장음표시 사용
361쪽
- iit necissaria ad singulos actus , iuxta illud Ibannis 1 . Mi. 'ma nil potinis Deere, & si sit gratia , iam non ex o
ribus)setur, dilioquin non esset gratia, ut dicatur Rom. utramque praerogatiuam tollunt Pclagiani. I'rinaana quia dein . quod velint 'tillam esse ad comparandam facilius perfectionem, non absdlute necessariam. Deinde contendunt dari secundum merita, seu initia bonae voluntatis. Primae dotis grati, Christianae qua est, necessaria ad singulos actus , duas Pelagiani moliuntur corruptelas. Prinaaeam exeludunt ab Initio boni operis: secunda ad Wogressum requirunt, ut iam commodiorem, non quod. lia via esse non possit, sicut inquit D. August. lib. 6. contra Iulianum cap. 1 . Vtramque variis locis coniunctim,
adi separatim refellito. Luguit. In utramqtie cadit simi, litudo venti, qua ex Beda libro in Cantica utebatur Iulia itus in libro de Amore Dei. Nanν sicut Ardentem flue im' . centem ventus iuuat linem, ut ampli rescat, quid sine iam menti primum accensin est , dein/esiae δοροὶ tris a Mere: tamen mento impellente πιανή , marsque flamin - it. Ita Iulianus gratiam praedicat quae ad augen- .m alia charitatis amorem, instar venti adiuuat: etsi eodori 'tό negre illum ignem initio accensum. . N.Hoc ipsum ex Pelagianis maxime quoad secundani - Eorruptelam explicat O. Augustinus Sermone I 3. de verin, Apostoli cap. 11. Non sicut quidam icere coeperunt, quἰ sen ingratiam eonfiteri , ta benedicimus De- .
Ahoeatiquando dixerunt. Iam vero dicunt esse in .
S. contra Iulianum cap. 24. Formidantes multitudF-
osem Christianorum, P magianum morbώm su ponit,b ι es . Marenti is a vobis, quare sit Chrimu mortuua ,si naturae, es lex ineis iami t Responderis ..ωρ hoe .psium fi cibus M,6- ,.q- ι et, quammi d talias fieri. Sed Dominustasii set υ August. lib. a. cap. 8. Ut res oniueret futuro sis , non Ursine me di de potestis inqui facere t μή ait., .se me nihil nisis facere. Et clarius libro de Haeresi. 88. distimuit totam Pelagianorum sententiam', de utraque - gratia Pelagiana, in Mat a, lege, doctrina posita ι α
362쪽
sne illa asserum nihil boni posse agere, id est , siue libero
arbitrio, quod nullis suis meritis pra cedentibus a Deo accipit nostra natura : quoad gratiam Christianam, qua dilectio mandatorum inspiratur Pelagium increpatum atribus, eorum correctioni hactenus ce*sse, ut non eam
Abera arbite o praeponeret ; sed in eo calgiditate senon rit , dicens ad hoc dari hominibus, ut qua serere per libe- eum arbitrium rubentur , facilius implere posimi per grai -
Secundam corruptelam videtur L se Pelagius deprecari, & depellere in caput Ii. ad Roman. Donum non est ex nostro , sed ex donantis arbitrio pendet: & in Synodo Palaestina obiectum illud caput , dari secundum nostra merita, negauit se dicere : & eos qui dicerent anathematizandos damnauit. Sed fucum fecit Iudicibus Palaestinis nam Epistola ad Demetriadem cap. as. ait, Dei voluntarem faciendo, diuinam mereamur iratiam facilius nequam Spiritui, auxilio Spiritώs ue nriti ros tamus. re
D. August. libro de Bono Perseuerantiae cap. 2. totam controuersiam cum Pelagianis reuocat ad haec tria capita, de peccato originali, de vita Sanctorum sine peccato ducenda , & de gratia danda sine meritis. Ad eam nobis comparandam, tria volunt conferre: Primo boni cuia piditatem, secundo fidem, tertio orationem. mae omnia paucis complexus est D. August. ex isto prima ad Va. lentium et Discernit m des mea , .scernit me oratio mea, cerate me iustitia mea. Sed D. August. contendit , haec lo modo in nobis esse potuisse,nisi acceperimus a Deo. De singulis agit variis locis, de de initio piae voluntatis libro x. ad Bonifacium cap. 8. Hi volunt Fn homine, ab Ua homine, incipere cupiditatem boni: ut huius cariti me tum , etiam perficiendigratia eonsequatur. Et addit Pel gianos, carpere Catholitos,quod ιnuιto & reluctantis omini respirari dicant , non quanticumque boni ,sed N ip . im perfecti eo ditatem. Hunc errorem refellit D. Augusti- . nus libro I. Cap. I'. exemplo D. Pauli. ad en ta bon
ad bona, mirabili, S repentina voratione conuertat i sci. Fidem etiam adsciabere Pelagianos libero arbitrio qua-
363쪽
si, initium piae, & bonae voluntatis , multis locis testatur, M refellit D. August. Epist. Io . & de Gratia Christi cap 3I. dC Oratione vero tertio genere meritorum , ait lib. . ad Bonifacium, Idipsum meritum esse; quia orando sis d.
σε γαμr. Notandum quod ait, eaviΗu, quasi mutationem irinuens, quod ante totam iustitiam humanis viribus adscriberent. Deinde Orationem duntaxat ex fide quae sine praecedente bona voluntate esse non potest, Veritatena gratiar Christianae, intermixtam errore, a Pelagianis agnitam refert clare D. Augustinus Sermone I2. de Verbis Apostoli cap. g. Anforte , , quia vel ven R. AEuriens venire ad me Matthates. Ir hoe jμm tibi arro re contendis, quia venisti Moecinqvis, meni ad illum vo-Gn te mea: Qu/a ment, restae me, iugum s-m impo'n tDAEMa 'ibi, quia dat amorem r farrinam seam leuens
imponit m hi amanti, ει diligenti. Hae Omnia fecit in me rhaqώiis veni ad eum. Quibus verbis sine ambagibus declarat quidem gratiam Christianam, hoc est facit ut iugum meum sit suaue: idque, non quia dat legem , & doctrinam , quae gratia est yelagiana : sed quia maorem dat.& inspirat, quae Christianae gratiae genuina est defi
Sed purissimum istud minum aqua Pelagiana diluit, An te milatam, ait, quia suo arbitrio venit , quo se disce nil .' atque ita praetexta in speciem gratia Christiana, Pe lagianam obtrudit, & apetiorem tacit in hac controuersia, quae eo redacta est, utra discerinae' hominem, id est. an homo, an Deus, incipiat immutare hominis voluntatim,de mala in bonum : & si obtineat aliquid, quodcumque tandem sit, siue orationem, siue fidem, siue ipsam bonam voluntatem , prists ab homine dari Deo, ut retribuatur; vincent Pelagiani ,& in vindicanda sibi persecta iustitia triumphabunt: esset enim illa non gratiae diuinast munus, sed effectust hominis, quem volendo, credendo & pulsando metuissed, ut ait Diuus Augustinus lib.
364쪽
modum vestrum, lectum voluntatis humana dona eretes credideras nuneupasse, tam3uam volunt 3 homιά, siue Dei traita moueretur ad bonum , ut o debitus is Deo retribueretur essectus.
Hoc postremum est Pelagianorum effugium , a quo ut eos depellat D. August. eos totis viribus contendit stab iliare gratiam operandi iustitiam, non quae fidelibus, .c iustificatis datur, sed eam quae omnem ii ominis conatum, orationes, & voluntatem praeueniat. Nam eo ultimo satu . Pelagiani negabant gratiam praeuenientem , non
cons quentem ἱ operantem, non cooperantem. HOC
quarto gradu Pelagiani delapsi iunt in errorem Massiliens ἰm, vel potius Massilienses in hunc quartum statum Pelagianorum ingressi sinit . uno excepto quod Pelagiani Qx sup rioribus corollatium deducebant, a quo abhor-xebant semipelagiani: nam ad costimendanda merita quibus gratiam nobis comparamus , Origenem secuticli Dro 2. Periarchon cap. sexto , dicebant C aristo ex meritis Collatam diuinitatem, quia ut canit D. Prosper Epitaphio Haeresis Nestorianae Pelagianae, mm fundare arcem meritu prior orsa superbis,
. De capite ad eoum ducere vin voluit. Et ideo ex Cassiano libro de Incarnatione cap. 3. Diacebant Christum venisse , non ad praestandam hωmanst generire emptionem sed ad rastanda bonorum actuum exempla ἔ tisciplinam eius sequentes, per eandem viam vim utis bomines incederent, se adPeadem praemia, virtut m per-Ρenirent: euacuantes omnem tu na Redemptionis gra.
riam', cum idem dicerent hominem eonsequi posse vivendo isώρ praestitisses Dem ρμο humana salute moriendo. Atque ad hunc errorem allusit D. August. libro secundo operis imperseia. pag. 3so. nam cum Iulianus origenem imitarus, neminem dixisset praemiavirtutis mereri, nisi qui ad ea sanctitatis Christi imitatione contenderet: Hoc est, inquit D. August. oeculeum mirus haresis vestra ; ut velitis gratiam Chrsi is eri is esse , non in dono eisis. Volebanto ulcm sui idem Castianus explicat cap. 3.ὶ Dominum Sal- ω roremque nostrum: ρυε baptisma factum esse orisum . post resurrectisnem Deum: alterum Uignantes unctionisim rio,ήoreum merito Passioηιι. D de. aduertit nou ν.
365쪽
tam non noua hareseos Asthar i scilicet Nestorius Dominum , Saluatoremque nostrum natum esse contendis ..dem se omnino dicere quod Pelagiani sta ante Lxerunt. Verum quidem est , Pelagianos initio suae haeresis, sa- nam de Incarnatione fidem habuisse , ut testatur D. August. Κpistola rao. sed progressu eo delapsos fuisse, hucus que erroris , qui initium fuit Nestorianae haeresis, quo Christum non nasom filium Altissmi sed ex mentis factum Uerebant. Ex Cassiano libro septimo de Incarnatione cap. II. & lib. I. cap. 4. Fuit quidam Leporius Monachus , iqui ex Pein, institistione ,mel potius prauitate descendens, opud Gasilis assertor praedi'a hareseos , aut inter primos, aut inteκ maximos . fuit a nobis admonitus, a Deo emen. tuae. Sed hunc errorem hauserant ex Origene, quia . liberi arbitrii meritis, aut peccatis, Angelorum & homi' num sortem , ne excepto quidem Christo repetebat. ARTI cvLvs QEARTVS.
Pelagianisms cum Semipelagianismo collatus. , OVoo dici solet de scientiarum serie ubi superior de
sinit, ibi incipere inseriorem, Verissim g cadit in genealogiam errorum , quam conteximus: vltimus gradus Pelagianismi, primus est Massiliensium , seu Semipelagia ni simi, quorum collationem inituri, paucis distrimina petis stringemus, fusius conuenientias prosecuturi. 'PARAGRAPH Vs PRIMUS.
Sem peladani quatuor disserunt a Pelagian s.
QVAMvis serte verum sie, quod nonnulli obseruant. Pelagianos initio sitae haeresis , in totum fitie disseima Semipelagianis, & Qblata Christi fide . voluisse purar Philo λphiam inducere in Ecclesiam , ut cum Philosophis natura hominis illaesa, id est, a peccato originali immunis , beatam Vitam , Virtute propriae voluntatis creder tui essidere, non tamen exillimo progressu erroris sui α γ V iiij
366쪽
.Catholicis damnatos, illi consilio pertinaciter adhaesilla: quaie excepto peccato originali, &inde consecuta infirmitate quarto suo ultimo statu occupasse videntur, quaecumque Semipelagiani de his controuersiis scripserunt. Fatendum tamen est differre his potissimum quatuor aut quinque capitibus, quorum praecipuum est, Vt inquit D. Hilarius haec definitio & professo, omnem quidem ho minem Adam peccato peccasse, ta sub peccato originali Om --s homines simit ier in primi hominis dam nutione a M. Disserunt secundo aegritudine inde consecuta, ut D. Hi latius Epistola ad D. August. his verbis explicat :rnde 'Memquam proprio arbitrio liberari posse consentiunt, sed id conueniens asserunt meritati , vel congrMens prad. cationi; et eum prouratis , ta nunq-amsuu viribuνών recturis, annunciatur, ese. Quare primi Rominis posteros amissis & perditis viribus, iuuandos est e volunt. . Addunt tertio contra Pelagianos et D. Prospero Epistola ad D. Augustinum. neminem per opem se . , se perves grastram regeneratione saluari. inarto agnoscunt, ut ait D. Hilarius, a Muram opus vel .ncs eniam, nedum
ese en um cibi sincere rus : & testantur se abominaria es a mnore , si qώιs q. equam vitrium in aliquo remansi se, quo adg tiam progredi possit, existimet. Vnde eorum coli scisionem ita interpretatur D. Augustinus, Vt VO-luntatem hominis gratia praeueniri debere fateantur. Ita libro de Praedestinatione Sanctorum capite I. Peruene- runt etiam, 'tpraaeniri moluntates sominum Dei gratia fateantur, intque ut ad nullum opuν bonum, vel incipien-
-m, vel perficiendum , sibi queml am se cere .posse
Sed quatuor potissimum cum Pelagianis conueniunt, nempe initio piae voluntatis a nobis ipsis per fidem. orationem , & desiderium Canitati et repetito. Inde secundo Comaeniunt damnatione praedestinationis gratuitae. &aeternae, qua D. Augustinus ex Scriptura docce ante prς- uisa merita B opeia, secerni electos a reprobis. Inde Consequitur tertia conuenientia in damnanda vocatione secundum propositum qua ab aeterno electi, ex tempore efficaciter a reprobis & malis secenauntur. Quarta denique conuenientia est, quoad usum scientiae mediae,quam
367쪽
a Deo adhibitam volunt ad praedestinationem a ternant , & temporariam vocationem, ex praeuisione suturi, aut non futuri conse11sus stabiliendam. Has quatuor comm nientias fusius confirmabimus.
Prima conuenientia quoad initium piae voluntatis ,
OVAE ex Pelagianis retulimus Paraget .vit. nihil aut parum differunt ab iis quae Semipelagiani docuerun i, de initio piae voluntatis, & salutis: ab iisdem enim moribus Voluntatis repetunt, & ut P. Prosper ait Carmine de ingratis cap. 6. Sitque -ἀgnis ex fonte mo-Duc. Neque enim ita putant peccato originali corrup-ram ege naturam . quin sirpersit aliquid integritatis ι 'nae, sicut in aegris oriri possit, ad minus desiderium sanitatis, aduocandi medicum , & fides in ipsiun habenda, quae non sint pars, aut portio, sed quoddam inchoamentum sanitatis r & ab iis actibus remouent omnem meriti rationem , licet ab illis suspendant salutis initium , & pr gressim, ut explicat D. Ρxosper Epistola ad D. August. Cum in his qoi tempus aeceperunt libera maluntatis , δώσstat qua humanam operantών fiautem, Dei sciti cet Kram , o hominis obedientiaiprioinem volon oberientiam esse , quamgratiam, ut Bitiam selutis ex eo qui saluatur, nomex eo credendiam sit Hare qui saluat; o volunt ν ον--nis diuinagrariasibi pariat atem, nong sia sibi humanam subistiat voluntateis. Et ibidem dicit, in eo latera trulentiam illius erroris; quo principium selutis in homine collocatur, quodHuιna voluntati moluntas humana r
Nec sic vero ista intelligenda sunt, quasi nullam omnino gratiam praecedere velint, ante humanae voluntatis obedientiam; certum enim est, eos admisisse omne au-zilium sine quo non, seii possibilitatis, a Pesagianis concetasum , qui ut supra semonstratum est, vix aliud negabant, quam auxilium operationis. Conueniunt ergo Massilienses cum Pelagianis hoc capite, quod velint primum actuin
368쪽
voluntatis nostrum esse, apposita quacumque gratii. iactum illum ipsi sibi tribuant; non vero actus a gratii
determinante voluntatem , ac discernente hominem tribuatur, ut satis indicat ibidem D. Prosper, quod in eorum sententia dioina voluntati impie humana praesertur,
non ideo quia assiuuatur homo velit, ssod receptionem bonia semetirao inchoare ereditur quod aliunaee Deo piacetur , nisi ex eo quod ipse donauerit. Et hoc dogma refellit Diuus Augustinus de Praedestinatione Sanctortim ' capite s. Non is inquit, Apostolin, qώid autem potes habere quod non Accepisti, mi posses habere , sedait, quid habes quoκ non accepisti: Vnde patet hanc Catholicorum, cum Gallicanis illis Presbyteris, controuersiam ad id reuocatam, quis primum discerneret hominem ab homine, ex simili masia in e dem damnatione procreatum ; an homo volendo, an Deus volitionis actum largiendo. Constat secundo hoc primum alutis initium,M lie 1es ex sua libertate teligasse. ut fatalem illam necessitateria, α inde nascentem dc siperationem , quam consequi puta-hant gratiam ab Augustino contra Pelagianos defensam , effuserent, quod unicum illum voluntatis interna gratia excitatae flexum sibi seruando , tanta facilitate , libertatem seruarent illaesiam, ac si nuda illa naturali possibilitate, &Iibertate uterentur: ab his omnibus vix aberant Pelagiani quarto suo statu. Hinc etiam manifestum est , conuenisse quoad actus praeuios ad iustitiam , & salutem , hoci excepto. quod Pelagiani huiusmodi actibus ad iustitiam, & salutem pre-οmbalis,vim meriti assererent, Semipelagiani nomen taneum, non rem vindicarent. Sicut enim a1 hominis sa nitatem duo distinguenda sunt, primo ipsa curationis opera , qualia sunt exercitium , diaeta , &c. Et quibus aegritudo pellitur; deinde ad curationem praemia , Ut de- , siderium sanitatis, aduocatio medici, fides in illum, cu-aus peritia comperta est, quae tamen pars, curationis dici nequeant: ita Semipelagiani ex D. Prosperi & D Hilarij Epistolis, agnoscebant curationem a nobis nulla ratione ei se posse, nee propter tabefactatas peccato vires, ad ullum opsis bonum incipiendum, nedum perficien m
369쪽
eam, vel extinctam naturam putant 3 ut non debeat, vel
sensu profitebantur arbitrium lapsi hominis, ad hoc tantum esse liberum, ut velit, aut nolit admittierer medicinam, aut peccare; nec ut inquit D. Hilaritas, alι-
cui opera curationis eorum annmmerandum putant, exterri-
ω ta supplici metu voluntate fanar; Qvibus verbis complectitur D. Hilarius, media qtiae ex Pelagianis retulimus ad gratiam comparandam necessaria, nempe fidem , non qualemcumque . sed in Christum ut sanantem, ex qua consequatur desiderium boni, & oratior & ideo Massi- Iienses nomine fidei reliqua duo complectuntur. De fide autem inquit ex illis D. Augustinus de Dono Perseuerantiae capite I . Sed hae ita Deo dentur nobu , fides im petrat, qua incipit a nobis. Et de Praedestinatione Sania oorum capite tertio, dicit se aliquando in eo fuisse errore. non esse donum Dei, sed a nobis esse in nobis, & per illam nos impetrare Dei dona: Neque enim putabam Inquit, fidem D ei gratia praueniri , mi peμ illam nobis daretur quod posceremus utiliter. Hunc Augustini errorem .se Me ait D. Prosper Massilienses, & sentire , posse hominem nae hanc gratiam, qua in Chriso renascimMr , perue mire, per naturalem scilirat facultatem, peten o, pulseanda , nec volsnt intestigere , inquit D. Augustinus de Dono Perseuerantiae cap. 13. etiam hoc diuin3 esse muneris, me oremus, hoe est , petam- , quammu , at Me pulsems . Diui Hilarij locus indieat alia opera ad salutem necessaria praemitti a Pelagianis, a voluntate supplici & exterri ata. Primo timorem mortis & iuppliciorum, de quo D. Hilarius. Namsi non potest timere quis, unde terretur,ni
ea moluntate qua sinitur, lab alio scilicet dantet nom
x eo eulpanduo est. Addunt secundum doloris actum, saltem de propria infirmitate, quae recte vivendi proposi- . tum impediat, quo inquiunt pertinet tanta extrinsecus correptionis instantia , si non ab homine, & si non fides integra, saltem vel dolor compunctae infirmitatis oritur Addunt etiam sollicitudinem, ita demum inquit de illia D. Prosper, pose unumquemque ad correptionem, aut ad
profectum vocari , si se sciat sua diligenti a bonum esseρο ii se impetr rido, scilicet Dei auxilium. 3
370쪽
QΠ3rtus denique actus est voluntas impersecta bene vivendi, & non peccandi, virtutesque generatim exercenai, & comparandi. Nec ab illo errore aberat D. Augusti in Epistolam ad Romanos, propositione εἰ r. Nos,rum est credere , inquit, ta velle, dum αν rem dare credentibus, es molenti bi facultatem bene veranda. i Et ibidςm, 5berum arbitrium perfecte fuit .n primo homine in nobis autem --
re gratiam non est siberum arbitrium, ut non peccem- ,sed 'rantum ut peccare nolimuν. Ita propositione I 8. ubi ad- idit, Vulia vero incis, it nσn tantum metimus recte ge-
re , sed etiam ρ --, nom trib- nsaris , sedliberatoris auxilio. Hunc veto errorem D. Augustinus retractauit libro primo Retractationum capite Σ3. sed illum auxit Cassianus collatione r3. ubi est, per natura bonum quod benescio creatoris indultum est, nonnunquam bonarum
mirautum proἰre ρrimipia. Sed duobus quoad hoc differt ab aliis Massilientibus : primo quod huiusmodi bonarum voluntatum principia velit in quibusdam prosilire, aliis vero per gratiam inspirari, quod negabant Massilienses, ,
rati hoc libertati repugnare. Sed alio capite grauius errat, quod in principia bonarum voluntatum, non in gra- . tiam referat admirabilem Zachari, Centurionis fidem, pa- , tientiam Iob , &c. qua in re notat D. Prosper cap. ἔ3. non silum Massilietisibus , sed etiam sibi repugnare, dum alio loco ait, bonorum risideriorum volunt rios mot- , Ana auxilio Dei, nee ρrouehi posse, nec pesci. Et eo prolapsus est, sicut inquit idem D. Prosper capite Σ3. Vt tam in- .columes esse velit omnium hominum animas naturaliter,
quam fuit primi hominis ante peccatum. Quod ad fidem attinet, Se pelagiani initium illius
homini tribuunt, non augmentum. Conueniens, inquit, D. Hilarius, meritati , mi s eo merito 3 o volue
e e m. Viide loca Scripturae, quibus fides adscribitur . Deo, ad id volunt valere ut adiuuet , qui coeperit Velle uenon etiam ut donetur ut velit. Solliciti enim erant tanis tum de initio fidei, quo possem libertatem tutari: quare D. Hilarius, talem dieunt se praecedere veste voluntatem se tantum medicum luaria, non Iem ρMursem isse