장음표시 사용
581쪽
PARS QUI TA. 57l superiorem Geletiasticum, illos fabricos ecclesiarum, aul pauper bus loci erostare. IX. Meretis Episcopi Meeutoriis contra parochos non reorudentes, non datur appellatio ad ebbeetum suspensivum, sed δε-
Iaaal ad effectum devolutivum. - Constat his Tridentini decreti verbis : Nec eaeeutionem appellatione suspendi posse. Et ita doctores unanimiter. X. Certum est paroehum per illegitimam absentiam non incurrere ipso facto privationem beneficii sui. - Nam quidquid sit de jure communi ante Trideutinam synodum vigente, certum est ut diximus supra n. η Tridentinos Patres liberum secisse Episcopis ut procederent, Sive per privationem fructuum, sive per cenSuras, Sive per privationem beneficii. Porro si parochus, illicite non residens, laret ipso jure privatus suo benescio, non pomet Episcopus Procedere contra ipsum censuris dumtaxat, aut subtractione fructuum; sed deberet privationem beneficii exequi; declarando nempe parochum esse jam ipso jure parochia Sua spoliatum, et parochiam vacare. Et ita communiter doctores vide luter alios Ferrarium, verbo Parochus, art. 2, u. 55 . Nota 1'. - Εx dictis sub hac ultima quaestione, sacile potest lector colligere, quomodo Tridentina synodus, quoad poenas et modum procedendi contra nou residentes parochos, jus antiquum immutaverit: item quam disparis conditionis hac in re parochos et canonicos cadem Synodus eMe voluerit. Nota 2'. - Quae de parochis in hoc paragrapho dicta Suut, intelligo ulla etiam veniunt de quibuslibet aliis curam animarum principaliter et ex ossicio cxercentibus; verbi gratia, du icario curato cathedralis, quando cura capitulo adnexa suit;
de oeconomo parochiam vacantem regente, donec novus in caparochus conStiluatur, etc. Cum enim hi omnes eadem ac parochi residentiae lege obstringantur, iisdem ctiam illius legis consectariis subjacent. Unde Τridentina sJ nodus Sess. 23.
582쪽
ratiori curatorum inferionum vocabulo utitur. Excipiendum dumtaxat quod privationem benescii respicit, Si beneficium non habcant, ut per Se patet.
OFFICIUM PAB HI QUOAD BAPTISMATA.
I. Tenetur habere librum in quo describantur baptismata prout constat ex decreto Τridentino, mox transcribendo. II. Non debet recipere nisi unicam personam, Vel ad Summum duas idest patriuum ct matrinamin, qute bapti Eatum de fonte Suscipiant. Earum Domina pariter libro baptismatum in- Scribere debet, necnon eas monere de contracta cognatione Spirituali. Quae omnia sic praecepit Tridentinum concilium
Sess. 24, c. 2, de Res matr.ὶ: Sanctu synodus ... statuit, ut unustrentum sive vir, sire mulier, juxta sacrorum canonum instituta, vel ad summum unus et una baptizatum de baptismo susemiant: inter quos, ac baptizatum ipsum, et illius patrem et matrem, necnon inter baptizantem et baptizatum, baptizatique patrem et matrem tantum, syiritualis cognatio contrahatur. Parochus antequam ad baptismum conferendum accedat, diligenter ab iis ad quos umetabit, seiscitetur, quem vel quos elegerint, ut baptizatum de sacro fonte suscipiant; et eum vel eos tantum ad illum suscipiendum admittat, et in libro eorum nomina describat; doceatque eos quam
Nequit dispensare Episcopus, ut plures quam duo in patrinum et matrinam recipiantur. Vide Giraldi, dditam. ad Bambosam, de Parseho, cap. 18, n. 37.ὶ si tamen plures recipiantur, contrahunt cognationem spiritualem. Ibid. in III. Ad effectum contrahendae cognationis spiritualis requiritur ut patri ui idem die de matri uiri sint baptigati. Barbosa, de Paro D, cum Addit. Giraldi, c. I 8. n. 27.) Unde adhibere non baptigatum in patrinum, idem est quoad valorein actus Diqiligod by Go le
583쪽
ac nullum adhibere. Atque idem dieendum videtur de mente aptis, aut rationis usum nondum habentibus; quia incapaces sunt explendi patrinorum ossicii, quod in eo stat ut patrinus sese fidei jussorem constituat. IV. Non autem necesse est, ad effectum contrahendae cognationis, ut patrinus aetate major sit baptigando; quia id nullo jure requisitum reperitur. Nec verum est patrinum agere personam patris sex quo aetate provectiorem eum csse debere aliqui olim existimarunq; sed agit dumtaxat personam fidei jussoris erga ecclesiam. Barbosa, citato loco, n. 29. V. a Αu patrini possint esse duo mares, aut duae foeminae a - Noga; sed probabile est cum Sancheg et Croix esse tana tum veniale, contra Bona cinam et alios, qui volunt esse a mortale. η Sanctus Ligorius, libro 6, n. i55.)VI. et An patrinus masculi si unicus sitὶ debeat esse mascua lus, et sceminae scemina 3-Λssirmat Myman. ..; sed probabis lius negant SuareZ, Filiu eius ...; cum a Tridentino dicatur, a sive vir, sive mulier. v Idem, ibid.)VII. Parochus admittens in patri nos, duos mares, aut duas Reminas, peccaret; ct quidem probabilius mortaliter, si essent diversi sexus ac insans. Vide Sanctum Ligorium, l. 6,n. 155. VIII. In patrinos admitti non debent religiosi nec religiosae, neque conjuges respectu conjugum extra caSum necessitati , neque parentes respectu filiorum nisi adsit necessitas , neque infames, neque apostatae, neque haeretici. De his vide sanctum Ligorium, l. 6, n. i56.ὶ IX. Duos conjuges licite admitti posse in patri uos alienae prolis, concludit saucius Ligorius libro 6, n. i57ὶ, contra nonnullos, id sub veniali prohibitum existimantes. X. a Peccat graviter parochus baptizans Solemniter siue pa- a trino. n Sanctus Ligorius, i. 6, n. l 58.)XI. a Sic etiam graviter peceat, si admittit ad baptismum i patrinum nou designatum. v Idem, ibidem.)XII. Paroelius, tempore pestis, non tantum residere teno-Diuiti su by GOoste
584쪽
tur, ut supra cap. 23 probavimus, sed peste laborantibus, per se vel per alios idoneos, sacramenta baptismi Di poenitentiae administrare. Ita decisum a Sacra Congregatione Conei lii in Mediolanensi, 13 aprilis l630ὶ; prout refert ram ni parte i,
verbo Paroehua, S l, n. l). Nota. - Caetera, quae ossicium parochi circa baptismum respiciunt, vide apud laudatum sanctum Ligorium libro B, tractatu 23.
OBLIGATIONES PAROCHI QUOAD SACRAΜΚ TUM PLENIT TLE.
l. Tenetur, regulariter loquendo, et quidem sub gravi, petentibus parochianis hoc sacramentum ministrare, non tantum quando parochiani tenentur illud recipere, id est, semel in anno, sed etiam toties quoties petunt. 2. Diximus regulariter loquendo; quia ad hanc generalem regulam dari sequentes exceptiones tenent doctores communiter : nempe primo, licite recusabit audire confessionem, quando prudenter exi Stimat, spirituali poenitentis profectui non prodeSse, quod tam frequenter confiteatur, prout occurrit casus, verbi gratia, quoad Scrupulosos; secundo, etiamsi paenitores rationabiliter petat se audiri sacramentaliter, si parochus semel aut iterum renuat, erit dumtaxat peccatum veniale; tertio, si subditus tempore importuno, verbi gratia, tempore prandii, somni, etc., confiteri Velit, non peccabit parochus recusando. Vide haec exposita in tractatu Barbosae, de Paro-cto, cum Additamentis Giraldi, cap. 19, n. 8.ὶ 3. Tenetur parochus, etiam cum mortis Periculo, paenitentiae sacramentum ministrare infirmis 'esto laborantibus, quando non adest alius sacerdos qui id praestet. Ita decisuma Sacra Congregatione Concilii in Hediolanensi, 13 aprilis i 63M resert Zamboni parte i, verbo Paroelius, ct i, n. l .
585쪽
Atque omnino tenendam doctrinam hane, vide apud Bar sam de inpicio par hi, c. l7, n. 12 ; apud Benedictum XIV DS odo discestina, l. 13, c. 19, n. 6 et seq.ὶ; et alios passim
OBLIGATIO PAEOCHI QUOAD SACRAMENTUM EUCHARISTIAE.
i. Tenetur parochus sanctam Eucharistiam ministrare quoties ipsius subditi rationabiliter eam petunt. Ita doctores unanimiter. Vide Barbosam, de Parocho, cum Additam. Giraldi, c. 20, n. i5.ὶ 2. a Non tenetur ipsam ministrare, imo non potest, si P a latur in nocte Nati vitalis Domini, non abstante quocumque a privilegio; cx decreto Sacrar Congregationis Rituum, suba die T decembris 164l, 9 augusti 1653, et re aprilis 1664u in Pisauriensi : quorum decretorum observantia etiam d a mandata fuit Romae a Sacra Congregatione Visitationis Ap a stolicae, T decembris l703. Semper enim administrari dea bet diurno tempore, ab aurora videlicet usque ad meri-α diem. v Giraldi, loco citato. 3. In Gallia autem viget generalis consuetudo, ut in nocte Natalis Domini fidelibus sacra oommunio praebeatur. Cujus quidem consuetudinis legitimitiis an concludenter desendi possit post tot Sacrae Congregationis Bituum declarationes, quibus expresse etiam contrarius ille usus rejicitur, nuper a nonnullis disputatum est. Quaestionem ipsam hic Omittentes, pauca dumtaxat adnotabimus : primo nempe, non Videri praelatam consuetudiuem, prout hodie in Gallia viget, ullos pravos effectus Secum trahere; sed e contra fidelium pietati non parum prodesse;
ila ut etiam rius suppressio, non tantum mirationem, sed et seandalum apud multos excitaret. Secundo, praefatam prohibi-Diuitiaco by Corale
586쪽
576 TRACTATUS DE PAROCHO.tionem procul dubio ad mutabilem ecclesiae disciplinam pertinere ; siquidem eucharistiam in noete Nativitatis sumere, nequaquam est quid pravum per se ut intrinsece, sed dumtaxat propter abusus, qui pamim invaluerant; quibus ut emeaciter occurreretur merito Sacra Bituum Congregatio prohibitionem illam decrevit. Tertio, cum dicti abusus a Galliarum ecclesiis hodie exulent, mirari nemo debet optari a multis, ut praelata consuetudo retineatur. Quarto, poterit autem legitime retineri, Saltem interveniente pontificio indulto. Cum enim agatur ex modo dictis) de re ad mutabilem Ecclesiae disciplinam pertinente, potest Summus Pontifex a lege contraria dioeceses Galliae eximere. Ouinto, an autem absque Pontificio indulto legitime retineri queat, ita ut consuetudo illa contra legem prohibentem legitimo praescripsisse censenda sit, est illa ipsa quaestio, a qua expendenda abstinere in praesentiarum maluimus. Caeterum, ab ea quaestione abstrahendo, mihi expedire videretur, prout Romae a nonnullis hac de re sententiam rogatus respondi, ut Galliae Episcopis lacultatem retinendae hujus consuetudinis Sedes Apostolica saceret. Qua ratione, et pietatisdelium, huic praxi in Gallia valde addictorum, consuleretur et simul subtraheretur occasio dubitandi, num forte indebite coiitra certissimas Sacrae Congregationis Rituum praescriptiones ea praxis usurpetur. Quidquid enim deducere valeant, qui legitime praescriptam consuetudinem illam contendunt, quandiu aliqua decisio id ipsum sirmans nou intervenerit, noti impedient quin res disputationi obnoxia remaneat. 4. Decreto Sacrae Congregationis Concilii l 2 februari 1679, approbato ab Innocentio XI, cavetur ne communionem recipientibus tradantur plures particulae conSecratae, neque grandiores, sed consuetae. Vide Giraldi, Additamenta ad Barbosum, de Paroelio, cap. 20, n. 15.ὶ 5. In die parasceves distribuenda non est Eucharistia nisi infirmis, ut censuit Sacra Bituum Congregatio sub dio io fin
G' Nequit parochus, communionem denegare pueris, qui ad
587쪽
annos discretionis pervenerunt; cum et hi paschalis communionis praecepto obstringantur, sic definiente concilio Τridentino sess. 13, canone 9 : Si quis negat erit omnes et sinuulos
Christi fideles utriusque seris, cum ad annos discretionis pervenerint, teneri singulis annis, saltem in paschate, ad communicandum, juxta praeceptum sanctae matris Ecclesiae, anathema sit.
Quinam autem sint discretionis anni, nequit certa quoad Omnes regula determinari; cum alii tardius, citius alii pueri ad intellectualem illam evolutionem perveniant. Nimis laxam opinionem reputat Giraldus Additamenta ad Burbosum, de Officio parochi. e. 20, n. 18 , qua prima communio ad decimum quartum annum pro masculis, ad duodecimum pro puellis, generali veluti lege protraheretur; cum longe ante illam aetatem multis pueris et puellis non desit sussciens intelligentia ad recte aestimandum, tum ipsummet sacramentum, tum requisitas in eo recipiendo animi dispositiones. Communiter evolvi hunc necessarium rationis usum intra decimum et de-eimum quartum annum, notat Suaresius, et est generaliter recepta opinio. Iu determinando autem, intra hoc spatium, incipientis obligationis tempore, non una est doctorum sententia. γ' a Verum, etsi doetores ita inter se dissentiant, fere tau men communiter fatentur, tantam non desiderari aetatem,
a ut quis in mortis articulo et possit et debeat sanctissimo a viatico muniri ; quinimo laudatus SuareZ expresse docet, et omnibus qui sunt doli capaces, positis in vitae diserimine, il-u lud esse ex divino praecepto porrigendum : citatam quippe a sectionem tomo 3, in tertiam partem, quaest. 80, disput. 70, a seci. i) in hunc modum absolvit: At vero de communione fa-a cienda in articulo mortis non est eadem ratio. . . Unde existimo a in illo articulo dandam esse communionem cuicumque homini et hiabenti usum rationis ad precandum, et capacem confessionis et u eatrems unctionis. Ouod Naramus quidem fatetur esse omnibus a consulendum : ego vero existimo esse Obligationem, tam eae
a parte petentium quam dispensantium. v Benedictus XIV. de Syn. disc., l. 7, c. l2, D. 3.
588쪽
8' Perpetuo amentibus communio dari nequit. Semi-latuis autem dari potest intra intervalla lucida. De quo vide Barho-sam inlicio par hi, c. 20, n. 19ὶ.9' Peccatoribus publicis communio danda non est, Si eam publice petant. Si constet parocho de eorum resipiscentia, eos occulte communicare potest; non autem publice, quaudiuscandalum inde oriri posset. Vide Barbosam, loco citato,u. 20.ὶl0' occulto peccatori publice petenti deneganda non est commuuio : denegari autem debet si occulte petat. Vide Benedictum XIV, constitutione Eae omnibus, 15 septembris l756;
et Rituale Romanuis, da Saeramento Eucharistia , S ineuit . ii ' Τenetur parochus, otiam cum vitae suae diserimine, Perseipsum si nullus alius adsit sacerdos, qui id praestet) sanctam
Eucharistiam pesto laborantibus ministrare. Equidem e trariam optutouem tenuerunt doctores multi, ex ea ratione. quod sacramentum hoc non sit ad salutem necessarium, prout Sunt e contra baptismus et poenitentia. Nihilominus deserendos eos eme, Satis evincunt auctoritates a Benedicto XIV adduc libro l3, c. 19, da Syn. di . . a Percurratur, inquita laudatus Pontifex, Mediolanensis quinta synodus pro viveta-a lis...; poteritque quisque facile deprehendere, sanctum Ca- a rotum haud redactum voluisse onus parochorum, reliquO- a Pumque euram animarum habentium, ad baptismi et poenia lantiae ministrationem; sed etiam ad reliqua duo sacramentau ministranda protendisse. Verum id fortasse satis non essetu ad evinceudum, quod ea, quae in quinta Mediolanensi pro-u vinciali synodo de duobus Eucharistiae et extremae-unctia nis sacramentis statuta fuerunt, vim legis auctoritaremque a ubique terrarum obtinere debeant. . . Investigandum esta ergo an, seposita qui uta provinciali Unodo Mediolanensi, a possit aliunde probari, debere parochos, etiam cum P a priae viis discrimine, suis paroelii anis pesto insectis viati-α eum extremamque unctionem ministrare. a Atque ibi adducit Benedictus XIV doctrinam Suaresit, qui existimat teneri
589쪽
pamehum ad viatici administrationem, excepto casu quo Simul urgeret necessitas aliis paenitentiam ministrandi; quia tune parochus, non Valens utrumque peragere, Polius absque viali eo relinquere debet illum, cui impertita scit absolutio. Item adducit Sylvium, qui teneri parochum docet ad extremae unctionis administrationem, etiam eum propriae vitiae discrimine, quando infirmus duo alia sacramenta recipere nou potuit. Et tandem subjungit ejusmodi auctoritates sat solidum fundamentum visas suisse, a ut postulato per vicarium apo- a stolicum Iuliae Caesareae proposito rescriberetur, Sacerdotesa animarum curae praepositoS Obligatione teneri, per se, vela per alios idoneos sacerdotes, Christi fidelibus peste cora reptis, non obstante contrahendae pestis periculo, non solum a duo illa baptismi et poenitentiae sacramenta, juxta veteres a superius recensitas definitiones, Sed et duo reliqua, sa-a eri viatici et extremae-unctionis; nec omissum est ipsam a quoque asserre quintae synodi provincialis Mediolanensisa auctoritatem, non quidem per modum legis vim eoaetivamu obtinentis, sed veluti regulam vi directiva pollentem, utu niunt jurisperiti. ni 2' a Nedum tenetur parochus Eucharistiam per modum a viatici infirmis ministrare, sed etiam aliis diuturna infirmi u tate Iahorantibus, licet non morti proximis, jejunis tamen a in solemnioribus anni festis diebus; iis potissimum qui salii
et eam frequenter Sumere consueverunt, et tanto refici sacra-
a mento optant et petunt. v Giraldi, Idditamenta ad Barbosam, de inpeio purochi, cap. 20, n. 27.)l3' Viaticum aegrotis pluries deferre, durante eodem modibo, potest parochus; imo et tenetur, Si id aegroti petant; modo
tamen inter singulas sacramenti Sumptiones conveniens tempus internuat. Quantum autem interponi temporis necesse sit,
disputant doctores: aliis nempe 30 dies assignantibus; aliis tres; aliis etiam insequenti die porrigi denuo posse viati eum asserentibus. De quo vide Benedictum XIV de Syn. dioee., lib. 7, c. i 2, n. 4 et 5 .
590쪽
4' u Tenetur tam parochus, quam alii ecclesiarum rectoresu tabernaculi clavem, in quo sacrati Mima Eucharistia asser- η Vatur, Semper penes se custodire. Quod si ob ejusdem cla-u vis, ipsiusque tabernae uti male servatam custodiam surtuma aliquod vel sacrilegium circa Eucharistiam, pix idem, ostenu sorium et similia unquam evenerit, suspendendi erunt ab
et ordinario tribus mensibus ab ossicio, juxta decretalem Innon e entii III, cditam in concilio generali Lateranensi, relatama in capite t Statuimus, de Custodia Eueh.; aliisque poeniis plu-u ciendi ad formam epistolae circularis Congregationis Episcina porum et Regularium, sub dio 8 januarii IT 24, approba . ab Innocentio XIII. Quibus poenis etiam plecti possunt aba eodem ordinario regulares, licet exempli, cumulative cum et eorum Superioribus. v Giraldi, Additamenta ad Barbosam, de osticio parochi, cap. 20, n. 27.)l5v Teuetur curare parochus ut Eucharistia debitis temporibus renovetur; quae renovatio facienda est ait Giraldi, citato loco , a a graecis quidem singulis octo vel quindecim diebus. a ex constitutione Innocentii IV. Sub ea tholica , si martii 1254;α et Clementis VIII Sanctissimus, 3l augusti 1595: a latinisu vero quolibet octi duo, vel die domini eo, vel seria V, exu decreto laudatae Congregationis, in Ravennutensi, 5 aprilisu i5 3 ; et ex capite 58 Permittimus, de Sentent. excomm . ni 6' Item curare debet parochus ut lampas ante sanctissimum Eucharistiae sacramentum diu noctuque perpetuo ardeat. Vide Barbosam, de osticio parochi, cum Iddit. Giraldi, e. 20. n. 29.
OBI.IGATIO MISSAM OFFERENDI PRO POPULO.
PROPosITIO I . - Tenentur parochi, etiam amovibiles, et sire saeculares sint, sive regulares, vicariique eurati, ad inerendum