장음표시 사용
131쪽
A , , a 1 - , αυ μ - , 5 ciam. Diatamia in aetiori loco stans magna voce, terribili eumore , velini quMiam prim , --n usi. 'osiens in alium , Hios quidem vocat, alior visem prohibet , alios excludis , alios introducit. Hine planum est , verbum κηρυ-ν, quod sacerdotibus attributum .iυMD &. significat, in diaconis illud ministerium declaxare , quo, dato orari j signo, actionum sacrarum ritus & ordinem moderabantur. Id testatur Matthaeus Blastares in synopsi Graecorum Conciliorum nondum edita, his verbis: ώω
σ - ῶν. Diaconi qui orarium gestant , sacerdo-ιibui assistentes Ur Heri ossi i orationes obseruantes , per orarium eis qui sunι in amiane Haroianis significani , quando oporteat vel ad catechumenos vel ad fideles orationem flectere. Sic in Iudaeorum synagogis, legem E pulpito recita ti aderat aliquis manu sudarium tenens, qui ρο-ulo signum daret ut amen diceret, ut ex Rabinis doctissimus Casau bonus in notis ad V piscunt obseruauit. de Orario vide amaotat. ad
Can κγ. N ωρος - γη - δε α πιο a J Gregorius Thaumaturgus Episcopus Neocaesarientis in epist. canonica, quae apud Zonaram de Bessi
ummiasme απων. Non cibi nos grauam , si captiaui ea comederint, qκa qui in eos dominium obtinent, eis appos erum.
Pag. 36. J Olim in Ecclesia plures erant
Gn. λε. animaduersionis gradus, videlicet,. ροαπις , πνέ-ς , dc σίς it. Omnium istorum
meminit Gregorius Thamnaturgus d. epist. can. i. in Basilius in epistola canonica 3. ad Amphi
dem annis . plorans s quinque vem , auriensequas καν , μέμ-sens s ct uno , stans. Est a tem vi, κλαιος, cum quis admisse peccato extra Ecclesiam stans , cumductu & lacrymis eos qui ingrediuntur orat ut pro se misericordiam Inielicerent. Graecus scholiastes Harmenopuli in
-- ά χθω. 'Ilorans, hoc est , stans extra Ecclesiam, est ingredientes orans , νι pro se me-cer fundant. Hinc eleganter Tertullianus di xit , Fratribus legationes deprecationis sua inium gere. & Cyprianus lib. 4. epist. 2. Poenisentia deprecationsserrorem pristinum confiteri. ωρος avia σεως exemplum extat apud Eusebium lib. s. cap. 18. ubi de Natali quodam agitur, σαλλῶ -ου-
κλωσ1αν hoc est, interprete Rusfino, Multis lac mis , errorem suum defensame pedes Zephyrini Episcopi prostemit. ct --
si is omnis- , non modo clericorum , ρd etiam Dicorum , mulsa crim tamen tione prouolutus , in iae mas or miserationes omnem prouocauis
Ecaesam , in iniastentiam sibi a Christo continuises iugibus pro im precibus implorarent. de Synesius epist. 6 . ad Theophilum Alexandrinum
Lamponianum Iasen reum fecis iniuriarum , autem prauentem consessioηe probationem , po nam fera , prohibilus Ecclesiastica communione is quamquam emisit lac mas ex paenitentia , ct populus seupplex istius poenam deprecatus sit. v mm ego mansi in his qua decreta fuerant : seMuendi autem auctori rem ad sacram Mem re misi. autem est, cum quis extra Eeci sam stans, diuinas scripturas audit usque ad te ctionem sanisti Euangeli j. Scholiastes Graecus
hoe est stans foris in narthece . hoc est, proti mo siue poni cu templi. vide annot. ad can. FO. infra. - -ι, cum quis intra Ecclesiae septa post suggestum stat, de cum catechumenis egreditur. Idem Seholiastes:
stans intra Ecclesiam, post suggestum ct cum ea
techumenis exiens. in μαως meminit canon F.
huius codicis. est autem ἀμπις , cum quis cum fidelibus orat, necdum tamen ad sacramenta admittitur. αυε .c. ait idem Scholiastes , , -
aut mi &e. J confirmat ean. 98. huius codicis, de Damasus P. R. in epistola ad Episcopos Numidiae tona. I. Concit. - Chorepsepis , inquit, non ineat Facerdotes con-
132쪽
se me me Leo I. P. R. cpist. 88. ad Episeopos Galliae & Germaniae de Chorepist pis loquens: Nam qua mis , inquit, cum Disi puplurima illis 1-msteris commun a d pensaris , tamen Emissastim regulis sibi prohibita nouerint . sic in prefitereram est diaconorum consecratio. Cho replicopi autem di euntur qui in regionibus, agris aut pagis praepositi , officio Episcopi fungerentur, veluti vicari Episcopi. Horum frequens mentio est apud scriptores Ecclesiasticos , & in subscriptioni uus Conciliorum. κι, εὐν J Dominicum pro templo seu Ecclesia lila accipitur. Sic can. 1 o. 13. & I 2. h ius eodicis. M in Oicto Maximini pro Christianis, cuius exemplum extat apud Eusebium
lib. s. cap. Io. - με αυ 1-ἐπυς -- τασκαῆοιεν , ct Dominicasti extruere concedistin & in vita Constantini: Templa , inquit, quaereant Deo consecrata, Domini nomen isti erum , φιod nomen non ex hominibus , sed ex imo omnium Domina illis fuit impositum, ct propterea Dominicasum anelia . Sic apud Rufinuin lib. r. Hist. Eccl. cap. 3. Eadem notione Cyprianus Dominicum dixit, serm. de eleemosyna : iacvissct Hues Dominicum celebrare te credis , qua corbonism omnino non cis , qua in Dominicum sina sacrificio venis. ωισβυτ ειαν J Prest yterium lila accipitur pro consessu presbyterorum, cui praeerat Episcopus. sic in epist. I. ad Timoth. cap. 4. I 4.
prophetiam eum impositione manuum prest inersi. Ignatius in epist. ad Antiochenses suutat το αγοναμ ηε ira ν, de ise, ν ά μα dc in epist. ad Tralistianos quid sit prest, et tum indicat his verbis: di ὀπιαόπου. mdvero est presbyterium, nisicatin sacer, eonsilia ny ct consessores Episcopi ' Cornelius urbisRomae Episcopus apudCyprianum lib. epist. ii. Omni actu, inquit, ad me perlato placuit contrahi presbterium. Prus I. P. R. noc nomen Latinε exprimens. Senatum dixit, in epist. ad Iustum Viennensem Episcopum
tom. MConcit. Salutarie, inquit, Sena pauper Christi apud Romam conitistitur. & Hier nymus epist. ad Rusticum , Messa baset Senatum , coetum presbyteram .
ωe Di evi J Honorius &Theodosius Impp. I. 39. C. de Episc. 5 cler. Eum qui probabilem se culo Es linam agit, derati H eonsortio sororia appellationis non derer. Ita solebant quidam clerici propudia sua, sero res appellare, & sub
hoc pietatis nomine vitia sua obtegere. VI non malό in eos iactaretur illud Martialis, mare non habeat Fabulla queris Uxorem , Themisen , habet Hrores. Sic&ea notione fratrum appellatio. Interpres Lycophronis: ἀδελφὼ τα ερι Πώ m,' οι - ἐtωρου φωρατηνα , A. Mmν ἀδελφός μυ, Μ μυ ων. Et Martialis: O quam blan/s es Amiane matris
a m Maida est tibi nuuer Amanet
Fratrem te vocat , ct μων vaeatur.' Cur vos nomina nequina tangunt 'Laseum creduis Me loeώmque. Iustinian. Imp. nou. 6 cap. 6. πλομ, ἐ--τα.
Volumus aurem, ct ipsas quae ad ordinationempe ducuntur diaconissas , siue ex viduitate , siue re Virginitare, non cum aliquo harentes auι coM torum, aut eorum Pos appellam dilectos talibus enim nomissas utentes maligna μ ficione sua regum vitam 9 sed aut sola basitant, aut cum parentibus solis ἐν siliis , aut vere fratribus. Id iusmodi erant ευώει,κm dc αγα metua , hoc est virgines, quae, ut ait Hieronymus in epist. ad Ocean. a earitate nomen trahentes quasi spiritali amore coniunctae , se dicebant ut ab illis penes quos habitabant Ecclesiasticis, quorum sine nuptiis sub alio nomine uxores erant, Concubinae, meretrices. vide annot . ad can. 3. supra.
αἰαρου-ν --Tertullianus in Ap can. ἡ ἐloget. Iobis rimisiais semel interdicto , etiam conceptum utero, dum adhue sanguis in hamis delibarin, dissoluere non licet. homicidij fessis iis est , prohibere nam et nec refert natam quis eripiat animam , an nascentium disturbet. homos, ct Pi est futurus : ct fructus hominis sa in semine est. Abortionis messicamenta, seu abo . tum facientia. Minutius in octauio: Sunt qua in ipsis visceribus, medicaminibus epotis originem futuri heminis extinPant, ct parricidium faciam
antequam pariant. Athenagoras αμcλω ι-v cat, in Apologia pro Christianis , οι - , inquit, milla δελcλωθριδίοις , πτιον αὐδ ea φονουμην λογν 3 taui mulieres medie mentis abortionis utentes, hominem occidere die mus , qua ratione homines s iam natos & pers
δἀc-οιών. Ein qua dant medicamen panum abigentia, re qua fretus ne mia venena
φυε--J Vide anno t. ad can. 23. supra iam eum e-J Gratia seruatus, id est di- - . sic uino beneficio potiusquam proposito,&animi destinatione. Id etiam profani lcriptores de s to & vi numinum usurparunt. Sic Plato lib. s. de legibus, quo loco poenam eius cum hominem vellet occidere vulnerauerit tantum, mitigandam hac ratione censet, qudd daemonis beneficio potitis habenda sit gratia,qui & illum mortis periculo, & hunc imminentis supplici, grauitate liber rit. sic IC. l. 3 a. is ad leg. Iul. de adult. Lutat interempto a stero mulier δει pem miseris, pontam Paula vulnera, cruc et ater instrixerat , mussaro quam voluntate eius seruina e vide Fomerium lib. 6. rer. quot, cae. 9.
133쪽
ε -x bini Hunc canon explicat Balsamo , de Graecus scholiastes Harmenopuli in epitome canonum seα s. tit. 3. his verbis: A,
furior scilicet i alter imperfeλον eorum Plaudiebant. Heis re a , si sit ex ordine 'flantium genu.er peccet, quod peccare desinens, in ordinem auis ientiam referri debeat. D ex audientibussit, eo uin mira Ecclesiam. Nam ct odientes , extra insam stabant qu/adlemonem santa an gelis. videan not. ad can. q.&23. supra. Concilium Eliberit. Tertullianus lib. 4. contra Marcionem. uid facis apud te maritus, si uxor eius commisit a Iuriam 3 habeHine i iam e nuptia. nee separari vult Christus proh bendo repuscum ; nec cum macula baseri , tunepe inendo diuortiam. Chrysostomus. Si renudetis ct inip.us est , qui castam dis ii Ox rem:- fatuus impiussue est, qui retinet meretricem. Innocent. III. cap. qui vir. de adulter. υ τ αια ντα ἐπιν I Id confirmat Synodus VI. in Trullo, can. r . & Αν- thensis can. 1 . Pre terum vel Episcopum ametrigesimum annum, id eII antequam ad viri perifecti asarem pemeniar, nullus aiainare praesumati Iustinianus Nouel. u 3. cap. I3. triginta quinque annos requirit. Apud Iudaeos in ordinandis Gae initiandis sacerdotibus aetas triginta ann
rum definita est. I. Num. cap. 4.3. dc . Chron.
cap. 13. 3. A nato trionia annos is deinops usque ad natum quinquastinta annos, sic habet ech-uo Hebraica,& Chaldaiea paraphrasis. Graecaver. editio L x x. quam sequutus est Philo Heblenita Alexandrinus, inlitio cuius est titulus, de eo quod deterius potiori insidiari soleat. MTheodoretus quaest. 13. in Numet. tam sim s
ti quimur annis ct quinquaginta an nos. Sed temeratus est ille locus , atque omni
iam docti viti obseruarant. Hieronymus in epist. ad Theophilum Alexand. aduers errorem Ioannis Hierosolym. Recordetur Iem a liqua , est post xs. annos a Levitis tribu , elui in sacerdotium pervidabis. Me si in hae tenim m. s.lo Hebraicam fe πιιur Uerigatem, nouerit 3 o. annon m feri sacerdotem. Postea viginti annorum numerus st Davide praescriptus est. Qirum eniti animaduerteret filios Levi tam sacerdotes quam leuitas propter multitudinem sacrificiorum quotidie augescentem , non γ,lle functionibus templi superesse , si trigesimus innus in illis expectandus esset,qubd fures essent infra aetatem illam , legem annalem sacerdotum breuiori gyro eo
traxit . eamque vigesimo anno denniuit, ut testarur x. Cnron. cap. 23. 27. In actis Dauidis postreioribus numerus Leuisa fuit , ho-
rum nempe a nato vinii amist, ct drineen Chron. cap. 3r. II. & Esdrae cap. 3. 3. Constituerunt Levitas a nato viginti annos Odeinceps , m praesem operi domus Dei. Sed nec usque adeo de aetate selicitos fuisse Apostolos, si catera conuenirent. vel inde colligere licet, qudd iuuenis iuerit Timotheus, nee voluerit Paulus Apostolus iuuenilem eius
temnere alaum Episcopi. Eleutherius, pr pter insgnem virtutem & pietatem , vige mum tantum annum agens, Illyrici Episcopus ordinatus est, ut refert Nicephorus lib. 3. Hist.
--- isti J D. Lucas cap. 3. M. de baptismo Christi loquens , S c
tem Iesus erat quasi triginta anserem incipiens. Haee autem dioeo viri. duplicis est notionis,
eaque Graeci utuntur nunc assirmanter nunc dubitanter. Ac priori quidem notione a cipienda est d. cap. 3. M IOan. cap. I. 14. - , δε ιιν -- , δε α ώς μνο σου --
ώ -Sc. vestiri r gloriam erus , Horiam quasi unigenisi a patre. ubi μονευψη assi ininter vocat, ut de eo dubitati minime dineat. Huic sententiae adstipulatur Ignatius epist la ad Trallianos e s πῶς δε tuus , inquit,
annos agens triginta bapti arus est a Ioanne. Idem tradit Chrysostomus & Euthymius in Matth. cap. 3. Auctor sermonis de ieiunio qui Cypriano tribuitur : Anno trigesima carnis asesecueta baptisato Hieronymus in epist ad Theophilum Alexand. Episcop. aduersus
errorem Io. Hierosolym. de aetate cuiusque presbyteri loquens: Cum ad 3o. annorum fiat iam peruenerit, puto eam in hoc non esse reprehenaendam , qua iuxta mysterium assumpei h -nis in Christo p ectari . & Bemardus serm de Epiph. Iam triginta annorum ad baptismum ipsa perrexit. Discrepat Irenaeus lib. 2. cap. 39. Ad baptimum, inquit , venit qui nomaum trima asinos Ivpleuerat, sed qui incipiebar esse tanquam trigima annorum. & Epiphanius haeresi s r. - μγ - AN ε iram νεα ε - , ψ
δ εουν. αα' at, Erat enim reuera amn rum viguetri nouem , est mensium decem, quando M bani ιm venit , erigima quidem annorum .
sed non plenus. Adde quae de ea re illustrismmus Scaliger olim obseruauit lib. 6. de emendat. temp. CeriE aetas triginta annorum solidae aeperiecta prudentiae est , & maiore tam animi quina corporis robore praedita: eamque rati nem reddit Euthymius loco citato, quare post trigesimum ann. Christius ad baptisinum venerit. Sic carui . Concili, Agathensis, persecti vitraetas dicitur. dc perfiti aetas in legibus visig
thorum lib. Io. tit. I. aetas legitima, Theoptulo lib. i. instit. tit. de liberi. g. 4. ἐνννως, inquit, γλιγυα, a cΦτ λ δειαιτων. Irima ara est, qual
134쪽
Due iam anni m excedit e quia scilicet minaetatem in manumisso olim desideraret lex .Elia Sentia, qua cautum refert Vlpianus in frag.
tir. I. v minorem xxx . annorum ' uum mann- mittere non liceret.
εα ν ne φω n.ςJ Cornelius urbis Romae Episcopus in epistola ad Fabium Antiochenum, quae apud Elisebium extat lib. 6. cap. 43. de Nouato loquens r-μ , inquit , EU re θεου
quit, in qua post fidem receptam presbyteru bonore donatus suis , fauore Epis i qui manus illi adsonem presbyterV imposuis. qui quidem Episcop- ab omni etera , sed etiam a mullis uicis vetitus f quoniam minime licebat quemquam in tecto propter morbum baptisatum , sicut huic contigerri , in clerum assumi I peιiis ut hunc se iam ordinare permitteretur. De bapti satis in aegritudine meminit etiam can. Is r. huius codicis can. 48. collectionis Africanae. Cypri nus lib. 4. epist. 7. qui & huiusnodi clinicos appellatos fuisse tradit. Erant autem clinicorum
duo genera. Alii, qui fidem quidem Christi
Dam amplexi , necdum tamen baptisati, si in morbos inciderent, in ipsa aegritudine οὐ τοῦ κλινη , in lecto decumbentes baptisabantur. Horum meminit Epiphanius haeresi 18. ω --λοπι ς πιλινῆν , inquit , ἰώ ω -, me, et λουιτῆι- πιαζιιῶται , morti vicini,s fuerint ea echumeni , ante mortem lauacro divisum. Sic Praetorem Arinthaeum in ipso vitae exitu regenerationis lauacri acceptile me
morat Basilius epist. s. Alij vero , qui pro sessi ne Christiani, Be pietatis doctrina instructi, ad
extremum usque aetatis , baptismum consulibprotendebant. simul Sc baptisari de mori volentes , ne post illum acceptum rursus peccarent: peruulgato quippe illis temporibus errore decepti , existi minant a peralia baptismo vitam immunem ab omni lapsu requiri, nec ullam delinquentibus expiationem aliam deinceps reliquam est e. cui opinioni causam dedit malu i tellectus D. Pauli locus ad Hebraeos cap. 6. q. quo etiam Nouatiani abutentes lapsis omnino veniam denegabant. sic Constantinus Imp. e tremo vitae suae tempore, ab Eusebio Nicomediensi Episcopo baptizatus est, ut praeter Eusebium lib. 4. de eius vita cap. 62. alii etiam Ecclesiastici scriptores tradiderunt, Socrat. lib. i. cap. 26. Theodor. lib. I. cap G2. SoZOm. lib. a. Cap. 34. Hieronymus in Chronico. de Niceph. lib. 3. cap. 34. ConstantiuSetiam moriens v luit bapti sui iam dic δεν cet Athanasius de synodis Arimini & Seleuciae. Idem de Theodosio Magno tradit Ambrosus in orat. de eius obitu,& Socrates lib. s. cap. 6. Hunc verb clinicorum morem, & In suscipiem do tismo dilationem, acriter reprehende runtUrthodoxi Patres. Tertullianus lib. de po
nit. Omne praeterea, inquit, cunctationis O tergiversarionis erga panitentiam vitiam , praμmptio intinctionis importat. certi enim indubitatae venia dilictorum , medium tempus interim furant in , ct eomeatum μι faciunt delinquendi. Gregor. Natianaenus orat . in sanctum bapti sma , Baptisemur hodie . ne cras vi alipta maiore cogamur. ne beneficium Muruam crituriam prorogemus , nec evectemus ut P, a peccara congeramus , Po plura nobis condonentur: nec grauiori onere premamur quam vires nostra ferre queant, ne una cam naui aquis obruamur , ac baptismi gratiam nauseagis amittamus , ac dum plurasse atque animo concipimus . omnia perdamus , De clinicis etiam quidam accipiunt illud D. Pauli I. Corinth. cap. 1 F. 29. π mae 4 νω βα πι -m uo νεκρων. quidfacient ἐν qui
baptisantur pro mortuis ' Hoc est , ut ipsi putant, qui tanquam mortui siue moribundi baptitantur. Ego verb , siluo meliore iudicio, illud intelligendum puto, deus qui, peruers
quorundam haereticorum more, vice mortuorum baptisabantur. Hunc morem indicat Epia phanius de Cerinthianis loquens haeresi 18. s
traditione res quadam ad nos deuenit , quisd quia iam apud ipses de visa decesserunt , n orte ρυ- oecupati citra baptima, alij veri pis sesis in n men ipsorum baseisiemur , ne ubi resurrexerint, isti in resurrectone par ι dent , eo quod non a eeperint bapis . Id etiam Marcionitae postea factitarunt , exemphim sorte a Cerinthianis mutuati: sic enim de iis Chrysostomus in episti
αmλάντις. POLtquam catechumenus qui fiam se pud eos excesseris, sub lecto monui absconsaliquo qui vivit, accedunt ad mortuum , ad quuntur er rogant velime hapti tim accipere edeinde illa nihil re fondente , is qui est a confus inferius , pro illa dicit se velle baptiori 1 orsie eum baptia mi pro eo p/ἱ excessu. Huiushi di Marcionitarum baptisma , vicarium vocat Tertullianus lib. de resurrca. camis. Si astu mer baptisantur quidam pro mortuis , indebis an ratione certa illa praesumptiona hoc eos institui portendis , qua HV etiam caret ut vicarism baptisma profuturam exinimarem ad Uem resar remonis. qua nisi ereponatis , mn alios bapti- 'ate corporali obligaretur. 8e lib. s. ad 1έ. Marcion in cap. ro. Ambrosius In L. Corinth. cap. is. Pauli locum explicans: Exemplum, 1 quit, eorum subiicit qui tinn se νi eram de se tura resurrectione , ut e la pro monuis baptisarentur , si quem forte mors praeuenisset, timenιesne - mali, am non reμuerct, qui baptisetus
135쪽
non fuerat , visus nomine m retia tingebatur. Can. , ε . - J Aei. Apost. cap. 6. s. de cap. a . 8. Synodus v I. in Trullo can. 16. & Soz melius lib. 7 Hist. Eccl. cap. i'. 1
Romanos hactenses non plures sint cy iam septem, ad similitudinem eorum qui ab Apostolis ordinati fuerant , apud alios υe1. numerus eorum pro-
que in Ecclcsta diu obseruatum fuisse testantur pristi rerum Ecclesiasticarum scriptores. Te tullianus in Apologetico cap. 9. Erubescas error vecter Chrimanis , qui ne animalium quidem Pnguinem in epulis esculemis habemus, qui pr pterea quoque se oratis est marticinis abstinemus,
ne quo sanguine contaminemur . vel intra vi ce-
siepulto. Minutius in Octauior Nobis homi-ς sium nec videre fas est . nec audire , tantumque ab humano Iansitine canemus , ut nec eduliam pecorum in cibis sanguinem nouerimus. Id ipsum est quod in mediis eruciatibus olim a Biblyde responsum testatur Eusebius lib. s. Hist. Eccl. cap. I. & Niceph. lab 4. cap. i7. Ea quippe, cum ob Christi consessonem in tormentis vrgeretur , ut aliquid aduersus Christianos vi coacta proderet, quasi humanis carnibus ve
μ δε ἀλορο ζωων ωμα φαμιν ut εν , quomodo imfantes ederem issi , quibus ne irrationabilium
quidem pecudum sanguine sessi licet ' Ad hoc Christianoruni institutum alludere videtur Lu
-ταις. Admisso nescio quo flagitio adviersus issos, siquidem visus erat, ut opinον , aliquid ex in interdistis comedisse, este. Adde Clem. Alexandi. lib. 3. paedag. cap. s. & Leonem Imp NOuel. ues.
' Socrates lib. 1. Hist. Eccles cm. 33. de Eust
thio in ipsit synodo Gangrenti damnato lo
Me - ένειν δείλαι. In adibus coniugatorum
precati pes sieri veιuit , ct beneaectionem er communionem presbieri habentis uxorem , quam Iege , c.m esset laicus, duxisset, tanquam scelus Mel nardam praevit. de Balsamo ad hunc ca
hoc est interprete Gentiano Heructo, Prasens Camn eos anathematissu , qui non indistincte in ricant sacris sacerdotμm qui habent uxores. F algentius Ferrandus Carthaginensis Ecclesiae Diaconusan Breuiaetione Canonum Ap. 89. ex cod MS Cor iensi viro doctissimoFranc. Chi filatio nuper editus : Ut de oblatιone prostineri coniugati nullus audeat non commum re,
Conciliis Gangrensi tit. 4. vetus verso qua Isidorus Mercator in sua collectione Canonum usus est , sic habet, De oblatione presbyteri comiugati. Si quis discernit presbyterum coniugathm. tanquam occasione nuptiaram , quod oferre non debeas, ct ab eius obtritone ideo se abs et . anathema sit. Sie etiam antiquus interpres in Cod. M S. Bibl. Thuanae coniuga tum vertit perperam Dionysius Exiguus, qui
uxorem habuit, quod cum voce munime conuenit, sed verius, qui uxorem habet . -α Ome , et Socrato&Balsamo rectet terpretati sunt.
ωra, l Hic&can. io s. huius eodicis, Can. ἱ '. domus Dei pro Ecclesia accipitur. sic passim
apud Ecclesiasticos scriptores. Zeno Uerone sis serm. de Psalm. 116. Conuentus quidem Esecus ram, quos ad secretam sacramentorum rei gionem adistriorum septa concludunt, consuetudo noma domvim Dei fotita est nuncupare. videanimaduers viri eruditissimi D. Heraldi ad Arnob. lib. 6.α--ι J Coenae Dominicae tres olim erant, L
partes. v αυ κλαm framo Panis . cuius inemi. can. a. nit D. Lucas Act. Apost cap. 1. 2. &cap. 2O. ubi Syrus interpres πυκνα an Graeco vocabulo ου uena κ Eucharistiam vertit : secunda pars ori meιον - δυλογα ystculum beneHELO. iis . cuius meminit D. Paulus I. ad Corinth cap. II.
16. tertia pars ἀγαm , hoc est sobri una conuiuium , a Christianis post Eucharistiam in Ee- lclesia celebrari solitum, de inopum resecilla dorum causa pol illimum excogitatum , cuius etiam plata testimonia extant apud priscos rerum Ecclesiasticarum seriptores. Sed & in epist. Iudae Apostoli cap. t. io. ubi quorundam im pietatem perstringit his verbis , οὐαἱ εἰMν c. 9
ἰαυτυ πιι υνοντες. m fiunt in agapis , sue ut habet vetus interpres , epulis vestris macvia, ldum vobiscum epulantur , sine timore βψμι pascentes. Oecumenius in hunc locum: Erant, inquit , eo tempote mensa qua parabantiιν. de quia bus 'Paulus epistola ad Corinιhios loquitur. quas etiam ἀγαπως repellabant. Illud vetb p blicum Ecelesiae conuiuium eleganter describit Tertullianus in Apologetico cap 39. Coena no-Πra , inquit , de nomine rationem suam osten dit. vocatur αγα- , id quod dilectist penes in
σοι est . quantiscunque pumptibus es et , lucrum est pietatis nomine facere sumptum. Siquidem inopes quo ue refrigeris isto i amus. si honota
causa ect conuisu , reliquum ordinem dissiplina de causa ammate , qui sit de religionii O ..hibu Iovinia iis , nihil immodestia ad tritur, Mon prius dissumbitur quam orasto ad Deu-p Piniar. essitur quantum esurientes cupiunt, biabitur quantum pudicis utile , &c. & libro ad martyres Agapen fratrum vocat. cyprianus lib. 3. contra irinum cap. 3. Agapen & dilecti nem fratrum. Minutius in Octauio, Conaisia non ramum ρudica colimus, sed er sobria : nea
enim indulgemus malis , aut conuiuiam mera ducimus , sed grauit se bitaritatem tempe us.
De agape utiam sine dubio intelligendaen est
136쪽
quod plinius Iunior de Christianis ad Traia
num scribens lib. io . epiti. 97. inqiiit , ha, hummam vel Gespa sua veterram , quὸd essent soliri stato die ante iacem conuenire , carmenque Christo Deo die re secum inutiem : seque foramento non in si lio aliquod obstringere . sed ne farra , ne iatrocinia . xetaduheria committerent , ne Iidem fallerent , ne deposuum a pellati abnegarent. quibus peractis , morem mi d sedendi fisisse rrursu ue coeundi ad capiendum cibum . promi- suum tamen es innoxium. Hunc quoque in Ecclesia comuuandi morem Cirysostomi α-tate obseruatum futile , planum est ex illius Homit i . in epist. ad Cori h. cap. II.
Statis diabus mensas facies aut com--nes . peracta ouari , post mysteinrum
diuitiam quidem cibus aferentibus , pauper usanrem , qiii xii u h besam . etiam vocaris, erom bus communiter vescemibus. Illis conuiuiis omnes promistuc accumbebant, nullo habito discrimiae, omniumque conuiuantium par fuit aequalitas, ut ncque diues prior accumberet, neque pauper posterior. quod cum non obseruarem Corinthii a D. Paulo reprehendum rur d. cap. ii. 21. Dc iis etiam Augustinus contra Faustum lib. 2O. cap. 2o. nostra, inquit , pauperes pascMnt e frugibus , me cum ni ui. & paulo pbst: Quoniam ple-πque in AE pibus et uim cames paveribus erogamur , -- sericordiam Christiano um similem dicitiis fieri ciis pagano m. Haec ver b antiquissima in Ecclesia conuiuandi ratio cum paulatim ambitione diuitum , partim etiam multitudinis ins lentia in abusum veniret, ea conuiuia in Ecclesiis exerceri prohibitum legimus can. is 2. huius codicis,& Concit. CaIthag. IlI. can. o. R nam sit autem nomen in usu. Ecclesiastico , ut conuiuia quae pauperibus & hospitibus reficie das instruuntur, Acharitate, appel-c latet tur, Dominica coena scparari coeperunt , quam in Ecclesia tantum administrari fas erat. Priscae autem consuetudinis vestigia hodieque Graeci seruare dicuntur, qui die resur- rectioni Dominicae facto post sacram mysteri rum communionem , allatis in Ecclesiam epulis communiter conuiuantur, carmen quoque selenne concinunt, quod his verbis constat :Xei se νιηι i , θανατοῦν
ut olim vir priscae antiquitatis Ecclesiasticae peritissimus G. Cassander in liturgicis annotauit. Porrb Agapc Christia notum non multum disefert a sacris Romanorum conuiuiis, quae Charistia dicebantur, in quibus querelae assinium& amicorum somno iacbatitur. Horum menti-nit poeta lib. 2. Fast. Proxima regnati dixere Charistia chari.
& destribuntur 1 Valerio Maximo lib. 2. cap.
17. his verbis : Conm tum solenne , inquit, maiores insitaueram, idque charistia appellauerunt, cui praeter cognatos assines nomo interponebatur τι siqua inter neeessarias pei sonat querela esseιo , apud sacra mensae . ct inter hiraritatem animon m , favitoribiti concordiae adhibitu toller tum omitto α Πα Cretensium, & φe Ana L cudaemoniorum . de quibus videsis N. Cragium lib. i. de republ. Lacedaem. cap. 9. tac λαιωJSurcias : in is tuis. P ribolatim est inaumentum , seu vessimentum. Can. O . Pollux in Onomassico tib 7 cap. t 3. u. 1 Ἀε-
riores veIles, ct qua superinduuntur , peribouasAnt. Bais uno S: Zonaias hic atac λαιον Vocant o ιπαλ λ αλλων γημα, amiculum, seu, vestem qua aliis I reponitur. Hac etiam voce usi sunt xxx. I iuulpicies Psalm. Ioi. & ios. MD. Paulus in epist. ad Hebr. cap. i. &i. ad C tinti . caP. N. J Zonatas luc Beros , - ει ἀίς ἡ καπα vocat vestes e serico contextas, eaeque honestior uni erant. Fuit & Burtus, siue Byrrus vetiis genus aliquantum vilioris . vide P. Pi thoeum lib. i. aduers. subicctu. cap. 16.
u. cαλλοῦ. Proiuitatius vestium usus damnatur Deuteron. cap. 12. Non ι nauetur mulier vel te viriti, nec vir utetur veste muliebri. Huius legis meminit Philo Iuda us αλ ,-ύεία. Iosephus lib. . Antiq. cap. vli. α Cyprianus cpist. 37. ad Encratium. - χιμας J D. Paulus in i . ad Co
-οπις. Mulieres qua capis tonderentas Ecelesia esse expellendas. θ 0θcopos eas admisienses Gris patibus priuandos.
Epiphanius haeres s9. de Patribus Nicaenis lo
sim: γri . Simul autem in ea Gm synodo canonei quo am p fuerunt Ecclesiasticus , simulque de Pasi te decreuerum unam ta-ιem ac consensumseri &Sozomeniis lib. I. cap.
σι ν em Mii: Controuesa de De sublata, Concilio visim est, is omnes dum festum Paschatis uno eodemque tempore celcbrarent. ira ς ὀππηλαὶ - can. a s. ra F. huius codicis. Antiquissimus in Ecclesia ca- n. . nonicatum siue Ecclesiasticarum epistolarum usus. Has orthodoxi Episcopi tanquam fidei suae tesseras inuicem mittcbant , ut earum commercio societat cm eius icin religionis, &, ut loquitur Tertullianus .ic pi script . cap. 1 O. commvinionem paciles contesserationem hoc italitatis ostunderent. idtcstatui concitu Antiocheni
137쪽
epistola synodica ad Dionysium Romnum ,& Maximum Alexandrinum Episcopos, quae apud Eusebium extat lib. I. Hist. Eccl. cap. 3O. vlai de depositione Pauli famosateni, & Domni in eius locum substitutione agitiir: ε λα
autem Nabu ut uti Domno scribaris , or ab eo lueras eommunionis se scipiatis. Ac proinde V-nit1tem Ecclesiae probari solitam tradu optatus Mileuitanus lib. L. Nobis , inquit , totus
arbis commercio formatarum in una communionis societate concordat. de Augustinus epist. 161. nde factum es1, ut etiam ad nonnustos Donatistarum primarias scriberemus , non communicatorias lueras, quas iam olim propter senam peruersitatem ab unitate Catholica qua toro ombe di fusi est , non accipiunt : sed priuatas tantum . de epist ish de Eleusio & sociis eius loquens t Hic primo asserere conatus est ubique
terrarum esse communionem fiam. quaerebam vistrum epistolas communicatorias , quas formatas dicimus. possent , quo vellent dare , cstc. Porro canonicarum sine formatarum epistolarum variae erant ac distinctae species Sc appellationes diuersae , quas passim in Conciliorum Achis Min uniuersa historia Ecclesiastica obseruare li
ἀαι bit,e J si lubi ν ctiam meminit can. I 89. huius codicis. Harum duae sunt species , aliae enim sunt quae & dimissoriae dicuntur, quae Episcopis i Metropolitanis, 5 Metropolitanis a Pestiarchis dantur , quum ad Imperatorem usii se exigente proficiscuntur : aliae vero quae ab Episcopis dantur clericis qui proficisci aliam in urbem volunt, atque in eius clerum recipi. Dicuntur autem paciscae quasi pacis arbitrae. Zonaras in can. ii. Concilii Calchedonensis, cis icti se , inquit, ctar, αἰ λιν ωαι -
Graecus Scholiastes Harmenopuli in synopsi canonum sect s. it. 2.- ω, J Ciuitatis nomine non tant limurbs moenibus cincti significatur, sed& legio seu totitorium ciuitati adscriptum. Sie Dio Chrysostomus orat . inter caetera quae Cis em Tarsensibus concessisse narrat, tinninat. καπιιος ὐών , inquit, , νί-ι , πQ- , ut σιο αν , dcc. ID -υ bii H gitit regionem , leges , honorem , pote-natem Xiphilinus de Bysantio I Seuero Imperatore diruto dc in vici formam reda lo-
quens, των γλιν m, inquit, c. Him,vς--, 6 M. ὀκεινM ῶα κώμta χιμ υ. Vrbem, Ommemque eius regionem Perinthiis eoηcessit: illique Rafamis usi sunt υt visa. Iurisi consulti territorium ciuitatis vocant. Pomponius, Terrisorium e tumuersitas agrorum intra mnes cuiusique ciuitatis, intra quos, ut ait SiculuvFlaccus iuris dicendi ius erat. hinc Iudicis tertiatorium l. fin .ss de Iurisd. Nec vero ii republica tantum, sed etiam in Ecclesia , ciuitates regi nes ac ζcrritoria sua habuerunt. quae passim in Conciliis εe in historia Ecclesiastica ditieeoυων nomine significantur. Iustinianus l. 16. C. de Episcop. aud. - - εινε τοῦ . συυα, in irare vel eius vicinia. de l. 31. C. de Episcop.
deat ciuitatem aut suo Episcopo aut territorion Mare , infamis redditum sic territorium Episcopi in Concit. Aurel. I. can. 19 8c Aurelianensi III. can. 13. Concit. Valens can. 3. Ormat. can. 6o. & in actis Concilij Constantinopolitant sub Menna, temtorium is Ramaarum. intraζαι J siue ἐφορκιῶν meminit Ca . diletiam can. iis & t o. huius codicis. Initio nascentis Ecclesiae donum eiiciendi damones , laicis etiam qui Christi fidem susceperant commune filisse videtur. Daemoniorum enim electio inter signa quae eredentes dicuntur suc
nia Hirient. Tertulsianus lib. de corona militis cap. ii. testatur a militibus eiectos spiritus insemundos. Ea quos , inquit, interdiu exrre misfugauit, noctibus defensabi . de lib de Idololatu. cap. it. docet, parentes solitos exorcizare pro prios filios : Q ι constantia exorcia bis alumnos suos , quibus rimum suam cellarium praestar' Ille quidem si excluseris dam dinem , non sibi plauarde sitae : ne γε eius inimicum excluss. Postea peculiare ae distinctum munus in Ecclesia fuit. Scholiastes Graecus Harmenopuli in epitome
terpretatur. sic Theodorus Balsamo in can. 16. Laodicenae synodi iret tri ιν, inquit, sti αm M. Mota tre, hoc est echisare infideles. nt όπων -οδεν J Maiorem syno-ng. 4dum Episcoporum, hoc est σαιοδον απιαι-νὰ Gη. , Oti mi, Synodum Episi parum dia sos , ut
hue vivente licebat ordinare Episcopum suc. 'cessorem. Eusebius lib. 7. cap. 32. de Anatolio loquens, πιυτω αγώ ς, inquit, ο -
tecnus Casarea Palastinorum Di pus, per manus impositionem primi Di pum ordinauis reumque jicresserem sibi post mortem ad para asia pracarationem deligendum prouissit. Id postea prohibitum esst, ut ex hoc canone constat.
138쪽
Viennensis in Chroni eo an. sio. Te. nardus Viennensis Episῖο pus erat , ct Oid aut Lugdunensis , qui initio imperii Grii iei p. Suessionis monasserj ιν cum periit , in loco elio , obarim ei tam Ecclesia chor Ampus, consentiente Imperatore ct uniuersei Gallorum Episcoporum 1 nodo , Episcopus substitutus
est. quod quidam defendere volentes . dixerunt, eundem venerabilem A bardum a tribus: in
scopis in sede Letonensi iubente Leidrado fui sese ordinatum. Sed canonica authoritas est, in una ciuitate duos Frisiopas non esse , nec vivente αρ sq. , successorem sibi a bere eligere ἰ- ut i Rationes admutiluationis
reddere, Latine verti. illa passim apud Graecos scriptores Sc , PIO ,rationes administratae reipublicae reddere accipitur: sue, ut ait Cicero, exponere quod in tu
gistratu quisque gesierit, quod olim apud cen- res fiebat. Hinc apud Demosthenem ἰώθ
Θαυ 4 , censurae quibus quis vitae antea rationem reddere cogitur. & apud Plutarchum in Pericle, in dis rationibus implacabilis. sic apud Aristophanem , qui reddendis rationibus obnoxii, seu qui rerum in nragistratu gestarum rationem nondum retulerunt. Sunt de qui Θυία διδόiis , repetundarum iudicio subiici, interpretantur : ut αυγιάας vel α φλλGi damnari repetundarum. Vide Budaeum in Anno t. in Pand. Haec est igitur huius canonis sciuentia, Episcopos quibus rerum Ecclesiasticarum potestas concesta est, ii quid ex iis in v-- suos conuertant,aut cognatis sui a praebcant, reddendis rationibus synodo Prouinciae obnoxios csse, ac veluti quodam reperii datum m dicio subrici. sic etiam explicat Alexius Patriarcha CP. in synodica quae lib. a. sentent. synod.
πην -- δευμ αν emetrimi. Curatores simili re a m politanis dentur, qui Ecclesia omni ad hibita selieitudine eum Episcopis earum prostiariani . administrationis annua rationes ex gant : quod aurem haec a nobis ita definita, consentanea sint ae mata canonum menti , ex ipsis
eris canor inui constat. Nam xxv. canon Anti
piscopis concedent , quo minus eas in et sus suos conuertant , cognat Due si is praebeant, ut hoc modo rariones Ecusarum tacite detrimentum capiant , prohibet. Ideoque rationibus ad θηνάοι ouinciatis induendis obnoxios faciens , decori plorania caram inlangit.
etiam mentio est in can. s. 39. & si . hi ius codicis , ex quibus planum est digamos olim ab Ecclesia damnatos , illi que is tunis enitentiae tempus definitum fuisse. autem illi fuerint, vulgo fere ignotum. ut verbillud manifestium sat , obseruandum est tres rcperiri digamiae species; prima , cum quis m. ne, Dilias simul habet uxores. eiusmodi fuit digamia Barbatorum MIudaeorum , quibus uxolum multitudinem permissim fuisse nemo est qui nesciat. ac de Iudaeis quidem testatur Iosephus lib. i7. Antiq.
M. Magistrimestri ad hoc Vrue tempus. quatuor quinque uxores unum ruimque vestrum habere per Irunt. Haec veto paganorum & Iudaeorum licentia Romanis legibus cit probitata, l. a. C. de incest nupt. l. i S.C. ad leg. Iul. dea, dulter. δ l. S. C. de Iudaeis. & ut ait Theophi
poena constituta est qui binas nuptim contrahunta Theodoretus in primam ad Timotheum: Olim consueuerant cr Gari, ct Duri , cum duabus, cst tribus , cst plurium etiam et Oribus simul
tangi lege matrimoni'. quinetiam trunc chm leges Ioperatoria pro Me duas si ιI uxore, δε-cere , rem halent chm concubinis cst meretrisibus. Altera digamiae species , cum quis morte prioris coniugis soluto matrimonio secundas nuptias contrahit. de ea quoque non ambigintur. De tertia igitur quae vulgo ignota, paucis agundum est. Enis vcstigia quaedam eserant in edicto Praetoris. bina γο alia bina e nistias eodem rimpore constitutas habet , infamia notatur l. i. ff. de his qui not. inf& l. ii. g. a. f. cod. mod ait Prator , eodem tempore , non raetitia LIO DIstrum eodem tempου fason m , accipiendi in est , sed si in iam
tempus concumrant. Sane legibus Romanis diuortio dirimebantur nuptiae, ne tamen tem
re & sine iudicio id fieret , haec te nunciatio se certis quibusdam ac sblennibus verbis fiebat, Gadhibitis septem testibus ciuibiis Romanas Puberibuς , ex capite scilicet legis Iubae , quae diuortiis modum amposuit, de praetcr formulam facta pro insectis haberi statuit. quod& Pomponius I C. notat l. r s.f. de donat. int. vir. & uxor. Si non secundum tegit am obse uationem diuortium D m fit, non iidetur se lutam matrimon:nm. & Caius i. 3. ff. dea luit. Si ex lege repudium missum non sit , mulier adhuc rupta videtur. Mammonia etiam nonnisimita repudio, nec sine legitima causa dissblui
statuciunt Impp. Constantinus & Theodosius i. i. C. TD. de rcpud. S l. 8 C. eod. ubi causas designant, quibus maritus ab uxore, de uxor a marito repudiari potest. renui elatio enim huiusmodi fuit, ut aut vir uxori,
aut uxor marito matrimonium remitteret.
eoque iure qui quave sine causa & absque
139쪽
legitimo replidio alteram ducit , alterive nubit, binas nuptias eodem teinpore constitutas habet. Eadem ratione Ecclesiasticis scriptoribus digami dicuntur, qui priore coniuge abseque legitimo rcpudio, hoc est praeter cui sani adiitterit , dimii Ia, alteram superinduci int. Planum q:iippe est, diuortiorum causas, excepto adulteii O , legibus staculi olim receptas Et ab Imperatoribus excogitatas , nunquam ab Ecclesia admissas fuisse. Atque ideo qui legitime, hoe est secundum legis humanae licentiam diuertebant, S: ad alias nuptias transibam, iudicio Ecclesiae binas nuptias eodem tempore constitutas habere censebantur, unde & iis merito canonica mulcta irrogabatur. Hanc dig miς speciem non obscure itidicatChrysostolinis
in cpist. i. ad Timoth. cap. s. holuit. Io. τε ν τυι ἀν Iudaeis licitum erat
binis nuptius iami , ct dura itidem habere si lux m. Iustinus Martyr in Apologia a. ii, ia , -- δε μα-στ αδδε λω cio. Ii lege humatus binas plias contrahunt , peccatores sunt apud p --ytorem nostrum. Quibus vel bis ad illud Chrim alludit, Matth. cap. is. q. Quiconpre dimiserit uxorem se m , nisi Hopter a. herium , atram rixerit , moechatur: ct qui dimisam δε- Idem Iustinus, γάσας - Qivis vel b Iustinus
γαμοις vocat. Sic Graecus Scholiastes Harmenopuli in epitome canonumst h. s. ta 1. δ γαρος , a s ἐτον
9 sis Digamus est O is qui alia vid θαηdit . cr aliam Iecundum leges δε-xit hi alteri de fors.m ducis. & Io. Xiphiliniis Patriarcha CP. in synodaca de sponsalibus
qui J,nsalia contraxit 2 pecundum teget dissoluit, alia d inceps uxore ducti, digamus est. De huiusmodi igitur digamis accinienda sunt supradieticanones S. 39. a. & ios . nuius codicis. His autem opponuntur ij qui D Paulo sua: a diu unius uxoris et ira dicuntur , I. ad Timoth.
bis Apostolus, Christi vestigiis insistens, pra-cipit ne ad Epistori aut diaconi munus assumatur , qui uxore tenacie repudiata, alteram
secundum leges superinduxerit. Oecumemus in d. cap. 'νε - ἀ, δε- Hsiae. Si far e mundanis , non sit Ditem digamus. & Chrysostomus in epist .ad Titum cap. a. homil. 1. Ilaec verba D. Pauli explicans
pii lata 2 discessi, nugam beneuolentiam femuauit , quomodo is bonus Ecclasia preses erit emam ille non sustinebis reprehensionem ' No- Itis enim omnes , es per leges rei missum sit secundis nuptiis iungi , rem tamen esse mestae criminationi obnoxiam . nullam igitur sui Ihi criminandi occasionem prasere Maesiae prsdem vult. de Theophylacius ibidem: lasciues cohibeat : vxvrs, inquit , uxoris viri qui enim ni Mum seruauit beneuolentiam erga eam qua H cessit, quomodo Gisia bene praeerit ' Oportet --tem Episcopum i reprehensibilem esse. Digamus aurem non est inculpatus , etsi hoc mundanis legibus placeat. Theodoretus loco citato: Si enim ipse priore expulsa uxore, fuisset alis coniunctis,
dignus esset qui reprchenderetur , ι ure esset accusationi obnoxius. Eadem phrasi ac notione. D. Paulus i. Tim. cap. . 9.dtritae est νας ἀνήροι , - ., THAa eligatur qua 1 --,rii unius viri uxor. Hoc enim digamiae genu .
commune suit tum viris tum mulieribus, quibus aequὸ apud Graecos & Romanos concella diuertendi sic eluia. quin & noni ina rei illius propria prodita erant , ut si vir discederet ab uxore, hoc dicet et ut Prem1λα , si mulier a viro an λcio. Ac viris quidem diuertere, ali luc repudiatis uxoribus etiam superstitibus .uperiti ducere, legibus concessum fuiste vulso notum in. Uxori etiam a marito diuertere s-cuissu plura testimonia extant, apud profanos sacros alie scriptorcs. Solon apud Plutarchum statuit m
Sic Alcibiadis uxor libellum repudii apud Archontem deposuit , ut in Alcibiade testatur Plutaresius. Andocides in orat. pro NicostraIo, Dicat quinis , apud quem Archentem promi et uxor repudiauit ' Apud Romanos eius nodi stagitium usitatum fuisse indicat Martialis lib. s. nondum tricesima lux est, Et nubii decimo iam Theloria viso.
Ac lib. o. veterem Proculeia maritum
D ris , atque iubes res sibi habere Das. de Iuuenalis- -sic sient octo mariti. adhinque per aut mnos. Coelius apud Ciceronem lib. s. iam . epist. 7. Soror Triaris diuortium sine causa , quo He vire prouincia venturus erat, fecit nuptura est De cimo Bruto . Seneca lib. s. de benefic. cap. ic
Nunquid iam tua repudio erit bescit, postquam illis Dei quadam avi nobiles femina non Congis
Ium numero , sed maritorum annos suas computant , Ur exeunt matrimoni j causa, nubunt x
ρodii ' Tandiu istud timebatur , quamdia rarum erat. quia vero iam nulla sine dii mitio acta sunt, quod spe audiebant , facere Aa erunt.& Tertullianus in Apolog. cap eri illa
felicitas matrimoniorum , qua per Mnnos seia sexcentos ab urbe condita , nulla domus repudium seri si 'At nune in feminis repudium, iam ἐς tum est, quasi fruia is mani morij. Aiu-
140쪽
sibim hominum , viro nou Acer cliuod et o i non licet, eadem a sera , quae ab uxore debet Ην OG- manta. Testatur etiam Iustinus Martyr apud Eusebium lib. . Hist. Eccl. cap. t 7 mulierem
quandam Christianam dato repudii l. bello, a viro, propter luxurios, erus mores, discessu
sie legimus Fabiolam a marito suo discisisse de alteri postea nupsiss), coque nomine publicam ei poenitentiam impositain fui sietr iiit Hieronymus in Epitaphio Fabiolae . Adde illud Christi, Marc. cap. io. u. Si mulier dimiserit viri m μα- or nupseris alteri , march.tm . dc Concit. Eliberit. Uin. s. Femine , qua nuta P cedente cosa , reliquerunt viros suos ct alterii se copulaverunt , nec in fine accipiant comm nionem. dc cari. 72. Siqua vidua fuerit moechata. or eundem postea habuerit maritum , post quinquennii tempus acta tegitima paenitentia placuit eam communioni reconciliari : si aliam δε-xerit relicto Eo , nec in sine Zandam esse communionem ; vel si fuerit ille selis , quem acceperit , communi ovem nan accipiat, nisi podi1 decem aranos atta legitima pernisemis. Vide I. Leuchal serium I C. in obseruatione Gallice scripta, de Digamia CeNr si MAE JInterpreti soror est, qui λ M interpretatus est cenues ad . item Zonatae 5 Balsamonis crrorcst, qui can. i 7. Pro semisis bus usuris accepere, quasi νμισυ σύ ο - κου, quae danaidiae centesima dicuntur l. vlt. C.
de si cal. v sui. Et Cui ij, qui recitatione ad i. a O. C. devsur. vi uras belles intellexit, iliae & ipsae clericis interdicuntur. nec melius caligo de re numniaria p. 's. Salij, cum interpretamur vilitas isti qui alterasi id est, cium decuin de octo in centum annua praestantur , ac proinde centesmis de dimidia centesi-simae. Neque enim usurae centesimae rejectu, αλια dictae fuerunt; verum respectu sortis. quod sane est seir, de seu α - , de vi Tertullianas loquitur, umoesta , ac proinde cum usura E, O . seu mi id est sortis dimidiam patiem constituit, est: non usura scintilis, non bessalis, non centesima , non sesquicentcsima. Eam recte describat Hieronymus in Ezechiel lib. 6. cap. 38. Laetc. Segent in ram menti O mi iis, vini crcei , carena, Emri e .pecieram usura exigi : ve hi gratia , ut hirmo tempore demus decem in Has , ct iu m P recipiamus quindecim , hoe esta litat pa tem mediam Constantinus modum usuris praescribit l. i. Cod. Th devsur. puta, uti rugum , pecuniae centes in ae tantum esse possint. quaecumque fruges, de ubi supe . suum est, quod sortent excedit, seu sorti acce- .dit , usura. Sidonius lib. .cPist. 2 . superimpolitain medictatem eleganter vocat , cum 1brtem usura aequato vide supra ad can. 17.
h e accipitur pro electioi e , seu suffragii forma, quam in eligendis Episcopis ac presibyteris v ius obseruauit Ecclcita Haec autem vox L in Ecclesiam translata est. Apud Atho
nienses duplex erat ratio constituendi magistratus: quidam enim per . eligcbamur, unde &-ς - , magi stratus horte electi; de locus in quo deligebantur κλω - eier dicebatur: quidam verbper id est porrectionein manuum, quae in sublime a populo dum aliquem probaret fieri selebat, de χ ori , , , appelliati iant. Id docet Demosthenes coii- rra Neaeram, d Eschines contra Ctesiphont emiliis verbis: , inquit, esse dicent eos quos I hesmothetae fortia itur in aede Thesti , crcos quos populus solet Aiso, α Porrectione manuum decia are. Hunc etiam suifragi j serundi modum apud Romanos usu receptum testatur Cicero in orat. Pro Flacco. Sic Ii ni expressa, inquit, ista praeclara quae recisantur psepbi in ta . non sententiis neque au sorit. tibus Mesa ta , nec iureiurando onficta . sed porrigenda manu, pro deniaque clamore tu utitutauit eo citata. Hinc lapsu temporis ciuilis appellatio vertitur in sacram. legimus enim Paulum Ap stolum de Barnabam, mitio exorientis Ecclesiae presbyteros per singulas ciuitates seu Ecclasias, hoc est iiiiiiagio de consensu populi ordinasse: Id testatur D. Lucas Asa. cap. I .
de& ipse Lucas dicitur e M λι-m i, seu se iis deti ab Ecclesiis. 1. Corinth. cap. g. 39. Eadem notione accipitur hoc canone, pro elcctione videlicet de suffragio populi, ut tradit Theodorus Balsamo, de Zonaras incan. i. Apostol. cuius verba ex C dice AlS. Bibliothecae regiae adscribam. ν - ,
catur perfectio precum , fantaque Spirirm inuocatio , dum sacerdotio quis initiatur, crationem senitur , ex eo Hi , quod Pontifex extendat manum benedicendo homini ad hacra deligendo. olim vera ipsum etiam se Oragium nominatum ea a curio α. Nam suum populis cinuitatum licebat eligere sacrorum prasiatis , con- leniebat ipse ρνήλι , ct alij qutiam lauete . a iij vero deligebant iliam. quatenus aurem plurium seu fruti in vinceret, eligentes ferum petitos extend/re manat, ct per manus ita porrictai