장음표시 사용
471쪽
tinnar etiam non aduocata aut attenta scientia media rqua ratione Lessius explicat negotium praedestinationis ;qua vero re dissentiat a Semipelagianis non video . & si consentiant, qui fieri potest ut Catholicus sit Lessius be-i ne usus scientia absoluta,semota conditionata, & haeretici
sim Semipelagiani, eodem huius scientiae usii Dices hoc distare a Lessio quod praeuisium absollite ini-
cum fidei velint esse ex viribus naturae, nullomodo a gra tia praeuentae r neque tantum esse mutari finalem , sed etiam meritoriam collationia gratiae. Sed hoc discrimen fictilium est: quia hunc usum volu 'itatis repetunt, sicut 1 Lessius a gratia generali alutis omnium hominum quos Deus instruit mediis siissicientibus, eorumque usii a cu-ausque voluntate fit meritum seu gradus, non tam ad 0-sam Sratiam prius collatam , sed ad nouam nempe ad fidei incrementum , ad perseuerantiam , aliaque bona opera, quorum ille bonus usus sit causa non solum finalis, sed etiam essiciens meritoria, Ec impetratoria. Ergo nihil disserunt Massilienses a Lessio, ae proinde iniqua ea sententia, quae in eadem causa Augustinum , & Lessium catholicos , Massilienses haereticos pronunciar, ab usa scientiae absolutae non alia ratione adhibitae, quam a Les fio, & ut supponitur etiam ab Λugustino. Eodem Argumento resellitur responsio Numeri 7 . ex, distinctione cause finalis, & meritoriae: utrumque enim enus exercet praeuisus absolutὸ bonus usus trimum qui em comparatus ad gratiam , a quaprofluit, cuius nihil prohibet esse causam finalem, sicut sint operationesJo
aenti xum, a quibus eliciuntur ι iram ex communi estatoe Potentiae instituuntur propter operationes. Vicem autem cauta meritoriae habet a stus collatus ad incrementum fi-- Hei, & perseuerantiae. Quare idem videtur esse sensius Massiliensium, & aliquot Recentiorum, & si sit Catho . aicus, & tamen ab Augustino valide impugnetur, qua satione lueresis notam etagerit Augustinus, doceri ve-
Neque enim vetum est, quod additur Numeto s. Argumenta D. Augustini ed omnia spectare,ut obtineret necessariam esse gratiam , qua fidei ' primordia praeuenirentur: atque ita vapulare apud Catholicos Massilienseu
omnibus modis, quibus probatur gratiae necessitas, a qua
472쪽
finguntur asserere Initium salutis .omnino independens. At non magis negabant Massilienses, quam Recentiores omne initium salutis a voluntate creata prosectum, prae- ueniri voluntate generali Dei ,saluandi omnes homines, non otiosa, sed collatrice mediorum, quae ad inchoandam salutem sussicerent, ex quorum bono usu , quisquesbi gradum faceret ad gratiam incrementi fidei, & perseverantiae. Neque sic disposita serie gratiarum, in illud principium impingunt, principium meriti non cadere sub merito: Neque enim meritum praeui si ab lute consen- isus, comparandum est ad gratiam a qua profluxit ut i . lprincipio : sed ad gratiam quae sequentium actuum sit causa. Nihil opus est expendere quae Numero, habentur; cum sint consectaria superiorum, quae iam refutata
. Defenditur Argumentum Ioannis a Sancto Tho- i lma de Dono Perseuerantia. l
HI N c etiam defenditur aliud Argumentum Ioannis
a S. Thom. de Dono Perseuerantiae, cuius vim se explico, De huiusmodi dono tres sententiae omnino esse Dossunt. Prima illud absoluit ab omni influxu gratiae: de nanc immerito Massiliensibus attribui demonstiatum est. Secunda opinio. derivat perseuera otiam ab auxilio possi- bilitatis ,rx cuius bono usu praeuiso , conditsonatὸ aut absolute decernit Deus illud conferre, siue bonus usus sit ratio, quae ad id mouet, siue conditio sine qua non conferretur. Tertia sententia deducit donum perseuerantiae ab auxilio quo assionis, unde infallibiliter emanat 1 & qui illud accipit, non potest non perseuerare , etiam si nulla praecesserit praeuisio boni usus, seu conditionata, seu absoluta, nec attendatur huiussinodi usus ut ratio Vel conditio ad perseuerandum. His ita explicatis, certum est Massilienses primae sententiae non adhaesisse, & abhorruisse ab extrema , ut ab
Augustino inuenta, contra caeterorum Patrum mentem:
Ergo secundam & mediam opinionem secuti sunt, & si
473쪽
MεNs D. AvGVST. TEPLICATUR. 4h Catholica sit, extrema veri, fit haeretica , quo loco h bebimus Augustinuiri, qui postremae adhaesit, duabus Ω-
perioribus damnatis, quod donum per liuerantiae repet rent ex bono usia, vel semoto omni auxilio, vel sub adiu rio gratiae a voluntate creata, ut a prima radice 'profecto Atque hoc ensu interpretanda sunt Verba, quae ex Massiliensibus refert Augustinus de Dono Perseuerantiae cap. II. Tamquam fidem habere, F 1n - η 1Me ad nem perseuerare , non a Deo acciρι m/- , nostrum esse eon rendum: Non quoci reuera nulla praeuenti gratia credamus, & perseueremus , sed quod utrumque habeamus inobis subadiutorio Dei, nostra voluntate determinato potius , quam determinante voluntatem, ut non nisi perseuerantes simus. Idem est verborum Hilari j senses, reserentis opinionem Massiliensium, reuocantium perseuerantiam, nota ad emcaciam gratiae Dei, sed ad praeuisionem Vsus gratiae, ex nostra voluntate gratiam applicante. Quod vero additur interpretandum esse Augustinuni, cum ait donum . perseuerantita peris non pos, de consequenti necessitate,
quae aliquo modo pendeat ex si1ppositione liberae determinationis , quae praeuisse sit absblutiΙ, vel conditionate, id- ue conuinci decreto Tridentini, & totius Ecclesiae sensu, e resistibilitate libeti'arbitrii aduersus essicaciam gratiae, iani supra occupatum est, ex Thomae Lemo S responsione. ad eandem Vastidae obiectionem , & infra plura addemus. Interim cum de mente Augustini, haud dubiὸ consentanee Concilio Tridentino disputemus, & certissimum sit dissentire a Massiliensium opinione, inter duas extremas media, vel Augustinus damnandus est haeresis, vel ea secunda opinio non est senstas totius Ecclesiae. Neque enim. licet consuetere ad primam Opinionem, Ut proprium er- rotem Massiliensium : cum nihil magis sit a vero alienum, & a mente Massiliensium, illos excludere a perseuerantia omne genus gratiae qua nostra Voluntas praeueniatur: & cum hac accusatione falsa nitariar solutio om nium Argumentorum, ea conuulsa, superfluum est ex
Pendere quae Num. S. & 7'. de Dono Perseuerantiae din
Non dissimili Distinctione & Argumentatione desen ditur valide aliud incommodum, quod ex scientia med ἀ
474쪽
deducit Ioan n. a S. Thoma de praedestinatione; de qua totidem dari possunt, quot de perseuerantia opiniones, eodemque sensu distinxinius , ut prima statuat praedestinationem fieri ex prantiso solas naturae viribus bono usa voluntatis ι altera ex actibus bonis, sub gratiae Dei adiutorio praescitis, siue sint motivum, & causa, qua fit praedestinatio, siue conditio, sine qua fieri nequeat , salua decretorum celtitudine, &nostra libertate: tertia denique, seclusis duabus opinionibus, praedestinationem delendat, ante praeuisa quaecumque merita, vel rationem, .ut conditionem praeuiam ullam. υCertum est, Massilienses nec primae, nec postremae, sed mediae, & secundae adhaesisse. & Augustinum illis ad- . rersatum esse: Ergo tertiam secutus, est cui cum scientia 'media repugnet, manifestum est quod contendit Ioann. a S. Thoma scientiam mediam viam aperire ad praedestinationem Augustino improbatam ; quia ad minus aduocatur ut Deo praedestinanti subijciat bonum usim nostrae voluntatis, quo fiat ut causa, aut conditione, siae qua fieri nequit: essent probandae huius, & superioris Λrgumentationis partes singulae, nisi omni Argumento validiorem haberemus Molinae confessionem, qui prima Disputatione in Art. . Quaest. 13. primae partis nos verbis expressis docet, quaecumque assumpsimus distinctionuin membra, de suturi conditionati praescientia sine ua fieri ait non posse praedestinationem, ac proinde sine fui 'ro huiusinodi conditionato, a quo praescientia haurirur.
Licet videatur negare astumi ut causam aut rationem praeis
destinationis , hoc tamen ipsis concedit eiusdem dispuratio. Membro Io . de Christi, de Deiparae praedestinatione his ver bis: Verisimile esse quod o- anim- Christi, ει metinu, pra-derit De ν me ἐών , quam μυκών, rosisa innata tibertate , ηυμων sua libero arbitrio ; eaquamatione, . in ta tam dimitatem/otius, quam cauram Dif
De Augustino tria asserit, & ex illo reseri, ac restiui Iόannes a sancto Thoma. Primo, quod praescientiam il-
. lam , vel futurum conditionatum voluntatis creatae bo. num usum,ad praedestinationem nullo modo aduocaueris. neque ut rationem, neque ut conditionem sine qua fieri
nequcax ; unde ait nata bemipelagianorum scandala Epi-
475쪽
stolis S S. Hilarij, & Prosperi ad D. August. quddscilicet non addiderit fuisse, non sine praescientia , quod proereati arbitrij libertate esset futurum ex hypothesi, quoa
in illo rerum ordine collocaretur , 'habitaque confideratione usus talis futuri,licet pro qualitate illius dona gratim praedestinationis non conferrentur, eo tempore M. suos ex fidelibus turbarianis memmit Premiasis . Et Prosper petiit ab eode doceri, quomodo diluatur id quod Semipelagiani dicebant,propositum,& praedestinationem Dei secundum praescientiam dari. obseruat secundo Ioannes a sancto Thoma, & miratur Molinam verbis superioribus addere, si Aluust. ει nom- eanseatirentur de hae re , res inderent, non θυμpradestinationem, es reprobationem fine hae ρ - βινο- νia , hasitisque consideratione tiberi arbitrij , tametsi non ut pro qualitate sirim dona gratia , es pra sinat.
ab eo eonferrentur. Et hoc secundo asserto, merito ait Ioannes a sancto Thoma, Molinam siti immemore ccespitasse, cum ait, si de illa praescientia fuisset consultus, eum non negatur Im ; cum tamen ipsemet verbis relatis agnoscat, inter alia explananda ab Augustino, Prosperum effagitasse, an danda esset praedestinatio secundum praescientiam. , nempe conditionatam, de qua ipsemet interpretatur quaestioliem a Prospero propositaim Augustino.
Sed tertiam quod superioribus addit MolIna, illiquo
Obijcit Ioannes a sancto Thoma, omnem superat stu-POreme tamen acerrisse Augu=num ad hane ρ sciantiam, γ ssantum conduceret ad AUerendam να- duritiam, quod nullo habito respectu ad usum liberi arbitrij, etiam sub conditione futurae, Deus 'uosdam elegerit , alios reliquerit: ο anterim dum Fub eis eati ne Diuus AvMn. ad hae nou attendit, de solis praedestinatis intellexit illum locum D. Patili, qui muli omnes hominas se Mos feri. Miratur & merito sane Ioannes a S. Thomae,.
ausum seribere Molinam August. in his rantrouersiis se, caluine positum,rem 1 o. Sumini Pontifices iubem sequi. ut Magistrum totius Ecclesiae tutissimum, & ut sydus sul- gentissimum. Haec omnia deprompserat Ioanne a sancto Thoma ,
476쪽
Molina, quibus intricatum ita putabat, Vt negaret se ex.pedire potie. Eius definitionem videntur Recentiores in speciem abi jcere , nec reducendam putant communem doctrinalia ad peculiares eius sensus, si quos habet, quamquam hoc loco minimὸ dubitent, eι- aventiaeque e Frianis hominem, ex his ea - auoia rum 6A-ὶ nee cespitis sem inpian . Sed cum Ioan n. a S.Thom. tribus Molinae assertis addiderit argumentum ad hominem apraedeltinatione Christi, & Deiparae; quae sit exem-Plar nostrae facta ex praeuii illorum bonae voluntatis via tanquam ratione &motivo electionis in tanta n dignita- tem prae caeteris electis: mirum est has omnes obiectiones diminutatas,aut praetermissas omnino, cdm tamen essent dissoluendae,& expediendae,ne ex quibus implicabatur cassibus auolaret facile,nec cespitaret in planum : neque enim
planum iter est quod habet tot praerupta,& praecipita. His omnibus tacitis, &omissis' dissicultatibus, Argumentum Ioan n. a sancto Thoma conrra Molinam, adla,c caput reuocatur, an salua fide possit defendi praedestinatio ex praevisis meritis . ad quam scientia media ste nae quidem viam , ut conditio sine qua fieri non possit,
non tamen necessariam , cum ea sententia connexionem
habeat, nisi vi essiciat possibilem. Sed dissimulantur Argumenta Ioannis a S. Thoma, non distatuuntur. Et voluissem aliquid responderi ad exemplum praedestinationis Christi de Deiparae, quam Nolina non tum fieri posse, sed verisimilius factam
credit, ex praeviso illorum voluntatis bono usu , non solum ut conditione, sed etiam ut motivo electionis prae aliis ad dignitatem Filij, & Matris Dei .. Non fuerat etiam dissimulandum simile Argumentum nostri Authoris, ex praeviso illo conditionale bono usu aliis electis gratiam conferri, & praedestinari gloriam ex mensura bonorum actuum, conditionatε praeuiserum; unde concludit sibi contradicere Molinam , ac proinde cassibus inuolui, a. Quibus facile non auolet, dum negat pro qualitate illius ' Rientiae, seu praesciti boni usus, δona gratiae , & praede, stinationis conserti. ν . HNon satis fuerat ad appellandam bonam fidem, has quinque dissicultates , quibus dixerat Ioannes a S. Thom.
valde intricatum Molinam, silentio praetcrijsie , sed quod
477쪽
peius est, detorquemur in alienum ab Authore sensum. Neque enim in Antiquorum Patrum sententiis cespitasse ait visum Molinam, in quibus ipse possit lapsius videri, sed quod quaesitum Augustinum de praescientia ante decretum praedestinationis, approbaturum dixerit, cum Itamen inducat eodem loci a Prospero interrogatum de eadem praescientia, seu ex mente Antiquorum Patrum, seu Pelagianorum a nec tamen visus sit ullo verbo
huiusnoai praescientiam probasse , aut ad praedestinationem adhibuisse. Quare si lapsius sit hac in re Ioannes a Sancto Thoma , Augustinum erroris sui ducem habet.& comitem.
Neque sincerius est , quod habetur Numero 81 lu-eione argumentationis . quae immeritb consisa dicitur. Neque enim ita desipit Ioannes a Sancto Thoma , Vt id sentiat, quod illi obiicitur , quasi velit, scientiam
mediam necessariam habere connexionem cum praedesti, Natione ex pramisis metitis , nec possit abstinere Deus a Praedestinando homine, euius aliqua praeuiderit futura Conditionate merita: quia probὰ nouit liberrimam Dei Voluntatem in largiendis quibuscumque, praesertim gratiae bonis , nulli naturae creatae debitis: sed aisserit, quod maximi est momenti in hac cum Pelagianis de prae hinatione Augustini controuersia; scientiam mediam viam aperire ad praedestinationem, cuius initium repetatur avollantate creata, & praecludere ad praedestinationem gratuitam, certam non soldmordine praescientiae, sed etiam causalitatis a voluntate diuina,vt a prima radice derivatae, quam censet ad dogmata fidei pertinere, & alteram Pela gianam esse & erroneam. Non quaero utrum haec praede ninatio, quae scientiam mediam aduocat, & nititur amavoluntatis creatae prae uiso, defendi hodie possit,sed utrum tanta sit mutatio rerum, & temporum, ut quae Catholica fuit Ausustino praedestinatio, semota aut non conssilia silentia media, sit haeresis suspecta aut comperta, & de re Catholica optime meriti sint, qui praedestinationem conditionata meritorum praescientia, hoc est scientia media. posteriorem proeossierim.
478쪽
Refelluntur obiectiones ad superius Argumentum
SV M M A Responsioniam ad Argumenta nostra, quar tum colligere licuit, haec est: futurum voluntatis creatae bonum usum scientia media subiectum diuino conspectui , id tantdm conserre, ut possibilis sit certa praedestinatio ad gratiam, aut gloriam, illaesa libertate, ante vel post praeuia merita,ut res se habuerit iuxta diuersasThe logorum opiniones.Sed ut pauca ε multis quae contra hac Diutionem occurrunt attingam , illud imprimis incommodum & absurdum videtur, ad meram possibilitatem praedestinationis a Deo sanciendae, non esse satis causas possibiles, sed necessario requiri futuras, quae sint diuersi ordinis a possibilitater nam communis est lex, suis effe-etis causas respondere, ut possibilium sint posuites: sed ab hac lege recedit selutio, quam impugnamus. Deinde cum id quod rei possibilitatem faeit,debeat,dum in actum prodit, partes suas obire eodem gradu & ordine, quo poGsibilem constituit , maero quo loco sit praevisis voluntatis Creatae 'sus, quoad virumque possibilitatis, & actualis existentiae statum e neque enim dubium est, quin eodem genere causalitatis rem ipsam ponat , quo possibilem
. vero consentiis duorum statuum explicanda Omnino erat: & cum certum sit, bonum usum voluntati Prub gratiae generalis adiutorio, habere vim merendi, & p trandi apud Deum, si assumatur inter causas ad praedestinationem constituendam necessarias , non debere fraudari sua virtute, ac proinde eodem erit apud Deum Deo, quem illius bonitas exigit: atque ita latissima ope ritur via ad praedestinationem Massiliensium, ex praeuis, bono actu voluntatis, tamquam initio salutis; & praecludit; ad gratuitam, & Augustinianam, aut potius Apostolicam Pauli. repetitam ex vocante, non ex operibus
1t huc spectant quae ex Prosipero, & Augustino retulimus inrgumenta , quibus Massilienses vrgent, si 'praeuius sit liquisbqnus praescitvs ad praedestinationem, dc vocat
479쪽
nem ab lutam , &efficacem aistus fore merirum ad illam : Ergo scientia media , quae huiusmodi actus Deo subiicit, praedestinationem gratuitam Augustini euertit,aeiusque λrgumenta infringit, aut si valida sint, ipsa colliditur. Praeterea demus Aduersariis, quod assumunt, & nulla ratione probant, eos. actus sua bonitate, aut vi meritoria fraudari, non est dubium, quin valere velint, ut primam quasi radicem diuinae praeficientiae, & rationem , qua concilietur cum libertate creata, ac proinde Deum futura ab- siluta non tam praescire ex vi sitae praedestinationis, quod
ubique praedicat Augustinus, sed ex illo praeuissi conditio-
nate: ex eodem enim principio repetenda est certitudo diuinae praedestinationis , ex quo concordia diuinorustrdecretorum cum libertate creata 1 inde enim firmamur diuina decreta: Atqui certum est ex Aduersariis, hanc iniri concordiam unius scientiae mediae beneficio : Ergo inde haurienda est tota certitudo diuinae praedestinationis , cum decretum absolutum D , sit quasi secunduin principium, & mediatum, quod totam vim suam .mutuat ab altero , cui subordinatur: ac proinde non minus praeposterE vrget Λugustinus certam sinurorum ab-1'lutorum praescientiam ex decreto absoluto, scientia me-
, pqsteriori ι quam si quis conclusionem ex duobus
Principiis subordinatis deductam, referat in secundum, ac meὸiarum, praetermissis primo & immediato. Confirmatur haec superior ratio. Cum descitaria diuinae, & cuiuscunque rei, principiis agitur, ea sunt as signanda, aliisque praeponenda, quae rei sciendae, aut faciendae difficultatem omnino euincunt; eaque superara, Caetera prona sitiat, & quas necessario consequuntur; Ar qui discultas in cognoscendo elaeti cuiusque bono, aue repr8bi malo fine, ita ex Aduersariis profligatur scientia media, Vt nulla supersit vincenda a scientia absoluta, &ita complanat viam, ut nedum Deus , sed homo quam
libet stolidus, possit praescire perinde ae Deus, qualis sit
laturus salvandorum , aut tam nandorum exitus , qui enim non videat, si eompertum sit, quid quisque D - minum facturus sit, an consenserus , aut diuensurus, re
bono, aut malo' vsh sub ipse gratiae adiutorio se vita dupnum, aut morte saetiarus, unum sore absolute damnan-
480쪽
dum , alterum fore saluandum, ubi accesserit decretum utrique gratiam com Uaunem conserendi, quo praescitus ille bonus, aut malus usus E conditionato, transeat in absolutum : Ergo si scientia media ad praedestinationem sit adhibenda ,, inepte ludit Augustinus , dum certitudinem, & rationem electionis repetit a decreto praedestinationis , cum illius rario delamatur a praeuiso gratiae usu conditionato, ut latere non possit, quid sit abiblute futurum , ubi accesserit decretum absolutum gratiam conserendi. Atque hinc elucet vis omnium Argument. Ioannis a S. Thoma. quibus probat scientiam mediam tollere a praedestinatione rationem specialis benefici j, & ele Rionis illius meritum, & causem a nobis suppeditari, eandem esse praedestinationis , & reprobationis exi praestientia eodem gradu certitudinem. Evidentissimum enim est, ubi scientia media explorauit, quem oblatae omnibus gratiae, qui Lque facturus sit, bonum aut malum usiim , si re ipsa velit Deus huiusnodi gratiam generalem conferre ; hoc ipso mutata scientia conditionata in absistulam , perinde praedestinationem ac reprobationem cognosti, nec dissiciliorem esse illius, quam istius, nec diuersiam cognoscendi, aut decernendi rationem. Vnde apertἡ consequitur, praedestinationem non esse speciale donum , nec ex electione
Dei singulari, quod D. Thomas quas. 6. de Veritate
damnat haeresis, tam quam communi Patrum sententiae repugnans: quia ex eodem sonte, eodemque progressu, a generali voluntate oritur, apposito bono, aut malo vi,
quo se quisque ab aliis discernar. Si quid enim singulare
accedat, proficiscitur 1 voluntate creata, cui deinde adiungitur absolutum decretum dandi omnibus gratiam Communem, qua praescitum conditionate suerit, electos bene,& male reprobos esse usiuros, cui praestientiae decretum an id possibile fit actuale, ut impleat absolutὸ, quod
fore certo praeuisum erat ex innata libertate.
Hinc tandem inuictum euadit Argumentum, de causa praedestinationis ex bono usii gratiae communis conditi cate, aut absolute praescito , prout intelligitur, haec graria communis proficisci a decreto possibili, aut actuali :tum enim perinde se habet Deus, ac princeps, qui ar- imis instruit militem strenuum , Oucem Peritum