장음표시 사용
371쪽
3am valeat Et hoc qualecumque initium squod vocant voluntatis , sussicere putabant, ad frangendin illud absolutum Diui Augustini decretum , quo mali a bonis se
Perseuerantiam etiam in fide sibi vindicant, ut ait D. Prosper Epistol. ad D. August. qui autem credituri sunt, quive in ea fide, quae deinceps per Dei gratiam sit iuuan-ca, manseri silint; praescisse ante mundi constitutionem Deum, & eos praedestinasse : & Diuus Augustinus de Dono Perseuerantiae capite I . ad i)em ita habet. Sed haes inquiunt Massilienses jura Deo dentur nobis fides ampserrist, incipit a nasis. ωmsdem V incipere habe-
, ρο- inue in s em permanere, tanquam 3d a. Domino non accipιmus , nobum esse contendunt Et Ibid. hae vicentes, nolunt hominbus praedicari , dona Dei esse ve
veniatur ad fidem, re permane. in He. Ex quibus
patet Massilienses solam fidem, &inea pe seuerantiari humanae potestati arrogasse : caetera omnia quibus rectε vivitur, ut continentiam, iustitiam, & in huiusmodi virtutibus perseuerantiam , agnoscere Dei esse dona ab illo precibus postulanda. Cateris , inquit Diuus Augustinus, sum dare concedunt, ciam ab risio impetrantur credentisi dea Et hoc est, quod dicunt Massilienses, perseuerantiam su-Pliciter emereri, vel amitti contumaciter posse: nimirum Perseuerantiam in aliis donis , praeterquam fidei: illam precibus volunt esse flagitandam , istam a nobis sumendam: ynde D. Augustinus cum in eo Versaretur errore, scribit in Epistolam ad Romanos propositione 6o. Deu non eligit opera qua ipse largitur, ekm dat Spiritum sanctum ; sed tamen ebrii Mem , quia nisi quis credat, & in accipiendi voluntate permaneat , non accipit donum Dei, id est, Spiritum sanctum , per quem in. sa charitate bonum possit accipere. Quae, inquit D. Hilarius, verba Augustini Massilienses acceptare se, & probate testabantur, tanquam conuenientia Euangelicae veritati. Ex quo errore seu discrimine inter fidem, ipsamque curationem , insertur Massilienses arrogare nobis perse uerantiam in oratione, aliisque actibus ad sanitatem prae uiis , maxime perseuerantiam orationis, qua in aliis Operibus perseuerantiam impetramus. Atque hinc etiam fit,
372쪽
cum perseuerantia in fide & oratione sit nostri arbitrii, Mab ea pendeat progressus totius salutis; illam immediatὸ nobis arrogare , istam mediate: sicut E contra ima mediat/ a Deo pendere opera curationis , & a nobis mediate , seu fidei & orationis beneficio : quo sensu dicunt Massilienses apud D. Hilarium Epistola ad D. Augustinum, quidquid libet donatum sit praedestinatis, id po1le M amittere & retinere propria voluntate, saltem media - .lὸ, hoc est si pliciter in illis donis perseuerantiam eme
rendo, aut contumaciter amittendo.
Hinc g. manifesta fit causa, cur Massilienses perseue- , rantiam in fide, & oratione, sciri initium fidei, & orationis , ad suam libertatem & potestatem reuocent: hoc enim ipso quod perseuerantia, & initium fidei, alligantur nostrae libertati, & reliqua dona a fide inchoata, aut per seuerante pendent, hoc ipso reliqua omnia suspensii sunt, a flexu nostrae voluntatis: atque ita euitatur fatalis necessitas, quam consequi putabant ex vocatione essicaci D. Augustini, quae nostras praeuenit voluntates. Atque hinc Vltimo patet causa, cur tantopere urgeant voluntatem generalem Dei, qua velit omnes homines saluos fieri squia ex illa debent necessarit, flueremedia, quae non solum ad operandum, sed etiam ad credendum, & in fide Permanendum infirmitas naturae postulat, qualis est praedicatio, vocatio , baptismus . & alia , sine quibus aper ignegant quemquam posse proprio arbitrio liberari: & si ex illa voluntate generali Dei ad omnium salutem ι quibusdam non obtingat salus, causam in promptu habenta 'quod dest homini conditio necessaria, ut Velit taedere, orare, & in fide, atque oratione perseuerare.
Duplex inter Pelagianos er Semipelagignos dis
crimen, quoad meritum, est retribusionem. iSI c explicata communi Pelagianis, & semipelagianis
opinione . duo addenda sunt : Primum, quo maximδSemipelagiani a Pelagianis secernuntur, est fidei aliisque operibus, ad curationem praeciis, nomen quidem nitatu
373쪽
amere Semipelagianos, ut constat testim Maiis D. Hila-larij, & D. Prosperi, quorum viti naus refert, ipsiss senti.
Te : Omnem hominem ad creden m d mmius admone , ω ἄριis ustam aternam apprehendι, qui Deo sponte crediderint , ta auxitium gratia mersto credulitat s acceperant, quam vocant 1nitialem grat/Am,cusus ope metemur ad se Mantem graisam baptismι peruenire. In hoc tamen nomine Ineriti, nullam vim poniunt: Quod minurae sit necessaria ad libertatem tutandam, & plurimum noceat
gratiae, quae gratia esse dcsinit, si ex incritis detur : & ideo ad vitandam inuidiam sublata gratiae, fidei aliisque praeuiis operibus omnem auferunt rationcm meriti. Itae te-
statur D. Hilarius , dum ait no negari ab illis gratiam,
di pracidere Heatών talis malunt, , qua tantum med cum qua Ot,noninutem qMicquam ipsa iam valeat.
Et hoc idem euinci potest Argumentis, ctu bus illos urgent Augustinus & Prosper, non poste tolli vim meriti a fide, si ex nobis sit prφuia ad salutem. Haec enim est Vis Argumenti, quo illos premit D. August. lib. de Praedestinatione Saoctorum cap. 1. Quis autem dicat, eωm qui νMm coepit credere, ab illo ιn qu m crassidit, nihil mςreri Viide fit ut iam merenti caetera dicantur addi, retributione diuina : ac per hoc gratiam Dei secundum merita dari. In quod absurdum compellit inuitos D. Augustinu , ac proinde negabant ex meritis dari gratiam , quamuis id consequi ex illorum principiis Augultinus euincat. Quare non de merito gratiae inter D. Augustin & Maia silienses , disputatum cli, sed uter praecederet, an homo naturaliter aliquid boni sitis viribus operando, an Deus illud ipsum per gratiam largiendo. Si ptimum constet, vincunt Semipelagiani: si alterum, vincit D. August. Caeterum Semipelagiani toti erant in eleuando, &destruendo merito fidei, & huiusmodi operum, quae saluta- Iem gratiam antecedunt. Nec apud Recentiores vllus est modus loquendi, in deprimendis huiusmodi actibus, quem non Vsurparint Semipelagiani : nam qui minimum ex Recentioribus illis tribuunt, non dicunt initium esse silutis , sed occasionem , quod verbum familiare erat Massiliensibus, ut probant verba seperius ex ipsis relata equibus adde ex Cassiano lib. I x. Inst. cap. I . Pronuntiamus laborantibus tantum , aedesudantibus, misericor--
374쪽
nei gratiamque conserra: prasya namque est Deus occasoto sibi tantummodo a nobis bona voluntaris oblata , ad hac conferenda. Et colla rimae I 3. Occrisones quodammodo q ἀ- Fens Deus , Mibus humanae segnities torpore Hycusso , nora irrationabitu munificentia suae faui μου mrdeatur: aum eum
sub colore cui stam desideris , ac laboras imp nit Quare certum est, aut nullum omnino , his operibus meritum afleruisse, vel omnium minimum , quod gratiae non repugnaret ι quam omnino saluam esse volebant, dummodo salus hominis ab ipsa hominis manu, & VO-luntate , non ab aliqua constitutione Dei nostras voluntates praeueniente, penderet. Et condignitatem meriti Cassianus lib. 11. Inu. cap. I 3. long ἡ semovet, diim ait, nullam eorris contritionem ad capessendam eas it tem esse condgnam. Et cap. I . Petisionem & .nquisitionem no-prum non esse eondisnam, nisi misericordia Dei, id qώο petimus dederit. Ex quibus omnibus constat, unum esse scopum Pelagianis, & Semipelagianis, dum Augustii ii gratiam improbant, libertatem nostram tutari ν sed diuersas inire vias : eo tamen omnes spectare, Vt a. nobis
sit initium salutis di hoc vero differre, quod illud initium
Pelagiani velint esse meritum , negent Semipelagiani; minus tamen consequenter quam Pelagiani. Et hoc euincunt Augustinus & Prosper, qui praeter citata Verba, habet hoc etiam Aug. de Praedestinaetione SS. Debetur enim credenti, mi a Domino ipse fides augeatMr: ta si me ce fidei erepta oris aucta. Nee attenditur, cum hoc dic turimon secundum gratiam,sed secundum debitum Vsim me cetaem credentistis imputari. Hoc ab inuitis Semipelagia-Mis extorquebat, & deducebat ex illorum principiis D. Aug. eodem libro cap. I 6. Ideo utique ne non gratis dari credatur gratia, sed secundum ineuita Volumatis, sicut
Contra veritatem , Pelagianus error obloquitur.
Secundum quod addendum dixi inus huic collationi primae est merces & retributio, quae respodet huiu modi actibus, gratia ad curationem necessaria.Recentiores,enim ne
videantur omnino Se pelagianis consentire; negant illos veram gratiam Christi admissse, quam Vrget D. Aug. contra Pelagianos: idque putant se probare ex Cassiano, qui, ut supra dixinius, fidem Centivionis refert in libe-
375쪽
u rum arbitriunt. Naira collatione M. Lap. I .ile fide Abrahae fidem est de fide Cetriurio itis judicium) ita liabet. M ' ritim sim ei Domιnus 38 spirabat , ed iliam iocatus s.A eLuque istuminatυsia Domino, ydr arbstris tibertatem poteriit exh/bere, experiri Ito Idiuina iuuitia. Atque hinc inseri Conincla. Dis p. 4. de actibus supernaturali nis milia. 92. Omnibus Semipesagianis commune esse principium , veram gratiam interuam , qua voluntas niterius roboratur, euertere libertatem. Sed quamuis ita forte senserit Faustu , certum est Cassianum, aliosque Se mi pelagianos, longe ab illa opinione abfuisse: ille quidem eodem loco ita liabet, ex quibus manifeste colligitur nonso iam a tituum , verum etiam cuItationum bonarum , ex Deo esse principium , nobis V mitia sancta voluntatis inspi-νοι, ta virtutem sique opportun Iatem eorum qua recte eu-ρ mus, trιbuit perageni: m hane definitionem Catholicis mam, ait, Prosper corrupisse, quoae non rn on sib- , sed in quibusdam tantum veram esse velit. Sed eadem collatione cap. 7. & 8. Decet nonnunquam Deum bonas voluntrites dura cordu nostri silice excutere uem cor e plantare; desit ma inspirare : nonnunquam vero nostro conatu emergere. scintiliamque bona moluntatis emicare. Quamuis ergo Catasianus illa limitatione adhibita , errauem , falsium tamenes , quod inde inserunt Recentiores, illum nrgare in to- imo 'ratiam , donatrirem, plantatricem, snspiratricem bona voluntatis , quasi infensam libertati: quod obseruauit . D. Prosper, dum verbis illius relatas' addit: Πιe ne resisputaret n/bi Neresse quod per liberum veretur arbιιrsumn non ιrrat onabaliter adtec,t, quo probaret non auferri rigua, hic Ams , sed potius roborara , m si reuolutum ad iniquitates suas, ab auxilio Der se malit asertere. Nec cum codem loci negat Castianiis ullius esse meriti, qυ. m Deus inopi ratfidem ; putat inde libertatem in ερ 'im , sed tantum latulem , & meritum : quia Collatio ii Eprima cap. 36. hanc statuit regulam : ,gra dicendum esp Omnes quidem mi mutes /nter Deι dona numerandi : sed .n ιάιs homin m , qua de p=οpr o habuerat , esse laud.ιbilem . nec rha siste moritia ubi Dei dona non seMe t 8 In qtiae Vorba D Prosper S e autem putam Iaracta et , praeiu t
376쪽
Veturiaudata, non doceret r esse donata. Ex quibus con- . stat Cassianum putasse buiusnaodi fidem donatam, care re quidem laude, quamuis liberrari non repugner ι quod putant in nullam hominis laudem redundare, si alius eum ad fidem 'induceret.
Sed quidquid sit de Fausto & Cassiano , euidentibus
Argumentis conuincitur, post initium fidei, Massilienses Veram gratiam internam appmbasse, quasi nihil libertati repugnantem: quod primo ex superioribus euincimus, quia non est credibile illos negasse, quam Pel ' iani suo quarto statu admiserunt gratiam: At Paragraph. uperiori ad finem ex D. August. probatum est, illos tandem veram gratiam Christi agnouisse : Ergo non potest id de Semipelagianis omnibus negari. Deinde id testantur expressis verbis Hilarius & Pros. per Epist. ad Aug. nam ultimus ita ex illis reserti Qυοκ es deinceps per Dei gratiam struuanda, quod bona πρε-rentem alia Der foveat, quod libert- θα ad hoc Des at xiiij,iuuanda sit, si quod Dem mandat elegerit. Et Hilariusi
Non negari gratiam ,si praeedere dicatur,volunt ae δώ-δ ari , qua caeperie velle, non donari mi velit. Et ita quidem adiuuari, ut gratia non solum, rigat Profi, tos, Verum
etiam se ulciat ambstantes . Et hoc istum contendebant, Vt inquit Prosperi, quodvoliantin hominis diuinarrariasib. t opem, non autem grana sibi humanam subiiciat Uο-
Tertio cum D. Augustinus versaretur in errore Semia pelagianorum de Fidei initio a nobis ipsis stimendo ; ex Ilia subinde consequi asserebat veram Christi gratiam iErgo in eadem sententia erant Semilagiani, quia ut scribit D. Hilarius ad D. Augustinum , Sanctitatν tua Diomratione antiquiare se pros are testantur , ubi eandem x nam, non minore meritatis perspicuitate docueris. Ea vero Disputatione haec habentur, prasiare, ut benovaremur : Spiritum sanctum non dari nisi credentib-ι Deum non Agere opera qua ipse largitur, cum dat Di ἐ- rumianctum , ut per charitatem bona operemur'. Et alia
his similia habet passim , ut illud, nossisum esse quod credi mus, Dei quod operamur. His Vero quis non videat, cun tineri, & explicari veram gratiam christianam
377쪽
Nec minus euidens est D. Augustini testimoniis, 'probatam fuisse a Pelagianis, quorum haec verba refert depra destinatione Sanctorum cap. I'. Nos dicimus , no-Frum Deum non praescisse nisiisdem , qua credere incipimus: ct ideo nos elegisse ante mundι constitutionem, ac priasiis nesse , ut etiam Sancti, ta Immaculati gratia, atque operarius essemus. Nempe ut supposta fide, Deus daret gratiam bene operanti. Nam ut eodem libro capc 7. docuerat iuxta Massilienses , Fides est a nobis; tera a D omino,ad opera
Atque hinc manifestum est, gratiam internam a Masiastiensibus probatam ι quidquiὸ dicant Recentiores con Atta expressa D. Hilari j, & Prosperi testimonia, quibus magis comperta erant Massilienuum dogmata, ac proinde magis fides habenda quam modernis , quae hane Massiliensibus calumniam important, ne videantur illis assentiri. Cum tamen si veris agere liceat , conueniant fine, Argumentis ,& plastis. Gratiaria enim Augustinia Dam auersantur, quod libertati insensam putent : reli qua vero gratiarum genera, quae ad minus beneficio fidei nostrae subiiciantur voluntati, libenter admittunt, quia ab illis nihil timent libertati : Ergo sin omnibus, certe . plurimis Pelagiani cum Recentifribus conueniunt &fictilium est quod discrimen apponunt, ex negata a Se mipelagianis gratia iliterna, quam ipsimet Pelagiani admittebant.
Vtriisque haeresis colutio , ct conuenientia,
de praedemnatione. VER 1ssi Ma D. prosper carmine de ingratis cap. si
inducit Pelagianos, his verbis Massilienses alloquentes. Quacumq- piacent vobis amplectimur . ecta a nobis doctrina iesyra est pietas, niHil νψeiando risutimus. Profitentui se omnia Massiliensium dogmara approbaturos, dum inodo unicuira sbi duntaxat liberum arbi-λ trium selinim esse velint, ut salutem suam Possint, ex mo-
378쪽
Eae laoc principio omnia sua dogmata religata contexunt ,& ad eun lcm finem di iuriis viis contendunt. Hoc
tan Kn conueniunt omnes odio gratuitae Praedestinationis, quae nostras voluntateS, earumque consensium,
saltem ad fidem praueniat: quare praescientia Deus statuit decretum praedestinationis ex praeui se consensu, &merito quo quisque s e discernit, & disia uiri se praebet vita aeterna. In hac sententia positi, inquit D. Prosper res ponsione ad 8. obiectionem Gei mensium , consequenter foliant eos esse praede linatos in vitAm oternam, quos per ιiberam untatis arbitrium sisses futuros praese erit Des . Et expressius D. August. cum in eorum errore versaretur, loco citato in Epistolam ad Romanos : Non ergo elerit
Deus opera cuiusquam in praescientia , qua ipse daturus est; se Uem elegit in pia cientia ut quem esse prasisust crediturum, ipsum eligeret ; cui Spiritum Janctum Δret , mi S
δona operiando etiam ustam aternam consequeretur.
Nec fidem tantum requirunt, in ea per si uerantiam, ut ibidem addit D. August. Nisi quis credat, ο νn accipienas voluntate permnneat ; hoc eii in fide, & oratione j non accipit donum D. i Quae omnia Massiliciasses acceptate se testantur ex D. Prospero , qui ait: Pene omnium par in uenitur,.mnia oenrentia ; quia propositum , ct praeaesAnationem Dei scianaeum poscientiam receperunt . s nempe
fidei, & in illa perseuerantiae. in ta ob hoc adclit D Prosper,
Deus alios vaga honoris , alios contumeliἀ fecerit, quias-nem uniusμ usque pr Miderat, FI ub ipso grat ε adiutorio, en qua futurus esset voluntate, actione prέmerit. Ela git ergo Deus ad praedestingtionen, , non quaeculaque opera , sed fidem , & in ea perseuerantiam , cuius Temu
iterario sit praedestinatio ,& gloria : ac stibinde, ut inquit D Prosper : Ipse electorem prauesIinatio , nonsit nisi retribtilio. Et Epistola ad D. ugusti tuam , quos infide, quκ deinceps sitiuisunda per grat rem , perma suras , I ex haemi a bonάfide excessuros esse prauiderat , praedestinet. His omnibuς consentiunt Pelagiani: totum discrimen in hoc est positum , quod Pelagiani, saltem tribus primis statibus siuae haeresis , nihil gratiae, neque ad credendum neque ad operandum agnoscant neces Iarium . sed illos velint a Deo eligi, quos Deus non modo credituros, scd
379쪽
etiam Sanctos suturos ex naturali sua libertate praesciret : Semipelagiani vero , solum initium fidei reserant ad voluntatem , Icliqua ad adiutorium gratiae. Et si videantur negare, certum esse praedestinatoruit numerum : non sic intelligendi sunt, t Deo auferant siriuro runa certam scientiam ι qui ctiam concedunt, sutura omnia conditio nata nosse per scientiam mediam: sed nolunt esse definitum numerum decreto Dei, inconsulta voluntate humana, constituto . quod Epistolis D D. Pros peri& Hilarij ad August. Aiunt tollere virtutem , ta
mero , vila ratione possi intrare; neque elerit ι vlla negl/gentia possit excidere. Hinc ergo constat consentire Pelagianos Semipelagianis scopo , & fine , & aliquantulum differre progressit. Sive enim coelestem gloriam illis debere censeant, qui liberi arpitrij viribus , omnia Dei mandata custodiant, siue illis Dei adiutorium , ad obtinendam iustitiae perfectionem , dari velint, qui sine Dei adiutorio , propria Voluntate crediderint, petierint, pulsauerint ι quidquid de-Ηiceps illis a Deo, propter illuda vel inchoationis exoriadium , vel perfectionis culmen conseratur ; manifestum est cis hon tam tribui, quam retribui: ac per hoc , neque meritum, neque praemium eis gratia diuina , vel electione praedestinari, sed humanae libertatis arbitrium osse: remeritum , Dei iustitiam referre mercedem. Atque ita totum praedestinationis officium , ad nudam humani meriti, siue fidei, siue operum praescientiam , iuxta Pelagia nisini statum de inchoanda , vel etiam perficienda suis Viribus iustitia , reuocari. Ac proinde Pelagianos , α Massilienses eadem diuersa via contendere: utrique quidem , larua quadam pristinae integritatis usi, quam Pelagiani augent, Semipelagiani minuunt, & subinde plus' illi naturae plus istis gratiae iat tribuunt; seruata semper libertate , in quam vel progressum , vel certe initium salu- tis re idunt , unde gratuita praedestinatio Augustiniana tollitur, & Catholica. Ex his copstant quaecunque huic praedestinationiastruunt utrique, de oeconomia diuinae voluntatis, & gratiae , erga salutem humanam , sed cum Pelagiani neminem velint peccati reum, vel iudicio diuino 'obnoxium
380쪽
Disru TATIO II SECT. II. enasci, sed capacem utriusque rei, non plenum , & Vt sine' virtute , ita & suae vitio procreati; asserunt Deum generaliter velle omnes saluos fieri, & ad agnitionem verita- tis venire: ut qui voluerint credant: nain ut D. August libro r. ad Bonifacium cap. 6. illorum definitam senten- . tiam refert, Deum aHuuare uniuscuiusue bonum propunn m, non tamen reludianti sudism virtutis .mmittere ;s Mia personarum acceptio non est apud Deum. Paucis his verbis complexus est D. August. Dmnes rores,& sundamenta Iu aecipua Pelagiandrum.' Huc Per-
tinent quaecunque ex ipsis iupra retulimus , de triplici principio iustificationis, & salutis : primum a lege natu rati cordibus nostris insculpta, deinde cum no a uufficeret vitiatis moribus natura iam decolor, addita est lex Moysis, quasi secund3sratia generalis , qua veluti lima fulgori pristino , detrita rubigine, natura redderetur. Sed postquam nimia peccandi consuetudo praeualuit, cui sananis dae lex parum valet, addita est tertia gratia Christi aduentu, qui tanquam morbo desperatissima. non per discipulos , sed per seipsum medicus ille subuenit, ut a seipsis olentes credere, per fidem sine operibus legis, solo baptisino salvos faceret, ut Pelagius in caput II. ad Roma.
nos his verbis explicuit: Electio mali des est, sicut v electio legis. Vbi duplicem distinguit electionem : primam operum, & meritorum , quibus Antiquorum ali-
Hui, impleta lege naturali, & scripta , iusti fiebant apud Deum. Sed ubi desiit illud genus iustitiae , quo gloriabantur Iudaei j successit electio fidei, qua nos per bapti simum
Christus saluat quodammodo gratis, non tamen omni- 'no: quia ut ipse Pelag. ait eodem loco, tertim qua electio, ω ntilla d uersitin meritorum 2 Non enim Deus ρersonam' ruam aeeiperet alios sine causa pro beret Vt inquit in
eiusdem capitis haec verba, tu Me ραν, & jn caput primum
ad Ephesios: omnium horum lcausa voluntas Dei, quaruesse rationabilem non dubium est: quatenus ut inquit Iulianus libro I. operis imperfecti folio I 8 . reddens cuique suum sine Daude, sine gratia, hoc est', sine cuilisquam. Pet sonae acceptione,quod exprimit nomen gratiae in definitione iustitiae, quam anrea solio 19. dixerat esse virtutem , quae fungitur ossicio diligenter ad restituendum sua cuique siue gratia.