장음표시 사용
71쪽
ratem Synodum intra Italiam celebrari: quod, post appellationem interpositam , ncccssario postulari Canonum Nicaenorum Decreta testarentur, quaeque sueterannexa erant: ubi μἴtera exorum voce, intelligi par est Canones Conciliorum, qui a Nicaeno ad Constantinopolitanum, numerorum serie in unum collecti, in veteri Codice Canonum repe a m riuntur. Et Vigilius Epistola ad Rusticum & Sebastianum Diaconos Romanae, ex eo Codice Canonem citat, in Concilio Calchς donensi probatum atque lectum, qui in Antiochena Synodo quintus numero consignatus reperitur. Vnde apparet primitiuae Ecclesiae Patres, in illo veteri Codice Canonum componendo , iuxta quem de rebus sacris iudicia habebantur , singula consequentia Concilia, certo ordine disposuisse , certaque ac continua serie, nec interrupta numerorum connexione Canones illorum numerasse, ne quid huic Codici detrahi aut addi posset: quem & ideo Patres Ephesini & Calchedonenses, aliique Ecclesiastici Scriptores υ ξi, & αὐλουθίει, ἀκολsυ-
pq rentiam Sces sticam, & consequentiam numerorum passim vocant. Vnde& in actis Conciliorum vox pro cadem sumitur. Praeponebantur autem viginti Canones Concili j Nicaeni, reuiararivia D ς α λυ α mu , propter auctoritatem & dignitatis praerogatiuam masni illius Concilij, quod primum oecumenicum Ecclesia Christiana cel rauit; praefixo etiam illius nomine, ut quidam existimant, quod in caeteris qui subiecti seu subterannexi erant, obseruatum non ruit: atque inde tactum videtur, lapsu temporis, ut sub nomine Concii Zο ν si iij Nicaeni laudarentur omnes. Quod apud Gregorium Turonensem Episcopum obseruare licet, ubi ex Canonum Nicaenorum decretis Ca-nonem citat, qui X i v. est Gangrensis Concili j: inquit, caenorum decreta relegi, in quibus continetur, si Ma siqua reliquerit virum, oetho rum quo bene vixit, uerit. & sequebantur Canones x x v. Concilij Ancyrani, & Neocaesariensis xiv. quae quidem duo Concilia ante Nicaenum celebrata sunt, & ab co deinceps comprobata, ut acta Concili, Florentini testantur & qui postmodum constituti sunt, Gangrensis xx I. Antiocheni xxv. cuius quatuor Canones sub titulo 93. 9 . 9F.& 96. ex eo Codice citantur in Concilio Calchedonensiὶ LaodicensisI IX. & Constantinopolitani I. quatuor Graecis V II. , qui quidem collecti, secundum Dionysium Exiguum, CLIV. Canones ei sciunt. Ex quibus Canonibus ab initio compositum crat Corpus illius Codicis antiqui, quem in actis Synodi Calchedonensis citari, atque ante eam vir Canonum uniuersalem iam habuisse compertum est: cui postea adiecti sunt Concilij Ephesiti III. Oecumenici octo Canones fortὸ a Stephano Episcopo Ephesino, cuius extat Canonum Collectio nondum edita, quae omnino conuenit cum veteri Codice Ecclesiae uniuersae , Canonesque Conciliorum Nicaeni, Ancyrani, Neocaesariensis, Gangrensis, Antiocheni, Laodicensis, & Constantinopolitani, e adem serie 5 ordine cxhibet, quibus ipse Ephesinos addidit. Haec vero in Bibliotheca Palatina, apud heredes Gelliarii Ermentiorstij Hamburgi asseruatur, a quibus
72쪽
quibus hucusque nancisci non potiatinus. Postea, Calchedonensis Con-lij quarti cxcumenici Canones xx I x. ab alio Collectore additi sunt. Haec autem quinque Concilia, licet particularia sint, authoritalcm tamen oecumenicorum adepta sunt, quandoquidem Patres quatuor priorum Conciliorum illa probarunt, suaque fecerunt: atque ab uniuersic uni Orientis, tum occidentis Ecclesia unanimiter approbata, & confirmata sunt, & in Codice Canonum Ecclesiae uniuersic reccpta fuerunt,&inserta tali ordine & numerorum serie, Vt unum &idem corpus constituerent, cui vim 3 authoritatem Canonici Iuris uniuersalis Concilium Calchedonense dedit Canone I. hiS Verbis, rata αγtων--
nones qui a sanctis Patribus,m etnaquaque Synodo , hucusque constituti sent, ob seruari aequum censiimus. Et postea Iustinianus Imp. Nouel. 131. de Cano
Sancimus mim legum obtinere Ecclesiasticos Canones, qui a snritis quatuor Conciliis constituti sent, CONFIRMATI, hoc est Nicaeno, Constantinopolitano, Ephesino, re Calchedones. Vbi coUrmatorum voco intelligi par est Canones Conciliorum Dioeceleain praedictorum Ancyrani, Nwcaesariensis, Gangrcnsis, Antiocheni,&Laodicensis, qui toto orbe recepti, & ab ipsis quatuor prioribus Conciliis oecumenicis Probati & confirmati, in Codice Canonum Ecclesiae uniuersae contineoantur, ut diserte Theodorus Baltimo ad Nomo canonem Photij tit. I. cap. 1. annotauit his verbis: μειω- ἀπι--παρα HE. R πιις μὴ ψνον τις
est, tanquam leges struari oportere, non flum qui a sanetas quatuor) Synodis editi sunt Canones,'d eos citam, qui ab his confirmati sent, seu Canones Synodorum
localium. Concilium etiam Constantinopolitanum III. in Trullo trabitum anno DCC v I i. stib Iustiniano II. antiquum illum Codicem Ecclesiae uniuersae confirmauit Canone II. enumeratis Conciliis quibus constabat, hoc cst quatuor primis cecumenicis,& quinque particularibus, seruato etiam ordine temporis a Nicaena Synodo ad Calchedonensem, additis Canonibus Apostolicis xxCv. Sardicensibus&Carthaginensibus, Trullensibus etiam, Graecorumque Patrum epistolis canonicis antea non receptis, nec a Conciliis Oecumenicis,nec ab Impp. confirmatis: ubi l salsamo per hunc Canonem, localium quoque Synodorum confirmationem fata
ca adiecti sunt Canones Concilii Nicaeni II. ac tandem ex iis omnibustam Canonibus, quam Patrum decretis a Nicaena prima Synodo ad Nicaenam II. compotitus est Codex Canonum Ecclesiae Orientalis, cui titulus Κυίνει sis , - I άώων σαωήδων e Bibl. Canonicorum D. Hilarij Pictaviensis a viro cl. Ioanne Tillio Parisiis Graece primum editus postea ab Elia Eli ingero ex Biblioth. Augustana Witcbergae anno 16i . cui Zonaras & Balsamo suas interpretationes addiderunt,
73쪽
quae antehac in lucem prodierunt. Prima igitur & omnium vetustissima est Canonum Ecclesiasticorum Collectio, quae COD EX CANONvM ECCLESIAE v NIVERsae recte nuncupatur, quia eo, veluti iure communi & uniuersali, Ecclesia primitiuatam in Oriente, quam in Occidente olim usa est, in diiudicandis facris controuersiis e postea vero ab antiquo illo Codice, veluti
certo atque communi Ecclesiae uniuersae authori 'te probato, veteris Iurisprudentiae Ecclesiasticae Corpore, Ius omne Canonicum, tam Graecorum, quam Latinorum, per omnes totius orbis Christiani Diorcesses ac Prouincias derivatum est. Sunt & aliae antiquae & recentiores Collectiones , seu Breuiationes Canonum, Nomocanones etiam, seu Canonum Legum concordantium collationes, quae omnes Canonum sententias sub certis quibusdam titulis comprehenderunt, Io. scilicet Scholastici , Photij & Arseni j Patriarcharum CP. Alexi, Aristini, Simeonis Logothetae, de Constantini Harmenopuli, aliorumque Collectorum Graecorum, post Calchedonense Concilium , & Iustiniani Imp. tempora, priuato tantum consilio conscriptae, nullaque publica authoritate probatae, nec a Conciliis cecumenicis, nec ab Impp. confirmatae; quae de ideo nullam vim habent Iuris Cana' ici uniuersalis , sed tamen ad interpretationem de faciliorem instructionem Canonum sunt valde utiles de necessariae. Q d autem ad Ecclesiam Occidentalem attinet, certum est, in toto
orbe Occidentali, & Latinae linguae Dioecesibus & Prouinciis , eam quoque svi de Orientalis j in iudiciis Ecclesiasticis , priscis Canonibus
veteri Codice Ecclesiae uniuersae comprehensis usam fuisse. Id testantur acta Conciliorum , dc Decreta Pontificum, ubi passim Codicis &Corporis Canonum, de antiquorum Canonum, & Canonum Orientalium mentio, quo nomine Codex Ecclesiae uniuersae sine dubio intelligitur. Horum autem Canonum Graecorum Variae diuersaeque occur
runt Latinae interpretationes. Atque antiqua illa est, qua usi sunt Latini Conciliorum Collectores, sub nomine Isidori Mercatoris, & cum Dionysiana interpretatione coniunxerunt, eiusque antiquae versionis plura cxemplaria extant in bibliothecis. Sed antiquior altera, nondum Edita , cuius peruetustum exemplar MS. penes nos habemus, literis maiusculis exaratum, quod aeui sui notam indicat. Dionysij vero Exigui Latina interpretatio squam ante annos viginti ex vetusto Cod MS. Bibl. nostrae edidimus ut purior de elegantior caeteris praelata est quae quidem seriem de ordinem Conciliorum , Canon simque consequentiam, ac numerorum connexionem retinuit, quae erat in Graeco
exemplari quo ipse usus est, a Nicaeno scilicet Concilio primo cecumenico, ad Constantinopolitanum I. hoc est a primo capite ad centes mum sexagesimum quintum, ut ipse ait in epistola suae Collectioni praefixa, cui omissis Constantinopolitanis quatuor posterioribus Canonibus ,& octo Ephesinis, qui in Collectione Canonum, & Nomocanone Ioannis Scholastici Patriarchae CP. & caeteris omnibus Graecorum Canonum Collectionibus reperiunturὶ addidit Canones qui dicuntur Diu tiroci by Corale
74쪽
Apostolorum quinquaginta, & Sardi censes, & Africanos, qui in occidente Latine sunt editi: atque ideo in omnibus Collectionibus postmodum positi sunt , E ' μή mU ῖνων Πωράων ς sis εν μι- ρύ, Propineta γὰd multa de φιibusdam ad loca er regiones pertinentibus , siue occidentalibus partibus, Afinierint, ut ait Balsamo in protegomenis MSS. ad suum Nomocanonena. Dionysius autem Exiguus suae Collectionis Canonum rationem exponit his Verbis: Canones qui dicuntur λpo Tolorum, de straeco transtulimus, quibus plurimi consensum non praebuere facilem quamuis ponea quaedam constituta Pontificum ex ipsis canonibus adsumpta esse Gideantur: Deinde Regulas Nicaena Synoa, , deinceps omnium Conciliorum , siue quae ante eam, siue q a postmotam facta sunt, usque ad Synodiam C L. Pontificum, qui apud Constantinopolim conuenerunm. σsub ordine numerorum, id est a primo capite usique ad centesimum flexagesimum quinωm, sicut habetur in Graeca auctoritate diges s. Tum sancti Calchedonensis Conci vecreta subdentes, inbu Graecorum Canonum finem esse declaramus. Statura quoque Sardicensis Conei . atque Africani, quae Latine sunt edita , suis a nobis numeris cernuntur esse a stincta. Haec vero Dionysiana Collectio ab Ecclesia Romana statim recepta est, ut testatur Cassiodorus, Dionysij Exigui coaeuus: Fuit nostris temporibas , tu. δε inquit, Tioufius Monachus, Sotia natione ,sed moribus omnino Romanus, in
vitraque sinua doctissimus, qui petitus a Stephano Discopo Salonitano, ex Graecis exemplaribus Canones Scclesiasticos, m ae eloquentiae luce compsit, quos hodie se celeberrimo Erelisia Romana complectitur. Et Canones a Ioanne II. Papa T. . i. missi anno 133. pro causa Contumeliosi Episcopi, qui ex transsatione Dionysij Exigui expressi reperiuntur. Vt autem Codici Canonum Ecclesiae Orientalis Decreta seu Epistolae Canonicae Patrum Graecorum a Synodo Trullana adnexa sunt, Dionysius quoque Exiguus paulo post editionem Canonum , Decreta Pontificum Rom. Si rich, Innocent ij, Zosimi, Bonifacij, Caelestini, Leonis, Gelasij, Anastasij, ab anno scilicet 381. ad annum 496. in unum colle git, de in ordinem titulis compositis distinxit, sub una serie numerorum eo modo quo Patrum Canones transferens ordinauerat, ut ipso
profitetur in epistola praefationis loco praefixa ad Iulianum Presbyterum tituli sanctae Anastasiae, quam cum Indice Decretorum edidimus anno 16 3. in Synodis Romae celebratis sub Symmacho Papa , post IConsulatum Paulini, hoc est anno 499. die; Kalend. Martiarum, dc Fla- κ. . uio Avieno Iuniore, sub die 8. Idus Nouemb. hoc est anno ueo 1. subscripsisse reperitur. Unde liquet quo tempore Dionysianae illae Collectiones, tam Canonum Conciliorum, quam Decretorum Pontificum
Rom. scriptae sint. Atque haec est prima & antiquissima Decxetalium Pontificum Collectio, quae LIBER D ECRETOR vM dicta est a Zach, ria Papa, epistola ad Pipinum, & Episcopos Franciae, ex quo citat quaedam Capitula Innocent ij, Leonis & Gelasij. Cui postea ab alio Collectore addita sunt Decreta sequentium Pontificum, Hilari, Felicis, Simplicii, Hormis dae, Symmachi, & Gregorij Iunioris. Ex quibus tam Conciliorum Canonibus, quam Pontificum Decretis, tandem compositus est Co Dp x CANONvM ECCLEsIAE ROMANAE, qui a Io. Uen-
75쪽
luetue. & Matthaeo tituli S. Angeli Presbytero Cardinali dicatus, subhoe
Postea Lutetiae Parisiorum anno i6o'. sub titulo Codicis Canonum Ecclesiae Ronaanae. Atque ipse est Codex Canonum qui ab Hadriano I. Papa, Carolo Magno Regi Romae oblatus est anno 8os. ad usum Ecclesiarum Occidentalium, cui epistola seu versuum politicorum achrostichis praefixa est cum hac inscriptione, DOMNO EXCELLENTI FI-Lio ΚARvLO REGI HADRIANvs PAPA, quae a doctissimo Iacobo Silmondo edita est: illiusque Codicis plura extant antiqua exemplaria MSS. in Bibliothecis, & Breuiarium eiusdem a Cresconio Epi-lcopo Africano, qui circa annum DCXC. Vixit, omistis integris Canonibus Conciliorum & Decretis Pontificum, quae facile est ex ipsa Collectione repetere. Atque hi sunt Canones S: Decreta, quibus in iudieiis Ecclesiasticis Romana usa est Ecclesia, ut testatur Leo IV. Papa, qui Concilia ipsa & Pontificum Decreta, quae hoc Codice Romano continebantur, recenset his verbis: suibus autem in omnibus Ecclesiastitavitimur iudiciis, sium Canones qui dicuntur Apostolorum, canorum, Anyrano rum , Neocaesari sium , Vaninsum , Lao censium , Constantinopolitanorum, Ephesinorum, Calchedonensium, Saracensiam, Africanensium, Carthaginensium . cum illis Regula Praesulum Romanorum Siric', Innocenti,, Zosimi , Cabstini,
Leonis, Gelasii , Hilari, Symmachi, Hormiseia, Simplicj-Gregori, Iunioris. νι omnino sunt,'per quos iudicant Episcopi, cir per quos simul iudicantur, σ
Videamus nunc, quo iure Ecclesiastico usa est Ecclesia Africana, eae teraeque Ecclesiae Occidentales. Ac primum quidem, certum est Afri canos, Nicaeni Concilii primi oecumenici Canones habuisse, a Caeciliano Carthaginensi Episcopo, qui ei interfuit & subscripsit, adlatos, ut ipsi testantus Africani Patres in Concilio Carthaginensi anno i'. pust Consulatum Honorij XII. de Theodosiij VIII. celebrato, quibus etiam a Cyrillo Alexandrino Episcopo,& ab Attico Constantinopolitano,
ipsa Nicaena statuta transmissa sunt ex interpretatione Teilonis & T risti, quae in editione Conciliorum Coloniensi extat. Sed & aliis Graecis Canonibus veteri Codicς Canonum Ecclesiae uniuersae comprehensis, hoc est Zncyranis, Neocaesarienslibus, Gangrensibus, Antiochenis, Laodicensibus,&Constantinopolitanis: vsbs futile; ex quibus, pace Africae restituta , Fulgentius Ferrandus Ecclesiae Carthaginensis Diaconus, Collectionem seu Breuiarium Canonum ante sua tempora in Α- frica receptorum, ad restituendam Africanae Ecclesiae disciplinam composilit, seodem fere tempore, quo Dionysius Exiguus suam Collecti nem edidit ad usum Ecclesiae Romanaeὶ omissis Canonibus Apostolicis, Ephesinis, &Calchedonensibus,& additis Sardicensibus,&quibusdam Decretis Siticij Papae ex illius epistola ad Episcopos Africanss scripta, sed & Africanis, Carthaginentibusque Conciliis. Habuit enim Ecclesia Africana certam & receptam suarum Synodorum Collectionem ,
76쪽
Africanorum Canonum nomine a Concilio Carthaginens uniuersali totius Dioeces eωs Africae probatam, illiusque actis insertam, a nobis Latine & Graece, sub titulo Codicis Canonum Ecclesiae Africanae anno I6II. editam , cuius nouam nunc editionem damusὶ quam Dionysius Exiguus in sua Collcctione posuit, de Synodus Trullana confirmauit. a latium Possea vero, Collectionem Canonum & Decretorum Pontificum a Dionysio Exiguo concinnatam, ab ipsa Africana Ecclesia receptam fuisse indieat Breuiarium, seu Concordia Canonum Cresconij Africani Epi.
scopi, quae circiter annum 698. scripta , & tota ex Dionysiana Colle-GdEmMictione expressa est. Sed de his pluribus in praefatione ad Codicem C,
nonum Ecclesiae Africanae. GALLICANA etiam E C C L E s I A veteri Iure canonico usa est, quatuor videlicet priorum Conciliorum oecumenicorum, &caeteris ab iis confirmatis, de ab Ecclesia uniuersa receptis; non tamen ex Dionysiana interpretatione, sed ex altera vetustiore, illa scilicet, quae habetur in Collectione, quae Isidori Mercatoris nomen praefert, in editione Conciliorum Gotoniensi. Codicis autem Canolium Ecclesiae Gallicanae meminit Synodus Patisiensis, in causa Pretextati Rothomagensis Episcopi, apud Gregorium Lib. s. e. it Turonensem, qui LIBRUM CANONvΜ vocat, in quo nouum Ca-nonem , quasi Apostolicum a Chilperico Rege adnexum ait, qui inveteri Codice Canonum Ecelasiae uniuersae non erat: H-ὸ Cnilpericus in distest, transmittens LIBRUM C AN ON V M, in quo erat quatemio nouus adnexus, habens Canones quasi Apostolicos, continentes haec: Discopus in ho- mitissio, adulterio, m periurio deprehensius, a sacerdotio diuellatur. Vnde liquet Canones qui dicuntur Apostolorum, antehac a Gallis non receptos, sed ignotos fuisse. Sigcbertus Rex Francorum in epistola ad DeIiderium r-. i. Caturcensem Episcopum, profitetur optare conseruare STAT vTA CA
seruauerant. Et Episcopi Galliae sub Childeberto Austrasiorum Rege in σνε Tm . . Synodo Metensi, Egidium Remensem Episcopum, LECTIs CANO-NvM s A NCTIONIBVs, ab ordine sacerdotali remouerunt. Et sub eodem Childeberto, in causa Inget trudis, ipse Gregorius Canonum Ni ficae norum nomine squi Codici Canonum Ecclesiae uniuersiae, quo utebatur Gallicana Ecclesia, praelitu lati erant) citat Canonem XI V. Concili j Gangrensis: Canonum Nicaenorum Decreta relegi, in quibus continetur,
Quia si qua reliquerit virum, e r thorum in quo bene vixit, 'reuerit, Hrens, quia non sit portio in illa caelestis Regni gloria, qui fuerit coniugio copulatus , anat Lemasis. Sed & Synodi quaedana Gallicanae, ut Valentina, Rhegensis , Arelatensis II. A gathensis,& Epaonensiis, citant Canones Nicaenos, Ancyra nos, S Laodicenses, ex veteri transtatione apud Gallos tunc recepta, quae apud Isidorum Mercatorem reperitur, qua semper liberius usi sunt.
quam Dionysiana, usque ad Caroli Magni tempora, cui eius exemplar oblatum est ab Hadriano Papa I. & deinceps Dionysiana illa Graecorum Canonum interprotatione, uri canisque Canonibus, & Decretis priorum Pontificum Romanorum a Dionysio Exiguo collectis perpetuo in
77쪽
sunt: quod in Conciliis Gallicanis sub Ludovico Pio Imperatore , caeterisque subsequentibus, obseruare licet. Idque aperte indicat Hincmarus Rhemensis Archiepiscopus, qui sub
Carolo Caluo Imp. vixit, in opusculo aduersius Hincmarum Laudunensem, his verbis: sunt igi, quos σὰ postolica Sedes, oe omnes Episcopi per
uniuersium orbem, em omnis Ecclesia Catholica Canones appellant f qiaque a Nicaeno Concilio, quod primum m nostris Codicibus, quos ab Apostolica Sede mi res nostri acceperunt sequendos, per ordinem msque ad Africanum Concilium, pro Canonibus recipiendu, venera s , obseruandis retinent. Et paulo post de Decretis Pontificum loquens e Pande nobis, quaesumus, quid censeas de eorum Decretis, qui post Nicaenum Concilium, or alia Giholi ea Concilia , obseruandadderetalia constituta de riserim sacris Canonibus promulgata sanxerunt,sicut Sincius, Innocentius, Zosimus, Bonifacius, Caelestinus, Leo, murus, S mmachus, Uelasius, Hormisa, Gregorius, di quique a , Anastasius scilicet&Simplicius, qui in Dionysiana Collectione recensenturὶ quorum Decreta Ecelesia Catholica , σ Parres, ae praedecessores nostri Ieruanda tenuerant, er venerati sunt. Ex quibus apparet, ut ait Baronius, hactenus non et u receptas Epistolas illus quae ante Line bum legendum Striciumὶ diuersorum Pontificum Romanorum frumis ab Isidoro eos M. Atque de iis intelligendum est, quod olim 1μβ. 4: ab Episcopis Galliae Nicolao I. Papae scriptum ipse testatur, Demialia priso
rum Pontificum in toto corpore Codicis Canonum non inueniri descripta. Hic enim F - nonum voce intelligi par est Dionysianam Collectionem, ex Canonibus & Decretis Pontificum compositam, quae tum in Ecclesia Gallicana usu Ecclesiastico erat generaliter recepta. Hincmarus enim Decreta Postificum a Siricio ad Gregorium Iuniorem, Codice Romano comprehensa, passim citat, ac nominatim Innocenti j epistolam ad
Victricium Rothomagensem Episcopum, ex sieris Canonibus promulgatam ait. Synodalia vero Decreta, quae Sylvestro tribuuntur, improbathis verbis : Boniam quidam quasi in authoritatem prostror Sylveium Papam decreuisse talia, qua Ecclesia Catholica inter odalia Decreta non computat, quae maiores noram inde nobis tenenda sitis posteris reliquerunt, bἴe necessarium ponere duximus. Scriptum namque e i in quodam firmone, sine exceptoris nomine, de gestis SVLobri excepto, quem Isidorus Hispalensis collegit, cum τι labi Romanae Sedis Pontificum a Clemente usique ad B. Gregorium, eundem Sylus Dum decreuisse, ut lius laicus crimen elerico audeat inferre, me. Qua dicta quam aduersa sibi,
quam diuersa a sancti, Canonibus, ct sacris legibus sint, nemo est. qui Abitet, quim hac dim eum ratione attenderit, σ saeras Regulas, ac leges diligentius legit. Perperam Hincmarus hanc Collectionem Epistolarum Pontificum Romanorum a Clemente ad B. Gregorium , Isidoro Hispalensi Episcopo tribuit, quae omnino tribuenda est Isidoro Morcatori, quam ab Hispania in Gallias allatam, Riculsus Moguntinu Episcopus primum euulgauit, ut ipse Hincmarus testatur epistola aduersus Hincmarum Laudu nensem Episcopum, ubi de sententiis ex Graecis & Latinis Canonibus atque Synodis, Decretisque Pontificum ab Hadriano collectis, de En .getramno Episcopo datis loquons: Desii, inquit, sententiis plena est terna icta , seia cr de libro collistarum Wistolarum ab Isidoro , quem δε
78쪽
ΡRAEFATIO. 2 altitum meu γbus Moguntinus Di pus in huiusmodi, sicut in Capitulis
Regiis euriosus, obtinuit, , issu regiones de illo repleri fecit. Vixit autem Ri. culphus tempore Κaroli Magni, & Concilio Moguntino anno Si3. celebrato praefuit. Habuit etiam Ecclesia Gallicana, praeter Codicem uniuersalem, quandam suarum Synodorum Collectionem, Gallicanorum Canonum nomine receptam , quorum meminit Hormis da Papa apud Gratianum bis. his verbis r Secundum titulos antiquorum Patrum , sancto Spiritu fuerente conscriptos, er secundum sententias CCCXV PII. Disicoporum, hoc cit Nicaenos Canones 3 quas etiam GALLICANI CANON Es continere videntur, Clerici in adulterio deprehensi, aut ipsi confessi, aut ab aliis conuicti, ad bonorem redire non
possunt. Atque horum Gallicanorum Canonum Hispanos studiosos fuisse, illorumque aut horitatem sequendam saepe sibi proposuisse indicat
Concilium Tarraconense tempore eiusdem Hormi ldae anno FIT. celebratum, Can. 11. Ut nullus monachorum forensis nego susieptor vel exeotorexistat, nisi id quod monasteri, exposivit utilitas, Abbate sibi nihilominus impero.
CANo NuM ante omnia GALLICANORUM, is eis constitutione seruata.
Et Ilerdense Can. 3. Valentinum ' Can. 1. Hispalense I. 3c Toletanum XII. de iisdem obseruari statuunt, quae in Conciliis Agathensi, Aurelianens, Regensi,&Valentino Gallicis constituta essent, quorum etiam verba subiiciunt, atque ex iis de controuersiis Ecclesiasticis pronunciant. Tanta fuit tunc temporis Ecclesiae Gallicanae authoritas apud Hispanos, ut quod ab illa sancitum erat, imitandum statuendumque ducerent. Agobardus Lugdunensis Episcopus, qui sub Ludovico Pio
vixit, Gallicanorum etiam Canonum meminit his verbis: Sunt qua GAL- ω. Anis LICANOS CANON ES, aut abarum regionum, putent non recipiendos ,eὸ quod . et Legati Romani, D Imperatoris, in eorum constitutionibus non interfuerint, cro.
Et Epistola ad Imperatorem : Huc accedit quod pia consideratione dignum videtur , de CANONI Bus filicet GALLICANIs, qui qua .pe fi aut inutiles
a quιbusdam ref=uuntur, eo quod neoterici Romani eos non commendauerint, cum antiqui religiose eos venerati sunt. Neque hoc idcirco dicitur, et i passim omnium Ξ- pistopalium conventuum sanctiones aequali authoritate recipienda credantur, ut Nicaeni, Calchedonensis,'eaeterorum Πneralium ex totius mundi consensu congregatorum , receptorum. Sed quia congrua veneratione, pro causis necessanus, quarum de stiones in illis generalibus non inueniuntuν, fides sit eis adhibenta religione debita. Quibus verbis discrimen utriusque Collectionis qua usa est Ecclesia Gallicana, apcrte ostenditur. Illud etiam indicat Concilium Vasen se II. anno 129. habitum, Canone primo: Et quamuis omnia quae a sanctis sacerdotibus υel clericis obseruari debeant, σ antiqui is nouelli Canones conti-ncre probentur, cre Hoc enim Canone, ut & passim in Conciliis Galliae, alitiquorum Canonum nomine, Codicem Canonum Ecclesiae uniuerse significari dubium non est. Addam, Gallos ante Dionysianam Col- . lectionem a Carolo Magno receptam, Africanis Canoni Sus uti sblitos Lisse, ut indicat Concilium Matisconense II. anno 188. celebratum, Canone c. Iam enim de tali eausa , st in Conciliis Africanis definitum e λενam Unitionem nostro quoque dignam duximus sociare decrero, , adlocare, ut Dissilir
79쪽
Sacramenta altaris, nomisi a ieiunis telibrentur. Nonnullas ctiam Epistola, Pontificum Rom. suo Codici inseruisse, testatur Concilium Agathen se, Can. ix. Siris Disivi aurboritas, qua est bis Canonibus inserta , fruetur. Quod desumptum est ex Sirici j Epistola ad Himerium Tarraconensem, quem postea Dionysius Exiguus suae Decretorum Pontificum Collectioni instruit. Sunt & aliae quaedam Gallicanae Collectiones, Capitula videlicet Ecclesiastica Κaiol1 Magni, Ludovici Pij,& Lotharij Impp. ab Ansegisb,& Benedicto Levita collecta, atque omnia pene ex Codice Canonum Eeclesiae Romanae, Se Isidori Mercatoris Collectione desumpta, quae in Concilio Meldensi obseruari placuit Can. 78. Vt Capitula Ecclesiastica a
D. Larolo M o Imp. necnon a D. Ludovico Pio Aug. promulgata obnixe ob
struari praeripiantur, sicut st legalia obstruanda esse risuntur. In quibus Capi
tulis pastina citantur Canones & Dcaereta Pontificum, quae in Codice Romanae Ecclasae comprehenduntur. Vnde apparet, illum Codicem, quem ab FIadriano I. Karolo Magno datum fuiste diximus, circa haec tempora ab Ecclesia Gallicana primum receptum & approbatum fuisse. Extant Capitula Karoli Calui & successbrum aliquot Franciae Regum in diuersis Synodis edita, a Iacobo Sirmondo in unum collecta, iocissique doctis limis illustrata anno 1623. Sequutus est Iuo Carmotensis Episcopus, cuius Collectio circa annum liox. sub Decreti nomine, iampridem in lucem prodiit. Restat ut de Hispanica & Anglicana Ecclesia aliquid dicamus. Ac de Hispanis quidem dubitari non potest illos priscorum Canonum Codice Ecclesiae uniuersae compreliensorum , iure ab initio usos fuisse, quorum adco studiosi de amantes fuere, ut quum Synodis subscriberent, hac formula ut crentur, flua aut horitate pristorum Canonum, Ut in subscriptionibus Concilij Toletani II. obseruare licet. Et Bracharcnse Con cilium anno 163. celebratum, nominatim Codicis Canonum meminit
his verbis: LvCRETI vs Epsopus dixit: Necessarium arbitror, si vestrae fraternitati videtur, ut instituta sannorum Tutrum , recensitis antiquis Canonibus, innotescant: quae etsi non omnia, certe vel pauca quaedam quae ad instructionem clericatu disiplinae pertinent, relegantur. Omnes Epistopi dixerunt, Placet quod dictum est, O congrua res ea, ut quibus fortasse per incuriam abonia sent Ecclesiastica constituta, audiant sanctorum Canonum regulam, o obstruint. Miecti sint
ex CODICE CANONVM, coram Concilio, tam generalium Synodorum Cannones, quam localium. Et postea, Can. o. Piacuit mi praerepta antiquorum is nonum, quae modo in Concilio recitata sent, nullus audeat praeterire. Codicisci iam Canonum meminit Concilium Toletanum IV. anno 633. cclebratum, Can 3. 2.& Diaconus CODICEM CANONVM in medio proferens, capitula de Conciliis agendis pronuntiar. Habuisse etiam Hispanos, ut& Africanos & Gallos, quandam suarum Synodorum specialem Collectionem ex Hispaniae Conciliis compositam, innuere Videtur Innocen-G-. i. tius III. Papa, in Epistola ad Petrum Compos ellanum illius verba re ferens: Emerites , inquit, Concilium authenticum esse, multis rationibus adstruebas, tum quia cum aliis Conciliis continetur in Libro , Corpus Canonum Tela
80쪽
pellatur, quem Alexander Papa per interlocutionem authenticum applobauiI. Cui is ixi.
Collectioni Hispanica nonnulla Ecclesiae Gallicanae constituta, & quas dam Pontificum Romanorum Epistolas Decretales insertas fuisse facile est colligere ex iis quae supra de Gallicanis Canonibus diximus, Sex Concilii 'Toletani III. Can. i.& Barcinonensis Can. 3. Illae veris sunt. Epistolae, quae postea in Codice Canonum Ecclesiae Romanae insertia sunt. Quod enim dicitur Can. 16. Concili j Toletani IV. Synodica Pru sulum Romanorum Decreta Apocal p sim Ioannis inter diuinos libros recipiendam constituunt id proculdubio intelligi par est de Epistola Innocenti j I. Papae ad Exuperium Tholofanum, in qua de libris in Canone recipiendis agitur, inter quos Innocentius Apocalypsim Ioannis nominatim recenset. Et in Concilio Toletano VI. laudatur Leonis l. Papae sententia ex illius Epistola ad Rusticum Narbonensem Episcopum des imp . lux quidem innocenti j & Leonis Epistolae in Codice Canonum Eccle
Hoc ipso saeculo, Martinus Braclaarensis Episcopiis Latinam Graec rum Canonum interpretationem edidit, quae Colleestionis Orientalium Canonum nomine, ad Nitigestum vel uniuersum Concilium Lucensis Ecclesiae directa , inter Concilia Hispaniae extat. Vnde autem singula Capitula sumantur, non adscripsit. Sed si ea conferamus cum Graecis Canonibus Codice Ecclesi. ae uniuersae comprehensis, ex eo omnino desumpta esse inueniemus, p. aucis exceptis quae ex Toletanis Conciliis ad
utilitatem Ecclesiarum Hisbaniae, siue ab eo, siue ab alio addita sunt Nec Hispani Latina Dionysij Exigui interpretatione usi sunt, sed illa veteri quam Isidorus exhibet, ad cuius methodum Concilia Hispaniae, ut Toletanum XII. citat Graecos Canones . Ex hac autem Collectione apparet, Canones qui dicuntur Apostolorum, a Martino Bracharensicile praeteritos, utpote illius aetate ab Ecclesia Hispanica nondum receptos. Sed de Isidorus Hispalensis Episcopiis, qui Concilio Toletano IV. subscripsit, de his Canonibus haec tradit: Canones qui dicuntur Apostolorum , seu quia eo siem nec Sedes Apollica recipit, nec sancti Patres illis sensum praebuerunt, pro eo quod ab hareticis, seu b nomine Apso rum compositi di D
sicuntur, quamuis in eis utilia inueniantur, tamen ab authoritate Canonica atque
'o latica eorum gesta con stat esse remota, atque inter apocrypha deputata. Sc-quutus est Isidorus alter, etiam Hispanus, qui in pluribus vulgatis &MSS. Codicibus, Mercator .appellatur. Is veterem Codicem auxit, accessione ipsbrum Canonum Apostolicorum , Sardicensium etiam di Africanorum, ac diuersorum Conciliorum Galliae & Hispaniae : sed &Epistolarum Decretalium Romanorum Pontificum, a Clemente usque ad Gregorium Magnum, ut ipse tellatur in Epistola suae Collectioni
pr. aefixa, qu am M S. penes nos liabemus, quae etiam in Corpus Grati ani V F relata est. In principio huius voluminis, inquare, qualiter Concilium apud nos celebratur, posuimus, eti qui nostram ordinem sequi voluerint, sciant qualiter hoc agere debeant. Denique propter eorum aut boritatem, caeteris Conciliis praeposimus Canones, qui dicuntur Do stolorum, licet a quibusam apoc phi dicantur, quoniam plures eos recipiant, Crsan ii Patres eorum sententias dino ali aut horitate robora