장음표시 사용
441쪽
deputatio ad Epimopum. Iam vero sacerdos, a toritato hiseopi adjunctus paroelio ad ei auxiliandum, est hoe ipso, non simplex parochi vicarius, sed proprie dictus eoadjutor. Ergo in dicto casn infirmi parochi, ad Episcopum pertinere debetoidem eoadjutorem dandi potestas.
PROPOSITIO III . - Potest insuper dari eoadjutor illi parocto, qui neeessaria ad ossicium suum seientia destitutus reperitur.
Constat ex capite si gessionis 2l Tridentini eoncilii, ubi in hune modum id decernitur : a Quia illitterati et imperiti pa-u rochialium ecclesiarum metores sacris minus apti sunt ossi- π ciis ... Episcopi, otiam tanquam Apostolicae Sedis delegati, α Oisdem illitteratis et imperitis, si alias honestae vitae sint, u coadjutores, aut vicarios pro tempore deputare, partemqueu fructuum eisdem pro sincienti victu assignare, vel aliter u providere possint; quacumque appellatione et exempli ea remota. n Hac lege Tridentina attinguntur etiam parochi exempti, eum Episeopis tribuatur dicta potestas etiam tamquam Sedis 4 stoliem delestatis: quod notatum vide apud Barbosam de Paroelio, cum Addit. Giraldi, c. 22, D. 8ὶ.PRomsimo IV . - Potest Episcopus paroelios, etsi jam a se velym cessoribus eraminatos, ad examen vocare, Ni videat num requisita seientia destituantur; modo tamen eontra eos Publice vi-
at ignorantiae suspieio. - Εx eo quod Episcopo Hidentina synodus potestatem tribuerit coadjutores dandi parochis ob imperitiae causam, inserunt doctores, a posse Episcopum ada examen vocare parochos, ut ei per experientiam innotea sent, an illorum scientia sit extenuata, et boni mores mu-u tati; nani quamvis a principio collationis parochialis benea fieti scientia parochorum fuerit nota. decursu temporisu diminui potest. v Barbosa, de Par ho, cap. 22, n. 10. Cum tamen durum videretur parochos semel examinatos et approbatos sic ad examen iterum vocari posse pro arbitrio Episcopi, varia orta sunt, et ad Sacram Congregationem Concilii transmissa dubia; quorum decisionem transcribimus ex Giraldot Addi amenta ad Harhomo, de Paroelio, cap. 22, n. lM : Diqiitreo by Corale
442쪽
I. Quoad parochos, etiam regulares. a praedecessore Episcopo constitutos, Sacra Congregatio die 26 augusti l 628
censuit : Episcopos successores posse, superveniense rationabili causa, iterum eae obpicio, etiam eatra visitationem, Maminare parochos, alias ad ecclesias par hiales approbat libro la do- retorum, solio 520, a tergo . Item quoad eosdem par hos, die l3 januarii 1635, Sacra Congregatio respondit : Episcopos
successores, superveniente rationabili causa, posse, etiam eae osticio, iterum e minare, tam in visitatione quam eatra, par hos, quamvis regulares, approbatos tempore provisionis parochialium
libro i5, solio 146 a tergo . a Ad quorum examen devenire a potest Episcopus etiam pro libito, et pro sola quiete cona scientiae suae, quemadmodum et ipsum sacrae Botae tribu-u nal constituit, decisione 257 parte is Reeentiorum, n. 5. n Giraldi, loco citato.)- II. Quoad parochos ab eodem Episcopo in praecedenti examiue approbatos, Sacra Congregatio Concilii, die 22 septembris i 663, Pampi lonensi Episcopo respondit in hunc modum : cum sub die i5 januarii 1667, ad instantiam Episeopi Pampilanosis
a Mera cinyregatione resolutum fuerit, i ' posse Episcinum e minare parochos et rectores semel approbatos ad curam animarum, quando adest vehemens suspicio de illorum imperitia; 2' posse ad hujusmodi Gamen proeedere etiam eatra visitationem ς 3' ad di-elum Mamen faetendum haud neeesse esse ut judiciales probationes imperitiae praecedant e nunc supplicat Episcopus ipse. per hane Sacram Congregationem ulterius Melarari, an in aetis visitationis dioecesis possit Episcopus examinare par hos quotquot visitat, etiamsi eontra illos, vel aliquem ipsorum non vigeat suspicio imperitiae. - Saera Congregatio, 22 septembris i 668, respondit stative.
Ex hac ultima a decisione sic inseri Benedictus XIV Inst.
reeles. 60, sub finemὶ : a Atque ita pro novo examine sola cona scientiae sedandae ratio non susscit: insuper necesse est, ut si is rumor palam tu omnes emanaVerit, parochum, eoruma quae ad curam animarum gerendam pertinent, memoriam Diqiitreo by Corale
443쪽
u amisisse, et ob socordiam pro sustinenda tum gravi pro-u vincia esse imperitum; sicut Patres Sacrae Rotae accurateu perpenderunt. decisione 527, parte l9 recent. , n. lo et
Ex his porro documentis veram prohari thesim vostram, satis per Se Patet .
QUALIA COADIUTOR PAROCHO DARI POSA T AUT DEBEAT.
cum futura successione. - Nam Tride utina fruodus seM. 25, c. τὶ coadjutorias cum sutura successioue proscripsit; et ab ea generali proscriptione unicam admisit cxceptionem; quoad Episcopos nempe ut Λbbates, ex urgentis necessitatis, Vel evidentis utilitatis causa. En duc ruti verba : u In coadjutoriisu quoque cum sutura Successione idem posthac observetur, utu nemini in quibuscumque beneficiis ecclesiasticis permittatur. α Quod si quando ecclesiae cathedralis aut monasterii urgensu necessitas aut cui dens utilitas postulet Praelato dari coadju- a torem, is non alias cum sutura successione detur, quam haecu causa prius diligenter a sanctissimo Romano Pontifice situ cognita, ut qualitates Omnes in illo concurrere certum sit, u quae a jure et decretis hujus sanctae synodi in Episcopis et u Praelatis requiruntur. η Ex hac generali Ecclesiae lege sequitur, non posse Episcopum par his canonicis ve dare co- adjutores cum futura successione I sed ad ejusmodi coadjutorias concedendas ubi id ex specialibus circumstantiis opportunum videreturi requiri potestatem quae sit supra cauones, nempe Pontificiam. Caeterum neque in jure ante I ridentivam sJuodum vigeu te ullum reperire est suudamentum, quo dictae coadjutoriae cum futura successione sulciantur; sed ex consuetudine tantum
444쪽
prout passim adnotant canonis in hujusmodi eoadjutoriae inductae fuerant. Unde Τridentini Patres eas proscribendo, juri antiquo scripto non derogarunt, sed jus illud confirmarunt. Imo derogasse potius censendi sunt admittendo praefatam exceptionem quoad Episcopos et monasteriorum Praelatos. Quam doctrinam de coadjutoria perpetua, Seu cum futura SucceSSione, communiter traditam reperies a doctoribus; inter quos sic Ferraris verbo Coadjutor, D. 3ὶ : a Haec ex st3lo estu adinventa ut apud Cassiodorum, decisione 2, n. 2, de Restit. et spoliatorum; Fagnanum, in caput G parte, de Clerico oeymi., u n. i5ὶ; cum talis coadjutoria sit sacris canonibus inimica, u et odiosa capite Areepimus 5, de Paetis; capito Nulla 2, a de Concessione pro b. ς capite Detestanda 2, et capite Ne ea- a piandae os, de concessione proebendae, in s); et expresse pro-u hibita a concilio Tridentino sem. 25, c. 7 . Undo coadjutoriau perpetua eum futura Suceessione, utpote sacris canonibusa odiosa, et Patrum deerelis contraria, concedi non potesta nisi per Papam; cum ipse solus secundum plenitudinem a potestatis de jure possit supra jus dispensare capite Pro- a posuit 4, de concessione praebendor, ibi : Oui secundum plenitva dinem potestatis de jure possumus supra jus dispensare . Hinc u fit quod talis coadjutoria cum futura successione nequeatu concedi neque a Cardinali Legato seu Nuntio. uPROPosiTio II . - Coadjutor habere debet qualitates quas requirit ostietum pro quo Otur. - Sequitur ex eo quod et ipse
conjunctim cum coadjuto ossicium illud explere debeat: imo et solus ossicio illo sungi debebit, si coadjutus omnino inhabilis ossiciatur. Hinc in admittenda proposita thesi concordant doctores; inter quos sic Ferraris verbo Coadjutor, n. i8ὶ: a Coad-α julor debet habere omnes qualitates de jure requisitas adu illud ossicium pro quo datur. Sic expresso statuit concilium v Τridentinum sem. 25, c. 7). Unde debet esse constitutus inu illa aetate, quae ad oblinendum illud honescium, seu eccle-
a et alii passim . Et si coadjutor datur in spiritualibus pa-
445쪽
u roelio, Verbi gratia, aut Episcopo, debet habere scientiam η ut prudentiam, qua Seiat populum regere, parochiam vela dioecesim gubernare, animarumque sibi commissarum saluti
AN REQui RATLR CONSENSUS PAROCHI UT IPSI DARI POSSIT COADIUTOR; ET NΓΜ APPEI LARE PORSIT, SI I vITO SIBI COADIUTOR IMPONATUR.
PROPOSITIO I . - Potest Episcopus parochis, etiam invitis, matutores dare, ob causas canonicas Supra Myressas. - in Siagatur de dando coadjutore ex causa imperitiae, id fieri posse
etiam renitente parocho, patet ex ipsis verbis Τridentini decreti, guaeumque appellatione remota. Qui enim appellat, profecto non consentit. Cum ergo dari possit coadjutor parocho, non obstante ejus appellatione, dari utique potest ipsi non consentienti, Seu invito. Idem autem dicendum, casu quodandus sit coadjutor ob corporis animi ve permanentem insidimitatem. Nequaquam scilicet requiritur etiam tunc parochieonsensus. Nam textus juris qui dandum in hoc casu coadjutorem decernunt, minime tanquam conditionem hunc consensum requirunt; Sed abSolute loquuntur; Verbi gratia, capite de Metoribus 3, de Clerico myrot.ὶ absolute dicitur, eis dandus est eoadjutor. Et praeterea si lex voluisset id ab arbitrio eoadjuvandi parochi pendere, inutile erat quidquam de comere; siquidem quod possit dari coadjutor parocho in id consentienti
dubium csse nequit. Insuper nisi etiam invitis parochis posset Episcopus coadjutores dare, non attingeretur legis scopus, ut nempe ex infirmitate parochi detrimentum par hia non patiatur. Siquidem coadjutorem recusante parocho, huic malo Episcopus mederi non posset. Et tandem ita tenent unanimiter canon istae. Unde ad Episcopum pertinet judicare, num ex Diuitigod by Corale
446쪽
s nio alia e corporis aut mentis infirmitate, dari legi lime possit coadjutor alicui paroelio. Nec queri potest parochus quod sibi, nee audito, nec consenticuli, coadjutor datus sit; quia in hoc Episcopus jure suo utitur. Quod si praetendat parochus non adesse susticientem causam canonicam, appellare
quidem ab Episcopi decreto poterit, prout sequenti propositione dicimuA; non autem ex eo capite dPerulum oppugnare.
quod sibi non consentienti coadjulor datus sit.
PROPOsiTIO II . - decreto Episcopi coalutorem dantis appellare potest petrochiis ad Gyretum devolutivum tunsum, si ob ea imsum imperit in coadjutor datus sit: ud utrumque autem essectum, si ob causam infirmitutis unimi uut corporis. - Est principium
certum, posse quemlibet, qui se gra alum existimat. appellare. ol quidem quoad os sectum ollam suspensivum, exceptis iis casibus, in quibus tox appellationis benescium expresse denegat. Porro quoad casum dati coadjutoris eae infirmitatis causa, nulli hi reperio in jure sublatam appellationem; unde concludendum vid tur, in hoc casu parochum appellare poSse cum essectu, non lanium devolutivo, sed etiam suspensivo; ita scilicet ut, tuterjecta appellatione, docretum suum nequeat Episcopus executioni mandaro; sed Oxpectaro dubeat sup rioris judicis sententiam. In casu autem dati eoadjutoris ob imperiti e causum, dicimus appellare quidem posse parochum, sed ad devolutivum dumtaxat essectum. Nam in hoc casu dari poss0 coadjulorom
decrevit Τ ridentina A nodus, quueumque appellatione remota.
Porro per talem formulam auferri appellationem in suspensivo dumtaxat, non autem in devolutivo, tenent doctorcs unanimiter; et nos ipsi probavimus in tractatu de Iudiciis reclesiasticis, ubi de appellatione dissoruimus. Atque ita decisum a Sacra Congrogatione Cone illi aduolat Ilarboqa his verbis :ὰ Per illud deerotum lollitur appellatio ad essectum Suspon-u sivum, sed non devoluti una; ut ex Sacrae Congregationisu et notae decisionibus probal Gareias η de Parocho, cap. 22, n. iri. Diuitiaco by Corale
447쪽
Ηine si ob dictam imperitiae causam coadjutorem parocho dederit Episcopus. appellare quidem poterit parochus; sed non obstante hac appellatione, liberum erit Episcopo decretum suum ad ux oculionem deducere, quin attentali xilium
CONGRUA COADIUTOnlS QUOMODO DETERMI A DA, ET UNDE AIT DESUMENDA.
I. Quaudo par hiae proventus Suffcere posSunt ud convenientem sustentationem tam coadjuti, quam coadjutoris, ex iis proventibus seu fruelibus desumenda est coadjutoris portio congrua . u Et in hoc conveniunt omnes doctores,n ait Fer- raris verbo Coa utor, D. 32ὶ. Vide ibidem textus juris, ad hoc firmandum adduci Solitos. II. Quando parochiae proventus ud umborum suStentu timnem non sussciunt, an primum providendum sit c adjuto, an vero potius coadjutori, res est apud canonistas disputata Ferraris, ibid. , n. 33ὶ . Sed mmmunior Sententia est, praeserendum esse coadjutum ibid. , n. 3b). Ipsi proinde primum est de fructibus parochiae pro idendum. Coadjulori vero ut
III. u Si redditus ecclesiae pro utroque non sussiciant, tunc u coadjutori, pro quanto adhuc ipSi ad congruam sustentatiore noni deficiet, providebit Episcopus, in quantum sibi possi- et bile erit. υ Ferraris, ibid. , n. 40. IV. a Si nullo modo id Episcopus praestare Sussiciat, tunc u auctoritate ejusdem Episcopi erit cogendus populus ad a coadjutori necessaria praebenda n ibidem, n. 4 l . Id autem concludit Ferraris, tum ex aliis juris textibus, tum praecipue ex capite 4 sessionis 22 Τridenti upe synodi, u ubi statuitur. α quod si reditus eccleside non susticiant pro sacerdotibus pa-Diuitiaco by Corale
448쪽
38α roe hialium noviter erectarum, cogi possit populus ea subu ministrare, quae sussciant ad vitam dictorum sacerdotum a Sustentandam. u Caeterum ita decisum suisse in quadam causa Theatina resert Fagnanias in caput de Itectoribus 3, de cim rico orgrotante, n. 13 . Et eSSe communem doelorum sententiam, vide apud Ferrarium, loco citato. V. Quod autem ad Episcopum pertineat eoadjutoris congruam taxare . extra Omnem controvereiam Ost.
VI. Ab ea taxatione non poterit appellare quoad effectum suspensivum parochus ille, cui datur coadjutor propter imperitiam. Siquidem in decreto Triden lino sem. 2i, e. 6) hunc casum respiciente, apponitur clausula, quacumque appellatione remota e quibus verbis tollitur appellatio, non quidem devolutiva, sed suspensiva, ut alibi diximus. VII. Quando autem ob alias causas canonicas datur coadjutor, non reperitur apposita illa clausula. Unde videtur. possc tunc parochum quoad utrumque effectum appellare' alaxatione congruae, coadjutori assignarae, si haec pinguior sit,
et ipsi plus aequo praejudicet. CAPUT VI.
QUID POSSIT, ET AD QUID TENEATUR COADIUTOR PAR HI.
I. cum ideo deputetur coadjutor ut parocho in obeundis muniis parochialibus supplere possit, ex facto ipso deputationis, censenda est collata ipsi jurisdictio fori paenitentialis. Item censenda est facta illi delegatio, ut valide matrimoniis
assistere POMit. ΙΙ. Si parochus omnino inhabilis evaserit verbi gratia, si usum rationis amiserit , ad coadjutorem pertinet parochiam regere, perinde ac si ipse parochus esset. III. Nequit coadjutor ea munia obire, quae eoadjutus potest et vult per se ipSum explere. Diuitiam by Corale
449쪽
IV. Impedito paroe ho, tenetur coadjutor Supplere, prout requirit debita animarum cura. Vide Leurenium, tractatus de Coadjutoriis, q. 380, n. 2. V. adjutor requisitus a coadjuto, ut aliquod munus par hiatu obeat, tenetur id praestare ; quam is eoadjutus, nequaquam impeditus, illud ipsum possit ipse peragere. Vide
Murenium, loco citato, D. 3. VI. Tam eoadjutor, quam eoalutus par hus ad residentiam imnentur. - Ιd traditur unanimiter a canonistis ; et suit a Saera Congregatione Concilii decisum; prout inter alios testatur Barbosa in hunc modum : a Tenentur coadjutores hujusmodiu ad personalem residentiam, sicut rectores ipsi, ut censuit a Sacra Congregatio Concilii ... Tenentur etiam coadjuti resi-α dere. Licet enim coadjutor ratione infirmitatis parochi eiu datus suisset, nihilominus parochus coadjutus debet residere u in loco, ubi sita est ecclesia parochialis; sicut declaravitu eadem Sacra Congregatio Concilii . . . Sic etiam si coadjutoru detur inhabili et illitterato, coadjutus per hoc abesse nono poterit, ne sit melioris conditionis stultus quam litteratus :κ eadem Sacra Congregatio. Ο Barbosa, de Paraeho, cum g dit. Giraldi, cap. 22, n. t 4 et ib. Ferraris voce Coadjutor, n. 37ὶ refert obligationem residendi quoad parochum coalutum deelsam fuisse his verbis :Propter deputationem eoalutoris, parochus, cui datur, non pot6rit abesse a residentia. Diuiti do by Corale