장음표시 사용
521쪽
stantibus contri Catholicorum pluribus: Ec
uos dum i omine Lorcam audiamus , licet aliis Scholae hosti, insen Ium abdicatis praeiudiciis satis aequum. ana. lihes latendant multi ab emcacia Uiuinorum decretoia Bitia imale repeti libertatem, cluoad bonos, malosque actus, a d minus eam sententiam probabilem euadere si statiis, tot viroruim doctissimorum , & rationuni mo- fultam , dc Aduersiariorum regulis probabilitatem hin icam ex unius aut alterius Doctoris suffragio,. i. ratiorialem ex argumen ris verisimilibus asciscentium. Reip deo secundo , primum ex his Scriptoribus, α sese omnes, non bona fide. & praetet illorum mentem , Etque extra subicctam thesin referri. Nodus enim dissi 4e illatii in eo positus ' , an voluntatis libertas stare pὀ si eum decreto & auxilio per se essicaci: ἀec salua esse in quear; nisi ex gratia a voluntate suspensa scientia meaianire strice. Id unum V uicleius contendebat, omnig exue Meletis Diuinis necessatio agi , in quem scripsit Vualdensis' corianeus illi, &ex Angli λ conterraneus, magnum Pittiat & Familiae Carmelitanae ornamentum. Nec ' τhbmax Brauardinus, eiusdem nationis, & aetatis , a
iuu uensi dissentit: quem haeresis accusatulo non lego nisi iis Adiuersariis, Argum entis leuiori, quam ut tanto viror meausa Dei ebntra Pelagium validissimὰ pugnanti. , .Meo alior malum creari possit, quod ab Amefio, de Tuuisis, ta hac Caluinismi parte abdicata cum laude, adtigrim sus patrocinium advocetur. Natafi hoc tontum n Anaesius & uisus ab Ecclesia Catholica segreges: stare Putent libertatem essicacia omnipφten' Dei, quae plura emciat, quam cogitatione possimus,si qui i Nar illi a doctrina Ecclesiae ce lendi essent mi.
mὰ aberrare, neque a consortio piorum excludi con- limitet. si bona fide ,' abdicatis aliis erforibus , ab hae, men se abripi nois paterentur. Neque adcqcutiollia agenaum esset ut in Catholicorum irie.. at nili eiuratκil opinione non admitterentur. Caf-
Vthaldensiri idem est de Soto iudicium t id
, contendit, & ωVutcle , aliisque aut haereticis. M t Geologis dotest ex;eeres Quod Catilinus admisit desta.
522쪽
is, & auxiliis Diuinis conciliari poste, vel ea ab is an . si nequeant nisi noxia libertati ea intelligere dc tutarraeosque, ait meri id Vualdensis, qui secus sentiunt, pe-hieulosε Philosophaxi DL I Hoc idem prae se ferunt verba ex Soto relata libro de Natura & Gratia cap. Is . Inter Catholicos se auiuisse dogma ,
hoc nempe Vulcsefi 'serentes, Deum quadam nos πιι ne mecessitate ad se pertrahere , is ut in nostra conuersione me.
r. nos habeamus passive, es receptiuὸ, de qua idcirco Merosancta Sunodus Sessione sexta. His verbis adhibetur in terpretatio Vuiclesi , & Theologorum, quos metrio carpit Vitaldensis. Nec quod eodem capite addit Soto , nexamus ; . Obi , quos Deus paratissimus e raq-e conue tere: praesentissimisue misericord a M'irat , reddendam
Musam proximam , cur hunc trahat, filum non trahat,quod
alter praebeat in um , ta cooperat r , alter minim' Consulto Sotus causam proximam assignat huius discriminis non primam radicem. absit enim a Theologo Au- Rusti iliano , & Thbmista , ut iri voluntatem creatam referri , id de quo Paulus quaerit, quil te discernite Et ipsemet Sotus arcanum illud explicat, dii tinctione sensus compositi, id est, iungentis assensum cum dissensit, quod repugnat,& sensus diuisi , cum consensu potentiam sierintiantis ad disiensium. Nec verum est, quod Obucatur ex Soto, illum loqui de concursu Dei sin illianeo, 'ui nihil differat ab actione cause secundae, non de praemo, quia
hanc suppositionem, seu necessitatem consequentiae repetit a libera in nobis mutatione, qualis non est, Inquiunt, praeuia, sed simultanea. Respondeo enim , mutationem ex praevio concursit subiective scu ut in potentia recipitur, necessariam, active quoad terminum liberam elle ; quia consertur ad libere agendum.
Solum sequuntur Cardinales duo celeberrimi Bellaria minus, & Perronius, qui Thomistas quoad hoc caput delibertate, cum Caluinistis concordes, str to, aut voce, referuntur esse testati. Omitto, illos scripsisse, aut loquutos ante Dord recthanum Conciliabulum , quo correctus est Caluini sinus. Quod ad Bellarminum attinet, tria i re ui respondeo, primum, ex iliris formulis ab hoc iudicio ita It abstinendum, aut semouendum, quod illius sit auri , a quo Molinae causa suscepta sit, commviribus I -
523쪽
fragili:&cum a Maiorum imperio, non putaret se pu
pura exemptum, merito creditur communi cause, ex ob
dientia subscripsisse, magis quam suo arbitrio. Haec pririma responsio vim habet ab altera, primis seorum operum editionibus, magis fuisse propensitim in sententiam, quar. D. Thomae cerib, & probabilius D. Augustini reputabatur 1 sed in re non omnino indubitata apud se, proprio iu- . dicio antiquiorem fuisse auctoritatem maiorum, & sui instituti caulam. ' . Dico tandem, iudicium ultimo practicum ad mne actiis , tum bonos, tum malos ex Sanctis Bernardo re Thoma approbasse, in quod recurrunt eaedem prorsus dissicultates, quae de gratia essicaci, & libertate urgentur rnec possunt euinci,nisi eisdem distinctionibus sentus compositi, & diuisi, necessitatis consequenriae & consequentis, seu absolutae & infallibilititis , & secundum quid, quibus Thom istae eleuant Argumenta ex fratia eficaci.
De Cardinali Perronio multa superiori Sectione dicta sunt: quibus addo, quod refertur Paulo V. spopondisse, si Thomistarum opinio obtineret & sanciretur decreto Pontificio, se omnes Galliae Caluinistas ad illius consen-Lm, dc ad Ecclesiae fidem deducturum . vel ita exerte Cardinalis eruditissimus , & iuxta sapientissimus promisit, quasi eo capite de libertatis cum gratia essicaci concordia
constituto communibus votis,ninit seperesset controuersarum, de Praedestinatione certa ; de Fide iustificanre, .
incorrupta , de Primatu Petri, &c. Vel solum de eo capite non amplius litem moturos. Hoc secundum ultro conce dam , quia Caluinum diximus ea parte a Discipulis emen datum, nec longe abesse a sententia Thomistarum, qu- merito putant, mentis Augustini vetam .esse interpretationem. Ad primum caput, quod latius patet, dico non
potuisse Perronium nisi temere id polliceri l quod longe abest a viro Sapientissimo in quia plura in se recepisset,
quam potuisset praestare. i a Quod ad narrationem attinet , de eiusdem Perronii eum Patre Lemos a Ioanne a S. Thoma exscriptam, de . vera Caluini mente quoad humanam libertatem. plura. dicam Articulo sequentit interim moneo , nos in Cardinali Perronio infinitas mirari dotes , nec ullum validius cecseliciusillo tum voce. tini scriptis, Caluinistas s ex quis
524쪽
tiouersiam ea ubertate Doctrinae. x vi Argutini t uiri. qua c teras,pertractatam;vt mirum,aut incredisti ei misii 'visum hon improbasse quae de hoc argumeto dixitLitino, Verisimilius' eximino , virum prudentissimum noIulia hac de re tum aggre, per transennam delibata, ne graui
finium consessum alio auocaret. . . .
. Episcopi 'Bellicensis laudatissimum temperamenium', probo, 6c discrimen insinuatum inter Nomistas, uinianos ho castigato Magistio nobiscum donuenire, iam ubseruaui ἰ nisi quod Amesius, & 4bj, damnent e roris opinionem a nostra dHiersam , nos a censura. abstineamus: neque simus intercessiiri Armenianis egee umin Ecclesiam rogantibus , seruata. opinione: Recenti Sum. Idem benelicium pro Dordre adsis C luinisti poήstularemus, nEAauersatij eorum ae Eccletaim reuelauiit morarentur e si caeteris erroribus abdicatis, inllent sibi , Permitti sententiam Augustini, di Thmistarum de Pras destinatione gratuita, &gratia per se essi caci fetuare: Noque enim ita fiumus nostris sensibus addi, hi quin patia mur ,&vltro expetamus, ea lege omnium concoeditur ii initi se Superioribus quinque ex Dominitati , acreait Catii, Panella, quem nΘΛ admodum moramur, neqile nitri mur ita temete scripsisse de nostris dogulatibus, cum ἡonil dubitauerit Aristotclix Philosephiam alamnarae , quasi norantiae humanae limitem , nequea brutorum stupor. Joπὶ abesse scripserit nec lectum. unquam D Thisin quod 'iserum emet constitutionum obsetuan. - , quibu auetur . Ne se res nostia 5bros gentiles ι sanr Quod vero liber Campatiellie, quo ista etatit duor .ex Dot unicanis Theologoxum Parisiensium P trum I iuberi, &M llet, si iis astiis, Et commeἡdilla munitus iis lucem prodierit . idttactusti dicimus. eo animo, quo a Thoniistis Scotisti rum libris noninoea urtiuiusinodi testimonia , quamuis ab illoruin sente ab horrhasi, toti siἡt in scoti contra D 'nomath mnfi mandis opinionibus ab Ecclesia peririsi . .
De Gonetale& Ioanne- Vincentio nedum Dominica
etiam Thomistis, uniuersim dico, mirum nun
525쪽
me, n undis aut alter e nostris a communi Scholae doctri, exerret, alit ab aliis' dissentiat, cum relati sint e So-
. , intate quatuor , aux qqinque eruditissimi Theologi , Pe- AZorius , Marcus, Henriques, Tiphano, qui imis Probata scientia media, Molinae, & Societatis, praedefinitionibus absolutis, & gratiae essi caci Augustinia irae moris dicus adhaereant, de Gonetalis opinione diximus Disputatione superiori. Certum est, illum pro gratia per se Sisice essicaci contra scientiam mediam, acerrime pu- re. Si quid yideatur scripstile contra Aluaretra , ex dis niuiis priuato natum est, salua causa communi, quod gratiam praeuiam nolit in motione virtuosa, aut qualitate, sed in actibus indeliberatis, qualis est intentio finis, positam esse : quae dispurari non minus possunt, illaesa doctris a communi, inter Thomistao, quam a Suare, & Vasque
- . discςptatur acerrime , an Deus latura contingentia attiniam in decretis futuris, aut praesentibus;& aliis id genus prope infinitis controuersiis domesticis perstrepunt Sch Aduersariorum , sarta, & tecta scientia media.. & causa
estantur Argumenta ex restationrprincipiorum
' caluini cum nonris . . ἡ πη Aeetivus ex testimoniis Auctorum , Bustra tenta- . . A. a. ta est coucordia Thomistarum cum haereticis. Nunc Mia initur Argumentatio, a ncollatione nostrorum, cum. lineticorum principiis. Quamlibet vero intricata sint . . quae eiusdem Capitis ultimi Paragrapho tertio depro-itantur, per viginti sere paginas, δc variit. Caluini Io- Argumentorum mira arte consecta, εο pari in nos vi iiserta, praeter respφnsiones varias, quibus illa huius initio excepimu dissiliunt planὸ distinctione e x-
526쪽
Obseruationes quibus ad omnia Ar me.tκ Δ ratim respondet is.'
PossvMus a fusiori & exactiori examine Paradipersedere ne ac tam agamus, & Lectorem fit iteratis pluries iisdem responsionibus. Ne .lamen mur vllas dissicultates iubterfugere, & nobilissi Amistas, Tholmam Lemos, & Ioannem a sano acerrimὸ lacessitos, deserere indefenses, propiti vel quatuor ab illis constituta discritilina Scnc Caluinistis, perstricta paucis, notione libertatis.
supra fusius prosecuti sumus. 'Obseruantium est igitur, libertatem communiorfiniursapientum sensu, nec repugnantibus mduersariis, defisi a Diuo Thoma, vim incisam, quae ad voluntatem, natura est, & ut loquitur S. Docior, qua boni 'in coinc
mune, & vltimi finis fruendi capax vel compos est, perin vde se habet, ac ratio discursim ad primi, : principiis addictum. Comparationem fusὲ alias 'explicui mus: ex qua fit primo, ad libertatis ussim , seu electionermediorviri ad finem , seu boni priuati aὸ commune: infinitum, requiri cognitionem ; quae rei Sigeridae meri 'ta ponderet, cum aliis conferat ,&ex ea condixione Cet sibi conuenientem esse, non tamen necessese armam taudam, qudd finita sit, aut malo permixta vel si infin epolleat bonitate, ob: E in tesc t. Hinc .st dem 6 actibus primo primis, & indesiberatis, deein libertate V . idoneam ad malitiam, aut bonitatem moralem, quo absit mentis ponderatio: Atque ex illo capite repetitu primum discrimen Caluini. ab omni totam ho sic is riicis , quod velit actibus indeliberatissui Eseque his si se peccati malitiam, quamvis libertas initiis hsiderim , ta vitio cognitionisi subitae & Praecipitis, quae nolo ad P
eram libertatem rei merita. at,ndat, sed tantum animo, ut boni pro uenφ, aut mali si in Especiem praefert, null4 attenta contrarii,
527쪽
Uac dore si1blata, quam caeteris ad libertatis ustim prae Me potiebat, omnes nditus euertuntur. Nam ex ma- , , & seria cognitione rei eligendae, in voluntatem dea tur aut potius illi innata est vis actionum rectrix, M. Terum Domin , quae licet nequeat s quia id fieri omnino tepugnat, assensum dissensiti iungere,& utrumque actum eodem momento elicere; quo tamen instantiassentitur, Neligit, potentiam prids natura habet ad dissentiendum , quo rensu dicitur, posse voluntatem praementam, reuera actum qyem elicit, suspendere. Hinc secundum existit discrimen Caluini a Thomistis, nullam agnoscit potentiam ad dissensiim ., in voluntate ad actum oppositum praeuenta, nisi abiecta Praemotione: & inter Sophistarum commenta accenset, cum distinctione sensus diuisi & compositi, potentiam illam d acturi oppositum infallibiliter, & necessitate consequentiae, cum elicito aut eliciendo. Neque illud arcanum reponi debere Mysterimum loco, quae credi oporteat, 'nulla vero ratione comprehendi, aut concipi possint, duo tum IlIum issimorum δ Societate Cardinalium BςGarmionia de de Lugo testimoniis luculentissimis demonstro. rilanus quidem lib. tertio de libero arbitrio cap. g. con
stituit iudicium ultimo practicum, ad qvod infallibiliter
Consequatur actus voluntatis, illaesa libertate. Cur itammpe quod ipsem iudicium aut Imperium practicum, aliquo genere cauta, & ut Ioquuntur Theologi , . instantia quo prius sit,& posterius actu voluntatis, a qua Vt a r est dice prima libertatis , & motionis quoad exercitium vitri imperandi hauriat, alio verb genere causae sormalis,ῖ dirigentis. iudicium voluntatis actum antecedat Atque hae mutna prioritate, & dependentia firmariu Iibertas infallibilitati coniuncta. . - Ais accedit suffragium Cardinalis De Lugo : quamvis enim improbet genus illu3 prioris, & posteri0ris secun- 'dum diuersam causarum seriem; vltrd tamen agn'sbie, si o,ineat illa mutua dependentia, & inducatur, ut si, lmpabomistae in subiectam quaestionem inter Dei mo- is, re cooperantis cause, ac voluiitatis creatae concursim ad asendum: saluam fore, & tutam libere tem . humanam, a quibuscumque lacessiti possit telis & Αt-gumentis, idque beneficio mutuae causa itatis, de dem hi
528쪽
dentiae in diuerso genere principiorum . si cui sente totius libertatis prodeat actionere causae, & instanti a quo prioris , sicut tutactum se
tinad practicum similem habet cum actu vestimatis
talitatem, & dependentiam. Ergo duorum non minus eruditione, quam dignitate Eininentissimorum S iistb- 'rum ex Societa e praesidio, tuti sunt Thominata a caries xorum insectationibus, &. censuris: delibertat ut i CH' α uino extincta vi decretorum & auxilioraeia Diesuorum. PBellarminus quidem suppeditat exemplum iudic pra Ci, omirino quaestioni nostrae convehimis. Alterius Car- .dinalis testipionium, licet in speciern minus Eueat cause nostis, validius tamen reputo ad depellenduis i Muerm xiorum impetum: quia non Rubitat ea Antecmone, & .i Consecutione causarum concessa, saluam sere liberta OA ' contendit, ne tantum nobis extruat munim 'tiri ilhuiusmodi dependentiam esse commentitiam. Quis vero nestit Peripateticam esse, μ' Arripti D. Thom; principiis connexam Hiis ergo testimoniix Si tecti & 4utν Parag. tertii Argumenta reali us, quidquihi enim obijcitur. .' vimhabet ab ignotantis : aut vertes dis simulatione historiae Caluinismi a Distipisis emendati, α . mutisae illius dependentiae ac prioritatis concursim inter & nostrum consensiura, atque explicatae notior' Ii-i . bertatis; quae tria si prae oculis habeamus, consident AP .gumenta quamlibet valiaa, & probibita videantur. 'pARAORA FAVs . SRev Naeus,
ΕΣ. o R di iv M Disputationis semstur a modesta. ,e M.' laudanda Praefationei nihil prorses definiri sed μαλ iudicio Disputationern aperiri more questam I tium expectando lutionem. Hinc fit ptisressus ad diris in quae Argumentationibus praestruuntur tanaamenta '; Pri-9 , . mum rest, Caluinit& Caluinissarun, eristem dupu se .
529쪽
rvpugii saliquis velit, ac dicere, in neutro , vel in al- . ro Uyru oti. Caluinum errassh; accusare illum necesse sit
i Romanam , cuius hactenus commuuis ea fuit,r atque indubitata persuasio. Ita est. Sed cur dissimulatur, Ood ad utrumque caput corre ctum Caluinum a suis, ad-
uocata ad statuna naturae corruptae opinione de libertate,
quam volebat stante natura integra valere quoad actus qu scumque tum bonos, tum malos Z Neque, si ita cens mus , timendum quod in nobisintentatur tiratum, 'ohe Videamur incusare Ecclesiam, &Tridentinum Conci- ' Irum': quia damnauit primum Lutheri de seruo arbitrioab.ipsi met emendatum, & perpetuum Caluini de eodem capite a Discipulis correctum erIorem.
i sed inquies post Dord recthanum Conciliabulum
maginum , aut emendatum , alit vero seni Thomistarum explicatum, Caluin istas putare decreto Tridentinose peti. Ita est: sed ex falsa Tridentinae definitionis interpretariqne , existimant enim Sacrosanctum Concilium , non aliam agnoscere libertatem , quam quae ab auxilio Morali; vel Physico possibilitatis, a voluntate creata, ut a rima radice suspensis, & ab illa determinando pro-firat, ac proinde libertatem perimi ab auxilio quo acti O- voluntatem determinante , & Augustiniano, quod a mente, Ze maiestate Concilij, alias demonstrauimiis essea issimum. Eo itaque decreto Coctilij agnoscimus reuela damnari primum Lutheri retractatum& Caluini Pertinacem errorem , de sublata libertate auxilio essicaci Augustiniano ; quo nisi subIato, nullam agnoscebant po-
, ' teritiam voluntatis ad dissensem ι & ideo distinctionem. θ nsus compositi& diuisi, ut Sophisticam ridebant, nisi
suo sensit explicatam. ., Secundum quod praemittitur fundamentum ad Argu- 4 ienta, est, hic non agitari verborum, sed rei grauissima ' disputationem, nisi ipsemet Caluinus , quas scribit 'sea minari λογγ χαχίας hic affectarit, a quo illum crimi-nς , quia reuera de rebus quaestio est, nempe . 'de 'era libertate a Caluino quo ad anus bonos, malosque .sAnti homini concessa,& negata lipso. Quare frustra ter x us tempus, responsione ad quatuor Argumenta, quae
id um probant , quod ultro damus, de Vera aibertate Amra Caluinum agi a suis castigatum, & a Concilio i
530쪽
dgmnatum. His praemissis,&ita conssitatis,a
semus abstinere ab his soluendis, quae contra a Thoma, Lemos, & Ioannes a S. Thomastas, 3c Caluinistas constitutas, magno apparatu M uciuntur, quia ab illis tωμ sunt & immunes duae a explicatae ad quas facile est reuocare . quai r ex itis Thomistis relatas.
Fat or Hispanis Theologis, minils Amilla res, notos fuisse libros , & errores Caluini. quam nostratibus ; qui bus longa, &necessaria intercessit conceitatio cum haere iticis, ut mirum non sit, minus dilucidὸ ab illhs explic tum discrimen, quo a Caluinistili seiungimur Non tamet et 'adeo aliena sitnt a vero, & a mente haereticorum, quae ex P p troque Hispano Theologo ireseruntur , nec ad eb- cia quibus impetuntur Argumenta, ut non possit
ad verum senilim trahi, & ab insectationibus. OH isendi. vera itaque est prima responsio, Caluinum utroquo .ritu lapta, & integrae naturae, decretum posuisse an dens ; hoc distrimine, qudd primo rediim ordine fueui necessitans, ex multiplici capite , R imd ob naturae ruptelam qua putauit Anditus ablatum liberum artς ium; Secundδ, quia ad ictus bonos ,& malos rer, non praemisi ponderationem mentis, qualem librasis Vsiis requirit. Tertio non seruauit potentiatia ad isensia in vi 'o seni, nequου etiam diui ι & cum Liuieios velit constare sela fide iustitiae praesentis, suturae herseu es, Iantiae, &praedestinationis aeternae, hanc fidem seu ad si sciam vel Desilasionem triplicis promissi , aut beneficquini perinde putauit necessariam , ac visiodem oculo' sino, & aperto sibi jcitur; Ergo ex omnibus pitibus Caluinus inducit decretum, &. auxillum nesse
Nec refert, quod alibi sorte aliud agens , Videatur seria iaeus loqui , de sentire, cum iis locis, quibus libertas sis cienda erat , omnimodam statuat necessit pem'. Nam 'est b,inteorum, qui εc phreheticorum loquendi nim, pet interi assa aliquantulum apere videantur, & inter dum aliquid illis excidat veri ted ubi cinae mentit,
misit uni sgnuni dedere Pstatim reaeunt ad insani pus simile contigit Caluino I. i. instit. c. 16. s. s. n n es' i