Rhetores graeci, ex codicibus florentinis, mediolanensibus, monacensibus, neapolitanis, parisiensibus, romanis, venetis, taurinensibus et vindobonensibus

발행: 1832년

분량: 850페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

131쪽

διαφοράν' τώ μἐν οπως σωθήσεται 'ἐκ παντος τρόπου τεῖν, τον δὲ oπως ἀπολέσειεν.εο Μαρκελλίνου. Παρατηρητεον οτι καὶ τὰ Gριστα πρόσωπα καλεῖ ' φύσει γαρ εστι πρόσωπα, ου μηνεξετάζεται ' οὐ γὰρ εχει την τῆς ποιότητος κατασκευ6ν

ε απὁ γένους ἡ ἀπὸ επιτηδευμάτων, ἡ απι πράξεων ῆ

ἄπλως ειπεῖν των παρακολουθούντων τω προσώπω, ων

β γὰρ ἡ γνωσις ἀφανὴς, ἄδηλα ομοίως και τὰ παρεπόμενα ' ὐπερ M ἄνω παραλέλοιπεν ὁ τεροικις, πληρωσας την διαίρεσιν αναλαμβάνει' τι δἐ τοὐτο ἐν; τι ποιαμῖν πρόσωπα ἐξέτασιν επιδέχεται ' τίνα δἐ ἄλλως χρείας ενεκα μόνης και σχήματος παραλαμβάνεται ' περὶ Mah των ἀορίστων φησὶν ὁ Πολίμων, οτι ἐπι πιν των πλασμάτων ποσῶς ἐχει χώραν δορυφορήματι ἐοικότα υόνον' ἐπι δἐ τῆς ἀλυθείας Ουκ ἔτι ' πῶς γὰρ οἷόν τε, ποιό -

'τητος μη υποκειμένης ἐξετάζειν πρόσωπα ' νως οὐ 'πάντη ἄχρηστα ' αὐτὰ μἐν γὰρ καθ' εαυτὰ σύστασιν 25 Ουκ ἐπιδέχεται εξετάσεως, εις ἀπόδειξιν δἐ ετέρων παραλαμβάνεται' και περι τούτου τρεις ἡμῖν παραδέδωκε μεθόδους ἡ τέχνη, και παρεθέαεθα ' τὰ di ισάζονταδι Oλου OV οτι πρόσωπα ουκ ἔχει εξεταζόμενα, ἀλλα διὰ τὼ ἰσάζον τῶν προσώπων Ου δέχεται ἐξέτασιν ' δὐ-30 ναται δέ τις ἐπι τούτων και μικρὰ διαφορὰ σύστασιν λῆναι τῶ προβλήματι.

132쪽

Σὶσπερ δὲ των προσώπει, e ω η καὶ τει πραν is ἐστι, διαφορά.

Συριανοῖ καὶ Σωπάτρον. οὐχὶ καrα τυν ποσότητα φαμέν ' ' τα μἐν γὰρ πρις ἐπτὰ πρόεισι, Τ τὰ . δῖ τρία uti μόνον, ἀλλα κατὰ την ποιότητα ' πολλὴ γὰρ οκαὶ τούτων ἡ προς ἄλληλα διαφορά. Φασι τινες - ενδεως

κἀνταυθα τ- τενογράφον ειπεῖν ' ωσπερ γὰρ ανωτέρω τυν των προσώπων υλην παρiλιπεν, μίαν μόνην ειπών ἐπὶ των ἐπτὰ διαφορὰν τὴν τῶν ἐγκωμωστικῶν τόπων, .n μόνον τοῖς ἄρισμένοις ἀρμόττει και κυριοις, ουτω κἀν- ταυθα παντελῶς τὴν τῶν πραγμάτων ἡγνόησε διατο- ράν' αυται γὰρ, ας τίθησιν, ου παντός . εἰσι πράγματος

διαφορqι, αλλὰ στοχασμos . μόνου ' εἴπωμεν ει ἡμεῖς ἄνωθεν ἀρχόμενοι τῆν τῶν πραγμάτων διαίρεσιν' τῶν πραγμάτων τὰ μέν ἐστι κατ ἀθί, Τ τα δἐ κατὰ το 1 S.ἐσχηματισμένον' ἡ γὰρ λέγει τις ὀνειδιζόμενος αυτὸ τὸ ω πρῆγμα ποιῆσαι, οπερ και διδάσκει ' δὐ και καλεῖται

ξαι' και καλεῖται roῖτο ἐσχηματισμένον ' καὶ τοὐ μῖν .

κατ' εὐθὴ τρεῖς αἱ ἀνωτάτω διαφοραὶ ' τὸ κατὰ κρέσιν, 20 τό κατὰ συμβουλὴν, το κατὰ φυγὴν και δίωξιν ' τολι- δἐ τὀ μἐν κατὰ συμβουλὴν ἄτμητον ' τὀ δἐ κατὰ κρίσιν τέμνεται, εις τε τὸ κατὰ ἀμφισβήτησιν' εν ἀμφοτέροις γὰρ κρίσις εστί' και Ουτε κατηγορία, οἴτε απολογῶ, αλλὰ κρίσις τοὐ εἰ δεῖ δολαι ἡ τοὐ ποῖον asMὐναι' ἡ τὁ τί δεῖ λῶναι ' τὸ δἐ κατὰ φυγὴν και δίωξιν τέμνεται εις oκτὼ διαφοράς' πρῶτον ἐφ' οἷς δέον ποιῆσαι οὐκ εποίησεν ' ώς ὁ στρατηγὸς ὁ μὴ ἀνοiξας τὰς πύλας νύκτωρ τῶν αιχμαλώτων ελθόντων, καὶ κρο-

133쪽

νόμενος' καὶ ἐφ' οἷς δέον μη ποιησαι ἐποίησεν ώς ὁ ἐπακολουθων πειρι ' ἀρατ- καὶ γελων καὶ κρινόμεοος ωβρεως ' και ἀπο των τῆς φυχῆς παθων' ώς γυνὴ νύκτωρ δακρυουσα καὶ κρινουίνη μοιχείας ' ξ αφ' ίν τε εἶπέν τις, ῶς ὁ πλουσιος ομώσας ἐν συμποσiω τυραννή- σειν, καὶ κρινόμενος, ξ αφ' ίν ετεροι ειπον κρινόμενοι. nερὶ auroὐ, ὼς ο Θεμιστοκλῆς κρινόμενος, επειδὴ Παυσανiας εφη κρινόμενος, κοινωνον αυῶν ειναι rῆς προ-i δοσίας καὶ αἱ τρεις αυται, ας ὁ τεχνικὸς προσήκόμι- ο σεν' και του μῖν κατὰ τq ευμ αυτη , διαίρεσις, τουδἐ κατα τὸ ἐσχηματισμένον τρεῖς αυται διαφοραί - καὶ

ἐκ του με γνος' οῖον γημοσθένης ἀλω επὶ τοῖς άρπα- λειοις χρήμασι ' καὶ ὁ μἐν κατήγορος φυγῆ ' αυτὀν ζη- 'μιοῖ, ὁ δἐ τεθνάναι ἀξιοι ' του ro γὰρ ἐσχημάτισrαι' οὐ is γαρ ἀποθανεῖν βούλεται, ἀλλ' ευνουν διὰ τούτου εαυτὸν δεῖξαι βούλεται τῆ πόλει' ἐκ του μείζονος ει λέγεται, διὰ τό προτεῖναι μεῖζον του κατηγόρου τό οἰκεῖον επιτίμιον ἔτερον ει πάλιν κατὰ τὸ πλάγιον oῖον φημ' συνεῖναι τὸν πατέρα τῆ τοῖ υἱοὐ γυναικι, και νόμος τὸν Iu τρισαριστέα αἰτεῖν o βούλεται γέρας' ἰρίστευσεν ὁ πατὴρ, ἐλειποτάκτησε ' δἐ ὁ παῖς ' καὶ ὁ μῖν πατὴρ ἀξιοι εις τὸ γέρας μένειν τον υἱόν ' ὁ δἐ παῖς φεύγειν αιτεῖ. πλαγ Mς γὰρ την μοιχεὶαν εισφέρει, καὶ ου φανερῶς,

φάσκων αυrὐν ἄξιον μἐν ειναι g εὐγειν, τὴν δῖ γυναῖκα Is ἱκανὴν τὸν πατέρα θεραπευειν - καὶ Orι οὐ δεήσει ἔτἐρας γυναικὸς τῆς μητρὸς θανοίσης τω πατρίη τρίτον ειδος τὸ εκ του εναντίω οῖον νόμος τοὐ προδότου μηδἐν ει- ναι μνημεῖον ' καὶ οἱ Θεμιστοκλέους παῖδες ἀξιουσι καθαιρε'ῆναι τὰ τείχη, ου γὰρ τουro βούλονται, αλλὰ 30 διὰ τῆς τῶν τειχῶν ἀναμνήσεως ευνουν ἀποδεῖξαι Θεμιστοκλέα τη πολει, κώ ευεργέτην, ἀλλ' οὐ προδότην δῶ 6 ML 7 AId. ἔ. 8 AId. φυγή. s Ald.

134쪽

Μαρκελλίνου. πιθάαερ των προσώπωω λέγων την ποιότητα , τὰ ἰσχυρότεοα καὶ πλείονα την ἐξέτασιν επιδεχόμενα προέταξε, τον αυτὁν τρόπω καὶ περὶ των επραγμάτων ποιεῖ, τὰ ισχυρόrερα προτάττων των ἀσθενεστέρων. Ἱστίαν M Oτι εν μιν τω στοχασμω τὰ πρά- γματα ἐστι τὰ σημεῖα' εν ει ταῖς ἄλλαις στάσεσι τὰ εγκλήματα, εν μῖν γὰρ τω στοχασμω επειδη περι της ουσίας εστιν η ζήτησις, ει εσrι τὸ εγκαλουμεν, και ει 10 γεγονεν ουτως, ως ὁ κατήγορός φησι, τὰ σημεῖα εστι τὰ εξεταζόμενα ' δι' ων σπουδάζομεν ἀποδεῖξαι, καὶ σωστῆναι τὸ εγκλημα, εν ει ταῖς ἄλλαις ἐπειδη συκ ετιπερὶ της ουσίας ἐστιν ἡ ζήτησις, αντι τὸ ε καλούμενόν ἐστιν τὀ ἐξεταζόμενον. 1sκῶ ἰσχυροτάτην μιν ἐξέτασιν ἐπιδέχεται ταυτα, ἐφ' oli τις αυ- τος ὼς ποιήσας κρινεται, ως ὁ θάπτων η' το νεοσφαγἐς σωμα ἐπ' ἐρημος, φωραθMς καὶ φόνου φάγων.

Συριανο v. Hκότως, τους γὰρ λογισμους, - αν βουλοίμεθα πράττειν, ἀεὶ προχεψυυς εχομεν, και τας 20 αιτίας προζυτρεπικότες ' ροπολογίας τε και προφάσεις πιθανῶς οἱ τολμῶντες τόδε ἰτι ποιεῖν, ουτως πρὸς τὰ πράγματα χωρουσιν. Σωπάτρου. Ἱππότερα γὰρ πρυς ε τασιν ταυ- τα, ἐφ' οἶς τις ποιήσας κρίνεται, ἡ ἐω oli ἔτεροι. Iστεον si υτι εφ οις ειπεν Ουχι εβ ων καιτοι τοδειγμra στολαστικον ἐπηνεγκεν ' εν ει τοῖς στοχασμοῖς κ εφ' oli εποίησέ τις κρίνεται, ἀλλ' εξ - ' κρίνεται

135쪽

ὁρῆται, στάσεσι ' προς ο φαμεν, οτι Ου πρόκειται αυτων- ἰδιαζόντως περὶ τῶν ἐμπιπτόντων ἐκάστη στάσει διαλαβεῖν, ἀλλ' ἄπλῶς περὶ πραγμάτων ε τασιν επιδεZO-5 μίνων, και ηατεχρησατο τω πράγματι σαφηνείας επεκεν. Μαρκελλῶν ov. Πλείστην ευπορiαν, και εξέτασιν ἐπιδίχεται, οτ' ἄν εφ οἷς τις αυτὰς ποιήσας κρινεται τοῖς γὰρ εξ αυτοὐ πεπραγμένοις τοὐ ψεύγοντος μαρτυρεῖ χρώμενος Q κατήγορος ' και πολλην εξει την υλην καιευλογωτέραν εχει την κατηγορίαν ' τουτο δἐ δῆλον εκτου παραδείγματος ' απι γὰρ τοὐ θάπτειν ' η υλη και η ευπορία και τα ενδ μήματα τω κατηγόρω αφ ου πεπραχεν' ὁ φεύγων ' ευδιαιρετως και σασῶς την συγχυσιν φυλαττόμενος, περὶ της τῶν πραγμάτων δυνάμεως is λέγων στοχασμὸν ώρίσατο μη εχοντα προσωπου εὐετα- σιν, αλλὰ πρόσωπον ἀόριστον τὸ τίς, ὶ'να φανερῶς ημῆς τοὐ πράγματος τρο/ ισχυν και την ευπορίαν αυτην καθ' αυτην διδάξη' και μη ταραχθῶμεν τῆ συγχίσει' μηδἐ ἀναμεμιγμένου προσώπου ἀμφιβάλωμεν, ει τὸ πρῆγμα εστι 20 τὀ την ευπορίαν παρεχόμενον, ἀλλ' edici και τῶν πραγμάτων και τῶν προσώπων γινώσκωμεν si την ἰσχυν, δια. τί M μη εἶπεν εξ ών, ἀλλ' ἐφ' οἶς, καὶ στοχαστικονηνεγκε παράδειγμα; περ-ργον ηγειτο περὶ τουτων &δάσκειν, πάντα γὰρ πράγματά εισι καὶ τὼ σγεια και ab τὰ ἐγκλήματα. . '

137쪽

τον ευρίσκεται, του προκειμένου ρπήματος, καὶ ἀφαιρουμένου τοὐ των πεντήκοντα τολόντων um Περικλέους ειρημένων, οὐδἐν ηττον συνισταμένου, δηλον Oτι, o

3 ἄν εχ σημεῖον '. καὶ γὰρ εἰ ορὶσω οντως το παρον cirημα, καὶ εἴπω ' 'Arei μος επανελθών εκ της Ἀττικῆς κρίνεται δώρων, συνiσταται ' την γὰρ κατηγορῶν καὶ το σημεῖον ἀπο τῆς ἱστορiας . εχει . βραδυναικαὶ των λοιπῶν καὶ Ουδῖν δεῖται των Περικλέους λόγων 10 εις αφορμὴν σημείου ' ἄλλως τε Ουλποτε ἄδηλον ἀδήλιν κατασκευάζεται, ἄλλα τω δῆλω το ἄδηλον, ώς ἐπι τοὐἀφορῶντος νέου εις την. ἀκρόπολιν καὶ δακρυοντος, ἐκ

γὰρ τοὐ δακρύειν δήλου, το ἄδηλον ἡ τυραννις βεβαι-

138쪽

οτι και του πρώτου μετέχει - ἀφ' ων αυτος ἐποίησεν

ὁ γὰρ ασωτος ἀφ' - πράττει αυτος, ασωτος κρίνεται καὶ γνωρίζεται, ἄλλα λεγομεν, οτι O εm της ἀφανείας του πατρος ασωτος ἐγένετο ' ἀλλα πρὁ δέκα, εἰ sτυχοι, ἡ καὶ εἴκοσιν ἐτων ' διυ Ουκ αν εἴη σημεῖον η ἀσωτία της αφανείας ' δεῖται γὰρ τα σημεῖα τα εικότα ειε τὰ τεκμγ ρια ἀπο των χρόνων ἀποδεικνύναι γεγονότα, ἐν οἶς και τὰ ἐγκλήματα γεγονέναι φάσκομεν' ἀποδέδεικται Ουν ημῖν ἐκ τούτων, ώς οὐ μετέχει της πρώ- loτης' τιν/ς M ἐξηγήσαντο το μεταξώ, το μζδενος τω δύο μετέχον ' τρiτην δ' ueι τάξιν, ἐπειδη πολb ἀπορώτερόω ἐστιν εἰς κατασκε ν τω κατηγόρω, μήτε δ ἀφ' ίν ἐπ-;σεν ὁ κρινόμενος οἴσης τῆς κρίσεως, μήτε ανHκρυς εις αυτὸν μὰφερομένου του πραχθέντος τον 3 15 κρινόμενον ' καλῶς ει προσέθηκε ' ia ἐξ ὐπονοίας ' ου γὰρ εχομεν εἰπόντα τι Περικλέα ἐν τω προβλήματι περ

Ἀρχιδάμου, ἀλλ' ἐξ ἡποτοὶς ὁ Ἀρχίδαμος ώς στρα

τηγὸς ἰν κρίνεται, εἰπόντος Περικλέους, εις δέον ἀνηλωκέναι τὰ χρῆματα, δῆλοω γὰρ, φησει ὁ κατηγορῶν, rooτι Ovδενὶ παρεῖχεν αν ει μὴ τω στρατηγω, τω καὶ

προδοῖναι καὶ καθυφεῖναι δυναμένω ' τό γὰρ ἄλλο πλῆ

Συριανο v. Ἐπὶ τοὐ ζητήματος τούτου τό πρῶ-

139쪽

γμα - ευθυνόμενον της τρίτης. υπάρχον τάξεως υπονοῶς εἰς τον ασωτον ἀναφέρεται ' ο γὰρ πασαν τηνουσῶν ovτως ἀκόσμως εἰς τα μη δέοντα καταναλiσκων ἴσως καὶ τω παρανομωτάτω των ἔργων ἐπεχεψησε, μη- β δένα τον σωφρονίζοντα βουλόμενος ἔχειν. καὶ ου κ

παραλαμβάνουσιν εν τοῖς ζητήμασι καὶ μελετῶντες --τά ' εκ μἐν Ου. πράγματος ουδἐ εν ' κινοῖσι κες 10 λαιων, τα δἐ ἐκ τοὐ προσώπου μόνον ἐξετάζοvσι ' των γὰρ στοχαστικῶν κεφαλαίων τα μἐν ἐκ τοὐ προσώπου μόνου κινεῖται, ώς βουλησις καὶ δύναμις' τὰ di εκ τοὐ

πράγματος, ῶς τὰ ἀπ' ἀρχῆς ἄχρι τόλους, ἀντia1πις,

χρῶμα , ο καὶ μετάθεσις αιτiας καλεῖται, πιθανὰ ἀπο-

εὐθυνομένου πράγματος ' τό δἐ σημεῖον ἐκλεiπει πολλά-ro κις, ῶς ' ἐν τοῖς ἐξ υπονοίας στοχασμοις ' διό τους τομουτους ἀτελεῖς ἐκ πραγμων καλουσι στοχασμούς ' , οὐ τοίνυν χρώματος ἀia τὼ σημεῶόν ἐστιν, ωπερ μάλιστα

140쪽

ποντος, περιττὴ Jις αν διη καὶ η δια του χρώματος απολογία. 'Σωπάτρου. 'ειταὐθα ἐφανέρωσεν ὁ τεχνικος τον ἐαυτον σκοπον, οτι προς Μινουκιανον φιλονείκως Iστα- sται' καὶ γαρ Μινουκιανος εν τῆ αννου τέχνη ἀτελους ἐκ πραγμάτων στοχασμου υπόδειγμά τὰ τού ἀσωτου τέ- θεικἐν ' διὰ ταυτα ουν λέγει, ἀπέοικε 'δ' Ουειν, ἀντὶ του Oμοιόν εστιν ' Aστε εἰ τοὐτο εχέι. πρῆγμα, κἀκεινό

Μαρκελλίνου. καίτοι οὐδἐν εοικεν, ουδῖ γὰρ ἀφ' A επραξέ τiς εστιν, Osre φανερὸν ολως ει ἀπέθανεν ὁ πατηρ' τον Νινουκιανοῶ δἐ είρυκότος οτι εσrιν ἄλλους τέλειος σrπασμὸς, Orαν δ καὶ τὰ πρόσωπα κρί- 'νηται καὶ τὰ πράγματα, ἔστι δἐ καὶ ἄπλοῖς ατελος ἐκ is μόνων πραγμάτων, ' ἔστι καὶ ἀπλοῖς ἀτελης ἐκ μόνων προσώπων, οἶτος φιλονείκως λέγeι μη εἶναι ἐκ μόνων προσώπων στοχασμῖν κρινόμενον, ἐπιλειπούσης ἐξετά-

τοῖς ἐκ μόνου του προσώπου κεπαλαίοις ἔχρησανro ' θαυμάζω δε, εἰ μη κρινομένου πράγμαroς αιτίας τις ἀποδώσει καὶ τό λεγόμενον χρωμα. Φαίνεται δἐ καὶ ὁ τεχνογράφος μ' σφόδρα θαρρῶν τῖ δό- ταυτη ' Ου γὰρ αν o prως ἐνδοιαστικώτερον ανωτέρω τε καν νυν ἐχρήσατο τω λόγου, εἰωθὼς αποφαίνεσθαι διαρρήδην, ἐν oli αναδτῶ κατακρατε7ν υρλκη - λεγόμενα ως ἐκεῖσε ' τὸ γαρ ως θῶς τε καὶ καθόλου καλον η συμφέρον, η τα τοιαυra ζητε7ν ουλτορικῆς' οἱ μν Ουν ως ἀτελiς is πραγμάτων τὸ κατα τον ἄσωτονα μώ- Οἴδε χρωματι ολως ἐχρήσαντο ' εἰ δὲ κατὰ ' μ γένην βουλοιτό τις ἐνταυθα κινησαι χρῶμα, δῆλον ἄτι των πεπλανημένων τινὰ χρωμάτων ἐρεῖ - - - ἡ δτι προς αποδημων τινα λαθραων ἐστάλη απολογήσεται δέ οἶμαι ὁ ἄσωroe καὶ ἐρῶ τι. Oώ μἐν αλλοε φαοιν . κ. v. a. ut p. 133. I. II.: I xl ἐστὶν ex Par. recepi. 22 στοχασμὸς, ἴταν καὶ - - - καὶ ἄπλοῖς retialiqud. om. , reeepi ex Par.

SEARCH

MENU NAVIGATION