장음표시 사용
291쪽
a s M. ANTONII MUR ET Iea fabula pro Sophocleis citauerat. Tum et Diony- sitis rem, Ut erat, aperit, seque eius fabulis auctorem esse profitetur. chis cum etiam tum Heraclides negaret , eique fidem habere nollet, scripsit ad eum Dionysius, ut quendam cx ipsa tragoedia locum inspiceret. in quo exprimis versirum litteris conficiebatur ac contexebatur nonacri II A T K A Λ Ο Σ. Erat autem id nomen formosi pueri, que Dionysus amabat;cutiisq.nome amoris caussa,occulth & artificiosὰ poemati suo intexere voluerat. Sic olim Ennius ver sus quosdam,ut a Cicerone prodituna est, scripserat, quom ex primis litteris eis ciebatur, Q. Ennius secit. In Graecis autem Laerth libris ab eo que supra significavi editis,nis qubd pro παγ χόλος scriptum est, cetera omnia ἔm . Qui pusillius error tantas tenebras obiecit interpreti, ut huius historiolae in eius interpretatione' nullii prope vestigium appareat. Ac putassem in Graecis erratum esse operarum vitio, nisi homo eruditus in ijs notis quas ad finem libri adiecit, ostendisset, se verae illius scriptutae sententiam non esse assecutum . Certesia optimo &vetustissimo libro Alexandri Farneli Cardinalis multis nominibus Maximi aperte legitur ΠΑΓΚΑΛΟΣ:ne quis de scripturae illius integritate dubitandum putet. Recth etiam idem ille liber in vita Cratetis,ubi ponitur iocosum qiuoddam eius Philosephi diarium, quo ostendebat a diuitibus magnos stim plus fieri incoquos, in adulatores, in s orta, cum in bonos cruditos viros parci ac restricti sint, ree E inquam in
eo libro stris tuna est ταλα - πέ , non, Vt editum est, ταλυτα Sunt enim tres versus iambici, qui propter vocis illius deprau tioinem no agnoscuntur.
292쪽
Sed & quod in vita Pythagorae legitur , fuisse medicum quendam Pythagoram,qui scripserit de Hernia,
id non quidem omnino verE,sed tamen propius vero scriptiim est eodem in libro. Περὶ enim habet, non legendum autem in se ita esse constat ex Plinio; cuius haec stant ex capite quineto libri xlx . ubi de generibus scillae, quod bulbi genus est, loquitur: uum de iis volumen condidit Pythagoras Philosophus, costigens medicas vi es, quas proximo reddemus libro.
293쪽
M. ANTONII MUR ET II. C. AC CI VIS R.
vetu sit consuetudo, in honore alicui habendo, '. manum bitam ad os admouendi. C A P. I . Voo hodieque inconsuetudine positum est,ut in salutandis potentibus, aut in honore cis habendo nostram ipsi manum Ori admouere soleamus, id quaesitum est ex me, num a Veteribus quoque factitatum esset , an, ut alia pleraque, ita hoc quoque inepte adulandi genus seruilia recentioruin aulicorii ingenia excogitassent. Respondi, eum morem usque ab impia illa, de ridiscula Veterum, qui multos deos colebant, superstitione ductum ac propagatum videri. Solebant enim &illi,cum aut fanum aliquod praeterirent, aut lignum, lapidemve aliquem aspicerent, in quo diuinitatis alia quid esse opinarentur: neque enim vilior illis temporibus vllius rei quain deorum, annona Crat: manum ad os referre, & renui murmure illos ligneos aut v pideos deos, ut sibi fauerent, precari. Ouidius: Ecce lacu medio sacrorum nigra finitiae, fra vetus hibat tremulis circumdata cannis. Restitit pauido, Favea, mihi murmure dixit oux meus: o simili Fauea. mihi,murmure dixi. Appuleius apologia prima: Nam,rt audio,perce0 ti m
294쪽
ii, qui istum nouere, nosti deo ad hoc aeui suptlicauit ; nullum templum frequentauit: si sisnum aliquo
praetereat, nefs h bet adorandi gratia manum labrisa ohere. Minutius Felix in Oecta mori. Caeci s uia
lacro Serapidis denotato , ut xustu superstitio Sis silet, manum ori admouens osculum labris pressit. Quo igitur gestu illi diis suis honorem exhibebant, codem nos hodie in potentibus ac fortunatas homin bus colendis utimur.
Unde sumpsisse rideatur Ouidius, quod in oraculo
terram, matrem, lapides autem ossa illim vocavit. C A P. I I.
SApi EN TR R in te pretatur Ouidianus Deuca lio sortem sibi a Themide datam , quaerenti qua arte genus humanum aquis extinctum reparare posset: qui iussus ossa magnae matris post tergum iacere, matris nomine terram intellexit, culu, in coxpore ossa lapides vocarentur . Atque equidem cIi stimo inge- :niosissimum poetam in illo responsi, coris agendo, quod terram quidem matrem vocavit, sumpsisse ex historia Rom a, ubi , cum regiis adolescentibus responsum esset, eum regnaturum Romae, qui primus matri ostiatum tulisset, Binitus is, qui reges exegit e haut exiens, simulato casu, terram osci alias en dicitur: quod autem lapides, terrae Osa,s cultum esse auctoritatem veteris tragici, qui & ipse illos eodem nomine affecerat ..tantur enim h ec a vetere Gram
de eo qui ad lapidem offenc isset Sic autem , & η-guinem t/rrae Aristor 'les in Ladam ad Alexandrum pistola vocaste dicitur. & vulgo venas in terra
295쪽
dicimus aut quibus aqua conclusa latet, aut E quibila
versum quendam ex Od sea multo aliter a nonnustis accipi, quam ut ab Horatio acceptus esse.
NON est dubium, quin Horatius in epistola ad Lollium, Alo versu, Dam sibi, dum sociis reditum parat,
cxprimere voluerit illum Homericum: Aρνυμνω ἱ τε D' m hin. sed Homericum tamen, non eodem quo Horatius sensu omnes accipiunt. Didymus enim, cuius extant in Odysssean eruditissimae notie, aliam etiam quandam eius declarationem tra sit , an veriorem nescio,
ipsi certe Vlixi honestiorem ac gloriosi rem. Illum videlicet eo animo fuisse, ut & vitam impendere, Momnem reditus spem sibi praecludere non recusaret, dummodo saluti sociorum consuleret. Verbii enim ut apud Eustathium legitur,ab agnis ductum est, dos Graeci vocantet vi&ω si πωλειν - quod prisci nodum reperto nummorum Vsu, agnis, asinis, equuleis, aliisque eiusdem generis animalibus parare ea, quibus indigebant, se-lebant. Hoc igitur Homerum dicere ait , paratum fuisse Vlixem, ii res ita tulisset, αρνυ i , id est,quasi pro
pretio dare ib τ υ μυτού ν εαυ- νόπν, ἀντιξ ε- ων. Neque coniunx, e legendum, ab νο, εταίρων:sed distinguendum hoc modo, es νοςον, ἐταίρων . Lucianus tamen prorsiis Horatianae sententiae adstipi
latur, qui in Vi em multa in errore illo sito
mentiri selitum dixit, αυτού ἀρνυμνον, M τὸν νόον τ εται *ν. Hanc sententiarrum varietatem, quam
296쪽
quam Horatiani interpretes vel non animaduerte rant vel praetermiserant, non indignam duxi, cuius
De duobm lacu ex primo libro commentariorum caesaris De bello Gilico.
LEGEBAM Vs animi caussa primum librii commentariorum Caesiaris De bello Gallico ego, & Horatius Macaranus elegantissimo ingenio , S: hon stillimis moribus praeditus adolescens:&vt ei quid que occurrerat, in quo haereret, ita aut ex me sciscitabatur sententiam meam, aut etiam suam ipse modeste ac verecunde proserebat. Cum igitur ventum esset ad eum locum, ubi Ariovistus Caesaris legatis respondet, e duis se ob fides redditurum non es, neque Φ,negb eorum siclis iniuria bellum illaturum in eo manerent quod conuenisset , stipendi mi quotanniae penderent is id non Acissent, longe iis staternum nomen populi R. iturum: iis recitatis, paululum substitit Horatius: &, Quando, inquit, mihi licere voluisti,
omnia dicere quae in mentem venirent,non dissimulabo vereri me, ne hoc loco, ubi est Uitur m , una littera extrita, lini debeat futurum . Recens enim sim a lectione ultimi ηἱneidos, ubi commentini ita Turnum loqui, Longe illi dea mater erit, quae nube fuga m . Feminea tegat, Er vani se occulat umbris. Vtergo illic Turnus minatur, longe AEncae futtiram matrem: ita hic Ariovistus, longe .iduis fraternum nomen populi R. fore. Tum ego, Acute, inquam, istuc a te Horati, & ingeniose cogitatum est: quo tibi magis etiam de ista tua coniectura placeas, scito, eandem
297쪽
eandem adprime cruditi hon inis Gabrielis Dei histrille , cum vno illo quo tu quoque usus f Virgilu
testimonio niteretur: Cert que eodem modo locutus est optimus, & ipse Latinitatis auctor Ouidius octauo Metamorpholeon: Pone, age, nec tιtulos intercipefmina nostros, The Aiadae clamant: nec te saucia si mae Decipiat : ne sis longe tibi ι plus amore
Sed tamen cum eadem veterum librorum scriptura sit, quae vulgata, nihil est caussae, cur quidquain mutandum 'putemus. Nam hoc quoq. alterum loquendi genus veteribus non inus ratum fui sie, ex eodem illo quem modo citaui, Ouidio cognoscitur ; apud quem ita legimus libro quarto: Huic quoqMe, vadeprocul, ne longe gloria rerum, mentιris, ait, longe tibi Iuppiter ab iis Paulo autem infra cum, quem dixi, Caesaris locum locus alius est in otianibus, quos ego quidem vid rim , libris deprauatus; quem qui nuper emendare voluerunt, magis e fiam corruperunt. Nam csim di xisset Caesar, e Gallorum sermonibus de Germano
rum virtute; ta iam extitisse in exercitu Romano metum, ut non mediocriter Omnium mentes, animos l. perturbareta. Hic , primum ortio est a tribunis
militum ac praestetitis, reli quisi qui ex urbe, amicitia caussa. Cas em se uti magnam periculum miserabani tor ; θ' od non magnam in re militari usium habe bant . Ita enim habent veteres tum calamo notati, tum typis descripti libri. Atiniis qui postea editi sunt a/dita est negatio, hoc modo: Non magnum periculum miserabantur. Sed qui attente totum locum considerat .l Gi: rauerit,facile intelliget legendum esse, Magnum peri-D moc vin . Expen-
298쪽
ijsi quiddam mustis ex arte scisse videri potest.
C v M animi caussa Plauti Asnariatia euoluerem, quiddam repperi, quod mihi scrupulum obiecit: n que audenti accusare απχν υ Plauti, neque tamen ad cum defendendum. ac vindicandum ab illo crimine quidquam satis probabile reperienti. Nam in prima fabula senex cum seruulo colloquexas, scire se Ostcndit filio opus esse viginti minis Ita cnim loquitur: Nunc verba in pauca conferam, quid te vel m. viginti iam a sensito aro numinis. Face id ut paratum iam fit. Multo autem phst, Argyrippa lena super illis viginti minis cum adolescente paciscitur: cumquc adOlc-scens dixisset, , mane, a di. dic quid me aequum censes pro illa tibi dares num hunc ne cum quiquam alio fit: subi jcit impura mulier : Te ne ξ vigi=ui minas. t Me eo leee: si aliub ad me pri ut at inferat, tu vale. Ante igitur rescitic t senex, quantum argenti silio opti esset . quam id filius ipse ei lena cognoscere potitisset. Ac scio, visum este nonnullis etiam Terenti m in Adelphis similiter ipsuna quoque reccasse. S d Terentij quidcm caussam veteres critici facild expediunt , conaque omnibus suffragijs liberant. Plautinum hoc, vereor, ut aeque facile defendi queat. Locus quidam Iuvenalis aduersus aliortim omnium tentiam declaratim. CAP. vi. MI R v bi cst, quanto opere vexatus sit ab hominibuS
299쪽
. biis eruditis versus ille Ii menalis e Satyra undecima Lacedaemonium pedeumate lubricat orbem: ut vix ullus iam stiperesse videatur nouae aut emendationi , aut interpretationi locus. Primum enim
Domitius, & alij eum secuti pytismate legerunt, horipedeumate: cumque Lacedaemonium orbem interpretarentur annulum, putarunt hoc versii significari diuitem delicatum, qui annulum, quem in digito gestaret, identidem extraheret, sputoque illineret, vi habilius & commodius versari possiet. At Merula, saltationis penus esse ritisma quo Lacedaemonij uterentur: idque homo ingenuus fassus est se nussequam legisse: sed ita sibi in mentem venisse , ut ea quae ibinniamus. Tertius accessit Georgius Valla, qui cum putaret, vix satis sibi decorum fore, si ad has epulas asymbolus veniret, 'inem Lacedaemonium trochum esse dixit c pinu factum, quae Graechpitys diceretiar. Adhuc haec erant, cum ecce tibi homo acutissimus ,& eruditissimus Politianus, qui, explosis omnium superiorum sententijs , pit lismate legendum censuit: id enim ex Galeno este exercita tionis genus, quo in Laconicis, id est, in sidatorijs, Uterentur, peruncto prius corpore: atque e. lubri candi verbum pertinere. Et fortassis obtinuisset haec sententia propter summam Politiani in litteris auctoritatem, nisi animaduertissent homines, eam cum ijs de quibus eo loco Iuvenalis agcret, nullo modo cohaerere. Alciatus quidem clim se in idem ilhid a Politiano extructum sudatorium coniecisset, ut tamen adferret aliquid noui, Drusinate lege tum censuit, novo, & ante ipsum inaudito vocabulo. Extitit deinde Flauius quidam, cuius scripta nondum in manus meas ivenerunt, qui ratus sit legendum, pop-
300쪽
nsemate: & orbis Lacedaemonij nomine intellexerit
του σφιγκτηs,Versum hunc ad nefariam libidinem re
serendum putans: quod mihi quide ab urdissimum.&ὰ poetae sententia alienissimum videtur. Secutus est homo multae ac variae lectionis Iohannes Bro dariis, qui pedemate legendum pronun tiauerit. Hilius ego Miscellanea, in quibus noc tradidisse fertur, quamqtiam magno studio quaesita, numquam usq adhuc reperire potui: sed facile tamen ex ipse pede malis nomine video eum aliquod saltationis genus intellexisse: & mihi verisimile fit eodem modo legis se etiam Merulam. Postremo Turnebus pytisma sputum; orbem trochum Videri voluit. Quis post tot, ac tales viros quidquam sibi praeterea quaerendum putet Θ&aut idoneum se inter eos arbitrum prostri aut, quod eorum nemo intellexerit, id se verius e plicaturum polliceri audeat ξ Quando tamen in hoc litterarum genere, minimo periculo peccatur; non deterrebor ego quoque, quid sentiam , dicere. Puto igitur quod in vetustis libris legiturpedeumate, leui ter deprauatu esse, ac legendum pelleumate, a verbo πιτευω: significariq. eo versu diuitem aleae studio de ditum. Od cofirmant & ea quae stlatim sequuntur: Namque ibi fortuna veniam damu3. alea turpis, Turpe est adulterium mediocribus. haec eadem isti iomnia cum seciunt, hilares , nitidis vocantur.
Orbem autem Lacedaemonium vocat mensam Gmarmore Laconico,ut & Martialis Libycum orbem, men sana ex marmore A sticano.
, Libycos Itidis sisendis dentibus orbes: Futaitur testi sagina mense mihi. Et Seneca ad Albinam: AMagni, leuatique mensarum orbes. lubricantur autem, id cit, leuaritur, ac poliuntur