장음표시 사용
351쪽
naturalibus ti temporariis, id est, illarum alta us hi
nam volu tatem retulerit : affectia, etiam imperfectb.' andirum spiritualiuira , & supernaturalium aequari periem dc mnium volueri xi voluntatem e Ie quasi seminarium. . Atque hinc tandem concludimus, Vasquem silana a Pelagi jNententia , ver;us aut felicius minime seiunx ille, Suarem quem ipsemet VasqueZ'I. a. Disput. I96. cap. 3. ait ex ignorantia vocis & nistbriae negasse Pelasium gratiam sabitualem. Ita ex eodem capite, id est, ex Uno rantia haeresis Pelagianae, vasqueZ asterili PeIagium sol inspiratione intellectus contentum, semouisse omnes voIuntatis actus motus , in quibus .constituit ips gratiam, quam tantopere praedicat congruam : hos veroontines motus, tertio suae haeresis statu , admisisse Pelagiunν iam demonstratum est : vii de videtur aliud quae- . rendum. discrimen Vasquesio , quo se a Pelagio se-
Pelagianismi status de gratia adper-. fessionem necessaria
Is motibus voluntatis, & imperseeta boni cupidi tate, gradum sibi fecit Pesarius ad quarturn suae hae- aris clatum , quem Semiclitis ianismum vocare licet rq ua gratiam Cnristi aliam agnouit, sed varie corruptam. enim duplex sit gratia Christiana: una; qua inchoa vitam religiosam, altera Qua proficimus, & te itatior ises s peramus , quamque jumficati petimus t ne nos in ea, in tentatio em ; illam pertinaciter negauit : unde Aug nus lib. 1. ad Bonificium Cam s. ait, Pelagianos con ri gratiam adiuuare uniuscuiusque bonum pIopo-' sit in non tamen reluctabit studium virtutis immittere. Et sodem hyro cap. S. Isti volunt in homine, ab ipso ho- jnim incipere boni cupiditatem ι ut eius coepti meritum mper endi gratia conaeoqRatur & b c refellens er- -- lihio s. ad Bonifacium cap. I. ait: Mimiam est iis
352쪽
M scisse, quo , quia concedebant gratiam necessariam ad progressum , quod antea negauerarit, sed ad initium vitae fanctae etiam 4. statu omnino abstulerunt. Hine facile est intell:gere partitionem librorum, quos D. Augustinus exarauit contra hos duos Pelagianorum errores: nam Epistola 88. & 96. libris de Natura & gratia , de Peccatorum meritis, de Spiritu & littera , litteris Synodalibus Concilij Carthaginensis , Se Mileuitani ad Innocentium, eiusdemque responsis , gratiam probar, quae fidelibus datur, & iustis, ad bene vivendum ex fide, qui est primus error Pelagianorum. Epist cita vero Io 6. ad Sixtum,& libris ad Bonifacium, & aduersius Iallianum,' confirmat gratiam, quae fidem praeuenit, & ex nolentibus,& repugnantibus volentes facit, qui est postremus error etiam 4. statui proprius. Huius vero erroris mutationem , & caussam aperit D. Augustinus exordio Epistolae ad Sixtum scriptae statim ab ipsius haeresis damnatione . inquit, ut si im Horia .is iusificandis impiis gr-tMita grai AE , quν eius ignorinn es unitiam,suam volunt connituere Nempe arrogantes ibi, quae sussiciant vires ad operandam iustitiam. Sed iam conclamantium religiosorum , & piorum vocibus
pressi, ita se fatentur ad nabendam seu faciendam iustitiam diuinitus adiuuari, ut sui praecedat aliquid meriti, ipsum scilicet propofitum bonum, quod adiuuat gratia. Quod vero aliquam Sratiam agnouerim , idem Augu- , sinus explicat de Gratia Christi cap. 23. Eua ars rej 6-
' s iam quo vo luerit ipse declinet. Et lib. de Gratia & libero
arbitrio cap. t . Sed cum Ρerint coniacti non defensνes, d inflatores bberi Arbit', qMia ne Mehientia ἀ-na legis neque natura , neque seia remissio flec*to Mm, fra trana, θοὰ per Iesum Graium Dom num nostr m. mr ,sed , a Deo , mi lex impleatur, v t natum liberetων, percis in nondbmine ur. Ergo veram Christi gratiam agnouerunt,quae ponit cor nis1trum in manu Dei, & qua fit ut lex im
Sed cum duplex sit dos gratiae christianae, primo vi
353쪽
nt necessaria ad singulos actus, iuxta illiidnoannisa, Mi. mi pannis furere, & si sit gratia, iam non ex opea
ribus)detur, alioquin non esset gratia, Vt dicitur Rom. H. utramque praerogatiuam tollunt Pesagiani. I'Iimam qui demet, quod velint ytilina esse ad comparandam faciliust perfectionem, non absdiutἡ necessariana. Deinde conten-δunt dari sc eundum merita, seu initia bonae voluntatis. Primae dotis grati, Christianae qua est, necessaria ad singulos actus , duas Pelagiani moliuntur Corruptelas. Prima eam exeludunt ab Initio boni operis: secunda ad progressum requirunt, ut viam commodiorem, non quo1 alia via esse non possit, sicut inquit D. August. lib. 6. conia tradulianum cap. 1 . Utramque variis locis coniunctim, alii separatim refellidi D. Lugust. In utramqite cadit sinat. litudo venti, qua ex Beda libro in Cantica utebatur Iulia nus in libro de Amore Dei. Nam sicut Ardentem siue luiscentem ventus iuuat linem , ut ambu clarescat, qua qui
. Abesalia lenti primum accensu. est ; dAnἀesine νει ρο- aes aridere e tamen mento impetrente inuis , mumque flamis Mescit. Ita Iulianus gratiam praedicat quae ad augen- charitatis amorem, instar venti adiuuat: etsi eodem, sento neget illum ignem initio accensium. με Hoc ipssim ex Pelagianis maxime quoad s-ndantiar ruptelam explicat P. Augustinus Sermone I 3. de ver Apinori cap. 11. Non scut quidam dicere coeperunt, quἰ sentingratiam eonfieri , ta benedicimus De- . ia ' vel hoe atiquando dixerunt. Ianis vero iacunt segra. Haia Asiatricem Dei ad facit in facienda : Uc. Heu μώ- ναμ, ren in Alim, tamen , S remo νtur. Lumen γ μανθ rara, pia δώι di cilius, sed tamen redibus peruenium. Et contra Iulianum cap. 24. Form dantes multitudinem Chrimanorum, Peles anum verbiam δε ponis,s ι Marenis A a mobu, quare sit rara, mortuua ,si naturae,
ηυEI Hργώ-s t Responderis. .. υ hoe .psὼm δε istiuis resist quis set, quamuis di talias fieri. Sed Dominu aisibi diu August. lib. a. cap. 8. Ut res Oniueretfuturo Linuis . non ad fine. me di iti potestis H,quid facere : μή ait. μου iae nihil issis facere. Et clariu s libro de Haeresi. 88. distinguit totam Pelagianorum sententiam: de utraque gratia Pelagiana, in Matuta, lege,& doctrina posita; α
354쪽
amodum vestrum, sectum voluntatis hsmana dona 8- credidero nuncut esse, tanquam volun s hominis sine Mei gratia moueretur ad bonum , ut ei debitus a morei
Hoc postremum est Pelagianorum effugium, a quo' eos depellat D. August. eos totis viribus contendit stabili- .a e gratiam operandi iustitiam , non quae fidelibus, & iustificatis datur, sed eam quae omnem hominis conatum: .vrationes, & voluntatem praeueniat. Nam eo ultimomtu, Pelagiani negabant gratiam praeuenientem , non
cons quentem ἱ operantem, non cooperantem. Hoc .
quarto gradu Pelagiani delapsi sunt in errorem Massilien si Gm, vel pol is Massilienses in hunc quartum statum' Pelagianorum ingressi sent, uno excepto quod Pelagiani CX su a rioribus corollarium deducebant, a quo abhorrebant Semipelagiani: nam ad commendanda merit quibus gratiam nobis comparamus , Origenem secuticli j bro 2. Per rchon cap. sexto , dicebant Oiristo ex meritis' Collatam diuinitatem, quia ut canit D. Prosper Epitaphi Haeresis Nestorianae ,& Pelagianae, Num fundare arcem meritis prior orsa superbir , . De capite ad ravus ducere opuε voruit. . Et ideo ex Cassiano libro f. de Incarnatione cap. 3. cebant Christam venisse, ne, ad praestandam bu no. gener. redemptionem; sed ad rastanda bonor- actuum exempla ut disciplinam eius se sentes, per eandem ut m vim eis
komines incederent ,- ὰ eadem praemi mirmi m per Menirent: euacuantes omnem Huina Redemptionis gra
riam . eum idem dbeerens hominem eonsequi posse vivendia . quo praestitisset Deus pro humana saliate moriendo. Atque ad hunc errorem allusit D. August. libro secundo 'peris imper&s'. pag. 3so. nam cum Iulianus Origenem imitatus, neminem dixisset praefinia virtutis meresi, nisi qui ad ea 'Ditistitatis Christi imitatione contenderet: mce liquis . D. August. occultum mirin haeresis vestra, ut velitis m Chri ιn exemis esse, non in dono eisis. Volebant . Rutcm sui idem Cassianus explicat cap. 3. J Dominum Sal ν toremque is Num. ρs bs is factum esse Chrisυ- -
si res prectisnam Deum: alterum a nantes unctionis ...
355쪽
ram non noua hareseos Aiathar i scilicet Nestorius Dominum, Saluat remque nostrum natum esse contendit , idem se omnino dicere quod Pelagiam' ante dixerunt. Verum quidem est Pelagianos initio su e laa: resis, a- nam de Incarnatione fidem habuisse, ut testatur D. August. Epistola rio. sed progressu eo delapsos fuisse, hucusque erroris , qui initium fuit Nestorianae haeresis, quoa risium non nas filium Altissmi sed ex meritisfactum agerebant. Ex Cassiano libro 'septimo Je Incarnatione cap. 2I. & lib. I. cap. 4. Fuit quidam Leporius Monaehu , qui ex Pelagii infratione , vel polim prauitate descendens,Mpud Ga*- ὰsertor praedicta bareseos , aut 1nter primos, aut inter maximos . fuit a nobis admonitus, a Deo emen. tuae. Sed hunc errorem hausierant ex Origene, quia a liberi arbitrij meritis , aut peccatis, Angelorum & homi' nutri sortem, ne excepto quidem Christo repetebat. ARTI cvLvs QE ARTUS.
Pelagiansmus cum Semipelagianismo cogatus. OVoo dici sistet de sicientiarum serie, ubi superior de
sinit , ibi incipere inferiorem, verissime cadit in genealogiam errorum , quam conteximus: Vltimus gratis Pelagianismi, primus est Massiliensium , seu Semipelagia nisirat, quorum collationem inituri, paucis discrimina petis stringemus, fusius conuenientias prosecuturi. 'PARAGRAPH Vs PRIMUS.
sm Hagiam quatuor differunt a Pe ianis. QVAM vis serte verum sit, quod nonnulli obseruant
Pelagianos initio siue haeresis , in totum fine disseima Semipelagianis, & seblata Christi fide . voluisse puram Philo phiam inducere in Ecclesiam , ut cum Philosophinnatura hominis illaesa, id est, a peccato originali immu nis, beatam vitam , Virtute propriae voluntatis creder rut efficere; non tamen existimo rogressu erroris sui α- - λ . γ iiij
356쪽
Vltimum auxiliν genus a pelagio admissism.
SVpallas et vltimum auxilii genus , positum in moti bus indeliberatis voluntatis, qui quadam sympathia
consequiintur bonas cogitationes, pro cuiusque affectus atque in his, ut ab arbitrio nostr pendent, & pro inania libertate determinantur, ponunt Fratiam emcacem multi Recentiores, &subinde contendunt, Pelagianos admisisse illi istrationem intellectus, negasse vero quoscum que voluntatis motus, ne cum illis videantur consenis
sed euidentiora sunt quae apud D. August. extant, ex Pelagianis verba, quamve dubitare merito quis possit . quin admiselint actus indeliberatos , cupiditatemque boni inspiratione plopositi: quos tamen vim & rationem habere nedum gratiar Christianae, quam propugnabat D. Augustinus, sed nequidem gratiae primo homini collatae negabant, quod contenderent huiushaodi actus, nedum
libertati omnino subditos, sed etiam a natura ortos, per quandam sympathiam , non a Deo immit Ibs singulari aliqua motione, quae excederet vim proposia obiecti, aue energiam concionatoris ; atque ita nomine tenus, Sratiam defendebant, quae legis finibus , & viribus cont1ne retur. Atque hine aperta consecutione deducebant, huiusmodi actus omnino naturales esse , magisque vim resi- piscere naturae, quaac Dei adiuuantis. Causarum enim concurrentium,eam merito censebant legem,ut cominu nis ab utraque profluens actio, in eam m. igis causiam me- ferenda .esset eiusque indolem resipisceret quae domina reis tur , & causam alteram ad concursiam traheret. Cum itaque vellent actus nostros liberos, ut a prima radice , a na tura emanare, magis in illam, quam in gratiam referendos , & ab ea naturales, non a gratia supernaturales exiis stere censebant. Et ne quis has putet meas esse coniectu ras, euidentibus testimoniis tui nco singula. 'D. Augustinus libro r. ad Boni f. cap. I s. sic inducit 1iserianum disputantem. Hominem De opus defendsimul, neν
357쪽
ex illis potentia , vel in malum, mel m sonum inu is Giιquem cora. Qu id Vltro concectit D. Auguitinus, sed addit, Deo deserente, pro meritμ ire in m. ium ι G Dpo
Huuante conuerra in sonum . non enim est homo bonuν,
si notit, sed gram a Dei ad hoc adiuuatur ut mel, t quoniam non inanιter scriptum est ε, Dem est enim qui operatur ιω nobis revelle se operari. Ita S. Augilli. eitissem libri capite s. Sed loco superius citato addit ex dulianor
ώm vero Diaboli suggeshombus incita, i. Vbi aequaticia- rationes Diaboli, gratiae iuuatati: nota 1bluira ut inuitos non cogant ; quia ut ait Iulianus alio loco , homo,nae itis sibi moribuι dare leges, in quamcumque partem suesinent sed erram , quod in piratio , utν σmoVent voluntatem , inoraliter, rei obiectae specie. Idem expressius docet Pelagius ab August. relatus lib. de gratia Christi cap. Io. Operatur , inclint, ιn nob/4 Deus
none sapientia , in desiderium Ueι stupentem suscitae
ruis , suadet omne quod bonώm en His verbis Pelagius visus est nonnullis adeo aperte confestus gri, iam interiorem , qualem ad minus Theologi omnes, primo homini concedunt; ut putarint haec scripta a Pelagio , pos hdamnationem Zonmi papae, qui Innocentio successit,& sententiam mutasse : sed haec opinio laborat duplici ignoratione, historiae & dogmatum Pelagii. inod ad primum attinet, distinguenda fiant in haeserie Pelagianae heresis duo Tempora , unum quod fluxit ab exordio ad damnationem usque, qua per Ζος mum Papam, agentibus Concilij Affricani patribus, haeresis Pelagiana profligata est. . Alterum a damnatio isne usque ad obitum D. Augustini,cum loco prostratae haeresis Pelagianae, suffectus est Semptelagianis. Certum. autem est verba ex Pelagio relata, excerpta esse ex libri quatuor Pelagij ante condemnationem scriptis : ac provide non potuisse occasione illius sententiam mutare.
358쪽
Deinde D. Augustinus Epist. Ios. scripta post Concilium. Carrhaginense & Mileuitanum , refelsi Pelagium , quod gratiam primo homini concestam, neget nobis dari. Natura, inquit, humana, etiamsi in illa integritate , qua conrita esst , per uerer ; nullo modo se imam creato suo non adiuuante seruaret. Cum ἐπιtur sine Dei gratia salutem non posset cunodire, quam accepit; quomodo 'o Dei gratia , potest repara=e quam perdidit: Ergo Pelagius
Ioco citato, sententiam non retractauit, concesta nomini lapso gratia, quae praesto erat primo homini, mi quam lumen sanis oculis, quo adiuti videant, praebere se volentibus. His adde, D. Augustinum lateri , se nullam gratiam quae legem excederet reperiisse in libris Pelagianorum, ita lib. de Gratia Christi cap. 3o. Imm is Mupe si m ias eamuri id est, quά Mararas Dei di miitur in ramd,b- no Dir, in Pelagii ta Celesti seriptis, quacunqώe Ω-gere potui, πω uam eos inueni, quemadmodum co te inda est confiteri. Et cap. ro. Relatis Pelagij verbis , avia mansμών , nihil aliud eum dicere ,gratiam 3 aDess in nobis operatur velle quod bonum est, 'Mam Diem atque doctrinam 2 In lege namqώe , atque doctona Seriperarum fui ora gloria promittitur magni do: ad doctrinam pertinet etiam , qωea svrenssa reuelatur : ad doctrinam pertinet , cum suadetur omne quoae bonum est.
At inquies, Pelagius addit suscitationem stupentis v Iuntatis 3 Ita est, sed natam dixit, ex sola cognitione boni propositi non a Deo speciali motione imminam : D.Aug. inquit, Nos eam gratiam volumur, quam im aliquanda fateatur, qua futura gloria magnitudo, non flum pro Gritur, verum etiam ereditur, ope tur: ne iam reuelabis
tur sapientia, verum etiam amarur e nee seadetur se momne quod bonum est, verum enam persuadetur. Hae mero gratia non seia sntellectuν it aratione facienda nouimus ,se evr altius es inserius eam Deus cum in a. ιδ. suam te eredatur infundere , ut cognita friama 4 Idque non quomodocumque, more docentis, aut, rei cuiuscumque sensibus & animo obieetae,quae ciet asseeius, per quamdam sympathiam a voluntate promanantes. In hoc enim peccauit Pelagius, quod res supernaturales aequatit
359쪽
viram voluptatem retulerit : affectias etiam imperfectosorum spiritualium , & sepernati iralium aequari persectis., conium voluerit voluntatem esIe quasi seminarium...' Atqu hinc tandem coii cludimus, Vasquem suani a 'ligijsntentia , verius aut felicias minime seiunx ille, o m. Suarem , quem ipsemet VasqueZ I. 2. Disput. I 'λGp, 3. ait ex ignorantia vocis & nistbriae negasse Pel , ingratiam habitualem. Ita ex eodem capite, id est, ex miraritia haeresis Pelagiana, vasqueet afferse Pelagium Dii inspiratione intellecitu contEntum, seinouisse omnesv'Iuntatis. actus , in motus , in quibus constituit ipse gωiam, quam tantopere praedicat congruam : hos veroonities motus, tertio suae haeresis statu , admisisse Pelagiani iam demonstratum est : vii de videtur aliud quaeia dunt. discrimen Vasquesio , quo se a Pelagio se
uanus Pelagianismi status vi gratia adρον-.
factionem necessaria ' '' . - .
motibus voluntatis, & imperfecta boni cupidi- aik gradum sibi fecit Pelahius ad quartum siuae hae-Ρium , quem Semichristianismum vocare licet r: iam Curissia1 am agnouit, sed variὰ corruptam. ensin duplex sit gratia Christiana: una; qua inchoa Miri, religiosam, altera qua proficimus, & lsatatio- ν hinus equamque liuitificari petimus : Et ne nosi, itationem;illam pertinaciter negauit : unde uti lib. 1. ad Bonificium Cam s. ait, Pelagianos xtam aliam adiuuare usiuscuiusque bonum ptopotamin relucta hii studium virtutis immittere. σ-bhro cap. 8. Isti volunt in homine . ab ipsb ho- . oere botu cupiditatem; ut eius coepti meritum mendisraria consequatur & b c refellens et-
360쪽
quia concedebant gratiam necesssariam ad progressum , quod antea negauerant, sed ad . initium vitae sanctae etiam . statu omnino abstulerunt. Hinc facile est intelligere partitionem librorum, quo D. Augustinus exarauit contra hos duos Pelagianorum errores: nam Epistola 88. & 96. libris de Natura & gratia, de Peccatorum meritis, de Spiritu & littera, litteris Synodalibus Concili j Carthaginensis, & Mileuitani ad Innocentium, eiusdemque responsis , gratiam probar, quae fidelibus datur, & iustis, ad bene vivendum ex fide, iqui est primus error Pelagianorum. Epistola vero Io 6. ad Sixtum,& libris ad Bonifacium, & aduersus Iulianum, confirmat gratiam, quae fidem prχ uenit, & ex nolentibus, re repugnantibus volentes facit, qui est postremus error etiam 4. statui proprius. . - Huius vero erroris mutationem , & caussam aperit D. Augustinus exordio Epistolae ad Sixtuisi scriptae statim ab ipsius haeresis damnatione . Nolunt, inquit, mr sit il5 gloria n i, os candis impiis gras ita gratia , qui eius ignosentes
1umtiam,suam volunt con tuere lNempe arrogantes
ibi, quae sussiciant vires ad operandam iustitiam. Sed iam conclamantium religiosorum , & piorum vocibus pressi, ita se fatentur ad habendam seu faciendam iustitiani diuinitus adiuuari, ut sui praecedat aliquid meriti, ip- sum scilicet propositum bonum, quod adiuuat gratia. Quod vero aliquam gratiam agnouerim , idem Augustinus explicat de Gratia Christi cap. χ3. Qua arbitris δε-
fortate, qui bene utitur, in Miant Pelagiani, ponit eorsus D manu Dei, ut 3 aeqωo voluerat Vse declinet. Magnum inquit Augustinus, aἀ-toriωm diuina gratia: ut cor no-' prum quo monuerit irae dee ei. Et lib. de Gratia & libero arbitrio cap. r . Seis cum fuerint caeniam non defensores, dinflatores bberi Artit', qMia neque sientra dis nae legis neque natum , neque sola remissio fleccatorum, est ι iratia, qtiae per Lesum GHum Dominum noHrum δεμν ,sed inis faesi, mi lex impleatur, mi natura liberetων, pere tum non dominetur. Ergo veram Christi gratiam agnouerunt,suae ponit cor labitrum in manu Dei, di qua fit ut lex impleatur.