장음표시 사용
381쪽
COLLAT io PELAG. CUM SEMIPEL. Quamuis enim Pelagiani dicant nos gratis iustificari.& eligi ex fidei fidem tamen illam nolunt ex , quam Deus occulta sua gratia operetur ι sed quae prodeat ex nostra voluntate ι & ideo in cap. I. ad Romanos vocat, emetiri rum , quia a se ipsis credentes electi sunt. Et in illam a nobis ipsis fidem elicitam, totum praedestinationis arcanum refundit, in cap. q. ad Roma. ubi vult Iacob,&Esau separatos merito fidei apud Deum,& ita etiam nunc,
, quos praestiuit de gentibus , credituros elegit a & ex Israel reiecit incredulos. Eodem senia explicat illam Dei senten- , miserebor euius miserebar : id est, illius miserebor, 'uem praesciui posse misericordiam promereri, ut iam illius sim misertus. Hos iam, ut ait in caput primum Ephesorum , praedestinauit, qui credere maluissem; ideo apud
illum praedestinare idem est, quod praescire, M praedestinati sunt per fidem praecogniti , quos praesciuit, Vel
Sanctos futuros per liberum arbitrium, vel esse credituros. Nec alia ratione de praedestinatione, quam de repro- batione statuunt: utramque ex sola praeuisione bonorum, aut malorum fieri. Atque ut virtusque certitudinem sta in euant, confugiunt ad scientiam mediam, ut quarta col- latione dicemuS. Horum vero omnium errorum, & opinionum, dubitat D. August.' variis locis, an Pelagiani fuerint auth ses, Vel tantum assertores,& acerrimi notissimique suasores: quia certum est illis praeluxisse Antiquorum plurimos,ut Russiunm Euagrium, Palladium: & hos omnes
edoctos ab Origene, qui sitis seriptis sparsit semina quatuor praecipuorum dogmatum de liberi arbitriin naturali, & inamissibili postibilitate ad implendam iustitiam, de vi legis Mosaicae ad iustificationem, de gratia, meri-rito, & praedestinatione iam explicatis. Sed quia nonnulli exacte probarunt testimoniis Origenis, ipsum horun
.annium erroitam auctorem , ne videar actum agere.
vel aliena huc conserte, a longiori probatione, & inqui sitione meersedeo
382쪽
Tertia conuenientia de odio gratie cacis vocationis Iecundum propositum. OV AE ex Pelagianis retulimus suo quarto statu ip-
is vix ullum genus auxiliorum non admisissb, prae ter gratiam evicacem, seu auxilium voluntatis, ab auxi - .lio possibilitatis distinctum, in quod congerunt calumnias ex octo capitibus repetitas, a libertate sublata , a fato H dueto , vix differunt ab iis quae Semipelagiani sicripserunt contra D. Augustinum, Sc quae nonnulli per multa capita, ac libros integros colligunt. Nos breuiores eramus, quod a nobis delibata demonstrent conuenicilliam Semipilaxi a Dorum cum Pelagianis Vt verbis potius quam re differant: & hoc illis commune sit principium, homines salute dignos, & fatuos fieri, ex fonte molendi; id est, primam omnium praedestinationis vocationis, &c. esIe causam cuiusque voluntatem , a qua sit initium si dei, ω stibinde . praedestinationis: nec posse praeueniri voluntates nostras, decreto Dei aeterito , distinguente electos a reprobi di, vel temporaria Vocatione essicaci, quin pereat omnino libertas. Hoc Semipelagiani, & Pelagialii unum urgent, M
Atque ut paucis, quod multi latissime prosequuntur, Caput perstringam,duobus conueniunt: Primo odio praedestinationis gratuitae, & vocationis temporariae , secundum propositum aeternum essicacis , quibus boni a malis secernantur. In hoc decreto aeterno duo illis displicent ;nempe natura, & essicaciae quod humanas praeueniat Voluntates ,& unum ab alio immutabiliter, ante mundi constitutionem discernat, idque fiat vi gratiae evicacis per se. Iisdem Argumentis Semipelagiani hanc praedestinationem & gratiam essicacem refellunt, quae ex Pelagianis supra insinuauimu). Primo Pelagiani calumniantur D. Augustinum. auxilio illo quod dat velle, nec tantum iuuat pussibilitatem, tollere liberum arbitrium , ex dupli-ςi capite; cum negatur, quia eo summoto, non superest δε- sui s agendii & cum datur, quia sua vi cogit voluntatem,
383쪽
COLLATIO PELAG. CUM SEMIPFL. 329
necessitatem imponit qliandam fatalena. Haec omnia ipsis Pelagianorum testimoniis proruiuimus sirpra, quibus acide alimi lib. I. op. imperseecti, fol. s . Euo coirecto , air Iuli atriis contra D. Augustinii in j conuiascens infriari
dogmata ut promutus te tiberum ars trium non nex re , quod ante mali, posti.e bom nece a te subuersis. Et
I 8. Pelagiani Episcopi relati ab Augus imo lib. 1. ad Boni-'
facium cap. s. Sub nominegratia ro f.itum asserunt, ut d - t, qu a nise Deus ιnuito , m reluctanti homini inspira erat boni , ta ,st suo impersecti cupiwtatem , nec a malo de On re , nec bonum possis arripere. 'Eadem ad nauseam usque semipelagiani Argumenta obtrudunt ex Pelagianis. de libero arbitrio extincto , cle . Coactione, de necessitate ii omini imposita.de fato inducto illa praedestinatione gratuita ,& vocatione cnicaci secundum propositum. Nonacia autem fatI, non eo sensu si- .munt, quo definitur a Genethliacis, vis Dder m , qυatis est, quanda quis nascitur, siue conopstur rVel a Stoicis, omnium connexio, seriesque ca sarum: sed ex Augustino lib. r. ad honi factum , cap. s. Hanc ipsam ei beneuolentiam, qua non merita sequitur , sed bona su debita , gratuita bonitare laetitur, fatum tot/- esse -: quod fati tres habeat conditiones , nem- Pe quod nostras praeueniat voluntates, & ut inquit D. Prosiper : Ante mundi in tium, mel in ipsa conduione generis humam et tendorum V reiaciensorumsit discretio. EJeinde quod si immutabilis; tertio in voluntatem essicax. Contra primum ait Faustus lib. I. cap. 12. Recedat nabs definitio , mel fatalis. Contra alterum cap. . Niam etsi inae quam partem fuerat deputatus ignoret , utram tamen partem defixam esse I immutabilem non ignoriae.
Contra 3. lil . a. cap. et . Oratio intercessit oraculo , r fuis precatio definitionem. : Eb utrum melιs. Aut
necessitatem nempe praedestinationis & vocationis Dei
confitere mutatam : aut veritatem conurnce mentitam '
Retulimus sit pra Pelagianos infamare auxilium actionis , quod securitatem ignauam asterat, laudem, meritum , 8 praenitum tollat: haec enim est vox Pelagiano Tum apud D. Aug. Ep. r. ad Valeriima , Nec sic defenda- i grat/-m, ut Iu s de insem ni mara opera ιllissa is. I ὶὶ-
384쪽
cebant enim , Si Spiritus ubi vidi iris, s diuialtiis prout mul3 , semota amns siluitudin. secure expectan- ιdam coetitus atiam , velut aqua motionem : nihil'ud j ex- pedrarias hsmana moluntate debere , ut inquit Iulianus lib. - 4. Contra Iul. cap. g. Contra istud Eua eticum quo ait Do-- nus petite accipietis. Plura alia silpra retulimus ex 'Pelagianis.
Haec Argumenta Semipelagiani amplificant, & plura addunt. Ex illa enim praedestinatione contendunt nasci desperationem, &ignauiam, ut testatur D. Prosper D. ad D. August. me propositum vocationis ta lapsis curam
νωώrrendi adimere,'Ianctis Measia em προ- Dre. Desperationis caulas repetebant ab illius decreti incertitudine. Vt D. Augustinus ait Iib. 1. de Dono Rerseueran- .riae cap. II. Nolunt, inciuit, hominibus pradicari rinum ver esse, ut veniatur a dem, V permaneatur inMe: nop ae perario , quam exhortario videatur asseret, dum cs- ,rt ni , quia audiunt incertum esse humana Morantia , cui tardiatur Deus , eui non largiatur hae dona. Et eandem ' causam insinuat D. Hdarius Ep. ad D. August. Nec Ad im voluntatis Dei deduci se moiant. Et D. Prosper,sio incertas e , mrsum non pine esse consantem.
Sed hanc desperationis causam refellit D. August. de Praedest. Sane hor. cap. 11. Miror homines infirmit ri Pase malle committere, quam firmitati promissionis Dei. Seae incerta est mi ,inquis, de me ipso motan ου Dei et qui -- tot a se tibi voluntas re uso rartis est , Scc. m i rur utraque incerta sit, cur non homo firmiori , quam in-frmiori dem suam pem,charitatemqse commistit. Alteram huius disputationis causam insinuat D. Pros per, eo quod utraque parte super ras labor sit, si neque νε- ector vita in 'ia possit intrare i neque electus vlla negli 'tentia possit exeidere. s Haec ratio petitur ab immutabilitate decreti diuini. J Quoquo enim modo se exerint, non posse ali eriis eas , quam Deus definiuit, inuidere: s b incertis spe, eursem non pos esse constantem: cum si liud habeat praede antis electio, eas sit adnitentis in-rentio. Ita D. Prosper. Fertiam desperationis causam insinuat D. Prosper ab
' infirmitate hominis, et M t ita es, ut non pum veru rare
385쪽
COLI. ATIO PELAG. CUM SEMIPE 1. 333stitiam . msi moluntate a Deo donata. Hinc etiam dicunt induci securitatem, suι expectet rartit- iam ben υi' Mendi voluntarem. Hanc cautam icordiae insinuat D.
Augustin. ex Massiliensibus, lib. de Dono Perseuerantiae
cap. I s. Si qui essιs necdum vocati, quos gratia sua praώ--nauerit eligendos , aeripietis eanaem gratiam , q- veli
sitis elem. Altera ignauiae causa est, quod putent D. Augustin. totum effectum in unam gratiam referre: & hune sensium refellit Faustus, lib. I. capite II. Nonquid Domium per se tantum, meiat solitaria pro- cum ιιone salinem humani generis administrat e
Iisdem de causis quibus desperationem & ignauiam induci dicunt , addunt etiam praecepta, exhortationes,
correctionest, & orationes tolli, aut inutiles fieri: idque multis ex capitibus: primo quidem quod homo nihil possit, etiam ad inchoandam salutem, nisi per gratiam detur. Hanc causam insinuat D. Hilarius ; axe di putano omnem praedicandi vigorem, si nihiI quod per eum excitetur, remansisse dicatur. Altera causa petitur ab immuta ilitate decreti diuini. Hanc etiam insinuat D. Hilarius. m s μ ρ adestinati su 't nqu/unt, ad vir mIωe par iram , ut de aliis ad alios nuθ- post acredere; quo per-rmet tantri extrinsecus correptionis in rantia ρ Haec omnia complectitur Faustus lib. I .capite . In alterut ampartem Iob ba orationis exeludunt. Quid enim ultrans inret, quem iam alia fisum feeit ρ In quo e eontrario non
se eret, quem pra nitio violenta damnauit 'Superioribus Pelagianorum Argumentit, addebant Semipelaoiani plura. 1mproperabant primum D. August. Vt refert D. Prosper Epistola ad Rufilium, Duas sitam humani generis mass- , -- eredi melle naturaν , ut AH
ticet tanta pietatis viro Paranorum N Manichaarum in cribatur impietas. Et Faustus lib. I. cap. I 3. curcum' aduas humani dineris mass- esse urbit=abaris , unam sacra ex lectjone eunUce : δε- autem facit prauitas fl/-
drorum, ta diuersitin voluntatώm , Obijciebant praeterea , quod ex D. Augustino , Deus omnes homines nori , velit salvos fieri , sed certum numerum praedestinatorum.' Hoc recenset D. Prosper inter obiectiones Gallarum , & ' Iincentianas, quod non pro totius mundi redemptione
386쪽
rualiter sint vocieti- sed alii ut eredant, alii ut non .e dant. Hoc idem urget Faustus lib. I. cap. 16. Si ante se eialia de no metum pha it nouum remedium, nih/lvere potuit, nudam Christ- vemendi causam nullam A..bυit manendi nec 'ssitatem.
Addunt tertio ex allertione huiusmodi propositi sequi,
quo2 Dem majorem partem generu humans ad hoc creet, mi 1llem perdat an aternum e ut non Dei , sed diabου fa erat mὴluntatem. Deum fore authorem peccara, quod tale
in hominibus plasmet arbitrium quale est Damonum et quod proprio motu . n bil aliud possi, vel velit , ns peccare. Et hinc apud D. August. de Dono Perseuerantiae cap. Is.'dicunt neminem poste corripi , si dicunt ρυωω ,siqui obeditis δῖprademnati estis reiiciendι, subtrahentur obediendi mires, me obedire cessetis. Tandem damnabant huiusmodi constitutionem diuinam , quae humanas pIazue iiii voluntates, quod ut inquit D. Prosper , contrariam
putabant Patriam opinioni Ecclesiastico sensui, & ipsimet Augustino, qui reuera Semipelagianis ante Episc0Ra tum assentiebat, ut ipse fatetur libro primo retractationum capite 26.
Nec solum conueniebant Semipelagiani cum Pelagia-Dis, odio gratiae essicacis, & Argumentis, quibus illam impugnabant; sed etiam assertione cuiuscumque alterius gratiar, dummodo voluntati subi j ceretur , esset commu-ia is omnibus, &lub illius adiutorio quisque sese disterneret, & . seipso haberet ad minus initium salutis, cuius merito, vel occasione a Deo adiuuaretur. Hoc unico Argumento ex superioribus facile euinci posse certum est Semipelagianos nullum gratiarurn genus improbasib, earum quas ipsi Pelagiani quarto sto statu admiseriit: Atqui iam demonstratum est Pesagia ivos duplicem distinxiste Dei voluntatem, seu praedestinationem ; communem unam & conditio natam, qua vult Deus omnes homines fatuos fieri, alteram absolutam in si lygulos ex praeui se illarum fide, seu bona voluntate : idem ἡocent Semipelagiani, vi satis constat ex Diuo Hilatio , & Diuo Prospero, Fausto, &C.
Ex illo vero proposito generali statuunt profluere plu-
387쪽
COLLATIO PELAG. CUM SEMIPEL. 3οῦς res gratias generales, quar utra prima est doctrina S Euangelii praedicatio : Secim la est poIita in resiquiis quibus datia primae integritatis, seu naruralis pollibilitatis boni , unde diximus illos derivare sidem & initium salutis,
iri quae prorumpit volinatas excitata praedicatione , insipi-r-tione , imo & gratia interiori, qualem dicitur habuit te R damus, non Alum habitualem. sed etiam actualcm. Ab una tantum gratia abhorrcnt, quae scilicet det velle,& voluntati dominetur: neque etiam ab illa sibi timent, dummodo aliquod initium habeam a voluntate, qua fiat discretio electorum : ea autem semes constitiua , gratiam .quae det Velle, agnoscunt. Haec multis probata sutar, pluraque addemus dessensione Salmaticensium , &. Ioan nis a sancto Thoma.
Cossatio , or conuenientia Pelagianorum
cum Semipelagianis , quoad usum scientia
media. 'Hoc ultimum tandem caput est, quo Semipelagia ni consentiunt Pelagianis , quoad usum scientiae mediae: ad eam enim confugiunt quasi ad Portum, ut salua labcrtate notitra, Dei certam praedestinatioGcita, & Vo- . cationem faciant. Communia enim sunt haec duo apud
ilicis principici praedestinare idem esse quod praescire , &quem liber praedestinari ex praeviso aliquo si lucis initio a
icipii, , ctiam seb gratia petito : unde consequitur iacccs . . sarius usus scientiae mediae, ut expresse docet Pelagitis' Commentariis in 8. & 9.ad Romanos ,& D. Augustinus Epistola Ios. ad Sixtum ait: Mirum eH, inquit, cum bis coarctantur avus is , in quanta se Abrupta pratap eMt ,
metuentes retia, memoris , ideo snquiunt nondum na-
rorum istium oderat, scilicet Eseu, Iacob diligebat ;quia futurin eorum opera praurdebui : ta lex usorum operibus De m habere aut odium , aut misera corriam.
Idem habct Iulianus libro primo operis imperfecti folio 18 . Non in seminibus; sed tu moribus esse Hstantiam , siquidem Iacob, ta Esu una seminis exceptione concep-
388쪽
D , una vi parentis essis, diuersos nimium ex impro mersitate mentorum pertulerunt. Quaenam vero fuerint illa merita paruulorum, ex quorum praetcientia amo Dei, aut odium nasceretur, mirum est, ut ea explicent,
in quae diuersa deliramenta delabantur. Quidam dicunt ipsam luctam geminorum uni vitio, ,alteram merito esse versiain, quod impugnat D. August. Epistola ro 6. modo in infantib- hae agentibuν, nutam est ad boniam ,
mel ad malum propria votantatis arbitrium , unde pra-mio siue sunocia meritii praecedentibμε, subsequantur e Alij volunt paritulos, quorum unus post bapti linum, al: ter ante baptismum obierit, praeuisessi viverent aliquid Proprij peccati, vel boni operis habituros , quorum causiunus alteri anteponeretur. Idem deliramentum Semipei
giani expressus docuerunt,referentibus D. Hilario , & D. I)rospero, & D. Augustino de Praedestinatione cap. I .& I3. ut videatur prae Semipelag. Pelagianos absoluere,
quod minus aperte haec commentitia merita conditiona-
ta per scientiam mediam nota docuerint, & in illaretulerint totum praedestin tionis arcanum, quod inclamat D. Paulus: Non volentis neque currentis, seά miserentis ego Dei. At Pelagiam hunc locum adulterant falsis interpretationibus, quasi hoc non sit dictum ex personis Pauti, sed cum voce interrog/ntis , ta re Vuentis 'usum fuisse, suasi hae rici non deberent. Vel Pauum
a mere personam. ι θ dicentis non esse in nobis recte . aut maiam vere , sed in Dei arbitrio tonstitutum. - ' Ex tota serie concertationum Ecclesiae.Catholicae duce Augustino contra Pelagianos, & Semipelagian OS, Onctuari'
dimus haereticos doctrinam de Praedestinatione ab Auguis 'stino nomine Ecclesiae traditam insima sic multis calum niis , & eam adulterasse repetito a nobis initio salutis , de per scientiam mediam , siue sub gratia interna, siue sub gratia praeviso, & deereti praedestinationis, & vocatio. nis ab Augustino traditae, quoad tria damnasse: quoad 'origsnem,quoad ambitu,&Jatitudinem,& quoad exitum, .& effractam. Damnant primo originem , quod humanam praeueniat voluntatem, nec ab illa expectet aliquod initium praeuisum absolute , aut conditionare, & inde dicunt extingui libertatem , induci fatum &c. Eanisdem calumniam ingeminant in ambitum huiust odi
389쪽
decthli, quod velit D. Augussi latissime patere, & perseuerantiain complecti, nullo praeviso nostrae voluntatis consensu. Ιjsdem machinis impetunt essicaciam illius vocationis, quae infallibiliter consensum eliciat etiam non praevisum. Poterat D. August. satisfacere Aduersariis, & ad Ec-αlesiam reuocare uno verbo, qdae illos pessime habebant,&transuersos agebant, fieri beneficio scientiae mediar, nec
decretum ab aeterno constitutum , nec protendi ad perseuerantiam electorum , nec in tempore impleri, nisi praeuisso electorum consensu. Cur ergo tot scandala, tot pericula, tot viris grauibus, & amicis flagitantibus, non semovit veteris lententiae interpretatione 3 Si idi non
potuit, ignorantissimum , . stupidum facis : si noluit
impiissimum & nequissimum 1 eoque inexcusabilior fuit ignorantia, aut nequitia, quod Pelag. & Semipelag. hanc scientiam subiecerint D. Augustino quasi mal O-rum omnium remedium t & ab illa abhorruerit Augustinus, aut ad minus ab illius su , in his de gratia, & petae
destinatione controuersis abstinuerit. Hoc uno praemiudicio statuere potest prudens Lector e quid de tota re sit sentiendum. Sed ne videar selis praeiudiciis agere, expendenda sunt accuratius, quae in partem utramque ex Diuo Augustino reseruntur. , ARTICVLVS cri IN TY s.'
Augustinus asseritur: Schola Thomistice quoad doctrinam gratia , O praedestinationis, seclusi
M ΕΝ τεM Diui Augustini de scientia media, & sub
inde de praedestinatione, M auxiliis diuinae gratiae , duplici methodo inuestigauimus, nempe ex Doctoris Sanctissimi certis principiis, & ex serie controuersiarum cum Pelagianis, & Semipelagianis , quae tan dem in disputationem desierunt de scientia media ab hetexodoxis adhibita, ad omnes nodos dis luendos, quibus putabant se Augustinum implicasser ab ea vero scientia non min4s abhorruisse D. Ausustin. quam Pelagianos gratuita praedestinatione, & ad adiutorio . seu volun-
390쪽
tatis, hac quani t xii tui; scri duobus potissimum Iocis Parag. . Artioill tcrii j, ultimo Parag. . aperte demolis frauimus. Nam Pclagi ini quarto strat haeresis sta- tu , & Semipesagiani, omne gcnus auxiliorum sine quon on , seu possibilitatis admisere , quod bencficio Icientiae inediae, seu prauisione conscinius conferrentur , & coagerent voluntati, & at illi determinationem. expectarent, auxilio quo excluso, seu voluntatis, quod in fallibiliter afferret actiun non consulta prius, nec explorata voluntate.
Quid vero id est, quam quod tota Schola D. Thomae constantis lime docet 3 Atque his omnibus Argumentis res' videbantur apodictice confecta. & abunde factum Litis, quamuis minus aequae postulationi , quae singillis cui respondemus ibri paginis legitur, ut decreta expressis verbis apud D. Ati glutinum exstantia monstremus, quibus innitatur futurorum veritas; quandoquidem millum agnos iacit D. Augustinus futurum certo scitum a Deo ante decretum , & consilium latens, quod Pelagiani iisdem in fatamant calumniis, quibus Scholae Thomissicae doctrina depraedestinatione & gratiar auxiliis, quotidie lacessitur. Quid enim apud Recentiores contra nos frequentius auia
ditur, quam quod D. August. legimus a Pelagij distipulis
millies obiectum , praedestinatione , & gratia ab illo tradita tolli libertatem , induci satum, dc desperationem; . nec unquam qb Augustino dilutum ullo scientiae mediae Vse, aut beneficio , ted omnipotentiae Dei vi essicacissima quae humanae voluntatis libertatem cum praescientia, dc gratia Dci conciliet 3 . Sed ne in controuersa tanti momenti videar aliquid praetermisisse , quod ad Scholae nostrae doctrinam stabialiendam conserat , inuicte nobis Diuiam Augustinuiti allicremus, nouis ex eodem promptuario assuinptis Argumentis, id est , ex principiis doctrinae Augustinianae contra Pelagianos, atque inde conssensitim D. Thomae, &t eius Discipulorum cum Sanctis Timo gratiae Doctore euincemus contra tres ordines Aduersariorum. Hic enim pugnandum est primo cum Resciatioribus, qui duce Molina totam salutem liominum, & Angelorum reuocant ad via ius sicientiae mediae usium , dcinde cuna 1 an senio & eius Discipulis, qui lapsi trominis gratiam ex usu scientiae mediae dispentali negant: ex ea vero stantisti ominis,& omnium