장음표시 사용
81쪽
eum huic opinioni non patrocinari. Ouurtum argumentum inco nititur, quod tempore Mii, Alexandriae et Romae exstito. rint parochi : unde arguit eos semper exstitisse, ac proinde divinae esse iustitutionis reputandos. - Αn Alexandriae ct Romae exstiterint proprie dicti par hi, disputata apud eruditos quaestio est : sed hoc transire permisso, male concluditur eos semper in his urbibus et alibi exstitisse : ex eo nempe quod ibi adfuerint tempore Arii, non Sequitur anterioribus temporibus adfuisse. Et tandem, ut Supra dictum est, etiamsi sem-por ab initio adfuissent, non adhuc sequeretur esse eos divinae institutioni adscribendos. Ouintum et Achilleum argumentum est, contrariam Opinionem a Sorbona velut haereticam suisse conriam. - Quod quidem Sorbonae arrogantiam et transve Sam mentem p bare concedimus; at praeterea nihil. Ex qua recensione patet, nullam Iuveni no concedendam esse auctoritatem, etiam attentis variis, quas ex ProseSSO coim gessit, rationibus.
Pro ιorum dociorum, qui objici ponunt. aucioritas vim probandirum habes.
A nouuialis etiam optimae notae doctoribus habitos fuisse parochos tanquam 72 discipulorum, ex divina institutione, in cessores, inscias nou ibimus. Ast notandum ScripSi Me e , plerosque saltem, antequam ea critiis sace, quae postea inducta est, sedulo explorata fuissent antiquitatis latebra : ipsis proinde, ob majorem cruditionis historicae copiam, hae tua anteponendos recentiores : ex his vero praecipuos si jansoni suci asseclas syStematis seponas , chimerigam existimasse divinam parochorum institutionem, et a 72 discipulis derivationem. Ex quo Solo elisa certe priorum etsi optimae caeteroquiu taeὶ remanet auctoritas. Recentioribus porro ejusmodi cruditis praeter Supra adductos non Pauc j juvat et sequentes
82쪽
Devoti, libro l, titulo 3, sera. 10 institutionum: a Per triau fere priora Ecclesiae saecula, nulla in ecclesiasticis monu-u mentis eorum nempe puroctorum mentio est. Una in principeu dioecescos civitate erat ecclesia, ad quam christiani omnes,u non modo urbis, sed etiam vicinorum oppidorum die solis,u hoc est dominico, confluebant; et praesentibus quidem si distribucbatur Eucharistia, ad absentes per diaconos mitte-α hatur. Huic ecclesiae, quae cathedralis erat, ipse praeerata Episcopus; qui suum habebat senatum et presbyterium. u hoc cst illi addictos presbyteros, quorum erat Episcopo u dare operam in ecclesiae regimine et administratione . nΛdnotator institutionum Devoti, id est, Pius Papa VIII, ad 'ocum citatum sic habet : a Parochos a Christo ipso fuisseu institutos, ut una cum Episcopis, Subjecta tamen ipsis potea state, eccleSiam regerent, quorumdam opinio est... Veruma quam salsa haec opinio sit, Satis ostendit ipsa par horuma origo, quae certe tertio saeculo antiquior non est. Imo iua civitatibus ante annum Christi millesimum nullos fuisse et parochos ostendit Marius Lupus Bergoniensis. Certe antia qui ori aetale nulli erant hujusmodi presb3turi, qui propriuma haberent ossicium regendi populum ; sed Episcopus unum
v aut alterum eligebat Sacerdotem, cui modo unam, modo a alteram populi partem committebat, et cui adimebat ossi-u cium eodem arbitrio quo dederat. Nemo enim tuti nunc u parochi suntὶ certo erat addictus populo, quem perpetuo a regeret jure ossicii sui . . . LapSu temporum maluerunt Epi- a scopi parochos eligere, hoc est presb3teris quibusdamu certam populi partem Perpetuo regendam committere; ii atque ita par horum poteStas ab episcopali ordine tanu quam a sonte procedens instituta est...u Qui divinitus parochos institutos putant, eorum originem repetunt a 72 discipulis, quos Christum sacerdotes fecissea arbitrantur. Verum hi discipuli missi quidem sunt ina omnem locum ut civitatem quo Christus erat Vcuturus, ada aut mos irius adventui praeparandoSi Sed neque erant Sacer-Disitired by Corale
83쪽
α dotali charactere insigniti, neque ipsis crat tributa potestasu regendi populos, neque electi ad sacramenta admini, a Stranda . . . Sane ex septuaginta duobus discipulis suptem viria electi sunt, quos Apostoli manuum impositione diaconosa ordinarunt Aet. Ap t., c. 6ὶ. Quomodo igitur iidem au Christo sacerdotes creati esse poterant Sanctus Epiphanius si Haeresi 20, n. 4, lib. l, tom. i, odit. Coloniae l682) id a rectissime animadvertit inquiens : Praeter hos Apostoloqα 72 alios ad eamdem functionem adlegat, e quibus septem illiu fuere, qui ad viduarum obsequium delecti sunt, Steplumus, a Philippus... Qui quidem Philippus ad Christi sidem coimu vertit Samaritanos, diuque post Christi ascensiouom ad a caelum diaconus erat. Dion3sius Petavius de Eccles. a hierarch. , 1. 3, cap. 16, n. 2) loquitur de missione quam a septuaginta duo discipuli a Christo acceperunt : nullama autem, in hac missione, ordinis aut jurisdictionis potesta-
a tem agnoscit. Prior ista missio, inquit, nullam aliam quam a praedicandae poenitentve, ae tam doctrina quam miraculis proe u parandi ad Christi fidem populi saevitatem illis indidit : non a regendi gubernandive jus ullum, aut potestatem sive ordinisa sive jurisdietionis, quam post resurrectionem suam ressa, et ula loquuntur, aetu tradidit. Petrus Paludanus latissime ostenditu 72 diseipulos haud fuisse sacerdotes a Christo constitutos; et idque ex eo praesertim conficit, quod illi ab Apostolis dii a coni ordinati suerunt. Facile ex his intelligitur, quam levea et infirmum sit fundamentum quo nititur Opinio eorum, qui η Preinyteros, ac praesertim parochos 72 discipulorum locum a teucre existimant; unde repetunt jura parochorum, quosa pene Episcopis pares laciunt. nΙtem Politi solitum illud ossatum, 72 discipulis par chos successisse, impugnat et subvertit in hunc moduin :u Hoc ossatum quod tanquam iuudamentum jacitur jurium a parochialium, quam facile corruit, si parumper excutiatur lu Ac primo, quem mihi successorem nominas ducentos eta amplius annos natum postquam ejus decessor decessit 3 Diqiligod by Gorale
84쪽
a Nuque tu unus ex illis es, qui par hos Saeculo quarto aut, a quiores velis, neque illi magistri tui, quos modo memorasti,u et in quorum auctoritate deliteseis id unquam senserunt. u Toto igitur illo tempore, quod inter discipulorum obitum ac
a parochorum ortum intercessit, quisnam locum tenuit disci-u pulorum Presbyteri, inquis. Ergo non solum parochos, Sedu etiam presbyteros ad 72 discipulorum succe8Sionem vocas u Iura igitur parochorum prest teris omnibus commuuia K Videsis, De dum tua bona cum nimiis multis communicas, si nimium tenuentur, ae vilem redigantur ad assem. Sedu presbyteri creati fuerunt antequam discipulorum ullusu locum suum deseruisset, vitamque suam poSuimet. Auta igitur successorem datum ante antecessoris obitum latearisa necesse est, aut nonuiti post trium speculorum decursuma inventos suisse qui Christi discipulis Succederent, eorumque u locum oblinurent. Praeterea 72 discipuli missi suerunt a a Christo Domino in omnem Deum et civitatem, ut iam stera nerent evangelicae doctrinae; prest teros autem eidem loco a in xos, eidemquo christianorum coetui addictos semper ubu demus. Discipuli itidem ab Apostolis adhibiti ad Melium
a coetus colligendos ecclesiasque fundaudas I presbyteri vero a collectis christianorum coetibus adesse, fundatisque ecclesiis a praeesse jussi. Denique discipuli episcopali ordine cumulatia suere, presbyteri vero nonnisi sacerdotio initiati. Iuvit haec a praesari ad landamenta subruenda, quibus illorum iunititura opinio, qui paroclualia jura ut ossicia, non humano, sed divino
a Satu orta esse, proindeque nulla humana vi auferri auta imminui posse contundunt. v Politi, Iurisprudentia eces fiastica universa, in praelatione tomi T, de Iure par hiali.)Cum ergo auctores bonae notae, qui divinam parochorum institutionem, et a T2 discipulis derivationem admittunt, de iis
sint qui, vel rem ex prosemo non expenderunt, vel in expI raudis antiquitatibus ecclesiasticis parum versati sunt; cumque o contra auctores bonae notae, qui dictam parochorum iustitutionem et derivationem voluti commentum explodunt, Diuit Coral
85쪽
ot eruditionis praestantia emicent, et quaestio in summa dubgontia excusserint, et recentioribus temporibus comparatam ditissimam documentorum supellcctilem prae manibus habuerint ; aequum est ut priorum auctoritas posteriorum Sententiae hac in re locum cedat.
PAROCHOS NON FUIME vinus PRESBYTERIuM IN ANTIQUlS ECCLESIASTICIS MONUMENTIS NEMORATUM.
I. Parochi, ex superius probatis, ante anuum 1000 tu civitatibus episcopalibus suerunt nulli; ergo non Potuerunt con stituere presbyterium Episcopi. II. In tractatu do capitulis probavimus ejusmodi prestrin-rium fuisse cathedrales pre 3 teros ot diaconos, qui Episcopo in dioecesis regimino auxiliabantur, et quorum ocetuS POStea capitulum cathedrale vocatum est; ergo antiquum Proin te'
rium canonicis, non parochis, conclabat.
III. Id insuper sic eonfirmari potest. Illi non fuerunt Parin chi, qui i' munera parochialia non explebant ex ossicio, sed ex peculiari pro unaquaque viue Episcopi mandato; 2' qui supplebant vices Episcopi, non pro cura alicujus sibi commimae populi portionis, sed pro toto universim dioecesis regimine; δ' qui munera quae hodie parochialia vocantur explebant tamquam e pus, ex quo Episcopus, modo hunc, modo illum, Pro arbitrio et prudentia ad tale vel tale ossicium parochiale, Scupotius episcopale, explendum deputabat. Atqui tales orant presbyteri et diaconi, quibus vetus constabat presb3terium.1' Sine spociali Episcopi mandato nulli presb3tcrii membro licebat ea agere quae hodie parochialia vocantur. Et imprimis non cuiquam licebat baptizare, nec missam celebrare. Id expresso declarat sanctus Iguatius martγr, in Sua ad Smyrnenses epistola, numero 8: Sine istaeom nemo quidquam faciat
86쪽
eorum, quae ad ecclesiam spectant. Rata Eucharistia habetur illa quar sub Discopo fuerit, vel cui ipse eomesserit. . . Non licet sine Discopo baptizare, nee astupem celebrare. Et ne pro re
extra controversiam jamdudum P ita textus congeram, Salis sit verba Marii Lupi hanc cruditorum communem sententiam asserentis adducere : si Quod ad baptismum attinet, inquit, a nemo eruditorum ignorat, tu episcopalibus civitatibus a s
u lis Episcopis suisse collatum, ut jam a pluribus docilissimis
a viris demonstratum fuit; non Secus ac unum solummodo
a conventum, id est, eucharistici sacrificii oblationem, abu Episcopo prioribus saeculis habitum in civitatibus suisse. n De Paroreiis, di Mert. 3, cap. l. Idem dicendum de sacramenti poenitentiae administratione, ct de verbi divini praedicatione : a Poenitentium quoque recona ciliationem, ait citatus auctor, ad Solos spectasse Episcopos,u constat ex eo quod innuit idem Sanctus Ignatius, cpistola adu Philadelphaenos, numero 8, ubi ait: Omnibus igitur poenitent
a bus remittit Deus, si resipiscant in unitatem Dei, et Episcopi K concessum ... Item Verbum Dei praedicandi munus ex ossicion ad solos pertinebat Episcopos, ut notum est. Generatim veroa antiquissimis canonibus sancitum erat, ut presbyteri et dia-u coni pro ter Episeopum nihil regere pertentent. Ita canon 40 in-
uter appellatos apostolicos. His consonat Laodicenus 57. Quinu immo ne absente quidem Episcopo urbici presbyteri sacra et munera obire poterant absque riusdem delegatione : tunc u Vero ea Vice Episcopi, non ex proprio implebant ossicio, utis patet ex epistola l0 Sancti Cypriani ad presbyteros et diae conos Carthaginenses. Ita enim eisdem scribit : Hortor et
et mando ut vos vice mea fungamini circa ea gerenda, gum admia nistratio religiosa deposcit.
u Si igitur presbyteris, qui presbyterium constituebant, inu Omnibus ecclesiasticis iunctionibus simul cum Episcopo con-R veniebant, Si omnia uua cum ipSO peragebant, ipsique cxu ossicio nec baptigabant, nec offerebant, nec paenitentesu reconciliabant, nihilque seorsum ab co Sibi arrogare pote- Diqitigod by Corale
87쪽
a agere; hi profecto presbyteri nullo pacto paroelii censeria possunt; quorum primum, ut ita dicam constitutixum sema per fuit, ut seorsum ab Episcopo sacra sacerent, et ex ossia cio, non peculiari ejus mandato, Sacramenta ministrarent. D
Marius Lupus, de Pararetis, disseriatio 3, cap. i, pag. 273, edit. Bergomi.ὶ IV. Parochos non fuisse vetus presbyterium, probatur insuper, ex eo quod nulla supersint monumenta de immutatione diseiplinae, qua e tali gradu ceciderint. Si nempe parochieonstituissumi presbyterium et senatum seu consilium Episeopi usque ad mediam aetatem, nonum nempe circiter Meculum, et eo tempore ut volunt parochistiὶ driceli fuissent ab ea praerogativa, quam tunc primum invasissent cathedraliaeapitula, de lanta prosecto hac immutatione monumenta quam plurima remanerent; atqui nulla Supersunt; ergo. Quod argumentum fuso evolvit Marius Lupus de Paroeciis, dissert. 3, c. b) a quo pauca haec tantum mutuabimus :u Esto quod in plerisque opiscopalibus civitatibus parochiu exstitissent; co ipso dilucide patet eosdem ecclesiasticum
a senatum minime gentium constituisse. Etenim Si unquam a contigisSet, ut, per universum christianum Orbem hoc priba migenio dejecto exauctoratoque senatu, alius sui excogita-u tum fuitὶ subrogatus fuisset, qui modo viget, parochiqueu urbani omnes a praestanti hac dignitate, aliis eorum locum et occupantibus, excidissent; incredibile, quin vix possibileu esset, quod complura non superessent documenta, quaest perspicue certo proderent lautum in ecclesiarum omniuma opiscopalium constitutione immutationem contigisse, idque u inserioribus saeculis, quorum tot supersunt monumenta v quodque parochi ipsi nullum emisissent clamorem, nulluma edidissent conatum, ut in pristinum restitueruntur gradum; a eoncilia vero, ad antiquae reparationem disciplinae semper u intenta, id prorsus neglexerint. Attamen in tota ccclesi Diqiligod by Gorale
88쪽
a stica antiquitato ne minimum quidem superest testimoniuma hujus innovationis aut expostulationis. Nulla igitur reveraa hae in re unquam facta est immutatio; nullam praesumpti pa-st rochi passi sunt injuriam atque usurpationem ; ac qui modio et aevo ipsis fat entibus qui seum disputamus) ecclesiae semina tum constituebant, majores nempe clerici cathedralium a ccclesiarum, eumdem ab initio perpetuoque invariate eona stituerunt. Accedit praeterea quod, siquidem urbici parochia exstitissent et senatum antiquitus constituissent, non solum a contigisset ut a sublimi co gradu deciderent, sed prorsusu subjecti obnoxiique evasissent majori cathedralium clom, a quod etiam ost incredibilius. η Hane autum subicctionem probat citatus auctor invictis documentis. Caeterum, non novo, sed antiquo jure capitulum cathedrato fuisse senatum coelesiae, consiliumque Episcopi et vetus pro
byterium, testatur Ioannes VIII in bulla apud Thomassinum allata spart. i, lib. I, cap. 33, n. 10ὶ qua Ecclesiae Picta tonsi
bona sua confirmat : Sed liceat ipsius Ecclesiae Diseopi suisquem cessoribus, quin sui anni cessores legitimo tramue ea-niem a toritatis habuerunt, sub nostra tuitiose habere, et ut possederunt possidere, et ut ordina verunt suo arbitris ordinare; eum consultu consensuque fure eeclesiae caumicorum, ut prisca eonsuetudo dignoscitur. Ergo ad canonicos pertinebat consilium consensumque
Episcopo praestare, idque ex prisea consuetudine, ut ait ille Pontifex. Ad quem locum egregio Thomastinus loco modo citato): a Sanctissime et manifestissime confirmavit Ioannes Papa VIII, et eam fuisse vetustissimam ecclesiae disciplinam, et eam
a ctiam nune eme, ut consilio et consensu canonicorum in
a rum Episcopus, tum in spiritualibus, tum in temporalibus a suam omnem jurisdictionem explicaret. . . Sunt ergo haeca cathedralium capitula antiquissimus ille clerus, indivulso a cum Episeopo conglutinatus, ad ecclesiae totius regimen; u idque innuebat Pontifex his verbis, ut priam consuetu
a dignoscitur. . . Constat Drgo, Postquam Sub imperio Carolist Magui allecti sunt ennonici in vitae mmmusis Societatem ..., Disitigeo by Cooste
89쪽
a constantissimo fuisse eos amplissimum illum ocelerite cloa rum, Episcopi consilium et senatum, qui cum Ephscopo a re sub Episcopo gubernacula ecclesiae ministrarent. DItem ex decretali Alexandri III libro 3 decret. , tit. 10, eap. Novid patet cathedralia capitula, non ex novo et antea ad parochos pertinento, sed ex vetusto jure esse consilium Episcopi : Novit luce diseretionis prudentia, qualiter tu et fratres tui quo nomine ibi designari canonicos cathedrales in consesso est apud omnesὶ unum eorpus sitis, ita quod tu caput et illim bra; unde nori decet te omissis membris, aliorum consilio in melesiae tuae negotiis uti, eum id non sit dubium ... sanetorum patrum constitutionibus eontraire.
PAR HI NEQUE DIVINE INSTITUTIONIS, NEQUE APOSTOLIC ISUNT, AT DUMTAXAT ECCLESIASTICAE.
Thesis hipe ex supra stabilitis lanquam necessarium comularium consequitur. Nam, I. Bejiciendam esse de divina parochorum institutione opinionem, facile concedent ipsi etiam adversarii, si admittendum sit, l' nullum in mundo ad quartum usque saeculum exstitisse parochum, et nullum ante annum 1000 in civitatibus episcopalibus Roma sorte et Alexandria execptisὶ; 2' si divina haec institutio nullo scripturae textu landutur; 3' si nulla pariter traditionis monumento probari possit. Atquit ' Supra vidimus apud eruditos jam exploratam rem eMe, prioribus ecclesiae Reculis revera nullos exstilisfie par hos, et ante nudecimum saeculum iis destitutas suisse episcopales c vitates. Quorum scriptorum probationes se quibus paucas, Sit Mientes tamen, et nos adduximus nulla potuere solida comsutationo convelli. Factum autem istud desicientium tanto temporis post Christum tractu par horum, abundo sumit ad Diuitia le
90쪽
totum evertendum institutionis divinae systema. Absurdo senim diceretur et neque hoc ullus adversariorum sumnia vil) institutos a Christo suisse parochos, sed quarto dumtaxat Saeculo
2' Nullo scripturae textu, vel verisimiliter, probari potest divina parochorum institutio; quod patebit eos textus porcumrendo quos Sibi savere praetendunt adversarii. Eos a Pigia tello mutuabimus : a Sunt parochi, inquit, de jure divino ina Ecclesia, sicut etiam Episcopi, quod tam ex Christi institu-a tione, quam ex Apostolorum doctrina perspicuum egi. Deu Episcopis perspicua sunt Pau Ii verba aet. 20ὶ : Attenditeu vobis et universo gregi, in quo vos Spiritus Sanctus posuit se a seopos regere Ecclesiam Dei. De parochorum vero potestatea agit idem Paulus his verbis ad Timotheum scribens : Ouia bene moerent presbyteri duplici honore digni habeantur. Et adu Τitum : Et constituas per civitates presbyteros, sicut et esto di a posui tibi. Denique de divina tam Episcoporum quam parinu chorum institutione mentionem facit Apostolus sub nominea mstorum, cum ecclesiastica munera a Deo instituta distina guens, sic ad Ephesios seribit: Et ipse dedit quosdam quidema Apostolos, quosdam autem prophetas, alios vero evangelistas,
a alios autem pastores : et de par his loquitur D. Petrusa epist. l), cum ait : Seniores ergo qui in vobis sunt Obseero, a consenior et testis Christi passionum, pascite qui in vobis esta gregem Dei. Addo et illud, parochorum jurisdictionem, strua cui otiam EpiScoporum, a Deo in genere tantum institutama esse. Quare errant quicumque presbyteros parochos pro- et priam atque ordinariam potestatem habere negant. B Ρignatelli, tom. l, conmitatio 52, n. 2.)Porro his verbis qui bene praesunt presbyteri agi de parochis, gratis omnino asseritur; eruditis enim compertum est, in remotissima illa antiquitate voce presbyterorum designatos suisse Episcoptas: quod si ibi de Episcopis non agat sanetus Paulus, at non probatur parochos fuisse, qu memorat presbyteros; prae