Rhetores graeci, ex codicibus florentinis, mediolanensibus, monacensibus, neapolitanis, parisiensibus, romanis, venetis, taurinensibus et vindobonensibus

171쪽

των Ελλήν- ἀμφισβητεῖν' και γαρ αἱ Μυκηναι μικήν πόλισμα, ως μιμνηται Θουκυδίδης, ομως ηρειν.

Ἀβδομον η κατα τὸ ωδοξον. οἷον ἐκμισθώσας τις την ἐωνmυ γυ- νῶκα, τον μισθόν Ουκ ἀπολαμβάνων, δικάζεται τουε μισθωσαμένου.

Συριανου. ' γέλων φησιν ενταπιθα οὐ τὁ ευτε- λῖς, πολλὰ γὰρ καὶ των ευτελεστάτων πραγμάτων ταγιν ἐν ζητήμασιν επιδέχεται, ἀλλα τό κακόδοξον καὶαισχρόν. Ἱστέον M, ως υκίλας ἄδοξον κατὰ τὸ πρῆγμα so τον τρόπον τουτον καλεῖ' ἡμάρτηται δἐ και Ουτος ὁ τρόπος, 3 παρά τε τον δεύτερον κανόνα και παρὰ τον τρίτον , ποιαν γὰρ ισχυρὰν . προβαλεῖται πιστιν ἀνὴρ προαγωγὸς τῆς revτου γαμετης ὐπὸρ ουτω διαβεβλημένης

πράξεως κατηγορεῖν επιχειρῶν ' ποῖος ει δικαστὴς σω- is φρονῶν ου προ τῆς κρίσεως καταλευσει τον μηδἐ των οἰκειοτάτων δε αισχροκέρδειαν φεισάμενον ' ' ωστε καὶ

διὰ τὸ προειλῆφθαι τῆ κρίσει ἡμάρτηται.

Σωπάτρου. Toυτο τὸ ειδος παρ' Αἰσχίνου ἐπι- νενόηται; O σαφῶς ἐν τῶ κατὰ Tιμάρχου δείκνυσιν ' ἐν ad οἴς γὰρ διαλαμβάνει περὶ του κατὰ γραμματεῖον ἡταιρηκέναι και κατασκευάζει ώς ἄχρηστον' και παρὰ του πεποιηκότος, και παρὰ του πεπονθότος μὴ δυνάμενον ἐμνανισθῆναι, ἀλλὰ διὰ τὴν τῶν ἀκροωμένων αισχύνην κραυγῆς τε και θορυβου λέγων τὸν λῆγοντα ἀπολαύειν, φαs ἐδίδαξε τουτο, οτι -στῆναι Ου δύναται ' ἐν οἶς ὁ ακροατὴς σισχυνόμενος, ῶς αν μὴ τοιαυτη τῆ πόλειυβρις προστριβῆ η τὸν λέγοντα οὐ προσίεται ' του αἰ-

172쪽

ΕΙΣ ΣΤΑΣΕΙΣ

τίου ει συνισταμένου, αν καὶ νόμος η ἔθος προστεθείη 63τοὐ δύνασθαι τολο πράττεσθαι, εν τοῖς εξεταζομενο ς εσται το παρὸν ζήτημα ' ἰστέον di, ora επὶ των τowu- των των μέσων δεῖ ειναι τὸ πρόσωπον, τό δἐ πραγμα καθ' υπερβολὴν ἄδοξον ' ἐπὶ γὰρ των διαβεβλημένων επροσώπων συνiσταται ' ἐὰν γὰρ λέγω, πορνοβοσκὸν γυναικα μισθωσάμενον, καὶ μὴ ἀπολαβόντα των μισθὁνδικάζεσθαι η τω μισθωσαμένω, δύναται δια την του προσώπου ποιότητα συστασιν ἔχειν' τα γὰρ τῆς ἀμ-ξiας ἐπὶ τούτου οὐκ ἔσται ' διαφέρει δἐ τή- των δι- lo βεβλημένων, καθ ὁ ἐκει μεν ουδεὶς εστι λόγος απότούτων' ἐνταὐθα δἐ λόγοι μέν εισιν, απὸ δὲ των δικαστῶν ἀποδοκιμάζεται ' ασίσταταν δέ ἐστι παρὰ τὸ κρινόμενον.

Μαρκελλίνου. Eικότως παρητήσαντο τὸ ἄδοξον 15οι τεχνικοι ώς ασίστατον, ει και τοῖς πράγμασιν ισχύει, ἐπειδὴ τὰ οἴτως ἄδοβα και μεμισημένα οὐκ ἄν επ' αυ- ' τῆς τῆς ἀληθειας ευρεθείη ' ει δἐ και ευρίσκεται, Ουδεὶς μ αυτὰ προσδέχοιτο ' τἐς γάρ πεισμίη περὶ των τοιολ

των ἀκούειν' περιφανὴς ' γὰρ τῆς ἀδοξίας ἡ οπερβολὴ, ad

τὸ ἐκμισθῶσαι τὴν οικείαν γυναῖκα ' οὐκ αν Ουν Οἴτως ἐα' ἀληθείας ουτε ἐν πλάσματι περι των τοιουτων δικάζεσθαi τις τολμήσειεν ' ει μέντοι τό πρόσωπον ἄδοξονειο, καὶ τb πρῆγμα συνέσταται ' τω γὰρ ἀδόξω ' καὶ χωμαι κειμένω προσώπω και τὸ ἄδοξαν πρέπει των ἔργων. Isoτ' ἄν. ει διαφέρη δε τό τε πρῆγμα και τὼ πρόσωπον, Οὐ συγχωρήσειεν ἡ ανωμαλία συνεστάναι τι πρόβλημα ' ἄδοξον ει λέγει νῖν οὐ τb παράδοξον, ' αλλὰ τό κακόδο- ν και αισχρὸν καὶ ασελγἐς και παρὰ τὴν τοὐ προσώπου ποιότητα ' πῶς γὰρ οὐκ ἄδοξον ἀνὴρ προαγωγῖς καὶ μισθὁν τῆς πράξεως ειςπραττόμενος δὴ καὶ καθiζων

173쪽

ἐπὶ πορνεω δικαστήριον ' παράδειγμα αλλο. Φιλοκράτης ἐκμισθώσας τὰς Uλ-λας γυναῖκας καὶ ἀναγκάζων

νερειν ἐαυτω τον μισθον, δημοσίων αδικημάτων φευ- γει' ει δε τις εἰποι, οτι εοικε τω μονομερεῖ, κἀκεi γὰρ 5 το πρόσωπον ἀπο φιλης μόνης εννοiας γινώσκεται, λέγομεν ' ἀλλ' 1κεῖ ἐν τῶ μονομερεῖ τὸ πρῆγμα οὐκ εστιν ἄδοξον καθ' υπερβολην, ωσπερ ενταῖ .

. - μηδἐ μῖαν ἰσχυρὰν πίστιν ἐφ' οις εγκαλεῖ παρεχομενου

ad , Σωπάτρου. rivro προ πάντων τάξας 3 ἐν τω, ὁρισμῶ των συνεστώτων και καλῶς τάξας ενταὐθα Oia κώως τελευταῖον αυτὸ τάττει ' και γὰρ πάντων πλέον τὸ. ὐστατον εχει, διὰ τd ἐκείνοις μἐν ποσῶς προσεῖναι λόγους, τούτω δ' Ουδενός' ἀσυστατον ει περὶ τb αιτιον

174쪽

γύνεται οθεν εἰ τουτο λαβοι, σοίσταται ' ἐξαιρετως Mτῆν αιτίαν καλεῖ περῶστασιν, δια το μὴ δυνασθαι ανευ ταύτης καν πρόσωπον εἴη καὶ πράγματα το ζήτημα συστασιν εαδέχεσθαι' ' ασπερ ε καὶ πραγμάτων πάλιν καὶ προσώπων ἐκλελοιπότων, κἄν ἡ αι rire εἴη ἀλλ' εn' sἐκείνων μῖν των δύο ἐκλελοιπoτων το ασίστατον' εν-ταὐθα δἐ της αιriας μόνης δω καὶ κατ' εξαίρετον ἀπερέστατον κέκληται ' oτι o ἐκεῖνα ἄμφω ἐκλείποντα norar, τοὐτο δίναται μόνον εκλεῖπον ' Οἴτε γὰρ πρόσωπον ἔκλεῖπον μόνον ἀσύστατον ποιήσει' εἴγε εστι μετὰ loαορίστου ζήτημα μελετῆσαι προσώπου , Ουτε πράγματος μόνου ' εἴπερ τὼ κατὰ τον ἄσωτον αnis τῆς τοὐ προσώπου ποωτητος μόνης την σύστασιν επιδέχεται, απίας di ἐπιλελοιπυHς ώς ενταὐθα ασίστατον πάντη ' Oθεν μεικότως, ῶς τοῖς δύο ἰσοδυναμολ, ἀπεμστατος κατ εξ- 1βαίρετον ἐκλήθη. Μαρκελλίνου. Περίστασίς ἐστιν υλη τοὐ πλάσματος, οἷον αυτὰ τῶ υποκείμενα κατὰ τό πρόβλημα ' πλεῖστα μῖν ουν εστι τὰ περιστατικὰ καὶ πρόσωπον καὶ πρῆγμα, καὶ αιτία καὶ rρόπος και χρόνος, το δῖ κυριώ- ast τατον και ' μεῖζον ἡ αιτία, καὶ ἀπὁ ταύτης αἱ ἀτορμαὶ τοῖς λόγοις γίνονται καὶ φύονται ' τούτου ει ἐλλείποντος ἀνυπόστατοι γίνοιντ' 7 ἄν αἱ ὐποθέσεις' καὶ χρεία μέν εστι τῆς αιτίας εν πῆσι πράγμασι, μάλιστα δἐ εν τοῖς μεγάλοις ' ῶσπερ Ουν καὶ τὸ προκείμε- 2Sνον ' εἴ η γε πατὴρ παῖδα ἀποκηρίττει ' καὶ δίωταται

πως τὰ ηνωμένα τῆ φύσει, πῶς οὐκ ἀνάγκη τῶν τvλικούτων αξιόχρεων φαiνεσθαι την αι riαν, oταν δῖ μηδ' ἡ τυχοῖσα μόρον, τίνα λόγον εροι αν τὸ υποκείμενον, ὁρῶμεν ει καὶ τους τεχνογράνους παραγγέλλοντας, ὀτ 30

175쪽

10 μὴ τὰ εκβάντα διὰ την τίχην, ἀλλ' ει τῆς πόλεως ἄξια

πράγματα εἱλόμεθα ' ευροι δ' ἄν τις κἀν τοῖς φη7iσμασι κἀν τοῖς νόμοις πολHποὐ προσκειμένας τὰς αιτίας, δι ἴς ἐγένοντο οι στέφανοι' οιον δεδόχθω τω δήμωσrεφανῶσαι Λημοσθένη χρυσω στεφἄνω ' ειτα ἡ αιτία, 15 αρετῆς ενεκα και εὐνοίας ' εἰκότως ουν, ει και τὰ ἄλλα περιστατικὰ εχει το πρόβλημα, τοὐτο ει λείπει το τῆς αι riας, ἀσίστατον' ωσπερ επι ros προκειμένου ' εστι

γὰρ πρόσωπον ὁ πατί ρ' εστι δἐ και πρῆγμα τό ἀποχηρίξαι' ἀλλ' επειδῆ τό κυριώτερον ἡ αἰτία λεiπει, ἀ- Io σύστατον ' πως γὰρ οὐκ ἄτοπον την φύσιν ἐαυτῆ πολεμεῖν, και ἀλλοτριουν τους παῖδας μὴ υποκειμενης α τλς' τὐ γὰρ συνέχον τὰ τοιαυτα μάλιστα ἡ αι ris εστἐν 'ει δἐ λέγοι τις, ἀλλ' εχει την τοὐ πατρὸς εξουσίαν,εροῖμεν, ἀλλ' οὐκ ἀρκουσαν προς δικασrάς' ζητοῖσι Is γὰρ α/riαν. Tινἐς δέ φασι καὶ ἄλλους ἀσυστάτων τρόπους ' λεκτέον M, Orι και Οἴτοι ἀνάγονται εις τους προειρημένους ' ποικιλίας δἐ ενεκα και γνώσεως οὐδἐν ἄκαιρον κατὰ τούτους λέγειν ' εισὶ δἐ ουτοι, κατὰ τυόπρε-

176쪽

του παράδειγμα. Σωκράτης ἀριστεύσας ητησε πολίτουὴυσὶν εις το γέρας ' κατὰ το πάντη ἄδηλον ' Mo τινων ἐκ πολέμου σωθέντων, και ἀναχωρησάντων ἄμα, ὁ ετερος επανελθὼν κρiνεται φόνου ' ἄδηλον γὰρ πάντη, εἰ oλως τέθνηκεν ' αλλὰ μUΦ Ουδἐ ἀπό της περὶ τό πρόσω- επον υποφίας συστηναι δυναται '. ωσπερ ὁ ἄσωτος, Ουτε γὰρ εχθρον πρόσωπον ουζε ἀντιπολιτευόμενον, ODTε αλλο τι των τοιουτων ώρισώμεθα' ἄλλο του ciυτου παρά δειγμα ' δυο τις εχων παῖδας, επὶ τελευτη προσκαλεσάμενος δ' τον ἔνα διείλεκταί τι αυτω' μετὰ τον του πα- 10

τρις θάνατον ἀξιοι αντον ὁ ἀδελφὼς εἰσενεγκόντα δνηκουσε παρὰ του πατρὸς 'ησαυρὸν Ουτω μερίζεσθαιτ σἰαν η μη κληρονομειν' ἀπ οὐδενος γὰρ δυναται τεκμηρωυ δεῖξαι, οrι περὶ θησαvσυ ειπεν ὁ πα ρ' κατὰ τὸ πάντη φανερόν' ἀποκτεινας τις τον ἐαυτουεχθρδν κρίνεται φόνου ' φανερον γὰρ ἐῶ τούτου, οτιουδῖ μία εστὶν αιτία τω κρινομένω, αλλὰ κοινὸς τόπος, κατὰ τό αυτὸ πέρας ἀσυστατον ' νόμος τους παῖδας ἐξ ισου κληρονομεῖν ' δυο τις εχων παῖδας ἀπεκήρυξετον ἔτερον ' υπό λyσταις γενόμενος ὁ πατηρ μεταπέμ- ο

ελθων ὁ πατηρ παρατέθεται εξ ισου Tovς παῖδας κληρονομεῖν, ἀναλαβων τὸν ἀποκήρυκτον, καὶ κρίνει αυτὸν M

ἐξ ἴσου κληρονομουσιν οἱ παῖδες ' και τό αυτό κατ' ἀμ-25φοτέρους πέρας ἔσται ' ει Mεν γὰρ δωμεν, οτι παράνους ὁ πατηρ, ουκουν και τότε παράνους ην, ἡνίκα ἀπεκηρυττεν ' ει δἐ ου παράνους, η διασκευη του προτρος ἔσται κυρία ' καra τὼ ἀνακόλουθον ' εγέλασεν 'Aλκιμα- δης επαγγειλαμένου τὰ περὶ Πύλον Κλέωνος, καὶ επανελ- So

177쪽

θὼν ὁ Κλέων κρίνει αὐτον βλάβης, ανακολουθον γὰρ τὀ κρῖναι βλάβης' ἐαν δὸ ὁρίσης, υβρεως, συνωταται ἐκλήθη δἐ οἴτω παρὰ τὸ μη συμφωνουσαν ἔχειν του

ἀδικήματι την κρiσιν' κατὰ τό ἀπίθανον Ῥου και ἀειε νατον και ἀνακόλουθον, ἐκατόν τις ευρῶν μοιχους ἐπὶ τη γυναικὶ πάντας ἀπέκτεινε και κρίνεται βλάβης' ἀnia θανον μἐν γὰρ το ἐκατον ειναι μοιχοὐς' ἀδύνατον δὸτὰ τοσούτους δ' ενα φονευσαι, ἀτακόλουθον ει τὸ βλάβης και μη φόνου κρίνεσθαι' κατὰ τὸ κακοσυστατον 1ο ἐρασθείς τις τῆς μητρυιας, ντησε τὸν πατέρα φάσκων

ἀπολεῖσθαι, εἰ μη λάβοι, δίδωσιν ὁ πατήρ. μετὰ τριή-

μερον ἀποδίδωσιν αυτὸν τω πατρι πάλιν, ως πληρωθέντος του ερωτος ' υστερον ἐάλω συνων αυτη, και ὁ

δ' ἐν πατὴρ τεθνάναι αυτὸν ἀξιοι κατὰ τὀν νόμον τόν 1s λέγοντα, τὸν συνόντα - τη μητρυιν τεθνάναι ' ὁ δἐ παῖς ἀξιοῖ χρήματα ἐκτίνειν δ' κατὰ τὸν κελευοντα νόμον, εἴ τις ἀποπεμφόμενος τὴν γυναῖκα και αυδις άλωσσῶν αυτη, χρήμασι ζηυιουσθαι'.κακοσύστατον Ουν. ἐπειδὴ ἀμφότεροι ευπορουσι λόγων ' δια δἐ τὸ ἄδοξον 26 γίνεται ἀσυστατον, ἐπεὶ ἀντινouis αν εχ' κατὰ τὴν ἀναντiρρητον ἀπολογων, επέμφθη ' Λημοσθένης πρεμβευτῆς εις Φώκσιαν, Aισχίνου ἐν τy πόλει Oνrος επανιὼν ευρηται νεκρῖς ἀσκυλευτος, καὶ κρiνεται Aι- σχίνης φόνου ' ενταυθα γὰρ ἀνανriρρητος ἡ ἀπολογία xs φήσει λ' γὰρ ως ου Mκαιον κατηγορεῖσθαι τὸν ἄμα ἡμῖν

178쪽

ειναι, εῶν τον νόθον ὁ πατὴρ εις την οὼίαν εἰσαγάγη, εχων τις, εἰσήγαγεν ἔτι περιών, καὶ διέθετο ἐξ Aou κλη- 10ρονόμους εἶναι' ἀπεβίω, καὶ γράφεται ὁ γνήσιος τὰς διαθήκας παρανοίας ' καὶ νικῶ, ἀα ουδῖ πλέον εχει πατα γαρ τον νομον κληρονομεῖ τὸ ισον ὁ νό ς' διὸ καὶ ἰσοτέλευτον ἐκλήθη ' διὰ τὸ μηδἐν πλέον τῆς εττης την νίκον ποπιν' εὐικε δἐ τ6 ἰσάζοντι ' διαφέρει δἐ οτι is ἐκεῖ μἐν ισάζοντες οἱ λόγοι δι' oλου' ἐνταὐθα δἐ ισώζουσι ι ἐν κατα τὸ τέλος, διαφέρουσι δἐ τῆ κατασκευῆ'

νόμους, διανεῖμαι δἐ τὴν ουσων τὸν γνήσιον, ος ἔθν)με Ioτην μητέρα τοὐ νόθυυ εις μέρος ' καὶ τὴν λοιπὴν ἄπασαν Ουσίαν εις τὸ λοιπὸν μiρος ' παραπλήσιον δἐ καὶ τοῖτο τ6 προειλημμένφ' διαφέρει M, οτι ἐχει μῖν κατ, εἴνοιαν τοὐ κρινομένου οἱ δικασταὶ ποιοῖσι τὴν κρίσιν, ἐνταὐθα δἐ κατὰ τὸ ὁμολογουμενον ' δυνάμεθα δἐ καὶ is ἄλλα ασύστατα ἐπινοεῖν, αναγόμενα δ' ομως ἐπὶ τὰ προειρημένα τψ τεχνικψ' ἐπε&yὰν γὰρ ἐχήσωμεν των συνεστηκότων, τότε ἡ διάνοια τέμνεται εις διάφορα πλανωμένη. Νατὰ τὸ τεκμήριον δῆλον ' Oιον via ς κρινόμενος ἐπὶ τω προδεδωκέναι Κερσοβλέπτην λ) ἐπέδειξεν So

ra o

179쪽

ἐπιστολην δηλουσαν, ώς πρὶν αυτον ἐπὶ την πρεσμαν ἐξελθεῖν Κερσοβλέπτης ην ἄλους υπο Φιλιππου ' καὶ

Συ ρ ιαν οὐ. διεξελθων τα πάντη ασύστατα O ο αθρόως ἐπὶ τα συνεστῶτα χωρει, ἀλλ' ἐπὶ τα μέσα των τε λ συνεστωτων καὶ των ασυστάτων ' Oἷ γαρ τρεῖς rρ ε ποι, Ους ἐατέθεται, μετέχουσι των μῖν συνεστώτων ἐπὶ πλέον, των ασυστάτων in ἐλαχιστον.

Σωπάτρου. Tiως μἐν τὰ πάντη συνεστωτα ἄν 15 βάλετο, ζινα απὸ των ἀτελεστέρων ἐπὶ τὰ τέλεια προῖὼν κατάλληλον τίνη ' τὴν διδασκαλίαν ποιηση' τελειότερα δἐ τὰ νυν των προειρ μένων, ἄτε τινὰς ἀφορμὰς εχοντα λόγων, ' κἄν μ' συνέστηκεν.

Μαρκελλίνου. Tαυτα ηττον ασίστατα ἔντα ε 20 πορίαν τινὰ ἔχει βραχεῖαν προς μελότην ' διαφέρει δἐ τωνασυστάτων, δrι τὰ μῖν ασίστατα μελετῆσθαι οὐ δυνα- ται Ουτε πλάσιν ἔχει' ταυrα δἐ μετέχει καὶ της τωνα πτάτων φύσεως καὶ τῆς των συνεστώτων μελέτης

180쪽

ασυστατα ' πως γὰρ ημας δυνατον ην τὰ ἐγγους ασυστάτων γνῶναι, μη ειδότας ολως τί ἐστιν ασυστατον; καλῶς ἐγγυς ουκ αὐτο τί ἐστιν ου ἐγγύς ἐστιν, ἀλλα παρόμοιον.

Συριανου. TOυτο πλησιάζει υἐν τω μονομεμ. καθότι λ θατέρου τοῖν μεροῖν πολλην σφόδρα χορη- ' γεῖ την δικαιολογίαν, ωσπερ ἐκείνω in την ολην' διευήνοχε 10M τω εν ἐκείνω μἐν το ἔτερον μέρος μηδἐ μιας ευπορεῖν ἀπολογίας, ἐνταυθα δἐ βραχεῖς ' ἔχειν τους συναγωνιζομένους των λόγων. Σωπάτρov. ' γυς ἀσυστάτων ταυτα ' επειδη ἐπἄμφοῖν τοῖν μεροῖν ἔχουσι ταὐτα λόγους, ἀλλ' oυν ἀσί- 1sστατα ' καὶ γὰρ επι του παρόντος λόγοι μἐν ἀφ' ἐκατέρων προσώπων εἰσὶν, Ου μην ισχυροέ' ἀλλ' ou38 πάντη ἐλλελειμμένοι, ἀλλ' ἐνὶ μἐν μέρει ελλελειμμένοι καὶ πλείονες, τω δἐ ετέρω ευτελίστεροι μῖν, εχοντες ει προς την ἀπολογίαν ἰσχυν' δῶ καὶ ἐτερορρεπὲς λέγεται ' επει- 20δη κατὰ το εν μέρος πλεονεκτεῖ, ἀπὸ μεταφορῆς τῆς πλώσrιγγος ' καὶ γὰρ εν τω ζητήματι ω παρέθετο ὁ κατήγορος ἔχει το πλεῖον ' Τ δύναται γὰρ ειπεῖν, ori διὰ τοὐτo τους περὶ υρμόδιον καὶ Ῥριστογείτονα τετιμήκα-