장음표시 사용
411쪽
xo uniformiter in omnibus praescientia sit subnixa proposito , id est , an sequatur ad propositaim, & decretum
Dei. Hic est controuersiae nouantiquae status,quae olim a Semipelagianis agitata, hodie a Recentioribus instauratur: an scientia attingens futuram conditionale fidem antecedat decretum Dei essicax, ac proinde illi non innitatur et an consequatur ad illud , ita ut nullus futurus actus a libero arbitrio eliciendus possit essicaciter a Deo decerni, nisi praeuiderit, quid voluntas , seu vocata, seu praeuenta
iub Dei adilatorio, in hac vel illa dispositione ageret, aut non ageret: quae est ipsissima quaestio Recentiores inter&i Thomistas, ad quam sibi responderi ab Λugustino
Prosper effagitabat. Eadem est Thesis proposita a D. Hilario. Resert enim, Massilienses asserere prςscientiam suturorum operum non Posse , non praeire decreto Dei essicaci, libertatem laesuro,s praescientiam antecederet. Addit, Massilienses hanc scientiam decreto praeuiam confirmare ex libro Augiistii sex quaestionum aduersus Porphyrium, quarum uni respondet voluisse Christum apparere ρο ρ dieari apud istis , quor . V ubi sciebat esse crassituros. Non est dubium quin
aliae quaessiones a Prospero & Hilario propositae, nedum veriori, sed etiam omnino necessaria interpretatione defuturis conditionatis sint accipiendae:& si Augustinus non potuit hunc sensum eapere, stolidissimus fuit; quod sentire iniurium est tanto Voctori , nequissimus si percepit,&Catholicam doctrinam ratus, noluit approbare, causam Ecclesiae prodidit, passus tot calumniis inique patere. quas Ioterat depeIlere hoc uno verbo, se egiste de gratia
Praeveniente voluntatem creatam omnibus communi, &Lubdita libero arbitrio ; quam extremae suisset dementiae suspicari fatum inducere, aut tollere libertatem. Necessaria omnino responsio, & ab Augustino adhibenda, si veram reputasset , qua una omnes haereticorum ob
lectiones profligabantur: quam omissile manifesta suisset fides proditio &praeuaricatio: ab ea vero Augustinus adeo longe abfuit, ut toto libro de Praedestinatione &de Dono Perseuerantiae, quibus respondet Epistolis Prospe , ri& Hilarii, toto quidem lib. 1. demonstrat nullam si-' demi, & altero nullam perseuerantiam, siue abistute, siuemnditionale fututam, aut a Deo scitam decretiun
412쪽
Dei essidax, sed ab illo, tum exileiatiam, tum cognitionem certam fidei, & perseuerant1ar, ut a prima radice de- , sumit. Aut igitur ita censitit se rem habere, aut discordias
Eeclesiae solo litigandi studiosiuit, & scandalo fuit Ca-
, tholicis , perinde ac haereticis, cum tot malis mederi potuisset una responsione, sit agere de gratia omnibus necesssaria omnibus data, & ex libero arbitrio laspensa, quam
Pelagianos ad finem , Semipelagianos initio suarum dis
putationum ultro admisiste demonstrauimus. Praeterea, certum est haereticos non ita praepostero nostrae libertatis seruandae studio exarsisse, ut diuinam libertatem nihil curarent. At si ante decretum actuale ex solo possibili, Deus videret absolute futurum pro innata Cia iusque libertate , diuitia tolleretur , aut certe minueretu ut agnouit Molina, nosque infra attingemus , resque per se aperta est: quia non potuit Deus quidquam mutare e rum quae praeuidebat futura absolute ante decretum, atque inde praedicandum erat Euangelium omnibus etiam incredulis: neque erat penes Deum negare illam Euangelij praedicationis, aut quamcunque aliam gratiam , qua prae tridebantur abulari. omnes enim sabant sub decreto possibili, omnes eadem scientia praeuidebantur asseniurn aut dissensuri omnibus ergo danda fuit eadem gratia generalis, nec liberum esse potuisset Deo,quibusdam dare,
Hinc licet colligere miram aduersariorum dissensio- sonem e certum est praeuissos a Deo eodem in thanti rati nis eadem gratia communi praeuentos : qui ergo fieri potuit , ut consensus bonorum absolute, dissensus malorum conditio nate, sit praestitus 3 Ncque enim negari potest hanc postremam partem sub scientia tantumcondition ta cadere, cum negata sit illis praedicationis gratia, quae abusuros Deus praevidit, si concederetur inde assuio-psit negandi occasionem ex Semipelagianis : Ergo tantum fuit condkiociare futurus, Sc praeuisus : & cum par si ratio consensus credentium praedicato Euangelio, ; omniano conditionale tantum praeuideri oportuit a Deo: qua do quidem eodem momento, & ordine, ratio fuit concedendae praedicationis , lquo dissensus aliis negandi r aereum dissensus eam vim habuerit ut conditionatὶ sinu rosis
PNepostere omnino de inconse Fouer dicituri consere
413쪽
sis credentium fuisse absolute praeuilus, nec decretam illis fidem absolute dandum ex illa praeuisione, sed gradum fieri ad ulteriorem sanctitatem , quod praeter iam proba
tam dissensionem, & implicantiam, atque retractationem manifestam, adhuc hoc Argumento euinco.
Cum Deus praevidit praedicationi Euangelii clissensuros quosdam quibus hoc nomine neganda est, . assensi- ros alios quibus ea de causa concedetur , vel 'omnes stant
sub decreto possibili, vel sub decreto actuali, vel increduli subpossibili tantum , fideles stib actuali. Quid horum
trium electuri sint Aduersarij non video : quia reuera perinde falsa sunt & impossibilia . ut illud Susannae locus sit usurpandi , an wa hutis υκ 3ώe. Si dicas omnes esse sit bactuali decreto dandi gratiam praedicationis : Ergo Omnibus concessa et F. etiam incredulis, quibus supponunt Semipesagiani esse negatam. Si velis omnςs stare sibpossibili decretoe, & concursu Dei, reclamabunt haeretici, qui negant quidquam esse absolute sine actuali Dei auxilio, saltem simultaneo. Si contendas credituros stare subasa li, non credituros esse sub possibili, euertis consilium Semipelagianorum , qui hanc scientiam exploratri cena inducunt, ut discrimen statuant inter credituros, &non credituros , cur istis negetur gratia Euata gelis , illis concedatur: Hoc vero discrimen repetunt, quod illi praeuideantur consensuri , ali j di Gnsiari s Ergo exploratri praescientia eodem gradu attingit dissensam & consensim . id est sub statu conditionale suturi & praeut si , tam consensus, quam distensiis , ut illud initium diseri minis firmet uir decreto incredulis negandi , credituris concedendi gratium praedicationis. Quid opus singula D. Augustini loca expendere, cum ipsa inspectione finis librorum , & disputationum cum Pelagianis sit demonstratum, omnino improbasse scientiam illam suturorum , cui flecretum praedestinati nis & vocationis innitatur 3 Nisi dicas maligne sensiam Rum occultasse, aut per imperitiam non explicui M. At que hine inani sessior fit vis & sienses primi testimonij ex Capite L . 9 Praedestinatione Samstoriam. Cum enim doloci D. Augustinus agat de duplici futuro. absoluto Vno, nempe de morte immatura, qua electus periculis Peccatori ri eraφ cerro eripiendus f dc de conditionale
414쪽
futuris, nempe peccatis, quibus futurus erat obnoxius, si longiorem vitam viueret; suturo primi generis certam existentiam & notitiam astruit, Vtramque alterius negat his vorbis, De s hoc praemuit qMod fumrum erat, id est.
quod es mortem .mmaturrim eνat ρ fititurus , ut tentatio innumsubtraheretur ιncerio. En primum suturum absolu-re.) Non quodpeccaturus est et , qui mansurus in tentationemn erat s En secundurri destitutis conditionale futuris , quae negata Deo scita. Nec ad mentem Aduersariorum respondisset D. Augustinuet, negata huiusmodi futurorum , & veritate ac notitia concessa; sed sophistam egisset dissimulasa dissicultate futuri conditionati, cui conia cedobant Semipelagiani veritatem faturi, existentiam a selli tam negabxnt. Si illis assensus est D. Augustitius; cur litigat, & ncgat huiusmodi futura non magis sciri a Deo, quam extitura abi late Si dissentit ι viderint Aduersarij, num magis ad Semipelagianos , quam ad D. Augusti-
- Frustra etiam singula prosequeres, &'refellerem que per multas paginas leguntur resipoaasa ad Argi emum Ioannis a S. Tnoma, cum assi rium quo omnes nituntur lutiones, radicitus sit euersum, D. Augustini cum Pelagiani controuersiam esse de futuris absolutis, vel de malo usia stientiae mediaet cum demonstratum sit quaestionem a Prospero & Hilario propositam Augustino, nomine Pelagianorum, in hoc positam esse, an praescientia de
creto , vel decretum praescientia nitatur. Primum negabant Semipelagiani , quod censerent extingui libertatem, praeuia ad praeficientiam decreti essicacia 1 & ideo eam mobI1ebant praesicientia futuri consensus, sub decreto possibi- Ii, & adiutorio Dei conditionale suturi , quam si admisitassξ o. Augustinus, aut id sibi licere putasset, extremae sua C- set insaniae , i spectam habere quamcunque gratiae necessitatem , aut eficaciam subditam libero arbitrio, quasi ia- talem necessitatem induceret :& frustra fatisaremur in confirmandare euidentiori, quam ut probatione egest, quamque ipsa veritas apertii ab Aduersariis extorsit.
415쪽
si oRefelluntur responsiones ad restimonia D. Augustini. ι '
HV1 c nostrae murrientationi confirinandae silpera est qua illi adhibet solutiones P.Annatus Disputati
Cap. 3. & Disput. 4. cap. 2. refellere. Nulla certiori via perueniti potest ad mentem Massiliensium, & Pelagianorum, quam ipsis Argumentis qu)bus diximus impugnare decretum, & auxilium, quod D.August. nulla prae scientia sulcit. Vnde calumniantur Pelagiant,octo, Semi pelagiani decem insinuatis Argumentis tolli liberta tem Muirtutes, induci filum,desperationem,&c. Is est legitimus controuersiae status,idque contendunt omnes haeretici, madignustuari exfnte volenri, id est, e quidquid ab aeterno decretum sit, quidquid ex tempore paratum, α collatum auxiliorum,siabiiciatur Voluntati creatae, ut prim radici salutis, quae auxilia sussicientia, seu possibilitatis re uocet ad usum. Si haec D. August admittat, concordiaminibunt: si neget, indicent bellum. Quare in tertitur omani no controuersiae status,cum Disput. 4. rium. et . ad hoe caput reuocatur, quae sit occasio ab homine data, cur gratiae praedicationis &baptistrii quibusdam detur , neeetur aliis. Praeterea mens Pelagianorum inquiritur, ex iis quae ab inuitis extorquentur, in quae ab Aduersiariis compei Iuntur, qualia sunt merita commentitia par lorum , Madultorum : at praescientia exploratrix , quae decretisi rarit, Pelagianis Ioco clypei & teli est: hac una saluam ibertatem praedicant, & D. Augustinum, qui praescientiam decreto, non decrerum praescientiae subiicit, Manicharum essρο calumniantur. .
Distinguenda igitur sunt hie, & ubique placita, quae
haeretici statuunt, Sc totis viribus pxopugnant , ab abiuris dis, in quae ad untur: qualia sunt, quae saepius obii eis paruuloruria, & adultorum merita, a qui β abhorruero semper Pelagiani, & a Semipelagianis vi Argumento-
illiu ς torta sint, ranc iudicet aequus Lector, quae
416쪽
stertior ad haereticorum , & D. Augustini mentem indagandam via , an quam nos inimus ex placitis Pelagianis,& semipelagianis communibus ; an quam tentant Ad uersarij ex singularibus quibusdam absurdis Semipelagianorum , quae accessio potius & frutices irit, quam radix erroris praecipui, non in hoc positi ut prima & secunda Responsope ad nostrum Argumentum dicitur, quod libertatem humanam tutarentur per praescientiam abs*lutam actionum a diuina gratia independentium. Mirum est sane ista dici contra fidem totius Antiquitatis, & expressum testimonium D. Prosperi, qui illos ab hac calumnia vindicat, cum ait gratia adiatorio , in θru--ει aisiane, praestari a Deo electum G saluandum. Nec verius est quod respondetur secundae probationi Ioannis a S. Thoma, Disputatione . Num. 2s. D. Λugustinum non improbasse huiusmodi Praescientiam, qlia Pelagiani decretum vocationis.& praedestinationis fulciebant. Vt omittam quae huic solutioni consutandae plurima
praemisimus, hoc addiderim, misse D. Augustini prudentiae ex Euangelij praecepto Ulla Zizania errorum auellere,
Vt a frumento eradicando abstinereti nec adeo in scientiae mediae abusum exardescere, quin usum ex Aduers riis ad seruandam libertatem necessarium commenda inret: & si inde ex Molina fidei Catholicae de gratia, & praedestinatione veritas tota pendebat; non potuit id ne dicam improbare, sed ne tacere Auidem salua conscientia.& religione. At quo solio, quo angulo librorum D. Augustini , extat adhibita ad huius arcani explanationem scientia media i Aut ubinam potius non explosa Eana tacuisse summa fuit improbitas , aut inscitia , si una sit ad has insuperabiles enodandas dissicultates fatis idonea de
expedita: eam vero reiecisse, non occurrit quo nomine lappellem. Silentium de hac scientia a D. Augustino seruatum , altius qualibet tuba clamat, fuisIe improbatam. Adde inopiam quam prae se serunt Adueis h. vel miis nimi loci ex D. Augustino tot libris is hae controuersia scriptis, quo illius usus insinuetur : Nam si quando cum haereticis de illa disputat, omnia de absolutis futuris in- 'rerpretantur Aduersarii, ne si mentionem de conditio
tis fieri agnoscam, videatur a D.Augustino damnata,
417쪽
&a suis haeretici ς usurpata. Et ideo responsionibus ad Ioannem a S. Tlloim , & Satria anticenses passim dicitur, causam decretorum Dei Senai pelagianos traxisse ex scientia abiluta, quandiu illa potuit praetexi: quando non PO ruit, tunc tandem coniugisse ad conditionatam. Sed cum illos eo compulit D. Augustinus, cur doctrina utilissima & ad res fidei deffendendas necessariae, abusum ubique damnat, usum tacet & dissimulat; ut videatur cum Zizania triticum eradicare, & viam praeeludere, aut certe non munire qua poterat compendio ad sanam mentem, & doctrinam haereticos rouocare 3 Ad, id sat suisset indigitare hanc scientiam mediam, sublato abusu, quo res utilissima corrumpebatur in religionis perniciem. 1
Sic enim poterat errantes compellaret re vobiscum conuenio, non aliam statuo, aut praedico gratiam, quam
quae Pelagianis ad finem disputationis, & vobis semper placuit, innixam praestientiae ,l quae exploret ,'quid voluntas stib adiutorio possibilitatis eius libertatis subdito factura sit, ad quam deeretum consequatur beneficio
scientiar,illaesa libertate, alias nunquam futurum.. Sic mea,& totius Ecclesiae explanata mente, cur fatum, ignauiam, desperationem& ali id genus mala fi stitia nobis obijcitis , consecutura tantum ex decreto , cui nulla praeluceret scientia media λ Duo tantum ad ineundam nobiscum pacem aeternam postulo: ne impolherutra huiusmodi calui niis nos impetatis , ae supersedeatis a commentitiis paruulorum & adultorum , qui immatura morte praeripiuntur meritis, a quibus vestri parentes Pelagiani adlior
His potuit, imo & debuit si licebat, D. Augustinus
conditioiribus conuenire , &allicere ab Ecclesia extorres. Semipelagianos. Verum ab hac concordia adeo longe absuit, ut negaret futuris quibuscumque, seu ab lutis, seu cond itionatis, ullam veritatem certo scitarn constare ante decretumi ac proinde praescientiam decreto, non decretum praescientia fulciri oportere , saltem in his quae ex Christi Redemptoris gratia proficiscuntur. Hoc euicimus multis D. Augii striai testimoniis superiori Paragra. pho, & Articulo : hoc ipsum confirmatiun co vindiciis Iocorum , quae a Salmanticensibus & Ioanne a S. Tho,
418쪽
. MENs D. . AVGvST. EXPOCAT v R. ma proferuntur, si id prius ex seperiori sententia obseruaucro, quod de comparatione futuri co adit lati cum abloluto , & utriusque analogia diximus.
Testimonia Tiui Asustini a Salmantirin diu
Ioanne a Sandio Thoma explicata defenduntur.
y N A est aduersariorum responsio ex diuersis standa-V mentis alibi conuulsis deprompta , ad suturi conditionati veritatem , decretum possibile, ad absbluti, actua- Ie requirit nos contra utrobique actuale constituimus , hoc solum discrimine, quod futuri conditionati veritas.
absoluto quoad potentiam', conditio nato ratione obiecti requiratur: absoluti vero suturi decretum undequaque ab intum siri atque ita possibiles res , vel conditionate, vel absolute suturas, suum e regione regione decretum habeat, aut mere possibile, aut actuale , apposita conditione obiecti, aut omnino absolutum. Et ne iterum ad incudem reuocetur controuersia accurate agitata, fatis fuerit unum monuisse: nos hac parte superiores, quoἀde eta eodem quo res gradu promoueamus possibilium aut actualium conditio nate: xel undequaque absolutorum , Aduersarij claudicent , quod omnino futurorum generi, possibile perinde ac rebus mere possibilibus, decretum c regione constituant.
Huic obseruationi alteram superius insinuatam ad iungo : apud D. Augustinum praedestinationis nomen tria habere significata, quorum omnium latissimum recidit in decretum, & consilium quodcumque . de re abs binlute, veΓ conditionale sutura. Atque hoc sensu D. Augustinus capite s. de Praedestinatione sutura etiam conditionata a praedestinatione, seώ iarent, consilio, vera esse. docet. Vnde sic lice argumentari ex nostris obseruatio nibus. Futuris, seu conditionale, seu absolute, respondere debent decreta actualia proportionata: Atqui D. August. locis citatis de Praedestinatione Sanctorum, &de
Dono Perseuerantiae agit de futuris utriusque generis et
419쪽
Ergo constituit ubique decreta actualia, seu consilia latet tia . quibus eorum Veritas nitatur; quod fundamentum rei futurae, quaestione illa contra Porphyrium, velligno. Tabat tunc temporis, nondum accurate discussa quastione
prae destinationis , & gratiae Christi; vel tacuit, & aliis
locis explicuit. Argumenti partes omnes supra probatae sint, consequentia euidens est. Minor declaratur. Futurorum conditionate duo sunt generat primi manent semper conditionata, qualis est conuersio Tviorum visis miraculis apud Iudaeos editis,
qua tamen non crant coram ipsis patranda. Huius etiam generis erant merita paruulorum & adultorum, prouecta aetate comparanaa, ad quam non essent peruenturi:
secundi generis futura ea sunt, quae ex praeuisione consensus conditionale suturi; adiunishq decreto, transeunt in absoluta. Ex hac distinctione confirmatur Argumentum nostrum, & refelluntur obiectiones duae. Diuiis Augustinus illis loeis agit de praedestinatione in Christo Electo.
Tum ante mundi constitutionem : Ergo latens illud con .silium non est decretum de futuro conditionate; quo eius veritas nitatur, sed de absolute futuro , qualis est Elecitio in Christo, quae dicitur negata Tyriis , quamuis praeuia filis let si1b conditione eorum conuersio.
, Resipondeo ad illud & ad alia similia A gumenta quae
passim inseruntur, decretum futuri absoluti, non excludere aliua simile& proportionatum decretum, quod respondeat suturis conditionatis, qualia his locis permiscentur ab Augustino , atque hine refelluntur quae habentur a Numero 39. ad ψ . Hinc etiam praecluditur Responsio ad locum D. Augustini Numero .& p. per consilium illud latens, non intelligi decretum quo sulciatur veritas conuersionis D. xiorum conditio nate futtirae, sed iudicium latens , quo excluduntur a praedestinatione, Sc a salute absolute futura, eoncessa copia miraculorum , 'uibus re ipsa essent conuertendi. Haec enim aperte stati contra men rem D. Augustini,'&Aduersariorum , quibuscum disputabat. Quia illi urgebant veritatem futuri absoluti, aut conditionati,& ex B. Augustino probabant: Ergo agendum fuit D. Augustino de consilio latenti, quo nuiusmodi futuri veritat
niteretur, non quod alio Pertineret οῦ nisi velis D Aut
420쪽
gustinum controuersiam inuertisse contra disputatjonuin Adhorum & sequentium litrem , addo aliud uim me
obseruandum; cotiditio nate futuris ut praelii sisi duo concipi inesse, vetita tena futuri actus, & meriti vim quandam , quo Deus moueatur ad auxilium concedendum , aut negandum. Primum Pelagiani admittunt, negant alterum : utrumque Semipelagiani illis inesse censent. Vim veritatis in eo ponunt , ut praescitus conditio nate futurus consensus, o iano necestarius sit Deo, adstatuenda decreta in fallibilia absoluta , quae nilail laedant libertatem. Hoc sensu dixit Faustus , nisi praementia ex turet, nihjl decernere praedestinationem : quia si quidquam
statueret, non explorato sub'conditione suturo consensu voluntatis, periculum esse ne decretum irritum fieret,aut libertas periret. Vt igitur utrique consulant, & decretorum firmitati,& libertati voluntatis, praemiserunt scientiam exploratricem futuri consensus conditio nate , aut ab si lute r atque inde petebant discrimen electorum a voluntate creatata, Vt a prima radice,&'D. Augustini decretum &auxilium hunc consensium prquisium Voluntatis praeueniens, multis calumniis lacessebant, quas sepra retulimus, nu
Ium locum habituris. si D. Augustinus concessisset discrimen illud electorum ut a prima radice repetendum esse, non a voIuntate diuina praedestinante, & dante consensum , sed a voluntate creata, sub adiutorio possibilitatis
gratiae non negatae reprobis, quam determinarent, atque se ab aliis discernerent. .
Hinc facile est quatuor Salmanticensium ,& totidem Ioannis a sancto Thoma Argumenta ex hoc D. Augustini testimonio defendere, aduersus vitilitigationes prope in finitas , quae habentur Disputatione 3. Num. s. ad Num.s . & Disputatione 4. a Num.1 s. ad Num. 26. Ea enim, ut serie Pelagianorum haeresis late probatum est, controue
sa vertebatur, D. Augustinum inter & Pelagianos, & Semigelagianos , quaenam seb adiutorio Dei, radix prima esset dii riminis electorum, a reprobis, quoad vocationem , & praedestinationem ; an voluntas diuina, dans &praedestinans fidem . & vi praedestinationis cognitam, sui voluntas sata adiutorio gratiae praevisa conditionale,