Rhetores graeci, ex codicibus florentinis, mediolanensibus, monacensibus, neapolitanis, parisiensibus, romanis, venetis, taurinensibus et vindobonensibus

141쪽

σεως των πραγιιότων, καὶ παρατίθεται - του ασεύτου

ζήτημα ' βουλεται Ουν συλλογiσασθαι, οτι ἡ ἀφάνεια

πραγμά ἐστιν εξεταζόυενον, του Μινουκιανου λέγοντος, ρτι ἐν τοῖς τοιουτοις ζητήμασιν οπου τι σημεῖον Ουκ5 εστι φαa ερον, δἐ πρόσωπον εξεταζόμενον, απο του προσώπου εστιν ἡ κατασκευὴ καI ἡ πασα ἐξέτασις καὶευπορία, οὐ ἀπο του πράγματος ' λεκτέον δ/, οτι ἐπειδὴ το πρῆγμα ἐστιν ἐν στοχασμω το σημεῖον, το δἐ ἐγκαλουμενον ἀφανές ἐστι καὶ ἄδηλον, δεῖ φανερὸν εἶναι 10 τὀ σημεῖον και ὁμο1ογουμενον, γνα τb ἀgανῖς ἐκ του γ τανεροὐ κατασκευάσωμεν, νυν δἐ ἡ ἀφανεια ουκ εστι φανερὰν σημεῖον τοδ οτι ἀπέθανεν ὁ πατὴρ ' ουδῖ γὰρ

ει αφανὴς γέγονε πόντως οτι και τέθνηκεν ' ωστε πως δυναται του πεφονευσθαι υπο του παιοις τόν πατέρα

δυνατόν κατασκευάσαι, ἀλλα τὁ πρόσωπον μόνον, λiγωδἐ τι εἶναι ἄσωτον, ποιεῖ την υποφiαν καὶ την συστασιν του ζητῆματος, καὶ τὴν ἀqάνειαν διαβεβλημένον20 τὀ πρόσωπον. φόνου τεκμήριον ποιεῖ' οτι δἐ ἡ ποιότης του προσώπου και τὸ ἄδοξον ποιεῖ τὰν υποψiαν δ' καὶ Ου - σημεῖον, ἀμέλει εὰν πλάρος εγλων πρόσωπον, ἡ τὸ τὰ ἀντὶ του ἀσωτου λώβης, ασίστατον riνεται οιον εἰν ὁρίσωμεν, πατὴρ τιιπις αφανής γiνεται καὶ 25 κρiνεται. Σημειωτέον M, οτι και Λημοσθένης ἀπὸ τῆς ἐπιεικείας τό εναντων ἀπωθεῖται φόνου διαβολὴν λέγοντα πεποιηκώς τόν Iιόδωρον ' τόν πατέρα ως ἀπέκτονα ἐγώ τυν δ' ἐμαυτοὐ ' τὸ γὰρ ἐγὼ ἐπιεικεiας --yασιν ἔχει.

142쪽

'Κρμογενην ἐπὶ τούτου χρῶμα κινοίη, των πεπλανημένων τινὰ ἐρεῖ ' ίς εικὸς υπ εχθρῶν εμῶν ἀνηρῆσθαι τὁν πατέρα ἡ δτι λαθραiαν αποδημiαν ἐστεiλατο ' καὶ 10 ἐρεῖ τι ' οἱ μῖν ἄλλοι φασιν, ώς εκ βουλήσεώς τε καὶ δυνάμεως παραγραφικοὐ τε του απι των λειπόντων ε καὶ ἐλέγχεον ἀπαιτήσεως πλατυνεῖ την ' απολογών ὁ ἄσωτος ' ὁ δἐ 'Bρμογένυς και τοῖς εκ του πρήγμαζος κεφαλαίοις φησὶ δεῖν αυτὰν κεχρῆσθαα ε is

Σωπάτρου. Βουλόμενος πιστώσασθαι τα παρ' ουτοὐ κακῶς ρηθέντα συλλογισμω κέχρηται τοιουτω'. πας στοχασμὸς απολογίαν εχει' ἡ απολογiα εκ της μεταθέσεώς εστι τῆς αιτίας ' αυrn λύσις εστι των ἀπαρχῆς ἄχρι τέλους' ταυτα τα πράγματά ἐσrι' πας ἄρα Io τοχασμὸς πρῆγμα εχει τὁ κρινόμενον, διδ καὶ ὁ παρών, ἀπὁ του εν ολω ἡ συλλογισuὸς, ἀπὁ γὰρ των μερικῶν ἐπὶ τα καθόλου ἀνατρέχει, παραλιμπάνων τὸ -μπέρασμα διὰ τὼ πρόδηλον. καὶ Ουτω μἐν Ουτος 'εοικε δἐ τους ἀνοήτους παρακρουόμενος' ἀλλ' ἡμεῖς 25οντως φήσομεW ἔτι ἀπολογήσεται ὁ κρινόμενος καὶ ἄνευ μεταθiσεως αιτίας ἀπὁ βουλήσεως και δυνάμεως, ἀπό ἐλέγχων ἀπαιτῆσεως, ἀπδ του παραγρατικοὐ, οὐ γὰρ ει πάντως ἀπολογών εχει, ῆδη και ἀπι μόνης τῆς μεταθέσεως, ἐπεὶ μζει οἱ ἀτελεῖς εκ πραγμάτων στο- 30

143쪽

γήσω και την μετάθεσιν εαγάγουσι της αἰτίας ' ora μηδἐ η κατηγορis ἀπο των απ αρχῆς πρι τέλους ἐστιν, ὼς καὶ αυτος is τοῖς εφεξῆς δώρει λέγων' orι τὀ ἐξι- ο σώζον πρῆγμα ου κρiνεται' εἰ ουν εστί τι πρῆγμα μῆκρινόμενον καθὁ ζήτημα, εκ τῆς του προσωπου μόνης ποιότητος τὴν απολογίαν κινοιμεν, οἷον βουλήσεως, δυνάμεως και των ἐξῆς ' ἡ καὶ επὶ τούτου απολογία μέν ἐστιν, ου μέντοι καὶ cinis του χρώματος ' ωσπερ γὰρ εν so τοῖς ἀτελέσιν εκ προσώπων στοχασμοῖς ἡ βουλησις μῖν καὶ ἡ δυναμις εκλείπει, καὶ Oσα απὼ του προσώπου ἐκ δἐ των αα' αρχῆς ἄχρι τέλους καὶ των λοιπῶν ἡ

κρίσις γίνεται, ουτω δήπου κἀνταυθα καὶ επὶ πάντων των εκ πραγμάτων ατελῶν στοχασti , ODMν ἄτοπον,

1 καὶ ειναι απολογίαν καὶ μὴ πρὸς τὰ -' απῆς ἄχρι τέλους διὰ xὁ εκλείπειν αυτὰ τῆ του πράγματος ἐκλείφει ' πλὴν καὶ αυτός τὀ μἐν οτι ἀπολογήσεται εἴρηκε, τί δἐ ου προσέθηκεν ' εἰ γὰρ ἰσχυρόν ἀ παρ' αυτου νῶν κομιζόμυ ον εις ἀπόδειξιν, εδει καὶ τὁ ἀπολογήσεται 20 προσθεῖναι ' το γὰρ τί Oυκ ἀφωρισμένως ' επὶ του χρώματος, ἀλλα δυναται καὶ επὶ τῆς ἀπὁ τοὐ παραγρατι- κοὐ κινουμ νης ἀπολογίας καὶ τῶν λοιπῶν μεταλαμβάνεσθαι' Ἱσrioν M, ora χρῶμα ἡ μετάθεσις λέγεται τῆς αἰτιας διὰ τὁ πρόνασιν παρέχειν τῆς ἀπολογίας καὶ οἱ-25 Oνεὶ γοωννυναι τον λόγον ' ώς γὰρ τὁ χρῶμα τυποι τό τοιόνδε τι εiδος, ovrω καὶ ἡ μετάθεσις τῆς αἰτίας τὸνολον λογον' ουκ ἄλλο ει αἰτει καὶ χρῶμα ' ἀλλὰ τα τὸν μῖν, εκ παραλληλου ει κεῖτααΜαρκελλίνου. δεχνικῶς καὶ ἀκριβῶς συHoria

30 ζεται ' εἰ καὶ κακῶς φιλονεικεῖ' εἰ γὰρ πῶν ζήτημά φv- σιν απολογίαν εχει, τὁ δἐ χρῶμα ἡ αἰτία του πράγμα-

144쪽

τός ἐστι, , ὁ ἐστι του σημίου, πει αρα ζητημα πρῶνα ἔχει ' ἀλλα λεκτέον, οτι παν μῖν ζήτημα απολογίαν εχει, αλλ' οὐ μόνον τὸ χρῶμα απολογία ἐστὶν, αλλὰ ἐκ τῆς

βουλήσεως καὶ δυνάμεως, γiνεται δἐ καὶ απ3 του παρα- εγραφικον, ἄσπερ ἐνταυθα. ἐρεῖ γάρ ' δεῖξον ει ολως αε νόνευται ὁ πατήρ' ἄστε οὐ χρῶμα τό τοιουτον ' δυοῖν γἀo ἔντοιν περι τι cirημα, προσώπου καὶ πράγματος,οτε μῖν ἄμφω εστιν εἰεrαζόμενα καὶ τέλειος ὁ στοχασμὰς εκατέρων, τοὐ τε προσώπου καὶ του πράγματος, io εμπίπτει τὰ κεφάλαια, οτε δῖ τὸ πρόσωπον μόνον, τατυυ προσώπου μόνου ἐμπίπτει κεφάλαια ' οτε δr τὰ in ἀγματα, τῶ τοὐ πράγματος ' εστι δἐ τὰ ι ἐν του προσώπου βουλησις καὶ δυναμις' τὰ δἐ του πράγματος απ' αρχῆς ἄχρι τέλους, μετάθεσις αιτίας, ο καὶ χρῶμα εο καλεῖται, ἀντiληφις, μετάλπις, πιθανὴ απολογία ' τὸ δῖ παραγραφικω καὶ ελέγχων ἀπαίτησις εξωθέν ἐστιν

ἐκλείποντος ουν του πράγματος ἐκλείπει καὶ τὰ τ rovκεφάλαια ' καὶ πάλιν εκλείποντος τοὐ προσώπου εκλείπερ καὶ τὰ του προσώπου κενάλαια. Ἐπιλείποντος ουν ἄδε roroὐ σημείου, συνεπιλείπει καὶ τό λεγόμενον χρῶμα, του

ἐστιν ἡ μετάθεσις τῆς αἰτίας, ἡ τὁ υπευθυνον εἰς τι

ἀνευ νον μεταθεῖσα ' Oίον συνεχῶς γυνὴ νίκτωρ δακρύει καὶ κρίνει αυτὴν ὁ ἀνὴρ μοιχείας ' τοὐ γὰρ κατη- 'γόρου ενταὐθα τb σημεῖον εις τὸ ὐπευθυνον ἄγοντος, Isoτι ἐδάκρυες ζητοῶσα τὸν μοιχόν μεταriύλησιν αἴτη τοσημεῖον πρὸς τό ἀνεύθυνον ' ς σει γὰρ διὰ τοὐτο δακρυειν, ως λογιζομένη τὰ ἐπὶ τῆ χηρεία κακὰ, μήποτε καὶ αυτη τοῖς -τοῖς περιπέσν' δρ' ουν οὐκ εμπίπτει εν τῶἀσώτω μετάθεσις τῆς αιτίας; νrei' ovκ ἀναγκαίως δι' Io δυναται γὰρ καὶ μὴ λυσας τὁ τῆς ἀφανείας χρήσασθαι τῶ παραγραφικω, καὶ τῆ τῶν ἐλέγχων απαιτήσει, καὶ

συνέστηκεν, ἐν M τοῖς ἄλλοις ζητήμασιν, ἐὰν μῆ χρή

145쪽

ται τη μεταθέσει της αιτίας , οὐ συν-γκεν ' okν ὁ παριστάμενος τω νεοσφαγεῖ σωματι, ἐ- μη εἴπη διατί παρίστατο, υπευθυνός ἐστιν ' ἐν ει τω ἀσωμάτωκαν μη λυσν το της αφανείας, ουπω δῆλον οτι αυτος

Συριανου. Tην οικείαν δόξαν Deπαίνει hνταυθα φανερῶς, ῶς μόνα τα δι' ολου ἰσάζοντα των πραγμάτων ο κ ἐπιδέχεται ἐξέτασιν ἐν τοῖς ζητημασιν ' τὰ δ αλλα πάντα κρωεσθαι διαγορεύει ' ἐπιστῆσαι β δἐ ἄξιον, ὼσπερ

lis τοῖς προσώποις δυο τινά εἰσιν ανεξέταστα, τά τε αοριστα καὶ τὰ ἰσάζοντα δε ολ , οἱ τω καὶ ἐν τοῖς πράγμασι τά τε ἐξ υπονοεις καὶ τὰ ἰσάζοντα ' και αναλογει τοῖς ἀορίστοις

20 του αορίστου κατηγορεῖται, οἱ τω καὶ τ6 ἐξ υπονοίας πράγματι ουδέν τι 'βαιον τεκμηριον χορηγεῖ την συστασιν. 52 Σωπά τρου. -ω μἐν ἐν τν των προσώπων διδασκαλία, ἔπει προυκειτο απψ περὶ προσώπων ἀνεξετάστων

146쪽

ειπειν, παρέλαβεν ἐξισάζοντα το δυο νέοι αλώσιοι ει ἐπέ τφκρίνοιεν ἀλληλοως, το των πραγμάτων aόριστον καταλιπων. Ἐνταυθα δἐ ἐπει έλεται περὶ πραγμάτων ἀν- τάσπων ειπεῖν, ἀναπλάττει τὸ πρόβλημα, καὶ λαμβάνειδι φορὰν μῖν προσώπων, ἄτινα δυναται ἐξετάζεσθαι' επρῆγμα δἐ ἐξισάζον, τὸ ἐξιέναι απὸ της οικίας ', οθεν εἰ ὁ ετερος χρήσεται αvr0 ώς τεκμηρίν της μοιχείας, τουτο καὶ ὁ ετερος κατὰ την των προτέρων κατασκευην' ἐρει γὰρ οπήνης, Oτι την ἐμην ἐμοίχευσας γυναῖκα, πλούσιος γὰρ ει τὰ δἐ γύναια μῶλλον πλούτφ χαίρουσιν, ἀλλα καὶ ὁ πλού- 10σιος προ πένητι, οτι ει καὶ πένης εἶ, gia' ουν θωπεία καὶ κολακεω χρησάμενος, οις υπάγονται 'μάλιστα γυναῖκες, νῶσας μοιχευσαι τουμὸν γύναιον. Μαρκελλένου. υάζοντα καλεῖ τὰ εχοντα τὰς προτάσεις ἴσας καὶ πίστεις τὰς αυτὰς τοῖς ἀντιδίκοις, ο γὰρ is ἄν ἀπ τις κατηγορον του ετέρου, τουτο καὶ ε ros φαμνεται κατπορῶν κατὰ τό ποιπικόν'

ἐὰν δ' oλθον ως διαφορῶν, συνίσταται τὸ ζητημα, οἷον ἐβιάσατό τις δύο κόρας κατὰ ταυτόν ' νόμαο ἔντος η γά- ad μον η θάνατον αιρεῖσθαι του βιασαμένου, η μῖν αἱρεῖται

τον γάμον, ἡ Γ τὸν θάνατον ' ἐνταὐθα γὰρ η μῖν μαχη καὶ τὰ πρόσωπα των ηδικημένων ' -κ εστι μέντοι ἡ α ρεσις ἴσθ, καὶ τουτό ἐστι τὸ ποιουν συστηναι τὸ πρόβλη- μα' καὶ μέντοι τὰ πρόσωπα διαλλάττοντα συνίσταται, ώς 25 ἐπὶ του πένητος καὶ του Moveso ' δύναται γὰρ υγειν ὁ πένης ' συ μῖν χρηματα εχων ραδίως επειθες' ἐγὼ M ηπόρουν καὶ ο ηδυνάμην πεῖσαι ' ὁ δἐ πλούσιος εχει ταυταειπεῖν ' Oτι κολακείαις μῶλλον η χρημασι χαίρει τὰ γύναια

ἐξάγει δἐ πρὸς ηδονὰς ἡ θρύφις, καὶ η νύσις' καὶ ου χρη- 10μάτων ενεκα συνεῖναι βούλονται. 8 AId. o-AD 9 AId. et Par. onotari n. v. 230. οπποῖον.

147쪽

Μαρκελλέν ov. 'οθέμενος ημιν των τε προσωπων και των πραγμάτων διαφορὰν βούλεται καὶ το χρησιμονε της τουτων διαφορῆς εἰπεῖν, καὶ προς τί συμβάλλεται τούτων ἡ γνῶσις ' οτι, φησὶν, ἐξ αυτῶν γινώσκομεν τα συνεστῶτα των προβλημάτων και διαιρεῖσθαι δυνάμενα ' ἄπο γὰρ της ποιότροος των προσώπων και των ' πραγμάτων η και ἀμφοτέρων συνίσταται το ζητημα, οταν M μητε το πρόσωπον 10 μητε τὸ πρῆγμα εχη i5τασιν ποιότητος, ασύστατον --θάπαξ και αδιαψετον το ζητημα, προς ἀμUότερα ουν συμβάλιται των τε προσώπων καὶ των πραγμάτων η gνσις εις το γνῶναι τό τε ασύστατον καὶ το σύστασιν ἐπιδεχόμενον. Καλῶς ει η προσθηκη του και διαιρεῖσθαι δυνάμενα is τῶν ζητημάτων ' τὰ γὰρ συνεστῶτα και διαιρεῖrαι ' εἰ Mμη συνεστηκοι, ουδἐ διαίρεσιν ἐπιδέχεται ' τιν/ς ει μέμφονται τον τεχνιαον λέγοντα καὶ ο μη σννἐστηκε τῶν τωμάτων ' ει γὰρ ζήτημά φησι, κάι συνίσταται ' προβλήματα

ι ἐν γὰρ πολλὰ καὶ ἀσύστατά ἐστι, ζήτημα δἐ ουδαμῶς μ

148쪽

τω πιθανῶ διαφόρους τε καὶ ταις πίστεσιν ἰσορους' ἔτι τε onis ἐστὶ παρα τοις δικασταῖς το τῆς κρωεως ἀφανἐς, καὶ μη προειλημμενον υ κρωει, δννύμενόν τε πέρας λαβειν συνέστηκεν. ε

τὰς ἐξ ἐκατέρρου μέρους δικαιολογίας πιθανάς τε καὶ διαφόρους ειναι καὶ ταις πόστεσιν ἐρρωμένας. Tρθρον, ωσυτον δικαστην μη προειληφοτα την κρίσιν οἴκοθεν ἐπὶ τοδιχασrηριον ι ναι, αλλ' ἐκ των φαινομέῬων ἐν τῶν δίκη, την φαινομεν αυrse δικαίαν τε καὶ ἀδωροδόκητον ἐπάγειν η τον. Πταρτο , ωστε μετὰ τὰς προσηκούσας δικαιολο- 14γως δίνασθαι το ζητούμενον ἐπι&ξασθαι πέρας' ει γὰρ ἀπέρατα ) τὰ της υποθέσεως υπαρχοι, υθον ἔφειν ' δόξομεν δικαζόμενοι περὶ πράγματος, ο πέρας αδύνατον

ἐπιθεῖναι.

Σωπάτρου. Y ιδάξας τέ το πολιτικὸν ζητημα, καὶ 20 τίς η υλη του πολιτικοῖ ζητήματος και ἔτι προθεὶς την

διαφορὰν τῆς υλης, τουτέστι προσώπων τε καὶ πραγμάτων, ἀναγκαίως ἐπὶ τον λόγον των συνεστώτων τε καὶ α στάτων ἔρχεται. 'Oρον ουν του συνεστῶτος ζητήματος λέγων πάντα τῶ ἀσυσrατα περιλαμβάνει κατὰ τό ἐναντίον' ει 25 γαρ τα καὶ προσωπον εχοντα καὶ πρῆγμα κρινόμενον συνέσταται, πάντως τῶ μζειν εχοντα τArων ασύστατα γίνεται συνεστῶτα ζζτήματα, ώς καὶ Μινουκιανο δοκεῖ, - ἐκ

149쪽

τρων τούτων' αἰτων, συνέχωτος, κρινομένου ' καὶ ωτιονμὸν η του κατηγόρου φωνη, ο κω ουτω λέγεται δια το τηνωτίαν της κρίσεως μηνυειν' συνέχον ει η απολογία, παρατο εις αυrόν συνάγεσθαι τον λόγον ' κρινόμενον M, περὶ ovS οἱ δικασταὶ ζητῶσι ' τοῖς Ουν συνεστηκόσι των ωτημάτων ἀνάγκη πάντως τὰ τρῖα συντρέχειν ' ει γὰρ εν τι τούτων ἀπολίποι, ασύστατον' εἴτε γὰρ μη εχει αιτιον, ασίστατονως τὰ ἀπίθανα ' ει τε συνυον μη ν, ομοίως ώς τὰ μονομε- ' εἰτε κρινόμενον πάλιν ἐνδεῖ, ώς rως ασύστατον, ὼς ad τὰ ἰσάζοντα καὶ τὰ ἄπορα. Ἐρμογένης M MU.ψ' ἐκείνου 'σαφέστερον διδάσκει' τέσσαρας γὰρ τρόπους συνεστώτων ἐκτίθεται, δι' αυτῶν καὶ τὰ μη συνεστῶτα μζνύσας ' τριῶν

ται, αιτίου, συνέχοντος, κρινομένου, οἱ τέσσαρες -τοι ἐκ S τ rων τρόποι αποτελουνται, συνεστῶτος ζζ-μοτος, ους

καὶ παραδίδωσιν ἐνταυθα 'μογένης, διγών φησιν ῆτοιγαρ ἄμφω και πρόσωπον εχοντα καὶ πρῆγμα κρινόμενον. I svriστιν ἔτι τὰ συνεστῶτα ζητήματα ηκαὶ πρόσωπον ἔχει καὶ πρῆγμα κρινόμενον καὶ εστι τουτο20 πρῶτος τρόπος ' ἡ πάντως το ἔτερον ' ἀφ' ου καὶ ἐπελάβοντό τινες τos τεχνικου, ώς Μινουκιανψ συντρέχοντος' διὰ του ρησειδίου τοὐrου, ἐαυτψ καὶ ἐναντιουμένου ' ἄνω

μἐν γὰρ Ουκ ἐβούλετο ἐλλιπὸς ἐκ πράγματος ειναι ζήτημα, ἐνταυθα δἐ φάσκων ῆ τὸ ἔτερόν γε πάντως, δῆλός ἐστι το25 ἐναντίον κατασκευάζων ' ανάγκη γὰρ τὸ ζήτημα ἡ πρόσωπον εχειν, ἡ πρῆγμα' ἀλλ' απολογουνταl τινες περι τούτου, ως περὶ του ἐξισάζοντος ειπεν, ἡ τὸ ἔτερόν γε πάντως. οπερ μόνον ἀνεξέταστον τῶν πραγμάrων' δεύτερος ει τραπος ἴνα ἐκάτερος αυτῶν πιθώνοὐς εο λόγους καὶ ισχυρούς. 30 Tρίτος, ἴνα μη ν προειλημμἐνον τοῖς δικάζουσι ' τέταρτος. ἴνα μη τὸ πέρας αδύνατον ν ' καὶ Ovκ ἐπειδὴ ταυτα πάντα

150쪽

συνεστ νιος ποιώ ζήτημα υφ' εν ταττόμενον, ξδη καὶ oσα ἐλλείποντα ασύστατον ποιεῖ' αλλ ἐξαρκεῖ καὶ μόνον εν ἐυζειπον τφ ολο λυμήνασθαι ' ωσπερ γὰρ ἡ μἐν των χορ- ων πασῶν συμφωνία αρμονίαν ' πομῖ, ἀρκεῖ δἐ πρός ἀναρμοστίαν καὶ ἡ μιας χορδης ελλειφις' εἰ βουλει δἐ κἀν τοῖς s.fισμοῖς' οι πάντες γὰρ προσόντες προσδιορισμοι τελείους αὐτους ἀποφαένουσιν ἐκάστως' ἀρκει δἐ προς τὸ ἀτελἐς καὶ ἡ ' ενὸς προσδιορισμοῖ ενδεια, Ovrως κἀνταυθα ' τό γουν ἄνθρωπός ἐστι ζῶον λογικὸν θνητόν, ἱκανόν ἡ τοι τὴ

καταστῆσαι. Ἱστέον ει Oτι ταυτα λέγω ' oLν' τὰ ι ἐν γὰρ ῆτοι ἄμφω και πρόσωπον εχοντα και πρῆγμα κρινόμενον διὰ τὸ ἀπερίστατον ειπεν ' ἀπερέστατον δέ ἐστι τὸ μήτε ἐκ προσώπου μήτε ἐκ πράγματος υλην εχον ' OLν φόνος ἐγένετο εν τινι πόλει και κρίνεταl τις ' τό τε γὰρ τίς is ἀόριστον και κρίσιν ' οὐκ ἐπιδέχεται ' τό τε πρῆγμα, ὁ 54 , φόνος λέγω, χρόνφ οὐκ ἐπισημαινόμενον , ἀνεξέταστον Ῥοίως καὶ τὸ ἀποκηρύσσει τις τὸν inbν ἐπ' ουδεμιῶ αλλ' εἰ γὰρ καὶ τὸ τ vιos πρόσωπον δοκεῶ των ἐξεταζομένωνειναι ' ἀλλ' υλην ου παρέχει ' ἐπ' αιτίας γὰρ υἱοὶ ἀποκυ- 2ορύσσονται οθεν εἰ προσθείης τψ μεν ἄνω τὸν χρόνον μετά τοὐ σημείου ' Oιον ἔτι φόνος ἐγένετο εν τινι πολε καὶ κατὰ ταὐτὸν evρvrret τις ἡμαγμένον εχων χιτῶνα, συνέσταται' κῶν γὰρ τὸ πρόσωπον ἀόριστον, ἀλλά γε τι , ετερον, τὸ πρῆγμα λόγω , μετὰ περιστάσεως, χρόνου φημὶ γοκαὶ ωτίας ' χρόνου μῖν, τοὐ κατὰ ταὐτόν, αιτίας ει τοῖ,μάχθαι ' πάλιν συνεχῶς τις κρινόμενος φόνου cini P εν' ἐγένετο φόνος καὶ ουπάγεται ' ἡ περωrασις πάλιν ἐνταυθα απὸ τqς τοὐ προσώπου ποιό rhτος, οὐκ ἐκ τοὐ πραγματος ουει γὰρ εχει σημεῖον, δι Ου δύναται κρίσις γενiσθαι ' 30 λδ καὶ συνίσταται ' τό δἐ καὶ τώς ἐξ εκατέρου μιρους λό-

8 Ita scripsi ex eonj., Ald. ot Par. συμφωνων, Omisso αρμονίαν. s AId. εἰ. 10 καὶ κοἰσιν Ald. om. 11 Ald. μισημαινόμενα.

12 Ald. ἀλλ' ἄγε.