장음표시 사용
391쪽
nium Angelorum prouidentiam moderantur. Tertio cum Caluinistis, qui gratiae Christianae essi*cia humanam libertatem tolli censent cum Monachis Adrumetinis . de consensum cum illis passim nobis improperant Recentiores. Depellendis ergo his calumniis , & asserendo nobis D. Augustino pugna est ineunda cum his tribus Adis uersariorum agminibus. PARAGRAPHus p RIMus.
Vindieantur testimonia ex D. Auginino contra scientiam mediam a Salmanticen ustianne a S. Thoma vi rompιa. Fb est locorum , ex D. Augustino contra scientiam
mediam copia, ut si singula referre velimus , libri sint exsicribendi potius , quam seligenda testimonia, quibus euincamus stare a nobis Sanctissimum Doctorem, ea est etiam elus doctrinae consensio, & euidentia, ut Molina pro inpenita, quam propugnabat,libertate, nihil dubitauerit 'scribere Concordiae quaest. 23. Art. . &s. Disputa tione I. Memb.vltimo ignoratam, aut certe improbatam Augustino scientiam mediam,vnde addit natam olim Pelagianam haeresm,& nostro iaculo Lutheranam,atque ex ex illa subsecuta fuisse infinita scandala,& mala, quibus mederi potuisset Augustinus uno scientiae mediae usu, a se
Atque hic obiter refellere licet defensionem eiusdem Molinae, quasi inique a Dominicanis accusati raptique ad Tribunal, quod rem nouam doceret, nempe scientiam mediam, quae aeta te D. Augustini docebatur a Ca- tholicis, quamque Salmanticenses monent ab haereticis traditam, non tamen haeretice : unde; nfertur Disput. 3. Num. 13 . immeritb Dominicanos tanto ambitu postulas. se a Sancta sede, ut quaestionem hanc indecisam, cuius. tempore D. Augustini lihera fuerat inter Catholicos in utramque partem definitio, contra Molinam sanciret. Illud velim obseruari a Lectore, vix Vnquam sincere.& bona fide, nostris Authoribus dicta, &scripta , sed omnia dimidiata, aut tertiata, referri: ut scipiis videantur
392쪽
tatis, hac quam rex inius scit duobus potistitui ira Iocis lyarag. r. S . Articuli tcrii j, α vitam O Parag. . . perre. dei non frauimus. Nani Pclagi .ini quarto sitae haercsis sta- tu , & Somi pelagiam , oiniae s cinis auxiliorum sne quo non , seu possibilitatis admiscre , quod bel4cficio scientiar mediae, seu prauisio ire consensus coi ferremur, & coagerent voluntari, & al, illa determination m. expectarent, auxilio quo exesuso seu voluntatis, quod infallibiliter afferret actuin non consulta pii is, nec explorata voluntate.
Quid vero id est, quam quod tota Schola D. Thomae constantissime docet 3 Atque his omnibus Argumentis res' videbantur apodictice confecta ., & abi de factum fatis, quamuis minus aequae postulationi , quae singulis cui resia pondemus libri paginis legitur, ut decreta expressis verbis apud D. Augustinum exstantia monstremus, quibus inni latur futurorum veritas; quandoquidem nullum agnos iacit D. Augustinus futurum certo scuum a Deo ante decreturn, & consilium latens, quod Pesagiani iisdem inta mant calumniis, quibus Scholae Thomissicae doctrina depraedestinatione , & gratiae auxiliis , quotidie lacessitur. Q iid ehim apud Recentiores contra nos se quentius auditur, quam quod D. August. legimus a Pesagij discipulis millies obicctum , praedestinatione , & gratia ab illo tra dita tolli libertatem , induci fatum, & desperatiotrem . . nec unquam ab Augustino didulum ullo scie uiae mediae Usu, aut beneticio , sed otiani potentiae Dei vi essi cacillima quae humanae voluntatis libertatem cum praescientia, gratia .Dci conciliet / Sed ne in controitersia tanti momenti videar aliquid praetermisisse, quod ad Scholae nostrae doctrinam stabi liendam conferat , inuicto nobis Diuum Augustinuin ' 'asicremus, nouis ex eodem promptuario assumptis Arisgumentis, id cst , ex principiis doctrinae Augustinianae '
contra Pesagianos, atque inde conscia stim D. Thomae, &ὸ eius Discipulorum cum Sanctissimo gratiae Doctore cha cenaus contra tres ordines Aduet sariorum. Hic enim pugnandum est primo cum Resciuioribus, qui duce Molina totam salutem hominum, & Angelorum reuocant ad unitas scientiae melliae ullam , deinde curri san senio & eius Discipulis, qui lapii l)ominis gratiam ex usu scietitiae mediae dispensa Si negant: ex ea vero stantis homiliti, & om -
393쪽
nium Angelorum prouidentiam moderantur. Tertio cum Caluinistis, qui gratiae Christianae effic cia humanam libertatem tolli censent cum Monachis Adrumetinis , dcconsensum cum illis passim nobis improperant Recentiores. Depellendis ergo his calumniis, & asserendo nobis D. Augustino pugna est ineunda cum his tribus Ad.
uersariorum agminibus. PARAGRAPHus p RIMus.
Vindieantur testimonia ex D. Augustino contra scientiam mediam a Salmanticensibus , di Ioanne a S. Thoma deprompta. FA est locorima , ex D. Augustino contra scientiam
mediam copia, ut si singula referre velimus, libri sint ex scribendi potius, ouam sielisenda testimonia, quibus euincamus stare a nobis Sanctissimum Doctorem , ea est' etiam eius doctrinae consensio, & euidentia, ut Molina pro inpenita, quam propugnabar,libertate, nihil dubit uerit scribere Concordiae quaest. 23. Art. 4. &s. Disputatione I. Memb.vltimo ignoratam, aut certe improbatam Λugustino stientiam mediam unde addit natam olim Pelagianam haeresim dc nostro iaculo Lutheranam,atque ee ex illa subsecuta misse infinita scandala,& mala, quibus mederi potuisset Augustinus uno scientiae mediae via, a
Atque hic obiter refellere licet defensionem eiusdem Molinae, quasi inique a Dominicanis accusati raptique ad Tribunal, quod rem nouam doceret, nempe stientiam mediam, quae aetate D. Augustini docebatur a Ca- tholicis, quamque Salmanticentes monent ab haeretici traditam, non tamen haeretice : unde infertur Disput. Num. 13 . immerith Dominicanos tanto ambitu postulas. se a Sancta sede, ut quaestionem hanc indecisam, cuius. tempore D. Augustini libera suerat inter Catholicos in utramque partem definitio, eontra Molinam sanciret. Illud velim obseruari a Lectore, vix Vnquam sincere.& bona fide, nostris Authoribus dicta, &scripta , sed omnia dimichata, aut tertiata, referri: ut seipsis videantur
394쪽
adere, aut nullo negotio refellantur. Exemplo, & Argumento sit ivt infinita huius generis omittam quae singulis paginis occurrunti quod de lite in Molinam mota r citaui , quasi hoc sbium nomine accusatus sit, quod silentiam mediam inuexerit, quam multi contendunt ab Λugust. vstirpatam ad hominis stantis, & omnium Angei Tum regimen. Sed silmma calliditate, litis causa honesto titulo tegitur. Non est actum. in Molinam, quod scientiam mediam inuexerit, sed quod ignotam dixerit Augustino, & ex ea inscitia infeliciter pugnasse contra Haereticos , nec posse vinci, nisi ex promptuario scientiae mediae, noua arma expediantur, quorum usum nesciuerit, aut neglexerit D. Augustinus cum magna animarum pernicie. Hoc male habuit Dominicanos , imo ipsos Molinae defensores, qui verba in D. Augustinum, & .Ecclesiam contumeliosa eraserunt ex posterioribus Molina ' editio nibus, atque hac fraterna emendatione, publicam Ecclesiae in ipsium sententiam auerterunt. Bellarmini contra haeseticos nostri temporis decertantis, praeter caeteras dotes eximias, & Catholico Doctore distras, mirantur ipsim et hostes Ecclesiae illius fidem ab omni suco remotam, qua Aduersiariorum Argumenta augeat potius, quam eleuet , multoque sorti cra sibi subiiciat, quam exstent in illorum libris. Sed hunc candorem passim desideres, in hoc cui respondemus opere:& omisiis pluribus quae iam obseruaui, non siint dissimu-Janda quae Occurrunt examine primi testimoni j a Salmaticensibus ex D. Augustino deprompti lib. de Praedest. Sanctorum cap. Is. de meritis conditionatis eorum qui immatura morte, antequam quidquam boni, vel mali egerint, praeripiuntur, baptismo, aut suscepto, aut negato. Et ut validius hoc Argumentum intorqueat D. Augustinus contra Pelagianos, aut Semipelagianos , qui et elos, & reprobos, a seipsis, & ex suis operibus discerni
Pertinaciter asserebant, & ex meritis, aut praeuisione op Tum gratiam conferri: urget geminorum exemplum exesidem matre procreatorum,quorum neuter ad adultam aetatem perueniat ; unus tamen baptizatus obeat, alterante baptismum. Hoc exemplum habet libro L. ad Bonifacium cap. 7.
libro primo de Origine Animae cap. ia. & utrobique, tum
395쪽
etiam de Praedestin. Sanctorum cap. citato , Pelagianos Premit hoc exemplo, ut eui laetat nihil illi, silpereue perfugij, nisi se se recipiant ad merita paruulorum conditionale fatura, si ad adultam aetatem viverent. Abhi c. tamen e ore, quasi a priecipitio abhorruerunt Pelagi auri, quem probasse Semipelagianos initio sitae haeresis miratur D. August libri citati cap. Quod vider-DPe ---
'nobVeum errorem silorum , reticorum C. Ibotica - ctoritate condemnant; Et addit, iudicari autem quem Mam,
non semniam merisa,qua habuit quamdiu seis .n corpore. sed secundum merita qua fuerat habitur- ,si diuti-θι - .set in corpore, unde opinari potuera i hominet, quorum ingenia non esse contemptibHLAE venra ιndicam littera,
Prosperum , & Hilarium alloquitur in re mirans,
pens reperire non possum : nee credere auderem , nisi vobis
Duobus vero Argumentis, his tribus locis impugnae huiusmodi merita conditio nate tantum sutura, vel adultorum, vel paruulorum. Primum repetit ab ab usu scientiae mediae, quod homines cuiuscumque aetatis poenas dent, aut praemia recipiant, ob merita, Vel opera nun- ouam reuera futura, secunὸa a repugnantia huiuta odi. Wientiae futurorum. Verba ex primo de Animae origine cap. I 2. retulimus Sectione I. Art. 3. Paragr. 2. Idem sensus est verborum , eadem vis Argumenti ex aliis locis cap. I . Praed. Sanctorum, ita habet: dictum est Sapi/n. . Raptus est ne malitia mutaret intellectum eis ,secundum pericvia vita huius, non fecundum praescienuam Dei, qu. Boe prasciuit quοου erat securum , non quod futurum non eras, iis est, quod ei martem immaturam erat primi--. ut tentationum subtraheretur incerto , non quod pee tur-osset, qMi minnsurus in tentatione non eget.
Ex quibus locis colligo primo, hanc de suturis meritis conditionale responsionem,perinde l)elagianis, ac Semi- pelagianis necessariam ι & ex illorum principiis consequi, 'quibus sortem hominum reserunt in propriam cuiusque voluntatem : ab ea tamen absurditate recessisse Pelagianos, omnis consilij inopes, quibus vel eiurandus filii error de gratia ex meritis cuique danda, Vel admittenda
396쪽
merita conditionale futura, quibus geminorum Vnus bais Ptizatus, ab altero ante baptismum defuncto secerni mr,
α hoc ultro concessisse Semipelagianos obstupescit D.A gustinus: sed haud stio, an aeque mirandum sit, negaria Semipelagianis asserta Numero 16. susissime, & intricatissime. De his D. Augustini testimoniis agitur per plu-ves paginas , ut tacite quisque intelligat torqueri non minus Reeentiores quam veteres illos, quos nutusmodi locis premebat D. August. Ego in re aperta, paucis & dilucide tot tricas hoc Aria mento rescindam. Indubitatum est, Semipelagianos ultro eme constabs id genus meriti, quo puer post bapti simum mortu P, secernitur ab alio ante bapti simum defuncto , quod D. Augustinus urgebat contra Pelagianos, ex illorum principiis, quasi necessaria consecutione deducendum, quodque ipsi pertinaciter negabant. Atqui
Certum est, pueris ante adultam aetatem desunctis cum
baptismo, aut sine baptismo, non posse competere, imo nee de illis fingi aliud genus quam meriti suturi conditionate , ad illud compellebat Pelagianos D. Augustinus, ipsi pernegabant: Ergo hoc ipsum est meritum proba tum a Semipelagianis, cum stupore D. Augustini, quod
initio Haeresis eo insaniae euaserint, quo non fiterint ausi Pelagiani etiam ad finem prqgredi. Consequentia ex praemissis est euidentissima. Argumenti partium singulae, ita sunt apertae, & per se notae, ut superfluus labor sit, in illis probandis immorari. Atque eodem Argumento refellitur responsio Suaris, di Herice , Augustinum iis locis refellere merita. ab se Iute futura. Sed indignum plane esset sapientia tanti Doctoris Paralogiare, ieu quod idem est, cti sputare cum Ad uerariis praeter illorum mentem, eaque illis a iungere.
quae sobrius aut sanus cogitare neQueat: Atqui omnem superat insaniam, de pueris ante adultam aetatem mor
tuis, comminisci merita absolute sutura: Ergo nec Semi- pelagianis potuit in mentem venire, id genus meritorum Probare nec Augustino oppugnare. Mare aliena prorsus est a sense ἱllarum responsio Suaris , & interpretatio qua eorum dicta explicantur a Numero 3 . ad finem unque Paragraphi, Semipelagianos inuexisse merita absis Iutefutura. quibus puer ante mortem baptizatus, seceris
397쪽
MENs D. AvoVsT. EXPLICA R. 3 anitur a puero sine baptismi gratia defuncto. Λ tque hoe
argumento facile est infringere quaecunque in Salmanescenses inserun rur. . Sed ne videar quem in aliis improbo, morem imitari vitiliti sandi, ultro agnosco Salmanti censes aliquantulum sensu Pelagianorum abertasse, dum aiunt illis probata huiusmodi merita paruulorum. Certum est enim ex D. Augustino, ab illis semper abhorruisse, sed fuisse a Sane immo Doctore obiecta, quasi necessaria consecutione eorum principiis connexa: dc ideo ad has ansustias rediagit D. AMustinus, ut negandum sit illis dati gratiam ex meritis, vel admittenda merita, quibus geminorum dincretio fiat ex operibus conditionale futuris. Neutram partem admisere Pelagiani, Semipelagiani vero postremae adhaeserunt: hos omnes damnat D. Augustinus: sed hac parte ait plus sapere , aut minus deupere Pelagianos. Proprium vero Semipelagianorum errorem refellit ,quod huiusmodi futuris, neque ulla vis meriti competat, neque veritas quae sciri a Deo possit ante actuale decre
Quae obiiciuntur contra D. August. hane interpretationem , debiliora sint, quam vel possint nos a veritate adeo aperta dimouere. Non capio, quo pertineat quod dicitur Numero, abrogatam a Semipelagianis auctoritatem scripti Canonici ubro Sapientiae, unde suam Λrgumentationem deprompsit D. Augnst. nisi aduertamus totam eius disputationem duabus partibus constare, quarum una falsam a Semipelagianis immaturae mortis causam a meritis conditionate naturis repetitam refellit , altera veram astruit ab ingruentibus peccati periculis, his qui longiorem vitam vivunt, & hanc confirmant ex libro
Sapientiae,&ex Cyptumo de immortalitate.Quid miruta est, displicere Semipelagianis libros, unde depromuntur testimonia, quae aduersam seo errori D. Augustini senistentiam demonstrant,nempe causam immaturae mortis.
non esse metita quae fingunt conditio te futura , sed pe ricula quae Iongiori vitae impendent. Nec validiora sunt, aut magis ad propositum . quibum Numero 17. impetitur alter locus D. August. ex Σ. libro. ad Bonitacium cap. 7. quasi mirum sit, quod suppona mus D. Augustinum eo loci impetrare haereticos , ML
398쪽
nondum erant , nempe assertores meriti conditionate futuri. Sed haec obiactio est occupata nostra obseruatione,
D. Aligiistinum eo loci, & libro primo de Origine Animae
Cap. 12. agere contra Pelagianos inuicto Argumento, ut gratiam baptismi. sine ullo merito . & gratuita Dei electione conferri probet , nec ulla esse comminiscenda futura conditionate merita, quorum vi, & praeuisione detur uni paruulorum, alteri negetur: vel si adeo absurdo paradoxo nolint assentiri, abi tenduin errorem degratia ex meritis collata. Huius dilemmatis neutra pars Pelagianis placuit, primam de meritis elegerunt stultε Semipelagiani, cum illis conditionale futuris nulla insit
Vis , aut certa veritas, Sc notitia. Atque haec est legitima intcrpretatio Argumentationis D. Augustini. Neque obest quidquam quod obijcitur lium.I2. hunc librum scriptum contra Vincentium Vultorem , ab hoc er-xoret inmunem. Id enim stratis dicitur, cum D. August. libro secundo Retrastation una cap. s. dicat his . libris multos e rores , & peruersitatem praesumptionis Victoris ostendi, quarum una Senii pelagranis praetuit: &cum faueret Pelagianis negantibus peccatum originale , aut gratiam ex merito dari assolentibus 1 ill tura premit Argumento a meritis conditionale futuris, ut eiuret alterum errorem de gratia , ex ira critis collata: eadem est defenso quarti loci ex 26. libro contra Faustum capite 4. &essicax contra futura quaecumque, ante Dei decretum actuale. At inquies; D. August. eo loco disputat contra Faustum Manichaeu. ii, non Pelagialium , aut Semipelag. quomodo potest ex his quae cuin illo disputantur, antequam Pelagiani nasteretitur, intelligi quaenam fuerit inter Diuum August. & Semipesagianos contentio λ Q insi quod eo lo.
ci affert, non sit commune, nec pertineat ad omne genus futurorum , quae a Deo pendere statuit his verbis , , dfane Jm- , hoe de Ma fri mn , pιοd Dia volunt-ώer, quod autem moliane u Dei non habet, feri dessem omnino non posse. Α leo patet haec tegula, ut in
antei efflum valeat contra errores alio itando nascituros,
ii iis est ille , quem refellit D. Augustin. demeritis conitio nate futuris ante Dei decretum. Quinti loci examen differimus ad Paragraphum sequentem.
399쪽
Di illarum Argumentorum solutio quibus fuse
riora impugnantur. HACTEN vs leuioribus argumentis vellicata sunt test, inor,ia per partes;apertists omniauniuersiira per mul. tas ambages impetunturAE Argumentis dissicilioribus. Cerate cum de mente. Authorum agitur, eo magis suspecta vi. detur interpretatio,& inquisitio,quo sebtilior est,& apices Metaphysicae captantur. Sed ne singula quae his argumentationibus asseruntur , ad longius examen vocemus ; nouomissa idonea resplinsione, aperiendus' est controuersiae status , ex ipsis locis unde sunt deprompta testimonia , libris de Praedest. Sanctorum,contra i. Epistol. Pelagianorum, &de Origine Animae. Vt ipsimet tituli librorum clamant, non agitur de quibuscunque futuris, aut operibus , sed gratiar, eiusque auxiliis, non toto ambitu, sed homini lapso ad salutem necessariis. De gratia enim Christi agitur ex redemptione captiuis, non homini stanti, aut Angelis conserenda : & ad hoc caput reuocatur quaestio, an collatis homini auxiliis, quibus possibilitas iuuatur illorum usius, de actus qui inde existunt, sint prids a diuina , an a creata voluntate, seu virum Deus homini praeuideat ab aeterno, & ex tempore inchoandum a seipsis c0nsensium, an a Deo detur. Hoc unice controuertitur
D Aug.'inter & Pelagianos,& Semipelagianos,& quam iis ab iis quae de subiecta quaestione docet, & statuit D. Augustinus, possimus assurgere ad principia communia omnibus gratia: & naturae operibus , intempestiue tamen ad illam regulam generalem nostra disputatio reuocare. eur , & praepostere descensus inde fieret ad interpretenda, quae D. August. tradit de auxiliis homini lapi neces.sariis, nec permiscendae controuersiae sunt quae singula res habent difficultates. His breuiter praenotatis,facilis est responsio ad quinqu&Argumenta per se satis intricata, quibus nostra interpre- ratio impugnatur. Solutio primi occupata eli nostra ob
seruatione, non agi his libiis D. Augustini de Pr definiis
400쪽
tionibus generatim quarumcumque rerum, sed bonarum;
neque id uniuersim de quibuscumque actionibus, quae ad Diutem pertinent sed de his tantum bonis, quae ex gratia Christi Redemptoris profluunt. Hinc ergo cadit quia
primo Argumento assumitur, nos tota molitione eo tendere , ut obtineat apud D. August. tam late patere praedefinitionem , quam praescientiam futurorum. Quidquid de hoc sit, nihil .refert ad nothram controuersiam ;quia ad interpretationem D. Augustini satis est, omnia gratiae opera ab homine lapsio & sanato elicita, cognoscivantum in pr destinatione . seu praedefinitione qua dantur, quidquid sit de operibus hominis stantis Angelorum , quod ad aliam disputationem Jectat.
. Hinc etiam pretcluduntur difficultates quas congerit se. undum Argumentum, virm ita se res habeat, de operibus naturae bonis, aut malis, aut indifferentibus. Quidquid de his rebus statuatur, sufficit ad subiectam controuersiam, ex D. August. causiam discretionis. electorum, α reproborum, non esse repetendam, neque a natura, neque a gratia communi bonis 3c malis, neque a voluntate creata. sed a diuina, & a praedestinatione. Si hoc ne- es, vincet procul dubio haeresis Pelagiana, illique decoet, 'uam propugnat D. Augustinus, Catholicorum sententia : ninitque verius quam quod ex Salmanticensibu
C rpitur num. 31. concςllo decreto conditionato, aut absoluto, quo nitatur suturus nustrae voluntatis cons sus .
Cuacuari errorem Pelagi j: quia hoc constituto, prima dic Cretionis de praedestinationis bonorum causa refunditur in voluntatem diuinam, quam illi contendebant referendam esse ad vesqnxatem creatam, qua sub auxiliis gratiae
Communis, se ipsium quisque discernit, a se semit initium Glutis, & viam gratiae, quasi a Deo tum pota habeat, a seipi velle.
Hinc etiam lolvitur tertium, Argumentum duobus sit. perioribus duplo longius, & implicatius, quod eadem . obseruatione excluditur. Si D. August. ante decretum voluntatis de danda gratia efficaci ad opus bonum, negaret a Deo sciri ut conditionale futurum, eadem inquiunt 'ratione, negandum illi erat praesciri a Deo non esse latu-xum. Hanc propositionem quae est totius Argumenti car-