장음표시 사용
251쪽
Qui, si cuique fas est, id quod sentiis dicere, vid
tur eorum versuum sententiam aut non satis perce
pisIe, aut non fideliter reddidisse. quod ut iudicati ab aliis possit, Graecos Euripidi subiiciam:
primum igitur versum, si Ciceronem sequare,ita a
est: nullum enZ verbum ita terribile dictu. quod sane,ne quid dissimulem, i nihi quidem non placet. ac fieri potest, ut fallar. sed dico id, quod videtur. Deinde, quam apte reddatur fra, alii viderint. postre-mbin tertio versii nulla est patienti. e ac tolerantiae significatio. potiusqtie hoc dicere Euripidem puto. N ihil, ut uno verbo.eloquar, dirum ac terribile est, neque morbus neque a caiis inuecta calamitas, cuius grauitati hominum natura ac conditio cxposta non sit. id quod statim confirmat inusitato ,& antea inaudito supplicii genere,quo a diis affectus est Tanta ius. Neque ignoro quam sit periculois,ut ait Fla eus plenum opus aleae, a Cicerone dissentire: verumtamen. Mecum quidem Graecus eius poetae expli eator, quis luis est, facit. De quodam loco ex epistolu ad C. Trebatium . rate dissutatum. C A P. xv I r. 'r Avortus Politianus capite xxvii. misi ella norum illustrare conatus est huc Ciceronis locum. epist. ad Trebat. Hoc tibi tam ignoscemin nos amicu am i nouerunt Medea, qua Corinthum arcem a tam ha bant, matrona opulcnta optimates, quibin ista mani
252쪽
rent, quὸd abesset a patria. .
Nam multi suam rem benegescis, O publicam pa
tria procul: Afulti, qui domi atatem agerent, proptorea sunt improbati. quod enim neminem ante se ne suspicatum quidem esse gloriatur, ait, hos duos esse versus ex Ennii Medea ex his Euripideis exprestas:
petrus quoque victorius libro xx. Variarum lectionum idem sentire se, quod tradiderat Politianus, ostendit. neque umquam quenquam audiui, qui ea de re ullo modo duoitandum putaret. Ego autem, quanquam apud me plurimum & Politiani& Victo- xij valet auctoritas,mirifice tamen ab utroque dissentio. quocirca hoc loco, quid de illis versibus sentiam, aperire constitui; ut ab eruditis hominibus, merito anim meritis id faciam,iudicetur. In primis igitur Latinos versus male ab eis distinctos,ad hunc autem modum distinguendos censeo:
Rem benegessere, ct publicam, patria procul. 4 Multi, domi qui aetatem egerunt , propterea Sunt improbati. nam quod egerunt, lego, ubi vulgo legitur, agerent: veteres in eo libros auctores habeo. & ipse quoque Victorius ita legit. at hoc quidem leue est . illud gra uius, quod plane iudico necesse esse, ut aut ne sint iio versus
253쪽
versiis Euripidis a Latino poeta couersi: aut ut eos,si ue Ennius, siue quis alius fuit qui ita inte pretatusust, non intellexerit & in sententiam alienissima detorserit. Nam apud Euripidem quidem cum Medea pne dolore iam non compos animi, domi clausam se contineret, excruciaretque se,& eos, quas a furiis agitata, clamores escret , qui ctiam foris exaudirentur: Corinthiae mulieres, e quibus constat chorus, orant nutricem , ut ad eam adeat, ipsamque educat
ex aedibus. sperabant enim se aspectu de alloquu suo illum doloris ardorem aliqua ex parte mitigaturas. Paulo pbst igitur domo cgrediens Medea ita casaffatur:
id est: Corinthia mulieres, egressa sum ex adibiu, vo .uid mihi succenseatis. quasi diceret: Non equidem libenter hoc tempore in aspectu m hominii m prodeo.Qmnes cnim, quos grauior aliquis urget dolor, ten bras & selitudinem quaerunt ducem & frequentiam
Oderunt. Verumtamen cum vestro nomine rogata
essem, ut huc prodirem, prodit: ne, si prodire nollem, vos id forte silperbia quadam ac contemptu vostri a me fieri crederetis. At illo altero modo,ita acci pienda erunt haec verba: δομών. id est,patriam cam reliqui. μ. μαι--. id est nolite id mihi vitio vertere . quod mihi quidem alienum
videtur. Sequitur: ο ὶ si σαλλους cροτωντοῦς υb ορ των α α,-V εν-. quae ita interpretor : noui enim multos mortalium, qui arrogantes habiti sunt, quod se videndos exhibere nollent . alios contra,
quod in atriis sedentes, viderentur de se quas pectac tam quoddam praebere, in eandem opinionem veni Ur.
254쪽
Nam quod ille Ciceroniauus poeta ac it .,
qui rem suam ct publicam bene gesserunt: ego eo nomine superbos ct arrogantes accipio. & ita accepit Euripides in illo versa ex Hippolyto: Μισειν το Glarn,
eneis αν. id est; alii contra, quo e quieti tradidi sent,in elorii habitissent, ct naui. Hoc enim significare vult, i olere homines omniaqtiae ab aliis fiunt, ad deteriorem partem accipere, & undique captare maledicendi occasionem. Illa autem quomodo interpretatus sit Latinus ille, si modo interpretari voluit, nihil atti net dicere. res ipsa loquitur ex his caecutiam ipse, an merito alios πιρεωροκένιυ arbitrer,existimari potest. Locm Platonis e Phaedro , astata vetere quadam e theniensium conssetudine illustrati.
S o C R A T E M Phaedriis clim adducere vellet ad idem argumentum tractandum , quo ipse sciis tam Lysiae Ciationcm paulo ante recitarat, ita ci blandiens Uudo Platonem inducitur : Κα mi εγὼ,ί απερ οι Dpεα
ἀναθησειν , οὐ μόνον εμαυα ora si ν . quaesitum est autem ex me, quaenam esset aurea illa statua, quam
Delphis ponere sititos archontas ex eo intelligere tur : & qua de caussa id feret. Respondi, nouem O L Athο-
255쪽
Atheniensium archontas, id est, eponymum, re- .gem, polemarchum, dc sex thesmotlaetas, clim in gistrarii u inirent, publice iurare solitos, se obso ua-ruros esse leges, neque palliiros fidem sitam donis muneribusve corrumpi: si quis ipsorum secus feci set, eum multae nomine auream statuam suam pe surum esse. Eius rei auctor est Iulius Pollux libro Onomastici ad Commodum Caesarem octavo. Cypselidarum autem anathema, de quo non ita multo post ea, quae posui,verba apud Psatonem mentio est,. quodnam fuerit,copiose Pausinias in Eliacis docet. discrimen sit accUtionu ct maledimonis, i e Demosthene est 6cerone. CAP. XIX. TRADITUM est accurate & diligenter a M. Tullio in Coeliana defensione, quid inter accusati nem ac maledictionem interesset. olim autem Demosthenes etiam ista distinxerat: ut quamuis non plane idem ab utroque dicatur; dubium tamen non habeam, quin Cicero mea retractanda summi Graeci oratoris vestigia sit persecutus. Vtrumque igitur
aliud est maledicere, aliud accusare. Accusatio crimen
desiderat: rem νt definiat: nomine ut notet e argume
ro probet: tecte consirmet. malediectio autem nihil habet propositiprater columeliam: quae petulantisti iactatur, ita enim legendum est: mon, ut vulgo,ia latur. conuicium: cerisu, urbanitas nominatur.
256쪽
De vi veritatis . Ciceronis sintentia ex Livii loci duo emendati. CAP. xx. 'EMERGERE tarulem &existere veritatern , ncque ullis umqtiam machinis ita premi , Ut opprima. tur, multi grauesqtie auctores saepe dixcrunt: Cicero inter ceteros, qui cum hanc grauistimam &dignita tis plenissimain sentetiam ponere in Coeliana defenusione vellet, ex AEschine eam proph interpretatus est. O magna, inclint, vis seritatis, quae contra horeinum ingenia , castidimtem tertiam, contras Miss omnium
Etiam apud Liuium .Fabius Marimus idem dicit, in illo pulcherrimo sermone, quem habuit' cum taPaullo aduersius Annibalem proficiscente . sed is lo cus ita deprauatus circidertur, ut intelligi non usat. ita enim legitur: veritate laborare nimis im sepe aiunt: extingui numquam. Sed vocem inveteribus libris non legi, admonuerunt etiam alii. Mihi, cum eum locum accurate legerem , incidit suspectio, ita corrigendum esse: Ueritatem laborarZ ni aiunt: extingui numquam. id igitur in libri mei mal gine ascripseram , addita ea nota , qua Adfecturas meas distinguere soleo ab iis mutationibus, quas vetustis libris auctoribus facio. Sed cum postea accidisset mihi, ut eum ipsum locum inspicerem; visum est, librum qitoque veterem, quem habeo . consulere ; si quid is fortὸ meam conie sturam adiuuaret. Repperi autem plus etiam, quam Volueram . etenim ne una quidem littera plus minusve
habebat, quam ut ego diuinatam. sed ea inspectio
257쪽
iter mihi aperuit ad tollendum ex eo loco mendum alterum . nam quod statim subiicit Fabius: Gloriam qu spreuerit, veram habebit: vix verum videtur, ita
simpliciter, ct sine ulla adiectione prolatum . quid enim Z ἀφιλόπων laudi ne datur, an in vitio poni tur ξ qua in multi gloriam spernunt ignaui & nulli pretii homines t Cum igitur in meo libro legatur, Vloriam quam qui spreuerit, veram habebit: conijcio
legendum, Gloriam vanam qui spreuerit, veram habe hit. sic enim & verior erit sontentia, & illa contrario xum relatione ornatior, & melius cohaerebit cum eo
quod paulo supr dixerat Fabius: Resisses autem ad net sms,mam rumoresque hominum si ut firmus stet .ris: si te neque cost a vana gloria , neque tua fisa in Ibmia mouerit. quam facile vel b librarius in eo labi potWorit, cum quiuis facile videat, non ivi meum. Vusseres eruditas plerumque libidinosis esse, d 'rumportarum testimoniis confirmatum. Iuuetuitas seu cuis quodam Flatonis . .
ctabatur 4 rina Iuvenalis in eae lalyra, qua mulierum improbitatem detexit, non obscurς significa ,- uit, displic e sibim mulicii s eria ditas , dc disertas. Non Mat,inquit,matron , tibi quae iunctare bis, Nisendigetam , a*t curthmsirmone rotato Torqueat enthymema,nec historia, scibi omne . Euripides quoque, magnus & ipse mulierum osor, etsi dictus est a quodam eas odiste in choro,amare in
. horo, eiusdem l Nnuη fuit. putauitςaun,id quod res est,
258쪽
res est, catas eu ingeniosas feminas promptiorcs &acutiores esse ad struendas machinas , quibus deci piant viros . itaq. apud eum ita Hippolytus loquitur:
Odi eruditam. ne meae umquam sit V apbu Ioat, quam mulierem scire ea jedit. 2 amque eruditis ipsa maiorem Cypris stutiam indit. dc find non nimis pudicas esse ingeniosas & eruditas
mulieres, fide facere poterit Sappho. neque mirum. multas enim historias legunt, peccare, ut ait Placcus, docentes. sed in iis quae supra retuli Iuuenalis ver bis constar, metaphoram esse a iaculis sumptam,quae breuia cum sint, rotando torqueri solent. eadem autem usus est Plato; cum Lacedaemoniorum loquendi consuetaidinem exponeret; quos ait , initio vii risblitos rudes dc imperitos; sed postea torquere ac vi brare breue aliquod dictiim: ut is qui cum disterebant , puer prae ipsis videretur . eius verba sunt: ti s
Iphicratis multas dictet, quibus elatus or excelsiis induanimim ostenditur. CAP. XX I I. R E R v M bellicarum gloria non aetatis modo suae imperatores viciste, sed superiorum etiam quemlibet
adaequasse Atheniensis Iphicrates dicitur. idemque
259쪽
eloquentiae studiis deditus fuisse, & cum sepe dixisse
in publico, tum ostentationis quoque gratia domi nonnumquam declamitasse pernibetur . erat autem excelsb vir & elato animo, quique de se interdum magnificentius, quam vulgi aures libenter ferre posse sent,praedicaret. Itaque cum orationcm de statua sibi ab Atheniensibus posita aduersiis Harmodiuquendam E vctere illius tyrannicidae posteris haberet, multa dixit de ieipse animose, & prope arroganter: ut Dionysius Halicarnasseus non alio magis algu mento refellerit eos, qui orationem illam Iphicrati a Lysa scriptam esse dicebat, quam quod a Lysiaena deratio Me nimium longe abesset. In ea hoc dixit, mi od aduersarius generis sui nobilitatem extollens, illius obscuritatem, & ignobilitatem exagitauerat, ut quisque virtute maxime praestaret,ita nobilissimum esse. nam ne Harmodium quidem & Aristogitonem n
biles fuisse prius, quam praeclarum aliquid designa
'nt. Item illud : se maiorem habere co nationem cum istis, quam ipsium issum quo cum contenderet: quo se M. quam istius friti propius ad eorum gloriam accederent.&, Meorum nobilitas a me incipiet: tuorum in te desi net. quae omnia imitatus est, quicumque scripsit de clamationem in Sallustium . sed Sc ex eadem oratione haec repperi: Si qualis ego sim, tales vobis Ieptem imperatores fissent , desta iam esset si inculta La daemon. Et cum de Harmodio & Aristogitone ageret: Quorum, inquit, eo si temporibus fissem, aut assumpsi sem eos ad ocietatempraeclari istim operis, aut ipsi ab eis ascitus essem. Et, P sfrtasse Athenienses istam mihi
columnam, σ tarn in ea inscriptas litteraN , praclaram quiddam,orgloriatione dignum a vobis contigisse arbitramini. at mihi columna caelum attingevs in Pelopon ' .
260쪽
Beso virtutis meae tectis constituta in . Haec postrema quibus verbis Graece pronunciata fiat, si quis videare cupit, reperiet apud alium Aristidem ustidicum fisse Herculem, anatam ab eo Alcesi quum iam depo sita esset. C A P. x X III. ScR181T Plutarchus, fortissimu heroum Herculem medicinae peritum fuisse. itaque quod apud Euripidem legitur de Alcestide, quam, cum mortem pro viro situ Admeto obiisset , Hercules cum ipse Morte Iuctatus, per vim ei eripuisse, & vivana ad
Admetum reduxisse narratur: ita intelligendum esse cum Alcestis ita grauiter aegrotaret, ut deposita iam S desperata esset, venisse Herculem, & medendi arre, qua excellebat, ei valetudinem pristinam reddi disse. Admeto autem ea in re gratificari voluit. non enim minus amabat Admetum Hercules, quam Alcestin Admetus De immani crudelitate regis Peiotari.
. ATROCI admodum & barbaro ingenio sitisse oportet regem Deiotarum: si verum est, quod de eo idem ille quem modo nominaui, Plutarchus naemoriae prodidit. 8c sand is est auct or Plutarchus, quem nemo reijcere ut parum idoneum possit. Ait autem Deiotaro plures fuisse filios, quorum cum ipse uni
relinquere imperia, atque omne patrimonium situm cuperet: quo id facilius efficeret, ceteros omnis manibus suis trucidauit; vinitorum exemplo, qui cum vitis aliqua complures emiserit surculos, unum modo ex eis relinquere, alios amputare consueuerunt,