gratiar aliuali voluntatem infalia libilitet flectenti infensis. Gratiarum vero quae approbarunt genera quinque haec sunt. Primo moralis in lege, doctrina Christi, & exemplo, vel in cogitationibus sanctis. intus immissis posita. 1. Concursius generalis Dei siue sita
multaneus, ad omnes creaturae operationes, nulla excepta
necessarius. Gratia habitualis cum omnibus effectibustum priuatinis, tum positi uis , tum relativis, quos illi ex Scriptura Patres attribuunt. 4. Quod tertio loco recenia sendum est, sunt habitus acquisiti. s. denique est gratia xum actualium voluntatis , seu motuum indelibera orum, qui possibilitatem: iuuant, non determinant voluntatem. . Primum quidem genus gratiarum moralium , quacunque ratione explicentur, approl asse Pelagianos, ipsio sum verbis fuse demonstratum est: quibus adde. et Ava
338쪽
ἀερο scient confitentur, ροά timor na peltar-. Et sis iussias non aliud vult Pelagius accipi, quam legem , a que doctrinam, qua naturalis possibilitas adiuuatur. Eericut ait D.August.de Gratia Christi cap. Moeratnν υ
Et ne dicas haec auxilia extrinsidica tantum esse ab obiecto, & ministerio hominum i in spiritum sanctum rese-gunt interius illuminantem, ut apud D. August. cap. Gratia Christi dicant: In josa res iasione viratum se erum esse adoran m. Sed nis omnibus admissis auxiliis moraubus, hoc maxime dissentium nomine a Catholicis, quod excludant gratiam actualem Physicam , quae de nos tibus volentes faciat, ut testatur D. August. de Gra-M cap. 24. Orant , o intestisant , non a lege atque M ina sorinsecus in sente, sed interna , atque σαμένα,
hominum, non solum me ν reuelationes .sed etiam bonina.
moluntates: Q re merito Clemens VIII. Congregatio 3V. Vastidae gratiam Christi totam ad morales iopirationem reuocanti , respondit illius generis gratias omnes Pelagio, Cassiano, fuisse receptas. Secundi generis auxilium est concursus Dei genera
Iis, ad omne genus rerum, & Operationum, quae a Crea turis fiunt, aiu minus simultaneus, omnino necessarius: hunc vero admisisse Pelagianos omnes, apertissime demonstrari potest illorum testimoniis, quale est illud Iuis hani libro i. operis imperfecti solio 136. si tuor hic pe
fonarum causa vertitur; Dei opstas , duorum arenisam, de quibus materia ρ a nutur verseti Deo,'pamuli, qui nascitur. Mare idem lib. 2. contra Iulianum cap.Iacritet impuniat Catholicorum fidem de peccato originali, quod inde viderentur Diabolum secere hominem naneentium conditorem e & D. August. contra Iulianum Abron Cap. 18. amolitur tres calumnias a Iuliano ill
M3. Ne puto. inquit, quia hominσm Deuι non feceris, AEus
339쪽
D fecerit, aut Diaboias fererit. Et operis impere folio rI. sic inducit loquentem Iulianum .' igitur prema ei fundamenta cognoscin, nocter Deus factor est omnium, et a non erant, ta dispensator omnium qua sunt. i Vt a pluribus iupersedeam citandis, tota controuersi, inter Pelag. & Cathol. est reuocata ad gratiam, qua Chrinus Venit, non concursum generalem tribuere, sed pec-Catores saluare. Atque hinc solui potest, quod nonnuti
li obiiciunt, ex Epistola ad. Cthesiphontem, Ut probent
negatum a Pelagianis concurium simultaneum, & generalem , quod Hieronymus ex illis i Argumentum resera Si voluero euruare digitiam , mouere manum , δε- cere, rete re aluum, urinam dirigero semper mihi auxilium necesse rium erit ρ Sic enim arguebant Pelagiani, non t concursiim Dei simultaneum negarent , sed ut Catholicos
quasi ridiculos traducerent : quod ut huiusmodi actione, indifferςntes prodessent ad salutem , & in gloriam Dei,
referrentur . opus esset gratia ad singulos actus conserenda. Tantum vero abest ut D. Augustiniim, & Hierony-naum pudeat huiusmodi consecutionis , quin potius, contra illorum opinionem .ia jocos sacrilegos inculcent ais Deum semper recurrendum duxta illuci, oculi meisempe D ominori, & illud, non sin homine via eius. Addunt etiam ex D. Iacobo opus estis Dei singulari prouidentia, Vt quae statuimus, & operationes naturales feliciter succe- , d ni : Ecce Di dieitis hodio aut re, proficiscemGr in .
Tertium genus auxiliorum positum estin studio nostro, comparatis, habitibus,de quibus Pelagius, Epistola ad D metriadem accurate docet multoque elegantius, quid quia Theologi tradunt in scholis, quale est illud : Deevandoam est optimis rebus intentum , ta sanctae confersarionis huius iarius inferenda est. Tum vero ad perfectionu fam,--mm assens re loἡν-ransensationis bene' o vnta. - bem misendi Meuitatem , ta minutes μή in se mi ra Us dammodo ; naeum esse putae quod didicit. Et ibidem, illi, si uno pereae vi Ho, bonsm quodammodo οι -
340쪽
guere optimi qui Me de psimisfieri. Et infra. Monjs 'mutaω singuia ue mirtutes animi formare in se , inique , perficere,grandis dis esse , π longa confoetudinis. Atque huc reuocari potest ex Pesagianis sententia relata iti Synodo Palaestina: Vnumquemque hominem omnes viris rei posse habere ,' attaae. Sed hos omnes habitus acceirsebant auxiliis possibilitatis. quae voluntatis arbitrio, quoad usum , omnino si licerentur, ac proinde ab illis nullum libertatis periculum timebant. PARAGRAPHYSSET T s.
Gratia habitualis admissa est a Pelagio.
GR A vi o R est dissicultas Me gratia habituali, aliisque
donis supernaturalibus, & insusis, quae omnia Suares ait libro 7. de gratia cap. Prologomeno s. ignota , de improbata Pelagianis , quod in Concilio Mileuitano Canone 3. damnentur, quasi gratiam ad solam peccatorum Temissio. em valere vellent: & ut inquit P. August. Epim's de Gratia Christi cap. 1. Pelagius cognouerit gratiam 1emissionis peccatorum, non tamen intellexerit fieri, vel nos saluati' aliqua subministratione virtutis, sed propriae voluntatis , nec ullos actus supernaturales admiserit. Sed haec debiliora sint, vel minus sincere relata, quam ut dubiam facere possint Pelasij mentem de Gratia sanctificante, donisque supernalibus baptismo receptis, cum nullus S S. Patrum superat, & pauci aequent eorum elo- . quentiam, in explicandis, & amplificandis ginitae habi bitualis muneribus,&-ctis, quae verbis elegantissimis,& iuxta essicacibus, notat Suares explicaria Chrisbstomci Homilia ad Neophytos, dum ait: Non tantiam baprie.tiseni liberi, sed Ancti: non tantum salem, sedcti tum r