장음표시 사용
171쪽
Leoni Papae IV, sat recens esset, nempe noni saeculi; et diei posset tunc adhibitum fuisse novum hunc loquendi modum improprio sensu, per similitudinem quamdam, eo quod non prae ideretur abusus, aliquando ex tali vocabulo par his
attributo orituruS. Secundo, probant eruditi sormulam illam esse multo rece
tioris aevi, ut videre potest apud Nardi dei Paracti, tom. l, pag. 4 i). Tertio, ibi sermo dirigitur ad cinues presbyteros in synodo
adunatos, quorum multi certe parochi non sunt. Unde ex textu
illo vix quidquam concludi potest in gratiam systematis par
b' Objicitur Pastoris titulum reperiri concessum monasteriorum abbatibus et abbatissis, jam ab octavo Saltem saeculo, ut patet ex canone 5 concilii Calchutensis anni 787. In concilio autem Aquisgranensi, canone 7 apud Mansi, tom. 14, pag. 246, editio Florentiaeὶ abbatissa vocatur pastor; et canone 13 praelati nomine eadem decoratur. Et in testamento imperatricis cujusdam anni 877, abbatissae regimen vocatur pastorale ministerium apud Nardi, tom. 1, pag. 54). Inde inferri posse videtur Pastoris titulum non fuisse antiquitus Εpiscopis proprium. Respondetur: Quonam tempore abhates et abbatissae coeperint ex Ecclesiae concessione et legibus acquirere in monasteria sua aliquid jurisdictionis episcopalis, ac proinde paStoratus antea Episcopis exclusive proprii, hic non expendimus. Id tantum adnotamus, mirum non esse ipsis pastoris titulum, in quodam restricto et improprio sensu, concessum fuisse, quandocis aliqualis jurisdictio in foro externo et legislativa potestas, seu tandem aliqualis pastoratus in Subitos suos collatus est. Unde etiam et baculum pastorale receperunt; velatum tamen, ut pastoratus restrictionem et subordinationem indicaret. PaStoratus autem plenus seu proprie dictus remansit Episcopis proprius. Plenus enim non est pastoratus, nisi possit gregill
172쪽
providere de omnibus ad salutem necessariis; ac proinde nisi possit sacerdotes et pastores, in locum defunctorum ordinare ; quae vis et potestas sacerdotium procreandi et perpetuandi episcopali caracteri propria est. Alvero parochis, sicut data non est jurisdictio in soro externo, nec legislativa ct c aetiva in fideles parochiae potestas, ita nec eis debuit concedi, nec de facto antiquitus concessus fuit pastoris, etiam in restricto sensu, titulus. 6' Objicitur, ultimis saltem saeculis non deesse auctorit tes, easque gravissimas, quibus pastoris titulus parochis tribuitur ; id porro satis esse, ut hujusmodi denominatio merito eis vindicetur. Concedimus, a decimo quarto et decimo quinto speculo, etoliam aliquoties sorsan antea, sed rarissime, reperiri paroch hoc nomine decoratos; at negamus inde concludi posse talem is deberi denominationem, ita ut haberi debeant tanquam veri pastores, etiam seeundi ordinis. Est nempe in his casibus interpretanda ejusmodi denominatio in lato quodam atque omnino improprio Sensu; eo modo, Verbi gratia, quo interpretanda est vox Episcopus, quando sanetus Augustinus nomen
illud patribus familias, attribuit, ob quamdam similitudinem
eorum circa familiam Suam ossicii, cum episcopali munere. natio est, quia parochi revera pastores proprie non Sunt, cum
in fideles parochiae potestatem legislativam et jurisdictionem
In hoc ergo accommodatitio sensu interpretandus erit textus Tridentinus capitis 12 de Reformatione, sessionis 25 : Hortatur dehine bancta synodus) omnes et singulos pro ehristiana charitate, debitoque erga pastores suos munere, ut de bonis sibi a Deo Ilatis, Episcopis et parochis qui tenuioribus pro sunt ecclesiis, large subvenire ad Dei laudem , atque ad Pastorum suorum qui
pro eis invigilant dignitatem tuendam, non graventur. Ibi quidem videntur Tridentini Patres pastoris denominationem aliquin modo ad parochos extendisse; at tunc nondum vocu illa Diqiti eo by Corale
173쪽
abusi fuerant jansonistae et presbyteriani. Unde applicandum venit quod de Biminensi concilio Hieronymus : Non erat cum
Episcopis de vocabulo, cum sensus esset in tuto.
Idem dieatur de loco catechismi Tridentini, in quo generatim ut in globo Episcopi, parochi et praedicatores, pastorum
nomine donantur. PROPOSITIO IV . - Genuinus sensus v is pastor ineludiι
potestatem legislativam et jurisdietionem eaeterni horto ita scilicet ut praedicta jurisdictio sit de essentia pastoratus. - Qui pastor est, non tantum oves nutrit, sed et illas regit, deviantes reducit, totumque gregem gubernat; atque ad hujusmodi regimen vim adhibet coactivam. Nec verus pastor QSset qui posset tantum ovibus pabulum serre, sed quo invito oves pro libitu excurrere valerent. Hinc translata hac voce ad eos homines qui caeteris praesunt, de iis tantum in tota retro antiquitate suit iusti Iecta, qui potestatum habe ut subditos rogeuli. et jurisdictione coactiva et legislativa gubernandi. Unde inhaebraica et graeca lingua pastores vocantur reges aliive populorum duces. Λtteuto ergo vocabuli illius genuiuo et proprio sensu, dicendum est jurisdictionem fori externi, seu potest tem coactivo regendi et gubernandi esse ipsa inmet pastoratus essentiam. Ita scilicet, ut qui exhortandi tantum lacultatem et ossicium habet, nou autem subditos inctoritati ve regendi, sicut rex diei nequit, ita pastor immurit O nuucupetur.
PROP aio M. - ritio coracluditur denominationem pastoris, etiam secundi ordinis, par his non competere. - Εx Superius
Probatis pastor nou St, uisi qui vera potestate pollet populuma inritative regendi ut coaetivo gubernandi; atqui parochi iurisdictionem illam fori externi nou habent, nec poMunt
iuges serre quibus eorum parochiani ligentur et gubernentur, aut poenas ecclesiasticas in delinquentes Statuere : ergo paSt res proprie dicti non sunt. Et cum praedictam potestatem nec in Primo, nec in secundo, nec in millesimo ordine habeant, sequitur eos nec secundi ordinis pastores dici posse. Hinc merito Henricus Kal te isen, in notissima sua ad Basileensis concilii
174쪽
Patres concione : Veri Pastores sunt tantum Episcopi. Apud Nardi, tom. i, pag. 69.)PROPOSITIO VI . - Ouamvis ante ortos, aut ad eaetrema perduetos jansentanismi et par hismi errores, innocue potuerint parochi pastores in quodam lato et improprio sensu vocitari, hodie tamen refreanda potius videtur hujusmodi eorum denominatio.
Nam praedictae sectae, ea voce parochis tribula lugendum in modum abusae sunt. Vide apud Nardi tom. l, pag. li) citatum auctorem, qui ita arguebat : Parochus est pastor, ergo est doctor, ergo est judex fidei. Item alii ex eo quod parochus sit parochiae suae immediatus et proprius, ut aiunt, pastor, nudacter intulerunt, Episcopum non habere in parochianos nisi jurisdictionem mediatum, idest, eum nihil posse in parochia statuere, nisi mediante et conSentiente parocho. Quo Solo errore fere in larvas inutiles transmutantur Episcopi, et parochi in veros Episcopos eriguntur. Qui error in quodam articulo additionali ad constitutionem civilem cleri Gallicani sic exprimebatur : Melesia cathedralis solum Episcopum pro pastore immediato habebit; unde ibi Episcopus erit simul inrochus apud Nardi, tom. 1, pag. l6). Nec desuere qui parochos dixerunt
ecclesiarum Suarum SponSOS. Van-ΕSpei pari. 2, Sec. l, tit. 2, c. 2 docot parochos dici paStores antonomastire; ex quo sequitur Episcopos non esse pastores nisi improprio sensu. Atque idem auctor Vicarios parochorum Seu capellanos vocat vio pastores. Hinc, Parisiis praecipue, parochos non pauca epise palia jura sibi olim usurpasse, Salis notum eSt. Iam vero quando VOX aliqua, licet prius a catholicis a cloribus, et in sensu, improprio quidem sed lamen catholico, adhibita, ob haereticorum fallacias tu pravam interpretationem coepit distrahi, et pro errorum propugnaculo constitui, solet Ecelesia eam repellere et profligare. Et etiam ante expressam Ecclesiae definitionem, prudenter qui catholice sentiunt
ejusmodi locutionem Solent devitare lὶ; nec objici tunc debent
175쪽
exempla eorum qui catholice eadem sormula prius usi sunt. Id Julianus haereticus sancto AuguStino objiciebat, vocem quamdam , utpote a Sancto ChrJSostomo adhibitam, legitimam defendens. Cui Λugustinus : Disputans Ioannes Chrysostomus in Ecclesia catholica, non se aliter intellisti arbitrabatur: tali qu- stione nullus pulsabatur e vobis non tum litigantibus securius loquebatur contra Iulianum, cap. 2 . Id nos prest, terianismi sequacibus, qui, pastoris titulum parochis Vindicare conantes, nonnullas auctoritates Objiciunt, respondemus. Vobis nondum litigantibus securius loquebantur qui aliquo accommodatilio Sensu parochos pastorum nomine deSignarunt. At nunc vox illa sedulo parochis deneganda et veris pastoribus id est Episcopis, a Spiritu Sancto positis pascere σοι Miγξι η Ecclesiam Dei, exclusive reservanda. Hinc nuper, cum in cujusdam concilii provincialis Galliae statutis, de parochis sub puriorum nomine Sermo cSSet, a Bomanis revisoribus Vin illa expuncta est. Nota l. - Diximus in thesi, quamvis ante ortos, aut ad ejtrema perductos, jansenis mi errores, innocue potuerint parochi pastorum nomine in quodam lato sensu donari: nam caeteroquin probatissimos etiam scholae doctores, ante excitatam recer
tioribus temporibus dictam parochismi procellam a tribuenda parochis pastorum denominatione non refugisse, Omnino certum est; in cujus testimonium sat erit indicasse Suaregium, qui tomo 3, de Religione, l. l, c. l7, n. 20 et seq.) veluti ex prosemo pastoratum quemdam parochis vindicat. Simul tamen ab eo pastoratu quamlibet sori externi jurisdictionem diligenter resecat; ita ut non nisi Iato eo, quem diximus, SenSu, par hos pro pastoribuS habeat; nec, quo ad rem, contradicat recentioribus doctoribuS, qui, ob grassantem poStea Par
gnandam divinam substantiam 3 Qua tamen voce usus olim Tertullianus a ganelo Augustino defenditur sae moesibus, cap. 86j. Tertullianus Milicet per voeem eorpus nihil materiale intelligebat. idem dicatur de voce gnosticus, qiun oli in idum Sonahal ac illuminatus seu spiritualis.
176쪽
chismi luem, studiosius quaestionem rimati, abnuendum Pur
chis pastorum nomen omnino censuerunt. 'ista 2. - In confirmationem praesentis conclusionis noStrae,
quod nempe satius sit pastorum nomen hodie parochis nbnuere , juvat nonnulla subjungere, quae in eumdem scopum seripsit Christianus Lupus : in quibus praecipue advertenda, quam ipse testatur, hodierna Romanae Ecclesiae praxis :et Certum est, ait, pastoris titulum parochis non quadrare. u Unde et ipsum hodie nunquam illis impertit Bomana Ecclea si a. n Christianus Lupus, Operum tom. li, pag. 314, edit.
Venetiis 17 29.)u Hi enim nempe parochi) ab aliquo tempore coeperunt
a npud vulgum vocari pastores. Hinc existimant sibi jurea competentem titulum. n Ibi variis documentis probat Christianus Lupus immerito hoc nomine condecorari parOchos : tum ita prosequitur: et Ad noni saeculi finem Wala torus Aurelianensis Episcopus edidit capitulare, in quo intera varia suae dioeceseos parochianis prest teris mandat et hoc: et jejunia a pastoribus injuncta diligenter observent. Qui locusu alte clamat solum Episcopum tunc habuisse titulum pasi u ris. Bationem habes in vulgari canone Apostolico : Presbyteria et iliaconi prerter Episcopum nihil astere pro tentent. Nam m- a mini populus illi commissus est, et pro animabus eorum Me re ii diturus est rationem. Canon asserit omnem animarum curama esse solum penes Episcopum; ideoque ipsum solum emo a pastorem ... Et est Om uino constitutum apostolicum : θυα enim Sanctus Paulus per pastores et doctores palam intela lexit solos Episcopos . . . Certum est per pastores ab Apostolo et intelligi solos Episcopos, et hinc parochiales olim presbyteria nil meri poterant agere sinu mandato ac beneplacito Epi- et scopi. Erant ejus dumtaxat vicarii. v Christianus Lupus tom. li, pag. 282, editio Venet. 1729. Idem auctor, pagina 302, dum consulat locum quemdam
Iacobi Boi leuti, ita asserentis : Hagnum in oves sibi a Christo traditus habent authoritatem parochi; veri quine earum sunt Iristo Diqiti eo by Corale
177쪽
res, etc. I luter varios errores ibi expressos sequentes retegit et prostigat: a Tertius error est, quod Christus Domi uus oves a suas tradiderit presbyteris parochialibus. Etenim ad solosa Episcopos dictum est : Attendite vobis et universo gresti, in a quo vos Spiritus Sanetus posuit Discopos regere Ecclesiam Dei. u Emphasim habent verba et universo gregi. Alle clamanta omnem animarum curam esse a Christo Domino datam solisu Episcopis. Ipse enim posuit in Ecclesia pastores et doctores.
a Per pastores palam intelliguntur soli Episcopi . Presbyterosu Christus Dominus noluit ponere in praesectura; ponendOSu permisit ac tradidit Episcopis. Et hinc Sine Episcopo non pina test esse Ecclesia. Ecclesiam martyr I alius, Sanctus CJu prianus, atque alii Ecclesiae Patres assirma ut esse popu-u Ium Episcopo adunatum. Et hinc parochiales presbateri u nequaquam a Christo Domino aut horitatem habe ut inu suam plebem, Sed ab Ephscopis. Hinc sequitur quartusu error, quod parochiales presbyteri sint dominicarum oviumst pastores. Quod hic emiuens titulus solis Episcopis debeau tur ut quadret, est supra demonstratum . . . Etiamnum hinu die Romana Ecclesia parochiales presbyteros non appellatu nisi parochialium ecclesiarum rectores. n
Jude revera laudaudus Saepe citatus Nardi etsi quandoque in concludendo nimius , qui titulum illum Pastoris suse impugnat, et in Gallia praesertim de medio tolletidum suadet. Et certe notatu digna sunt haec ejus verba : u L autore deli u aere scritto, i Elui politique et religiei tu France, uu Londres 1806, eoa, a pag. 359, in notaὶ, pariando diu monsiguore Ricci, e pestilente synodo di Pistria, dice, cheu nieci non sacceuu che muterer, comme On a fuit en France, a les cur s contre les L eques, et stat ter Dur vanile Imur sesu fuit e tomber plus sui ement dum te piise. Dice chu aVcVuu ordinato que Portassero et socco ut capello, et quai soccost Dur avult fuit inurner tu tete; deju on purluit de presbytere, etc.
178쪽
PAROCHI NON SUNT PROPRIE PRAELATI, NEC MINORES, NEC MINIMi.
Si improprio tantum et largo sensu parochis tribueretur praelatorum minorum seu Secundi ordinis denominatio, ahea redarguenda et consutanda abstineremus. Alvero jan- senistae et parochistae toti fuerunt, ut proelaturam curatorum ex divina institutione adstruerent : eam ita perpetuo in scriptis suis memorant atque extollunt, ut plene pateat eorum scopus Olunt nempe par hos tauquam veros et proprie
dictos praelatos licet secundi ordinis haberi. Quod cum salsum omnino sit, et iam gravibus erroribus subdole sternat, repellendum atque convellendum omnino est ab Orthodoxis scriptoribus. Quid rei sit praelatura proprie dicta, ex communi doci rum sententia primum inquiremus : tum ostendemus eam parochis nullateuus adscribi posse. I. Est doctrina commucis canonistarum, praelatum proprie dictum illum dumtaxat vocari, qui jurisdictionem sori externi habet in subditos. Eam doctorum consensionem adnotat Fer- raris ad vocem Praelatus; et extra controversiam est. Unum aut alterum ex praecipuis doctoribus adducamus : u Solusu Episcopus ait sanctus Τhomas proprie praelatus Ecclesiaeu dicitur : et ideo ipse solus, quasi Sponsus, anulum Eccle-u siae recipit; et ideo ipse solus habet potestatem plenamu in dispensatione sacramentorum, jurisdictionem in sorou Ecclesiae quasi persona publica : alii autem Secundum quod a ub eo uis committitur. . . Sed sacerdotes qui plebibus praemDiuitiam by Cooste
179쪽
α eiuntur non sunt simplieiter praeIati, sed quasi eoadjutores. v Suppl. ad 3 puri ., q. 26, art. l.) Eadem est celeberrimi Fagnani doetrina : et Stricte illi tantum dicuntur praelati qui ha- a bent jurisdictionem aliquam sori contentiosi. v Ad caput
Cum ab ecclesiarum, de Osticio ordinarii.) Porro in capite Cum ab Getesiarum, quod ibi explanat Fagnanus, agitur de quodam plebano Sancti P ..., qui habebat jurisdictionem contentiosam. Ex quo potuissent incauti concludere, proprie dictos praelatos esse plebanos seu parochos. Ad quem praecavendum errorem sic, loco citato, disserit Famanus : a Sed tu adverate, quia iste plebanus sancti P. .. habebat jurisdietionem a contenti am de jure speciali, videlicet ex privilegio vel et praescriptione; et ideo poterat excommunicare et interdia cere. At secus est de jure communi; quia plebant et pre a byteri parochiales, quamvis habeant curam et jurisdictio- a nem ordinariam fori poenitentialis, tam in clericos quam inu laicos habitantes ipsorum parochiam, tamen nullam habentu jurisdictionem fori contentiosi; et ideo potestatem non hau bent excommunicandi nec in genere nec in specie. Nec
si praelati proprie appellari possunt : nam stricte illi tantum et dieuntur praelati qui habent jurisdictionem aliquam foria contentiosi. Et propterea praelati a parochialium ecclesia-κ rum rectoribus distinguuntur; licet, late sumpto vocabulo,
e etiam plebant et alii presbyteri parochiales dici possintit praelati, hoc respectu, quia praesunt parochianis suis in foro et animae; et ita intelligas textum in capite Tua, de Clericis η aegrotantibus. v Fagnanus in secundam partem primi libri decretalium, ad caput Cum ab reelesiarum, de Osticio ordinarii.)Ex hac communiter recepta notione. facile deducitur quinam sint veri praelati, tum majores, tum minores : a Praelatia majores sunt Episcopi, et praecipue cardinales in quantumst universali Ecclesiae regimini adlaborant. Minores vero sunt a ii omnes, qui, priedictis inferiores, distinetum honoris gra-u dum cum aliqua externa jurisdictione obtinent. Sunt autem v numero Plures : principaliores nempe, ordinarii nullius et
180쪽
u Exempli, qui usum pontificalium cum jurisdictione lari exu terni habent; item generales et provinciales religiosorum v superiores; item vicarii generales Episcoporum et antiquiu archidiaconi: inferioris vero classis, SuperioreS conventuum v ct abbatissae, quibus praelatura ideo competit, quia jurisdi u otionem Exteruam etsi valde limitatam veram tamen lia- a bent in subditos, quos possunt praeceptis ligare et punire. u Lindo in Clementi uis lib. 3, tit. 8, cap. Duduni, de Sepulturis,
a glossa Gὶ dicitur nomine praelatorum uon venire rectoresu Ecclesiarum, idest, parochos. Ergo praelatus minor est quia dum abbatissa et minimus Capuccinorum Guardianus : abu Vero parochus millime . Nec putet quis hoe abbatissis tribu- tum praelati nomen, Ox hodiernis canouistis, aut etiam exu Hildebrandi tempori hus fuisse expiscatum : saveant parin i chistae legere caput undecimum capitularis an ut 802, et ibiu reperiunt praelatos vocari Episcopos abbates et abbatissas :u Episcopi, abbates atque abbatissae, qui coeteris praelati sunt. v Item in concilio Aquisgranensi secundo avni 830, cauoue t 3 u et l4 : 4dmonenda .sunt prwlamo monasteriorum, ut Subditasu moribus probis atque eo emplis praecedunt ..u Nardi, dei Parochi , tom. I. pag. 394, editio Pu ZZari l829. Qui eri I OMet utrum curiae Romande praelati, cardinalibus ut Episcopis inferiores, potiantur omnes aliqua sori externi jurisdictione, ita ut pro eris pra latis minoribus haberi possint. AN firmative r spondet Nardi loco citato, pag. 395ὶ: u Quia praeli ter praecedentiam, iis incumbunt aliqua jurisdictionalia, quae a Cathedram Apostolicam, et sic aliquo modo regimen univeru Side, reSpiciunt. DEx dictis, potest quoad parochos sic tota res concludi: ii soli sunt proprie praelati majores aut minores, qui aliquam in foro externo iurisdictionem obtinent; atqui parochis nulla competit hujusmodi jurisdictio; ergo parochi non sunt proprie praehiti, nec mujoreS, nec minores, nec minimi; et uec primi, uec secundi, nec millesimi ordinis. Objicies l' auctoritutem Gersouis, qui Sic habet se Potest.