Selectæ dissertationes polemicæ ad tractatum de Deo. Tomus primus quartus

531쪽

gna, quam agnoscit in te, deploratque Paulus Apostolus ad Romanos scribens , capite sseptimo. Hanc autem non alia de caussa fieri in nobis afferebant, nisi quod divertae lunt voluntates , carnales videlicet, ac spiritales: eo quod earo eoncupiscit adversus spiritum, oespiritus adversus earnem.Quo ex fonte peccati labes,& corruptela nascitur. Cum igitur conissa re hoc inter Chrilitanos intelligerent, Christum Dominum non modo non peccasse, sed ne peccare quidem potuisse , ut peccati aditus omnes obstruerent , tam operationum , quam voluntatum diversitatem auferre se diacebant , ne repugnantiam inducerent . Ita 'Sergius in Epistola ad Honorium Papam argu mentatur 3 ubi duas se negare ait operationes, quod ex iis eonsequens sit duas agnoscere Poluntates inter se contrarias: tamquam Deo

Verbo volente salutarem impleripassionemr humana vero , qua in ipso inerat , natura illius Obsistente , ac repugnante voluntati , indidemisque contraria volentes induci duos 3 quod est

impium . 2 sn enim fieri potest in uno in eodem subiecto duas simul, o circa idem Voluntates subsistere . Verum haereticus ille subdole conistroversiae statum alio transtulit, & voluntates illas duas , quarum Ineidiosam repugnantiam ad dogma suum probandum accommodavit, non eiusdem cum iis generis constituit , quas in stio dogmate praeferebat. Quippe duae voluntates illae , quas detrahere Christo volebat,

humana sunt & divina; ex quibus hanc se iam

532쪽

MO NOTAE LITARUM. εἶ relinquebat; quas autem in exemplum attulit tam hominibus innatas , vereque inter se pugnantes, quam in Christo non re ipsa, sed i

in speciem dumtaxat contrarias , ea: non humana ct divina , 1ed humanae sunt ambae, nimirum superioris animae partis , de inferioris et quarum haec carnis, illa spiritus appe Llari solet. Etenim duae illae vere inter se confligunt in nobis, de quidem acerrime, ut nouqua volumus illa faciamus . In Chrillo vero non erant contrariae: ut probatur a Theologis,cum agunt de duplici voluntate Christi .Xlli. Samobrem mirum videri nemini debet, si Honorius fraudis illius, & haereticae calliditatis ignarus , ad illa , quae in Epistola sua, de quaestione posuerat Sergius , simplici ae bona fide responderit; St eo sensu duas in Christo negaverit inesse voluntates , quo ab Sophronio , aliisque Catholicis asseverari,

fallo de calumniose ille narrabat. Itaque totus in hoc incumbit Honorius , ut ab Chriito vitiatam . de Adami labe corruptam minime assumptam e sse naturam approbet, ted incorruptam.& integram 3 quae vacua sit com piscentiae morbis, de motibus spiritui, ac rationi contrariis , quae sunt discordes illae ,

eccertantes contra se invicem voluntates. Vide

Honorii Epistolam priorem ad Sergium. Huiusmodi fuisse mentem Honorii egregie demonstrat Ioannes IV. in Epistola ad Constantinum Imperatorem 3 ubi haec inter alia scribit. Et idcirco , inquit, unam volunt tem , li

533쪽

tem , secundum primam formationem naturalem humanitatis Da Dominus naster sus Chrissus habere dignatus est , non duas comtrarias ; quemadmodum nunc nos babere digno seimur , qui de peceato sumus .aeda geniti, &c. mapropter oe nos , qui per pravaricationem, peceatum illius nascimur , duas contrarias habere voluntates dignoscιmur et duas autem dico , mentis O earnis invicem reluctantes .

Tum paullo poli: Ergo unus O folus est sine peccato mediator Dei, O hominum homo Christus 'esus, qui in mortuis liber conceptus, natus est in dispensatione, itaque sanctae earnis

sua duas numquam habuit contrarias volunta. tes , nec repugna.it voluntati mentis ejus voluntas earnis ipsius , Sc. Dude scientes quod nullum in eo , cum nasceretur , O eonversar tur . esset omino peccatum ; decenter dicimus ,σ Ueraciter confitemur , unam voluntatem in

sanctae ipsius dispensationis bumanitate , O non duas contrarias mentis oe carnis praedicamus ;Iecundum quod quidam haeretici velut in puro homine delirare noscuntur. Secundum hunc igitur modum jam dictus decessor noster praenominato Sergio Patriarchae pereontanti scripsisse dignoscitur, quia in Salvatore nostro dua -- luntates contrariae , id est in membris ipsius penitus non consistunt, quoniam nihil vitii traxit ex praevaricatione primi hominis. XIV. Idem fere Maximus Martyr de Honorio testatur in Epistola ad Marinum quae est in Anastasii Colle a. pag. a 6. , idque

534쪽

MO NOTHELITARUM. I Joannis Abbatis auctoritate confirmat , qui

ius es Honorii Papae Epistolam illam Latine

dictaverati quod uberius exponit in Disputatione cum Pyrrho . Quare, uti tam Maximus utrobique declarat, quam Ioannes IV. de sola voluntate humanae naturae locutus est Honorius , cum eam in Christo suilla singularem a seruit ἔ quod ad quae ilionem praeciseres γnderet, de ibi, ubi morbus erat, remedium adhibendum putaret. De divina vero voluntate tacuit; quia nulla de ea controve sa restabat, quae in Chalcedosensi Concilio perempta penitus fuerat, ubi conitituta est naturae duplicis, integrae, & sine ulla confusione manentis professio, cuiusmodi distinctas operationes , & voluntates necessaria consequentes habet . Iam vero quae ad purgandum Honorium pertinent, quatenus. in sexta, & septima Synodo, aliasque perstrictus, ac pro haeretico damnatus videtur, accuratissime disputavit Baronius in Annalibus, ac certas exposuis rationes, propter quas inter proscriptos illis in Synodis haeret leos nomen Honorii resederit. Quare verbum de iis non amplius addam ne supervacaneam perfecta iam in re QPQ sam ostentare videar

535쪽

DISSERTATIO

I. lis Onothelitarum error Scripturae Sa-LVA crae testimoniis in primis refellitur, maxime ex illis Chrilli verbis, Matthaei a 6. Parer, si pol ile est, transeat a me calixisse et Verumtamen non sicut ego Φοἰο , sed sicut tu vis. Et Lucae a a. Pater , si possibile est,

ιranseat a me calix iste et Verumtamen non mea voluntas . sed tua fiat . Et Ioannis 6. Descendi de Calo, non ut faeiam voluntatem meam ,

sed voluntatem ejus qui misit me , ut perficiam opus ejus. Multis aliis Scripturae Sacrae locis urget Monothelitas S. Maximus in Disput tione cum Pyrrho. In Evangeliis , inquit , dictum est de Domino. quod'postera die .oluit Iesus intrare in Galilaeam. Perspicuuinest quia quatenus nora aderat illic , voluit intrare . Non aderat autem humanitate , Divinitate enim nusquam abest. Igitur quatenus homo , dc non quatenus Deus voluit intrare poteratque quatenus homo velle . Et in alio

loco rursus r V o ut ubi ego sum , O ipsi sint. Si Christus quatenus Deus , est supra ubi tigitur quatenus homo, vult ut ubi est, sint etiam ipsi Atque ita idem quatenus homo potestate voluntatis praeditus erat. Et alibi diei-

536쪽

MO NOTHELIT ARUM. A dicitur: Ambulabat Iesus in Galiua ; non enim volebat in Iudaea ambulare , quia quarebant eum Iudaei interficere . Si ambulatio natura erat carnis, di non Divinitatis secundum hypostasim ei unitae r igitur quatenus homo ambulans in Galilaea, nolebat ambulare in

Judaeas & poterat velle, quate Bis homo. Item in alio loco Discipuli dicunt i mi .isparemus tibi comedere Pascha . Si eius Pascha est eorum qui sunt sub Lege ; fuit autem Dominus , quatenus homo, non quatenus Deus,

sub Lege t igitur quatenus homo , Volens comedit Pascha. Alibi dicitur. Circa quartam vigiliam noctis lenit ad eos ambulans su--, pro mare O voluit praeterire eos. Si quis hoch de eo, quatenus Deus erat, dictum esse exponat , cogetur is dicere , interceptam e geDivinitatem terminis corporeis , supra cin quam γ& infra, post dextro S sin iliro . Sin vero haec dicta esse de eo, quatenus homo erat , dixerit 3 Igitur poterat velle quatenus. homo. Praeterea Divinus Apostolus ini Epistola ad Hebraeos de Christo ait: Factus

obediens usque ad mortem , mortem autem crueis. Volens igitur obedivit , an non

' volens p Si quidem non volens ; tyrannisi merito , & non obedientia dicetur. Sin ve- IO volens ς obediens autem , non quatenus: Deus, sed quatenus homo fuit. Igitur quais tenus homo poterat velle. Item David in ut Christi persona ait: Sacrificium O oblationem, noluisti, corpus,autem perfecisti mibi Iu

537쪽

luntatem tuam ; Dem meus , volui. mod au. tem Pater dicatur Deus Chritu , quatenus Christus homo est , S non quatenus Deus; sicut Ze Pater dicitur eius quatenus Deus, δέ non quatenus homo , nec adversarios abitror dubitare inSi igitur quatenus homo est, &non quatenus Deus , eius Deus est Pater tigitur etiam quatenus homo, Sc non quatenus Deus voluit voluntatem Patris S suam neere . Voluntas enim Patris , ipsius est cum &ipse substantialiter sit Deus . Quod si ita est ,

non solum , quatenus Deus eiusdem cum Patre substantiae , poterat velle , sed etiam quatenus homo, de ejusdem nobiscum subdantiae. Item Moyses Deum introducit dicentem in creatione hominis: Faciamus bominem ad Imaginem nostram , es ad similitudineis. Si igitur homo est imago divinae naturae r natura autem divina biberae potestatis eli; igitur& imago, siquidem similitudinem archetypiservat, natura est liberae potestatis . Quod si ita est ; factum est autem , quod erat natura

archetypum, etiam natura imago it Igitur idem secundum ambas suas naturas poterat natura velle . Demonstrarum enim prius est voluntatem esse potestatem natura liberam. Est autem stiendum , dici liberam potestatem aequivoce , Mut & naturam. Aliter enim a cipitur in Deo, in Angelis, in hominibus .

In Deo quidem supersubstantialiter. In Angelis

538쪽

Mo No TMELITARUM. sistulis vero tamquam concurrente aggressione cum habitu , & omnino interpositionem temporis non admittente : in hominibus autem ,

tamquam habitu prius tempore ipsa aggressio. ne cogitato. Si enim Adam volens obedivit: Br volens spectavit, & cum voluisset , comedit ; igitur voluntas est in nobis, quae primum asse itur. Quod si voluntas in nobis primum patitur, hanc autem Verbum , cum caro factum est ut isti sentiunt non assumpsit. Noa ergo positus sum ego extra peccatum , quod si extra peccatum non sum positus , non sum consecutus salutem ; siquidem quod non est

assumptum, non est curatum Liniae hactenus dicta sunt, diserte probant humanam in Christo voluntatem. Quod autem N divinam habuerit, demonstrat S. Maximus ex his ipsius verbis r Ierusalem , rusalem qua Oeeidis Prophetast .... moties volui eongregare filios tuos p perspicuum enim est, quod non quatenus homo hoc dixit, siquidem recenter factus fuerat homo ; sed quatenus Deus, qui varios modos sapientis

providentiae suae circa hominem demonstravit, quibus voluit naturam ab errore externorum

abducere , & sibi aggregare, ipsa autem n , luit. Rursus ah r Sicut Pater suscitat mortuoso vivificat , si eo Filius, quos vult, vivificat. Sicut adverbium est comparationis: cora

parationes autem sunt in his quae sunt eius dem substantiae . Non potest igitur d Ei hoc de Christo secundum hu m an itate in . Igitur C --

539쪽

docuit nos Salvator , quod sicut Pater Deus existens , voluntate mortuis tribuit vitam Isac etiam ipse , quippe cum eiusdem substan. tiae sit , de eiusdem voluntatis, quibus vult , vitam praebet. H. Refellitur Monothelitarum error test, montis S s. Patrum; scilicet SuDionysii lib.A. De Divitiis Nominibus, cap. a. is Discreta ,, est autem , ait , benignissima circa nos,, Dei operatio , per hoc quod secundum nosi is ex nobis, integre dc vere substantiali et M plasmari voluit Verbum, & operatus est dem pastis quanta humana eius operationi conis gruunt praecipua . In his namque Pater de M. Spiritus nulla ratione communicavit d c.,,

Hoc testimonium protulit Agatho Papa in sua Synodica. III. S. Basilii lib. . adversus Eunomiam, labi hoc principium statuit: Eorum qua diversae Iaut substantia , non potest esse similis opera..tio ἀ -Ex quo sequitur duas Christi esse opera. tiones , sicut duas naturas . Et i n lib. contra. iactionum, adversus . pollinarem laudato i VL Synodo : ,, inalem inquit, volunta -- tem asserit verborum scriptor , quam nonis vult Dominii; flari, dicens ad Patrem , - Non mea voluntax, sed tua fiat λ Putaste,c intelligit in qualem delapsus est sermo eius a. Controversiam 8 Appropinquat passio ; &- tum hujusmodi faeta est oratio . Qui de-- precatur, homo est, an Deus p si Deum 'Mi deprecatur , eximaat, parem ei

540쪽

,, eum hominibus inspicit impotentiam. Quo- ,, modo igitur Deus, qui nullum habet indi- ,, tum bonum , sed supernum invocat ad uis tortum p hinc quando reprehendebatri Divinitas piopriam voluntatem, bonum . ,, fuit , an malum quod volebat λ Et siquidem is bonum, quomodo non ad effectum perdu- ,, citur quod volebat Si autem malum , quae ,, est Divinitati ad malum familiaritas p Et in. igitur alia est humana voluntas ,

,, alia divina. loquitur quidem & quasi ex

,, homine , quod infirmitati naturae congruitri qui nostras passiones assumpsit: adiungits, autem secundam vocem, sublimem & Deo,, de cibilem voluntatem praeter humanamri firmari pro hominum salute volens. iniis enim dixit: Non mea, humanam hoc setari mone significavit λ addens vero , Tua , ,, ostendit cuniunctionem sitae Deitatis ad Pa- ,, trem cuius nulla voluntatis est differentia is propter communitatem ad Patrem . Nam ,, Patris dicens voluntatem , etiam Filii deins, monstravit. IU. Resellitur idem error ex S. Ioanne

nem. ii lacus in Synodo VI. laudatus est rubi ad illa Christi verba , anima mea turbata est,adnotat hunc in se earnis affectum suseepisse Christum , ut mortem timeret, nadicerent homines non magnum illum facere . qui ad mortem perferendam ceteros hortare. tur , cum ipse extra illius sensum etat. Quam