장음표시 사용
431쪽
nate non minus assensum piorum , quam diliensem eiu Proborum attingeret. Tertiam gratiam constituebant in quibusdam reliquiis primae integritatis, seu in naturali Possibilitate boni. Ita tradit Hilarius: Excludι pu ne omis em praccinnriwrarem , si nibit quod per eum axeirem sis hominibu remansisse dicaturi Nattam denique gratiam generalem agnostellanis actualem internam, suffrientem ad credendum, non ad operindum , ad ruimus eiuslem generis, qua pri- mus homo stante innocentia , ad recte operandum di egere statuunt Concilia, qualem satetur Augustinus
ante has de gratia accuratius tractatas controuersias , tradidisse ante Episcopatum, libro primo Retractationum
Si has omnes Matias parandas homini credituro nolle dissilebantur Semipelagiani, quaerendum est Aduersit is P 'aliud di*rimen, inter Augustini & Semipelagianorum
cententiam, quam assignatam ex gratiae praeparatione , uasi omnem gratiam excluderent Massilienses ab initio: deii vel alias parari velint ex Augustino, praeter qua tuor enumeratas ex mente Massiliensium. Atque ut lolidius .
sit illud quod tentatur discrimen, inter praedestinatio nem ab Augustino praescientiae antepositam, Vel ad illam . consecutam ex Massiliensibus, agnostenda est gratiat. Per se essicax, qua una possunt hae duae sententiae distingui. πΑtque hinc eolligere est , immerito Salm1nticenses
& Ioannem a sancto Thoma accusari, perpetua quasi ilP, Iusione nitas, dum indistincte interpretantur de praescien- 'aia conditionata, seu stientia media, quae semipela-3bgiani passim dicunt de praescientia meritorum. Vtomi beam Argumenta, quibus probatum est Massiliensium . . sundamentum praecipuum, esie veritatem conditionae eorum ante omne Dei decretum; hoc nouum superioribus addo etiam ad hominem: nihil ex Aduersariorum .di . mente medium esse potest inter praedefinitiones ab lus 'tas , & essicaces , ad voluntatem Dei generalem , &coi 1 ἡ ditio natam siluandi homines; Atqui Massilienses abhor-- . . ruerunt a praedestinatione, & definitione quacumque , abselura, & ea de causa calumniati sunt Ausumnum, ra-iti huiusmodi decretorum artificem esse, & Patronum;
432쪽
ut jam tetulimus, praedestinationem constituerunt conditionatam & inem cacem , atque a voluntate humana suspensar. : Ergo scientiar meoiae adhaeserunt, quando. quidem nullum est inter haec duo extrema medium , maxime cum ex praedestinatione conditionata Dei, non pos-siit sequi, nec subinde cognosci euentus absolute futurus , nisi ex eadem radice, a qua Aduersari j volunt profluere Veritatem, & praescientiam conditio nate futurorum, nempe ex suppositione euentus , quem non min s deteraminatum censent de conditionatis, quam de absolutis:
hoc se lum discrinsne , quod rerum series necessaria ad
productionem rei, cum penes Deum sit, de suturo absolutorum, decernit ponendam , negat conditio natorum. Quis vero adeo stolidos dixerit Semipelagianos, aut potius in Deum in ios, ut unius libertatis creatae Curam
habuerint, neglexerint diuinam ς & rerum seriem , ex qua furura ponenda sunt, aur susipendenda, nihil voluerint ad Deum pertinere 3 Si hoc nec cogitari potest citra
crilegium , nec de viris doctissimis , & Christianis fingi ,
nisi temetet immerito dicuntur Thom istae perpetua illusione falsi dum a Semipelagianis praedicatam futurorum praescientiana, vel de sola conditio nata interpretantur. vel quae praeeat absolutae, & in illam transeat vi decreti diuini , praeter quod sic explicare Omnino conuenit mentem Massiliensium. Atque id fatis aperte euincunt Salmanticentes, ex Prosperi verbis Augusti mina rogantis, sibi ad hanc quaestion ena responderi : Virum per prascientiam p. e stare propositum generatim, an per xens ,ra causarum , o species personarum, ista varientur . me quia diuersae sunt moraraones , in iis qui nihil operaturi seruantur, quasi solum Dei propesitum videatur exi καί Ad paruulos alludit Prospex his verbis, in quibus videtur esse solum propositum sine praescientia meritorum in iis autem prosequitur Prosper j qui aliquid boni acturi fianti per praementirim possit stare propositum Z Hactenus Prosper. Quaestio subiecta Augustino latissime patet , & omnes adultorum, aut paruulorum ambit status, quoad omnia futurorum genera ; quidni ergo de futuris conditionate, perinde ac de suturis absolute , explicare liceat,
quod proponit Prosper, utrum per praescientiam possit stare propositum
433쪽
' Quare omnino gratis Numero o. dicitur, manifestum este paruulos in eo distingui ab adultis, quod in par-imiis videatur essit solum prop0situm sine praestientia; in adultis propositum stet per praescientiam : nam illud dincriinen inter paruulos de adultos,nullis Prosperi verbis in-snuatur rimo poliremis verbis videtur hanc differentiam Precludere,cuin addit n ve omniformiter beet d δε ρ
nih/i Id quisum nque negotii. rum , quod non scientia di-uma prauenerat 1 ria nihil sit boni, quod in noctram par-ncipationem inoἡ Deo Authore defluxerit. Ad haec verba duo summe obseruakda occurrunt: primum quidem hac quasi tripartita quaestione, postrema parte tia sinuari, Num ubique prascientia propo sto ni-
ratur , musia rerum decernendarum attenta disserentia.
Deinde 'ltimis verbis rationem, quae huic determinationiTaueat, attingit; nernpe, quod nihil bora pini nobis ad-μenire , quod non a Deo authore de fluxerit. Ad hoc enini tandem caput reuocatur tota Aumstini cum Pelagianis,& Thomistarum cum Recentioribus controuersia , an rerum suturarum determinata veritas , sit ut a primara leo, a voluntate diuina , vel a creata r si' referas in Voluntatem diuinam, certissimum est , perinde conditio- nate, ge absolute futurorutia praescientiam subnixam esseptopo sto.
At inquies Augustinum agere de vocatione & saluto electorum, quae ad sutura absoluta pertinent: Ergo ii, tempestiuὸ aduocatur quaestio de conditionatis. Hoc Argumentum soluitur eadem distinctione qua ex seperiori Propositione obiectiones solutae sunt; conditionatorum
duo osse genera, primum eorum, quae semper conditionata manent, qualia sulit paruulorum merita , nunquam comparanda: secundi ordinis sunt ex Pelag. & Recentiorum principiis, merita electorum, quae in absoluta transeunt, Ubi eorum veritas conditio nate explorata fuit. Pertinet ergo ad qu stionem a Prosper propositam expendere,Vtrum praescientia cuiustunque suturi, proposito nitatur,an consequatur ad illud. Et hic est genuinus verborum Prosperi senstis quae ii,
tria membra diuiduntur Numero 7 i. nec distinistioni te,
434쪽
Mrus D. AvsvST. Ex PLICATUR. 379segno; sed male inde colligitur, nihil agi a Prospero,
. quam ut petat ab Augustino , sitne admittenda scienti P conditionMa , quasti non praecedat praesens, atque actua te decretum.Nec verius est quod additur, nihil colligi ex responsione Augustini, pro decreto illo scientiam condi-1i0natam antecedente : multo magis alienum est ab omni
vet'. quod dicitur ad Arundam partem quaestionis, resia: Ponsiam este ab Augustino negatiue, sicut ad priorem , & d postremam , quod omnium eadem sit ratio - de pro positum salutis sit independens a praescientia meritorum in partalis : in adultis vero'esse illius praescienti e causam. Hac enim responsione adscripta Augustino , euertiturcqntrouersiae statiis; quia nou quaeritur, an quaecunque
ratia praecedat consensiam volietatis , sed a qua duarum t. v a prim graMce; & undenam innotescere postre Deo conlensiis suturus, auex prop*Sto & gratia essicaci an ex Is Mositione futuri cohsensus voluntatis creatae, diuinum Proptatum, & auxilium determinante.Hla vero quia neget de scientia conditionatorum agendum, cum nihil sit . i qum inter effeaciam decreti, de auxilij; quo scientiam Utin oram reserunt post Augustinum Thomistae, Sc scien- tiri medim, quo Gagrahis & recentioribus confugien- . . dum est, si velint saluam diuinam libertatem, dum iaO-
Hinc facile est dessendere, quas a Numero L. Vsque ad Iem Paragraphi congeruntur in Ioannem a S. Thoma.ertum enim est ex vesa interpretatione Prosperi, an - pNescientia sit innixa proposito, iis est, an ratione decre-62 Deus sciat quid sit in . quolidet ordine futurum , esse
instauAram cum Recentioribu . Ex eadem interpretatione verissimum constat esse , quod dicit Augustinus, fisiorum Abraha, non'de ipsa pras entia ,sed de sed matione praemi e ι si futura erat ex vo-hin te determinante gratiam , fion a gratia dominante
'oluntasi, falso dixisset Augustinus , promissim . Deo as sua λά- inanione, non de suaprasilentia.
'N Hinc etiam deffenditur interpretatio a Ioanne a San- Thoma adhibita his verbis Augustini ex cap. I s. x. h. i. de Praedestinatione Sanctorum , dum negat,
435쪽
etus , qων omnia o eratur : neque enim sciti, aut
praedestinari potuit, ex praeparatione gratiar determinandae per voluntatem creatam. Caetera quae adduntur N mero 7 . & sequentibus, repetuntur ex iis quae de scientiae mediae sundamentis dicta sunt , 8c saepius resutata. Pr terea ad omni a locum habet distinctio insinuata dupi, eis suturi conditionati. Ea verbquae supersunt illo Parag. iam seluta sint , & iterum recurrent expendenda.
Referuntur tres postrema piis Piones.
QVAE supersunt, tres x eodem capite inertio As,'
sissim ε disputatae', longὸ sunt seperioribus improlbiliores, & ex una Pelasiani erroris contexta his .mnino ςuanescunt. Quis enim nisi apud antiqd ' - Pes, Vel non sincerus , credat aut asserat, inssilii credidisse destrui libertatem, ipsa necessitate gratiae, in . . Cunque modo essicacis, eri Q beneficis scientiae nudiae, & ideo pugnasse contra necessitatem pro tuenda libertii te, non coptra certum essicaciae modum , quamuis etsi inde impellerentur ad negandam necessitatem Mira est vis apertae veritatis, quae sui testimonium suamlibet inuitis'. & reluctantibus extorqueae. Consi lium animo insederat non minus firmum, quam necem rium, totam Pelagianbriam cum Augustino controuer
sapa reuocandi aA gratiae necessitatem, seclusa essicacia. . quia hoc unico fi io distrimine, secerni possunt Rece riores ab Augustini Aduersariis es sed tantus veritati s dor ab Antiquorum monumentis obortus est, & o o perstrinxit, ut non sit passa se obru; & taceri: & ideo ad 1 ' finem assertionis appositum est; et ex Da , perirentur ad merueniam neee em. Ers ispudiatum est , non obiter, sed ex prosen de essicacia gratiae. quandoquidem inde dicitur exclusa necessi s- gra Pelagianis , & ab Adrumetinis Monachis , negata Diti lis tras, quam gratiae essicacia. , Non possumus inficiari, quili initio haeresis Pelagian . usque ad tertium statum , acerrimὸ disputatum sit de
436쪽
MENs D. AvGVST. EXPLICATUR. cessitate gratiae, quam in totum negabant, ves liberi arbitrij sine ullis meritis concessi, ves legis & doctrinae nomine corrumpebant: sed non minus certum, quarto statu, & exordio Massiliensium haeresis, admissa ab illis quinque possibilitatis auxilia voluntati subdita,&ab ea via prima radice determinanda, ad consensum Primum conditionale, deinde absolute praeuisum, quo moueretur Deus ad dandam primum absolute eandem gratiam, deinde perseuerantiam, maioremque periectioiaem. Sed his omnibusab Augustino probatis , vel ultro concessis , disputation o ad auxilium quo oper rionis, quod actum , nec conditio nate , nec absolute prae uisium daret: & quodcunque salutis initium infallibiliter, inuincibiliter , insuperabiliter tribueret, quo uno tolli libertatem, induci fatum , &c. vociferabantur uno ore ae consensu: Ergo falsa est tertia Propositio, credidis te Semipelagianos destrui libertatem, ipsa necessitate diuina gratiae, ab Augustino assertae. Nec verior est 4. Assertio , D. Augustinum disputasse de necessitate diuinae gratiae, non de illius effocia cum libertate concilianda contra Semipelagian OS. Nec probabilior est quinta, Semipelagianos, nunquam adnibuisse doctrinam de scientia media, in usum conciliandi essica clam diuinarum praedefinitionum, cum libertate actio ianum praedesinitarum. Hae omnes Propositiones eodem fundamento fultae, convelluntur nostro Argumento, ex progressit Pelagianae haeresis deprompto ; unde constat admissa ab illis omnia auxilia possibilitatis, & a voluntate su spensa, damnato uno auxilio essicaci, sibi voluntatem subiiciente . a quo ut a prima radice, prosueret initium, & progressus salutis: atquctoc, ne)um relata a nobis testimonia, sed ipsamet loca ab Aduersariis adhibita
Quid enim aliud probat Prosper Num. 79. relatus, dum ait Oropositum electionis, quale ab Augustino tradi ferebatur ex Massiliensibus , euram resurgendi adimere, ta
trare , neqrae electus ilia n Ufentia ρυμ excidere ' Neque enim excludi potest industria , aut negligentia induci, ex suacunque gratia communi, subdita libero acbitrio, cum
437쪽
in ea exercenda , determinanda industriae Ost entandae, va n ea obiicienda negligentiae, lacus amplissimus esse possit; nec timendum superfluum fore laborem, nisi ex auxilio& actionis. Nec etiam ulla verissimili ratione remo- . ueri dicebatur omnem industriam , tollique virtutes, si Dei constitutio quaecunque geneialis , & conditionata. . humanas praeueniat voluntates, ab illis absoluta A essicax futura, sed ab ea tantum, quae id a se haberet, ante Omnem conditionate, ves ab rite praeuissim actum vo-
, luntatis ab ipsa dandum infallibiliter. Hinc fatum inclamabant m dita , & contendebant, quod eodem Numero insertu instratione , S mο- utione δώina has, re hominem cultatis Αἐbom in . . ruanium quisque ad malum: parique momento animum semelad vitia, mel ad rui'utem mouere. Certum est shaereta ticos lianc comparationem non promouisse, ad arithm
ticam aequalitatem , sed tantido ad geometri eam propor tionem, ut ex Iuliano alias retulimus r quibus' aliud addo Argumentum, illustrandae comparationi accommoda tum , Pelagianis necessariam visam fuisse gratiam, ad fa-
cilius, & Massiliensibus ad omnino conscendenduna per- , sectionis culmen : & tamen nulli putabant, ea necessitate .gratiae, tolli libertateret , & diligentiam , qua ut MemProsper ait , Hebant unumquemque ad corremonem V - profectum vocari m bonum esse posse r tibertatemque suum . ob hoc, Dei ad uiorao adiuuandam squod Dem iubet, ele- 'geris . quia satis esse putabant ad victoriam, quacunque gratia praeuentos, ad initium salutis, vel adiutos ad pe sectionem , ipsi gratiae dominari, non subiici, ex cuius usu se dignos ampliori essicerent, ac proinde prior es et
obedientia, quam gratia, cum a Voluntate prius quam a gratia existeret. Sed de his omnibus fuse egimus Attic. . . Paragrapho α. maxime ad finem. Et ex ditas eo loci, soluitur Argumentum secundum, cuius sensiis apertior est, ex his quae apponuntur ad mar ' . 'ginem, quam ex ipso textu. Certum est, opus curationis, secundum Massilienses, esse ex gratia, i id est Augi stiniana & essicaci: sed sanitatis desiderium, nolunt per- λtinere ad opus curationis: &nisi ad hoc sussiciat libertas, adiuta tamen gratia postibilitatis j nullam esse. Haec est vera mens Semipelagianorum, fusius explicata: ex in
438쪽
ι - .M IN S D. Ausus T. ExpLIcAT R. i 3 qua non video, quid colligi possit . nisi Massilienses, semi-augustinianos, & Sem catholicos eiIe , quod gratiari essicacem excludant a desiderio curationis , & a fidei, quam requirunt ad incrementum fidei, & falutis. Qua vero de causa sic distinguant gratiam , ad initium , & ad progressum salutis necessariana: 1iximus ita factum , ut salutem a nostra voluntate, ut a primil radice desiimant, causa seruandae libertatis. . . Argumenti patet solutio. Male enim dici me August. cap. m. doe Praedestinatione, Massilietisses ab oQni 1hidio pietatis se putare, remqueri, nisi aliqi inlusibi assignem , quod priores dent, ut retribuatur et S. Fata so', inquam , sic dicuntur putasse, quod non viderentur risi liberi, nisi aliquid possent soli,&sine gratia : neque enim hoc unquam etiam Pelagianis venit in mentem, sed' quod vellent gratiam ad initium salutis admittere, quartim ossit sebdita voluntati: licet ad pilagressiam paterentur gratiam cssicacem adhiberi, quo propius ad Augustinum, fluam Recentiores accedebant.. Hinc etiam patet solutio ad 4. Argumentuiti, quod . ita babet: eodem modo Philosophabantur Semipelagia. ni de fide, aliisque actibus .praeuiis ad curationem, quo'sagiani de tota curatione : hoc concedimus , '& proba Vinii est, si mentio sit de Pelagianis, quatio statu suae hae: sisa ac proinde falsa est Minor, quae superiori stibi ungi - Propositioni , Pelagianos negasse necessitatem diui-sr tiae ad curationem : nam ad minus concedebarat,acii r fieret. Vnde falsem est quod additur , nugas Ie tam necessariam ad curationem , quia destiari puta- libet, tem; neque enim a quacunque gratia Him 3 liberrati, sed ab ea, cui potius subiiceretur, quam ibi in haberet,atque hoc sensu interpretanda sint ' : x Aygustino reseruntur num.gr. : hismissantur Argumento quinto , Num. H. Causis es Aut no fatum obiiceretu, nos veras dedimus, Aem Moculi 4. Paragrapho 3. nec inficiamur legitiaene quae ex libro a. ad Bonifacium cap. s. itisinua ,s v is: Hie responderis , hanc ipsam Dei isneώoun- ' Ἀν--.--n merit. eqsimr, sed bona indebisAE , gratui 'rate laritur ,fatum potius esse iacendum. Sed in te haes vexta, ad legitimum sensum Ausu
439쪽
uini, & Semipelagianorum explicatum ad in
graphia. unde tantum hoc recolo , quid , Constit onate, seu absolute praeuidetur ardamsalutem utile, a voluntate creata,
Fossibili tatis, habere, vim meriti, si comtic in alia primo, & in abu secundo , si abs se
tur laturum. Vnde inseri Augustinus conj ' si transid tui huiusmodi actus a Deo, minis., &causam vocationis, &praedest
dammi: Augustinus tanquam haereticum, dicit, gratia Dei omnia hominis bona meri, scontra Pelagianos, qui ut notatur Num dasse Pelagianos legem, & liberum arbitrita mirent gratiam non adiuuare nisi meritum : ne uisio conditionale- aut absolute bono actu , tia communi, cuiusque voluntas est primal guens se ab aliis , quod Augustinus execratur . Nec difficilior est solutio trium quae sude m tragrapho Λrgumentorum, quorum primu insia Hieronymo, Arnobio, qui testantur lagianis destrui arbitrium, si ope alterius e Censebant de q cunque auxilio a voluntate M id. ; sed de illo ood volun ta ti domi naretur. 4mem obseruationibus soluitur secundu'. 'tum Nun i Oiss. cuius vis magis continetus
ma nen hi quam ex textu : Semipelagi auq initium fideinpnesse donum Dei, id est ex M liberuta. Hoc enim, eodem sensu quo supe secandum est: fidem, & quodcunque salutis initim oportere a gratia pomilitatis, & si sit ab eruacili tolli libertatem. Vnde falsum est , qt -d finem illius Argumenti , nullum fore in . nos Augustini Argumentum , nisi negaret co ἀ initium fidei gratiam ab illis constitutam , ad aliasque virtutes , praeter fidem , quasi nega iraelie figei, 3d vellent, ad alias virtutes, necet tantum gratiam sibάitam libero arbitri obiici tur quod non sitis perspecta. sit in pelagianorum, eo loci explicata , quod ad
. di in ea perseuerantia, requiterent tantum
440쪽
posito, nihil dubitabant admittere gratiam etficacem ad reliqua ustae Christianae opera. Vltimum Argumentuin desumitur ab authoritate Cy- priani, Ambros;j, & Gregorij NaZiangeni, quorum Testimonia retulimus Articulo I. huius h. Sectionis, quibus, docent in nullo gloriandum , quando nostrum nihil est, quo ad salutem possimus nos ab aliis discernere; undet Eratia essicax, quae voluntati dominetur, necessaria con- Iecutione infertur. Quid vero inde commodi possit capi ad praesentem controuersiam, non video : nec intelligo vim Argumenti, sit plus negent Semipelagiani , quam amrment isti Patres, horum testimonium non posse 1tissicere , ut illi conuincantur: Atqui sussiciunt , ut ait Aligustinus: Ergo illi non plus negant Facilius hos nodos est secare, quam dissoluere. SS. Patres relati astruunt gratiam essicacem ad singulos actus bonos; id negant Semipelagiani , & ex nobis requirunt ad initium statutis gratiam sussicientem, ex Aduersariis , nullam : Ergo reuinci possunt autholitate Cypriani, &c.
Refellitur quina Propositis. NIA 1 et improbabilius est quarta Propositione; qua
asseritur Augustinum disputasse contra Semipelaia gianos , de necessitate diuinae gratiae , non de illius eme . Cia , cum libertate concilianda. Haec assertio cum Numero 3 . deaucatur ex seperioribus , maxime ex proxima, quasi consectarium, iis iam euersis omnino cadit , adde confutari tota serie erroris Pelagiani, maxime ex dictis Paragrapho 3. 4. Art. 3. dc Art. 4. Paragraph. 'χ. dc. hoc commodi habemus ex contexta a nobis historia Pe lagianismi, ut uno conspectu inspiciamus, quid veri, qui falsi habeant, quae de ilirium haereticorum mente referuntur. Atque ex multis duo tantum recolenda sunt, quae& sufficiane refutandis omnibus, quae congeruntur Paia
Imprimis id certum est, Pelagianos quarto suo statu, δἰ Semigelagianos primo, plutima admisisse genera