장음표시 사용
441쪽
xiliorum possibilitatis , & nulla timuisse, aut recusasse subiadita voluntati ; quia ex illius usu, & determinatione, desumebant tanquam a fonte volendi, & Vt a prima radice, salutem electorum; & tantum caui in sibi, & abhoruisse ab auxilio quo operationis Vt ab excidio libertatis: quo tandem reuocata Rit, cum Pelagianis & Semipelagianis
Augustini disputatio , illud genus auxilij excludentibus in totum Pelagianis a progressu salmis, quod Semipelagiani ab initio salutis, & fidei, eiusque perseuerantia semouebant ad alia opera nihil verebantur concedere. Id unuin miror tota Disputatione cui respondeo,tacitam, & omissam distinctionem auxili j possibilitatis, & actionis, seu auxilij sine quo non, & auxili j quo , cum praecipuum & forte
unicum sit omnium controuersiarum caput: nimirunclxe visum est, hanc distinctionem issimulare, quod nulla
tergiversatione, nullis cauillis eludi possent Argumenta, quά inde depromimus pro decretis conditionatis aut a Iolutis scientiae mediae capitaliter aduersis. Aliud quod obseruandum moneo, ex superiori consequitur, quamcumque fidem, vel actionem, consecutam a voluntate praeuenta auxilio po ibilitatis, exclussi auxi- Iio actionis esse ut a prima radice, a Voluntate applicante auxilium possibilitatis; & praevisam conditionale hahere vim meriti in actu primo, id est assumi aptam in rationem meriti, & re ipse assuihi absolute praevisam; idque Au sustinus & Prosper extorquent a Semipelagianis, quam-1bet reluctentur, & Vim meriti eleuent. Haec omnia late probata sunt locis citatis, & legendus est omnino Parag. a. Articuli quarti. Hinc conuellitur Argumentum primum Numero concedimus regulam constitutam, non esse, Unde melius intelligamus, quid eperit Augustinus in hac cori trouersia, quam ex propositione quaestionis disputandae , & ex diis utationis conclusione: sed negamus quod assumitur, inde patere totum hoc negotium , non de essicacia diuinae gratiae, sed de illius necestate fuisse; quia tandem deductum est, ad duo genera auxiliorum sine quo , & posis bilitatis Pelagianorum, quo de actionis Augustini. Pti. nab excluduntur decreta ad omne futurum: secundo stabiliuntur: ex illo consequitur gratiam dari secuti dum metita nostra, quo dicitur eodem Numero , reuocatam con
442쪽
trouersiam ,& nos vliro concedimus : sed ex altero dedu cit Augustinus erroneum esse gratiam dari secundum me lita nostra, id est , ex praeuiso conditio nate, aut absiolute nostro consensu a voluntate, Vt a prima radice gratiam
sibi subditam determinante, & socyndum Scripturarunt fidem, probat Augustinus libro de Praedestinatione Sanctorum, fidem esie donum Dei, profectum ut a prima radice, ab auxilio, & decreto Dei, ante omnem illius praeuisionem. Idem statuit de perseuerantia libro altero
de Dono Perseuerantiae : ex quo refelluntur quaecumque Ulo Numero , & sequenti, fuse congeruntur: δc patet res ponsio ad Argumentum quo tota disputatio clauditur , Hoc tantum contendit Afugustin- ab Aduersariis , quo et to , causam sibi videtώr ita profecto esti sequi impetrata confe - nee tutis gratia antecedentis initium fide; , se perseraesentiam, &c. vi etur sibi cassam obtinuisse. Adhibenda est distinctio huic Propositioni, falsam este de quacumque gratia possibilitatis,& veram de gratia actionis, a qua Pelagiani abhorrebant, Semipelagiani excludebant a fide , eiusque perseuerantia, ad alia opera admittebant. Aug. contendit contra Pelagia nos, ad singulos actus pietatis, & contra Semipelagianos , malε ab dilis distinctam fidem, lab aliis operAbus pietatis, & quam ad ista concedebant gratiam, non debere salua fide, exulare a perseuerantia , vel initio fidei. Hine etiam desiumenda est Responsio ad 3. Argumentum Num. 91. Prosper petit sibi ab Augustino respoi deri, qua ratione auxilium qπο actionis a Pelagianis permis sum ad caetera opera, negatum ad fidem , quo uno ait. non messiocrem Pelagiana prawtatis, ta virulentia juris nutriri, si ρrincipium salutis male in homine collocatur , flet eum libertate, F violetur rara anasides hae dissentione. Controuersia sic explicata, euidentissimum est dari locum praedefinitionibus diuinis , exclusia sicientia media, suae ad nillil utilis est, nisi promouendis illorum consiliis, qui posthabita diuina voluntate, & gratia, a fonte
molendi, salutem repetunt. Sed, inquies modus saluandae ibertaris , qui non tollit diuinae gratiae internae, ac supernaturalis necessitatem, non
violat fidem, nec est erroneus, Atqui modus saluanda
443쪽
libertatis, exclusa: essicacia decretorum antecedenti, ae independentea scientia media, non tollit necessitatem internae diuinae gratiae, ac supernaturalis : Distinguo Minorem, non tollit Iarcessitatara gratiae cuiusCumque possibilitatis, esto Minor: non tollit gratiam actionis Augustinianam , concestam a Semipelagianis ad Omnia opera, Praeter fidem , Nego Minorem. Ue Consequentia viderint Aduersirij, an cum Augustino conueniant: quod unum disputo: quia Argumentis ago, non Censuris. Caeterum inde deducit August. consequentiam erroneam meritum gratiae praeire; quia meritum ad operationem Pertinet: ea vero quae a voluntate proficiscuntur ipsi siubadita, & ab ipsa determinanda, prius sunt a voluntate, quam a gratia ι ac proinde obedientia, subinde meritum prius est a voluntate, quam a gratia, quod ut erroneum insert Ougustinus Aduersariorum est curare,non
meum , qua ratione se ab illis Augustini testimoniis eae pediant. Eadem interpretatione, & responsione, re Ilitur 1. Argumentum Numeri 92. Praedestinatio, Pro qua puonat Augustinus contra Massilienses , de qua cum nostra liberta te concilianda sollicitus est, non est alia , quam quae lasertur necessario, ex eo quod initium fidei, de perseue tantia, usque in finem sit donum Dei, & quod gratia non detur secundum merita. Verissima est haec Maior, nec minus falsa est qua adiungit ar Minor : Atqui huiusinodi praedestinatio non est essicax illa, & independens a directit ne scientiae mediae; & cum iita probatur, qui negat praedestinationem huiusmodi, adhuc fatetur donum Dei esse initium salutis ,& specialem gratiam ad perseuerandum necessariam, & gratiam non dari secundum merita nostra : Distinguo propbsitionem , id satentur secundum verunt sensum Augustini, & consequenter ad eius princi-cipia, Nego : contra August. mentem , & consequenter ad sua fundamenta posita, Concedo. Et ideo emugiunt notam haeresis , non tamen falsitatis, in consequentiae, &dissentionis a dyctrina& gratia Augustiniana. Et hoc confirmant, quae obiiciuntur Num. 93. & 4. quibus male Respondetur. Nam Semipelagiani, tantum aberat ut timerent laedi libertatem a gratia subdita libero arbitrio, ut nec etiam vaeremur gratiain essicacem, de
444쪽
ctionis, necessariam ad quaecunque opera dummodo niteretur gratia possibilitatis necessaria ad sidet initium , MPerseuerantiam , ut loco citato explicuimus. atque illi sunt de quibus ait Prosper ,-αώxjlιum infernum ad miritim fδει An vero vili hoc concesso fuerint Semi- Pelagiani, & Qbinde haeretici, an vero Catholici, quos exerte asseritur Numero ' . nolim pronuntiare, quia Acenseris abstinendum mihi indixi , contentus Argumentis , quae Lectoris subiicio censurae ; certum tameta
est. illos si Catholici essent, perperam ab Augustino no Din probatos.
Responsio ad Argumenta pro quinta Propositione
EA vero asseritur, Semipelagianos numquam habuis, se sicientiam mediam, in usum conciliandi efficaciam diuinarum praedestinationum , cum libertate actionum praedestinatarum , idque tribus Argumentis probatur, quorum primum Num. ys. est merum Sophisina , de ita habet. Qui laborat ut inueniat rationem, qua Dei prae- definitio concilietur cum libertate arbitrii, eo ipso supponit esse talem praedefinitionem : verissima est Major, sed Minor quaesiubiungitur, Massilienses nunquam supposuisse praedefinitionem Dei, actuum, de quorum libe rate selliciti erant, vel omnino falsa est, quia loco unius duas huiusmodi actuum agnoscere Semipelagianos demonstratum est locis citatis, maxime Paragrapho 3. Art.
quarti, generalem unam & conditionatam, determinan- clam a voluntate creata,absolutam alteram consecutam se
praeuii primum conditionatu, deinde ab lute actu voluntatis, a quibus praedefinitionibus cum gratia nulla proficiis- catur,nisi labdita voluntati, facile conciliabatur cum liberistate , & hanc viam concordiae intuerunt. Sed hac Minoris Argumenti vera interpretatione praetermina , adhibetuestera mere sophistica r non admiserunt Pelagiani,Th
mistarum l& ut credimus j Augustini praedennitionem Praeuiam ad praescientiam quamcunque futuri & illius undamentum: Ergo Massilienses nunquam laborarunt
445쪽
ut cum illa conciliarent libertatem arbitrij respectu actuum huiusmodi. Fallax consequentia, ne quid aliud
dicam: nam Pelagianorum unus erat scopus, si Ias prae- definitiones duas conciliare cum libertate, nostram. ero .
dc Augustinianam probare illi aduersam esse. Nec sortius est secundum Argumentum , quamuis Vrgeatur per plures paginas; laborat enim iisdem vitiis, de prodit ab ignoratione, aut potius dissimulatione mentis Pelagianorum, de duplici senere operum, & pra definitionum. summa est, duorunt genera operationum libe- Tarum , cum quibus conciliandae sunt praedefinitiones: Primi, siunt actio ises omnes, quibus post receptam fidemianctificantur iusti , & quoad illud genus . concedimus ex Rugustino in culpatam esse illorum doctrinam, nec ad il-Ja opera aduocare scientiam mediam , ut exploratricem.& conciliatricem definitionum cum actibus nostris : quia illos derivant ab auxilio efficaci actionis, & simili desnitione , a quibus , ut a prima radice profluunt, '& inde habent pleno iure vim donorum gratiae. Secus sentiunt de initio, & perseuerantia fidei; quam , ne pereat libertas ipsius adei & reliquorum, quae illi innituntur, contendunt profluere a praedefinitione, primum conaitionata, . dante quatuor genera gratiarum, quae subdantur liborci arbitrio,&transeat in ab lutam definitionem, vi prae- uita fidei a voluntate adiuta gratia, & ab ipsit Voluntate determinata profluente. Qua explicatione cadunt quae obiiciuntur , an Massilienses praedefinitionem admiserim : Respondeo ita esse, de praedefinitione primi generis
Sed instant, nimis nos propitios Massiliensibus, & Au-
sustinum cum Prospero , atque Hilario , accusatoren aniquuiri, & mendacem sacere. Absit a nobis adeo enormis sacrilegij suspicio. Qua vero ratione nobis conflatur Nempe hoc Argumento iam soluto: qui docet liberum aris bitrium non habere aliquid , nisi inuatum a gratia, & adiutum, docet non habere illud a se, nec sine gratia Dei adiuuante:&consequenter docet non posse praescres habuturum illud a', sed praecipue etiam a Deo. ita eleuante,& adiuuanter Atqui Massilienses ex me ita docebant, Ergo, &c. Ergo si quis contrarium exprobrauerit, calumnia
it, Λtqui contrarium exerobrauit AuSustinus
446쪽
Tota vis Maioris, quae est Argumenti neruus, & accusationis in nos, vel in Augustinum , dissoluitur eadem distinctione. Qui docet liberum arbitrium, &c. si sit adiu- tuiri, & eleuatum auxilio quo, determinante Voluntlitem ;Concedo Maiorem quoad omnes partes: Si sit adiutum auxilio sine συο non, possibilitatis, determinando per voluntatem siti discretionis, ab aliis ut primam radicem; Nego Maiorem quoad omnes partes. Atqui Massilienses admiserunt ad fidem auxilium secundi generis, ad caetera opera concesserunt auxilium primi generis: Ergo errarunt, quod non eodem rigore, & senis concesserint fidem, di perseuerantiam fidei, a Deo esse praestitam,& datam vi auxilij, & praedefinitionis, quo caeteros actus sciri, sine beneficio scientiae mediae,&esse vera Dei dona concedebant. Ea distinctione corruunt suae congeruntur Num. 6. & 97. quia non attenditur disserentia auxilij quo , &sne qMo, qua de causa tacetur. Tertium Argumentum quod a Numero 's. ncipit, pluries Alutum e sti sic vero habeti Semipelagiani, quoad duos tantum cassis, nempe baptismi paruulorum, & gratiae praedicationis quibusdam concessae aliis negatae , confugerunt ad scientiam mediam: Ergo quoad reliqua capita suorum dogmatum, ab illa abstinuerunt. Sed iam Q- lutum est, responsione millies iterata, ob Aduersariorum importunitatem, de duplici suturo conditio nato, quorum
Vnum manet semper conditionatum, alterum in absolutum transit, estque ad illud via: vera Maior est Argumenti, de primo genere conditio natorum, duobus Iantu annotatis casibus, Pelagianos usos scientia media ; salsum est de altero genere abselutorum . & conditionatorum, de quibus interpretari licet verba Prosperi, an ea qua sunst rusta ,sint accipienda prasita, primum conditionate, deinde absolute. Ad id vere quod obiicitur Numero Io scienti e mediae vim, & usum in hoc esse, ut eadem conditionate latura, deinde attingantur absolute, ita est: sed filsum est quod subiungitur, Semipelagianos alia semper facereconditionale futura ab absolutis; hocque, non selum multis Argumentis falsi conuincimus supra,sed etiam, ipsomet testimonio ex Num. 13. Epilogi. Nec detrecto iudicium eruditi Lectoris, ad quem pQG- uocatur Numero Di. Cui steratur perse sem, viscire --
447쪽
ot, ecquid respondeatur superioribus Argumentis , quibus hactentis probatum est , nullam vim conitare, nisi ex tacita, aut dissimulata distilictione auxiliorum possibilitatis,&actidnis . aliorum que capitum praecipuorum huius controuersiae intricatissimae per se, cui de industria plures admiscet, ludi tenebrae. His vero depellendis aduocandum est Argumentum a libertate Dei , cuius non est credibile, adeo Seini pelagianos ignaros, aut negligentes, ut illius nullam curam habuerint, vel non agnouerint funditus . tolli, si negetur , ad illam pertinere, praevisa veritate futuri conditionati, sub tali rerum serie, eam Vel apponere, vel negare ad suum arbitrium. Si hoc vero semel admiseris s de quo dubitare sit piaculum j quis non videat, nihil a Deo ex vi creatae libertatis certo sciri suturum, nisi praeeat scientia conditionata absolutae r quia haec non potest stare, nisi prius Deus ex sua innata libertate statuat quod sibi visum fuit, de illa serie rerum , ad futuri conditionati ab lutam productionem omnino necessaria Ergo quisquis agnoscit futuris conditionate , indepenter a decreto Dei actuali, inesse veritatem a Deo scibilem, non minus debet agnoscere priorem veritatem conditionati , quam ab solqti; alias libertatem Dei tolleret: Atqui huius impietatis nunquam accusiti, aut suspeeli fuerunt Massilienses : Ergo illo iudicio grauissimo euincitur, nullum futurum ab lutum a libertate creata, ut a Prima radice pendens , in eum statum deduxiste , nisi Prius conditionale cognitum, si ea rerum series ad illius productionem a Deo libere constituatur. Praeter illud Argumentum alia habet grauissima Ioan . a S. Thoma, quibus aegre re*ondetur a Numero Io . ad finem usque capitis. Euidens enim est, scientiam conditio natam non lasse perfugiu, & desperationis remedium, sed optatum praevisium , quo praedestinationis certitudinem, & praedestinatoriam statutum numerum a prescientia desumerent, non a diuina constitutione humanas Praeveniente voluntates. Argumentum hoc vim habet
etiam ex Aduersariis, qui nihil medium patiuntur ad certam praedestinatior em,nisi scientiam mediam, aut decretum Dei essicax : non patiebantur hoc secunὸum; Ergo Tecurrebant ad scientiam mediam, cuius beneficio tot
illa moles niteretur, alias casura. Addemus his aliquid
3itimo huius Articuli Paratrapho.
448쪽
MENs D. Avcvs TINI EXPLICATUR. 393
Responsio ad Caput quintaim Di putationis tertia primum Disput. quartae.
cteriis, & fareasmis., ita volui, Vt mihi non permittam, iis quibtis, Ioannes a sancto Thoma, & Salmanticenses , pastim illiberalius habentur respondere. Qirare breuius erit borum duorum capitum examen , quod prae caeteris disiputationum partibus , abundent huiusmodi sugillationibus, & ipleraque habeant ad res facti spectantia. de quibus vitilitigandi, & inuicem mordendi, nullus sit finis.& modiis. Visumtest tamen semota omni verborum acti. monia , Argumentis , si quae occurrant ad rem facientia,
breui respondere. γSuperioribus obseruationibus hanc adiungo, quid Augustinus, quid Semipelagiani de scientia media senserint, quid compertum habeant intelligi posse, si animaduertamus, tria omnino de scientia media inquiti: primo huiusmodi sicientiae rationem, & notionem; an scilicet constet saturis certa veritas a Deo scita, ante omne de- Cretum actuale, quo Deus de illis producendis aliquid statuat, etiamsi suspensa sit rerum series, in qua praeuidentur futura, si poneretur. Deinde disputari solet, de liuius scientiae sic explicatae usu legitimo, qualem putant Recentiores, ad quem ipsi adhibent. Tertio denique abussim , in quem delapses fatentur Massilienses meritis
Paruulorum, & adultorum morte immatura interceptis: non potuere vero Semipelagiani scientia media abuti. quin eius ratio quae est prima pars nostrae distinctionis ipsis prospecta esset: nec credibile eth viros acuti flara os la- 'tuisse, quam late pateret: quamque ad nostram , & Dei seruandam libertatem esset idonea. Si ita sit . quis credat ea interdum abussis, nunquam usos fuisse Hoc postremum ex duo biis superioribus necestaria consecutione deducitur. Primum vero ita demonstro. Cui certum est, unum futurum conditionatum ante
Oniae actuale decinium a Deo sciri ; nec ignorare,nec du-
449쪽
bitare potest, quin caeteris eius lem ordinis suturis certa 'veritas insit, & Deo nota . quia omnium una est ratio, maxime si 8ecreto actualininil opus sit, ad adstruendam illis veritatem : Ergo ex uno futuro conditionato, a Massiliensibus probato , reliqua omnia illis perspecta fuerunt, eaque accommodatissima explicandae diuinae, &nostrae libertati: Quis ergo credat, eos quibus una erat libertatis cara, abitas aliquando, nunquam vero uses scientia suis consiliis promouendis non solum utili, sed etiam ornnino necessaria 3 Ergo scientiae mediae rationem consecutis, praesto aderat . ad manum huiusmodi scientia etiam non aduocata Aduersariis lacessendis, aut arcendis efficacissima.
Eadem obseruatio, non minus ad Aulistini, quam
Semipelagianorum metem consequendam,accommoda
ra est. Certum est abusum stientiae mediae Augustino compertissimum, cum eo suis Argumentis Semipelisianos ampulerit. Deinde non minils euidens est, subtilissimum, di iuxta sapientissimum Doctorem, eae huiusmodi abusuPotuisse assurgere, ad indagandum huius scientiae ussim, & si veram comperisset, strauisse sibi viam ad illum, omnino ex Aduersariis necessarium, conciliandae sibertati Bostrae cum diuinis decretis, & auxiliis. Si id potuit, omnino debuir. Qua enim ratione, eximes virum Sanctis-sunum, a reatu tot malorum, quae ex huiusmodi dispurationiSus nata erant, de plura timebantur : Cum certam. - tanta, pulueris exigui L eomposta fuissent. Haec omnia fieri bono scientiae mediae usu, qua male abutebantur Massilienses, unde certa fierent decreta, &iuxilia diuina, illaesa libertate. Vel ergo huius scientiae ratio, sui Perinde nota Augustino, & probata, sicut eius Aduersariis; aut nota quidem , sed improbata: si hoc ultimum admittas; nihil tibi reliqui facis, commune cum August. Si primum velis. Augustinum reum peragis eiusdem sceleris, quo Apostolus grauat Philosophos, nempe veri in talis per summam iniquitatem detentae, omnino ne cellariae ad Ecclesiae componendas dissensiones. Si dicas abusum huius scientiae damnatum ab Augustino, Vsum Vero rationem , cum auxiliis, & decretis auillo assertis, conuenire. Si ita sit , cur Usemer Augustinus, banc concordiam ς α conuenienum suorum .cum
450쪽
scientia media dogmatum , non aperuit Cur tacuit, cui e semel manifestata, desitura essent tot scandala, quibus Ecclesia premebatur ι ea vero occultata , aut tacita, inua rescerent scandala , & maiora timerentur Cur Aduersia-rij, in scrutandis Augustini scriptis, adeo amuli,& eloquentes obmutuerunt , cum unum ex Sancto doctore locum , ad suae causae patrocinium , arripuerint, quo Vi debatur hanc scientiam mediam innuere: neque enim oportimior, aut necessaria magis occasio poterat Augustino Occurrere, sitam mentem aperiendi, & gratiam cum libertate conciliandi huius scientiae beneficio, cuius sublato abusti, & ratione comperta, non poterat usum legitimum non probare, imo nec tacere. Sane hoc silentio,
plus Ecclesar nocuisset Augustinus, quam tot striptis de gratia, & libero arbitrio libris profuerit. Atque inde refelluntur tres ad Argumentum Salman licensium, responsiones, si decreta & auxilia gratiae ab Augustino defensa, conueniant cum scientia media, immerito ex illa scandalum passos Pelagianos, quasi libertatem tolleret, nec potuit illud scandalum negligi ab Austino , cum in promptu haberet remedium , deductis ad scientiam mediam sitis dogmatibus: Atqui ex Asuersariis, Augustinus nunquam adhibuit scientiam mediam, ad se-
mouenda haereticorum scandala, vel infringenda Argumenta, cum tamen ad hoc necessaria esset responsio huiusmodi , si veram August. putabat. Nec dicas, immeriti, Pelagianis scandalo fuisse doctrinam Augustini ι quod ut secunda responsione insinuariar,falsb delibero arbitrio sentirent, tolli non solum emcacia sed etiam necessitate gratiar, si cuiusquam auxilio
etiam Dei egeret: Sed hanc responsionem lateressitauimus Paragrapho superiori. Falsum enim omnino est, Pelagianos ad quartum sitae haeresis statum, multoquem inds Massilienses , huiusmodi libertatis notionem con finxisse , cum omnia auxiliorum genera , quae in conseiam sunt apud Catholims , admitterent, Uno excepto auxilio quo actionis essicaci, quod execrabantur, quasi liber
Inde refellitur tertia selutio 1 doctrinam Augustini, licet con nam scientiae mediae, suisse scandalo , quod non
satis redacta fuerit in usum intelligendae concoratae liber-